 |
| ပန္းခ်ီ ေအာင္ေက်ာ္မိုး |
စိုးမိုးေအာင္ ● ေဒါသဂ်မ္း
(မိုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၆၊ ၂၀၁၇
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ေနာ႔ကယ္႐ိုလိုင္းနားတကၠသိုလ္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ေႏြဦးပံုရိပ္ဟာ ကၽြန္ ေတာ္တို႔က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ အင္းလ်ား၊ ကန္နံေဘးက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ႕ ေႏြဦးပံုရိပ္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ။ အင္မ တန္လွပတဲ့ သစ္ပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းၿပီး သာယာတဲ့႐ႈခင္းအလွအပေတြ အုပ္ဆိုင္းၿပီး သာယာတဲ့႐ႈခင္း အလွအပ ေတြက တခုနဲ႔တခုသိပ္မကြာျခားလွပါဘူး။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တခါတခါလြမ္းေမာဖြယ္ရာ ခံစားခ်က္မ်ဳိး ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးလိုလို လူငယ္ေတြရဲ႕တက္ၾကြတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြ ကို စိတ္၀င္စားစြာနဲ႔ ေလးေလးစားစား တန္ဖိုးထားရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးခဲ့ရတာေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ တခါမွေနာင္တမရခဲ့ပါဘူး။ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ ျဖတ္လတ္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္း တဲ့ပံုရိပ္ကေလးေတြနဲ႔ ျမန္မာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာတဲ့ ပံုရိပ္ကေလး ေတြဟာ သိပ္မကြာျခားလွပါဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာအမ်ားစုက ျမန္မာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြကို တစိုက္တမတ္ အားေပးေထာက္ခံခဲ့ၾကတာကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ထုရဲ႕ ခ်စ္ခင္ယံုၾကည္မႈကို အသီးသီးရရွိခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာႀကီးေတြအနက္ ဆရာတင္မိုးနဲ႔ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္တို႔ဟာ အထူးျခားဆံုးျဖစ္ၾကပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀က ကေလးသ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာႀကီးတင္မိုးရဲ႕ စာအုပ္အခ်ဳိ႕ကို သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေရးဆြဲခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာတင္မိုးႏွစ္ ၈၀ျပည့္မွာ ခရီးလြန္ေနတာေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ပါ။
မႏၱေလးလူထုစာၾကည့္တိုက္က စာၾကည့္တိုက္မွဴး ကိုေအာင္က ဒီေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၇ရက္မွာ ကဗ်ာ ဆရာႀကီးေမာင္စြမ္းရည္ရဲ႕ ႏွစ္၈၀ေမြးေန႔ပြဲကို ေတာင္ၿမိဳ႕ကို ပညာရဲ႕ေတာင္ေလးလံုးေက်ာင္းတိုက္မွာ လူငယ္ စာေပ၀ါသနာရွင္ေတြ ပူးေပါင္းၿပီး အခမ္းအနားလုပ္ၾကမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ႀကံဳတုန္းႀကံဳခိုက္ ကဗ်ာဆရာႀကီးႏွစ္ ေယာက္လံုးအတြက္ အမွတ္တရေလးတခုေရးေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
သတိတရစဥ္းစားမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတခုကို နယူးေယာက္မွာေနထိုင္တဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီး ေမာင္စြမ္းရည္ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာျပလိုက္တယ္။ သူ႔အတြက္လည္း အမွတ္ရစရာအေၾကာင္းအရာေလးတခု ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အားလံုးကိုမွတ္မိေနတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၄၀ေက်ာ္ေက်ာ္က ဆရာဂ်မ္းဟာ တကၠသိုလ္ဘာသာျပန္ဌာနမွာ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ ႐ုံးက ေဆးေက်ာင္းရဲက ေက်ာကပ္ BOC ေကာလိပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငွားစီးလာတဲ့ ေလးဘီးကားေလးကို ခေရပင္ေအာက္ရပ္ခိုင္းၿပီး၊ BOC ကင္တင္းထဲလွမ္းၾကည့္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တေယာက္မွမေတြ႕၊ ဆရာဂ်မ္းတို႔ုအုပ္စုကလည္း တေယာက္မွမေတြ႕၊ လူရွင္းေနတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထဲက ေဒၚၾကည္က ဆရာဂ်မ္းတို႔႐ုံးထဲမွာပဲရွိလိမ့္မယ္၊ ထြက္မလာေသးဘူးလို႔ လွမ္းေျပာတယ္။
'ကားဆရာ ခဏေစာင့္ဗ်ာ၊ ၁၅မိနစ္အတြင္း ျပန္လာခဲ့မယ္'ကၽြန္ေတာ္လည္း ကားဆရာကိုေျပာၿပီး ႐ုံး တြင္းသို႔၀င္သြားတယ္။ ႐ုံးထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာမင္းေက်ာ္ကို သူ႔႐ုံးခန္းထဲမွာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အလုပ္႐ႈပ္ေန တဲ့ဆရာကို အျပင္ကေနပဲ လက္ျပႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
ဆရာမင္းလွေအာင္ႀကီးနဲ႔ ဆရာညႊန္ၾကဴးတို႔ကို ရိပ္ကနဲျမင္လိုက္တယ္၊ ဆရာတင္မိုးအခန္းထဲ လွမ္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ေရာက္ေနတာကိုပါ ေတြ႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႔ေတာ့ ဆရာႏွစ္ ေယာက္စလံုးထြက္လာၾကတယ္။
'ဆရာဂ်မ္း၊ ဆရာစြမ္း'
'ေမာင္ရင္ မေန႔က လာမယ္ထင္တာ'
'စာေမးပြဲေတြက ဆက္တိုက္မို႔ မလာျဖစ္ဘူး။'
'ဆရာတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဒီမွာလာေတြ႕ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ'။
'ကၽြန္ေတာ္မွာ တ႐ုတ္၀ူ႐ႈးသိုင္းအဖြဲ႔ လက္မွတ္၂ေစာင္ရလာတယ္၊ ဆရာတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္'ေျပာ ေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဆရာစြမ္းကို လက္မွတ္၂ေစာင့္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။
ဆရာစြမ္းနဲ႔ဆရာဂ်မ္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္လွမ္းၾကည့္ရင္း ဆရာဂ်မ္းက 'ျပပြဲကဘယ္ေတာ့လဲ'ဆရာစြမ္း ဒီေန႔ညေန ၆နာရီလို႔ေရထားတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ ကၽြန္ေတာ့္စာေမးပြဲရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ စာလည္း သိပ္မရေသးဘူး။ ကဲ-ဆရာ ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္။ အျပင္မွာကားေစာင့္ခိုင္း ထားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္မွတ္ထုတ္ေပးၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ျပန္ထြက္လာတယ္။ ကားဆရာက စိတ္တိုေန ၿပီ။
ေနာက္ ၄-၅ရက္ၾကာေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲခဏသြားတယ္။ လက္ေရြးစင္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕မွာ ေအာင္ေက်ာ္မိုးနဲ႔ေတြ႔တယ္။ ေအာင္ေက်ာ္မိုးက ဆရာဂ်မ္းတို႔နဲ႔ ဘာသာျပန္မွာပဲ အလုပ္ရတယ္။
'ဟိတ္- စိုးမိုး မိၿပီ မေျပးနဲ႔'
'မေျပးပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရာ'
'မင္းအဂၤါေန႔က ဆရာဂ်မ္းနဲ႔ ဆရာစြမ္းတို႔ ရန္ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ အားေပးအားေျမာက္လုပ္ဖို႔ တ႐ုတ္ ၀ူ႐ႈးသိုင္းျပပြဲလက္မွတ္ ေပးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။'
'ဘယ္တုန္းကလည္း ငါဘာမွမသိရဘူး'
'မင္း တကယ္မသိဘူးလား'
'တကယ္ကို မသိလို႔ပါကြာ၊ အက်ဳိးအေၾကာင္းေလး ေျပာျပပါဦး၊'
'ဆရာစြမ္းရည္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က ကိုတင္မိုးကို မေတြ႔ရလို႔ သူ႔စားပြဲေဘးမွာပဲထုိင္ၿပီး၊ စာဖတ္ေနတယ္။ ကိုတင္မိုးျပန္လာေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ထမင္းစားခ်ိန္မို႔ သူ႔ထမင္းဘူးကိုရွာတယ္။ ေမာင္စြမ္းရည္လည္း စာဖတ္ေနတာေပါ့၊ ကိုတင္မိုးက ေမာင္စြမ္းရည္ဖြက္ထားတယ္ ထင္တာေပါ့။ ဆရာမင္းေက်ာ္တို႔ ဆရာမင္းလွညြန္႔ၾကဴးတို႔ ကိုတင္မိုးက စေနေနာက္ ေနတတ္ၾကတာပဲ၊ အင္မတန္႐ုိး လြန္းအလြန္းတဲ့ ကိုတင္မိုးကိုခ်စ္လို႔ ၾကည္စားတဲ့သေဘာပါကြာ။'
'ေအး သူတို႔အုပ္စုက ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာေတာင္ အလြတ္မေပးဘူး။ ဒီလိုပဲ ေနာက္ေနေျပာင္ေနတာပဲ။'
'အမွန္မွာက ဆရာစြမ္းနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး၊ ဆရာစြမ္းကလည္း သူမလုပ္ပါဘူးလို႔ျငင္းတယ္။ အဲဒါ ဆရာဂ်မ္းက စိတ္ဆိုးၿပီး စားပြဲကို ခံုနဲ႔႐ိုက္တာ စားပြဲႀကီးေပါက္ထြက္သြားတာ ေမာင္ရင္မျမင္ဘူးလား'။
'ငါလည္း အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ပဲ သတိမထားမိဘူး။ ျပႆနာဆက္ျဖစ္ေသးလား'
ကၽြန္ေတာ္က စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဆက္ေမးတယ္။
'ေအး ကံေကာင္းတယ္ဆိုရမွာေပါ့ကြာ၊ အဲဒီေန႔ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဘာမွမျဖစ္သလို လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး ၀ူ႐ႈးသိုင္းျပပြဲကို သြားၾကည့္တယ္ေလ။'
'ေတာ္ေသးတာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းရာ'
'လက္ေရြးစင္မွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရေအာင္'
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလွခါးထစ္ေတြေပၚ အတူ တက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။
စိုးမိုးေအာင္
ပန္းခ်ီဆရာ
ေနာ့ကယ္႐ုိလိုင္းနား