မင္းကုိႏုိင္ ● မီးပုံးပ်ံ လႊတ္ရေအာင္
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၇၊ ၂ဝ၁၆
ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ျပန္လည္ကူးယူသည္။
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၇၊ ၂ဝ၁၆
ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ျပန္လည္ကူးယူသည္။
သမီးနဲ႔သား ....
ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ မီးပ်က္ခ်ိန္ အဲယားကြန္းမဖြင့္ႏုိင္လုိ႔ ပူေလာင္ေနၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဒီမွာေတာ့ေဆာင္း အရသာပီျပင္ ပါ့ဗ်ာ။ တၿမိဳ႕လုံး အေႏြးထည္ေခါင္းစြပ္ေတြနဲ႔ တုိးေဝွ႔ေနတာေတာင္ ခ်မ္းတုန္း။ဘယ္မွာလဲဆုိေတာ့ တန္ေဆာင္တုိင္ မီးပုံပ်ံ ပြဲအႀကီးအက်ယ္ဆုံးလုပ္တဲ့ ရွမ္းျပည္က ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ပါ။ သိၾကၿပီ မဟုတ္လား။ တျပည္လုံးအႏွံ႔ကေရာ၊ႏုိင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ ေတြနဲ႔ေရာ ၿမိဳ႕ကေလးကုိ ဝုိင္းအုံခဲေနတာ။ မီးပုံးပ်ံၿပိဳင္ပြဲဖြင့္ပြဲကုိ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ဖုိ႔ ဖုန္းေတြ၊ ကင္မရာေတြကုိယ္စီနဲ႔ စိတ္ ေဇာေတြသန္လုိ႔။ ကားေတြ ဆုိင္ကယ္ေတြ ေမာင္းမရေတာ့ဘူး.. အားလုံးလမ္းဆင္းေလွ်ာက္ပဲ။
ဖြင့္ပြဲညမွာ မီး႐ွဴးမီးပန္း ေဗ်ာက္အုိးကြဲေတြ ညေကာင္းကင္ေပၚ တဝုန္းဝုန္း တဒုံးဒုံးလႊတ္တင္ျပီးအလွဆင္ျပေနတာ အေမွာင္ ထုႀကီးထဲက မီးေရာင္စုံလင္းလက္သြားတာ ေပ်ာ္စရာသိပ္ေကာင္းတာပဲ။ အဲဒီမွာ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ ကေလးတေယာက္က ေမးတယ္။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ မီးပန္းေဗ်ာက္အုိးေဖာက္ရင္ အေရးယူမယ္ အဖမ္းခံရမယ္တဲ့။ ဒီမွာက်ေတာ့ ပြဲေတာ္လုပ္ျပီးကုိ တဒုိင္းဒုိင္းေဖာက္ေနတာ ေကာင္းကင္ႀကီးျပည့္လုိ႔တဲ့။ ဒါကုိ လူႀကီးတေယာက္က ေျပာတယ္။ ေအးေလ ကေလးေတြ အ ေပ်ာ္တမ္းေဖာက္ေတာ့ အေရးယူမယ္ လူႀကီးေတြ ပြဲလုပ္ေတာ့ တရားဝင္သားတဲ့။ သားႏွင့္သမီးတုိ႔ မ်က္ေစ့လည္သြားလား။ ဒါနဲ႔ ေနာက္လူႀကီးတေယာက္က ရွင္းျပတယ္။ မီး႐ွဴးေဗ်ာက္အုိးေဖာက္တယ္ဆုိတာ ဒီေဒသရဲ႕ ရုိးရာဓေလ့ပဲ။ ပအုိ႔ဝ္ နယ္ေျမေတြမွာဆုိ ဒုံးၿပိဳင္ပြဲေတြေတာင္ လုပ္ၾကေသးတာ။ မုိးဦးက်ေတြမွာေပါ့။ ရုိးရာပြဲေတြမုိ႔ ခြင့္ျပဳျပီးသားေလတဲ့။ ဒီမိုကေရ စီ ဖက္ဒရယ္ႏုိင္ငံေတြမွာ ျပည္နယ္တခုနဲ႔တခု ဥပေဒမတူူတာေတြရွိတဲ့အေၾကာင္း စကားဝုိင္းက ေျပာင္းသြားေရာ။ ေသ ဒဏ္ေပးတဲ့ ျပည္နယ္၊ မထားတဲ့ျပည္နယ္က အစေပါ့။ အခြန္စနစ္မွာလည္း ျပည္ေထာင္စုအစုိးရရဲ႕ အခြန္အျပင္၊ ျပည္နယ္ အစုိးရရဲ႕အခြန္ေကာက္ပုံေတြ မတူတာေတြပါပါတယ္။ ကေလးေတြပ်င္းမွာစုိးလုိ႔ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။
-*-*-*-
မီးပုံးပ်ံေတြအေၾကာင္းပဲ နည္းနည္း ေျပာျပမယ္ေနာ္။ ဒီေဒသသားေတြဟာ မီးပုံးပ်ံကုိ တႏွစ္လုံး အားခဲထားၾကတာကြ။ မုိင္း ကုိင္အရပ္က ထြက္တဲ့စကၠဴ၊ ေဒသထြက္ဝါးေတြနဲ႔ ကုိယ္တုိင္ ယမ္းထုပ္ေတြစပ္ျပီး အစဥ္အဆက္က မီးပုံးပ်ံလႊတ္လာၾကတာ။ သၾကၤန္ျပီးတာနဲ႔ ရွမ္းစကၠဴထြက္ျပီ စုၾက ဝယ္ၾက။ သီတင္းကြၽတ္မတုိင္ခင္ကတည္းက စကၠဴျဖတ္ၾက၊ ကပ္ၾက၊ ပန္းခ်ီေတြ ဆြဲ ေနၾကတာ။ ဒီမွာ ၿပိဳင္ပြဲက သိပ္ႀကီးက်ယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံတကာမီဒီယာေတြအထိ လာ႐ုိက္ၿပီးျပၾကတာဆုိေတာ့ ေသခ်ာျပင္ ထားရတာ။
ယမ္းအတြက္ ေျပာင္းလိပ္ရတာကအစ ကြၽမ္းက်င္သူေတြမွ လုပ္ႏုိင္တာေလ။ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ လက္ဆင့္ကမ္းသင္ ေပးခဲ့ၾကရတာ။ အေရးႀကီးဆုံးက မီးပုံးပ်ံဒီဇုိင္းပဲ။ ခါတုိင္းႏွစ္ေတြနဲ႔မတူေအာင္ သူမ်ားထက္လွေအာင္၊ ခမ္းနားေအာင္၊ စဥ္း စားရတာ ဘယ္လြယ္မလဲ။ စိတ္ကူးေကာင္းရျပီဆုိတာေတာင္ အ႐ုပ္ခ်ဳိး (မီးပုံပ်ံခ်ဳိး) တဲ့ ပညာရွင္က ရေအာင္လုပ္ေပးႏုိင္ဖုိ႔ လုိေသးတယ္။ စကၠဴဖုိးယမ္းဖုိး မီးစာဖုိး တျခားစားရိတ္ေတြထားပါဦး။ ပန္းခ်ီဖုိးတင္ ၄/၅ သိန္းေလာက္ကုန္တာဆုိေတာ့ တြက္သာၾကည့္ေပေတာ့ ပုိက္ဆံဘယ္ေလာက္စုရ ရွာရမလဲဆုိတာ။ မီးပုံးပ်ံတခုကုိ စကၠဴ အခ်ပ္တေထာင္ေက်ာ္ သုံးရတာ။
ပုိက္ဆံရွိတုိင္း လုပ္ႏုိင္လားဆုိေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ပညာရွင္ေတြရယ္ လုပ္အားေပးမယ့္သူေတြ တာဝန္ခံမယ့္သူေတြ လုိေသးတယ္။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ရွိေပမယ့္ သူကဘ႑ာေရး၊ လုံျခဳံေရး (အႏၱရာယ္ကင္းေရးေပါ့) အေကြၽးအေမြး အဓိက တာဝန္ယူရတာ။ တကယ္တမ္းမီးပုံးပ်ံႀကီး ေအာင္ျမင္ေအာင္လႊတ္တင္ႏုိင္ဖုိ႔က်ေတာ့ စုေပါင္းတာဝန္ယူရတာပဲ။ သူတုိ႔က စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ မီးပုံပ်ံ ၄/၅ ခုေလာက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးလႊတ္တင္ျပီး စမ္းၾကည့္ေနရတာ ရင္ခုန္ေနၾကတာေပါ့။ ရက္ေပါင္းမ်ား စြာအပင္ပန္းခံရတာ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ႏွစ္ထားရတာပဲ။
ၿပိဳင္ပြဲဝင္ရမယ့္ေန႔ ညေရာက္မွ ကြင္းထဲဝင္လာတာ။ သံဖရိန္ ၄ ထပ္နဲ႔ မီးစာတင္တဲ့ကားရယ္၊ ယမ္းတင္တဲ့ကားရယ္၊ မီးပုံပ်ံ တင္တဲ့ကားရယ္ တန္းစီဝင္လာၾကတာ။ အဖြဲ႕တဖြဲ႕အမည္ေၾကညာလုိက္တာနဲ႔လူေတြက လက္ခုပ္တီးျပီး လမ္းဖယ္ ေပးၾက တယ္။ ကြင္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ဧည့္သည္ေတြ ၊ ေသဒခံေတြ၊ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ျပည့္ညပ္ေနတာကြ။ ဒါက ကြင္းထဲတင္ရွိေသးတာ။ ေတာင္ကုန္းေတြေပၚက ၾကည့္ေနတာကလဲ ျပည့္လုိ႔ပဲ။
*-*-*-
ေနဦး…။ မီးပုံပ်ံက သုံးမ်ဳိးရွိတယ္ကြ။ ေန႔ဖက္လႊတ္တာကအရုပ္မ်ဳိးစုံ၊ ညဖက္က်ေတာ့ ညမီးႀကီးနဲ႔ စိန္နားပန္တဲ့။ညမီးႀကီးက မီးေရာင္စုံပါသလုိ မီး႐ွဴးမီးပန္းေတြ ေလထဲေရာက္မွ အဆင့္ဆင့္ လွလွပပ ေပါက္ကြဲျပတာ။ စိန္နားပန္ဆုိတာက မီးပုံးအေသး ေလးေတြ တြဲေလာင္းအဆင့္ဆင့္ခ်ိတ္ထားတာ သိပ္လွတာေပါ့။ ေန႔မီးပုံးပ်ံ (အရုပ္) က ဒီအတုိင္းသယ္လာရင္ ဘာအရုပ္မွန္း မသိေသးဘူး။ မႈိင္းဝသြားမွ အ႐ုပ္ေပၚလာျပီး ပ်ံတက္သြားတာမ်ဳိးဆုိေတာ့ ဘာ႐ုပ္ျဖစ္မလဲဆုိတာ သိပ္စိတ္ဝင္စား ဖုိ႔ေကာင္း တယ္။ အ႐ုပ္ေပၚလာၿပီဆုိေတာ့လည္း ေပ်ာ္သြားၿပီး အားေပးၾကရတာအေမာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္က ငွက္ရုပ္ ဆုိၿပီး ၿပိဳင္ပြဲဝင္တာ။ မႈိင္းျပည့္သြားမွ ေဒါင္း႐ုပ္ႀကီးပ်ံတက္သြားလုိ႔ လုိက္ဖမ္းတာထြက္ေျပးၾကရတယ္တဲ့။ ေဒါင္း႐ုပ္ကုိ ဘာ ေၾကာင့္လက္မခံပဲ လုိက္ဖမ္းလဲဆုိတာေတာ့ နီးစပ္ရာလူႀကီးေတြ ေမးၾကည့္ေပေရာ့ကြာ။
ညဖက္ကြင္းႀကီးထဲ တဖြဲ႕ၿပီးတဖြဲ႕ ဝင္လာ ၿပိဳင္ၾကတာ။ မီးပုံးပ်ံတစ္ခုအတြက္ လူေတြအမ်ားႀကီး လုပ္အားပါတယ္။ ညမီး ႀကီးအတြက္လုပ္တုန္းက လူ(၁၅)ေယာက္ ေလာက္နဲ႔ရေပမယ့္ တကယ္လႊတ္ေတာ့ လူ ၄၊ ၅ ဆယ္ တစ္ရာေလာက္လုိ ေတာ့တာပဲ။ မီးပုံးပ်ံႀကီးကုိ ႀကိဳးေတြနဲ႔ ဝုိင္းထိန္းရတာ ေတာ္ရုံပညာနဲ႔၊ အားနဲ႔ မရဖူး။ ေလတုိက္ေနတာကုိ နားလည္ရမယ္၊ အေတြ႕အၾကဳံရင့္က်တ္ေနရမယ္၊ မႈိင္းဝသြားလုိ႔လႊတ္တင္ရမယ့္အခ်ိန္က အေရးႀကီးဆုံးပဲ။ တခါတရံအခန္႔မသင့္ရင္ ကြင္း ထဲ ျပန္ျပဳတ္က်လုိ႔ လူအေသအေပ်ာက္ရွိဖူးတယ္။ ထြက္မေျပးဘူးလား မေမးနဲ႔။ ေျပးလည္းမရဘူး။ လူေတြက ၾကပ္ညပ္ေန တာေလ။ ဒါေၾကာင့္ အေဝးကေတာင္ကုန္းေတြေပၚက ၾကည့္ၾကတာလည္း ပါတာေပါ့။ စိန္နားပန္တစ္လုံးဆုိတာ လူ ၁၅ဝ ေလာက္အထိ ဝုိင္းကူၾကရတာမ်ဳိးရွိတယ္။
တကယ္ေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ မီးပုံးပ်ံလႊတ္တယ္ဆုိတာ အခက္အခဲေပါင္းစုံ၊ စိန္ေခၚမႈေပါင္းစုံကုိ စုေပါင္းအားနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေအာင္ပြဲ ခံႏုိင္တဲ့အက်င့္ကုိ က်င့္ၾကတာပဲ။ မီးပုံးပ်ံေထာင္တဲ့အခါ မီးစာ႐ႈိ႕တဲ့အခ်ိန္ တာဝန္ႀကီးသလုိ အႏၱရာယ္လည္းသိပ္မ်ားတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ - ေရနံရယ္၊ ယမ္းရယ္၊ စကၠဴရယ္၊ မီးရယ္ အဲဒီလုိမတူညီတဲ့ မီးေလာင္ေပါက္ကြဲတတ္တဲ့အရာေတြကုိ ပညာပါပါ ေပါင္းစပ္ကစားျပရတာ။ဘယ္ေလာက္အႏၱရာယ္ႀကီးသလဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဒသသားေတြဟာ ရုိးရာ အေမြအႏွစ္ အျဖစ္ ပဲြထုတ္ၾကတာပဲ၊ စြန္႔စားေနၾကတာပဲ။ တကမာၻလုံးကၾကည့္ေနတဲ့ ကင္မရာ ေထာင္ေသာင္းေရွ႕ွမွာ ရုိးရာကုိ ဂုဏ္ယူ စြာ အစြမ္းျပၾကတာပဲ။ ရွမ္းအုိးစည္သံ၊ ေမာင္းသံေတြ ၊ ေဗထုံညံလုိ႔ ဝံ့ဝံ့စားစားၿပိဳင္ၾကတာပဲ။
အဖြဲ႕တဖြဲ႕ မီးပုံးပ်ံတင္ျပီ၊ မီးစာကုိ ႐ႈိ႕ပီ။ ေလးတဟူးဟူးတုိက္ေနတဲ့ ေအာက္က မီးပုံးပ်ံႀကီးလဲ မက်ေအာင္၊ မီးမေလာင္ ေအာင္ ႀကဳိးေတြနဲ႔ ေခြၽးဒီးဒီးက် ဝုိင္းထိန္းၾကၿပီဆုိပရိသတ္ေတြက တေဝါေဝါအားေပးၾကတာကြ။ ရင္တမမၾကည့္ရင္း စိတ္ပူ ၾကရတာ၊ ပရိသတ္မေျပာပါနဲ႔ ၿပိဳင္ဖက္အသင္းေတြကပါ ၾကည့္ရင္း စာနာစိတ္နဲ႔ အားေပးၾကတာ။ ေအာင္ျမင္ပါေစလုိ႔ ေအာ္ ဟစ္ဆုေတာင္းေပးၾကတာ တကယ့္ကုိ ရင္ထဲအသည္းထဲက ေစတနာေတြပဲ။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြေရာ၊ ပရိသတ္ေရာ၊ ဒုိင္ေတြေရာ၊ ၿပိဳင္ဖက္ေတြပါမက်န္ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြင္းတြင္း ကြင္းျပင္ရွိသမွ် အားလုံးဟာ တစိတ္ထဲတဝမ္းထဲ တေသြးထဲ တသားထဲပဲ။ အ ျခား မရွိဘူး။ အကြဲအျပားမရွိဘူး။ တႏွစ္လုံး ႀကဳိျပင္ဆင္လာခဲ့တဲ့ လေပါင္းမ်ားစြာ အပင္ပန္းခံ၊ ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားထုတ္ လာခဲ့တဲ့လုပ္အားေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ၊ စြန္႔စားမႈေတြကုိဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ မပ်က္ေစခ်င္ၾကဘူး။ ေတာင့္ထား ကြ၊ ဆြဲထားကြ၊ ေလက ဘယ္ဖက္တုိက္ေနတယ္ ဘယ္လုိဂရုစုိက္ ဝုိင္းအားေပးၾကေတာ့တာပဲ။
ေခြၽးေတြရႊဲ၊ လက္ေတြ ေပါက္ျပဲျပီးမွ မႈိင္းဝလုိ႔တျငိမ့္ျငိမ့္တက္သြားတဲ့ မီးပုံးပ်ံႀကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္ျပီး အားလုံးအတူ ေအာင္ပြဲခံၾက တာ။ ကြင္းႀကီးတျပင္လုံး၊ တၿမိဳ႕လုံး ဟိန္းညံသြားတာပဲ။ အဲဒီအထဲမွာ အေပ်ာ္ဆုံးေတြကေတာ့ ကာယကံရွင္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြ ေပါ့။ တခ်ဳိ႕ဆုိ မႈိင္းေတြေလးလံေပက်ံခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာမဲႀကီးေတြနဲ႔ ျပဳံးေနေပ်ာ္ေနၾကတာ။ ရွမ္းအုိးစည္သံတထုံထုံ၊ ေမာင္းသံ တဒူဒူေအာက္ ရွမ္းသုိင္းေတြ နင္းက,ျပီး ကရင္းကေပ်ာ္လြန္းလုိ႔ ငုိၾကတယ္။
သားနဲ႔သမီးတုိ႔ေရ အနာဂါတ္ဘဝေတြကုိ မီးပုံပ်ံႀကီးလုိ အလွဆုံး၊ အခမ္းအနားဆုံးတက္ႏုိင္ဖုိ႔ စုေပါင္းတာဝန္ယူစိတ္ေတြနဲ႔ လႊတ္ႏုိင္တင္ ႏုိင္ၾကပါေစ။ယွဥ္ၿပိဳင္ဖက္အေပၚမွာ ေကာင္းျမတ္ေသာ စိတ္ေတြနဲ႔ လက္ခုပ္တီးအားေပးေသာ စိတ္ႏွလုံးမ်ားျဖင့္ လွပေပ်ာ္ရႊင္ ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။
ခ်စ္တဲ့ ဦးဦး
(ေခတၱ ေတာင္ႀကီးမီးပုံပ်ံပြဲ)