ေမာင္လြမ္းဏီ ● က်ေနာ့္ၿမဳိ႕ကို မျပန္ရဲဘူး
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၇
က်ေနာ္က
ဒီၿမိဳ႕ဟာ ေနဖို႔မေကာင္းေတာ့ဘူးလို႔ ေရးတယ္။
သူကေတာ့
သူတို႔ၿမိဳ႕ဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္တ့ဲ။
ေယာဟန္ေအာင္
ငါတို႔ၿမိဳ႕က
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္
ေစာနဒီ (ျမစ္ႀကီးနား)
ေနဖို႔မေကာင္းဘူး ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔
ေပ်ာ္တဲ့ကဗ်ာဆရာေတြဖဲြ႔သီတာ
ခံစားရတာေၾကာင့္လည္းပါ။
ေအာင္ဆန္းတံတားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
(ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းက အာဇာနည္္သူရဲေကာင္းႀကီးပါ)
နတ္ေမာက္ကလည္း မင္းဘူး - မေကြး - နတ္ေမာက္
ဝန္႐ိုးစြန္း မတည့္တတည့္ေလာက္က်မဲ့ ေျမလတ္ၿမဳိ႕ေတြပါ။ ထား။
မေကြးတံတားတဲ့
မေကြးနဲ႔ မင္းဘူးကို ေက်ာခင္းေပးထားတယ္
အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္တရား
တံတားကိုေတာင္ ပိုင္းျခားေနဆဲဆိုသေပါ့ေလ။
ကဗ်ာကၽြန္းမႀကီးကို
တံတားထက္ကျဖစ္ျဖစ္
တံတားေအာက္က ျဖစ္ျဖစ္။
လြမ္းဖ်ားနဲ႔ အျမဲ အပူရွပ္တာကို ျမင္ရတယ္
၃၀ စြန္းစြန္း ဆိုင္ကယ္သမားေလးက ေျပာျပရွာတယ္
ငယ္စဥ္က အေဖက
ေဟာဒီ့ ဧရာဝတီက ေဟာ့ဒီၿမဳိ႕က တို႔ေတြက ခ်မ္းသာၾကတယ္တဲ့
အေဖက ေျမႏုကြၽန္းမွာ ေလွရွိတယ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္စိုက္တယ္၊ ဖရဲစိုက္တယ္၊
ငါ ပိုက္ဆံရွိတယ္
ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကလည္း ေျပာတယ္
ေလွသမၼာန္ေတြ ျပည္ကူးတို႔ေတြ ဆန္စုန္ဆင္းၾက
ငါ့ေရစီးသံ၊ ငါ့လိႈင္းသံ၊ ငါ့တံပိုးနဲ႔ တံငါမ်ဳိး႐ိုး မသိုးမပုတ္ ရွိေနေစရမယ္
ငါ ေကြၽးထားႏိုင္တယ္တဲ့။
ၿမဳိ႕က ေျပာတယ္ဆိုပဲ
အမွန္တရားရဲ႕ဆင္းရဲျခင္းေတြကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ ထိုးခ်င္လာခဲ့
ရဲရင့္စိတ္ေတြ တို႔ႂကြယ္ဝခဲ့တယ္တဲ့။
ေရႊေရာင္ေတာ္၊ သံပုရာကန္၊ မန္းေရနံေျမမွာ
နယ္စံုက သတၱိေကာင္းတဲ့ အလုပ္သမားႀကီးေတြရွိတာကိုး။
အေဖ ေျပာျပခဲ့တာေတြေပါ့ဗ်ာ
အေဖက ႏြားလွည္းကုန္စိမ္းတိုက္ရင္း ေသသြားတာေလ။
သူက ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ထင္ရဲ႕
ေနာက္က ထိုင္လိုက္လာတဲ့က်ေနာ့္လို သူ႔အေဖအရြယ္တေယာက္ကို
ႂကြားလိုစိတ္မပါဘဲ ေျပာျပခ်င္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားလို႔ ျမင္ပါတယ္
ေရနံေရာင္ ညဳိညစ္ညစ္အသားအရည္
တ႐ုတ္သားရည္ဂ်ာကင္အက်ႌ ဖုန္းဖိထားလည္းမရပါ
သူ႔ၾကည့္ရတာ ေရနံေမွာ္က ထြက္လာတာ ၾကာေသးဟန္မတူ
ေခ်းထူလပစ္ေပမဲ့ ဆိုင္ကယ္က သစ္တယ္ေလ။
ဒီတေခါက္က
ေနာက္မက်ရေအာင္လာရတဲ့ ခရီး
မနီးမေဝးက ကြၽန္းမႀကီးဆီ
ေမာင္နီဦးရဲ႕အလြမ္းေမာရာသီ
ေန႔တာရွည္
ေမာင္ေႏြထက္၊ စံညိမ္းဦး၊ ေစာေဝ၊ စိုးေသာ္တာတို႔ကလည္း
ကၽြန္းမႀကီးကို အလြမ္းရင့္ေဆးေရာင္။
မြန္ျမတ္ရယ္
ငယ္ခ်စ္တို႔ရဲ႕ ေခတ္တေခတ္
ဒီျမစ္မွာ စီဆင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဟုတ္လား မိတ္ေဆြႀကီး
က်ေနာ္ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေစာင္းထားတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္ကို မျမင္ရေပမဲ့
အလန္႔တၾကား ဆိုသလို
ၾကမ္းရွ ႏြမ္းလ်ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္တို႔ အတိတ္ေတြကို တူးဆြမိခဲ့
ကၽြန္းမႀကီးေပၚက ရင္ကဲြပက္လက္ ဘဝေျခရာေတြက
ယံုမွားသံသယရွိမွာ မဟုတ္ပါ။
ခ်စ္စြာေသာသူေတြ၊ ငယ္ေပါင္းေတြ
အိမ္ေထာင္ကဲြေတြ၊ မုဆိုးမေတြ
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေထြးဖက္
ခ်စ္မက္ေနရဆဲ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ
ကဗ်ာေရးဖို႔ မြန္းက်ပ္ပါတယ္
ရဲေဘာ္ဖုန္းေဇာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ထင္ေက်ာ္
ရဲေဘာ္ေအးေက်ာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ဖိုးတုတ္
ကြၽႏု္ပ္တို႔တေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြ ေရးေဖာ္ေတြ၊
ကမၻာမေၾက သံၿပဳိင္ဟစ္ေႂကြးခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
ေႂကြလြင့္ခဲ့ၾက၊ ေဝးခဲ့ၾက
မေဝးကြာတာက၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ၊ အမွတ္တရေတြ၊
တန္ဖိုးေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ၊ သစၥာတရားေတြပါ။
ေစတီပုထိုးေတြထက္
နဂါးပြက္ေတာင္ထိပ္က သက္ရင့္႐ုန္းႂကြမႈေတြ
ဘာသာတရားရဲ႕ အဆံုးအမေအာက္က ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးေတြ
ဂုဏ္ႀကီးသူေတြ၊ ေဒသစဲြႀကီးသူေတြ
မန္က်ီးပင္ႀကီးေတြ၊ တမာပင္ႀကီးေတြ
ၿမဳိ႕လံုးကြၽတ္မိီးေလာင္ခံရတဲ့ ပူေလာင္ကြၽမ္းၿမဳိက္မႈေတြ
ေရနံေျမလို႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ၿမဳိ႕ဟာ
မီးေမွာင္ေမွာင္ေအာက္မွာ မတရားမႈေအာက္က ႐ုန္းထရင္း
အက်အဆံုးေတြလည္း မ်ားခဲ့ပါတယ္။
ဒါဟာ
ေျမလတ္အေနာက္ကမ္းသမိုင္းရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြပါ
ေျမလတ္သားေတြရဲ႕ ျပ႒ာန္းခ်က္ပါ
လြမ္းေမာဖြယ္ရာေပါ့ရဲေဘာ္တို႔
ေတာင္တြင္း၊ ၿမဳိ႕သစ္၊ ေရနံေခ်ာင္း၊ ဆင္ျဖဴကြန္း၊ မေကြး၊ ငဖဲ၊ ပြင့္ျဖဴ
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေပလႈပ္ရွားမႈကို
လူတလံုး သူတလုံး ျဖစ္ေအာင္
ရွင္မဟာရ႒သာရ၊ ဦးၾသဘာသနဲ႔ ေပေလးပင္ ရွင္ေလးပါးကို
ဦးထိပ္ထားခဲ့ၾကတယ္။
ရဲေဘာ္ေဇာ္သက္ေထြး၊ ရဲေဘာ္ကိုကိုေအး၊ ရဲေဘာ္ေမာင္နီဦး၊ ရဲေဘာ္ ေမာ္ဖူးတို႔
ဗဟိန္းေအာင္နဲ႔ တို႔ ျမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းက
အမွန္တရား ျမတ္ႏိုးခဲ့သူ အားလံုုးကို လြမ္းဆြတ္ၾကပါ။
မင္းျမင့္ဇင္နဲ႔ ႏွင္ဦး၊ ဝင္းေဌးဦးတို႔ကို ထာဝရ ရင္ထဲမွာ ရွိေနပါ
လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကို ေရႊစက္ေတာ္ေျခေတာ္ရင္းမွာ
သမိုင္းတန္ဖိုးသိေအာင္ ညႊန္းဆိုထုဆစ္ပါ
မန္းေခ်ာင္းလေရာင္ဟာ
တို႔ေတြ အားလံုးရဲ႕အနာဂတ္သစ္ပါ။
ပင္လံုကို ရင္ခုန္သူေတြ
ေလဆိပ္က ေသနတ္သံ
အံက်ဖိတ္စင္လာေတာ့
ဧရာဝတီကမ္းဆိပ္မွာ
ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္ရျပန္တယ္။
ဒါေၾကာင့္
က်ေနာ္ ၿမဳိ႕ကို မျပန္ရဲပါဘူး
မလဲြမေရွာင္သာ ျပန္လာခဲ့ရေသာ္ျငား
က်ေနာ္ဟာ တိုင္းႏိုင္ငံမဲ့သူတေယာက္ပါ။
ေမာင္လြမ္းဏီ
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၊ ၂၀၁၇
.....
မွတ္ခ်က္
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၇
က်ေနာ္က
ဒီၿမိဳ႕ဟာ ေနဖို႔မေကာင္းေတာ့ဘူးလို႔ ေရးတယ္။
သူကေတာ့
သူတို႔ၿမိဳ႕ဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္တ့ဲ။
ေယာဟန္ေအာင္
ငါတို႔ၿမိဳ႕က
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္
ေစာနဒီ (ျမစ္ႀကီးနား)
ေနဖို႔မေကာင္းဘူး ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔
ေပ်ာ္တဲ့ကဗ်ာဆရာေတြဖဲြ႔သီတာ
ခံစားရတာေၾကာင့္လည္းပါ။
ေအာင္ဆန္းတံတားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
(ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းက အာဇာနည္္သူရဲေကာင္းႀကီးပါ)
နတ္ေမာက္ကလည္း မင္းဘူး - မေကြး - နတ္ေမာက္
ဝန္႐ိုးစြန္း မတည့္တတည့္ေလာက္က်မဲ့ ေျမလတ္ၿမဳိ႕ေတြပါ။ ထား။
မေကြးတံတားတဲ့
မေကြးနဲ႔ မင္းဘူးကို ေက်ာခင္းေပးထားတယ္
အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္တရား
တံတားကိုေတာင္ ပိုင္းျခားေနဆဲဆိုသေပါ့ေလ။
ကဗ်ာကၽြန္းမႀကီးကို
တံတားထက္ကျဖစ္ျဖစ္
တံတားေအာက္က ျဖစ္ျဖစ္။
လြမ္းဖ်ားနဲ႔ အျမဲ အပူရွပ္တာကို ျမင္ရတယ္
၃၀ စြန္းစြန္း ဆိုင္ကယ္သမားေလးက ေျပာျပရွာတယ္
ငယ္စဥ္က အေဖက
ေဟာဒီ့ ဧရာဝတီက ေဟာ့ဒီၿမဳိ႕က တို႔ေတြက ခ်မ္းသာၾကတယ္တဲ့
အေဖက ေျမႏုကြၽန္းမွာ ေလွရွိတယ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္စိုက္တယ္၊ ဖရဲစိုက္တယ္၊
ငါ ပိုက္ဆံရွိတယ္
ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကလည္း ေျပာတယ္
ေလွသမၼာန္ေတြ ျပည္ကူးတို႔ေတြ ဆန္စုန္ဆင္းၾက
ငါ့ေရစီးသံ၊ ငါ့လိႈင္းသံ၊ ငါ့တံပိုးနဲ႔ တံငါမ်ဳိး႐ိုး မသိုးမပုတ္ ရွိေနေစရမယ္
ငါ ေကြၽးထားႏိုင္တယ္တဲ့။
ၿမဳိ႕က ေျပာတယ္ဆိုပဲ
အမွန္တရားရဲ႕ဆင္းရဲျခင္းေတြကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ ထိုးခ်င္လာခဲ့
ရဲရင့္စိတ္ေတြ တို႔ႂကြယ္ဝခဲ့တယ္တဲ့။
ေရႊေရာင္ေတာ္၊ သံပုရာကန္၊ မန္းေရနံေျမမွာ
နယ္စံုက သတၱိေကာင္းတဲ့ အလုပ္သမားႀကီးေတြရွိတာကိုး။
အေဖ ေျပာျပခဲ့တာေတြေပါ့ဗ်ာ
အေဖက ႏြားလွည္းကုန္စိမ္းတိုက္ရင္း ေသသြားတာေလ။
သူက ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ထင္ရဲ႕
ေနာက္က ထိုင္လိုက္လာတဲ့က်ေနာ့္လို သူ႔အေဖအရြယ္တေယာက္ကို
ႂကြားလိုစိတ္မပါဘဲ ေျပာျပခ်င္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားလို႔ ျမင္ပါတယ္
ေရနံေရာင္ ညဳိညစ္ညစ္အသားအရည္
တ႐ုတ္သားရည္ဂ်ာကင္အက်ႌ ဖုန္းဖိထားလည္းမရပါ
သူ႔ၾကည့္ရတာ ေရနံေမွာ္က ထြက္လာတာ ၾကာေသးဟန္မတူ
ေခ်းထူလပစ္ေပမဲ့ ဆိုင္ကယ္က သစ္တယ္ေလ။
ဒီတေခါက္က
ေနာက္မက်ရေအာင္လာရတဲ့ ခရီး
မနီးမေဝးက ကြၽန္းမႀကီးဆီ
ေမာင္နီဦးရဲ႕အလြမ္းေမာရာသီ
ေန႔တာရွည္
ေမာင္ေႏြထက္၊ စံညိမ္းဦး၊ ေစာေဝ၊ စိုးေသာ္တာတို႔ကလည္း
ကၽြန္းမႀကီးကို အလြမ္းရင့္ေဆးေရာင္။
မြန္ျမတ္ရယ္
ငယ္ခ်စ္တို႔ရဲ႕ ေခတ္တေခတ္
ဒီျမစ္မွာ စီဆင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဟုတ္လား မိတ္ေဆြႀကီး
က်ေနာ္ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေစာင္းထားတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္ကို မျမင္ရေပမဲ့
အလန္႔တၾကား ဆိုသလို
ၾကမ္းရွ ႏြမ္းလ်ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္တို႔ အတိတ္ေတြကို တူးဆြမိခဲ့
ကၽြန္းမႀကီးေပၚက ရင္ကဲြပက္လက္ ဘဝေျခရာေတြက
ယံုမွားသံသယရွိမွာ မဟုတ္ပါ။
ခ်စ္စြာေသာသူေတြ၊ ငယ္ေပါင္းေတြ
အိမ္ေထာင္ကဲြေတြ၊ မုဆိုးမေတြ
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေထြးဖက္
ခ်စ္မက္ေနရဆဲ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ
ကဗ်ာေရးဖို႔ မြန္းက်ပ္ပါတယ္
ရဲေဘာ္ဖုန္းေဇာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ထင္ေက်ာ္
ရဲေဘာ္ေအးေက်ာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ဖိုးတုတ္
ကြၽႏု္ပ္တို႔တေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြ ေရးေဖာ္ေတြ၊
ကမၻာမေၾက သံၿပဳိင္ဟစ္ေႂကြးခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
ေႂကြလြင့္ခဲ့ၾက၊ ေဝးခဲ့ၾက
မေဝးကြာတာက၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ၊ အမွတ္တရေတြ၊
တန္ဖိုးေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ၊ သစၥာတရားေတြပါ။
ေစတီပုထိုးေတြထက္
နဂါးပြက္ေတာင္ထိပ္က သက္ရင့္႐ုန္းႂကြမႈေတြ
ဘာသာတရားရဲ႕ အဆံုးအမေအာက္က ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးေတြ
ဂုဏ္ႀကီးသူေတြ၊ ေဒသစဲြႀကီးသူေတြ
မန္က်ီးပင္ႀကီးေတြ၊ တမာပင္ႀကီးေတြ
ၿမဳိ႕လံုးကြၽတ္မိီးေလာင္ခံရတဲ့ ပူေလာင္ကြၽမ္းၿမဳိက္မႈေတြ
ေရနံေျမလို႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ၿမဳိ႕ဟာ
မီးေမွာင္ေမွာင္ေအာက္မွာ မတရားမႈေအာက္က ႐ုန္းထရင္း
အက်အဆံုးေတြလည္း မ်ားခဲ့ပါတယ္။
ဒါဟာ
ေျမလတ္အေနာက္ကမ္းသမိုင္းရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြပါ
ေျမလတ္သားေတြရဲ႕ ျပ႒ာန္းခ်က္ပါ
လြမ္းေမာဖြယ္ရာေပါ့ရဲေဘာ္တို႔
ေတာင္တြင္း၊ ၿမဳိ႕သစ္၊ ေရနံေခ်ာင္း၊ ဆင္ျဖဴကြန္း၊ မေကြး၊ ငဖဲ၊ ပြင့္ျဖဴ
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေပလႈပ္ရွားမႈကို
လူတလံုး သူတလုံး ျဖစ္ေအာင္
ရွင္မဟာရ႒သာရ၊ ဦးၾသဘာသနဲ႔ ေပေလးပင္ ရွင္ေလးပါးကို
ဦးထိပ္ထားခဲ့ၾကတယ္။
ရဲေဘာ္ေဇာ္သက္ေထြး၊ ရဲေဘာ္ကိုကိုေအး၊ ရဲေဘာ္ေမာင္နီဦး၊ ရဲေဘာ္ ေမာ္ဖူးတို႔
ဗဟိန္းေအာင္နဲ႔ တို႔ ျမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းက
အမွန္တရား ျမတ္ႏိုးခဲ့သူ အားလံုုးကို လြမ္းဆြတ္ၾကပါ။
မင္းျမင့္ဇင္နဲ႔ ႏွင္ဦး၊ ဝင္းေဌးဦးတို႔ကို ထာဝရ ရင္ထဲမွာ ရွိေနပါ
လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကို ေရႊစက္ေတာ္ေျခေတာ္ရင္းမွာ
သမိုင္းတန္ဖိုးသိေအာင္ ညႊန္းဆိုထုဆစ္ပါ
မန္းေခ်ာင္းလေရာင္ဟာ
တို႔ေတြ အားလံုးရဲ႕အနာဂတ္သစ္ပါ။
ပင္လံုကို ရင္ခုန္သူေတြ
ေလဆိပ္က ေသနတ္သံ
အံက်ဖိတ္စင္လာေတာ့
ဧရာဝတီကမ္းဆိပ္မွာ
ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္ရျပန္တယ္။
ဒါေၾကာင့္
က်ေနာ္ ၿမဳိ႕ကို မျပန္ရဲပါဘူး
မလဲြမေရွာင္သာ ျပန္လာခဲ့ရေသာ္ျငား
က်ေနာ္ဟာ တိုင္းႏိုင္ငံမဲ့သူတေယာက္ပါ။
ေမာင္လြမ္းဏီ
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၊ ၂၀၁၇
.....
မွတ္ခ်က္
အကိုဆရာ WPM ရဲ႕ ေရႊစက္ေတာ္ေႏြ အမည္ရ ပန္းခ်ီကားေလးနဲ႔ ဒီညေရးျဖစ္တဲ့ကဗ်ာကို ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။