ေက်ာ္ေက်္ာ(ျမရည္စမ္း) - ႏိုင္ငံေရး သတၲဝါတဦး

ေက်ာ္ေက်္ာ(ျမရည္စမ္း) - ႏိုင္ငံေရး သတၲဝါတဦး
(မိုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၊ ၂၀၁၇
"လူဆိုသည္​မွာ ႏိုင္​ငံ​ေရးသတၲဝါျဖစ္​၏"ဟူ​ေသာ စကားကို ၾကားဖူးခဲ့့သည္​မွာ ၾကာပါၿပီ။ ကၽြန္​​ေတာ္​သည္​ ႏိုင္​ငံ​ေရးကို စိတ္​မဝင္​စားလွပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္​​ေတာ္​့ကိုလူဟူ၍သတ္​မွတ္ႏိုင္​ရန္​ ခက္​ခဲ​ေပ မည္​။ မိမိ၏မိသားစုျဖင္​့သာ ​ေအး​ေအးလူလူ​ေနခ်င္​ပါသည္​။ ဆူညံသံကင္​းမဲ့ေသာအရပ္​၌ ​ေနထိုင္​လိုၿပီး ​ေတာ​ေတာင္​ရနံ႔၊​ ေက်းလက္​ရနံ႔ပါ​ေသာ စာမ်ား ကဗ်ာမ်ား​ေရး၍သာ ဘဝကိုၿငိမ္​းခ်မ္​းစြာ ျဖတ္​သန္​းလိုပါသည္​။

ႏိုင္​ငံ​ေရးကို စိတ္​မဝင္​စား​ေသာ္​လည္​း အသက္​တစ္​ဆယ့္ငါးႏွစ္​သားအ႐ြယ္​ ကိုးတန္​း​ေက်ာင္​းသား ဘဝက ​ေတာင္​ဥကၠလာပ​ေနအိမ္​မွ ​ေ႐ႊတိဂံုဘုရားအ​ေနာက္​ဘက္​မုခ္​သို႔ ေျခက်င္​​ေလွ်ာက္​ခဲ့ဖူး သည္​။ ထို​ေန႔က ဗိုလ္​ခ်ဳပ္​သမီး​ျဖစ္​သူ ​ေဒၚ​ေအာင္​ဆန္​းစုၾကည္​ကို ပထမဆံုးျမင္​ဖူးျခင္​းပင္​။ ဒီမိုက​ေရစီတိုက္​ပြဲ ​ေအာင္​ရမည္​ဟူ​ေသာ ​ေႂကြး​ေၾကာ္​သံမ်ားလႊမ္​းမိုး​ေနသည့္ ထိုကြင္​းျပင္​က်ယ္​ႀကီး မွ အိမ္​အျပန္​ခရီးသည္​ ​ေမာပန္​း​ေသာ္​လည္​း လူက ႏြမ္​းမသြားသည္​မွာ​ေတာ့အံ့ၾသစရာ။

ဆယ္​စုႏွစ္​ကာလ တခ်ဳိ႕ကိုျဖတ္​သန္​းခဲ့ၿပီး​ေသာအခါတြင္​လည္​း ထို​ေန႔ကို ကၽြန္​​ေတာ္​မ​ေမ့ႏိုင္​။ ထို​ေန႔ကိုမ​ေမ့ႏိုင္​​ေသးသလိုပင္​ ဘဝတြင္​ ပထမဆံုးျမင္ဖူးခဲ့ျခင္​းျဖစ္​​ခဲ့​ေသာမိန္​းမသားတ​ဦး၏စူးရွ​ေသာ မ်က္​လံုးမ်ား၊ ရဲရဲ​ေတာက္​​ေန​ေသာ ေျပာဆိုဟန္​မ်ားကလည္​း ကၽြန္​​ေတာ့္မ်က္​လံုးႏွင့့္ ႏွလံုးသားထဲ ဝယ္​ သံမႈိႏွင့္ႏွက္​ထားသကဲ့သို႔ စြဲထင္​​ေနဆဲ။

သူမသည္ ကၽြန္​​ေတာ္​့​ေမ​ေမႏွင္​့႐ြယ္​တူျဖစ္​သည္​။ ကၽြန္​​ေတာ္​့​ေမ​ေမအ​ေနျဖင္​့ တခြန္​းမွ်မဟရဲ​ေသာ စကားမ်ားကို မ်ားျပားလွစြာ​ေသာ လူပံုအလယ္​၌​ ေျပာၾကားခဲ့သည္​။ အာဏာရွင္​မ်ား၏ယုတ္​မာ​ေကာက္​က်စ္​ပံုံ၊ ရက္​စက္​ပံုမ်ားကိုကြက္​ကြက္​ကြင္​းကြင္​းျမင္​​ေအာင္​ ပထမဦးဆံုးပံု​ေဖာ္​​ေပးခဲ့သူ မွာ ကၽြန္​​ေတာ္​့ဘဝအတြက္​ေတာ့ သူမပင္​ ျဖစ္​၏။

ထိုညက ​ေျခမ်က္​ရင္​းထ၍ နာက်င္​​ေန​ေသာ​ေျခ​ေထာက္​ကို ​ေစာင္​​ေခါက္​​ေပၚတင္​အိပ္​ရင္​း အိပ္​မက္​ထဲမွာပင္​ အာဏာရွင္​ကိုမုန္​း​ေနမိသည္​။ သူမ၏မဟုတ္​မခံ "မ​ေၾကာက္​တရားမ်ား"ကိုလည္​း ​ေနာက္​တေန႔နံနက္​လင္​းလင္​းခ်င္​း သတိျပန္​ရမိသည္​။ ခပ္​လွမ္​းလွမ္​းမွျမင္​​ေတြ႔ခဲ့ရ​ေသာသူမကို အနီးကပ္​ျမင္​​ေတြ႔လိုစိတ္​သည္​ တအံု​ေႏြးေႏြး။ စကား​ေလးမ်ား​ေျပာခြင့္ရလွ်င္​ အဘယ္​မွ်ေက်နပ္​ဖြယ္​​ေကာင္​းမည္​နည္​းဟူ​ေသာအ​ေတြးက ရင္​ထဲတြင္ ဆြတ္ဆြတ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕။

သို႔​ေသာ္​လည္​း ကာလံ၊ ေဒသံ၊ ပ​ေယာဂံ အ​ေၾကာင္​းသံုးပါး မညီၫႊတ္​မမွ်တမႈ​ေၾကာင္​့ ကၽြန္​​ေတာ့္ အ​ေတြးေမွ်ာ္လင့္မႈမ်ား ​ေဝးခဲ့ရပါသည္​။ ​ေထာင္​က်လွ်င္​က်၊ မက်လွ်င္​ အိမ္​​ေထာင္​က်တတ္​သည္​ဟု အမ်ားစုက သတ္​မွတ္​ထား​ေသာေခတ္​ကာလ၌ ကၽြန္​​ေတာ္​အိမ္​​ေထာင္​က်ခဲ့သည္​။ အိမ္​​ေထာင္​သည္​ ဝန္​ထမ္​းဘဝတြင္​​ေနထိုင္​ရင္​း သူမႏွင့္ကၽြန္​​ေတာ္​ ပို၍ေဝးခဲ့ရပါသည္​။ လူခ်င္​း ဘယ္​နည္​းႏွင့္​မွ် မဆံုႏိုင္​​ေသာ္​လည္​း စိတ္​အတြင္​းမွအၿမဲတမ္​း စကား​လွမ္​းေျပာျဖစ္​ေနခဲ့ပါ၏။ လူဆိုသည္​မွာ စြဲမိ စြဲရာအစြဲတစခုကိုအလြယ္​တကူ စြန္​႔လႊတ္​ဖို႔ အ​ေတာ္​ခက္​ခဲမည္​ဟု ကၽြန္​​ေတာ္​ထင္​သည္​။

က်င္​လည္​ရာ ဝန္​ထမ္​းဘဝတေလွ်ာက္​လံုးတြင္​ အာဏာရွင္​ဆန္​​ေသာအုပ္​ခ်ဳပ္​သူမ်ားႏွင္​့​ေတြ႔ေလ တိုင္​း စိတ္​မွာမ​ေက်နပ္​​ေတာ့။ ငယ္​ဘဝက​ေရာက္​ခဲ့ဖူး​ေသာ ​ေ႐ႊတိဂံုအ​ေနာက္​မုခ္​ေဟာ​ေျပာပြဲဆီ သို႔ စိတ္​က​ေရာက္​သြားတတ္​သည္​။ ခံစားခ်က္​မ်ားကို သူမထံရင္​ဖြင္​့ျပခ်င္​​ေနမိသည္​။ သို႔​ေသာ္​ အခြင္​့မသာ။ ကၽြန္​​ေတာ္​ႏွင္​့​ေဝးရာအရပ္​၊ ကၽြန္​​ေတာ္​တို႔ လက္​လွမ္​းမမီႏိုင္​​ေသာအရပ္​တြင္​ သူမ​ေရာက္​​ေနခဲ့ရသည္​။ ဝန္​ထမ္​းဘဝမွ တိတ္​ဆိတ္​စြာကၽြန္​​ေတာ္​ႏႈတ္​ထြက္​ခဲ့ပါသည္​။ ကၽြန္​​ေတာ္​အ​ေနျဖင့္ ႏိုင္​ငံ​ေရးကိုစိတ္​မဝင္​စားပါ။ သို႔ေသာ္​ သူမ​ေျပာခဲ့​ဖူးသည္​့အိမ္​ရွင္​မမ်ား မီး​ဖို​ေခ်ာင္​တြင္​ ခ်က္​စရာဆန္​မရွိျခင္​းသည္​လည္​း ႏိုင္​ငံ​ေရးမည္၏ဟုသ​ေဘာရ​သည္​့စကားတခ်ဳိ႕ကို​ေတာ့မွတ္​မိ​ေန​ေသး သည္​။ ႏိုင္​ငံ​ေရးကိုကၽြန္​​ေတာ္​အ​ေနျဖင့့္ စိတ္​မဝင္​စား​ေသာ္​လည္​း ႏိုင္​ငံ​ေရးကျဖင့္ ကၽြန္​ေတာ့္ အေပၚ စိတ္​ဝင္​စားလြန္​းလွပါသည္​။

ေတာ​ေတာင္​ရနံ႔မ်ားကိုခံစားရင္​း အပူပင္​ကင္​းကင္​းမိသားစုဘဝျဖင့္ ၿငိမ္​းခ်မ္​းစြာ​ေနလိုပါ​ေသာ္​လည္​းမ​ေနႏိုင္​​ေသး။ တကယ္​့လက္​​ေတြ႔ဘဝတြင္​ လူစည္​ကားရာလမ္​းမႀကီးနံ​ေဘး၌ လက္​ဖက္​ရည္​​ေရာင္​း​ေနရသည္​။ ညဥ္​့အခ်ိန္​တြင္​ ေကတီဗီမ်ား၊ အရက္​ဆိုင္​မ်ားမွျပန္​လာၾကသူမ်ား၏အရွိန္​မ​ေသ ႏိုင္​​ေသး​ေသာသီခ်င္​းသံႏွင္​့ဆူညံလွ​ေသာ ​ေမာ္​​ေတာ္​ယာဥ္​အိတ္​​ေဇာသံမ်ားကို နားဆင္​​ေနရသည္။​မခံစားလို​ေသာ္​လည္​း ကံ၊ ကံ၏အက်ဳိး​ေၾကာင္​့ ခံစား​ေနရသည္​။ ထိုအျခင္​းအရာမ်ားသည္​လည္​း ႏိုင္​ငံ​ေရးမည္​​ေလသည္​လားဟု တခါတရံ​ေတာ့ ေတြးမိေနတတ္ေသးသည္​။

"လူဆိုသည္​မွာ ႏိုင္​ငံ​ေရးသတၲဝါျဖစ္​၏"ဟူ​ေသာ စကားအရဆိုပါလွ်င္​ ကၽြန္​​ေတာ္​့ပတ္​ပတ္​လည္​၌ ႏိုင္​ငံ​ေရးမ်ားဝိုင္​း​ေန​ေပ​ေတာ့မည္​။ ႏိုင္​ငံ​ေရးကိုစိတ္​မဝင္​စားသည္​့ကၽြန္​ေတာ္​့အား ယင္​းတို႔က ဝိုင္​း ပတ္​ထားၿပီထင္​ပါ၏။ သူ႔ကို ကၽြန္​​ေတာ္​စိတ္​မဝင္​စားလွ်င္​ ကၽြန္​​ေတာ္​သာ အခက္​ႀကံဳရ​ေတာ့မည္​။

ကၽြန္​​ေတာ့္​အ​ေနျဖင္​့ ရိုးသားစြာဝန္​ခံခ်င္​ပါ​ေသးသည္​။ ၿပီးခဲ့သည္​့​ေ႐ြး​ေကာက္​ပြဲ၌ လႊတ္​​ေတာ္​ကိုယ္​စားလွယ္​မ်ားကိုမဲ​ေပးရာတြင္​လည္​း သူတို႔ကိုစိတ္​မဝင္​စားပါ။ ႏိုင္​ငံ​ေရးကိုပင္​စိတ္​မဝင္​စားသူ ကၽြန္​​ေတာ္​့အတြက္​ သူတို႔ကိုစိတ္​မဝင္​စားသည္​မွာ အဆန္​းမဟုတ္​ပါ။ ​ေ႐ႊတိဂံုအ​ေနာက္​မုခ္​​ေဟာ​ေျပာပြဲ တြင္​ ကၽြန္​​ေတာ္​့ႏွလံုးသားထဲသို႔ သူမ၏စကားမ်ားနက္​ရႈိင္​းစြာအျမစ္​တြယ္​ခဲ့ပံုကို အထက္​တြင္​ဆိုခဲ့ ဖူးပါၿပီ။ ကၽြန္​​ေတာ္​မွတ္​မိ​ေန​ေသာ ဘဝမ်ားစြာကိုေျပာင္​းလဲ​ေပးႏိုင္​မည္​ဟုယံုၾကည္​​ေသာ အင္​န္​အယ္​လ္​ဒီအလံကိုသာၾကည္​့၍ မဲ​ေပးခဲ့ျခင္​းျဖစ္​သည္​။

တခ်ိန္​ခ်ိန္​တြင္​ သူမႏွင္​့စကား​ေျပာခြင္​့ရပါက ကၽြန္​​ေတာ္​​ေျပာျပသည္​မ်ားကို မိခင္​ျဖစ္​သူက သား ျဖစ္​သူ၏စကားမ်ားကို ၾကင္​နာစြာနား​ေထာင္​​ေပးသလို နား​ေထာင္​​ေပးလိမ္​့မည္​ဟုလည္​း မတန္​မရာ​ေမွ်ာ္​လင္​့ခဲ့ပါသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ​ေဝးသထက္​သာ ​ေဝးခဲ့ရပါသည္​။

ထိုသို႔ေဝးေနရေသာ္လည္း ဟိုးအရင္ကတည္းက သူမေျပာျပခဲ့ဖူးေသာ ႏိုင္ငံေရးအသိတရား မ်ားစြာတို႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအခ်ိန္ျပည့္အလုပ္ေပးလ်က္ ရွိပါသည္။

ဝမ္းေရးအတြက္ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်ေနေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလး၏လုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈတြင္ လည္း ႏိုင္ငံေရးမ်ားစြာပါသလို အျပင္ေဆာင္တြင္ငွားရမ္းေနထိုင္ရၿပီး တကၠသိုလ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္ တက္ေနေသာသမီးေလးေနထိုင္မေကာင္းျခင္းသည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေဆာင္းဝင္စအခ်ိန္တြင္ သမီးေလးဖ်ားသည္။ တကယ္ေတာ့ မဖ်ားသင့္ဘဲ ဖ်ားျခင္းျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားက သူ႔တြင္အခက္အခဲရွိပါက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္း၍ ေျပာျပတတ္သည္။ သူ႔အခက္အခဲေလးမ်ားကို အေဝးမွာေနေသာ္လည္း တတ္ႏိုင္သေရြ ့အႀကံဉာဏ္ေပးကာ ေျဖရွင္း ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ လမ္းျပေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ဒီႏွစ္တြင္မူ ကၽြန္ေတာ္ပင္ပန္းစြာ ရုန္းကန္ေနရမွန္း သူသိ ရွာသည္။ ေတာ္တန္ရံုအခက္အခဲမ်ားသာျဖစ္သည္ဟု ဘာသာသတ္မွတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အေၾကာင္းမၾကားခဲ့ေတာ့ေပ။
သူေျပာမျပ၍ ကၽြန္ေတာ္မသိရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာမွကူညီလမ္းျပမေပးႏိုင္။ သူ႔ဘာသာ ေျဖရွင္း ရင္း အခ်ိန္ၾကာသြားသည္။ အဖ်ားတာရွည္သြားသည္။ ေက်ာင္းပ်က္သည္။ စာေနာက္က်သည္။ အဖ်ားသက္သာသည္ႏွင့္ လြတ္သြားေသာစာမ်ားေနာက္ အမီလိုက္ရျပန္သျဖင့္ သူ႔ခမ်ာ ပင္ပန္းလွ ရွာသည္။

အကယ္၍ သူ၏အခက္အခဲေလးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပခဲ့ပါမူ ထိုသို႔ အခက္ခဲႀကီးမ်ားထိ ေရာက္သြားမည္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ သမီးေလးကိုေတာ့ျဖင့္ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အပါ အဝင္ ျပည္သူျပည္သားအမ်ားစုသည္ပင္လွ်င္ အခက္အခဲႀကံဳေလတိုင္း သူမကိုေျပာျပျဖစ္ၾက သည္မဟုတ္ပါ။

ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမျပည္႔စံုမႈမ်ားကို လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္ကစၿပီးႀကံဳခဲ့ရသျဖင့္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ႀကိဳးစားေျဖရွင္းၾကရင္း မဆန္းသလိုခံစားတတ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါ၏။ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘဲ မီးပ်က္သြားျခင္း၊ လစဥ္အခြန္ေပးေဆာင္ေနရေသာ ေရပိုက္မွ ေရမလာေတာ့ျခင္းမ်ား၊ ကုန္ပစၥည္းေစ်းႏႈန္း တဒိုင္း ဒိုင္းႏွင့္ ခုန္ေပါက္တက္သြားျခင္းမ်ား၊ ေဆးရံုတက္စဥ္ ခုတင္မရျခင္းမ်ားသည္ ဆန္းၾကယ္သည့္ ကိစၥမဟုတ္ေတာ့သလို က်င့္သားရၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ ေသးေသးႏုပ္ႏုပ္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိစၥတိုင္းကို သူမထံအသိေပးေနရပါလွ်င္ ေႏွာင့္ယွက္ရာပင္က်ေလမည္လားဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိ ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္တိုးတက္ေရးအတြက္ အေရးတႀကီးကိစၥရပ္မ်ားကို အပူတျပင္းေျဖရွင္း ေနရ ေသာသူမဟု ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးကိုနားမလည္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမကိုေတာ့ နားလည္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေမေမဆိုလွ်င္ ထိုမွ် အပင္ပန္းခံႏိုင္မည္မဟုတ္။

တေန႔ကပူပူေႏြးေႏြးအျဖစ္ကို ျပန္ေတြးမိသည္။ လာေနက်ေရပိုက္မွ ေရမလာေတာ့။ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္။ … ေလးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ေရေပးေဝသည့္အရင္းအျမစ္ရွိရာ ေရစက္ရံုသို႔ သြားၾကည့္မိသည္။ မည္သည့္ေၾကညာခ်က္မွ ေရးမထား။ ရက္သတၱပတ္ေက်ာ္မွ စည္ပင္ေကာ္မီတီ အစည္းအေဝးေခၚသည္။ ေရေပးေဝရာတြင္အသံုးျပဳသည့္ေရတိုင္ကီမ်ားတင္ထားရာ ေရစင္ႀကီး ႀကံ ့ခိုင္မႈမရွိေတာ့သည့္အတြက္ ျပင္ဆင္ရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အလွဴေငြထည့္ၾကပါ။ ထိုအလွဴေငြရပါမွ ျပင္ဆင္ႏိုင္မည္ဟု ေျပာၾကားသည္။

အလွဴေငြထည့္ရမည့္အေပၚ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္မိပါ။က်င့္သားရခဲ့ၿပီးေသာကိစၥ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုကိစၥကို ျပည္သူလူထုထံသို႔ႀကိဳတင္အသိေပးသင့္သည္ဟုေတာ့ ထင္မိပါသည္။ ထိုသို႔ အသိမေပးျခင္းသည္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ဒဏ္ရာေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း နားလည္ထားပါ သည္။ တိုက္ဆိုင္မႈက မ်ားလြန္းသည္ထင္၏။ ထိုမွအျပန္ လ်ွပ္စစ္ရံုးေရွ ့တြင္ ေၾကညာခ်က္ ေရး ထား၍ ဖတ္ၾကည့္မိသည္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပးမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္မည္ ျဖစ္ သျဖင့္ နံနက္ ၅ နာရီမွ ညေန၅ နာရီထိ ဓာတ္အားျပတ္ေတာက္မည့္အေၾကာင္း ေရးသားထား သည္။ အသံထြက္၍ပင္ ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။ ထိုသို႔ေသာဝန္ႀကီးဌာနကိုမွမခ်ီးက်ဴးလွ်င္ အဘယ္ကို ခ်ီးက်ဴးရမည္နည္း။ ထိုေန႔က ည ၉ နာရီေက်ာ္မွမီးျပန္လာပါသည္။ ထမင္းမခ်က္လိုက္ရသူ။ အေမွာင္ထဲထိုင္ေနရသူ။ ထိုသူမ်ားစိတ္ထဲ ခဏဝင္ၾကည့္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ထပ္တူပင္။

ထိုသို႔​ေသာကိစၥမ်ားကို သူမႏွင္​့မ​ေမွ်ာ္​လင့္​ပဲ​ေတြ႔ရ၍​ေျပာျပခြင္​့ၾကံဳခဲ့လွ်င္​ပင္​ ​ေျပာျပျဖစ္​မည္​ မထင္​​ေတာ့ပါ။အဖက္​ဖက္​မွနိမ္​့က်၊​ ေနာက္​က်​ေနခဲ့ရ​ေသာ ႏိုင္​ငံ​ေတာ္​ကို ဆင္​းရဲတြင္​းမွလြတ္​​ေျမာက္​​ေစရန္​သူမႀကိဳးစား​ေနရွာသည္​။ ျပည္​ပအကူ​ေခ်း​ေငြမ်ားျဖင္​့ က်ားကန္​​ေနရသည္​။ သခြတ္ပင္​က မီးတက်ည္က်ည္လုပ္​မ​ေနခ်င္​​ေတာ့။ ကၽြန္​​ေတာ္​ဆႏၵမဲ​ေပးခဲ့​ေသာ လႊတ္​​ေတာ္​အမတ္​မ်ားကို​ေတာ့ျဖင္​့ ေျပာျပခ်င္​ပါ​ေသးသည္​။ ခက္​​ေနသည္​မွာ သူတို႔နာမည္​မ်ားကိုပင္​ ကၽြန္​​ေတာ္​့မွာ ခပ္​​ေမ့​ေမ့။ အေစာပိုင္းအခ်ိန္က အေရာက္အေပါက္မ်ားသေလာက္ ယခုေပ်ာက္ေနၾကသည္။ သင္တန္းတက္ေနၾကသည္လား၊ ယႏၲရားႀကီးလည္ပတ္ပံုကို ေလ့လာေနၾကသည္လား ကၽြန္ေတာ္မေတြးတတ္ေခ်။

ကၽြန္ေတာ့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတြင္အသံုးျပဳရန္အတြက္ မီးေသြးအိတ္မ်ား ဝယ္ထားပါသည္။ မီးေသြးေပါမ်ားျခင္း၊ ရွားပါးျခင္းသည္လည္း ႏိုင္ငံေရးပင္ ျဖစ္ေပမည္။ ယခင္က ဝယ္ရလြယ္သည္။ အဖိုးတန္သစ္မ်ားပင္ ျပည္ပသို ့အလံုးလိုက္ေမွာင္ခိုၾကသည့္ေခတ္မို႔ မီးေသြးဖုတ္ျခင္းသည္ မထူးဆန္းလွ။ ယခုအစိုးရက ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင္ ့သယံဇာတရင္းျမစ္မ်ားကို တန္ဖိုးထား ထိန္းသိမ္း လာသည္။ ယခင္ကလို မီးေသြးဝယ္၍ မလြယ္ကူေတာ့။

ရွားရွားပါးပါးဝယ္ထားရေသာ မီးေသြးအိတ္ကို မၿပီး မီးဖိုနားသို႔ေနရာေရြ႕သည္။ အေလးခ်ိန္က နင့္ ေနသည္။ အသားေကာင္းျဖစ္မည္။ ဝယ္ရက်ိဳး နပ္ေပၿပီ။ အိတ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ေရစိုမီးေသြးမ်ားကို ၾကားညႇပ္ထားသည္။ ေရစိုမီးေသြးခပ္ထိုင္းထိုင္းက သာမန္ထက္ ပိုေလးေန သည္။ မသကၤာ၍ ဇလားထဲသြန္ခ်လိုက္သည္။ ေအာက္ေျခတြင္ အမႈိက္သရိုက္မ်ားႏွင့္ အမႈန္မ်ား ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားလုပ္ျခင္း ခံလိုက္ရေပၿပီ။ မတတ္ႏိုင္။ ဒီေခတ္ ဒီအခါတြင္ ဒီထက္ေကာင္းတာ မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ အလုပ္ျဖစ္ရန္သာ ဝီရိယပိုထုတ္ရမည္။ အေတာ္ႀကိဳးစား၍ ေမႊးမွ မီးစြဲလာသည္။ အမႈိက္မ်ားက ျပာမ်ားျဖစ္ၿပီး ေလဝင္ေပါက္ကို ပိတ္ေစ သည္။ ထိုမီးအရွိန္ေလာက္ျဖင့္ အခ်ဳိေျခာက္ႏွပ္၍မရပါ။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ေအာက္ေစာ္ပင္ နံေနေပလိမ့္မည္။

ယပ္ျပင္းျပင္းခတ္လိုက္ေသာအခါမွ ျပာမ်ားလြင့္ထြက္သြားၿပီး မီးရွိန္ရလာပါသည္။ အခုမွ နီနီရဲရဲ မီးက်ီးခဲအစစ္မ်ားသာ က်န္ေနခဲ့သည္။ ထိုမီးမ်ိဳးျဖင့္ႏွပ္မွသာ အခ်ိဳေျခာက္နံ႔ေလး သင္းေပမည္။

ေနရာတိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္မကင္းသျဖင့္ ကၽြြန္ေတာ္သည္လည္း ႏိုင္ငံေရးသတၲဝါပီသရန္ ႀကိဳးစားရဦးမည္။ ။

ေက်ာ္ေက်ာ္(ျမရည္စမ္း)