ေမာင္ေမာင္စုိး ● လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ - အပိုင္း (၄၃)
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၆
● ၾသဘာသံမ်ားႏွင့္သူ
နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ က်င္လည္သူတဦးျဖစ္ေစ အမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာနယ္ပယ္မ်ားတြင္ က်င္လည္ေနသူမ်ားျဖစ္ေစ အမ်ား၏ေထာက္ခံမႈ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာျပဳမႈလည္းၾကံဳရသက့ဲသုိ႔ အမ်ား၏ ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်မႈ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္မႈကို ေရွာင္လႊဲ၍ မရေပ။ ၾကံဳသမွ် အေကာင္းအဆိုးအား ခါးစည္း၍သာ ျဖတ္ေက်ာ္ရေပသည္။
၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအကုန္တြင္ က်င္းပသည့္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံတြင္ ANP ပါတီ၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ကိုဦးလွ ေစာတက္္ေရာက္သည္။
ANP ပါတီ၏ စာတမ္းအား ANP ပါတီ၏ ဥကၠဌက ဖတ္ၾကားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုစာတမ္းသည္ သူ႔လက္ရာမကင္းဟု မိမိတုိ႔ ရင္းႏွီးသူမ်ားက သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ၂၁ ပင္လုံတြင္ ေလ့လာသူအျဖစ္တက္ေရာက္ေနသူ မႏၲေလးမွ ေရွ႕ေန ကိုသိန္း သန္းဦးက ညီလာခံေခတၲနားခ်ိန္တြင္ ကိုဦးလွေစာအား "ခင္ဗ်ားတုိ႔ ANP တင္တာ ဖက္ဒရယ္မဟုတ္ဘူးဘဲ၊ ကြန္ဖက္ဒရိတ္ ဘဲဗ်"ဟု ဆိုသည္။ ကိုဦးလွေစာက ျပံဳး၍ "သမိုင္းလည္း ျပန္ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ၊ က် ဳပ္တုိ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ တက်ပ္ဖိုးေတာင္းလို႔ ဆယ္ျပားတင္ရဲ့လားဆိုတာ"ဟု ဆိုသည္။
လူခႏၶာကိုယ္ ဝဝလုံလုံးႏွင့္ ေမာင္ကမၻာဟု ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေခၚေလ့ရွိသည့္ ကိုသိန္းသန္းဦးသည္ ရီရီေမာေမာ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္သူျဖစ္သက့ဲသုိ႔ ေရာက္ေလရာအရပ္တြင္ "က်ဳပ္က ဗကပေနာ္"ဟု ဆို ေလ့ရွိသူျဖစ္သည္။ "မဟုတ္ဘူးဗ် ၊ ႀကိဳေျပာထားမွ နိုမို႔ဆိုရင္ ဗကပ ေတြ ထိုးေဖါက္ဝင္ေနျပီတုိ႔ ဘာတုိ႔နဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကလြန္းလို႔"ဟုဆိုသည္။ ကိုသိန္းသန္းဦးက ရီေမာ၍ ကိုဦးလွေစာ အားလက္ညိႇဳးထိုးၿပီး ....
"ဒီလူေပါ့ဗ် ၈၈ အၿပီး က်ဳပ္တုိ႔ မနတ (အမ်ဳိးသားနိုင္ငံေရးတပ္ေပါင္းစု) ဖြဲ႕ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔႐ံုးလာၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ေတြက အခု အမ်ဳိးသားေရးဝါဒီေပါ့ေလဆိုၿပီး လာခ်ဲသြားတာ၊ အခုသူက ရခိုင္အမ်ဳိးသားေရးပါတီေခါင္းေဆာင္ေလ"ဟုေျပာရင္း ရီသည္။ ကိုဦးလွေစာက ျပံဳး၍ေနသည္။ေက်ာင္းသားဘဝက လက္ဝဲဝါဒကိုယုံၾကည္ခ့ဲေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လက္ေတြ႕နိုင္ငံေရး နယ္ပယ္တြင္ ျဖတ္သန္းခ့ဲရေသာပုံရိပ္မ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ပထမအၾကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံက ၂ဝ၁၆ စက္တင္ဘာ ၃ ရက္ ေန႔ စေနေနတြင္ၿပီးသည္။ "မနက္ျဖန္ ကိုဖီအာနန္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာေတြ႕ဖို႔ ကားလႊတ္ေခၚထားတယ္ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တုိ႔မလိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး က်န္တဲ့သူေတြဘဲသြားေတြ႕လိမ့္မယ္၊ တန လၤာေန႔မွာ လႊတ္ေတာ္မွာ အဲဒီကိစၥ က်ေနာ္ေဆြးေႏြးဖို႔ ရွိေနလို႔"ဟုေျပာရင္း သူ ေနျပည္ေတာ္တြင္ က်န္ခ့ဲသည္။
ထုိ႔ေနာက္တြင္ အေတာ္ပြဲဆူသည့္ကိစၥေတြျဖစ္လာသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္ ေခါင္းေပါင္းစတလူလူႏွင့္ ေဆြးေႏြးေနသည့္ ကို ဦးလွေစာပုံ ေနရာတကာ ေတြ႕ရသည္။ ကိုဖီအာနန္ေကာ္မရွင္အား ကန္႔ကြက္ေဆြးေႏြးသည့္ ကိုဦးလွေစာက ရခိုင္ျပည္နယ္ အေရးကိစၥမ်ားအတြက္ ရခိုင္ျပည္သူအမ်ားစုေထာက္ခံမႈကိုရရွိထားသည့္ ANP ပါတီအား အစိုးရက ေဆြးေႏြးဖက္အျဖစ္ သေဘာထားမထားသည့္ကိစၥကို အေလးတင္းေဆြးေႏြးသြားသည္။ ယခင္သမတေဟာင္း ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္က ေလး ပြင့္ဆိုင္ေတာင္းဆိုသည္ကို သတိရမိသည္။
ကိုဖီအာနန္ေကာ္မရွင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ANP ပါတီ၏ ေၾကညာခ်က္လည္းထြက္လာေပရာ ေထာက္ခံသူမ်ားေရာ ကန္႔ကြက္သူ မ်ားႏွင့္ပါ ပြဲစည္လွသည္။ မစၥတာကိုဖီအာနန္ကေတာ့ ANP ပါတီ ဒုဥကၠဌ ကိုခိုင္ျပည္စိုးႏွင့္အဖြဲ႕အား ဖိတ္ေခၚေတြ႕ဆံုျပီး ရခိုင္ျပည္နယ္အေရးအား ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရာတြင္ ANP ပါတီႏွင့္ ဦးစြာညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးရန္လိုသည္ဟု သူအၾကံျပဳခ့ဲေၾကာင္း ေျပာဆိုခ့ဲသည္ဟု ဆိုသည္။
မည္သုိ႔ပင္ဆိုေစ ကိုဦးလွေစာတေယာက္ သူ႔အား ေထာက္ခံသူမ်ား ရွိက့ဲသုိ႔ သူ႔အား ရခိုင္အမ်ဳိးသားေရးဝါဒီအျဖစ္ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္မႈက္ိုလည္း ခံေနရသည္။ သူကလည္း မေလွ်ာ့။ သူ႔မူႏွင့္သူ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနသည္။ ရခိုင္ အမ်ဳိးသားေရးဝါဒီအျဖစ္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ခံေနရေသာ သူ႔သတင္းအားနားေထာင္ရင္း မိမိျပံဳးမိသည္။
ၿပီးခ့ဲေသာ ၄ ႏွစ္ခန္႔က ၾသစေတးလ် ကင္ဘာရာတကၠသုိလ္ကဖိတ္ၾကားသည့္ စာတမ္းဖတ္ပြဲတခုတြင္ စာတမ္းဖတ္အၿပီး ဝိုင္းဝန္းေဝဖန္တိုက္ခိုက္စြဲခ်က္တင္ေနၾကေသာ ၾသဇီေရာက္ ဘဂၤလီမ်ားအလယ္တြင္ တဦးတည္းရင္ဆိုင္ခ့ဲရေသာ ကိုဦးလွ ေစာကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။
ျပီးခ့ဲေသာတႏွစ္ခန္႔ကလည္း ရခိုင္ဘဂၤလီမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ဂ်ာနယ္တခုတြင္ပါသည့္ ကိုဦးလွေစာအင္တာဗ်ဴး၏ အင္တာ ဗ်ဴးတခုႏွင့္ပတ္သက္ျပီး မေက်နပ္သည့္ ရခိုင္ဘုန္းေတာ္ၾကီးအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ရခိုင္အခ်ဳိ႕က သူ႔အား ရခိုင္သစၥာေဖာက္အျဖစ္ ေၾက ညာရန္လည္း ႀကိဳးစားခ့ဲဘူးသည္။ သူ႔အား ရခိုင္သစၥာေဖာက္အျဖစ္ေၾကညာရန္ ေဆြးေႏြးပြဲကို စစ္ေတြရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ က်င္းပခ့ဲဘူးသည္။ လူရာဂဏန္းမွ်တက္သည့္ ထိုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ သူ႔အားေထာက္ခံသူမ်ား၏ ရပ္ခံ ခ်က္ေၾကာင့္ ရခိုင့္သစၥာေဖာက္ဟု ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အေၾကညာမခံခ့ဲရေပ။
ဤသည္ကိုပင္နိုင္ငံေရးေလာက သဘာဝဟုေခၚရမည္ထင္သည္။ သူ႔အား ခ်စ္ခင္ေထာက္ခံသူမ်ားလည္းရွိသည္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ေနသူမ်ားလည္းရွိသည္။ ရခိုင္အမ်ဳိးသားေရးဝါဒီဟု စြပ္စြဲသူလည္းရွိသည္။ ရခိုင္သစၥာေဖာက္ဟုစြပ္စြဲသူလည္းရွိသည္။ ဘဂၤလီမ်ားကလည္း ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္သည္။ ၁၉၇၅ ဇြန္သပိတ္က သူပုန္ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္သည္ အႏွစ္ ၄ဝ ေက်ာ္ၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ ႐ုန္းကန္ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္သည္။
သူက့ဲသုိ႔ပင္ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာရွိၾကသည္။ သမိုင္းကို ရတတ္သမ်ွ ထုဆစ္ခ့ဲၾကသူမ်ားစြာရွိသည္။ ထိုသူတုိ႔ ဘဝမ်ားစြာကို မိမိထိေတြ႕ရသေလာက္တုိ႔ထိပုံေဖၚခ်င္ပါသည္။ သူတုိ႔အားလုံးသည္ မိမိခ်စ္ခင္ခ့ဲရေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ၁၉၇၅ ဇြန္သ ပိတ္ကာလကထဲက ေသြးနီးခ့ဲၾကသူမ်ားျဖစ္ခ့ဲသည္။ ဘဝမ်ားစြာထဲက ဘဝအပိုင္းအစမ်ားျဖစ္ပါသည္။
● ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ေပၚသုိ႔
၁၉၇၅ ဇြန္ ၉ ရက္ေန႔တြင္ တကၠသုိလ္အားလုံးပိတ္ေၾကာင္း ေၾကညာသည္။ ဆရာေတြ အာဏာပိုင္ေတြကလည္း ေက်ာင္း သားေတြအိမ္ျပန္ဖုိ႔ နယ္ျပန္ဖုိ႔ ဖိအားေပးစီစဥ္ၾကေတာ့သည္။ သပိတ္တိုက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ၾကသည့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ အမ်ားစုမွာ ဆရာမ်ား အာဏာပိုင္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ရန္လြယ္ကူလွေသာ္လည္း ရင္ဆိုင္ရန္မလြယ္ကူသူမ်ား ေပၚလာသည္။ ထိုသူမ်ားကေတာ့ မိမိ သားသမီးမ်ား သားခ်င္းမ်ားကို မ်က္ရည္လယ္ရြဲႏွင့္ လာေရာက္ေခၚငင္ၾကသည့္ မိဘေဆြမ်ဳိး သား ခ်င္းျဖစ္သည္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာသပိတ္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းျဖိဳခြင္းေလ့ရွိသည့္ ဗိုလ္ေနဝင္းတုိ႔ စစ္အုပ္စုအေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္နားလည္ထားၾကသည့္ မိဘသားခ်င္းမ်ားက သူတုိ႔၏ တူသားေနာင္မယ္မ်ားအား ေတြး၍ ပူပင္ ေသာကေရာက္ၾကသည္မွာ ဓမၼတာဟုဆိုရေပမည္။
ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့ တကၠသုိလ္ပင္မဝင္းအတြင္း သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားဦးေရ တေျဖးေျဖးေလ်ာ့က်လာသည္။ တဖက္ ကလည္း မိမိတုိ႔မစီစဥ္တတ္သည္လည္းပါသည္။ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕၏ အၾကံဉာဏ္ေကာင္းမ်ားကို မနာယူ နိုင္ခ့ဲသည္လည္းပါသည္။ ဇြန္ ၈ ရက္လား ဇြန္ ၉ ရက္လာ းမမွတ္မိေတာ့။ ခ်ီတက္ပြဲတခုကျပန္လာျပီး မိမိတုိ႔ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမ မ်က္ေစာင္းထိုးရွိ စိန္ပန္းပင္မ်ားေအာက္တြင္ ကိုယ္အစုႏွင့္ကိုယ္ ထိုင္၍ နားေနခိုက္ မိမိတုိ႔ ေဆး ၂ တတိယႏွစ္ေဆးမွ ကိုေအာင္ဝင္းေမာင္ (ေဒါက္တာေအာင္ဝင္းေမာင္-ဟသၤာတ-ကြယ္လြန္) ေရာက္လာျပီး ....
"ေဟ့ေကာင္ ေမာင္ေမာင္စိုး မင္းတုိ႔ ဒီလိုထိုင္ေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲကြ၊ သမဂၢဝင္းထဲ ေက်ာက္တိုင္ေဆာက္ဖို႔ လုပ္ေပါ့ ဟို မွလည္း ေဆာက္စရာပစၥည္းေတြ ရွိေနတာဘဲ"ဟု လာေျပာသည္။
ထိုအခ်ိန္က သူေပးေသာအၾကံဉာဏ္ကို မယူျဖစ္လိုက္။ သပိတ္ေကာ္မတီတြင္လည္း တင္ျပ၍မေဆြးေႏြးျဖစ္ခ့ဲ။ ေနာင္ ျပန္ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္မိတိုင္း ေနာင္တရသည္။ ကိုေအာင္ဝင္းေမာင္ေပးေသာအၾကံအတိုင္း သမဂၢဝင္းအတြင္ ေက်ာက္တိုင္ ေဆာက္လိုက္ပါက ေက်ာင္းသားမ်ားအား စုစည္းရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ျပင္ပမွ လူထုအား စုစည္းရာတြင္လည္းေကာင္း၊ စုစုစည္းစည္းလႈပ္ရွားမႈတခုအျဖစ္ အေထာက္အကူျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ျပန္ေတြးတိုင္း ေနာင္တရမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း လူ မိုက္ေနာက္မွ အၾကံရဟူ၍ ဆိုၾကျခင္းျဖစ္ပုံရသည္။
ထိုသပိတ္တိုက္ပြဲအတြင္း အျခားအခက္အခဲတခုလည္း ရွိသည္။ ၎မွာ တကၠသုိလ္အသီးသီးမွ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား အခ်င္းခ်င္း တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕ ေကာင္းစြာမသိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား တရားဝင္ဖြဲ႕စည္းခြင့္ ပိတ္ပင္ထားသည္ မွာ ဆယ္စုႏွစ္တစုေက်ာ္ခ့ဲျပီျဖစ္သည္။ ကိုယ္အစုေလးႏွင့္ကိုယ္သာ ႀကိတ္၍လႈပ္ရွားေနရသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္သတင္း ေပးအႏၲရယ္ကို သတိထားေနၾကသည္ျဖစ္ရာ တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕ လြယ္လင့္တကူ မယုံၾကည္ရဲၾကေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း တကၠ သုိလ္တခုႏွင့္တခု ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အခက္အခဲရွိေနသည္။ ထုိ႔အခ်င္းအရာသည္လည္း ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကို ညီညီညြတ္ညြတ္နွင့္ အင္ႀကီးအားႀကီးျဖစ္သည့္ လႈပ္ရွားမႈတခုျဖစ္ေစဖို႔ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစခ့ဲ သည္။
သုိ႔ႏွင့္ အင္အားနဲလာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနႏွင့္ မိမိအင္အားကို စုစည္းထားနိုင္ရန္ႏွင့္ လူထုႏွင့္ ပိုမိုပူးေပါင္းနိုင္ရန္ ၁၉၇၅ ဇြန္လ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚ၌ သပိတ္စခန္းဖြင္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကျပီး ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမမွ ေရႊတိ ဂံုဘုရားရင္ျပင္ေပၚသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ၾကသည္။ ပင္မ တကၠသုိလ္နယ္ေျမကား တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္၍ က်န္ေနခ့ဲသည္။
ဇြန္လ၏မိုးေရစက္ေအာက္တြင္ သစ္ပုတ္ပင္အိုမက တိတ္ဆိတ္စြာသက္ျပင္းခ်သည္။ အဓိပတိလမ္းသည္ ျငိမ္သက္ေနသည္။ စ္ိန္ပန္းပင္ ကန္႔ေကာ္ပင္မ်ားေအာက္က ခုံတန္းျဖဴေလးမ်ားသည္လည္း ထိုင္သူမ့ဲခ့ဲသည္။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမလည္း စကား မဆိုနိုင္ေတာ့။ လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔ရက္တရက္ျဖစ္ခ့ဲေတာ့သည္။
● အ႐ုဏ္မတက္မွီ
ညအေမွာင္ထုစိုးမိုးလာသည္ႏွင့္အမ်ွ ေရႊတိဂံုရင္ျပင္သည္ တိတ္ဆိတ္၍ လာသည္။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္မွစ၍ ေရႊတိဂံုဘုရား မုခ္ ေလးမုခ္ရွိရာ ေလးဘက္ေလးတန္မွ လုံျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ား စတင္ေနရာယူဝင္ေရာက္လာသည္။ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရွင္းလင္းေရးသည္လည္း စစ္ဆင္ေရးတရပ္ျဖစ္သည္။ အဆိုပါေျမျပင္စစ္ဆင္ေရးကို ကြပ္ကဲသူက တပ္မမွဴးဗိုလ္မွဴးၾကီး ရန္ေနာင္စိုးျဖစ္ျပီး အသုံးျပဳသည့္ တပ္ကလည္း ေျချမန္တပ္မ ၇၇ ျဖစ္သည္။
၁၉၇၅ ဇြန္ ၁၁ ရက္ေန႔ အာရံုမတက္မွီ ၂ နာရီခန့္တြင္ ရင္ျပင္ေပၚရွိ သပိတ္စခန္းအား ဝိုင္းမိသည္။ မည္သည့္ရုန္းရင္းဆန္ခတ္မႈ မွေတာ့မျဖစ္ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားတုိ႔က အသာတၾကည္ အဖမ္းခံသည္။ ရင္ျပင္ေပၚတြင္ အဖမ္းခံရသည္က ေက်ာင္း သူ ၁၁ ေယာက္အပါအဝင္ စုစုေပါင္း ၂၁၃ ဦးျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
အားလုံးေတာ့ အဖမ္းမခံမရပါ။ တပ္ကလာဝိုင္းခ်ိန္တြင္ တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာၿပီး ေသြးေဆးကန္ဘက္ ခုန္ခ် ထြက္ေျပးလြတ္ ေျမာက္သူအခ်ဳိ႕လည္းရွိသည္။ ထိုထဲတြင္ ကိုတင္ေမာင္သန္း (ရန္ေအာင္စာေပ -၂) လည္း ပါဝင္သည္။ ေနာက္တႏွစ္ခန္႔ အၾကာ ကိုၾကီးျမင့္ႏွင့္ျပန္ဆံုေတာ့"ဒီလူေတြ အဲဒီဝိုင္းတဲ့ မနက္အေစာၾကီး က်ဳပ္အိမ္ေရာက္လာျပီး အဝတ္အစားလာေတာင္း သြားေသးတယ္ဗ်၊ ဘယ္ေျပးၾကလဲမသိဘူး"ဟု ဆိုသည္။
၁၉၇၅ ဇြန္ ၁၁ ရက္ေန႔မနက္ေစာေစာတြင္ ဖမ္းဆီးထားေသာ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားကို တင္ေဆာင္သည့္ ကား တန္းသည္ ေရႊတိဂံုဘုရားမွ အင္းစိန္ေထာင္သုိ႔ ဦးတည္ထြက္ခြာသည္။ ကားတန္းေပၚမွ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ကမၻာမေၾက သီခ်င္းဆိုသံမ်ား ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၏အေမွာင္ထုႏွင့္ တိတ္ဆိတ္မႈကို ျဖိဳ ခြဲခ့ဲသည္။
"တရားမ်ွတ လြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္မေသြ ဒို႔ေျပ ဒို႔ေျမ ... မ်ားလူ ခပ္သိမ္း ျငိမ္းခ်မ္းေစဖုိ႔ ....."
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စုိး (Mg Mg Soe)