လင္းသက္ၿငိမ္ ● ေရွာက္ဟုန္
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၁၊ ၂ဝ၁၇
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၁၊ ၂ဝ၁၇
က်ေနာ္ေခြးတေကာင္ကို သတိရေနမိတာၾကာပါၿပီ။ အ့ဲဒီလိုသတိရတ့ဲအေၾကာင္းကို စာန႔ဲေရးဖို႔ႀကိဳးစားေနခ့ဲတာ လည္း ၾကာပါၿပီ။ အခု ဒီစာကိုေရးေနတ့ဲအခ်ိန္မွာပဲ စိုင္းခမ္းလိတ္ေရးၿပီး စိုင္းထီးဆိုင္ဆိုတ့ဲ ေခြးတေယာက္န႔ဲ လူႏွစ္ေကာင္ သီခ်င္း ကိုလည္း သတိရမိပါတယ္။ က်ေနာ္အလုပ္လုပ္တ့ဲ အလုပ္႐ံုက ေခြးကေလးတေကာင္ပါ။ က်ေနာ္တို႔အလုပ္ပိုင္႐ွင္ကတရက္မွာ ေခြးကေလးတေကာင္ ယူလာပါတယ္။ အဝါေရာင္ အေမြးပြန႔ဲ ပုုပုေသးေသးေခြးကေလးျဖစ္ပါတယ္။
ေခြးက ေခြးမေလးျဖစ္ၿပီး နာမည္ကို ေရွာက္ဟုန္လို႔ တ႐ုတ္လို႔ေပးထားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္႐ံုပိုင္႐ွင္သူေဌးက ပန္းေသး လူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အလုပ္႐ံုက ကားအလိုင္းမင့္အလုပ္႐ံုဆိုေတာ့ စက္ဆီေခ်းေတြက ေနရာအႏွံ႔ဆိုေတာ့ တပတ္ ေလာက္မွာပဲ ေရွာက္ဟုန္ရဲ႕အေမြးေတြဟာ ဆီေခ်းေတြန႔ဲ ေပက်ံေနပါေတာ့တယ္။ ဆပ္ျပာန႔ဲေရခ်ိဳးေပးလည္း ခဏန႔ဲျပန္ေပ တာပါပဲ။ သူ႔ကိုေရခ်ဳိးတ့ဲအခါ ကာေဘာ္လစ္ဆပ္ျပာန႔ဲ ခ်ဳိးေပးပါတယ္။
ေရွာက္ဟုန္ကိုေကြၽးရတ့ဲအစားအစာကေတာ့ ၾကက္အသဲအျမစ္ကို ေတာက္ေတာက္စင္းၿပီး ထမင္းန႔ဲ နယ္ေကြၽးရတာပါပဲ။ ေန႔လည္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ ႏြားႏို႔န႔ဲ အ႐ိုးပံုဘီစကစ္ေကြၽးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ေခြးစားမုန္႔လို႔ေခၚတာပဲ။ ေရွာက္ဟုန္က နည္းနည္းဆိုးပါတယ္။ အျပင္လူအကပ္မခံပါ။ အလုပ္႐ံုကလူေတြကေတာ့ သူ႔ကိုခ်စ္ၾကတယ္။ အလုပ္႐ံုဆိုေတာ့ ကား အဝင္အထြက္ ဧည့္သည္ေတြအဝင္အထြက္န႔ဲမို႔ ေရွာက္ဟုန္ကို မနက္ဆို သံႀကိဳးန႔ဲခ်ည္ထားရတယ္။ ညေနပိုင္း အလုပ္ သိမ္းၿပီးမွပဲ ျပန္လႊတ္ေပးပါတယ္။ မနက္ခင္းဆို သူ႔ကိုႀကိဳးခ်ည္မွာသူသိေတာ့ အလုပ္႐ံုထဲ ပတ္ေျပးေနေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ္ တို႔အလုပ္႐ံုမွာ အလုပ္သမားဆယ္ေယာက္ရိွပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ရိွတ့ဲလူေတြကို ေအာက္အိမ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ေခၚတ့ဲ သူေဌးျခံန႔ဲ အိမ္မွာထားပါတယ္။ လူပ်ိဳေတြကေတာ့ အလုပ္႐ံုမွာ ပဲ ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေနတ့ဲအေဆာင္ရဲ႕တဖက္ကတိုက္မွာ အလုပ္႐ံုပိုင္႐ွင္သူေဌးေနတယ္။ သူေဌးက ဒံေပါက္ဆိုင္လည္း ဖြင့္ထားေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္ေတြမွာ ဒံေပါက္ဆိုင္ကို သြားစားရပါတယ္။ ဒံေပါက္ဆိုင္ကိုေတာ့ သူေဌးကေတာ္ထိုင္တာေပါ့။
ေရွာက္ဟုန္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔အတြက္ အလုပ္တခုတိုးလာတယ္။ သူ႕အတြက္ ေန႔လည္စာ ညစာကို ပါဆယ္ထုပ္ၿပီး ယူရတ့ဲအလုပ္ပါပဲ။ ေန႔လည္စာက အေရးမႀကီးေပမယ့္ ညေနစာက် က်ေနာ္တို႔အျပင္ထြက္လည္တ့ဲအခါ ေခြးစာထုပ္က ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ပါပါလာတယ္။ အ့ဲအလုပ္ကို က်ေနာ္တို႔ အတြက္ကပ္ဆံုးပဲျဖစ္တယ္။ တခါတခါက် တေယာက္ ယူႏိုး တ ေယာက္ ယူႏိုးန႔ဲ ေရွာက္ဟုန္ ထမင္းငတ္ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အလုပ္႐ံုမွာ ညေနငါးနာရီ အလုပ္သိိမ္းၿပီးတာန႔ဲ ႐ွစ္နာရီအထိ အလွည့္က် အိမ္ေစာင့္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ ညေစာင့္က်တ့ဲေန႔ဆို ေရွာက္ဟုန္က က်ေနာ္သီခ်င္းနားေထာင္တ့ဲ ဝါးထိုင္ခံုအႀကီးႀကီးေပၚတက္တက္လာၿပီ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးဝပ္ၿပီး သီခ်င္းနားေထာင္ေလ့ရိွပါတယ္။ ေခြးသီခ်င္းနားေထာင္တတ္ သလား ဘာလားေတာ့ က်ေနာ္ေသခ်ာမသိပါ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးဝပ္ၿပီး က်ေနာ့္နားမွာဝပ္ေနတာကိုပဲ သီခ်င္းနားေထာင္တယ္လို႔ ယူဆ လိုက္တာပါ။
ေရွာက္ဟုန္န႔ဲပတ္သက္ၿပီး သတိရမိတာေတြထဲကတခုကေတာ့ ကားလာျပင္တ့ဲလူတေယာက္က ေရွာက္ဟုန္ႀကိဳးခ်ည္ထားတ့ဲနားကိုသြားကပ္မိလို႔ ေရွာက္ဟုန္က ကိုက္ပစ္လိုက္တာကိုပါပဲ။ ကိုက္ခံရတ့ဲလူက ဝ လား ကိုးကန္႔လား မသိပါဘူး။ ေသြး လည္း နည္းနည္းထြက္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ဝိုင္းေတာင္းပန္ရပါတယ္။ ေရွာက္ဟုန္ကို ေခြး႐ူးကာကြယ္ေဆးထိုးထားတ့ဲအေၾကာင္းလည္း ႐ွင္းျပၾကပါတယ္။
မင္းတို႔ေခြးက အေတာ္ေကာင္းတာပဲ ငါ့ကိုေရာင္းပါလား။
အစ္ကိုက ေမြးခ်င္လို႔လား။
မဟုတ္ဘူးကြ သတ္ပစ္မလို႔တ့ဲ။
မလုပ္ပါန႔ဲအစ္ကိုရာ လို႔ေတာင္းပန္ၿပီး ေရွာက္ဟုန္ကို တေနရာေခၚသြားလိုက္ရပါတယ္။ အ့ဲဒီလူစိတ္ဆိုးေနတ့ဲပံုကိုၾကည့္ၿပီး က် ေနာ္တို႔ လန္႔ေနၾကတယ္။ လန္႔ရတ့ဲအေၾကာင္းက သူ႔ခါးၾကားက ေသနတ္ေၾကာင့္ပါ။ ေသနတ္ကိုင္ၿပီး ေနရာမေရြး ပစ္ရဲသူမ်ား အာဏာႀကီးထြားေနတ့ဲအခ်ိန္က လားရိႈးမို႔လို႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေန႔လယ္လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်ိန္ေတြမွာ ေရွာက္ဟုန္ကို က်ေနာ္တို႔အက်င့္ဖ်က္ၾကတယ္။ သူ႔ကို ႏြားႏို႔မတိုက္ေတာ့ပဲ လက္ဖက္ရည္ ေပါ့စိမ့္တိုက္ပါတယ္။ အ့ဲဒီေန႔ကစၿပီး ေရွာက္ဟုန္ဟာ လက္ဖက္ရည္စြဲပါေတာ့တယ္။ ခ်ိဳစိမ့္၊ ပံုမွန္ ဘယ္လို တိုက္တိုက္ မေသာက္ပါ။ ေပါ့စိမ့္ပဲေသာက္တ့ဲ ေရွာက္ဟုန္ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။
အန္တီ ေရွာက္ဟုန္က လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်င္ေနၿပီတ့ဲ။
ဟ့ဲ နင့္ကိုေရွာက္ဟုန္က ေျပာလို႔လား။
က်ေနာ္သိတာေပါ့ အန္တီကလဲ။
သူေဌးကေတာ္ဆီ ေရွာက္ဟုန္ကိုအေၾကာင္းျပၿပီး လက္ဖက္ရည္ဖိုးေတာင္းလို႔ရပါတယ္။ ေပါ့စိမ့္ ပါဆယ္ဝယ္ၿပီး သူတဝက္ က်ေနာ္တဝက္ေသာက္တာေပါ့။ ေရွာက္ဟုန္ရ႕ဲ အ႐ိုးပံုဘီစကစ္ေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔စားၾကတာပါပဲ။ ေရွာက္ဟုန္ေၾကာက္ ရတ့ဲလူတေယာက္လည္းရိွပါတယ္။ သူ႔ကိုေတာ့ ကိုထိပ္ေျပာင္လို႔ က်ေနာ္တို႔က ေခၚၾကပါတယ္။ ပုပုနဲ႔ သိပ္စိတ္တိုတ့ဲလူေပါ့။ သူစိတ္မၾကည္ရင္ ေရွာက္ဟုန္ကို ႐ိုက္တတ္ပါတယ္။ သူ႔အသံၾကားရင္ ေရွာက္ဟုန္ဟာ ၿငိမ္ကုပ္ေနေတာ့တာပဲ။
တညေတာ့ ကိုထိပ္ေျပာင္အရက္မူးလာတ့ဲအခ်ိန္ စကားေျပာၾကရင္း ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို ေရွာက္ဟုန္အေၾကာင္းေရာက္သြားတယ္မသိပါဘူး။ က်ေနာ္န႔ဲ သူန႔ဲ အေျခအတင္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အ့ဲဒီမွာပဲ သူက ေဟ့ေကာင ္မင္းန႔ဲ ငါန႔ဲ ေလာင္းမလား မင္းက ဒီဖက္ကေန ငါကဟိုဖက္မွာေနမယ္။ ေရွာက္ဟုန္ကို အလယ္မွာထားၿပီး ၿပိဳင္တူေခၚမယ္ ေရွာက္ဟုန္က ဘယ္သူ႔ ဆီလာမလဲ ေလာင္းမလားလို႔ ေျပာလာေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ေလာင္းမယ္စိမ္လိုက္ဆိုၿပီး ေလာင္းကစားျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာထားတ့ဲအတိုင္း ေရွာက္ဟုန္ကိုအလယ္မွာထားၿပီး သူန႔ဲက်ေနာ္ ၿပိဳင္တူလက္ေဖ်ာက္တီးၿပီး ေရွာက္ဟုန္ကိုေခၚၾကပါ တယ္။ ေရွာက္ဟုန္က က်ေနာ့္ဖက္ကိုလာေတာ့ သူကရွက္ၿပီး အေပၚတက္သြားတယ္။ စကားလည္း မေျပာေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္လည္း ေရွာက္ဟုန္ကိုထားခ့ဲၿပီး အိပ္ရာထဲစာအုပ္ဝင္ဖတ္ေနတ့ဲအခ်ိန္ ကိုထိပ္ေျပာင္ဟာ ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းၿပီး ေရွာက္ဟုန္ကို လိွမ့္႐ိုက္ေတာ့တာပဲ။
က်ေနာ္လည္း မတားႏိုင္ပါ။ လူေတြရဲ႕စိတ္ကိုလည္း အံ့ၾသမိပါတယ္။ တိရိစာၦန္န႔ဲေတာင္ၿပိဳင္ၿပီး အႏိုင္ယူခ်င္တ့ဲလူ႔သေဘာ ဟာရွက္စရာမေကာင္းဘူးလား။ က်ေနာ္ကေကာ ဘာလို႔တိရိစာၦန္တေကာင္ကို ေလာင္းေၾကး စားေၾကးအျဖစ္ လုပ္ရတ့ဲအထိ မိုက္မဲရတာလဲ။ က်ေနာ္ရွက္မိတယ္။ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိပါတယ္။
ေအာက္ထပ္က အ႐ိုက္ခံရလို႔ေအာ္ေနတ့ဲ ေရွာက္ဟုန္ရဲ႕အသံဟာ က်ေနာ့္ကို နာက်င္ေစပါတယ္။ ႐ွက္ရြံ႕ေစပါတယ္။ ႏွစ္ ေတြၾကာခ့ဲေပမယ့္လည္း ေရွာက္ဟုန္အတြက္ျဖစ္ခ့ဲတ့ဲ အေလာင္းအစားပြဲကို မေမ့ပါ။ ေရွာက္ဟုန္ရဲ႕နာက်င္စြာေအာ္ေန တ့ဲ အသံကိုလည္း မေမ့ေတာ့ပါ။
အခုေတာ့ ေရွာက္ဟုန္လည္း မရိွေတာ့ပါ။ က်ေနာ္တို႔အလုပ္႐ံုလည္း မရိွေတာ့ပါ။ ဟိုတေလာက ကိုထိပ္ေျပာင္န႔ဲျပန္ဆံု ေတာ့ သူ႔ကိုေရွာက္ဟုန္အေၾကာင္း မေျပာျဖစ္ပါ။ သူ႔ကိုျပန္ေတြ႔ရေတာ့ ေရွာက္ဟုန္ကို ပိုသတိရမိပါတယ္။ သူန႔ဲလည္း အ ေလာင္းအစားလုပ္ဖို္႔ စိတ္ကူးမရိွေတာ့ပါ။ သူနဲ႔က်ေနာ္ရ့ဲ အေလာင္းအစားပြဲကို သူမွတ္မိလား မမွတ္မိလားလည္း က်ေနာ္ မသိပါ။ သူ႐ံႈးရင္လည္း ေရွာက္ဟုန္ကို႐ိုက္ခ့ဲသလို အျပဳအမူမ်ဳိးေတြ ထပ္လုပ္ဖို႔စိတ္ကူး သူ႔ဆီမွာရိွေသးသလား မရွိေတာ့ ဘူးလားလည္း က်ေနာ္မခန္႔မွန္းတတ္ပါ။ ေခြးတေကာင္ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီးျဖစ္ခ့ဲတ့ဲ ရွက္စရာေလာင္းကစားတခုကေတာ့ အခုထိ က်ေနာ့္ရင္ကို ထိထိရွရွထင္က်န္ေနတယ္ဆိုတာကေတာ့ အေသအခ်ာ။
လင္းသက္ၿငိမ္