ေမာင္ရစ္ - ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုုးတက္ဖိုု႔ အေရး ေတြးမိတာ
(မိုုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၁၇
NLD လူထုုအစိုုးရ တက္ျပီး တႏွစ္ခန္႔ ၾကာျပီးေသာ္ အသံမ်ဳိးစုုံ တုုန္႔ျပန္သံမ်ဳိးစုုံ ၾကားရပါသည္။ အဆိုုးျမင္သူအမ်ားအျပား၏ အသံဗလံမ်ားကိုု အြန္လိုုင္းေပၚမွာ ေတြ႔ရသည္။ အေ၀းမွ စိတ္ပူသူမ်ားကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားေပးၾကသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းက ေဒသခံမ်ားကမူ အဆိုုးျမင္ျခင္းထက္ အားမလိုု အားမရျဖစ္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ဦးေဆာင္ျပီး ဦးထင္ေက်ာ္ အုုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ႏိုုင္ငံေတာ္သည္ တႏွစ္ခန္႔ၾကာသည့္အခါ ျပည္သူမ်ားအတြက္ သိသာထင္ရွားသည့္ အခ်က္မွာ လူအမ်ားအတြက္ ေၾကာက္ရြ႔ံ႔ျခင္း စုုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကရျခင္း အတိုုင္းအတာမ်ား ေလ်ာ့က်သြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္လက္ထက္က ေျဖေလ်ာ့ခဲ့မႈမ်ားသည္ အတုုိင္းအတာ အကန္႔အသတ္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း သမၼတၾကီး ဦးထင္ေက်ာ္လက္ထက္တြင္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေပါ့ပါးသြားခဲ့သည္ဟုု ဆိုုႏိုုင္ပါသည္။
NLD ပါတီက အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ဥပေဒစိုုးမိုုးေရးႏွင့္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးတိုု႔ကိုု ေရြးေကာက္ပြဲမတိုုင္မီကတည္းက ထုုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုုခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုုလည္း ၾကိဳးပမ္းမည္ဟုု ေရွးဦးမဆြကတည္းက ေျပာခဲ့သည္။ အဆိုုပါ ႏိုုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္မ်ားအရ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား (ေက်ာင္းသားမ်ား အပါအ၀င္) လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္၏ လုုပ္ပိုုင္ခြင့္အတြင္းမွ ႏိုုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကိုု ဖိႏွိပ္သည့္ ဥပေဒအခ်ဳိ႔ကိုု ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ျပည္ပက ၀င္ေရာက္လာသည့္ ႏိုုင္ငံသားေဟာင္းမ်ား၊ ျပည္ပ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လုုပ္ငန္းမ်ား၊ ကုုမၼဏီမ်ားကိုုလည္း ၀င္ေရာက္ အေျခစိုုက္မႈမ်ား ပိုုမိုု အခြင့္အလမ္းေပးခဲ့သည္။ စီးပြားေရးပိတ္ဆိုု႔အေရးယူမႈမ်ားကိုု ရွင္းလင္းေပးခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္ႏွင့္လည္း ဆက္ဆံေရးတစုုံတရာ ထူေထာင္ႏိုုင္ခဲ့ျပီး ျပည္တြင္း ျပည္ပအၾကပ္အတည္းမ်ားကိုု တသံတည္း ရင္ဆိုုင္ႏိုုင္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္ကိုု ေတြ႔ရသည္။ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္လည္း ၂၁ ရာစုုပင္လုုံညီလာခံ လုုပ္ငန္းစဥ္မ်ားႏွင့္အတူ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာကိုုလည္း ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါသည္။ ယခုုလိုု ေရးျပလိုုက္ေတာ့ အစုုိးရသတင္းစာအာေဘာ္မ်ားႏွင့္ ဆင္တူသြားႏိုုင္ပါသည္။ အဆိုုပါ အေျပာင္းအလဲမ်ားမွာ ေကာင္းကင္ေပၚက အေျပာင္းအလဲမ်ားျဖစ္ျပီး ေအာက္ေျခ အေျခခံလူတန္းစားမ်ားမွာ စား၀တ္ေနေရး ဖိစီးၾကပ္တည္မႈေအာက္မွာ ဆက္လက္ရုုန္းကန္ေနရျခင္းမွာ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။
အဆိုုပါ တႏွစ္အတြင္း မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူလူထုု၏ အျမတ္ထြက္မႈမွာ ႏိုုင္ငံေရးလြတ္ေျမာက္မႈမွသည္ ႏိုုင္ငံေရးႏိုုးၾကားမႈႏွင့္အတူ ႏိုုင္ငံေရးအျမင္က်ယ္မႈမ်ား တိုုးပြားလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခင္က အတိုုက္အခံႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ သာေရးနာေရးသီးသန္႔ လုုပ္ကိုုင္မႈမ်ား၊ ဆႏၵျပ ကန္႔ကြက္ျခင္းမ်ား ႏွင့္ စစ္အစုုိးရလုုပ္သမွ် (ဦးသိန္းစိန္အစိုုးရ အပါအ၀င္) မ်က္စိမွိတ္ ျငင္းဆန္ေနျခင္းမ်ားမွသည္ လႊတ္ေတာ္ႏိုုင္ငံေရး၊ အစုုိးရႏိုုင္ငံေရးႏွင့္ ကြန္ျမဴနီတီအတြင္း လႈပ္ရွား စည္းရုုံး လႈံေဆာ္ရသည့္ ႏိုုင္ငံေရးအလုုပ္မ်ားကိုုပါ ျပည္သူလူထုုက တတ္သိ နားလည္ ပါ၀င္ ပတ္သက္မႈမ်ား တိုုးပြားလာသည္ဟုု ဆိုုႏိုုင္ပါသည္။ အစုုိးရမင္းမ်ား၊ ျပည္ေထာင္စုုမွသည္ တိုုင္းျပည္နယ္အထိ လႊတ္ေတာ္အမတ္တိုု႔၏ အလုုပ္မ်ား ကိုုပါ မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္လာရုုံတင္သာမက မိမိ ရပ္ကြက္ျမိဳ့ရြာအတြင္း အေရးကိစၥမ်ားကိုု ႏိုုင္ငံေရးနည္း၊ ဥပေဒနည္း၊ မီဒီယာနည္းမ်ားအျပင္ ေဆြးေႏြးညိွႏႈိင္းျခင္းနည္းမ်ားျဖင့္ ခ်ည္းကပ္လာၾကပါသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ အစုုိးရ၀န္ၾကီးမ်ားႏွင့္ အမတ္မ်ားကိုု ျပည္သူက တိုုက္ရိုုက္ခ်ည္းကပ္မႈမ်ား ေမးျမန္းမႈမ်ား လုုပ္လာၾကသည္၊ အြန္လိုုင္းမ်ားသာမက မိမိပတ္၀န္းက်င္မ်ားတြင္ အေတြ႔အၾကဳံမ်ား အေတြးအျမင္မ်ားကိုု ထုုတ္ေဖာ္ျပီး ေဆြးေႏြးေ၀ဖန္လာၾကသည္။ ေမးခြန္းမ်ားသာမက အေျဖမ်ားကိုုပါ ထုုတ္ေဖာ္ရန္ ၾကိဳးစားလာၾကပါသည္။ ထင္ရွားေသာ သာဓကမ်ားမွာ ရန္ကုုန္တိုုင္းအတြင္း ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္၏ အလုုပ္မ်ားကိုု ျပည္သူမ်ားက ၀င္ေရာက္ ပါ၀င္ပတ္သက္ ေဆြးေႏြးလုုပ္ကိုုင္မႈမ်ားကိုု ၾကည့္ႏိုုင္သည္။ ျပည္သူသည္ ယခင္စစ္အစုုိးရတုုန္းကဲ့သိုု႔ အပ်က္အျမင္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းမဟုုတ္ဘဲ အျပဳသေဘာျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္ဟုု ဆိုုႏိုုင္ပါသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္မွာ NLD ဦးေဆာင္ေသာ အစုုိးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္တိုု႔ ဘာလုုပ္ေနၾကသလဲဆိုုတာ မည္သည့္ ေပၚလစီအျမင္ကေန ၾကည့္ၾကမည္နည္းက ေမးခြန္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုုအခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒပိုုင္း မူ၀ါဒပိုုင္းမ်ား “ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” မ်ား အာရုုံစိုုက္ျပီး အဆိုုပါ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားအတိုုင္း အစုုိးရက တိုုင္းျပည္ကိုု “ဖြံျဖိဳးတိုုးတက္ရန္” ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည္ဟုု ဆိုုႏိုုင္ပါသည္။ ထိုုသိုု႔ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အစုုိးရကလည္း “ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” ကိုု ၀င္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ၾကသလိုု လႊတ္ေတာ္ကလည္း “ဖြံျဖိဳးတိုုးတက္ေရး”ကိုုလည္း ၀ိုုင္း၀န္းၾကပါသည္။
လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ မိမိကိုုယ္စားျပဳ မဲဆႏၵနယ္ေျမမ်ားအတြင္း အျမဲတေစ လႊတ္ေတာ္အားလပ္ရက္မ်ားအတြင္း ျပန္လည္ေရာက္ရွိျပီး ရပ္ရြာအေရးမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေနၾကသည္။ လႊတ္ေတာ္က်င္းပေနခ်ိန္မ်ားအတြင္း လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမ်ားသာမက လႊတ္ေတာ္၏ ေကာ္မီတီမ်ား၏ ဆိုုင္ရာ အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ တက္ေရာက္ျပီး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး ဖြံျဖိဳးတိုုးတက္ေရး အေရးမ်ားကိုု ေဆြးေႏြး အေျဖရွာ ခ်မွတ္ေနၾကသည္ကိုု ေတြ႔ရသည္။ တျပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ အမတ္မ်ားမွာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုုင္ရ အမတ္မ်ားကလြဲလ်င္ လႊတ္ေတာ္ႏိုုင္ငံေရးအလုုပ္မ်ား အေတြ႔အၾကဳံမရွိသျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ေရးရာ အလုုပ္နည္းနာမ်ားကိုုပါ အျမဲတေစ သင္ၾကားေလ့လာေနၾကသည္။ အစုုိးရ၀န္ၾကီးမ်ားႏွင့္ အစုုိးရ၏ ေခါင္းေဆာင္အသစ္မ်ားမွာလည္း ဖြံျဖိဳးတိုုးတက္ေရးအတြက္ အလုုပ္မ်ားကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုုင္ေရးအတြက္ ၀န္ထမ္းေဟာင္း ၀န္ထမ္းသစ္မ်ားႏွင့္ အထက္ေအာက္ ဆက္ဆံေရး ရုုန္းကန္ေနၾကရသလိုု မိမိတိုု႔ မၾကဳံခဲ့ဖူးသည့္ ျဗဴရိုုကေရစီအလုုပ္မ်ားကိုုပါ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေအာင္ လုုံးပမ္းေနၾကရျပန္သည္။ အမွန္တကယ္ အလုုပ္လုုပ္ေနရေသာ အစုုိးရေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားမွာ အားရသည္ မရွိသည္ကိုု ဆိုုလိုုခ်င္ပါသည္။ ယခင္စစ္အစုုိးရလက္ထက္မ်ားကဲ့သိုု႔ တေသြး တသံ တမိန္႔ အေၾကာက္တရား လက္နက္တရားျဖင့္ အုုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုုပ္သူမ်ား မဟုုတ္သည့္အတြက္ အခက္အခဲမ်ားကိုု ရင္ဆိုုင္ေနရျပန္ပါသည္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ “လုုံျခဳံေရး” အတားအဆီး အကန္႔အသတ္မ်ားကိုုလည္း အစုုိးရေကာ အမတ္ေတြပါ ခံစားေနရသည္။
အစုုိးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္သည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုုးတက္ကိုု မည္သိုု႔ေသာ စံမ်ားကေန ခ်ည္းကပ္ၾကမည္နည္းကလည္း ဒုုတိယ ေမးခြန္းျဖစ္ပါသည္။ “ျခိဳးျခံေခၽြတာေရး” ႏွင့္ “သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး” မည္မွ် သက္ေရာက္မႈရွိသည္၊ မည္သိုု႔ ထိေရာက္သည္ကိုု တိုုင္းတာသည့္ စံခ်ိန္မ်ားကေန ၾကည့္ၾကရပါမည္။ ဥပမာအားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ကေန ပညာေရး ႏွင့္ က်န္းမာေရးဆိုုင္ရာတိုု႔အတြက္ “ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ” မူ၀ါဒမ်ား ခ်မွတ္ေပးျပီးေနာက္ အစုုိးရက “ဖြံျဖိဳးတိုုးတက္” ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာကိုု ၾကည့္ႏိုုင္ပါသည္။ ရန္ကုုန္ေဆးရုုံၾကီး ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္က ေဆးရုုံမ်ားတြင္ ေျပာင္းလဲတိုုးတက္မႈကိုု ေတြ႔ႏိုုင္ပါသည္။ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ေက်ာင္းမ်ား တကၠသိုုလ္ ေကာလိပ္မ်ားတြင္ ျပဳျပင္ဖြံျဖိဳးမႈမ်ားကိုု ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါသည္။ အဆင္မေျပမႈမ်ား မေခ်ာေမြ႔မႈမ်ားကိုုလည္း ရင္ဆိုုင္ေနၾကရပါသည္။ အဓိကမွာ “ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး၊ ျပည္သူ႔ပညာေရး” အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသျဖင့္ ျပည္သူေတြအတြက္ “သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈ” ကိုု ဦးစားေပးထားသည္ကိုု ျမင္ရမည္။ “ျခိဳးျခံေခၽြတာေရး”ကိုု ဘယ္လိုု ရႈျမင္ၾကမည္နည္း။ ႏိုုင္ငံေတာ္သည္ ျပည္သူ႔အတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈကိုု စာရိတ္အနည္းဆုုံးျဖင့္ ေပးဆပ္ေနရသည္ျဖစ္ရာ ၊ ႏိုုင္ငံေတာ္ကိုုယ္တိုုင္သည္လည္း ဆင္းရဲတြင္းမွ မတက္ႏိုုင္ေသးသည္ျဖစ္ရာ၊ ျပည္ပက အကူေငြမ်ား ေခ်းေငြမ်ားျဖင့္ ထိုုလိုုအပ္ခ်က္ကိုု ျဖည့္ဆည္းေပးရသည္။ သိုု႔အတြက္ အမတ္မ်ား အစုုိးရေခါင္းေဆာင္မ်ားက ၎တိုု႔လစာမ်ားကိုု “ျခိဳးျခံေခၽြတာ” ျပီး ႏိုုင္ငံေတာ္စာရိတ္ထဲ ထည့္၀င္ေနၾကသည္ကိုု သာဓက ျပႏိုုင္ပါသည္။
ျခိဳးျခံေခၽြတာေရးႏွင့္ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးတိုု႔ကိုု လူထုုေပၚလစီအျဖစ္ လက္ခံနားလည္ေအာင္ ႏိုုင္ငံေတာ္၏ ျပန္ၾကားေရးက က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပညာေပးျခင္း၊ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိျခင္း မလုုပ္ၾကတာကေတာ့ အံ့အားသင့္စရာ ျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္က "ျပန္ၾကားေရး"ဆိုုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား အာမခံေပးျပီး ျဖစ္ပါသည္။ အစုုိးရက ျပန္ၾကားေရးကိုု ဖြံ႔ျဖိဳးတိုုးတက္ေအာင္ လုုပ္ေနပုုံက ေမးခြန္းထုုတ္စရာ ျဖစ္လာသည္။ အစုုိးရက ျပန္ၾကားေရးအလုုပ္မ်ားကိုု ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနေသးသည္ျဖစ္ရာ ျပည္သူလူထုုတိုု႔သိရွိရန္ အစုုိးရအလုုပ္မ်ား လႊတ္ေတာ္အလုုပ္မ်ားဆိုုင္ရာ ပညာေပးျခင္း ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိျခင္းတိုု႔ကိုု သည္ထက္ပိုုလုုပ္ေဆာင္ေပးဖိုု႔ လိုုပါသည္။
"ဆက္သြယ္ေရး"ပိုုင္းဆိုုင္ရာမွာ လႊတ္ေတာ္ဘက္က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးျပီး ျဖစ္ပါသည္။ အစုုိးရက ဖြံ႔ျဖိဳးတိုုးတက္ေအာင္ လုုပ္ေနသည္ဟုု ဆိုုေသာ္လည္း ျပည္သူလူထုုမွာ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိျခင္း မရွိပါ။ လူထုုဘာသာ လူထုုက ျခိဳးျခံေခၽြတာျပီး သုုံးစြဲေနရပုုံ ရပါသည္။
NLD ပါတီလက္ထဲသိုု႔ ႏိုုင္ငံေတာ္အာဏာ သက္ေရာက္ျပီး တႏွစ္ခန္႔ ၾကာေသာ္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ဖြံျဖိဳး တိုုးတက္ အလုုပ္မ်ား စီမံကိန္းမ်ားကိုု ျပည္သူလူထုုက ခံစား ေတြ႔ျမင္လာၾကပါသည္။ မျပဳျပင္ မေျပာင္းလဲ မဖြံျဖိဳး မတိုုးတက္ေသာ ေနရာဌာနမ်ားကိုုလည္း သိသာထင္ရွားစြာ ေတြ႔ရွိလာၾကပါသည္။ ထိုုသိုု႔ျဖစ္ေစေသာ ပေယာဂမ်ား အေႏွာက္အယွက္မ်ား အဖ်က္အစီးအုုပ္စုုမ်ားအေၾကာင္းကိုုလည္း တေျဖးေျဖး သိျမင္လာၾကသည္ဟုု ဆိုုႏိုုင္ပါသည္။ ထိုုအခါ ျပည္သူလူထုုသည္ ႏိုုင္ငံေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ တိုုးတက္ ဖြံျဖိဴးမႈမ်ားကိုု ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္အတြင္း နတ္ေရကန္ထဲ က်သလိုု မျဖစ္ႏိုုင္မွန္းလည္း သေဘာေပါက္လာၾကပါမည္။ ေရရွည္လုုပ္ငန္းစဥ္မ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ ႏိုုင္ငံေရး ဗဟုုသုုတႏွင့္ ႏိုုင္ငံေရးအျမင္က်ယ္မႈမ်ား သည့္ထက္ပိုုျပီး တည္ေဆာက္ ခ်ဲ႔ထြင္ရမည္ကိုု သိလာၾကပါမည္။ မလုုပ္အပ္သည့္ေနရာမ်ားကိုု ျခိဳးျခံေခၽြတာျပီး အားလုုံးသက္သာေခ်ာင္ခ်ိရေအာင္ အတူတကြ ရင္ဆိုုင္ၾကရမည္ဆိုုလည္း တေျဖးေျဖးေတာ့ ရိပ္မိသိရွိလာၾကလိမ့္မည္ ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။
NLD ပါတီလက္ထဲသိုု႔ ႏိုုင္ငံေတာ္အာဏာ သက္ေရာက္ျပီး တႏွစ္ခန္႔ ၾကာေသာ္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ဖြံျဖိဳး တိုုးတက္ အလုုပ္မ်ား စီမံကိန္းမ်ားကိုု ျပည္သူလူထုုက ခံစား ေတြ႔ျမင္လာၾကပါသည္။ မျပဳျပင္ မေျပာင္းလဲ မဖြံျဖိဳး မတိုုးတက္ေသာ ေနရာဌာနမ်ားကိုုလည္း သိသာထင္ရွားစြာ ေတြ႔ရွိလာၾကပါသည္။ ထိုုသိုု႔ျဖစ္ေစေသာ ပေယာဂမ်ား အေႏွာက္အယွက္မ်ား အဖ်က္အစီးအုုပ္စုုမ်ားအေၾကာင္းကိုုလည္း တေျဖးေျဖး သိျမင္လာၾကသည္ဟုု ဆိုုႏိုုင္ပါသည္။ ထိုုအခါ ျပည္သူလူထုုသည္ ႏိုုင္ငံေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ တိုုးတက္ ဖြံျဖိဴးမႈမ်ားကိုု ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္အတြင္း နတ္ေရကန္ထဲ က်သလိုု မျဖစ္ႏိုုင္မွန္းလည္း သေဘာေပါက္လာၾကပါမည္။ ေရရွည္လုုပ္ငန္းစဥ္မ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ ႏိုုင္ငံေရး ဗဟုုသုုတႏွင့္ ႏိုုင္ငံေရးအျမင္က်ယ္မႈမ်ား သည့္ထက္ပိုုျပီး တည္ေဆာက္ ခ်ဲ႔ထြင္ရမည္ကိုု သိလာၾကပါမည္။ မလုုပ္အပ္သည့္ေနရာမ်ားကိုု ျခိဳးျခံေခၽြတာျပီး အားလုုံးသက္သာေခ်ာင္ခ်ိရေအာင္ အတူတကြ ရင္ဆိုုင္ၾကရမည္ဆိုုလည္း တေျဖးေျဖးေတာ့ ရိပ္မိသိရွိလာၾကလိမ့္မည္ ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။