ေအာင္ေမာ္ဦး ● သမၼတႀကီး ခင္ဗ်ား .....
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၃၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၃၊ ၂၀၁၇
ႏိုဘယ္ျမန္မာစာေပပြဲေတာ္၌ သမၼတႀကီးဦးထင္ေက်ာ္က ရသစာေပ မ်ားမ်ားဖတ္ၾကရန္ တိုက္တြန္းေျပာၾကားသည္ဟူသည့္ သတင္းတပုဒ္ဖတ္လိုက္ရသည္။ အားတက္သြားသည္။ ေတြ႔လား၊ ရသစာေပကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ ငါတို႔သမၼတကြ၊ စာဖတ္တဲ့ ငါတို႔သမၼတကြ ဟူ၍ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားစြာ လက္သန္းေထာင္လိုက္သည္။ ထို႔အတူ ဖတ္စရာ ရသစာေပမ်ားလည္း မ်ားမ်ားစားစားရွိရန္လိုအပ္သျဖင့္ က်ေနာ္တို႔အေနျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းဖန္တီးၾကရေပလိမ့္မည္။
သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ေရးခဲ့သည့္စာမ်ားအား ျပန္ငဲ့ၾကည့္မိသည္။ ေတာ္လွန္ေရးကာလတေလွ်ာက္ တစိုက္မတ္မတ္ေရးခဲ့ၾက သည္က ေတာ္လွန္စာေပမ်ားခ်ည္းသာ။ ထိုအထဲမွ ေဆာင္းပါးဆိုလွ်င္ အက်ဳိးႏွင့္အေၾကာင္းႏွင့္ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ရွိသျဖင့္ နည္းနည္းေတာ္ေသးသည္ဟု ဆိုရမည္။ သို႔ေသာ္ ကဗ်ာက်လွ်င္မူ ထိုသို႔မဟုတ္။ ေပါက္ကြဲအားျပင္းျပင္းႏွင့္ ေတာ္လွန္စစ္ခင္း ေနတတ္သည္။ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ကဗ်ာသည္ပင္လွ်င္ မီးေတာက္တခြက္ ပက္ခနဲ က်ဳိက္လိုက္ရသည့္ႏွယ္ ေသြးေၾကာ တေလွ်ာက္ ပူဆင္းသြားတတ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ကုိယ့္ကဗ်ာကိုယ္ က်ည္ကာဝတ္၍ ဖတ္ရမည့္ကိန္းမ်ဳိး။
သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္သည္ အစိုုးရသစ္တက္၍ ဒီမိုကေရစီေခတ္သို႔ေရာက္ၿပီဟု ဆိုေနၾကခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေခတ္ေျပာင္းသြားၿပီဟု တခ်ဳိ႕က ဆိုၾကသည္။ သူတို႔ေျပာသလိုေျပာင္းသြားၿပီဟု အတတ္ေျပာရန္ခက္သည့္ ျပႆနာတခ်ဳိ႕ကိုမူ ေတြ႔ေနရဆဲျဖစ္ သည္။ ဆိုၾကပါစို႔။ လြတ္လပ္စြာေရးသားထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ႏွင့္ ပုဒ္မ ၆၆ (ဃ)။ ဆိုၾကပါစို႔၊ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္း ခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ စသည္ျဖင့္။
ထားေတာ့။ အေျပာင္းအလဲႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္မည့္ ရသ ကဗ်ာတပုဒ္ေရးမည္ဟုု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ဤတြင္မွ က်ေနာ့္ဘာသာ ျပန္သတိထားမိသည္။ က်ေနာ္ တခါမွ် အခ်စ္ကဗ်ာမေရးခဲ့စဖူး။ အခ်စ္ကဗ်ာေရးရန္လည္း မေတြးေတာခဲ့ စဖူး။ သို႔ႏွင့္ ဖတ္ခဲ့ဖူးသည့္ အခ်စ္ကဗ်ာမ်ားအား ျပန္စဥ္းစားၾကည့္သည္။ သို႔ႏွင့္ ေမာင္စိန္၀င္း၏ ေသာကေျခရာ ရတနာ ကဗ်ာမ်ားအား ေပြးတေကာင္ႏွယ္ တကုပ္ကုပ္ တူး၍ ေမာင္ပန္းေမႊး၏ ပိုုစ့္ကဒ္ ကဗ်ာမ်ားကို ဖဲခ်ပ္မ်ားႏွယ္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လွန္မိ သည္။ အခ်စ္ကဗ်ာတပုဒ္၌ ပါဝင္သင့္သည့္ စြယ္ေတာ္ရြက္ ကေလးမ်ား၊ လိပ္ျပာေလးမ်ား၊ ေလေျပေလညင္းကေလးမ်ား၊ ဆံႏြယ္စေလးမ်ား၊ သနပ္ခါးနံ႔ေလးမ်ား၊ ညိႇဳ႕မ်က္ၾန္းမ်ား၊ ေကာ့ၫႊတ္သြယ္ႏႈတ္ခမ္းမ်ား စသည္ျဖင့္ မရွိမျဖစ္ အီေကြးမင့္မ်ား အားလည္း ၀မ္းစာသဖြယ္ စုုေဆာင္းထားလိုုက္သည္။
ထိုု႔ေနာက္ အိမ္စာၿပီးသည့္ကေလးတဦးႏွယ္ က်ေနာ့္ကိုုယ္က်ေနာ္ ပိုုင္ေလာက္ၿပီဟုု ထင္သည့္အခ်ိန္၌ ကဲ … လာေလေရာ့ အခ်စ္ကဗ်ာဟုု ႀကံဳးဝါး၍ စေရးပါသည္။ စမ္းေရးကာစျဖစ္သျဖင့္ ေလးေၾကာင္းတပိုဒ္ေရးလွ်င္ လြယ္ကူမည္ဟုထင္မိသည္။ သို႔ေသာ္ ကံဆိုုးစြာပင္ က်ေနာ့္အခ်စ္ကဗ်ာမွာ စာေၾကာင္းေရ (၃) ေၾကာင္းထက္ပိုၿပီး ဆက္ေရး၍မရ။ ေလးေၾကာင္းေျမာက္ အေရာက္၌ က်ေနာ့္ကဗ်ာေလးခမ်ာ ဆီကုုန္သည့္ကားတစီးႏွယ္ ထိုုးထိုုးရပ္သြားသည္။
ခ်စ္သူေရ
ကိုယ့္လက္ကိုတြဲ
ရဲရဲလိုက္ခဲ့
(—————) စတုုထၱစာေၾကာင္းအေရာက္၌ ေစာေစာက က်ေနာ္ေဆာင္ထားသည့္ မပါမျဖစ္ ၀မ္းစာ စကားလံုုးမ်ားအား မည္သို႔မွ် ထည့္၍မရ။ ကဗ်ာက ေရွ႕ဆက္၍မရေတာ့။ ညႇစ္၍မထြက္ေတာ့။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ လွ်ပ္တျပက္ေပၚလာသည့္ စကားလံုးတလံုးကို ေကာက္ထည့္လိုက္သည္။
ခ်စ္သူေရ
ကိုယ့္လက္ကိုတြဲ
ရဲရဲလိုက္ခဲ့
(စစ္ပြဲမ်ားနဲ႔ ေဝးတဲ့အရပ္ဆီ)။
ေလးေၾကာင္းလည္းျပည့္၍ ကာရန္လည္းမိသြားသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်စ္ကဗ်ာႏွင့္ “စစ္” ဆိုသည့္ စကားလံုး၊ ေတာ္ေတာ္ အက်ည္းတန္သည့္ကိစၥ၊ ခဏထားကြာ၊ ေနာက္မွ စကားလံုးျပန္လဲမည္ဟုဆို၍ ေနာက္တပိုဒ္ထပ္ေရးသည္။
ခ်စ္သူေရ
(—————)
အခ်စ္ႀကီးခ်စ္သူေတြ
ခ်စ္ၿပီးရင္းခ်စ္ၾကမယ္။
ဤအပိုုဒ္က်ျပန္ေတာ့ မတူသည့္ျပႆနာႏွင့္ ႀကံဳရျပန္သည္။ ခ်ဲသမားစကားႏွင့္ေျပာရလွ်င္ ထိပ္စည္းႏွင့္ ေနာက္ပိတ္ကို အေသႀကိဳက္ေနေသာ္လည္း အလယ္ထိုင္ မေရြးႏိုင္သျဖင့္ စီးရီးဆြဲရမည့္ကိန္းဆိုက္ေနသည္။ ခ်ဲဆိုလွ်င္ေတာ့ အဆင္ေျပႏိုုင္ သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုက ကဗ်ာျဖစ္ေနသျဖင့္ စီးရီးဆြဲ၍မရ။
ခ်စ္သူေရ
(စစ္ႀကီးၿပီးရင္)
အခ်စ္ႀကီးခ်စ္သူေတြ
ခ်စ္ၿပီးရင္းခ်စ္ၾကမယ္။
ေစာေစာကအတုိင္းပင္။ အခ်စ္ကဗ်ာႏွင့္ “စစ္” ဆိုသည့္ စကားလံုး၊ မဖြယ္မရာ တြဲဖက္ေနသည့္ ကိစၥ။ ထစ္ခနဲဆိုစစ္ပြဲႀကီးက ဝင္ဝင္လာသျဖင့္ က်ေနာ့္ကဗ်ာသည္လည္း အခ်စ္ကဗ်ာမမည္ေတာ့။ အနိ႒ာ႐ံုုက်စြာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ေနမွန္း က်ေနာ့္ဘာသာသိေနသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်စ္ကဗ်ာျဖစ္ခ်င္ေဇာႏွင့္ ပကတိလူမႈဘဝထင္ဟပ္ခ်က္မ်ားအား မသိက်ဳိးကၽြံျပဳ၍ ရသစာေပကို ဇြတ္အတင္း ဖန္တီး၍ ရႏုိင္ပါ၏ေလာ။ ထိရွသည့္ ရသအား ေပးႏုိင္ပါ၏ေလာ။
က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္အႀကံအိုုက္သြားသျဖင့္ ဟုုိေလွ်ာက္သည္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ေနသည္ကို ေဒၚနက္က ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟု လွမ္းေမးသည္။ က်ေနာ့္ပါးစပ္မွ “သမၼတနဲ႔ စပ္တူ ကဗ်ာေရးမလို႔” ဟူ၍ လႊတ္ခနဲထြက္သြားသည္။ ႀကံႀကီးစီရာေတာ္ဟူသည့္အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္၍ ေဒၚနက္ၿပံဳးသည္။
“ဟ .. ကဗ်ာဆရာ့သား၊ ရသစာေပကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ သမၼတ၊ ကဗ်ာမခ်စ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ။ မဇၥ်ိမလိႈ္င္းက ကိုုရဲ လြင္တို႔လည္း စပ္တူသီခ်င္းေရးၾကတာပဲ” ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။ “သမၼတနဲ႔ စပ္တူကဗ်ာေရးမယ္သြားလုပ္တာ ေတာ္ ၾကာ ပုဒ္မတခုခုနဲ႔ ၿငိေနမွျဖင့္” ဆိုၿပီး ေဒၚနက္ကေျပာသည္။ ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းကို သြားသတိရသည္။ “ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္စာ စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ တို႔ရွစ္ေလးလံုးမ်ဳိးဆက္ကိုယ္၌ကိုယ္က (ပုဒ္မတခု) ျဖစ္ေန (ေသး) တာပါပဲကြာ” ဟူ၍ ျပန္ေျပာ လိုက္သည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ ကဗ်ာစပ္တူေရးရန္ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကိုု ပထမေတာ့ သိုု႔ … ဦးထင္ေက်ာ္.. ႏိုုင္ငံေတာ္သမၼတ...” စသျဖင့္ အစခ် ရန္စဥ္းစားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေပဖူးလႊာအစီအစဥ္ႏွင့္ တူေနသည္ကတေၾကာင္း၊ သမၼတႀကီးထံ ဆက္သြယ္ရန္ အိီးေမး၊ ဖုန္း၊ လိပ္စာ စသျဖင့္ မရွိသည္ကတေၾကာင္း၊ စာပို႔ေပးမည့္ လူႀကံဳမရွိသည္ကတေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ေျပာက္က်ား ဆက္သြယ္ေရးနည္းကို အသံုးျပဳရန္ ဆံုးျဖတ္လိုုက္သည္။ ဤနည္းက ျမန္၍ တိုက္႐ိုက္ေရာက္ သည္။ ဤနည္းကိုုသံုးကာ ဆက္ သြယ္ေရးရဲေဘာ္မ်ား၏အကူအညီျဖင့္ ေရွ႕တန္းမွေန၍ ေဒါင္းအိုးေဝသို႔ က်ေနာ္ ကဗ်ာတပုဒ္ပို႔ဖူးသည္။
“အင္ၾကင္း-မာလာ မွ ထေနာင္း-ကံ့ေကာ္ ….။ အင္ၾကင္း-မာလာ မွ ထေနာင္း-ကံ့ေကာ္ … ။ ရထားလား …။ ရထားျဖစ္ရင္ အေၾကာင္းျပန္”
“ေအာင္ေမာ္မွ ထင္ေက်ာ္ …။ ေအာင္ေမာ္မွ ထင္ေက်ာ္ …။ ရထားလား ….။ ရထားျဖစ္ရင္ အေၾကာင္းျပန္”
သမၼတႀကီးခင္ဗ်ား …
က်ေနာ္အထက္တြင္ေရးထားသည့္ ကဗ်ာႏွစ္ပိုဒ္၌ သမၼတႀကီးအေနျဖင့္ တပိုဒ္လွ်င္ တေၾကာင္းမွ်သာ (အစားထိုး) ျဖည့္ေပးရန္လိုပါသည္။ က်ေနာ့္အေနျဖင့္ဆိုလွ်င္ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကို “အခ်စ္ေရ … သြားစို႔” ဟု ေပးလိုုပါသည္။ သို႔ေသာ္ သမၼတႀကီးစိတ္ႀကိဳက္ေခါင္းစဥ္တခုခုလည္း ေပးႏိုင္ပါသည္။
သမၼတႀကီးခင္ဗ်ား …
ႏိုင္ငံေတာ္သမတတဦးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတေယာက္ စပ္တူေရးသည့္ကဗ်ာ၊ မေကာင္းလွ်င္ေသာ္မွ အမွတ္တရျဖစ္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲဟု ထင္မိပါသည္။
သမၼတႀကီးခင္ဗ်ား …
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတတဦးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတေယာက္ စပ္တူေရးသည့္ကဗ်ာ၊ မေကာင္းလွ်င္ေသာ္မွ “ရသ” ေျမာက္လိမ့္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲဟု ထင္မိပါသည္။
“အင္ၾကင္း-မာလာ မွ ထေနာင္း-ကံ့ေကာ္ ….။ အင္ၾကင္း-မာလာ မွ ထေနာင္း-ကံ့ေကာ္ … ။ ရထားလား …။ ရထားျဖစ္ရင္ အေၾကာင္းျပန္”
“ေအာင္ေမာ္မွ ထင္ေက်ာ္ …။ ေအာင္ေမာ္မွ ထင္ေက်ာ္ …။ ရထားလား ….။ ရထားျဖစ္ရင္ အေၾကာင္းျပန္”
ခ်စ္ၾကည္စြာျဖင့္
ေအာင္ေမာ္ဦး
၂၂၊ ဇန္န၀ါရီ၊ ၂၀၁၇။
မွတ္ခ်က္။ အထက္၌ သမၼတႀကီး၏ အမည္အား ဆက္သြယ္ေရးအသံုးအႏႈန္းအတိုုင္း သံုုးႏႈန္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အ႐ိုအေသတန္ေစရန္ ေရွ႕မွ (ဦး) မတပ္ဘဲ သံုးႏႈန္းထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေလးနက္ေစရန္ ထပ္ေျပာပါမည္။ (ဆက္သြယ္ေရးအသံုုးအႏႈန္းအတိုုင္း) သံုးႏႈန္းထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ့္အမည္က ေအာင္ေမာ္ျဖစ္သျဖင့္ (ဆက္သြယ္ေရးအသံုုး အႏႈန္းအရ) အႏွင့္မကို အင္ၾကင္းမာလာဟု စကားဝွက္သံုးပါသည္။ သမၼတႀကီးအမည္က ထင္ေက်ာ္ျဖစ္သျဖင့္ (ဆက္သြယ္ ေရး အသံုးအႏႈန္းအရ) ထႏွင့္ကကို ထေနာင္းကံ့ေကာ္ဟု စကားဝွက္သံုးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထြက္လာသည့္ ၀ွက္စာအတိုုင္း သံုုးႏႈန္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။