မာန္ (ေတာင္လုံးျပန္) ● ဆရာမင္းသစ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္း – အပုိင္း (၅)
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၆
ဆရာမင္းသစ္ကို က်ေနာ္အင္တာဗ်ဴးခြင့္ေတာင္းထားသည္မွာ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ က်ေနာ့္အတြက္ကံေကာင္းလွသည္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕လူသိမမ်ားလွေသာ ဝတၱဳရွည္တစ္ပုဒ္ကို ဆရာဖတ္ဖူးထားျခင္းေၾကာင့္ပင္။ က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ မိတ္ဆက္ စ ကားေျပာျပခ်ိန္ ဆရာက ထိုဝတၱဳကိုမွတ္မွတ္ရရျပန္ေျပာၿပီး သူက်ေနာ့္ကေလာင္ကိုသိထားေၾကာင္းႏွင့္ ထိုဝတၳဳအေပၚသ ေဘာက်ေၾကာင္းေျပာျပသျဖင့္ က်ေနာ္ၾကည္ႏူးမဆံုး။ သူနဲ႔က်ေနာ္ ေရစက္ဆံုခ်င္ေတာ့ ပင္းယမဂၢဇင္းမွာျပန္ဆံုရသည္။ သူ က အယ္ဒီတာခ်ဳပ္၊ က်ေနာ္ကလူငယ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စာေပတာဝန္ခံ။ ထို႔ေနာက္ပိုင္း ဆရာႏွင့္ႀကိဳ႕ၾကားႀကိဳ႕ၾကားေတြ႕ၾက သည္။ က်ေနာ္က ဆရာဦးဝင္းၿငိမ္းတို႔ကို အင္တာဗ်ဴးၿပီးေနာက္ပိုင္း စာေပနယ္မွ ဝါရင့္သမာရင့္မ်ားႏွင့္ ထပ္၍အင္တာမဗ်ဴး ျဖစ္။ ႏိုင္ငံေရးေသာင္သာေသာကာလမို႔ ႏိုင္ငံေရးအင္တာဗ်ဴးမ်ားခ်ည္း ငါးႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည္။ ယခုမွ ဆရာမင္းသစ္ ႏွင့္ခ်ိန္းဆိုကာ လြန္ခဲ့ေသာ (၂) ႏွစ္က အလုပ္ေႂကြးကိုဆပ္ရျခင္းပင္။ ၁၅၊ ၁၀၊ ၂၀၁၆ ေန႔တြင္ ပထမအႀကိမ္၊ ၁၉၊ ၁၀၊ ၂၀၁၆ ေန႔တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ႕ဆံုကာ အားပါးတရေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့သမွ် တင္ျပလိုက္ရပါေတာ့သည္။
----
မာန္။ ။ ထားပါဆရာရယ္ရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သီခ်င္းနာမည္ ေလးေတြေတာ့ေျပာပါဆရာ။
မင္းသစ္။ ။ရုပ္ရွင္သီခ်င္းေတြဗ်၊ ဓာတ္ျပားသီခ်င္းဆိုလို႔ျမန္မာ့အသံမွာတစ္ပုဒ္ရွိတယ္၊ ကိုတင္မိုးရဲ႕'တစ္သက္မွာ သည္တစ္ ပြင့္'ကို က်ေနာ္အသံထည့္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္စပယ္ျပန္ဆိုထားတာ၊ ဓာတ္ျပားသီခ်င္းကေတာ့ ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ ေရးခဲ့တာပါပဲ၊ တကယ့္ကိုခပ္တံုးတံုးေပၚတင္ႀကီးေရးရတာ၊ ရည္းစားရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါသီခ်င္း၊ တြံေတးသိန္းတန္ဆိုခဲ့တာေပါ့။
ရုပ္ရွင္သီခ်င္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ၊ အဲဒီထဲမွာမွ က်ေနာ္အားရတာက 'ေမတၱာသည္သာ အလွတရား'သီခ်င္းပါ၊ အျပတ္မေျပာနဲ႔မေခ်ာရုပ္ရွင္ကားထဲကသီခ်င္း၊ အဲဒီကားထဲမွာ က်ေနာ္ ေလးငါးပုဒ္ေလာက္ေရးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ တြံေတးသိန္း တန္ရဲ႕ ဆရာဆိုၿပီးေတာ့ စနၵရားဆရာေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဝင္ရိုက္လိုက္ေသးတယ္၊ စႏၵရားလည္းေကာင္းေကာင္း တီးတတ္ တာ မဟုတ္ဘူး။
ဝတၲဳဇာတ္ညြန္းေရးတာလည္း ေဖာင္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္၊ ကန္ေတာ္ေလးက က်ဳံေပ်ာ္ကိုတင္လႈိင္စက္မွာရိုက္တာ၊ ေရးၿပီးရိုက္ ေရးၿပီးရိုက္နဲ႔၊ အဲဒီလိုလုပ္ခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္နာမည္မခံဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးက သူငယ္ခ်င္းဟာ ျဖစ္ေနလို႔။
မာန္။ ။ ဂီတေလာကကိုဆက္ပါဦးဆရာ၊ အဲဒီေလာကမွာ အၾကာႀကီးဆက္ေနေသးလား၊
မင္းသစ္။ ။ ေနႏိုင္ဖူးဗ် က်ေနာ္။
မာန္။ ။ ပိုက္ဆံရတယ္မို႔လားဆရာ၊
မင္းသစ္။ ။ ရတာေပါ့ဗ်ာ၊ တစ္ပုဒ္ႏွစ္ရာေလ၊ အဲဒီတုန္းက ခင္ဗ်ားကလည္း ဘီအီးတစ္ပက္မွ ျပားသံုးဆယ္၊ ရမ္တစ္လံုးမွ ခုႏွစ္က်ပ္ခြဲ၊ က်ေနာ့္အဖို႔ အက္စ္ေအပီလစာထက္ေတာင္ ပိုေသးတယ္၊ အက္စ္ေအပီလစာကမွ 297 က်ပ္၊ သို႔ေသာ္ ေရြေစ်း က ၃၈၀၊ ေငြႏွစ္ရာဆိုတာ သံုးမတ္သားေလာက္ရတဲ့ေခတ္၊ က်ေနာ္က တစ္လ တစ္လကို ဓာတ္ျပားသီခ်င္းနဲ႔ ရုပ္ရွင္သီခ်င္း ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးျဖစ္တယ္၊ တစ္လကို ေလးရာ၊ ေရြတစ္က်ပ္သား ေက်ာ္ေသးတယ္။
ခုေခတ္သီခ်င္းေရးဆရာေတြ ပိုက္ဆံရတယ္ဆိုတာရယ္တာေပါ့ဗ်ာ၊ ေရြေစ်းနဲ႔တြက္ရင္ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္မေန ႏိုင္ဘူးဗ်၊ မေနႏိုင္ဘူးဆိုတာ အဲဒီဘလက္ေတြဒဏ္ကိုမခံႏိုင္တာ၊ စာမဖတ္ဘူးဗ်၊ ကိုယ္နဲ႔စကားေျပာဘက္လည္း မရွိဘူး၊ က်ေနာ့္နားမွာ စာဖတ္တာဆိုလို႔ တြံေတးသိန္းတန္ပဲ ရွိတယ္၊ သူကလည္း ေနာက္ပိုင္း အလုပ္အရမ္းမ်ားေတာ့ စာမဖတ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ သူက ဂနၲဝင္ အရမ္းေက်တယ္၊ ရွင္မဟာရဌသာရ၊ ရွင္မဟာသီလဝံသ၊ နတ္ရွင္ေနာင္တို႔၊ ရတု၊ ပ်ဳိ႕ အကုန္ အလြတ္ရတယ္၊ အလြတ္ရတာ၊ တခါတေလ ရြတ္ေနတာ၊ ဘိလိယက္ထိုးရင္းလည္း ရြတ္ေနတာ၊ ရွင္မဟာရ႒သာရ ရြတ္ခ်င္ ရြတ္ေနတာ၊ နတ္ရွင္ေနာင္ရြတ္၊ နဝေဒးရြတ္နဲ႔၊ သူနဲ႔ေတာ့ ေျပာလို႔ဆိုလို႔ ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ က်န္တာေတြက မေကာင္းဘူးဗ်၊ ဘလက္ေတြ၊ ၾကာေတာ့ က်ေနာ္အဲဒီဒုကၡႀကီးကို မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့က ဒီလ ငါ့ရုပ္ရွင္သီခ်င္း ဘယ္ႏွပုဒ္မွရပါ့မလဲ၊ အပ္ၾကပါ့မလဲ၊ အဲဒါႀကီးကလည္း ေမၽွာ္ေနရတာ၊ အဲဒါႀကီးကလည္း ဘယ္ေပၚမွာမူတည္ေမွ်ာ္ေနရသလဲဆိုေတာ့ တြံေတးသိန္းတန္ရိုက္တဲ့ကားေပၚမူတည္ၿပီး ေမွ်ာ္ေနရတာ၊ ဒါေတာင္မွ ဒါရိုက္တာေတြက တြံေတးသိန္းတန္ကားဆိုရင္ သီခ်င္းေတြ ဇြတ္ထည့္တာေလ၊ ထမင္းခ်က္လည္း သီခ်င္းပဲ၊ ေရခ်ိဳးလည္းသီခ်င္းပဲ၊ အဲဒါေတြ ေတြ႔ဖူးမွာေပါ့။
မာန္။ ။ ေတးသရုပ္ေဖာ္ကားမ်ဳိး ျဖစ္ေနမွာေပါ့ဆရာ၊
မင္းသစ္။ ။ အဲဒီလိုဗ်ာ၊ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္က်ဴရွင္ဆရာျဖစ္လာတာ။ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုးမွ က်ဴရွင္ဆရာက ေလးေယာက္ေလာက္ ရွိတာ၊ 1969 ကာလေပါ့။ လွည္းတန္းမွာ ဦးေအာင္ေဖညြန္႔ ရွိတယ္၊ ဓာတ္ပံုဆရာႀကီး။ သူက physicsသင္တာ၊ ေနာင္ၿပီးေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းမွာ ဦးဘေဌးရွိတယ္၊ သခ်ၤာသင္တာ။ ေနာက္တခါ သိမ္ျဖဴမွာဦးေဖေဌးရွိတယ္။ ပုဇြန္ေတာင္မွာ ဦးႏုရွိတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္မွာ တေက်ာင္းက်န္ေသးတယ္၊ ဦးဆလမ္မန္၊ ဆလမ္မန္ဟိုက္စကူးဆိုၿပီးဖြင့္တာ။ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုး ဒါပဲရွိတာ။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔က ရမ္းသန္းစမ္းၿပီးေတာ့ က်ဴရွင္ေထာင္ၾကတယ္။ ေလထန္ကုန္းနဲ႔ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွာ။ 33လမ္း၊ အမွတ္(၁၄၈) မွာ က်ေနာ္တို႔က်ဴရွင္ေထာင္က်ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ေမာင္သာႏိုးနဲ႔။ ေမာင္သာႏိုးကအဂၤလိပ္စာ၊ က်ေနာ္က Bio ဆိုၿပီး လုပ္ၾကတာ၊ ဖြင့္စကေက်ာင္းသား ငါးေယာက္ေလာက္မလာရင္ ထြက္ေစာင့္ေနရတာ၊ အဲဒီမွာ ႏိုင္ငံေရး သမားသားသမီးတို႔၊ စာေရးဆရာသားသမီးတို႔ဆိုရင္ free၊ တခါတေလ free ေတြထြက္ေမွ်ာ္ေနရတာ။ ဘယ္သူေတြတုန္းဆိုရင္ သခင္ျမသန္းသမီး၊ စည္သူျမသန္းရဲ႕အစ္မေနမွာေပါ့၊ ေနာက္ဦးလွခင္ရဲ႕သမီးတို႔။ က်ေနာ္ကထြက္ေမွ်ာ္ေနရတာ။ သူတို႔လာ မွလူစံုၿပီဆိုၿပီး သင္ရတာ။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္က်ဴရွင္က အရမ္းေအာင္ျမင္သြားၿပီးေတာ့၊ ထားပါေတာ့။ ထြင္လိုက္တာလည္း ပါတာေပါ့ Bio ကို ကေလးႀကိဳက္သီခ်င္းနဲ႔သင္တာ။
၉ တန္း ၁၀ တန္းသင္တယ္။ စတီဒီယိုေခတ္ဦးေလာက္မွာ ပေလးဘိုင္းအဖြဲ႔နဲ႔၊ သိန္းတန္တို႔ သန္းႏိုင္တို႔၊ ႏြဲ႔ယဥ္ဝင္းတို႔၊ ေက ဂ်ာႏူးတို႔ တင္မိုးခိုင္တို႔၊ ေအာင္ကိုလတ္တို႔နဲ႔၊ အဲဒီတုန္းက နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္မွန္သမၽွေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒါေတြနဲ႔စီးရီးထုတ္တာ၊ စီးရီးထုတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သင္တန္းသား သံုးေထာင္ေက်ာ္သြားတယ္။
မာန္။ ။ ဘယ္လိုမ်ားထုတ္တာလဲဆရာ၊ လုပ္ပါဦး
မင္းသစ္။ ။ ဟိုေခတ္ကသီခ်င္းစီးရီးထုတ္သလိုပဲေလ ၊သင္ခန္းစာေတြကိုသံစဥ္နဲ႔ထုတ္၊ ဆိုင္ေတြ ကိုလိုက္တင္လိုက္ျဖန္႔တာ၊ အဲဒါ ဒုတိယစီးရီးထုတ္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားငါးေထာင္ ေက်ာ္သြား တယ္၊ က်ေနာ္စက္ရွင္(၂၁)ရွင္ထိ ခြဲသင္ရတယ္။
အဲဒီတုန္းက သူကငယ္ေသးတယ္ဗ်၊ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ပဲသိတာ၊ က်ေနာ့္က်ဴရွင္က အမွတ္ (၁၃၀)၊ ဆူးေလဘုရားလမ္း၊ ေလွကားကတက္သြားၿပီး ညာဘက္ဝင္လိုက္ရင္ က်ေနာ့္အခန္း၊ ဘယ္ဖက္ဝင္လိုက္ရင္ မင္းေအာင္လႈိင္(ယခုတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္)တို႔အခန္း၊ ဒါေပမဲ့ သူကငယ္ေသးေတာ့ မခင္ပါဘူး၊ သူ႔အေဖတို႔ဘာတို႔ေတာ့ ခင္တာေပါ့၊ သူ႔အေဖက က်ေနာ့္တို႔ကို ပန္းခ်ီသင္ေပးခဲ့ဖူးတယ္၊1952 မနၲေလးမွာပန္းခ်ီသင္တန္ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့အခ်ိန္တုန္းကေပါ့၊ သူ႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္ဟိုက္စကူးဖိုင္နယ္မွာ ပန္းခ်ီနဲ႔ေအာင္တာ၊ အႏုပညာက အဲဒီလိုမ်ိဳးဗ်၊ စာက်က္ရတာ တစ္ဘာသာသက္သာတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက မင္းေအာင္လႈိင္က မေမြးေလာက္ ေသးဘူးဗ်၊ သူႀကီးလာတဲ့အခါက်ေတာ့လည္း စစ္တကၠသိုလ္တက္တာဆိုေတာ့ မေတြ႔ပါဘူး၊ တခါတေလက်ေတာ့လည္း သူေက်ာင္းပိတ္ရက္ျပန္လာတဲ့အခါ ေဒါက္ျဖဴေလးနဲ႔၊ က်ေနာ့္ ေက်ာင္းသူေလး ေတြက ဝိုင္းေငးၾကလို႔ တံခါးထပိတ္ရတာေပါ့၊ သူက လူငယ္အရြယ္ ေခ်ာေခ်ာေလး၊ ေဒါက္ျဖဴေလးနဲ႔ကိုး၊ က်ေနာ့္က်ဴရွင္ေလာ ကကေတာ့ အဲဒါပါပဲဗ်ာ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံသည္ ဆရာမင္းသစ္၏ အိပ္မက္ကြန္ဖရင့္ဝတၱဳတုိစု စာအုပ္မွ မ်က္ႏွာဖုံးသ႐ုပ္ေဖာ္ပုံ ျဖစ္ပါသည္။
အပုိင္း (၁)၊ အပုိင္း (၂)၊ အပုိင္း (၃)၊ အပုိင္း (၄)