 |
| ဓာတ္ပုံ / ဧရာ၀တီ |
ေနာင္ေက်ာ္ - ကုိယ္က ဆုတ္ၿပီးရင္းဆုတ္ေနမွေတာ့ သူတက္လာမွာ တကယ္ေသခ်ာ
(မုိးမခ) ဇြန္ ၁၉၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခမဂၢဇင္း အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၆၊ ဇြန္လ ၂၀၁၅ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္)
(မုိးမခ) ဇြန္ ၁၉၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခမဂၢဇင္း အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၆၊ ဇြန္လ ၂၀၁၅ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္)
(၁)
ေလာကသဘာ၀တြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ထားေသာ ဘက္ႏွစ္ဘက္အနက္ တဘက္က ေနာက္ဆုတ္ေသာေျခလွမ္းေတြရွိလာတုိင္း အေျခားတဘက္က ေရွ႕တုိးလာေသာ ေျခလွမ္းေတြက ရွိတတ္စျမဲပင္။ ဘက္ႏွစ္ဘက္ကုိ အဓမၼႏွင့္ ဓမၼဟု ဆုိၾကပါစုိ႔။ ဓမၼကေနာက္ဆုတ္လွ်င္ အဓမၼက ေရွ႕တုိးလာတတ္သည္။ ဓမၼက ေရွ႕တုိးလာျခင္းေၾကာင့္ အဓမၼကနာက္ဆုတ္သြား တတ္သည္။ ဤသည္ကုိ သီအုိရီသေဘာဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ တကယ့္ေလာကထဲတြင္ ဓမၼက အားေကာင္းေမာင္းသန္ေရွ႕တုိးလာေသာ္လည္း အဓမၼက ေနာက္ဆုတ္မသြားဘဲ တလွမ္းၿပီး တလွမ္းေရွ႕တုိးၿပီး ဓမၼကုိ တုိက္ခုိက္ၿဖိဳခြဲတတ္ျခင္းကုိလည္း ေတြ႕ရတတ္သည္။ အားေကာင္းေမာင္းသန္လွပါသည္ဟုဆုိေသာ ဓမၼဘက္မွာ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြရွိေနေသာေၾကာင့္ လား။ အဓမၼဘက္၏ မုိက္တြင္းနက္မႈ၊ မုိက္႐ုိက္ထြားက်ဳိင္းမႈက အျမင့္ဆုံးအဆင့္သုိ႔ေရာက္ေနျခင္းေၾကာင့္လား။ စဥ္စား စရာ ေတြရွိသည္။
(၂)
ဗမာျပည္သမုိင္းတြင္ ၁၉၈၈ ကျဖစ္ခဲ့ေသာ လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးသည္ တပါတီ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရးႏွင့္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ဦးတည္ၿပီး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤမွ်ႀကီးမားေသာ ျပည္သူလူထုအေရးေတာ္ပုံ ႀကီး၏ တုိက္ပြဲ၀င္ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားက အေပၚယံပုံသဏၭာန္ပဲ ရခဲ့သည္။ အႏွစ္သာရက ယခုထိမရရွိေသး။ မဆလေခတ္ ၁၉၇၄ ဖြဲ႕စည္းပုံလုိပဲ စစ္အာဏာရွင္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံထားေသာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံကုိ ရခဲ့သည္။ ပါတီစုံအမည္ခံထား ေသာ ေခတ္တြင္ စစ္တပ္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံထားေသာ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီကပဲ အာဏာကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ လႊတ္ေတာ္မ်ားထဲတြင္ စစ္တပ္ကုိယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းက ေျဗာင္က်က်၀င္ထုိင္ၿပီး အေရးႀကီးေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ ပါတီစုံနာမည္ခံထားျခင့္ႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးတခ်ဳိ႕ေပးထားေသာလည္း ေပးထားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ တျဖည္းျဖည္း ထိန္းခ်ဳပ္၍ ကန္႔သတ္တင္းက်ပ္လားေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအမ်ားစုမွာ စစ္တပ္ပုိင္ကုမၸဏီမ်ား၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားပုိင္ဆုိင္ေသာ ကုမၸဏီမ်ား၊ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္း မ်ားႏွင့္ ပုလင္းတူ ဗူးဆုိ႔ျဖစ္ေသာ ခ႐ုိနီမ်ားလက္ထဲတြင္ ရွိသည္။ မဆလေခတ္က ျပည္သူပုိင္ဟုေခၚေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအားလုံးသည္ စစ္အာဏာရွင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ လက္ညႇဳိးညႊန္ရာေအာက္တြင္ ရွိိခဲ့သည္။ ယခု ေစ်း ကြက္စီးပြားေရးဟုေခၚၾကာေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၏ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔ (မွန္းဆခ်က္) သည္ စစ္အုပ္စုႏွင့္ အေပါင္းအပါ (ခ႐ုိနီ) မ်ား၏ ကစားကြက္ထဲသုိ႔ ေရာက္ေနေပၿပီ။ ႏုိင္ငံေရးအာဏာေရာ၊ စီးပြားေရးအာဏာကုိပါ စစ္အုပ္စုအေဟာင္းအသစ္ မ်ားက လႊမ္းမုိးခ်ဳပ္ကုိင္ ထင္ရာစုိင္းခြင့္ ရယူထားသည့္ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ႏွင့္ စစ္အုပ္စု ေစ်းကြက္စီးပြား ေရးေခတ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ႏုိင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕က စစ္ဗ်ဴ႐ုိကရက္ အရင္းရွင္စနစ္ဟု ယေန႔ေခတ္ကာလကုိ နာမည္ေပး ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ထုိသုိ႔ အေပၚယံအသြင္သဏၭာန္ေတြ ေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ္လည္း အာဏာရ၏အႏွစ္သာရေတြက မေျပာင္းလဲဘဲ အရင္အတုိင္း လုိပင္ ဆက္ရွိ၊ ဆက္ျဖစ္ေနေသာေခတ္ကုိ အသြင္းေျပာင္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟု ေျပာရျခင္းျဖစ္သည္။ ဖြဲ႕စည္းပုံဥပေဒ၊ ႏုိင္ငံေရးခ်ဳပ္ကုိင္မႈ၊ စီးပြားေရးလႊမ္းမုိးေနရာယူထားမႈမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး အသြင္ေျပာင္းစစ္ဏာရွင္မ်ား၏ တလွမ္းၿပီး တလွမ္း ေရွ႕တုိးလာေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ ေျခကုပ္ယူမႈမ်ားကုိ ေတြ႕ေန ျမင္ေနရသည္။ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီးမွ ေပါက္ဖြား လာခဲ့ေသာ ထုိေနာက္ပုိင္းကာလမ်ားတြင္ ထုိးထြက္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ဒီမုိကေရစီတိမ္းညႊတ္ေသာအဖြဲ႕ အစည္းမ်ား၏ ေျခလွမ္းေတြက ေရွ႕သုိ႔တုိးၿပီး လွမ္းေနၾကပါေသးရဲ႕လား။ ရပ္တန္႔ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီလား။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေသာ ေျခလွမ္းေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလား။ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ဖုိ႔ အကဲျဖတ္ဖုိ႔လုိလာပါၿပီ။
တလွမ္းၿပီး တလွမ္းေရွ႕တက္လာေသာ ေျခခံသမ်ား၊ ေတြေ၀ရပ္တန္႔ေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ား၊ ေနာက္သုိ႔ မသိမသာေရာ၊ သိသိသာသာပါ ဆုိတ္ခြာလာေသာ ေျခသံမ်ားကုိ ၾကားရသည္။ ကုိယ့္ဘက္ျခမ္းဟု ယုံၾကည္သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာမ်ား မွ အသံမ်ား။
ဒလၾကမ္းနင္းတက္လာေသာ ေျခသံျပင္းျပင္းေတြကုိလည္း ၾကားေနရသည္။ ဖိႏွိပ္သူတုိ႔ဘက္က ေျခလွမ္းေတြ၊ ေျခသံေတြ၊ ၿပီးေတာ့ နားလွည့္ပါး႐ုိက္ေသာ အမိန္႔မ်ား၊ အာဏာျပင္းလြန္းေသာ အမိန္႔မ်ား။
အမိန္႔ေတြေပးတာ မေက်နပ္ဘူး ဟူေသာ သီခ်င္းသည္ ကုိယ့္ဘက္ျခမ္းမွာပင္ တျဖည္းျဖည္း တိမ္၀င္လာေသာ ေခတ္ၿပိဳင္ခံ စားမႈ၊ မာန္ေတြ က်ဳိးေၾက၊ အသံေတြေၾကမြ၊ ဟန္သဏၭာန္ေတြ ေႂကြက်ခဲ့ေလၿပီလား။ တခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ အားမနာတမ္းပင္ ေမးရေတာ့မည္။
(၃)
ကမာၻေပၚတြင္ ဖြဲ႕စည္းပုံဥပေဒေရးဆြဲသည့္ကာလအရွည္ၾကာဆုံး (၁၄ ႏွစ္ေက်ာ္) အခ်ိန္ဆြဲၿပီး အတည္ျပဳခဲ့သည့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕ စည္းပုံမူၾကမ္းထြက္လာကတည္းက ဖြဲ႕စည္းပုံတုိက္ဖ်က္ေရး တုိက္ပြဲဆင္ႏႊဲေရးအသံက ထက္ၾကပ္မကြာ ကပ္လုိက္လာခဲ့ သည္။ ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရး၏ အနာဂတ္တုိက္ပြဲသည္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ ဖ်က္သိမ္းေရးပင္ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ဥပေဒတြင္း၊ ဥပေပ၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကသည္။ ကာလနည္းနည္းၾကာလာေသာအခါ ႏုိ္င္ငံ ေရး ပါတီမ်ားႏွင့္ အဖြဲ႕အစည္းအေတာ္မ်ားမ်ား၏အသံက ဖြဲ႕စည္းပုံဖ်က္သိမ္းေရးမဟုတ္။ ျပင္ဆင္ေရးလမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သြားသည္။ အားမတန္၍ မာန္ေလ်ာ့ေသာ အသံလား။ နည္းပရိယာယ္သေဘာကုိ ေျပာေသာအသံလား။ အေၾကာက္ တရားႏွင့္ ေျခာက္ခ်ားလာေသာအသံလား။ ေျခလွမ္းတခ်ဳိ႕က ရပ္တန္႔၊ တခ်ဳိ႕ကေနာက္ဆုတ္သြားသည္။
စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုဘက္ကေတာ့ ေမခလာဆုိခဲ့ေသာ ျပန္ေပေတာ့ မစဥ္းစားနဲ႔ .. ျပန္ေပေတာ့ မစဥ္းစားနဲ႔ ျပန္ ..ျပန္ ..ေနာက္လွည့္ၿပီး ျပန္ ျပန္ ဟူ ေသာ သီခ်င္းစာသားကုိ တုိးတုိးတမ်ဳိး၊ က်ယ္က်ယ္တဖုံ ဆုိေနခဲ့ၾကပုံရသည္။ ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ ၾကေသာ ေျခလွမ္းေတြကုိ ျမင္ေနၾကားေနရသည္ကုိး။
ရွစ္ေလးလုံး ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပုံ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ (ေငြရတု) အခမ္းအနား၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ၃ ခုထဲတြင္ .. ဖြဲ႕စည္းပုံ ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲရန္ (သုိ႔မဟုတ္) အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲရန္ ... ဟူေသာ အခ်က္လည္း ပါသည္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေရးေကာ္မီတီေတြ ဘာေတြဖြဲ႕သည္။ ေငြရတုေၾကညာစာတမ္းမွာပင္ အေရးေတာ္ပုံႀကီး၏ မၿပီဆုံးေသးေသာ တာ၀န္မ်ားကုိ ဆက္လက္ထမ္းရြက္သြားမည္ ဟု ေဖာ္ျပထားခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
အစည္းအေ၀းေတြ၊ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးပြဲေတြလုပ္ေသာသတင္းေတြကုိ ၾကားခဲ့ရသည္။ အဲ့ဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပုံျပင္ ဆင္ေရးလက္မွတ္ထုိးလႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္လာသည္။ ျပည္သူလူထု ငါးသန္းခန္႔က အားတက္သေရာ လက္မွတ္ေရးထုိးၾကသည္။ ဤလက္မွတ္ေတြကုိ လႊတ္ေတာ္သုိ႔တင္သည္ဟု ၾကားရသည္။ ေနာက္ေတာ့ လက္မွတ္ငါးသန္းသတင္းလည္း လႊတ္ေတာ္ ႏုိင္ငံေရးပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္မွာ စုန္းစုန္းျမႇဳပ္သြားသည္။ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပမွာ ထင္ပါရဲ႕။
လႈပ္ရွားေတာင္းဆုိမႈ ဖိအား (လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ) မပါေသာ လႊတ္ေတာ္တြင္းလႈပ္ရွားမႈသက္သက္က မထိေရာက္တတ္ေသာ၊ အရာမေရာက္တတ္ေသာ သင္ခန္းစာကုိ ရခဲ့ၾကမည္ထင္သည္။ ထင္သည္ဟုသာ ေျပာပါသည္။ သင္ခန္းစာ တကယ္ရ မရေတာ့ မသိပါ။
ဒီအခါမ်ဳိးတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံဖက္တြယ္ဆုပ္ကုိင္ထားသူမ်ားဘက္မွ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္စကားေတြေျပာ၍ ေရွ႕တလွမ္း တုိးလာသည္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္ ျပင္ဆင္၍မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဟူေသာ သေဘာထားအျမင္မ်ားျဖင့္ ေရွ႕တက္လာ ေသာ ေျခသံမ်ား၊ ရပ္သြားေသာ (သုိ႔မဟုတ္) ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားေသာ ေျခခံေတြ၊ ေလသံေတြကုိ သူတုိ႔ဘက္က ၾကားေန ျမင္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။
(၄)
၂၀၁၅ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔တုန္းက လက္ပန္တန္းၿမိဳ႕မွာ ဒီမုိကေရစီပညာေရးပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းကုိ အစုိးရဘက္က အၾကမ္း ဖက္ၿဖိဳခြဲဖမ္းဆီးခဲ့သည့္လုပ္ရပ္က ကမာၻေက်ာ္သြားေသာျဖစ္ရပ္တခု။ ကမာၻမွာ ျမန္မာေဟ့လုိ႔ ေက်ာင္းသားျဖစ္သူ ေတြဘက္က ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားႏုိင္ေပမယ့္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးအစုိးရအတြက္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီမ်က္ႏွာဖုံးကြာက်ၿပီး စစ္အာဏာရွင္အဏြယ္ ေဖြးေဖြးႏွင့္ ေသြးဆာေနေသာ မ်က္ႏွာကုိ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ျမင္လုိက္ရေသာေန႔ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ သူတုိ႔ကလည္း ခပ္တည္တည္။
ဤသုိ႔ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈတြင္ ဘယ္သူေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါသနည္း။ အစုိးရကေတာ့ မဆလဦးေန၀င္းေခတ္တုန္းကလုိပင္ စစ္ယူနီေဖာင္းခြၽတ္၍ တုိက္ပုံ၀တ္ထားေသာ စစ္တပုိင္းအစုိးရ။ အာဏာအျပည့္အ၀ယူထား၊ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္ကေတာ့ ကာလုံဟုေခၚသည့္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြအမ်ားစုပါ၀င္ေသာ အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ ဤအစုိးရကုိ အဓိကတာ၀န္ရွိသူဟုေျပာလွ်င္ အဓိက တာ၀န္ရွိသူ (နံပါတ္ ၁) ေနာက္တြင္ ဒုတိယ၊ တတိယေတြကုိ တန္းစီေျပာရေတာ့မည္။
ေက်ာင္းသားေတြေတာင္းခဲ့သည္က ဒီမုိကေရစီပညာေရးျဖစ္လာေအာင္ အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားေတြခ်ည္းသက္သက္၏ သေဘာထားအျမင္မဟုတ္။ ပညာရွင္ေတြ၊ အေတြ႕အၾကံဳႀကီးမားသူေတြ ကြၽမ္းက်င္သူေတြ၊ လက္ေတြ႕ေဆာက္ရြ႕္ေနသူေတြႏွင့္ ေက်ာင္းသားေတြ၏ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွ ေပၚထြက္လာေသာ ရလဒ္သေဘာထားအျမင္ျဖစ္သည္။ အစုိးရက အရင္ေခတ္ေတြလုိ ပညာေရးကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားျခင္ေသာ္ လည္း မလြဲသာ၍ ဟန္ေဆာင္ေျဖေလွ်ာ့ေပးထားေသာ ပညာေရးဥပေဒျဖစ္သည္။ ဒါကုိ ေက်ာင္းသားေတြက ဦးေဆာင္ၿပီး တကယ္ေျဖေလွ်ာ့ ေပးဖုိ႔၊ ဒီမုိကေရစီပညာေရးျဖစ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိသည္။ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ဆႏၵျပညသည္။ ျပည္သူလူထုႀကီးက ၀န္းရံေထာက္ခံသည္။ မႏၱေလးမွ ခ်ီတက္လာေသာ ဒီမုိကေရစီပညာေရး သပိတ္စစ္ေၾကာင္းကုိ ျဖတ္သန္းလာရာ ၿမိဳ႕ရြာအား လုံးက ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႀကိဳဆုိသည္။ ၀ုိင္းရံေထာက္ခံအားေပးသည္။ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးသည္။ ဤျဖစ္စဥ္ကုိ အေသးစိတ္မေျပာေတာ့ပါ။
၁၉၇၄ - ၇၅ အလုပ္သမားသပိတ္ (မဆလစစ္အာဏာရွင္ေခတ္) ကာလမွာ အလုပ္သမားေတြက သူတုိ႔ဘ၀လုိအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အတူ ဆီ ဆန္ေပးဖုိ႔ေတာင္းခဲ့တုန္းက အစုိးရဘက္က က်ည္ဆံေတြေပးၿပီး ပစ္သတ္ခဲ့ဖူးသည္။ အခုလည္း အာဏာေတာင္း ေနခဲ့ၾကသည္မဟုတ္။ ဒီမုိကေရစီပညာေရး ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဟန္ျပေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ အလိမ္အညာကတိစကား ေတြႏွင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗကသမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းကုိ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ အေသးစိတ္သိ ခ်င္လွ်င္ ၁၀ း ၁၀ း ၁၀ လက္ပန္တန္း ထြက္ဆုိခ်က္ စာအုပ္ကုိ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္သည္။
စစ္ဗ်ဴ႐ုိကရက္အစုိးရက ေက်ာင္းသားေတြကုိ စြပ္စြဲသည့္ အစုိးရေလသံအတုိင္း ဗကပေတြ ဟုစြပ္စြဲခဲ့သူေတြ၊ ဗကသႏွင့္ တကသကုိ ခြဲထုတ္ပစ္ခဲ့သူေတြ။ ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းမွ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ပုတ္ခတ္တုိက္ခုိက္ခဲ့သူေတြ၊ ဒီမုိကေရစီ ပညာေရးေတာင္းခဲ့တာကုိ ကြန္ျမဴနစ္ပညာေရးေတာင္းသည္ဟု စြပ္စြဲခဲ့သူေတြအမ်ားစုသည္ ယခင္က ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္ သားဟုဆုိသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔စြပ္စြဲတုိက္ခုိက္၍ အစုိးအရအလုိက်လုပ္ခဲ့သူမ်ားထဲတြင္ အထုိင္တခုခုမွာ ေနရာရ ေနသူေတြက ဦးေဆာင္လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့ၾကသည္ကုိလည္း သတိျပဳမိၾကမည္ထင္သည္။ သူတုိ႔ေတြက ေက်ာင္းသားသပိတ္ကုိ ရန္လုိတုိက္ခုိက္ရျခင္း၏ေနာက္ကြယ္တြင္ အက်ဳိးစီးပြားတခုခုရွိေနမွာ ေသခ်ာသည္။ မတရားမႈတခုျဖစ္လာတုိင္း ထုိမတရားမႈ ေနာက္ကြယ္တြင္ တစုံတေယာက္က အက်ဳိးရွိေနတတ္သည္ဟူေသာ အဆုိလည္း ရွိေနခဲ့သည္ပဲ မဟုတ္လား။
ေက်ာင္းသားသပိတ္စစ္ေၾကာင္းက ေရွ႕တလွမ္းၿပီး တလွမ္းတုိးေနခ်ိန္တြင္ (ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ) အစုိးရအလုိက်လုပ္ေနေသာ ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သားဆုိေတြက ေရွ႕တုိးေနေသာ ေျခလွမ္းေတြကုိ ေနာက္ျပန္ေရာက္ ေအာင္၊ ရပ္တန္႔သြားေအာင္ ဆြဲခ်ခဲ့ၾကသည္။ ဆြဲခ်ခဲ့သူေတြ၏ ေျခလ်မ္းကေတာ့ ေနာက္ဆုတ္ေနခဲ့ၿပီးသား။ ဤအေျခအေန တြင္ စစ္အာဏာရွင္စ႐ုိက္ မေပ်ာက္ေသးေသာ အစုိးရဘက္က ေရွ႕သုိ႔တလွမ္းၿပီး လွမ္းသည္။ သူတုိ႔၏ ေျခလွမ္းထဲတြင္ ရက္စက္ေသာ ရမ္းကားေသာ အသံေတြက ပါေနၿပီးသား။ အသားက်ေနၿပီသား။ ယဥ္ပါးေနၿပီးသား ျဖစ္သည္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရမည့္ အဓိကဘက္ႏွစ္ဘက္ အတူယွဥ္ေလွ်ာက္၍ လက္တြဲလုိက္ၾကေသာအခါ က်န္ရွိေသာ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္မွ အင္အားစုမ်ားကုိ ၿဖိဳခဲြေခ်မႈန္းဖုိ႔ လြယ္ကူသြားေတာ့သည္။ ေခ်မႈန္းခံရသည့္အထဲတြင္ အမွန္တရားႏွင့္ အမွန္တရားဘက္ေတာ္သားမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ သုိ႔ေသာ အမွန္တရားကုိ မည္သုိ႔ပင္ေခ်မႈန္း ေခ်မႈန္းပါေစ၊ ေၾကျပဳန္း ပ်က္သုဥ္းမည္မဟုတ္။ ေခ်ေသာ္ မေၾကေသ မ်ဳိးဆက္အေမြအျဖစ္ ရွင္သန္တင္က်န္ရစ္ေသာ သမုိင္းသည္ ပစၥဳပၸန္တြင္ပင္ ထင္ရွားစြာ။
(၅)
ေရွ႕ပုိင္းတြင္ ေျပာခဲ့သည္မွာ နမူနာ ဥပမာသာျဖစ္သည္။ ဗမာျပည္အႏွ႔ံတြင္ လယ္သိမ္းယာသိမ္း ေျမသိမ္းခံထားရေသာ ျပႆနာေတြက ခုန္ထ အုံႂကြေနဆဲရွိသည္။ အလုပ္သမားေတြ၏ လုပ္ခ လစာႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္တြင္း ဖိႏွိပ္ညႇဥ္းပန္းခံေနရ ေသာ ျပႆနာေတြကလည္း တအုံေႏြးေႏြးျဖင့္ မီးခဲျပာဖုံးအေျခအေနမွာ ရွိေသးသည္။ ေလအပင့္၊ စိတ္အျမႇင့္တြင္ ေႂကြးေၾကာ္ေတာင္းဆုိသံေတြ လြင့္ပ်ံလာေျခရွိေနဆဲ။ အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးစကား၀ုိင္းထဲသုိ႔ စစ္ပြဲ ေဒသမွ က်ည္ဆံေတြ၊ ေသြးစက္ေတြက လြင့္ပ်ံက်လာေနဆဲ ရွိေသးသည္။ စစ္ပြဲမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသုိ႔သြားရာခရီးမွာပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား၀ုိင္းထဲမွာ စစ္ပြဲ၏ အနိဌာ႐ုံေတြကုိ ျမင္ေနရတုန္း။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိေတာ့ ဒီမုိကေရစီလည္း အေသေကာင္ ဘ၀မွာ ေခြအေတြ၊ လင္းတေတြ၏ စားစရာျဖစ္ေနသည္။ ဒီမုိကေရစီေသေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ရပ္တည္စရာ ေျမမရွိေတာ့။ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတုိ႔ မရွင္သန္ မတည္ရွိေသာေျမတြင္ တန္းတူခြင့္တည္ေဆာက္ရမည္၊ ညီညႊတ္ေသြး စည္းမႈဆုိတာ အာမခံခ်က္မရွိေတာ့။ ညီညႊတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရးဆုိင္ရာ အေျခခံေတြက လုံးပါးပါးေနေသာကာ လမ်ဳိးတြင္ အဓမၼတရားေတြ၊ အားႀကီးသူ၊ အႏုိင္ယူတာေတြ၊ အႏုိင္က်င့္လုယက္သိမ္းပုိက္တာေတြ၊ လူလူခ်င္း ဆက္ဆံေရး တြင္ အရွင္သခင္ႏွင့္ ေက်းကြၽန္ဆက္ဆံေရးပုံမ်ား ေခါင္းေထာင္မင္းမူလာတာေတြအပါအ၀င္ အဆုိးဘက္က ေျခလွမ္းေတြ၊ မတရားမႈဘက္က ေျခလွမ္းေတြက တလွမ္းၿပီး တလွမ္း ေရွ႕တက္လာၿပီး ေသြးတုိးစမ္းလာေတာ့သည္။ အခုိင္အမာ ေျခကုပ္ ယူလာၾကေတာ့သည္။
ဤအေျခအေနႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာရွိေနေသာ အေကာင္းျဖစ္ခ်င္သူ၊ အမွန္တရားဘက္မွာရွိေနသူ၊ ဓမၼဘက္မွာ ျပတ္ျပတ္ သားသား ရပ္တည္ေနသူမ်ားႏွင့္ ဒီမုိကေရစီေရး တန္းတူ ညီညႊတ္ေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဘက္ေတာ္သားမ်ားအားလုံးအေနျဖင့္ ၾကံ့ၾကံ့ခံ ရင္ဆုိင္ေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေသြးစည္းခဲ့ၾကပါၿပီလဲ။ ဘယ္ေလာက္ထိ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္၍ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပတ္သားခဲ့ၾကပါၿပီလဲ။ ကုိယ့္တပ္ကုိနင္း၍ ရလုိေဇာႏွင့္ မက္ေမာေနသူမ်ားအေပၚ ဘယ္ေလာက္ထိ စည္းျဖတ္ကန္႔သတ္ၿပီးၿပီ လဲ။ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီး၏ မၿပီးေသးေသာတာ၀န္မ်ားကုိ ဆက္လက္သယ္ပုိးထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ အသိရွိရွိ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါၿပီလား။
ဓမၼဘက္ေတာ္သားေတြ၏ ေျခလွမ္းေတြက ညီညာစြာ ေရွဲ႕တုိးႏုိင္လွ်င္ေတာ့ အဓမၼ၀ါဒီေတြ၏ ေျခလွမ္းေတြက ေနာက္ဆုတ္ သြားရမည္မွာ ေသခ်ာသည္။
ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ဟု မျမင္ျခင္း၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ ကုိယ္ႏွင့္အတူတူဟု သိျမင္သတ္မွတ္ျခင္း၊ ကုိယ့္ဘက္ သားကုိ ရန္သူလုိသတ္မွတ္၍ သပ္လွ်ဳိေသြးခဲြကာ ဆန္႔က်င္တုိက္ခုိက္ျခင္း၊ ဦးေဆာင္ရမည့္ေနရာမွာ အားလုံးက ေနရာေပး ထားေသာ္လည္း ဦးေဆာင္မႈေပးရမည့္အစား၊ ရပ္ခံကာကြယ္ေပးရမည့္အစား၊ ဖိႏွိပ္အႏုိင္က်င့္ေနၾကသူေတြ၏ ေလသံမ်ဳိး၊ ၾကည့္ျမင္ပုံမ်ဳိးျဖင့္ ၾကည့္၍ ေျပာျခင္း ... အစရွိသည္တုိ႔သည္ ေနာက္ဆုတ္ေနေသာေျခသံမ်ားျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ စုစည္းညီ ညႊတ္ေတသာအင္အားမ်ဳိးကုိ ယုံၾကည္မႈမဲ့ျခင္းမ်ား။
ဤေျခသံမ်ဳိးေတြကုိ ၾကားေနသမွ်ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရာအရပ္ဆီမွ ေသြးတုိးအားစမ္းေသာေျခလွမ္း၊ ေရွ႕သုိ႔တက္လာ ေသာ ေျခလွမ္းေတြကုိ ျမင္ေန ၾကားေနရဦးမည္။
အာဏာသည္ ျပည္သူထံမွ ဆင္းသက္ရမည္ဆုိေသာ စကားကုိ မယုံၾကည္ေသာ လက္မခံေသာ ဤေျခသံသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ေျခခံျဖစ္ေၾကာင္းကုိေတာ့ လုံး၀မေမ့ဖုိ႔လုိသည္။
ေနာင္ေက်ာ္
ေမ ၂၂၊ ၂၀၁၅