မိုးမိုးစံ ● အေဖ့ေကာက္ေၾကာင္းတစ (တင္မိုး အမွတ္တရ)
(မိုးမခ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း) ႏို၀င္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၆
ကဗ်ာ ဆရာႀကီး တင္မိုး (ႏိုဝင္ဘာ ၁၉၊ ၁၉၃၃ ဖြား - ဇန္နဝါရီ ၂၂၊ ၂၀၀၇ ဆံုး) အမွတ္တရ
[တင္မိုး ၈၀ ကဗ်ာ ၈၀ စာအုပ္ကေန ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။ ေအးဝင္း (လမင္းတရာ)]
၁၉၉၀ ႏိုဝင္ဘာ (၁၇) ရက္တြင္ အေမ ကြယ္လြန္သည္။
အရင္က ေသျခင္းတရားနွင့္ တခါမွ် ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ ရင္မဆိုင္စဖူး၊ တိုက္ရိုက္မပါတ္သက္ စဖူး။ ရင္ဆိုင္ရေတာ့ မိသားစု (၇) ေယာက္တြင္ အခ်စ္ရဆံုး၊ အေရးပါဆံုး မိခင္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ခံစားရသည္မွာ ႏိႈင္းယွဥ္စရာမရွိ။ ပူေလာင္လိုက္သည္မွာ ေျပာစရာ မရွိေတာ့။ ေန႔စဥ္ မ်က္ရည္မ်ားသာ ေတြေတြ က်ေနသည္။ အေဖ့အသက္ (၅၇) ျပည့္သည့္ ေမြးေန႔တြင္ အေမ့ကို သၿဂိဳဟ္သည္။ အေဖ့ကို သနားလွသည္။ မိခင္မဲ့ ေမာင္ေလး ညီမေလးမ်ားကို သနားလွသည္။ ပူေဆြးလွသည္။ အဲဒီမွာ အေဖ့စကားသည္ မိမိစိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေစသည္။ အေမ့ကို ပူေလာင္ျခင္းႏွင့္ သတိမရနဲ႔ သမီး။ ေအးျမျခင္း၊ ၾကည္ညိဳျခင္းနဲ႔သာ သတိရပါတဲ့ေလ။ အဲဒိ စကားေလးက အလြမ္းမီးေတြကို ၿငိမ္းသတ္ေစပါတယ္ ေဖေဖ။ ဘဝမွာ ခြန္အား ျဖစ္ေစပါတယ္ အေဖႀကီး။
၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ အေဖ အဖမ္းခံရသည္။
ေ၇ႊေတာင္ႀကီး ၿပိဳၿပီ။ မိသားစု ခ်မ္းသာေရး စီးပါြးေရး တခါဖူးမွ် မေျပာဘူးေသာ အေဖ။ စာေပကို ခ်စ္ေသာ၊ ႏိုင္ငံကို ခ်စ္ေသာ၊ လူငယ္ေတြကို ခ်စ္ေသာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခ်စ္ေသာ၊ ရိုးသားမႈကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ၊ အမွန္တရားကို ခ်စ္ေသာ၊ မိသားစုကို ခ်စ္ေသာ အေဖ အဖမ္းခံရၿပီ။ အင္းစိန္ေထာင္မွ ဘားလမ္းအခ်ဳပ္သို႔ (၂) ပတ္တခါ ရမန္ယူရန္ ေထာင္ကားျပာႀကီး ေပၚမွ ဆင္းလာတာကို အခ်ဳပ္ (၈) လတာကာလတြင္ သြားေတြ႔ရ သည့္အခါ မၾကည့္ရက္ မျမင္ရက္။ ဖိနပ္မပါ၊ လက္ထိပ္ႏွင့္ ေထာင္ကားျပာႀကီး ေပၚမွာ။
မိမိႏွင့္ ရင္းႏွီးလာသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္က စာသံေပသံမ်ား၊ စာသမား ေပသမားမ်ား၊ မိသားစု စကားဝိုင္းကလည္း စာေပအေၾကာင္းသာ ျဖစ္ခဲ့။ ဖတ္သမွ် စာမ်ား၊ ေတြးမိသမွ် အေတြးအေခၚ မ်ား၊ ခံစားမိသမွ်မ်ား ျငင္းၾကခံုၾကသည္သာ။ ေပွ်ာ္ရႊင္ပီတိ။
ယခု ေတြ႔ႀကံဳရသည့္ ေထာင္ပတ္ဝန္းက်င္က အသစ္။ ခါးသီးလွတဲ့ အသစ္။ ေထာင္တို႔ တရားရံုးတို႔ ရဲဌာနတို႔ စစ္ခံုရံုးတို႔ ဆိုတာ ပတ္သက္လာရ လိမ့္မည္ဟု တသက္လံုး မေတြးခဲ့ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့။ အထီးက်န္သည့္အေဖ အထဲမွာ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ဘယ္လို အႏွိပ္စက္ ခံရမလဲ။ လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးသည့္ အေဖ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ ဘယ္လို အိပ္ရသလဲ။ ဘယ္လို စားရသလဲ။ ဘာေတြ ေတြးေနသလဲ။ က်န္းမာေရး ေကာင္းရဲ႔လား ေဖေဖ။ ေခ်ာင္းေတြ အရမ္းဆိုးေနလား ေဖေဖ။ ေဆးလိပ္ ရရဲ႔လား ေဖေဖ။ စာမဖတ္ရ၊ စာမေရးရတဲ့ ဘဝဟာ အေဖ့အတြက္ ငရဲျဖစ္မွာပါ ေဖေဖ။ အျပင္ကလူေတြနဲ႔ အထဲကလူေတြ မ်က္ရည္ႀကိဳးစက္ မ်ားႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည့္ ကာလမ်ား။ အမွန္ဟာ အမွား၊ အခ်ိဳဟာ အခါးျဖစ္ေသာ ကာလမ်ား။
အက်ဥ္းက် ကာလမ်ား (၂) ပတ္တခါ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔၊ တခါေတြ႔ နွစ္ေယာက္၊ တခါေတြ႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္။ ေမာင္ႏွမ ငါးေယာက္ (၂) ပတ္တခါ အလွည့္က်ေတြ႔။ ဆယ္ငါးမိနစ္ ေတြ႔ဖို႔ တေနကုန္ေစာင့္။ အထဲက လူကလည္း အလွည့္ေစာင့္။ အျပင္ကလူကလည္း အလွည့္ေစာင့္။ ေတြ႔ရတဲ့ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ကာလမွာ အေဖ့မ်က္ႏွာ ဝင္းပပ။ ခ်စ္စရာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ အေဖ။ လံုးဝ စိတ္ဓာတ္မက်။ အေဖနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး ေပါ့ပါးလာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္လာ၊ သတၱိရွိလာသည္ခ်ည္းသာ။ ေထာင္အတြင္းမွ မိတ္ေဆြအသစ္မ်ား အေၾကာင္း ၿမိန္ေရယွက္ေရ ေျပာတာ နားေထာင္ရ။ တခါမွ အေဖ စိတ္ညိွဳးငယ္တာ မေတြ႔ခဲ့ရ။ သမီးတို႔ စိတ္အားငယ္မွာ စိုးလို႔လား ေဖေဖ။
၁၉၉၁ မွ ၁၉၉၅ - အေဖေထာင္က်နွစ္မ်ား။
ဒုကၡေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လူ႔အေၾကာင္း ပိုသိရသတဲ့။ အေဖ့ မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္းေတြရဲ႔ ေက်းဇူးကို ပိုသိရပါတယ္။ ေထာင္က်ႏိုင္ငံေရး မိသားစုေတြ ေနအိမ္ကို လူေတြ မလာရဲ၊ မသြားရဲ၊ မပါတ္သက္ရဲတဲ့ ကာလႀကီးမွာ အေဖ့အိမ္မွာ မိတ္ေဆြေတြ တဖြဲဖြဲပါ အေဖႀကီး။ သားသမီး ငါးေယာက္ကို အားမငယ္ရေအာင္ လာအားေပးသူေတြနဲ႔ အေဖ့အတြက္ ေထာင္ဝင္စာ သြားတဲ့အခါ ထည့္ေပးပါဆိုၿပီး ေငြေၾကးက တမ်ိဳး၊ အစားအေသာက္ေတြ လက္ေဆာင္ေတြက တဖံုနဲ႔ အားရွိ ၾကည္ႏူးခဲ့ရပါတယ္။
အေဖတို႔ အေမတို႔ အျမဲေျပာသလို တို႔မွာ စိန္ေရႊရတနာ မရွိဘူး၊ မိတ္ေဆြ ရတနာသာ ရွိတယ္ ဆိုသလိုပါဘဲ။ အေဖ့မိတ္ေဆြေတြ မနည္းပါလား၊ အမာခံေတြပါလား၊ မ်က္ရည္က် မတတ္ ၾကည္ႏူးခဲ့ရပါတယ္။ ငါတို႔လည္း သူမ်ား ဒုကၡေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒုကၡေတြကို ဝိုင္းကူ ထမ္းမယ္။ ဝိုင္းလက္တြဲမယ္ ဆိုတဲ့ အဖိုးတန္တဲ့ ေလာကအသိတရား ရာသက္ပန္အတြက္ ရခဲ့ပါတယ္။ ရိုးသားမႈ မွန္ကန္မႈရဲ႔ တန္ဖိုးႀကီးမွန္း သိခဲ့ရပါတယ္။ ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ ေဖေဖ။
၁၉၉၅ ေဖေဖာ္ဝါရီ (၄) ရက္။
အေဖ ေထာင္က လြတ္ပါတယ္။
၁၉၉၅ ဧၿပီလ (၉) ရက္။
သႀကၤန္အတြက္ ႏိုင္ငံေရး လႈံ႔ေဆာ္စာ သံခ်ပ္ေရးတယ္ဆိုၿပီး အေဖ့ကို ေျမာက္ပိုင္းခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရံုးကို လာေတြ႔ပါဆိုၿပီး SB တေယာက္က အိမ္ကို စာလာေပးပါတယ္။ အေဖနဲ႔ ကၽြန္မ ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္မွာ သြားေတြ႔ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ယခုအခ်ိန္ထိ သႀကၤန္သံခ်ပ္ တခါမွ မေရးဖူးပါလို႔ ေျပာခဲ့တာ ၾကားေယာင္မိပါတယ္။ ေနာင္ကို ႏိုင္ငံေရး လႈ႔ံေဆာ္တဲ့ သႀကၤန္သံခ်ပ္ ေရးသားပါက ျပစ္ဒဏ္က်ခံရမည္ကို သိရွိပါသည္ဆိုတဲ့ စာကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္း ပါတယ္။
သားအဖနွစ္ေယာက္ အိမ္ကို ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ် ျပန္လာၾကသည္။ အေဖ့ကို ရမယ္ရွာေနၿပီ။ ေမာင္ႏွမေတြ တိုင္ပင္ၾကသည္။ အေဖ ထပ္အဖမ္းခံ ရႏိုင္သည္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္ႏိုင္ငံ ေရာက္ေနေသာ ညီမ မိုးမိုးႏွင္း ဆီ ပို႔ၾကရေအာင္။ အေဖ့ကို ေထာင္ထဲမွာ မျမင္ရက္ေတာ့။ အေဖ အသက္ (၆၆) နွစ္ထဲ ေရာက္လာၿပီ။ အေဖ့ကို ေထာင္ထဲမွာ အေသမခံႏိုင္ဘူး။ အေဖ့နာမည္ရင္း ဦးဘဂ်မ္းႏွင့္ ပတ္စ္ပို႔ လုပ္သည္။ စြန္႔စားခန္းမ်ား။ အခု ျပန္စဥ္းစားလိုက္ ေတာ့ အေဖက အားတက္သေရာ မရွိလွ။ အေဖ့ၾကည့္ရတာ ေတြေတြေဝေဝေလး။ မဆံုး ျဖတ္တတ္သည့္ပမာ။ တႀကိမ္တခါမွ ႏိုင္ငံရပ္ျခား မသြားဖူးသည့္ အေဖ။ စိတ္အားငယ္ သည္လား။ ေသေသခ်ာခ်ာ မစဥ္းစားမိခဲ့။ အေဖလြတ္ေျမာက္ဖို႔ပဲ စိတ္သန္ေနခဲ့သည္။ သည္ၾကားထဲ ကိုးေလးလံုးအတြက္ အဖမ္းအဆီးမ်ားလည္း ၾကားေနရသည္။
၁၉၉၉ ခု၊ ၾသဂုတ္လ (၁၁) ရက္။
သမီး မိုးမိုးႏွင္းရွိရာ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္းႏိုင္ငံ အန္႔တဝပ္ၿမိဳ႔သို႔ စကၤပူ ေလေၾကာင္းလိုင္းျဖင့္ တိတ္ဆိတ္စြာ ထြက္ခြါသြားပါၿပီ။ သူ ခ်စ္လွစြာေသာ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို မည္သည့္အခါမွ် ျပန္လာရမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း မည္သူ သိအံ့။
၁၉၉၉ - ၂၀၀၇ ျမန္မာျပည္ ျပည္ပကာလမ်ား။
ထိုကာလမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေပါင္း ေတာ္ေတာ္စံုစြာ ေရာက္သည္။ ထိုင္း၊ အိႏၵိယ၊ ကေမၻာဒီးယား၊ ဂ်ပန္၊ ၾသစေၾတးလ်၊ အဂၤဂလန္၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္၊ နယ္သာလန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ျပင္သစ္၊ လူဇင္းဘတ္၊ အီတလီ၊ စပိန္၊ ေနာ္ေဝ၊ ကေနဒါ၊ အေမရိက စသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အလည္အပတ္ အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စာေပေဟာေျပာပြဲ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရာက္သည္။ ေရာက္သည့္ေနရာတြင္ အေဖ့ကိုခ်စ္ေသာ အေဖက ခ်စ္ေသာ စာေပမိတ္ေဆြ၊ ႏိုင္ငံေရးမိတ္ေဆြ၊ တပည့္ မိတ္ေဆြမ်ားနွင့္ ေတြ႔ရ၍ ေပ်ာ္ရႊင္သည္။ သမီး မိုးမိုးႏွင္းရွိရာ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္ႏိုင္ငံတြင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သမီး မိုးခ်ိဳသင္းရွိရာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံတြင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တလွည့္စီ ေနထိုင္သည္။ စီးပြါးေရးအရ၊ ေနမႈထိုင္မႈ အဆင့္အတန္းအရ အဆင္ေျပသည္ပဲ။ သို႔ေသာ္…အေဖ၏ အလြမ္းႏွစ္မ်ား။ ျမန္မာျပည္ကိုပဲ ျပန္လာခ်င္သတဲ့။ အခ်ိန္ရွိသမွ် ျမန္မာျပည္ႀကီးကိုပဲ လြမ္းဆြတ္ေနသတဲ့။ ျမန္မာျပည္အေရးပဲ ေခါင္းထဲမွာ စိုးမိုးရွိေနတဲ့ ေဖေဖ။ ေန႔တိုင္း တေန႔ကို ကဗ်ာ ၃ - ၄ ပုဒ္ ေရးတဲ့ အေဖ။ ျပည္ပတြင္ (၈)ႏွစ္တာမွ် လြန္႔လြန္႔လူးလူး ေနထိုင္ရင္း ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ (၂၂) ရက္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေလာ့အိန္ဂ်ယ္လိစ္ၿမိဳ႔မွ တဆင့္ လူ႔ေလာကမွ ထြက္ခါြ သြားပါၿပီ။
တင္မိုး ၈၀ ကဗ်ာ ၈၀။
၂၀၁၃ ခု ႏိုဝင္ဘာလ (၁၉) ရက္တြင္ အေဖ အသက္ (၈၀) ျပည့္ပါၿပီ။ အသက္ (၈၀) ျပည့္ ေမြးေန႔အတြက္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး အမွတ္တရ ထုတ္မည္ဟု ညီမ မိုးမိုးနွင္းက စိတ္ကူး စီစဥ္ပါသည္။ တင္မိုး ၈၀ ကဗ်ာ ၈၀။ ကိုလင္းဝဏၰႏွင့္ ဇနီး မရည္မြန္တို႔မွ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရး ကိစၥ အစစ အရာရာ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးပါသည္။
အေဖ့ လြယ္အိတ္ႀကီး ပန္းခ်ီဆရာ ယဥ္မင္းပိုက္မွ က႑အလိုက္ သရုပ္ေဖာ္မ်ား ေရးဆြဲေပး ပါသည္။ ေက်းဇူးအလြန္ တင္ရပါသည္။ ဤ ကဗ်ာ (၈၀) တြင္ တပုဒ္ ႏွစ္ပုဒ္စ မွ လြဲ၍ အမ်ားစု မွာ ျမန္မာျပည္ျပင္ပတြင္ ေရးေသာ ကဗ်ာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ အလြမ္းမ်ားႏွင့္၊ ဒီမိုကေရစီအေရး စိတ္ကူးမိသမွ် ခံျပင္မိသမ်ားသာ ထံုမႊမ္းေနသည္ကို ေတြ႔ရွိရပါမည္။ မိသားစု အလြမ္းကဗ်ာ မ်ားလည္း ခ်န္မထားခ်င္ ပါသျဖင့္ ထည့္ထားပါသည္။ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ ဖတ္ရႈႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။ အင္တာနက္ ဝက္ဘ္ဆိုက္မ်ား၊ ဘေလာ့ဂ္မ်ား၊ ေဖ့စ္ဘြတ္မ်ားတြင္ တင္ထားၿပီးသား ကဗ်ာမ်ားလည္း ပါဝင္ပါမည္။
မိသားစုအတြက္ ခင္ပြန္းေကာင္း၊ ဖခင္ေကာင္းျဖစ္ေသာ ေက်းဇူးႀကီးလွေသာ ေဖေဖ၊ ဘဝတေလွ်ာက္လံုး ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္ခဲ့ေသာ ေလာကႀကီးတြင္ အလွကိုယ္စီ ရွိသည္ဟု ခ်စ္ခင္စိတ္ျဖင့္ အေကာင္းျမင္တတ္ေသာ၊ မိမိအလင္းျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဖန္မီးအိမ္ျဖင့္ ထြန္းညွိအလင္းေပးေသာ၊ အမွန္တရားအတြက္ သစၥာရွိခဲ့ေသာ လူသားေကာင္းတေယာက္ ေဖေဖ၊ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး သမိုင္းမွတ္တိုင္ ျဖစ္သည့္ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုကာလ၊ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ ကာလႀကီးတြင္ ႏိုင္ငံအေရးကို ကေလာင္ျဖင့္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ တိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့သည့္၊ ျပည္သူဖက္က ရဲရဲရင့္ရင့္ ရပ္တည္ခဲ့သည့္ စာေပတာဝန္၊ ႏိုင္ငံသားတာဝန္ ေက်ပြန္ခဲ့သည့္ ကဗ်ာဆရာ ေဖေဖကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ တန္ဖိုးထားစြာျဖင့္ ထိပ္တြင္တင္မိုး ရွိခိုး ကန္ေတာ့ လိုက္ပါတယ္ ေဖေဖ။ အေမ ကြယ္လြန္စဥ္ က အေဖ ဆံုးမခဲ့သလို အေဖ့ကို ၾကည္လင္ေအးျမေသာ စိတ္၊ ၾကည္ညိဳ ဂုဏ္ယူေသာ စိတ္ ျဖင့္သာ သတိရပါမည္ ေဖေဖ။
မိသားစုႏွင့္ ေဝးကြာေသာ အက်ဥ္းစံကာလမ်ားတြင္ အေဖက သားအရင္းမ်ားသဖြယ္ ခ်စ္ခင္ခဲ့၍ အေဖ့ကို ဖခင္ရင္းသဖြယ္ ေႏြးေထြး ၾကင္နာစြာ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကေသာ စာခ်စ္သူ၊ ႏိုင္ငံခ်စ္သူမ်ားအားလည္းေကာင္း၊ ေအးျမေသာ အရိပ္ေနရာ ခိုလႈံခြင့္ေပးခဲ့ေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံမ်ားအား လည္းေကာင္း၊ ေက်းဇူးတင္လ်က္၊ ေလးစားလ်က္။ ရာသက္ပန္ ခ်စ္ခင္လ်က္။
သားသမီးေျမးတို႔ နားမနီးေဝး မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါမည္ ေဖေဖ။
မိုးမိုးစံ
၃၀ - ၁၀ - ၂၀၁၃။