“စစ္မုန္းသူ - ျပည္ခ်စ္သားရယ္”ဆိုတဲ့ ဆရာစြမ္းနဲ႔ ကၽြန္မတို႔သားအဖ

“စစ္မုန္းသူ-ျပည္ခ်စ္သားရယ္-တဲ့လား။ လွလိုက္တဲ့စကားလုံးေလးေတြပဲ-သမီးရယ္။ ေဖေဖႀကိဳက္လိုက္တာ” တဲ့။ ဆရာစြမ္းက ေဖေဖ ကို ရည္စူးၿပီး ကဗ်ာေတြစပ္ရာမွာ ေနာင္တစ္ေခတ္ ေဒါင္းဖတ္စာမွာသုံးဖ္ို႔ဆိုၿပီး၊ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ မတ္လ(၂၇) ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ ေရးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ” ဆိုတဲ့ေခါင္းစီးနဲ႔ ကဗ်ာတပုဒ္လည္းပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေဖေဖကို ဖတ္ျပေတာ့ ကဗ်ာထဲပါတဲ့ အထက္ပါ စာသားေလးကို ေဖေဖကႀကိဳက္လွခ်ည့္-ျဖစ္သြားပါတယ္။

• • • •• • 

တခါ  ဆရာရဲ႕-‘တင္မိုးရဲ႕ေနာက္ဆုံးဆႏၵ’ဆိုတဲ့ကဗ်ာ ၂၀၁၁ မိုးမခမွာပါလာျပန္ေတာ့ ကၽြန္မက ေဖေဖကို ဖတ္ျပမိပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာထဲ က--

“ ‘ေဇာ’မေသခင္- ငါဖူးခ်င္တယ္။ နင္နဲ႔ငါတို႔ သြားရေအာင္” ဆိုတဲ့အပိုဒ္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖ မ်က္ရည္ေတြက်လာပါတယ္။

• • • • •• 

တကယ္ေတာ့-ဆရာက ေဖေဖ့အေၾကာင္းကဗ်ာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရးဖူးပါတယ္။ ေဖေဖေမြးေန႔ေတြမွာျဖစ္ျဖစ္ အထိမ္းအမွတ္ ရက္ေတြ မွာျဖစ္ျဖစ္ ေရးတတ္ပါတယ္။ ေဖေဖကြယ္လြန္တာ(၁)ႏွစ္ျပည့္ (၂၀၁၃)အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ‘သူတို႔ရင္ထဲကဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ’ စာအုပ္မွာ ဆိုရင္-ဆရာရဲ႕ ကဗ်ာ(၅)ပုဒ္နဲ႔ ေဆာင္းပါး(၂)ပုဒ္ပါပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါး(၂)ပုဒ္လုံးဟာ ေဖေဖကြယ္လြန္ၿပီးမွ ေရးတာေတြပါ။ တပုဒ္က--ဗြီ-အို-ေအ သက္ႀကီးစကားအခန္းမွာ ဖတ္ခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးျဖစ္ၿပီး ေနာက္တပုဒ္ ကေတာ့ ေဖေဖစာအုပ္အတြက္ အမွတ္တရေရးေပးတဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအမွတ္တရ ေဆာင္းပါးထဲမွာ- ကၽြန္မ အထူး သတိျပဳလိုက္တဲ့ အခ်က္ေတြရွိပါတယ္။ ဆရာရဲ႕ေဖေဖ့အေပၚ ထူးျခားတဲ့ အကဲျဖတ္မႈ မ်ားပါ။ အဲဒီအခ်က္ေတြကေန ကၽြန္မ ဆက ္စဥ္းစား မိတာေတြ ရွိပါတယ္။

၁။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေဖေဖအၾကားဆက္ဆံေရး တကယ္ေတာ့-ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္ေတြထဲမွာ ေဖေဖဟာ အသက္အငယ္ဆုံးေတြထဲမွာ ပါပါတယ္။ ပါသြားတုန္းကလည္း သာမန္ ေက်ာင္းသားေလး--တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ အဆင့္ေလာက္ကေလးပါ။ ေဖေဖတို႔ဂ်ပန္(ဟိုင္နန္)မွာ စစ္ပညာေတြသင္ေနရစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေျပာစရာဆိုစရာေတြရွိရင္ ေဖေဖတို႔ အငယ္အုပ္ကို သူ႕ကိုယ္စား ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သမဂၢမွကိုထြန္းရွိန္)ကို အေျပာခိုင္းတတ္ေၾကာင္း- ေဖေဖေရးထားတာေတြ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ေဖေဖ နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အၾကားမွာ အဆင့္အရ အလြန္ကြာျခားတာကို ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းျပန္ေရာက္ၿပီး တိုင္းျပည္တြင္း အေရးႀကီးအေၾကာင္းေတြေပၚတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ေဖေဖကိုေခၚ တာဝန္ေပးေလ့ရွိတတ္တာ-ကိုဆရာစြမ္း ကေထာက္ျပ ထားပါတယ္။

ဟုတ္ပါရဲ႕။ ကၽြန္မလည္းအဲဒီေတာ့မွ သတိထားမိတယ္။ ဆရာစြမ္းေထာက္ျပတဲ့ ေဖေဖကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က စစ္သင္တန္း ေက်ာင္းေတြဖြင့္ခိုင္းတဲ့ကိစၥ၊ ၁၉၄၄ ဖတပလဖြဲ႕ဖို႔ သခင္စိုးကို ေခၚခိုင္းၿပီး ေဖေဖ့ ပဲခူးအိမ္မွာပဲ ေတြ႕ဆုံတဲ့ကိစၥ၊ ၁၉၄၅-ကႏၵီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဖို႔ (အနာဂတ္-တပ္မေတာ္ တည္ ေဆာက္ ေရးအတြက္) အသြားေခၚသြားတဲ့ကိစၥေတြအျပင္ တျခားကိစၥေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။

 ေဖေဖစစ္သင္တန္းစေပးရတာဟာ-(၁၉၄၁-ဒီဇင္ဘာ) ဘီ-အိုင္-ေအ စဖြဲ႕ၿပီးၿပီးခ်င္း ယိုးဒယား (ထိုင္း)မွာ စုစည္းရရွိတဲ့- စစ္သားသစ္ (ထိုင္း ေရာက္ ထိုင္းဗမာ မ်ိဳးဆက္ေတြ-ထိုင္းရွမ္း) ေတြပါ။ ေဖေဖက ဟိုင္နန္ကၽြန္းမွာ စစ္ပညာေတြ သင္ရစဥ္ကတည္းက(၁၉၄၁-ေမလ) ေတာက္ေလၽွာက္ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း ေရးခဲ့ သူျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ဗမာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ လူ-သူစုေဆာင္းၿပီး တပ္ဖြဲ႕ဖို႔-ျပန္သင္တန္းေပးဖို႔ဆိုၿပီး-သင္တန္း အေၾကာင္း အရာေတြ အေသးစိတ္ေရးထားတာပါ။ တျခားေနထိုင္စားေသာက္ေရးေတြ-ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရး အျဖစ္အပ်က္ေတြလည္း ေရာပါေန လို႔-အဲဒီေဖေဖရဲ႕ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းေလးဟာ သမိုင္းအရ အင္မတန္အဖိုးတန္ၿပီး အခုတပ္မေတာ္ေမာ္ကြန္း႐ုံးမွာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီ မွတ္တမ္းေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ ေဖေဖက စစ္သင္တန္းေတြကို စနစ္တက်သင္ေပးႏိုင္ခဲ့တာပါ။ 

ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္ထဲမွာလည္း ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းေရးသူက ေဖေဖတေယာက္တည္းပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖတို႔-ဘီ-အိုင္-ေအ တပ္ႀကီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တပ္ကိုျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းၿပီး ဂ်ပန္တပ္နဲ႔အတူ အထက္ဗမာျပည္ကို ဆုတ္ခြာ ထြက္ေျပးတဲ့ အဂၤလိပ္တပ္မ်ားကို လိုက္တိုက္ၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ေဖေဖ့ကို ေအာက္ဗမာျပည္တာဝန္ခံအျဖစ္ တာဝန္ေပးခဲ့ၿပီး ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္ဖို႔ လည္း တာဝန္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ တပ္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အေတာ္ဂ႐ုစိုက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရာမွာ ေဖေဖကို အလြန္အားထားခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက“စံျပတပ္ရင္း”ကို တည္ေထာင္ၿပီးေဖေဖကို ကိုင္ေစခဲ့ပါတယ္။ တပ္ရင္းအသီးသီးက-အလား အလာေကာင္းတဲ့ အရာရွိ-အၾကပ္(၂၀) စီ ပို႔လႊတ္ရၿပီး စစ္ပညာ(၆)လ သင္ရပါတယ္။ သင္တန္းဆင္းၿပီး ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ျပန္ တည္ေဆာက္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေဖေဖ့ကို-မဂၤလာဒုံ ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းအုပ္ေပးဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့ေပမယ့္-သခင္စိုးက (ဗိုလ္ ေက်ာ္ေဇာက သိပ္စစ္သားစိတ္ႀကီးတယ္-ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔) ကန္႔ကြက္ခဲ့လို႔-(အဲဒီကာလက ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈေတြကို အျပင္းအထန္ လုပ္ေနရခ်ိန္ပါ။) ေက်ာင္းအုပ္မျဖစ္ခဲ့ရေပမဲ့- ထပ္အသစ္ဖြဲ႕တဲ့ တပ္ရင္းမ်ားရဲ႕ စစ္ပညာ သင္ၾကားေရးအတြက္ ေဖေဖပဲ တာဝန္ယူခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေတြကို ၾကည့္ရင္-အေစာပိုင္း ဗမာ့တပ္မေတာ္ တည္ေဆာက္ေရးေတြမွာ ေဖေဖကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘယ္လိုအားထားၿပီး ဘယ္လိုတာဝန္ေတြ ေပးခဲ့တယ္ ဆိုတာေတြ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

၂။ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ လက္႐ုံးတဆူျဖစ္လာျခင္း ဆရာစြမ္းရဲ႕ေဖေဖ့အေၾကာင္းေဆာင္းပါးမွာ ကၽြန္မသတိထားမိတဲ့ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ၁၉၅၇မွာ ေဖေဖစစ္တပ္က အထုတ္ ခံ လိုက္ရေပမဲ့ “ပတၱျမားမွန္ရင္-ၫြန္မွာနစ္ေစေတာ့ မညစ္တဲ့အေရာင္ တိုးလို႔သာေျပာင္”ဆိုသလို ေဖေဖဟာ ‘ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕လက္႐ုံးတစ္ဆူ’ အျဖစ္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥေတြကို ေဆာင္႐ြက္ရင္း ျပည္သူေတြ အၾကား ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္း ေရးလႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္ စစ္သားႀကီးအျဖစ္ ပိုမိုေတာက္ေျပာင္ထင္ရွားလာတယ္….ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။

 ဒါကို ကၽြန္မ စိတ္ဝင္စားမိတဲ့အေၾကာင္းက ရွိပါတယ္။ ေဖေဖပင္စင္ယူရၿပီး ကၽြန္မတို႔မိသားစု စမ္းေခ်ာင္းမွာ ေျပာင္းလာၿပီးေနာက္ ေဖေဖဆီႀကဳံရင္ႀကဳံသလိုဝင္လာ လည္ပတ္ သူေတြ ရွိပါတယ္။ တပ္ထဲကေစာေစာက ထြက္သြားၾကသူေတြ၊ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြစသျဖင့္ လက္ရွိ တပ္နဲ႔ မဆိုင္ၾကေတာ့တဲ့သူမ်ားေပါ့။ အဲဒီလူေတြပဲ လာရဲတာပါ။ (အဲဒီလူမ်ိဳးေတြပဲ ေနာက္ပိုင္း ေဖေဖရဲ႕ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕တို႔ နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ တ႐ုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္မႈ ဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ႕တို႔မွာ တတပ္တအား ပါဝင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။) ၁၉၄၉-အင္းစိန္တိုက္ပြဲတြင္း တကၠသိုလ္ပညာတပိုင္းတစနဲ႔ တပ္ထဲဝင္လာၾကၿပီး-ေနာက္ပိုင္းမိဖ လက္ငုတ္လက္ရင္း စီးပြား ေရးလုပ္ဖို႔ တပ္က ထြက္သြားသူေတြထဲက တခ်ိဳ႕သူေတြ အဲသလိုလာလည္တတ္ပါတယ္။ 

တေန႔ေတာ့-အဲဒီလို လူေဟာင္းတဦး လာ လည္ပါတယ္။ သူကနယ္မွာ ေနသူျဖစ္ေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္ မဆလေခတ္မ်ားမွာ ႀကီးႀကီးမာစတာ ျဖစ္ကုန္ေနၾကတဲ့ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္း စစ္ဗိုလ္ေတြဆီ ဝင္လယ္တတ္ပါတယ္။ သူမို႔လာရင္-သတင္းစုံၾကားရတတ္ပါတယ္။ 

အဲတေန႔ေတာ့ သူက ေဖေဖကို--“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးဆိုင္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္(---)ေခၚသြားလို႔ေလ။ ေအာင္ႀကီးကိတ္ ဆိုတာစားခဲ့ရတယ္။ နံမည္ႀကီးလည္းႀကီး ေလာက္ပါတယ္။ တကယ္ေကာင္းကိုး” တဲ့။ ၿပီးေတာ့သူကပဲ-“အဲဒီဆိုင္မွာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ဦးစီးၿပီး စားပြဲထိုးစရာရွိ စားပြဲဝင္ထိုး--မုန္႔ဖုတ္စရာရွိမုန္႔ဝင္ဖုတ္-ပလာတာနယ္စရာရွိပလာတာဝင္နယ္နဲ႔--တကယ့္ကိုဘက္စုံရတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ အလုပ္သမားႀကီးတေယာက္လို လုပ္ကိုင္ေနတာ”--- စတာေတြဆက္ေျပာျပပါတယ္။ ၿပီးေတာ့သူက“ကၽြန္ေတာ့္ေခၚသြားတဲ့- ဗိုလ္(---)က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးတေယာက္ အဲသလို- အလုပ္ေတြလုပ္ေနတာျမင္ေတာ့--ဪ-သံေဝဂရစရာေကာင္းလိုက္တာကြာ။ ကာလဝိဘက္ေနာက္ပိုးတက္ဆိုတာ-ဒါမ်ိဳးကိုေခၚ တာေနမွာ လို႔ဆိုတယ္။

 “ဆိုစမ္းပါအုံး-အျပည့္အစုံေလး”လို႔ ဆက္ေမးေတာ့-သူက ဇာတ္စုံေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီ ဗိုလ္(--)ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကိုျပန္ေျပာျပတာပါ။ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာတပ္က ထြက္ေတာ့- သတင္းစာေတြ- ဂ်ာနယ္ေတြကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ ႐ိုးသားေၾကာင္း ေအာက္ေျခစစ္သားေတြအေပၚ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေၾကာင္း--စတဲ့အေၾကာင္းေတြပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖုံဖုံေရးၾက၊ သားၾက-တပ္တြင္းမွာလည္း ဒါေတြပဲ တီးတိုးတီးတိုး သဖန္းပိုးေတြ မ်ားေနတာေပါ့ကြာ။ တပ္ထဲမွာဘယ္သူမွေတာ့ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေတာ့ မလုပ္ရဲၾကပါဘူး။ တပ္ထားတဲ့ပုဒ္မကလည္း ေၾကာက္စရာ။ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ဆက္တဲ့-ပုဒ္မ- ဆိုေတာ့ တုတ္ဆက္မွာ ေၾကာက္ရေသးတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွမေက်လည္ဘူး။ မတရားခံရတယ္ဆိုၿပီး မေက်နပ္ၾကတာ။ 

ဒါကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီးတို႔အုပ္က အေတာ္မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကတာ။ တေန႔ ေတာ့-တပ္မႉးမ်ားအစည္းအေဝးႀကီးတခုအၿပီး လူစုမကြဲခင္ေလးမွာ-ဘယ္လိုကဘယ္လို အေၾကာင္းအရာ ဆက္စပ္သြားလဲမသိဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီးက -ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာ။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ-ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔။ မင္းတို႔ၾကည့္ထားၾက။ ငါေျပာလိုက္မယ္။ ေနာက္(၆)လ- (၁)ႏွစ္ေလာက္ ၾကာရင္- ဒီလူက-‘လမ္းေဘး ေရာက္သြားမယ့္လူကြ’ လို႔ကို ေဒါႀကီးေမာႀကီးနဲ ႔ေျပာခ်လိုက္တာဗ်ာ။ အံ့ေရာ။ ေျပာရက္လိုက္တာမ်ား။ အဲဒီတုန္းက သူက-VCGS (ဒုကာကြယ္ ေရးဦးစီးခ်ဳပ္)ျဖစ္စေလ။ အခုေတာ့သူက-ဒီဘ၀ေရာက္ေနရရွာၿပီ”လို႔ေျပာၿပီး အေတာ္ကိုတရားက်ေနတာပဲ--တဲ့။ (ဒါေတာင္ ေနာက္ပိုင္းစမူဆာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးအေခၚခံရတာတို႔-နဝတ-နအဖေခတ္ေတြမွာ ဘဲဥမႈနဲ႔ ေထာင္က်ရတဲ့အျဖစ္ေတြ မႀကဳံရေသးဘူး။) 

ဒါေတြကေတာ့-ကၽြန္မက ဆရာစြမ္းရဲ႕ေဖေဖ့ေဆာင္းပါးဖတ္အၿပီး ဆက္ေတြးမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြပါ။ အဲဒီေဆာင္းပါးရရွိေၾကာင္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ကၽြန္မက ဆရာဆီ ဖုန္းနဲ႔ဆက္စကားေျပာရင္း ကၽြန္မ ဆက္စပ္စဥ္းစားမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ (အထက္ပါမ်ား) ကိုေျပာျပမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ဆရာက --“ေနာင္ႀကဳံရင္-အဲဒါေတြေရးဦးဗ်ာ” လို႔တိုက္တြန္းဖူး ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ - လို႔ ကတိေပးလိုက္မိလို႔ အခု အခါအခြင့္သင့္လာေတာ့ ဆရာ့ အသက္ ၈၀ ေမြးေန႔မွာ အမွတ္တရ ျပန္ေရးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ 

ဆရာေရ။ ဆရာ့ညီ ကိုေက်ာ္ေဆြ(ကၽြန္မတို႔အေခၚ-ရဲေဘာ္သိန္းဝင္း)က -၂၀၁၇-ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ-ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို အသက္ (၈၀) ျပည့္မယ္။ အဲဒါ အေဝးေရာက္မိသားစုဝင္မ်ား-ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္-စာေပနယ္က ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွစ္မမ်ားက-ေမြးေန႔ အမွတ္တရ အျဖစ္ “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရးႏုိင္သူမ်ားက ေရးေပးမယ့္ စာ၊ ကဗ်ာတုိ႔နဲ႔ အစ္ကုိ႔စာတခ်ိဳ႔ စုစည္းၿပီး အမွတ္တရ စာအုပ္ေလး ထုတ္ခ်င္ တယ္”လုိ႔ လႈံ႔ေဆာ္လာပါတယ္။ 

ကၽြန္မတုိ႔တေတြနဲ႔ သူနဲ႔က အႏွစ္ ၄၀ ေလာက္ အတူေန၊ အတူစား၊ အတူအလုပ္လုပ္ၾက၊ ေျပာဆုိ ေရးသားၾက၊ ျငင္းခုန္ၾကနဲ႔ လုပ္လာခဲ့သူေလ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကလည္း မိ႐ုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တေယာက္ဆိုေတာ့ အသက္ အရြယ္ဝါႀကီးသူမ်ားကုိ ဂါရဝတရားထားျခင္းဟာ မဂၤလာတပါးလို႔ ခံယူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာ့ အသက္ ၈၀ ျပည့္ေမြးေန႔ အတြက္ ဂါရဝျပဳ စာတမ္းတေစာင္ေရးပါတယ္။ ေရးရင္းေရးရင္းက ေဖေဖ့အေၾကာင္း မ်ားသြားပါေတာ့တယ္။ 

ကိုေက်ာ္ေဆြကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီးေတာင္းပန္ေတာ့-သူက-“အို-အစ္ကိုကလည္းႀကိဳက္မွာပါ။ ေရးခ်င္တာသာ ေရးပါဗ်ာ၊ ေမြးေန႔မွာ ေရးေတာ့ ပိုအမွတ္တရ ျဖစ္တာေပါ့”-လို႔ေျပာပါတယ္။ ဆရာကိုယ္တိုင္လည္း ကၽြန္မကိုနားလည္ႏိုင္မယ္လို႔ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။

 ဆရာရဲ႕“စာအုပ္ေဝဖန္ခ်က္ တေစာင္မွာ (ရဲေဘာ္(၃) က်ိပ္ဝင္ တခ်ိဳ႕ရဲ႕သမီးမ်ားက ဖခင္မ်ားအေၾကာင္းေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္မ်ားအေၾကာင္းေဝဖန္ခ်က္)- “အဲဒီထဲမွာ လွေက်ာ္ေဇာက ကံ အေကာင္းဆုံး။ အသက္အရွည္ႀကီးေနရတဲ့ ဖခင္ႀကီးနဲ႔ မခြဲမခြာေနခဲ့ရတယ္”လို႔ဆရာက ဆိုထားပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မက ေဖေဖနဲ႔ အၾကာႀကီး အတူတူ ေနထိုင္ရ႐ုံမက- ေနာက္ပိုင္းေဖေဖေရးသားသမၽွ စာေစာင္စာတမ္းေတြ(ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိအပါ) အတြက္ျပင္ဆင္ရာမွာေရာ ေဖေဖက သတင္းမီဒီယာ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ျပဳလုပ္တဲ့ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းခန္းမ်ားအတြက္ ျပင္ဆင္ရာမွာေရာ-ကၽြန္မက ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ရတာျဖစ္ေတာ့ ဒီ သမိုင္းဝင္ ျဖစ္ရပ္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဲဒီအေပၚ ေဖေဖရဲ႕သုံးသပ္ခ်က္မ်ားပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မက ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္မက ဘာအေၾကာင္းပဲေရးေရး-ေျပာေျပာ- ေဖေဖအေၾကာင္းက ဆက္စပ္ပါဝင္ ေနပါ ေတာ့ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပါဆရာရယ္။ ခြင့္လႊတ္ပါ။ 

ဒါအျပင္ ျပည္သူ႕ကဗ်ာဆရာ၊ ေဝဖန္ေရးဆရာတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဆရာ့ကို ဂါရ၀ျပဳဖို႔ ကၽြန္မမွာ ဆရာ့စာေပနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ထိေတြ႕ဖို႔ အခြင့္မသာခဲ့ပါဘူး။ ကဗ်ာအေၾကာင္းလည္း နားမလည္၊ ဆရာက စာေပေဝဖန္ ေရးဆရာအျဖစ္ လၽွမ္းလၽွမ္းေတာက္လာခ်ိန္မွာလည္း ကၽြန္မတို႔က ေတာထဲေရာက္ေနျပန္လို႔ ဆရာ့စာေပ ေတြနဲ႔လည္း မနီးစပ္ခဲ့ျပန္ပါဘူး။  (ခုေတာ့ မိုးမခ ဝက္ဆိုဘ္ကတဆင့္ ဆရာ့စာမ်ားနဲ႔ ထိေတြ႕ခြင့္ရေနပါၿပီ)။ 

ဆရာနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာ လူခ်င္းမရင္းႏွီးခဲ့ေပမဲ့ ဗမာျပည္ ဒီမုိကေရစီေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ေနသူခ်င္းဆိုေတာ့ ျပည္ပမွာ ဆက္သြယ္ခြင့္ ရင္းႏွီးခြင့္ ႀကံဳရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္သြယ္ဖို႔ အေရးကိစၥေတြ ေပၚလာ တတ္လို႔ မၾကာခဏ ဖုန္းနဲ႔ ဆက္သြယ္မိပါတယ္။ ဒီမွာ ကၽြန္မသတိထားမိ တာတခုရွိပါတယ္။ ဆရာရဲ႕ ကၽြန္မတို႔ အေဝးေရာက္ေတြ အေပၚထားရွိတဲ့ ေစတနာပါ။ ဆရာ့ဆီ ဖုန္းဆက္ခ်ိန္မ်ားမွာ တခါတရံဧည့္သည္ေတြ (ျပည္တြင္းကလာသူမ်ား) ေရာက္ေနတာနဲ႔ ႀကဳံတတ္ပါတယ္။ အဲလိုအခါမ်ိဳးမွာ ဆရာက အဲဒီလူေတြနဲ႔ အတင္းမိတ္ဆက္ေပး- အတင္းစကားေျပာခိုင္းတာေတြ လုပ္ေပး တတ္ပါတယ္။

 တခါကလည္း ဆရာတင္မိုးဆုံးေတာ့ ကၽြန္မက ေဖေဖကိုယ္စား ဝမ္းနည္းစကားေျပာဖို႔၊ ကိုေအာင္ေစာဦးကတဆင့္ စီစဥ္ပါတယ္။ ကိုေအာင္ေစာဦးက ဆရာတင္မိုးသမီးေတြ သြားေခၚေနတုန္း ဖုန္းနားရွိေနတဲ့ ဆရာ့စြမ္းနဲ႔စကားစျမည္ေျပာရင္း “ကၽြန္မက ဆရာတို႔လာေတာ့မယ္ ၾကားထားလို႔-ကၽြန္မတို႔က ဆရာ(၃)ဆူလာရင္ (ဆရာတင္မိုး၊ ဆရာစြမ္း၊ ဆရာဝင္းေဖ) တန္းစီထိုင္ခိုင္းၿပီး ကန္ေတာ့ၾကမယ္လို႔ ႀကိမ္းထား ၾက တာ။ အခုေတာ့ ဆရာတင္မိုးက ပဲ့သြားၿပီေနာ္”လို႔ေျပာမိပါတယ္။ ဒီတင္-ဆရာက“ဟုတ္လား။ ဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ား အဲဒါေလးကို-တင္မိုးသမီးေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ ထည့္ေျပာျပလိုက္ေနာ္”လို႔မွာပါတယ္။ 

ဆရာက လူငယ္ေတြက ကၽြန္မတို႔ အေဝးေရာက္ေတြအေပၚ ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္တဲ့ အထင္အျမင္လႊဲမွားမႈေတြကို ေျဖေလၽွာ႔ေပးခ်င္ပုံရပါတယ္။ ဒီလိုပဲဆရာနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္စပ္မိသမၽွေလးေတြ ျပန္ေျပာင္းေတြးေတာရင္း ဆရာ့ ကို“ေဖေဖ အတြက္ ေရးေပးခဲ့တဲ့ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါးအေစာင္ေစာင္အတြက္ေရာ၊ ကၽြန္မစာအုပ္ ေဝဖန္ေရးမ်ား အတြက္ေရာ ကၽြန္မတို႔ အေဝး ေရာက္မ်ား အေပၚထားရွိတဲ့ ေစတနာေမတၱာမ်ားအတြက္ေရာ၊ အားလုံးအားလုံးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကား လိုပါတယ္။ 

ဆရာတေယာက္ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းတို႔ျပည့္စုံၿပီး တိုင္းျပဳျပည္ျပဳစာေပမ်ား (အခုလို)အဆက္မျပတ္ ေရးသား ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆု ေတာင္းေမတၱာပို႔အပ္ပါတယ္။ 

ဆရာႀကီး-ေမာင္စြမ္းရည္-အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ေစေသာဝ္။ 

လွေက်ာ္ေဇာ ၂-၁-၂၀၁၇။