ကိုကိုၾကီး၏ တပ္မေတာ္အခန္းက႑ေပၚ အျမင္ (စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၃ ေဟာေျပာခ်က္)
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၁၁၊ ၂၀၁၅
တပ္မေတာ္သားတစ္ဦး မွ ဦးကိုကိုႀကီး (၈၈) ထံေရးတဲ့စာႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ေနာ္ ၁၇. ၉.၂၀၁၃ ရက္ေန႔ ဟသၤာတၿမိဳ႕ ျပည္သူေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ေဆြးေႏြးပြဲ မွာ တပ္မေတာ္ နွင့္ ပတ္သက္တဲ့က်ေနာ့္အျမင္ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားထဲမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးအျမင္ရွိသူျဖစ္ရမယ္။ စစ္ေရးအျမင္ ဘာနဲ႔တိုင္းမွာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဗီဒီယိုကားေတြ၊ စစ္ကားေတြ အမ်ားႀကီး ၾကည့္ဖူးတယ္။ ဘယ္လိုတိုက္တယ္၊ ဘယ္လိုဆုတ္ခြာတယ္၊ ေလထီးနဲ႔ လက္နက္ေတြဘယ္လိုခ်ေပးတယ္၊ တစ္ခါတည္း ကြန္မန္ဒို လႊတ္ၿပီးတိုက္တယ္၊ အဲဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္အမ်ားႀကီး ၾကည့္ဖူးတယ္၊ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ စစ္ေရးအျမင္ရွိတာပဲ။ ဆိုလိုတာက မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ ဇာခ်ဲ႕ထားတာ။ အေမရိကန္ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ မပါဘူး၊ သို႔ေသာ္ အားလံုးက သူတို႔က စစ္မႈမထမ္းမေနရနဲ႔ စစ္မႈထမ္းသက္ ရွိတာပဲ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ သတိထားမိလား မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ဆုိ အရမ္းသေဘာက်တယ္။
ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ စစ္တပ္ကိုလိုက္ၿပီးေတာ့ စစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္စိထဲမွာ ပံုေပၚေအာင္မွန္းၾကည့္၊ ဗိုက္ႀကီးတကားကားနဲ႔ ဗိုက္ႀကီးသည္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ အဲဒီ တပ္ကိုလုိက္စစ္တာ၊ ေဘးနားမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ အကုန္လံုး သတိဆြဲၿပီး သူ႕ေနာက္ကေန အေႏွးေလွ်ာက္ လိုက္ရတယ္။ သူက ဂုဏ္ျပဳခံၿပီးေတာ့ တပ္ဖြဲ႕ကိုစစ္တာ၊ အဲဒါ ပံုျပင္မဟုတ္ဘူး၊ စပိန္ႏိုင္ငံမွာ။ စပိန္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ဥပေဒပါေမာကၡ၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၊ တပ္ကိုလိုက္စစ္တာ ဗိုက္ႀကီးပါ ပါေသးတယ္။ ဗိုက္ႀကီးတၿဗဲၿဗဲနဲ႔ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလ့လာၾကည့္ဖို႔လိုတယ္။
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ ေငြရတုအစည္းအေဝးမွာ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အင္အားအႀကီးဆံုး စစ္တပ္ႀကီးကိုပိုင္တဲ့၊ လူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္တဲ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ့မလား၊ ကၽြန္ေတာ္ မစၥတာ အိုဘားမားနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္၊ အေမရိကန္သမၼတဟာ တပ္မေတာ္ေသနာပတိ၊ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ လည္းျဖစ္တယ္။ သမၼတရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္ဟာ စစ္ေၾကညာႏုိင္တယ္၊ ဦးစီးခ်ဳပ္ကေနၿပီးေတာ့၊ ဒီ သမၼတကေနၿပီးေတာ့။ အဲဒီသမၼတဟာ လူထုက တိုက္ရိုက္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ သမၼတ၊ သူဟာ ဦးစီးခ်ဳပ္လည္းျဖစ္တယ္၊ စစ္ေသနာပတိလည္းျဖစ္တယ္။ အဲေတာ့ ဆိုလိုတာက အဲသေလာက္ ကမာၻမွာ စစ္တပ္အင္အားအႀကီးဆံုး စစ္တပ္ႀကီးမွာ ဦးစီးခ်ဳပ္က လူထုကေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္တယ္။ ေျပာရင္ အိပ္မက္လိုလို၊ ဒ႑ာရီလိုလိုျဖစ္သြားမယ္။
အဲေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဆႏၵေတြနဲ႔၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ ေျပာၾကစတမ္းဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာလည္း လူထုက ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္လိုက္တဲ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တယ္၊ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ခ်င္လဲဆိုရင္ အခုကို ျဖစ္ခ်င္ တယ္။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵကိုေျပာေနတာပါ၊ လက္ေတြ႕ျဖစ္ႏိုင္သလား၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား၊ ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတာက်ေတာ့ အဲဒါႏုိင္ငံေရး၊ အဲဒါအႏုပညာ။ Timing ဘယ္လိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ဘာလုပ္ရမလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားတာ၊ ဆံုးျဖတ္တာဟာ ႏိုင္ငံေရး။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လက္ေတြ႕ ရွိေနတဲ့ အရွိတရားေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္ကြယ္ျပဳလို႔မရဘူး။ အဲဒီအေျခအေနေတြထဲကေနၿပီးေတာ့မွ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၾကရတယ္။
xxxxxx xxxxxx
အဲဒီေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပံုကိုျပင္ဖို႔အတြက္ အဓိကက ဘာျပင္ရမလဲဆိုေတာ့ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြကို ျပင္ရမယ္။ ကိုယ္က်ဳိးအတၱေတြကို ေရွ႕တန္းတင္တဲ့၊ ကိုယ့္တစ္ေယာက္စာ၊ ကိုယ့္ တစ္ဖြဲ႕စာကိုပဲ ၾကည့္တဲ့သေဘာထားေတြကို ျပင္ရမယ္။ မတူတာျပႆနာမရွိဘူး၊ ဒါသဘာဝပါ။ သူကလံုၿခံဳေရး ႐ႈ႕ေထာင့္က ေနၿပီးေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္လို႔ေျပာေနတဲ့ကိစၥက တစ္ခါတစ္ေလမွာ သူ႕အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ေရာေနတာကို သတိမျပဳမိဘဲနဲ႔ ငါလုပ္ ေနတာ၊ ငါက ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးအတြက္ ငါေျပာေနတာဆိုတဲ့ဟာကို အကာအကြယ္သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလမွာ သိရက္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္ေစ ကိုယ့္အယူအဆကို မွန္တယ္လို႔ အခိုင္အမာထင္ထားတယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အခုဒီျဖစ္တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုေတြအားလံုးဟာ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးဆိုတဲ့ဟာကို အေလးေပးၿပီးေတာ့ အဲဒီ႐ႈ႕ေထာင့္ကေနၿပီးေတာ့ ေရးထားၾကတာ။
ဘာအားနည္းေနသလဲဆိုေတာ့ State Security ကိုပဲ ဦးစားေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ Human Security လူသား ေတြရဲ႕ လံုၿခံဳေရးဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေတြးေလ့ေတြးထ မရွိဘူး၊ စဥ္းစားေလ့ စဥ္းစားထ မရွိဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ဟာႀကီးကိုပဲ ပံုေဖာ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဥပေဒေတြဆြဲတယ္။ တကယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ Human Security လူသားတစ္ဦးခ်င္း၊ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လံုၿခံဳမႈကို ဦးစားေပးတဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ဳိး၊ အေတြးအေခၚမ်ဳိး ေပၚလာမွ ဒီ ဖြဲ႕စည္းပံုက လူတစ္ဦးခ်င္း၊ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ ျဖစ္လာမယ္။ ဘာေတြပါလာမလဲဆိုေတာ့ စား၊ ဝတ္၊ ေန၊ ေရး လံုၿခံဳမႈ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ဟာႀကီးရဲ႕ လံုၿခံဳေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ငတ္ေနရမယ္ ဆိုတာႀကီးက သဘာဝမက်ဘူး။
ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးအတြက္ တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွျဖစ္မယ္၊ အဲဒီေတာ့ တို႔ရသမွ် ပိုက္ဆံ ေတြအားလံုး စစ္တပ္အသံုးစရိတ္ထဲမွာ သံုးရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔၊ ကိုယ္တံုးလံုးနဲ႔ ေနေနရမယ္။ ေဆးမကုႏိုင္ဘူး၊ စာမသင္ႏိုင္ဘူး အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးဆိုတာႀကီးကို ေဇာင္းေပးၿပီးေတာ့ ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာ မွန္သလိုလိုနဲ႔ လြဲေနတာ။ ဟုတ္ၿပီ၊ တကယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကလည္း စဥ္းစားရ မွာက ဟုတ္တယ္ တုိ႔ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးအတြက္ ငါတို႔စစ္တပ္ပမာဏ ဘယ္ေလာက္ရွိရမယ္၊ ငါတို႔စစ္တပ္ရဲ႕ အရည္ အေသြး ဘယ္ေလာက္ရွိရမလဲဆိုတာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကခ်ည္းပဲ ဆံုးျဖတ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔ေတြမွာခ်ည္းပဲ တာဝန္ ရွိတာမဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္။ ဟုတ္တယ္ ငါတို႔စစ္တပ္ဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ရမယ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဝိုင္းၿပီးေတာ့ စိုးရိမ္ေသာကလိုျဖစ္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လည္း ဝိုင္းၿပီးေတာ့ ပူပန္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို စိုးရိမ္ခြင့္ေပးပါ၊ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း စုိးရိမ္ခြင့္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလည္း စိုးရိမ္ခြင့္ေပးပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေတာင္းရလိမ့္မယ္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ပဲ အဲဒီ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးဆိုတာခ်ည္းပဲ ထပ္ကာတလဲလဲ၊ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေျပာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကို လည္း ခင္ဗ်ားတို႔ လူသားလံုၿခံဳေရးကိုလည္း အေလးထားပါ။ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး လံုၿခံဳေရး၊ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ လံုၿခံဳေရး၊ ပညာေရးဆိုင္ရာ လံုၿခံဳေရး၊ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ ေလးငါးတန္းနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္လိုက္ရတယ္၊ အဲဒါ သူ႕ရဲ႕လံုၿခံဳေရး။ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ မေသသင့္ပဲ ေသသြားရတယ္၊ မီးဖြားတုန္းမွာ ေသဆံုးသြားရတဲ့ ပမာဏေတြဘယ္ေလာက္မ်ားေနတယ္ဆိုတာ ဟာ အဲဒါ Human Security၊ ဒီေန႔ အလုပ္လုပ္ေနတယ္၊ မနက္ျဖန္အလုပ္ျပဳတ္မလား အာမခံခ်က္မရွိတဲ့ Job Security၊ လုပ္ငန္းခြင္ လံုၿခံဳေရး အဲဒါႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ လံုၿခံဳေရး။ အဲဒီ Human Security ႐ႈ႕ေထာင့္ကေန မၾကည့္ဘဲနဲ႔၊ ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳး စားဘဲနဲ႔ ဒီဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ေနအံုးမယ္ဆိုရင္လည္း မည္ကာမတၱပဲ။
ဒါ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဦးခ်င္းကိုေျပာတာ၊ အေရးႀကီးဆံုး တိုင္းရင္းသားေတြကိစၥေျပာအံုးမယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာလံုၿခံဳမႈ၊ ငါတို႔ဟာ ကခ်င္လို႔ ေျပာလိုက္လို႔၊ ငါတို႔ဟာ ကရင္လို႔ေျပာလိုက္လို႔ ငါတို႔ဟာ စစ္တကၠသိုလ္တက္ခြင့္မရဘူး၊ ငါတို႔ ရာထူးတိုးခြင့္မရဘူးဆိုရင္ အဲဒီတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ လံုၿခံဳေရးဘယ္မွာလဲ။ ငါတို႔ေဒသကို ငါတို႔ စီမံခြင့္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ မရဘူး၊ ငါတို႔ေဒသမွာ ရွိတဲ့ သယံ ဇာတေတြကို ငါတို႔ပိုင္ဆုိင္ခြင့္မရဘူးဆိုရင္ သူတို႔လံုၿခံဳေရး ဘယ္မွာလဲ။ ဆိုေတာ့ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံေရးအရ အေရးပါတဲ့သေဘာထားေတြ၊ ဆႏၵေတြ၊ အဲဒါေတြကို လြတ္လြတ္ လပ္လပ္နဲ႔ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ လက္ေတြ႕က်က်နဲ႔ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္။
တစ္ထိုင္တည္းမွာ ျပႆနာအားလံုးကို ေျပလည္လိမ့္ မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားလို႔မရဘူး။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ေတြ႕က်ဖို႔လိုတယ္။ ပထမအဆင့္မွာ ဘယ္ေလာက္ ရေအာင္လုပ္မလဲ၊ ေနာက္ ဒုတိယအဆင့္၊ တတိယအဆင့္ အစရွိသျဖင့္ အဲဒီလိုျပင္သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ အရင္ဆံုးက ဖြဲ႕စည္းပံုမျပင္ခင္မွာ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြကို ျပင္ဖို႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႐ႈ႕ေထာင့္၊ ျမင္ေထာင့္ေတြ ေျပာင္းဖို႔။ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးလို႔ ေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒါ စစ္တပ္ႀကီးစိုးဖို႔လုပ္ေနတာပဲဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဆန္႔က်င္မယ္၊ ခ်မယ္ဆိုတာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အၿမဲတမ္းျမင္ေနတယ္။
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ က ဘာျပင္ရမွာလဲဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ တို႔ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးဆိုတာကလည္း ငါတို႔ႏိုင္ငံသားေတြ အေလးအနက္ထားရ မယ့္ကိစၥလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကလည္း ျပင္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔စစ္သားကို ငတ္တလွည့္၊ ျပတ္တလွည့္နဲ႔ ထမင္းေျခာက္ ေရစိမ္စားၿပီး နပ္မမွန္ပဲတိုက္ရတဲ့ စစ္သားမ်ဳိးထက္ကို ေခ်ာကလက္စားၿပီး စစ္တိုက္တဲ့ စစ္သား ျဖစ္ခ်င္တာေပါ့။ ဆိုေတာ့ ဒီ စစ္သားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္မေတာ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ စိုးရိမ္ေသာက ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာလည္း ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဝိုင္းစဥ္းစားမယ္၊ အဲဒီလိုပဲ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရး႐ႈ႕ေထာင့္သက္သက္က စဥ္းစားတဲ့သူမ်ားအေနနဲ႔လည္း တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ တန္းတူညီမွ်မႈ၊ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လံုၿခံဳေရးေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားတတ္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ဳိး အရင္ဆံုးေျပာင္းဖို႔လိုပါတယ္။
xxxxx xxxxx