ျမဇင္ေယာ္ ● ထြက္ေပါက္ေလးမ်ား
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၇၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၇၊ ၂၀၁၇
"ဒီမယ္ ဦးလွတင့္ ခင္ဗ်ား အလုပ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲဗ်....."
အဲ့ဒီကစလိုက္တာ နာရီဝက္ေတာင္ၾကာတယ္။ ဆူလိုက္တာလည္း လြန္ေရာ။ အထက္လူႀကီးဆိုေပမယ့္ သူက ကိုယ့္ထက္ လည္းငယ္တယ္။ ကိုယ့္ေလာက္လည္း အေတြ႔အၾကံဳမရွိဘူး။ ကိုယ္မွားတယ္ဆိုေပမယ့္ မဆိုစေလာက္ေလးပါ။ ဘာမွျဖစ္ ေလာက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္လုပ္ရင္း တခါတေလ မွားတတ္ၾကတာပဲ။ ခဏခဏ အေသးအဖြဲေလးေတြကို ဇာ ခ်ဲ႕ၿပီး ဆူပူေနေတာ့တာပဲ။
အထက္လူႀကီးဆိုေတာ့ ျပန္ေျပာလို႔လည္း မရ။ စိတ္ထဲကလည္း မခံခ်င္။
"သည္းခံ မင္း သည္းခံ၊ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ အလုပ္နဲ႔လက္ အိုးစားကြဲသြားမယ္။"သား၊ သမီးေတြ မ်က္ႏွာျမင္ၿပီး အံကိုႀကိတ္ ထားလိုက္ရတယ္။(ဟိုပုဂၢိဳလ္မျမင္ရတဲ့ ေနရာေရာက္မွ)
*-*-*-**-*-*
"ေဟာ့ေတာ္.. ရွင္အေစာႀကီးျပန္လာတာဘဲ။ မိုးေတြရြာေနတယ္ေလ ကိုကိုလွ။ ထီးႀကီးလက္ထဲကိုင္ၿပီး ဘာလို႔မေဆာင္း တာလဲ။ ဖ်ားေအာင္လို႔လား ရွင္နဲ႔ေတာ့ ခက္ေတာ့တာဘဲ"
"ဟာကြာ..မင္းေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားတာပဲ။ ငါ့ဘာသာ မေဆာင္းခ်င္လို႔ မေဆာင္းတာကြာ ဘာျဖစ္လဲ။ မင္းတို႔ မိန္းမေတြ အိမ္မွာေနၿပီး ေယာက်္ားျပန္လာရင္ ေဟာက္ဖို႔ေလာက္ပဲ သိတယ္။ ဟြန္း..."
အမယ္ေလးေတာ္။ ကိုယ္က သူဖ်ားမွာစိုးလို႔ ေစတနာနဲ႔ေျပာလိုက္တာကိုမ်ား။ အိမ္မွာ ေနၿပီးေတာ့တဲ့။ အိမ္မွာအလကားေန ေနလို႔လား။ လုပ္လိုက္ရတာ နားရတယ္ကိုမရွိဘူး။ သူတို႔ အခ်ိန္မီသြားႏိုင္လာႏိုင္ဖို႔ကို လုပ္ကိုင္ေပးရတာ။
သူက အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆိုၿပီးေတာ့။ ဟင္း..။ ေဒါသေၾကာင့္ လက္ေတြေတာင္တုန္တယ္။ ေနာက္ကလိုက္ၿပီး ရန္ေတြ႕လိုက္ ခ်င္ေပမယ့္ "သည္းခံ မိျမ သည္းခံ။"
*-*-*-*-*-*
"ေမေမ သမီးဖိနပ္ေလး ျပတ္ေတာ့မယ္။ ေဖေဖလစာထုတ္ရင္ ဝယ္ေပးမယ္ဆို။ အခု ဝယ္ေပးေတာ့ေနာ္ ေမေမ။"
"ညည္းတို႔ကလည္း အဲ့ဒါေတြခက္တာပဲ။ ဒီအေမ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္က်ပ္ေနလဲ ညည္းတို႔မသိဘူး။ ညည္းတို႔ လိုခ်င္ တာဘဲ သိတယ္။ သြားစမ္းေအ ကိုယ့္အလုပ္ကို သြားလုပ္ခ်ည္၊ ဒီမွာ စိတ္ရႈပ္ရတဲ့အထဲ ညည္းကတေမွာင့္"
အဟီး… ဟီး။ မေန႔ကပဲဝယ္ေပးမယ္ေျပာထား ၿပီး။ ဒီက ဘာေတြမ်ား အပိုေတြပူဆာေနလို႔လဲ။
သူဇာတို႔ဆို ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ ၅ ရက္မွာ ဖိနပ္ကို မထပ္ေစရဘူး။ စာလည္းမေတာ္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မိဘေတြက ဝယ္ ေပးၾကတယ္။
ငါကေတာ့ အေဖနဲ႔အေမ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ စာလည္း ႀကိဳးစားရေသးတယ္။ အိမ္အလုပ္ေတြ လည္း ကူလုပ္ေပးရေသးတယ္။ ငါ့ကိုဆို မခ်စ္ဘူး။ အျမဲဒီလိုပဲ။
အေမ့ကိုၾကည့္ၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အရင္တစ္ခါကလို ေက်ာျပင္ေပၚ ေျဗာတင္လိုက္မွာ ေၾကာက္ရေသးတယ္။"သည္းခံ သစ္သစ္ သည္းခံ။ ဂလု..။"
*-*-*-*-*
"မမ သားကို ဒီပုစၧာေလး ရွင္းျပေပးပါဦး"
"ဟာ နင္ကလည္း ရွစ္တန္းေတာင္ေရာက္ေနၿပီ။
ဒါေလးေတာင္ မတြက္တတ္ဘူးလား။ ဘယ္လိုလုပ္တြက္တတ္မွာတုန္း။ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ေဘာလံုးခ်ည္းကန္ေနတာကို။ စာ ကိုမွ ဂရုမစိုက္တာ။ သြား ဟိုဘက္ကို ငါ စာေတြလုပ္လိုက္ဦးမယ္။"
မမ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာပါလိမ့္။ မေန႔ကေတာ့ ေမာင္ေလး အတန္းထဲမွာ အေတာ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနာ္။ မသိတာေတြ မမကိုေမးတဲ့ ဆိုၿပီး။
မနက္က အဂၤလိပ္စာေမးေတာ့ေတာင္ စိတ္ပါလက္ပါ ေျဖျပေသးတာ။ အခုေတာ့ သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ။ ငါ့ကို ေအာ္လိုက္ ေသးတယ္။ အစ္မမို႔လို႔သာေပါ့။ သည့္ျပင္လူဆိုလို႔ကေတာ့..ဟြန္း။
*-*-*-*-*-*
"ကိုကို သမီးကို အေမႊစိန္ဖြင့္ျပဦး"
"…"
"ကိုကို သမီးကို ....."
"တိတ္တိတ္ေနစမ္း ပံု႔ပံု႔၊ ကိုကို စာလုပ္ေနတယ္"
"ကိုကိုကလည္း အေခြေလးဖြင့္ျပတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာမို႔လဲ"
"ပံု႔ပံု႔ ဟိုဘက္ကိုသြား"
တအိမ္လံုးမွာ ကိုကိုက သမီးကို ဂရုအစိုက္ဆံုး။ တခါတေလ သူ႔မုန္႔ေတြေတာင္ သူမစားဘဲ သမီးကိုေကြၽးတတ္တာ။ ေက်ာင္းသြားရင္လည္း ကို႔ကို႔ စက္ဘီးေနာက္ကလိုက္ရတာ။ အခုမွ ကိုကိုက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ စိတ္ဆိုးလိုက္တာ။ အသံ ကုန္ဟစ္ၿပီး ေအာ္ငိုမလို႔လုပ္ေနတာ။ ကိုကို႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာပ်က္ၿပီး ေခါင္းေတြကုတ္ေနလို႔ မငိုရေတာ့တာ။
*-*-*-*-*
"ကိန္ ကိန္ "
ပံု႔ပံု႔ ေျခစြမ္းျပလိုက္တယ္။
နာလိုက္တာ။ ပံု႔ပံု႔ေလး ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ။ ခါတိုင္း သူ ငါ့ကိုေတြ႔ရင္ အစာေကြၽးေနက်။ ဒီေန႔လည္း ေကြၽးမွာပဲဆိုၿပီး ငါ ကပ္လိုက္တာ ငါ့ကိုကန္တယ္ကြာ။
"ေဟာ ေၾကာင္သားအမိက်ေတာ့ အခန္းထဲမွာ အခန္႔သားဝင္စားေနလိုက္တာ။ ေတြ႔ဦးမယ္ ငါနဲ႔။
*-*-*-*-*
"ဂူး ဂူး"
အမယ္ေလး ငါ့သားေလး ဘာျဖစ္တာပါလိမ့္။ ဒီေခြးေတာ့လား။ တသက္လံုး အတူေနေနတာကို ဒီေန႔မွ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ငါ့သားကို လိုက္ဆြဲေနတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ငါ့သားေလး ဘာမွမျဖစ္လို႔။
ေသခ်င္ေနၿပီ ဒီေခြးေတာ့ အားမတန္လို႔ မာန္ေလ်ာ့ရတာ ေၾကာက္တယ္မ်ားမထင္နဲ႔။
"ကြၽိ ကြၽိ ကြၽိ"
စိတ္ရႈပ္ရတဲ့အထဲ၊ သူတို႔က တမ်ဳိး။
ဒီ ထုတ္တန္းေပၚကႂကြက္ေတြေတာ့ ငါေၾကာင္မနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့မယ္။ အစာ ဝဝ စားထားၾက။ ။
ျမဇင္ေယာ္