ေအာင္ေက်ာ္ဆန္း ● ဗကသဆိုတာ
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၇
ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ သမဂၢမွာ တာဝန္ယူခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အထက္က မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းရဲေဘာ္ႀကီး ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အင္မတန္ေနရာေပးၿပီးဆက္ဆံခဲ့တာကို အခုမွျပန္ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က သမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းႀကီးေတြကို မ်ဳိးဆက္အစုံေတြ႕ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ၁၉၀၃ ခုႏွစ္ ဘုရားမထူးသပိတ္ကိုမီခဲ့တဲ့ေခါင္း ေဆာင္ႀကီးေတြ၊ ပထမသပိတ္ ဒုတိယသပိတ္၊ တတိယသပိတ္ကို မီခဲ့တဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက ၁၉၀၃ နဲ႔ ၁၉၃၆ အၾကား ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဟာ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ကုန္ပါၿပီ။ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ကိစၥနဲ႔ေတာ့ သူတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆက္သြယ္ေလ့မ႐ွိပါ။ သိပ္အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိး National Concern ျဖစ္လာတဲ့အေျခ အေနမ်ဳိး သူတို႔မပါမျဖစ္တဲ့အေျခအေနမ်ဳိးမွ သြားၿပီးဒုကၡေပးရတာပါ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ႐ွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံမွာ အဲဒီမ်ဳိး ဆက္ေတြပါ လမ္းေပၚထြက္လာၾကတယ္။ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔လိုအပ္သမွ် ဗကသလိုအပ္သမွ် ဘာမဆို ဝိုင္းဝန္းကူညီခဲ့ၾက တာပါ။ မႏၱေလးမွာ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေျဗာင္ထြက္ရပ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေနရာကိစၥစဥ္းစားရပါတယ္။ သပိတ္ကာလဆို ေတာ့ ေနရာက မ႐ွားပါဘူး။ ေပါပါတယ္။ လက္ညႇဳိးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္တဲ့ကာလမဟုတ္လား။
ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ မႏၱေလးမွာ တကယ္ကိုေနရာမ႐ွားပါဘူး။ မန္းတကၠသိုလ္မွာ ရတနာဘုမၼိမွာ သပိတ္စစ္ေၾကာင္း အသီးသီးမွာ ဗကသကို ႀကိဳဆိုေနရာေပးမယ့္သူေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ ဒီလိုၾကားထဲကပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ေန႐ွင္နယ္ ေက်ာင္းလို႔ေခၚတဲ့ အထက (၂) မွာ ႐ုံးထိုင္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းသားေဟာင္းထဲကတဆင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်ဥ္းကပ္တယ္။ အသင္းနာယကတဦးျဖစ္တဲ့ သုခဝတီဦးစိန္တင္ကလည္း သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေဟာင္း ပါ။ သူက ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ အသံၾကားတာနဲ႔ ထိုင္ခုံလက္တန္းႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ၿပီး ထရပ္လိုက္တယ္။
"လက္ခံမွာေပါ့ဗ်။ လက္ခံရမွာေပါ့။ ျငင္းလို႔ရတဲ့ကိစၥမွ မဟုတ္တာ။ ဒီေနရာဟာ ဗကသမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဘူမိနက္သန္ ေနရာမွန္ပဲ။ ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္လာတာ ဘယ္သူကျငင္းဆန္ရမွာတုန္း။ ကိုယ့္အေမအိမ္ျပန္လာတာကို ဘယ္လိုသားသမီးက ျငင္းဆန္ရမွာတုန္း။ လာၾကဗ် လာၾက။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို အားလုံးကေစာင့္ေနၾကတာ။ လိုအပ္တာမွန္သမွ်ေျပာ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခိုင္း။ ခိုင္းပါ။ အဖိုးအရြယ္ အေဖအရြယ္ဆိုၿပီး အားမနာၾကနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးဟာ သမဂၢရဲ႕သားသမီးေတြပဲ။ သမဂၢ အတြက္ဆို အကုန္လုပ္ေပးၾကမွာ။ လာဗ် လာၾက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ လက္ခံတယ္။ ဟုတ္ၿပီလား။"
ဗကသမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို အဲဒီလို ဝမ္းပန္းတသာႀကိဳဆိုတဲ့ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အေမလူထုေဒၚအမာပါ။ ႐ွစ္ေလးလုံး ပထမဆုံးေန႔မွာ အေမလူထုေဒၚအမာ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ခ်ီတက္တဲ့အထဲ မပါေသးပါဘူး။ "အေမခဏေနပါဦး အေျခအေန ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါဦး။ အေမထြက္ဖို႔လိုအပ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လာေျပာပါမယ္။"လို႔ ဗကသမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က သေဘာထားေပး ထားတာပါ။ အေမက "ဗကသနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ငါ့ကို ဘာမဆိုခိုင္း"လို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမတၱာ ရပ္ခံတဲ့အတိုင္း လိုက္ေလ်ာပါတယ္။
ၾသဂုတ္လ ႐ွစ္ရက္ေန႔အေျခအေနဟာ အေတာ္ကိုတင္းမာပါတယ္။ သပိတ္ ဘယ္ေနရာကစမလဲ ဘယ္သူမွမသိပါဘူး။ ကိုယ္စီကိုယ္စီ အုပ္စုဖြဲ႕ျပီး အေသခံဆႏၵျပမယ့္အဖြဲ႕ေတြ ႐ွိေနၾကပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္လူကိုယ္ပဲသိတယ္။ တၿမိဳ႕လုံးအ ေျခအေန မွန္းလို႔မရေသးဘူးေပါ့။ မႏၱေလးဘုရားႀကီးအေ႐ွ႔မုခ္ ကုသိနာ႐ုံတိုက္ဝ၊ ျမေတာင္ေက်ာင္းတိုက္အုတ္တံတိုင္း၊ မစိုးရိမ္တိုက္ေဟာင္းဆြမ္းစားေက်ာင္း၊ မန္းတကၠသိုလ္ပင္မ၊ ရတနာဘုမၼိနဲ႔ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းဝန္းေတြမွာ စာရြက္ေတြျပန္႔ၾကဲ ေလမွာဝဲေနပါၿပီ။ အဲဒီတုန္းက ႏိုင္ငံေရးဝါဒျဖန္႔ေၾကာ္ျငာေတြကပ္တဲ့ေနရာေတြကိုလည္း Democrtic Wall ေတြလို႔ တင္စား ေခၚေဝၚေနပါၿပီ။ သပိတ္ကျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။ ဘယ္လိုစၾကမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ ေရ႐ွည္အျမင္စိုက္ထူၿပီး အလုပ္လုပ္တာမို႔ အမ်ားဆုံးေ႐ွ႕ထြက္တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အားလုံးသိတဲ့ အတိုင္း ရန္ကုန္မွာလည္း ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေသနတ္သံေတြ ယမ္းနံ႔ေတြနဲ႔ ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္ေနပါၿပီ။
အခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ မႏၱေလးဟာလည္း အင္မတန္ျပင္းထန္တဲ့ စစ္ေျမျပင္လိုျဖစ္ေနတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။ စစ္ ကိုင္းမွာ လူေပါင္းရာေက်ာ္ ပစ္သတ္ထားတာ ဘာမွမၾကာေသးပါဘူး။ ေ႐ွ႕ကစစ္ကိုင္းလူသတ္ပြဲက ေသြးမေျခာက္ေသးခင္ ေနာက္ထပ္တမ်ဳိး အႏၱရာယ္႐ွိတဲ့တိုက္ပြဲကို ဆက္တိုက္ၾကရမွာပါ။ သတင္းေတြက ဘယ္မွာမွ မေကာင္းပါဘူး။ ရန္ကုန္မွာ ပစ္ခတ္ေနသလို ေတာင္ႀကီး လား႐ွိဳးနဲ႔ျပည္တို႔မွာ လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္းေတြျဖစ္ ေသြးေခ်ာင္းစီးထားတာေတြလည္း ႐ွိပါ ေသး တယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူထုရဲ႕ မေၾကာက္မရြံ႕ေနာက္မတြန္႔တဲ့ သတၱိ ဇြဲနပဲ အနစ္နာခံေဆာင္ရြက္မႈ အသက္ကိုေတာင္ပမာမထားဘဲ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈေတြေၾကာင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွာ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕လမ္းမႀကီးေတြေပၚ ႐ွစ္ေလးလုံးတိုက္ပြဲ ေခၚသံေတြ ျမည္ဟိန္းပဲ့တင္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ သပိတ္စတဲ့ေနရာေတြက ကုသိနာ႐ုံတိုက္ဝဘုရားႀကီးအလယ္တိုက္ ဦးေပစိ ဘုရား ေစ်းခ်ိဳနာရီစင္တို႔ပဲလို႔ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သပိတ္စစ္ေၾကာင္းေတြဟာ ေတာင္ကေနေျမာက္ တျဖည္းျဖည္း ခ်င္းစုေပါင္းၿပီး နာရီစင္မွာ လူအုပ္ႀကီးျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီကေန ၂၆ ဘီလမ္း ေနာက္အဲဒီကတဆင့္ ၇၃ မဂၤလာလမ္း အဲဒီက ေန တကၠသိုလ္၊ ေနာက္ေရတြင္းပ်က္ သိပၸံလမ္းကတဆင့္ ဘုရားႀကီး။ အဓိကစစ္ေၾကာင္းဟာ အဲသလိုပတ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့စစ္ေၾကာင္းေတြ လူအုပ္ေတြကေတာ့ ေ႐ွ႕ကြၽံလိုက္ ေနာက္ျပတ္က်န္လိုက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ၾကရတာပါ။ ဒီအူေၾကာင္း ကေနလမ္းလြဲၿပီး အျခားနည္းနဲ႔ခ်ီတက္ေနတာေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ အဲဒီေန႔က ပစ္ခတ္မႈ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ျဖစ္ပါတယ္။ လူအုပ္္ထုထည္ႀကီးလြန္းတဲ့အတြက္တေၾကာင္း ျပည္သူေတြ ဝန္းရံထားတဲ့အတြက္ လမ္းပိတ္ၿပီး လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ေရးတပ္စုပိတ္မိသြားႏိုင္တဲ့အေျခအေနေၾကာင့္တေၾကာင္း စစ္တပ္က ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေပးရပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔ဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေသေရး႐ွင္ေရးျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။ အဲဒီေန႔ဆက္မထြက္ႏိုင္ရင္ ပြဲ သိမ္းၿပီ။ တကယ္ေတာ့ တိုက္ပြဲဝင္လူထုတရပ္လုံးဟာ အဲဒီအေျခအေနကို အမွန္အတိုင္း မွန္းဆႏိုင္ၾကပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွိ သမွ်လူသူအင္အားအကုန္သုံးၿပီး ဆက္တြန္းၾကပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေရ႐ွည္ ေျမ ေအာက္လုပ္ငန္းအတြက္ ခ်န္ရစ္မယ့္ရဲေဘာ္ေတြကလြဲလို႔. က်န္ရဲေဘာ္အားလုံးကို အဆုံးစြန္ဝင္ပါခြင့္ေပးလိုက္ၾကပါၿပီ။ ကိုယ္တိုင္ ပိုင္းျဖတ္မႈ႐ွိ႐ွိနဲ႔ တိုက္ပြဲကိုဆင္ႏြဲခြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါတင္မက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမတၱာရပ္ခံ ဟန္႔တားထားတဲ့ သမဂၢရဲေဘာ္ႀကီးေတြဆီကိုလည္း သပိတ္တိုက္ပြဲမွာ တခဲနက္ပါဝင္ၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံစာေတြ ပို႔လိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔က စၿပီး အေမလူထုေဒၚအမာအပါအဝင္ သမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမ်ဳိးဆက္အားလုံး သပိတ္တိုက္ပြဲထဲကို တခဲနက္ အုံနဲ႔က်င္း နဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္လာခဲ့ၾကတာပါ။
ေလးစားအပ္တဲ့ သမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အခုအဲဒီေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းႀကီးေတြ အားလုံးနီးပါး ကြယ္လြန္သြားၾကပါၿပီ။ ဒီသမဂၢေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သမဂၢတာဝန္ကိုေက်ႁပြန္ ေအာင္ ဝင္ေရာက္ ထမ္းေဆာင္ေပးၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သတိရသေလာက္ အဲဒီရဲေဘာ္ႀကီးေတြရဲ႕ အမည္စာရင္းကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးက်န္ပါဦးမယ္။ သုခဝတီဦးစိန္တင္ လူထုေဒၚအမာ ကဗ်ာဆရာၾကည္ေအာင္ စံျပၾကက္ျခံပိုင္႐ွင္ ဦးေမာင္ေလး ေျမးသူႀကီးဦးေစာေမာင္ ေဒါက္တာလွေရႊစစ္ကိုင္း ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဦးသူေတာ္ သပိတ္မတိုင္ခင္အနီးကပ္မွကြယ္လြန္သြားတဲ့ တကၠသိုလ္ေမာင္ေစာလြင္ မနတဦးေဇာ္ဝင္း ေက်ာက္ဆည္ဦးစိုးဝင္းေမာင္ ေက်ာက္ဆည္ေဒၚျမရီ သံမဏိေမာင္ေမာင္ တတိယသပိတ္ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚတင္တင္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ ဗိုလ္မွဴးလွွေဖ ျမင္းျခံသပိတ္ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ဦးေအာင္သူ မစိုးရိမ္တိုက္ေဟာင္းနာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ၊ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္နာယကခ် ဳပ္ဆရာေတာ္ဦးရာဇဓမၼ စတဲ့ ရဟန္း႐ွင္လူၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုံးလူႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဆရာေတာ္ေတြကလြဲရင္ က်န္တဲ့လူပုဂၢိဳလ္ ေတြက သမဂၢရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြပါ။ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သမဂၢဆိုတဲ့အသံၾကားရင္ အားလုံးအသင့္အေနအထားနဲ႔႐ွိခဲ့ၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လိုေလေသးမ႐ွိ ကူညီပံပိုးခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း အမိတကၠသိုလ္ရင္ခြင္ကထြက္ၿပီး ပုလဲသီတကြဲစီ ဆိုသလို ပရိေယသနဝမ္းစာ႐ွာစားေနရတဲ့ဘဝမွာ သမဂၢဆိုတဲ့အသံၾကားရင္ အလိုလိုနားစြင့္မိၾကတာပါ။ ကိုယ္က်င္လည္ ေလရာ ဘဝဝန္းက်င္က ခဏထြက္ၿပီး သမဂၢမိခင္လိုအပ္သမ်ွ ပံ့ပိုးကူညီၾကရတာပါ။ မ်ဳိးဆက္အသီးသီးက ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ ေဟာင္းအားလုံးဟာ သမဂၢမိခင္ေ႐ွ႕မွာ ႐ိုေသကိုင္းၫႊတ္ၾကရတာပါ။ လူထုေဒၚအမာသခင္အုန္းျမင့္ သခင္သိန္းေမာင္ ဒဂုန္တာရာ ေလထီးဗိုလ္အုန္းေမာင္ ေလထီးေဒၚျမရီစတဲ့တိုင္းျပည္ေ႐ွ႕ေဆာင္သူရဲေကာင္းႀကီးေတြေတာင္မွ သမဂၢမိခင္ေ႐ွ႕ မွာ ႐ိုေသကိုင္းၫႊတ္ၾကရပါတယ္။ သမဂၢကို ပမာမခန္႔လုပ္သူ မၾကံဳဖူးပါဘူး။ ဒါ ကြၽန္ေတာ္ရင္းႏွီးေတြ႔ၾကံဳဆက္ဆံမိသမွ် လူပုဂၢိဳလ္ေတြကို တိုင္တည္သက္ေသထူတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ လက္လွမ္းမမီွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။
ရဲေဘာ္မ်ားခင္ဗ်ား .....
ဗကသမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေ႐ွ႕ေမွာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးမူလတန္းဆရာေ႐ွ႕ေရာက္သလို ႐ိုေသေလးစားၾကရပါတယ္။ ရဲေဘာ္တို႔ဟာ သမဂၢအေမရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ဆထက္တပိုး တိုးျမႇင့္ႏိုင္သူေတြျဖစ္ၾကပါေစ။ သမဂၢစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ညီၫြတ္ၾကပါ ေစ။ သမဂၢကို ႐ိုေသေလးစားႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သအပ္ပါတယ္။
ဗကသမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အဓြန္႕႐ွည္ပါေစ။
ရန္သူတကာ ေၾကာက္ဒူးတုန္ပါေစ။
ေအာင္ေက်ာ္ဆန္း
၂၂ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၇
ဓာတ္ပုံအညႊန္း - ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႕ဝင္မ်ား (ဓာတ္ပုံ MOI)