ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္သာဂိ - ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ၾကက္ဆင္တေကာင္၏ ေမတၱာစာ
(မိုုးမခ) ႏိုု၀င္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၆
က်ဳပ္က ၾကက္ဆင္တေကာင္ပါ။ အေမရိကန္လိုဆိုရင္ေတာ့ တာကီေပါ့။ ႏို၀င္ဘာ ၂၄ ဟာ အေမရိကန္လို အေနာက္ကမာၻက ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ မိသားစုေတြ ဆုံျပီး ဘုရားသခင္ရဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ ေအာက္ေမ့ၾကတယ္၊ မိသားစု ညေနစာ လက္ဆုံ စားၾကပါတယ္။ အဲသည္က တရား၀င္ ေက်းဇူးေတာ္ညစာမွာ က်ဳပ္တို႔ ၾကက္ဆင္ပါပါတယ္။ ၾကက္ဆင္ေတြ ကာလနာတိုက္တဲ့ေန႔ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ ၾကက္ဆင္ေတြ ကင္ၾက ေပါင္းၾက ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ၾကတာ ရိုးရာအစဥ္အလာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကက္ဆင္ေတြဟာ တမ်ဳိးလုံး တေဆြလုံး ေကာင္းကင္ဘုံက ဘုရားသခင္ဆီ သည္အခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုရင္ သြားဖို႔ အခ်ိန္ဆိုုက္ျပီေပါ့။
က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက သည္လိုပါ။ က်ဳပ္တို႔ ၾကက္ဆင္ေတြမွာလည္း သူတို႔လို နတ္ျပည္ရွိပါတယ္။ လူသားေတြ ေက်းဇူးေတာ္ေအာက္ေမ့ဖို႔ က်ဳပ္တို႔ေတြ အေသြးအသားေတြ ေပးဆပ္ျပီး ပါရမီျဖည့္ေပးရတာမို႔ က်ဳပ္တို႔ၾကက္ဆင္ေတြ ကြယ္လြန္ၾကရင္ ဘုရားသခင္ဆီ ေရာက္ၾကတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ့ ေကာင္းခ်ီးေပးမႈကို ခံစားရျပီး ၾကက္ဆင္တို႔ နတ္ျပည္မွာ ခံစား စံစားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၾကက္ဆင္တုိ႔နတ္ျပည္၀င္ဖို႔အတြက္ ၾကက္ဆင္ဂိတ္ဆိုတာ ေကာင္းကင္ဘုံမွာ ရွိသဗ်။ က်ဳပ္တို႔ေတြဟာ အေမရိကန္ေတြ အေနာက္ႏိုင္ငံက လူေတြ ဘယ္လိုမ်ဳိး ၾကက္ဆင္သားေတြ လမ္းခင္းျပီး ေက်းဇူးေတာ္ ေအာက္ေမ့ၾကပုံကို တခမ္းတနား အစီရင္ခံရ အစစ္ခံရပါတယ္။ သည္လိုမ်ဳိး အစစ္ခံျပီးမွသာ ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္ထုတ္ယူရင္း ၾကက္ဆင္နတ္ျပည္ကို လစ္ၾကရတာကိုး။
သည္လိုမ်ဳိး ဒ႑ာရီနဲ႔ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ၾကက္ဆင္ေတြဟာ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ဆိုတာကို တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ေသြးသားေတြ ေပးဆပ္ စြန္႔လႊတ္ ပါရမီျဖည့္ျပီးေတာ့ နတ္ျပည္တက္မယ့္ေန႔ကို လည္ပင္းရွည္ေအာင္ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔ ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။
က်ဳပ္လည္း ၾကက္ဆင္တေကာင္ဆိုေတာ့ ရိုးရာအတိုင္း တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ုိး အတြက္ အဲေလ နတ္ျပည္တက္ဖို႔အတြက္ စိတ္ထက္သန္ေနတယ္ ဆိုရမွာေပါ့။ က်ဳပ္လည္း ၾကက္ဆင္တေကာင္အျဖစ္က စုေတျပီး ဆူပါမားကက္ထဲမွာ ၾကက္ဆင္အေလာင္းေကာင္ အေအးအခဲအျဖစ္ ပထမအဆင့္ ေရာက္ရွိလာရပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း ၾကက္ဆင္၀ိညာဥ္အျဖစ္နဲ႔ ၾကက္ဆင္ရုပ္အေလာင္းေဘးကေန တေကာက္ေကာက္လိုက္ျပီး ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ညစာစားပြဲအျပီးအထိ လိုက္လံ ေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့ တာ၀န္နဲ႔ကိုး။ က်ဳပ္ကို ဘယ္လုိ သယ္ေဆာင္မယ္၊ ဘယ္လို ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ျပီး ဘယ္လို မိသားစုေတြက ဘယ္လိုမ်ိဴဳး ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးေျမွာက္ေလမလဲ အစအဆုံး မွတ္တမ္းယူျပီးမွသာ က်ဳပ္က ၾကက္ဆင္ဂိတ္ကို တက္ျပီး နတ္ျပည္တက္ခြင့္ပါမစ္ ရမွာ ျဖစ္တယ္ေလ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ဳပ္ၾကက္ဆင္အေလာင္းေကာင္ဟာ ဆူပါမားကက္က ၀န္ထမ္းေတြကုို ခြဲေ၀ေပးတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ လက္ေဆာင္ထုတ္တခုထဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ဆူပါမားကက္က ေစ်းအေရာင္းသည္၀န္ထမ္းေနာက္ကို လိုက္ပါသြားရသေပါ့။ သည္၀န္ထမ္းက အေမရိကန္စစ္စစ္မဟုတ္ဘဲ အာရွတုိင္းျပည္က ဗမာတဦး ျဖစ္ေနသဗ်။ က်ဳပ္ရဲ့ ေရွးက ဘိုးဘြားမ်ားအေျပာအရ ၾကက္ဆင္ၾကီး တေကာင္လုံးကို ဗန္းေပၚတင္၊ ကိုယ္ထဲက ကလီစာေတြ ထုတ္၊ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ အစာေတြသြတ္ျပီး မီးဖိုၾကီးထဲထည့္နဲ႔ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္မယ္လို႔ ထင္တလုံးနဲ႔ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ျပီး လိုက္ပါသြားတာေပါ့ဗ်ာ။
အထင္နဲ႔ အျမင္ကေတာ့ စကတည္းက ယဥ္သကိုးပဲဗ်ဳိ႔။ သူတို႔ ဗမာေတြအိမ္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာ ဆူပါမားကက္က ေစ်းျခင္းေတာင္းသိမ္းအလုပ္လုပ္ရတဲ့ ၀န္ထမ္းကေလးက သူ႔မိန္းမကို ၾကက္ဆင္ေကာင္ၾကီး ထည့္တဲ့ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ စ အပ္တဲ့ဆီမွာတင္ပဲ ရင္ဆို႔ရေတာ့တာကိုး။
အိမ္သားက ၾကက္ဆင္ကို အပ္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ အိမ္သူက 'ဟင္ ... လာျပန္ျပီလား ၾကက္ဆင္တေကာင္'ဆိုတာနဲ႔ စပါတယ္။ အိမ္သားကလည္း 'ေအးကြာ သူတို႔ေတြ ေက်းဇူးေတာ္အတြက္ လက္ေဆာင္က ၾကက္ဆင္ကိုးကြာ။ ငါတို႔ ၾကိဳက္တဲ့ ၾကက္တို႔ ၀က္တို႔ ငါးသေလာက္တို႔ ငပိေကာင္တို႔မွ မဟုတ္တာကိုး'လို႔ ညီးညူပါတယ္။ က်ဳပ္ ၾကက္ဆင္ခင္ဗ်ာ ေခါင္းနပမ္းၾကီး သြားတာပါပဲ ခင္ဗ်။ သူတို႔သာ ၾကက္ဆင္သားကို စားေတာ္တည္ေတာ္ မမူဘဲ အေဟာသိကံ လုပ္လိုက္လို႔ကေတာ့ က်ဳပ္အဖို႔ ၾကက္ဆင္နတ္ျပည္တက္ဖို႔ လမ္းေပ်ာက္ျပီး လူျပည့္မွာ မကၽြတ္မလြတ္ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေတာ့မွာကိုး။ ဒါဟာ ၾကက္ဆင္တို႔အတြက္ အပါယ္လမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ၾကက္ဆင္ေတြအတြက္ အလြန္မွ က်က္သေရတုံးတဲ့ အျဖစ္ဆုိးပါ။
က်ဳပ္တို႔ ၾကက္ဆင္ေတြကလည္း သည္လုိမ်ဳိး ကိုယ့္အသုံးေတာ္ခံရမယ့္ အိမ္ရွင္ေတြကို ၾကိဳတင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိတာကိုးေလ။ အခုက်ေတာ့ ၾကက္ဆင္ကို ေက်းဇူးေတာ္ေအာက္ေမ့ဖို႔ စနစ္တက် မစီမံတတ္တဲ့ တျပည္သားအိမ္ရွင္ေတြ လက္ထဲ က်ေရာက္သြားရေတာ့ က်ဳပ္ခင္ဗ်ာ အေမရိကန္မွာ အေမရိကန္စစ္စစ္ ၾကက္ဆင္မ်ား သမဂၢကေန အေမရိကန္စစ္စစ္ ၾကက္ဆင္စားသုံးသူမ်ားလက္ထဲ က်ေရာက္ေရး အဆိုတင္သြင္းျပီး အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ အေတြးေတာင္ ေပါက္မိပါရဲ့။
အိမ္သူကေတာ့ က်ဳပ္ ၾကက္ဆင္ ရုပ္မပ်က္ရေအာင္ သူတုိ႔ ေရခဲေသတၱာထဲက အေအးခန္းထဲကို ထည့္သြင္းထားလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔အေအးခန္းထဲမွာက သူတို႔ဗမာေတြအၾကိဳက္ ဟင္းလ်ာေတြ အသားေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ အားလုံးက အာရွသားေတြခ်ည္းပဲခင္ဗ်။ က််ဳပ္တို႔ အေမရိကန္မွာ သည္ဗမာေတြ ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္တာ အလြန္ၾကာျပီဆိုေတာ့ က်ဳပ္အဖို႔က မစိမ္းေသာ္လည္း က်ဳပ္အျဖစ္က ဗမာေတြ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေက်းဇူးေတာ္ညစာအျဖစ္ ဘယ္လိုမွ အသုံးေတာ္ခံခြင့္ မရရင္ နတ္ျပည္တက္ဖို႔ ဘယ္လို လုပ္ရေလမလဲလို႔သာ မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္ရတာပါ။
အာရွသားေတြအၾကိဳက္ ၾကက္ရိုးတို႔၊ ၾကက္သည္းျမစ္တို႔၊ ၀က္ေခါင္း၊ ၀က္နားရြက္၊ ၀က္ကလီစာ၊ ၀က္လက္၊ ၾကက္ေျခေထာက္တို႔ ငါးခူ ငါးျမစ္ျခင္း၊ ငါးရံ့တို႔တေတြကေတာ့ က်ဳပ္ကို ၀ိုုင္း နားခ်ပါတယ္။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ဗမာအိမ္ရွင္တို႔၏ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ညစာမွာ ဘယ္ေထာင့္ ဘယ္ေနရာကျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ ၾကက္ဆင္တေကာင္အေနနဲ႔ အသုံးေတာ္ ခံခြင့္ရေရးသာ အဓိကက်တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ၾကက္ဆင္တေကာင္လုံး အစာသြတ္ျပီး အေပါင္းမခံရခ်င္ေနပါေစ ညစာထဲက ဟင္းတခြက္ျဖစ္ခြင့္ရခဲ့ရင္လည္း ၾကက္ဆင္နတ္ျပည္က လက္ခံေအာင္ သူတို႔ေတြ ဆႏၵျပဳလက္မွတ္ေတြ စုထိုးေပးလိုက္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အားေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔လည္း က်ဳပ္ခင္ဗ်ာ ရင္နည္းနည္း ေအးရတာေပါ့ေလ။
မေအးရတာက အိမ္သူနဲ႔ အိမ္သားပါ။ ၾကက္ဆင္တေကာင္ကို ဗမာနည္း ဗမာဟန္ ဘယ္လို ခ်က္ျပဳတ္ျပီး ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ညစာအျဖစ္ စားသုံးၾကမလဲဆိုတာ ေခါင္းခ်င္း ရိုက္ေနၾကသံကို မီးဖိုေခ်ာင္ အေအးခန္းထဲကေန အတိုင္းသား ၾကားေနရပါတယ္။ သူတို႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ေတြ ယူက်ဳေတြက ဗမာမီးဖိုေခ်ာင္ ၀က္ဆိုက္ေတြ ႏြားဆိုက္ေတြမွာကလည္း ၾကက္ဆင္သား ဗမာေတြအၾကိဳက္ ခ်က္ျပဳတ္နည္းဆိုတာ တစက္ကေလးမွ မပါဘူးတဲ့။ အေမရိကန္ေတြလို ၾကက္ဆင္ေကာင္လုံး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္မယ္ဆိုရင္ တမိသားစုလုံးက ညစာကို မစားဘဲ မက္ေဒၚနယ္ကို ခ်ီတက္ၾကမယ္လို႔ အိမ္သူတို႔ရဲ့ သားသမီးေတြက အေရးဆိုေနၾကပါတယ္။ တယ္ခက္တဲ့ အေမရိကန္ေရာက္ ဗမာမိသားစုေတြပါလားလို႔ သက္ျပင္းေမာမ်ားေတာင္ ခ်မိပါတယ္။
သူတို႔ေတြဟာ က်ဳပ္လိုု ၾကက္ဆင္တေကာင္ နတ္ျပည္အ၀င္လွႏိုုင္ေရးအတြက္ အေတာ္ကို ေခါင္းမီးေတာက္ျပီး ဗမာမိတ္ေဆြေတြဆီ ဖုန္းေတြဆက္ မက္ဆင္ဂ်ာကေန စကားေျပာျပီး တိုင္ပင္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိုးမခမီဒီယာက မီးဖိုေခ်ာင္က႑ကို စာေရးေနတဲ့ စားေတာ္ကဲသာဂိဆီကို လွမ္းတိုင္ပင္ၾကပါတယ္။ သာဂိက ဟင္းသာ မခ်က္တတ္တာ ေတာေျပာ ေတာင္ေျပာ အလြန္ေျပာတတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဗမာေတြ အေမရိကန္ဆန္ အေရး၊ အေမရိကန္ေတြ ဗမာဆန္ဖို႔ အေရးေတြ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သည္ေတာ့လည္း အိမ္ရွင္ေတြ အားကိုးတာ မဆန္းသလို က်ဳပ္လို မ်က္စိလယ္ လမ္းမွားသူ ၾကက္ဆင္တေကာင္ကလည္း အားကိုးမိတာ မမွားဖူး ဆိုရပါမယ္။
သာဂိေဟာတဲ့ တရားက သည္လိုပါ။ ဗမာေတြဟာ အေမရိကန္ျပည္ကို ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ျပီးကတည္း သည္လို ျပသနာေတြ ရင္ဆိုင္ေနၾက ျဖစ္ပါသတဲ့။ တခ်ဳိ႔ဗမာေတြဟာ အေမရိကန္လုံးလုံး ျဖစ္ကုန္ၾကတာမို႔ သည္လိုမ်ဳိး အခက္အခဲေတာ့ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး တဲ့။ သို႔ေသာ္လည္း တခ်ုိ႔ဗမာေတြကေတာ့ အေမရိကန္တပိုုင္း ဗမာတပိုုင္း ျဖစ္ေနၾကတာမိုု႔ ၾကက္ဆင္ေတြက ဗမာေတြကိုု လက္မခံႏိုုင္၊ ဗမာေတြကလည္း ၾကက္ဆင္ကိုု ဘာလုုပ္ရမယ္ မသိ ျဖစ္ၾကရပါသတဲ့။ တကယ္တန္းကေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ၾကီးဟာ ႏိုုင္ငံတကာ ဟင္းေပါင္းအိုုးၾကီး၊ အားလုုံး ေရာၾကိဳစပ္ေပါင္း စုုေပါင္းရာ melting pot ၾကီး ျဖစ္တာမိုု႔ ၾကက္ဆင္ေကာ ၾကက္သားငပိခ်က္ေကာဟာ အားလုုံး သာတူညီမွ် စုုေပါင္း တန္းတူ ေနထိုုင္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္မိုု႔ အေမရိကန္ေတြရဲ့ လက္ေဆာင္ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ၾကက္ဆင္ကိုု ဗမာေတြက လက္သင့္ခံျပီး ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူတကြ ေနထိုုင္ႏိုုင္ဖိုု႔ ကိုုယ့္နည္းကိုုယ့္ဟန္နဲ႔ စီစဥ္ၾကရမယ္၊ စဥ္းစားၾကပါလိုု႔ တိုုက္တြန္းရင္း စာေတာ္ကဲသာဂိက မိန္႔ခြန္းကိုု နိဂုုံးခ်ဳပ္လိုုက္ပါသဗ်။
က်ဳပ္တိုု႔ ၾကက္ဆင္နဲ႔ ေရခဲေသတၱာထဲက ဗမာ့ဘက္ေတာ္သား အသားေကာင္ေတြကလည္း အားေတြ တက္ျပီး အိမ္ရွင္လင္မယားရဲ့ မ်က္ႏွာေတြကိုု အားကိုုးတၾကီး ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနမိၾကတာေပါ့။ အိမ္သားကလည္း အၾကံခက္ဟန္ မ်က္ႏွာကိုု ေအာက္စိုုက္လိုု႔၊ အိမ္သူကလည္း အၾကံနက္ေနဟန္ မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္ျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႔လိုု႔၊ ကေလးေတြနဲ႔ သူတိုု႔ ေၾကာင္ေတြ ေခြးေတြကလည္း တီဗီေရွ႔က ဆိုုဖာမွာ စုုေ၀းထိုုင္လိုု႔ ဗိုုက္ေဟာင္းေလာင္းကိုု လက္ပိုုက္ျပီး ဖိလိုု႔ ေငးေနၾကသဗ်။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ... ငါတိုု႔ ဗမာေတြ ၾကံလိုုက္ရင္ နံရံေတာင္ တုုတ္ခေနာင္းျဖစ္ေသးတာပဲ ဆိုုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ သူတိုု႔တေတြ ဥာဏ္အလင္းေတြ ပြင့္ကုုန္ၾကပါတယ္။ အဲသည္ေနာက္မွာ က်ဳပ္ၾကက္ဆင္ၾကီးကိုု တစစီ အသားေတြ ႏႊင္ျပီး ၾကက္ရိုုးမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ေပါင္း၊ အုုန္းႏိုု႔ေတြနဲ႔ေရာၾကိဳလိုု႔ ဗမာေတြ အၾကိဳက္ အုုန္းႏိုု႔ေခါက္ဆြဲအိုုးၾကီး ခ်က္ပစ္လိုုက္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ က်န္တဲ့ အသားမွ်င္ေတြကိုု ငပိေတြ၊ ငရုုတ္သီးေတြ၊ ပုုဇြန္ေျခာက္ေတြနဲ႔ ေရာနယ္ျပီးေတာ့ ၾကက္ဆင္ငပိေၾကာ္ ခ်က္ၾကျပန္ေသးသဗ်။ က်ဳပ္ခင္ဗ်ာ ဗမာေတြမီးဖိုုေခ်ာင္ထဲမွာ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ညစာစားပြဲအတြက္ ဗမာနည္းဗမာဟန္နဲ႔ ၾကက္ဆင္လူရာ၀င္ခြင့္ လိုုက္ရလိုု႔ ၀မ္းသာလြန္းလိုု႔ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ လည္မိပါေသးတယ္ခင္ဗ်ာ။
သည္လိုုနဲ႔ ေက်းဇူေတာ္ေန႔ရဲ့ ညသန္းေကာင္ကိုု ေရာက္၊ က်ဳပ္ရဲ့ ၾကက္ဆင္ရုုပ္ကလာပ္ၾကီးလည္း ဗမာဟင္းလ်ာမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းရာက သူတိုု႔ ၀မ္းဗိုုက္ေတြထဲ အဟာရအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခ်ိန္အျပီးမွာ က်ဳပ္ရဲ့ ၾကက္ဆင္တုုိ႔တာ၀န္ ေက်းဇူးေတာ္ညစာ အျဖစ္ ေက်ပြန္ျပီမိုု႔ ေကာင္းကင္ယံထက္က ၾကက္ဆင္ဂိတ္ကိုု ခ်ီတက္ဖိုု႔ အခ်ိန္ ေရာက္ဆိုုက္ပါေတာ့တယ္။
က်ဳပ္လည္း နတ္ျပည္က ၾကက္ဆင္ဂိတ္ကိုု ခပ္သြက္သြက္ေလး လွမ္းလာရင္း ကိုုယ့္အျဖစ္ထူးပုုံကိုု အေတြးနယ္ခ်ဲ႔မိပါတယ္။ ငါတုုိ႔ အေမရိကန္ၾကက္ဆင္ေတြဟာ အေမရိကန္ေက်းဇူူးေတာ္ ၾကက္ဆင္ဟင္းလ်ာ တမ်ဳိး တပုုံစံတည္းကေန ခဲြျဖာထြက္လိုု႔ အေမရိကန္ေရာက္ လူမ်ုုိးေပါင္းစုုံရဲ့ အဖုုံဖုုံေသာ ေက်းဇူးေတာ္ ဟင္းလ်ာမ်ားအျဖစ္ အသုုံးေတာ္ ခံၾကရဖိုု႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ ဆိုုပါလား ဆိုုတာပါ။ ၾကက္ဆင္ဂိတ္က စိန္႔ပီတာလည္း သည္လိုုမ်ဳိး တာ၀န္ကိုု ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကသူ အမ်ုုိး ဘာသာစုုံတဲ့ အိမ္မ်ားက ၾကက္ဆင္ေတြကိုု ၾကက္ဆင္နတ္ျပည္မွာ သာတူညီမွ် အသိအမွတ္ျပဳ ခ်ီးေျမွာက္ၾကရေတာ့မယ္ ဆိုုတာပါ။
ေရွ႔က ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ ၾကက္ဆင္ေတြကေတာ့ သူတိုု႔အသုုံးေတာ္ ခံခဲ့ရတဲ့ ၾကက္ဆင္ဟင္းလ်ာမ်ားအေၾကာင္း အခ်င္းခ်င္း သတင္းမွ်ေ၀ စီစီညံညံ ေျပာဆိုုေနၾကပါတယ္။ ဂုုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာနဲ႔ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ အေမရိကန္နညး္ အေမရိကန္ဟန္ ဟင္းခ်က္နည္းမ်ားနဲ႔ စီမံျခင္း ခံခဲ့ရသူ ၾကက္ဆင္ေတြၾကားထဲမွာ ဗမာအိမ္က ျပန္လာသူ က်ဳပ္ကေတာ့ အမ်ားနဲ႔ မတူတဲ့ ၾကက္ဆင္ဟင္းလ်ာ ေဖာက္ထြက္ ခ်က္ျပဳတ္မႈကိုု အားပါးတရ ေဖာက္သည္ခ်လိုုက္ပါသဗ်ား။
ဟိတ္ !!! က်ဳပ္ကေတာ့ ၾကက္ဆင္အုုန္းႏိုု႔ေခါက္ဆြဲ နဲ႔ ငပိေၾကာ္ခ်က္ တ့ဲ ကြ လိုု႔ ...
ကဲ ဗမာပရိသတ္ၾကီးအတြက္ အေမရိကန္ ၾကက္ဆင္တေကာင္ရဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ အမွတ္တရ ေမတၱာစာပါ။ သာဓုုေခၚခ်င္ ေခၚႏိုုင္ၾကပါျပီ။