ေမာင္ေမာင္စုိး ● လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ - အပိုင္း (၄၂)
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၆
● သူပုန္ေက်ာင္းသား
အရင္ကာလတုန္းကေတာ့ လက္ဝဲအႏြယ္မ်ားသည္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေဗာ္ရွီဗစ္ဟု ဆိုေလ့ရွိၾကသည္။ ထိုစဥ္က ကိုဦးလွေစာ လည္း ထိုစဥ္က ေဗာ္ရွီဗစ္တေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။ သူ၏ညီႏွင့္ မိမိအတန္းေဖာ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္သာမကဘဲ ေမာင္ခိုင္ေအာင္ (စစ္ေတြ) ဟူေသာ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ကဗ်ာေတြစာေတြ ဖန္တီးေရးသားေလ့ရွိသျဖင့္ လူခ်င္းမသိေသာ္ လည္း နာမည္ေတာ့ ေကာင္းစြာရင္းႏွီးျပီး ျဖစ္သည္။ စာေစာင္ေတြ ေၾကညာခ်က္ေတြ သူတုိ႔စီစဥ္ထုတ္ျပန္ခ်ိန္တြင္လည္း မိမိႏွင့္အယူအဆတူသည္ျဖစ္၍ေကာင္းစြာ ဝိုင္းရံကူညီမႈေပးခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔ျပင္ သူကမ်က္ႏွာခ်ဳိ၍ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားသူျဖစ္၍လည္းမိမိတုိ႔ ခင္မင္လြယ္ျခင္းျဖစ္ပုံရသည္။ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္က စက္မႈတကၠသုိလ္သုိ႔ေရာက္လာေသာ ကိုဦးလွေစာသည္ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားဘဝ ၁၉၆၉ ကြၽန္းဆြယ္အေရးအခင္းတြင္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရၿပီး သူပုန္ေက်ာင္းသားဘဝစတင္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုရမည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၂ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းမွ ျပန္လည္လက္ခံခ့ဲျပီး ၁၉၇၅ ဇြန္ ၆ အေရးေတာ္ပုံကာလက RIT ပဥၥမႏွစ္ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္သည္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၆ သပိတ္ကာလက မိမိႏွင့္သူ စကားမ်ားမ်ား မေျပာျဖစ္ခ့ဲပါ။ တေယာက္ႏွင့္ မ်က္မွန္းတန္းမိျပီး သတိထား မိခ့ဲၾကရံုသာ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထိုသပိတ္အျပီး မိမိႏွင့္သူ အေတာ္ၾကာေအာင္ မဆံုျဖစ္ခ့ဲ။ သတင္းေတြေတာ့ ၾကားေနခ့ဲရ သည္။ ၁၉၇၅ ဇြန္ ၁၁ ရက္ မနက္ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚက သပိတ္စခန္းအား တပ္ကဝင္စီးသည့္အခါ အဖမ္းခံရသည့္အထဲ ပါသြားသည္။ တရားရံုးအတင္ခံရျပီး ေထာင္ ၉ ႏွစ္က်သည္။ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ေနဝင္း၏ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ ျပန္ လြတ္သည္ဟု ၾကားရသည္။
စက္မႈတကၠသုိလ္၌ ေက်ာင္းျပန္တက္ခြင့္မရေတာ့။ သုိ႔ႏွင့္သူသည္ မိဘမ်ားရွိရာ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးသုိ႔ျပန္ျပီး က်ဴရွင္ ဆရာ ဘဝျဖင့္ ဘဝျပန္စခ့ဲရသည္ဟုဆိုသည္။ ၁၉၈၄/၈၅ တြင္ စစ္ေတြ၌ က်ဴရွင္ဆရာအျဖစ္ ျပန္အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳ ေနစဥ္ကာလအတြင္း ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပုံႏွင့္ၾကံဳေတာ့ အေတြ႕အၾကံဳရွိသည့္ သူပုန္ေက်ာင္းသားတေယာက္ျဖစ္ေသာသူသည္စစ္ေတြ အေထြေထြသပိတ္ေကာ္မတီ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာဝန္ယူခ့ဲသည္ဟု ၾကားသိရသည္။ နဝတက အာဏာ သိမ္းျပီးေနာက္ ထိပ္ဆံုးကအဖမ္းခံရေသာစာရင္းထဲတြင္ ပါဝင္မည္ကေတာ့ အထူးေျပာစရာလိုမည္မထင္ေပ။ဖမ္းျပီး တႏွစ္ ခန္႔ အာမခံႏွင့္လႊတ္ထားခံရေသးေသာ္လည္း ၁၉၈၉ ႏွစ္ကုန္ခါနီးတြင္ စစ္ေတြတြင္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ႏိုင္ငံေရးတင္းမာမႈ မ်ားေၾကာင့္ အာမခံရုပ္သိမ္းခံရျပီး ေထာင္ ၁၄ ႏွစ္ က်ခံရန္ စစ္ခုံရံုး၏ အမိန္႔ခ်မွတ္ခံရျပီး ဒုတိယမၼိေထာင္ထဲဝင္ရျပန္ေတာ့ သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားအတြက္ကေတာ့ အိမ္ႏွင့္ေထာင္ အိမ္ဦးႏွင့္ ကျပင္ကို ကူးခ်ီ သန္းခ်ီလုပ္သက့ဲသုိ႔ ရွိေခ်ေတာ့သည္။
အားလုံးသည္ တဆင့္စကား တဆင္နားျဖင့္ ၾကားရေသာအၾကားမ်ားရွိသက့ဲသုိ႔ ေနာက္ သူႏွင့္ျပန္ဆံုမွ ေျပာျဖစ္သည္မ်ား လည္းရွိသည္။ တကယ္ေတာ့ သူႏွင့္မိမိက ေနာင္ ၂၅ ႏွစ္ခန္႔ၾကာမွ ျပန္ေတြ႕ရသည္။ မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္း မ်က္ႏွာခ်ဳိခ်ဳိ ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာ သူပုန္ေက်ာင္းသားသည္ ႏွစ္အစိတ္ခန္႔ၾကာသြားေသာ္လည္း ျပန္လည္ေတြ႕ၾကေသာအခါ ပိန္ပိန္ပါးပါးႏွင့္ သိပ္ျပီးပုံစံမေျပာင္းလွေပ။
၁၉၉၉ လား ၂၀၀၀ ခုႏွစ္လားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ မိမိ ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ စစ္ေတြသုိ႔ေရာက္သြားသည္။ သူသတင္းကို စုံစမ္းရာ သူငယ္ခ်င္းဆရာဝန္တဦးက လူတေယာက္လႊတ္၍ အေၾကာင္းၾကားေပးသည္။ မိမိ အလုပ္ကိစၥတခုႏွင့္ အျပင္သြား ေနရာမွ ျပန္ေရာက္ေတာ့ တည္းခိုခန္းမန္ေနဂ်ာက ဆီးႀကိဳ၍ေျပာသည္။
"ဆရာကို လူတေယာက္လာရွာသြားတယ္၊ ဦးလွ ဘယ္သူဆိုလားဘဲ နိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ဘဲဆရာ"မိမိျပံဳးမိသည္။ လာရွာသူက ကိုဦးလွေစာမွန္း တန္းသိလိုက္သက့ဲသုိ႔ နိုင္ငံေရးအရတင္းမာမႈ ဖမ္းဆီးမႈမ်ားရွိေနသည့္အခ်ိန္ကာလတြင္ သူ႔ အား နာမည္မသိသူမ်ားကပင္ "နိုင္ငံေရးသမား"ဟုေကာင္းစြာ သိေနျခင္းကို ျပံဳးမိသည္။ ညေနတေခါက္ သူေနာက္တေခါက္ ျပန္လာရွာ၍ သူပုန္ေက်ာင္းသားေဟာင္း စစ္ေတြက လူသိမ်ားေသာ နိုင္ငံေရးသမားႏွင့္ မိမိႏွင့္ျပန္လည္၍ အသစ္တဖန္ ဆုံ ျဖစ္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္ စလုံးအၾကိဳက္တူေသာ ယမကာအားမွီဝဲရင္း ေရွ႕ေဟာင္းေနွာင္းျဖစ္ေတြလည္း ေျပာျဖစ္သည္။ လက္ရွိအေၾကာင္းလည္း ေျပာျဖစ္သည္။ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္း လည္းေျပာျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားက မည္မွ်ပင္ မႈံဝါးေနသည္ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔ကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားျဖင့္ အသက္ဆက္ရွင္သန္ခ်င္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ခ့ဲၾကေပေတာ့သည္။
၂၀၀၇ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူႏွင့္မိမိ ပိုနီးကပ္စရာအေၾကာင္းေပၚလာသည္။ သူစစ္ေတြမွ ရန္ကုန္သုိ႔ မိသားစုလိုက္ အိမ္ေျပာင္း လာခ့ဲသည္။ မိမိေနေသာေနရာႏွင့္ မေဝးလွေသာေနရာသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာသည္ျဖစ္ရာ မၾကာခဏဆံုျဖစ္သည္။ အတူတကြ လဘက္ရည္လည္းေသာက္ျဖစ္သည္။ ယမကာလည္း ေသာက္ျဖစ္သည္။ ေခတ္ေပၚေဝါဟာရႏွင့္ဆိုရေသာ္ သူႏွင့္ မိမိသည္ ရင္ဘတ္ခ်င္းနီးစပ္သူမ်ားျဖစ္၍ စကားေျပာ၍ ျငင္းၾကခုန္ၾက၍ အလြန္ေကာင္းသည္။ တေယာက္ေျပာသည္ကို တေယာက္ လိုက္ေထာက္ခံေနလ်င္ ထိုစကားဝိုင္းမ်ဳိးက ပ်င္းဖုိ႔ေကာင္းသည္။ အျပန္အလွန္ ေထာက္ျပေဝဖန္ ျငင္းခုံနိုင္မွ စကားဝိုင္း ကစည္ကားသည္။ ထုိ႔အတူ အျပန္အလွန္နားလည္မႈရွိၾကဖုိ႔လည္း လိုသည္။
သုိ႔ေသာ္ အႏွီ သူပုန္ေက်ာင္းသား ရခိုင္နိုင္ငံေရးသမားသည္ ရပ္တည္ခ်က္မာေက်ာေသာ္လည္း ကဗ်ာသမား စာသမားပီပီ ႏွလုံးသားကား ႏူးည့ံ လြန္းလွသည္။ ခံစားလြန္းလွသူလည္းျဖစ္သည္။ ရဲေဘာရဲဘက္မ်ားကို သံေယာဇဥ္ၾကီးလြန္းလွသူ လည္းျဖစ္သည္။ တရက္ေတာ့ မိမိအိမ္တြင္ အေၾကာင္းအရာတခုကို ေျပာၾကဆိုၾကရင္ သူရႈိက္ၾကီးတငင္ ငုိပါသည္။ ပြင့္လင္း စြာ ရင္ဖြင့္နိုင္သူမ်ားၾကားမို႔လည္းျဖစ္သည္။ ၾကီးေတာင့္ၾကီးမား ေယာက်္ားရင့္မၾကီးတေယာက္ ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုေတာ့ မိမိသမီးငယ္မ်ားကသူအားနားမလည္နိုင္ၾကေပ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ တအ့ံတၾသေငးေမာၾကည့္ၾကသည္။ မိမိသမီးငယ္မ်ားသာမက လူအခ်ဳိ႕လည္း နားလည္နိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ လူတေယာက္အား နားလည္ေပးဖုိ႔ဆိုသည္မွာ သူ႔ကိုေကာင္းစြာသိမွသာ ျဖစ္နိုင္ေပလိမ့္မည္။ ေခတ္ေပၚဘန္းစကားႏွင့္ဆိုရလ်င္ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲဝင္ၾကည့္နိုင္မွ ျဖစ္နိုင္ေပလိမ့္မည္။
နာဂစ္မုန္တိုင္းႏွင့္အတူ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ျပဌာန္းျခင္းခံရျပီးေနာက္ သူအား နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ျပန္လည္ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ ႏိုင္ငံတကာသုိ႔ သြားလာလႈပ္ရွားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ ေတြ႕လာရသည္။ ေလလႈိင္းေပၚတြင္ သူ႔အသံမ်ားၾကားလာရသည္။ ရခိုင္အမ်ဳ္ိးသားတိုးတက္ေရးပါတီ RNDP ၏ အတြင္းေရးမွဴ းျဖစ္လာသည္ ကို ေတြ႕ရသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပါ အခြင့္အေရးကို ရယူျပီး ရခိုင္အမ် ဳိ းသားနိုင္ငံေရးအတြက္ ေျခလွမ္းမ်ားစတင္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပုံရသည္။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သူကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းျပဳသည္ကိုမေတြ႕ရ။ သူ့ပါတီအတြက္သာ ေနာက္က ဝိုင္းဝန္ေန သည္ကို ေတြ႕ရသည္။၂၀၁၄ ခုႏွစ္ RNDP ႏွင့္ ALD ရခိုင္အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္တုိ႔ေပါင္းျပီး ရခိုင္အမ်ဳိးသားပါတီ ANP အျဖစ္ဖြဲ႕စည္းသည္။ ရခိုင္စည္းလုံးေရးကို အားထုတ္ခ့ဲၾကသည္။ ANP ပါတီေပါင္းစည္းရာတြင္ သူအတြင္းေရးမွဴး တာ ဝန္မွထြက္ေပးျပီး သာမန္ဗဟိုေကာ္မတီအျဖစ္သာ တာဝန္ယူသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
ၿမိဳ႕ေပၚ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား ၿမိဳ႕ေပၚ နိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာသူသည္ ထိုတပ္ေပါင္းစုကိစၥမ်ားအ တြက္လည္း အေတာ္ေလးအခ်ိန္ေပးရပုံေပၚသည္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာမွ ဝင္ျပိဳ င္ သူသည္ တလခန္႔အလိုမွ သူ့မဲဆႏၵနယ္သြားနိုင္သည္။ မိမိက သူ႔အား ....
"ကိုယ့္လူ မသြားေသးဘူးလား တလေလာက္ဘဲလိုတာ"ဟုဆိုေတာ့ ...
"ေအးေဆးပါ ကိုယ့္လူေတြလုပ္ေနၾကတယ္၊ ပူစရာမလိုဘူး၊ ျပိဳင္ဘက္အမတ္ကို မဲသုံးေသာင္းအေက်ာေပးမယ္"ဟု သြား ခါနီး ဆိုသြားခ့ဲေသးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕နယ္တြင္း ရြာစဥ့္၍ စည္းရံုးေရးဆင္းေနသည့္ သူႏွင့္ ANP ပါတီဝင္မ်ားအား လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပဘိ့ု ၃/၄ရက္သာလိုေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ မိမိထံသုိ႔ တခါ ဖုန္းဆက္သည္။
"ၿပိဳင္ဘက္ကို မဲေလးေသာင္း အေက်ာေပးမယ္ဗ်ဳိ႕၊ နဲရင္ မဲငါးေသာင္းေပးမယ္ဗ်ာ"ဟူသည့္ ျပံဳးခ်ဳိ ရႊင္ျပသည့္ သူ႔အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ သူႏွင့္ သူ႔ပါတီ သူ႔လူထုအေျခအေနကို ေကာင္းစြာစည္းရံုးဆုပ္ကိုင္မိသည္ဟု မိမိသေဘာေပါက္မိသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲစာရင္းထြက္လာေတာ့ မဲေျခာက္ေသာင္းျဖင့္ သူအျပတ္အသတ္နိုင္သည္။ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ပါတီကသူမ်ားမွာ မဲရာဂဏန္း ေထာင္ဂဏန္းသာရၾကသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ANP ပါတီ အားေကာင္းသည္ကို ေဖၚျပျခင္းလည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
ထုိ႔ေနာက္ သူအား ေခါင္းေပါင္းစတေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ခန္႔ျငားေနေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းအျဖစ္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္အ တြင္းေတြ႕ရပါေတာ့သည္။ ယခင္က လက္ဝဲရခိုင္ေက်ာင္းသားလူငယ္တေယာက္မွသည္ ရင့္က်က္သည့္ ရခိုင္အမ်ဳိးသားနိုင္ငံ ေရးေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေတြ႕ရသည္။ မေျပာင္းလဲသည္ေတာ့ တခုရွိသည္။ ၎မွာ ရခိုင္ျပည္သူအမ်ားစု ေထာက္ခံမႈရသည့္ အမ်ားစုကိုယ္စားျပဳ ေဘာ္ရွီဗစ္အမတ္မင္းျဖစ္ေနျခင္းဟုဆိုရမည္။ သူသည္ အခ်ိန္အခါသင့္စြာပင္ ရခိုင္ အမ်ဳိးသားေရး ပလက္ေဖါင္းေပၚ၌ ထြက္ေပၚလာျခင္းသည္ ေရွာင္တခင္ေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူေပ။
၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လကုန္ပိုင္းက က်င္းပသည့္ မိုင္ဂ်ာယာန္ညီလာခံတြင္ သူ႔ကိုေတြ႕ရသည္။ NBF ဟုေခၚသည့္ ညီေနာင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္းမွ ကိုယ္စားလည္ ၅ ဦးတြင္ သူတဦးအပါျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚ တရားဝင္ တိုင္းရင္းသားနိုင္ငံေရးပါတီတပ္ေပါင္းစု ေနာက္တခုျဖစ္သည့္ UNA မွ စိုင္းေက်ာ္ညႊန္႔ႏွင့္ သူ႔အား ညီလာခံတြင္းေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအရ သတိျပဳ မိၾကသည္။ ထို႔ျပင္ သူသည္ မိုင္ဂ်ာယာန္ညီလာခံတက္သည့္ တဦးတည္းေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလည္ဟု မွတ္တမ္းလည္း ဝင္ခ့ဲသည္။
အဆိုပါ ညီလာခံတြင္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ၃ ဖြဲ႕မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္သည္။ NCA လက္မွတ္ ထိုးထားသည့္ ALP/AAUNFC အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္သည့္ ANC/AA ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသုိ႔ မတက္လွမ္းႏိုင္ေသးသည့္ ULA/ AA တုိ႔ျဖစ္သည္။ ထိုအဖြဲ႕အားလုံးတြင္ သူႏွင့္ရင္းႏွီးသူမ်ား သူတပည့္မ်ားပါသည္။ သူ၏နိုင္ငံေရးျဖတ္သန္းမႈ က်ဴရွင္ဆရာ သက္တမ္းႏွင့္အတူ သူ၏ကဗ်ာေတြ စာေတြအရျဖစ္ပုံရသည္။ သူ၏ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္မႈ ေၾကာင့္လည္းျဖစ္ပုံ ရသည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ သူသည္ ရခိုင္ျပည္နယ္နိုင္ငံေရးတြင္ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည္။ သူ၏ အ ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ လူ႔သက္တမ္းသည္ နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးခ့ဲရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
မိုင္ဂ်ာယာန္သည္ သူအတြက္ လြမ္းစရာလည္း ျဖစ္ခ့ဲပုံရသည္။ ၁၉၇၅ဇြန္ သပိတ္ကာလက သူႏွင့္လက္တြဲခ့ဲေသာ ခင္မင္ ရင္းႏွီးခ့ဲေသာ ကိုေက်ာ္ေဇာဦး (ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာသား) သည္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ဇြန္ ကိုဦးလွေစာတုိ႔ ေထာင္က်ျပီး တႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔အၾကာတြင္ CPB အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေရာက္သည္။ ထိုစဥ္က လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရးအရ နာမည္မ်ား ေျပာင္းၾကရရာ ေက်ာ္ေဇာဦးက သူခ်စ္ခင္ေသာ ရဲေဘာ္ ကိုဦးလွေစာ၏ ကေလာင္နာမည္အားယူ၍ ရဲေဘာ္ခိုင္ေအာင္ဘဝ ခံယူသည္။ အ ေရွ႕ေျမာက္နယ္စပ္ CPB ေဒသတြင္သိၾကေသာ ရဲေဘာ္ခိုင္ေအာင္မွာ ေက်ာ္ေဇာဦးျဖစ္သည္။
ေက်ာ္ေဇာဦးကား မရွိရွာေတာ့။ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ နယ္စပ္တြင္ မားယုံဆိုသည့္ ကခ်င္အမ်ဳိးသမီး တဦးႏွင့္အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သူ့မ် ဳိ းဆက္မ်ား က်န္ခ့ဲသည္။ ေက်ာ္ေဇာဦး၏ သမီးႀကီးျဖစ္သူ ႏူးႏူးအား မိုင္ဂ်ာယာန္တြင္ KIO/KIA တပ္ဖြဲ႕ဝင္ ဆရာဝန္မေလးအျဖစ္ ကိုဦးလွေစာ ေတြ႕ခ့ဲရသည္။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ျဖစ္ခ့ဲသူ ရဲေဘာ္ခိုင္ေအာင္၏ သမီးျဖစ္သူ အား ေမာင္ခိုင္ေအာင္ (စစ္ေတြ) ေတြ႕ဆံုျခင္းျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚ ဥပေဒတြင္း နိုင္ငံေရးသမား ေမာင္ခိုင္ေအာင္သည္ သူ၏ရဲ ေဘာ္ ရဲေဘာ္ခိုင္ေအာင္၏မ်ဳိးဆက္အား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕တြင္ ဆက္လက္ေတြ႕ေနရဆဲျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ျပည္နိုင္ငံေရးညတာရွည္လြန္းလွသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
"က်ေနာ္ စာေရးမယ္ဗ်ာ၊ ခိုင္ေအာင္မွ ခိုင္ေအာင္ထံေပးစာဆိုျပီး ေခါင္းစဥ္တပ္မယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ျဖတ္သန္းမႈေတြ အျမင္ေတြကို ပုံေဖၚေရးမယ္"ဟု မိုင္ဂ်ာယာန္ကအျပန္တြင္ ဆိုပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္ထိ သူမေရးနိုင္ေသးေပ။ ႐ႈပ္ေထြးလွစြာေသာ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး ရခိုင့္နိုင္ငံေရးတြင္ အလုပ္႐ႈပ္ေနဟန္တူသည္။ ႐ုန္းကန္ေနရဟန္ တူသည္။ နိုင္ငံေရးခရီးရွည္အား မေမာ မပမ္း ေလွ်ာက္ေနပုံရသည္။
၂၀၁၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္း ရခိုင္ျပည္နယ္အေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး လႊတ္ေတာ္တြင္း သူ၏ေဆြးေႏြးခ်က္ေၾကာင့္ စီ ကနဲျဖစ္သြားသည္။
သူ့အား လူသိမ်ားသြားသည္။ သူ့အား လူမုန္းမ်ားသြားသည္ဟုလည္း ဆိုနိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ၏ ရဲေဘာ္မ်ား မဲဆႏၵရွင္မ်ား ၏ေထာက္ခံမႈမ်ားကိုလည္း ပို၍ရလိုက္သည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ ဤအခ်င္းအရာမွာ နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ ေရွာင္လႊဲ၍မရေပ။ နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ လက္ခုတ္ၾသဘာသံခ်ည္းေမွ်ာ္လင့္၍ မရနိုင္။ ဆဲဆိုေဝဖန္သံမ်ားကိုလည္း ေရွာင္လႊဲ၍မရႏိုင္ေပ။ မိမိ မွန္ကန္သည္ဟုယူဆေသာ နိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ေပၚတြင္ ရပ္ခံလိုက္သည္ႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေရာ မုန္းျခင္းပါ ေရွာင္ကြင္း၍ မရ နိုင္။
"က်ေနာ္ နိုင္ငံေရးကအနားယူျပီးရင္ ေအးေအးေဆးေဆး စာေရးခ်င္တယ္ဗ်ာ"ဆိုသည့္ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း၏စကားကို သတိ ရမိသည္။ ပညာရွင္ျဖစ္ခ်င္ေသာ ရဲေဘာ္ေအာင္ၾကီးအား သတိရမိသည္။ တိုင္းျပည္အေျခအေနကလည္း ယေန႔တိုင္ ေအး ေအးလူလူ စာေရးေန၍မရသည့္အေျခအေနျဖစ္ေနေသးသည္က ဝမ္းနည္းစိတ္ပ်က္ဘြယ္ဟု ဆိုရမည္။ လူသားတေယာက္ အေနႏွင့္ မိမိအလုပ္တခုကို ရပ္တန္႔၍ ရ/မရ ဆိုသည္မွာ တခါတရံ သူ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ဆိုင္သည္။ တခါတရံ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ဆိုင္သည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ မည္သူမျပဳ မိမိမႈသာျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သမိုင္းကိုေရးသားၾကသည္က ေတာ့ ပညာရွင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း သမိုင္းကို ထုဆစ္သူမ်ားက ျပည္သူမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။
ျပိဳင္ပြဲတခုတြင္ ဝင္ျပိဳင္ၾကသူတိုင္း အနိုင္အ႐ႈံးသည္ ေရွာင္လႊဲ၍မရသကဲသုိ႔ တိုက္ပြဲတခုတြင္ ပါဝင္သူတိုင္း အနိုင္အ႐ႈံးအား ေရွာင္လႊဲ၍မရေပ။သုိ႔ေသာ္ တခါတရံ အ႐ႈံးအနိုင္က အမွန္ အမွားကို ဆံုးျဖတ္နိုင္စြမ္းမရွိေပ။ သုိ႔မဟုတ္ပါက "အို ေအသင္ၿမိဳ႕ သားအေပါင္းတုိ႔ အမွန္အမွားသည္ ယခုအခါ သင္တုိ႔ႏွင့္ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ၾကား မကြဲျပားေသးပါ"ဟုဆိုကာ အဆိပ္ခြက္ကို ေမာ့ ေသာက္၍ေသသြားသည့္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားသူတေယာက္ သမိုင္းတြင္ ေပၚေပါက္လာစရာမရွိေပ။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စုိး)