 |
| ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ ပန္ဆန္းမွာက်င္းပခဲ့တဲ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တတိယကြန္ဂရက္အတြင္း ၀ဲ မွ ယာ-- ရဲေဘာ္ဦးတင္ (ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ)၊ ရဲေဘာ္စံသူ၊ ရဲေဘာ္ထြန္း (ဗိုလ္ၾကင္ေမာင္) |
လွေက်ာ္ေဇာ - ရဲေဘာ္ထြန္းသို႔
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၅
• • •
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၁၇) ရက္ေန႔ ပန္ဆန္းရွိ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ဟာ ခြဲထြက္လူမ်ိဳးစုတပ္ဖြဲ႔တဖြဲ႔ရဲ႕ အာဏာသိမ္းျခင္း ခံလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ ပါတီဗဟို႐ံုးမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ က်န္အဆင့္အသီး သီးက ရဲေဘာ္မ်ား၊ မိသားစုဝင္မ်ား အားလံုးနီးပါး တဖက္ကမ္းကို ထြက္လာခဲ့ၾကရပါတယ္။ က်န္ ဗဟိုဌာနအသီးသီးက ရဲေဘာ္မ်ား၊ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ ဌာနအသီးသီးက ရဲေဘာ္မ်ား၊ ပန္ဆန္းအနီးတဝိုက္က ရဲေဘာ္မ်ား စတဲ့ ပါတီဗဟိုကို ယံုၾကည္ၿပီး ပါတီနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးအလံကို ဆက္လက္စြဲကိုင္လိုတဲ့ ရဲေဘာ္အသီးသီးကလည္း ပါတီဗဟိုရွိရာ တဖက္ကမ္း ကိုကူးၿပီး ပါတီဗဟိုေနာက္ လိုက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
တဖက္ႏိုင္ငံက နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕မွာ စုစည္းမိသမွ် ပါတီဗဟိုေကာ္မတီဝင္မ်ား အစည္းအေဝးထိုင္ၾကၿပီး ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ ေတြကို ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ ပါတီအလံကို ဆက္လက္လႊင့္ထူႏိုင္ဖို႔ အေျခခံေဒသ အေဟာင္းမ်ား အပါအဝင္ ျပည္တြင္းကို ေဖာက္ဝင္ဖို႔၊ ပါတီနဲ႔ေတာ္လွန္ေရး အခက္အခဲအက်ပ္အတည္းဆိုက္ေနခ်ိန္မွာ ပါတီဝင္မ်ား ေရွ႕ထြက္ၾကဖို႔၊ ပါတီဗဟိုက ရဲေဘာ္ထုအၾကား လံႈ႕ေဆာ္လိုက္ပါတယ္။ ပါတီဗဟိုေနာက္ လိုက္ပါလာၾကတဲ့သူမ်ားထဲက အားလံုးနီးပါး ျပည္တြင္းဆင္းရန္ စာရင္းေပးၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ လုပ္ငန္းတာဝန္ရဲ႕ ႀကီးေလးမႈနဲ႔ အျခားလိုအပ္ခ်က္အရ တခ်ဳိ႕ကို ခ်န္တားဖို႔ စီစဥ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္ (ပါတီဝင္ေတြေရာ ပါတီဝင္မျဖစ္ေသးသူေတြေရာ) ေရွ႕တန္းထြက္မယ့္ တပ္ဖြဲ႔အျဖစ္ ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီလူ စုကို ရဲေဘာ္ထြန္းက ဦးစီးၿပီး ပထမေတာ့ သံလြင္ျမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းက မန္ဟိုင္းဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ကေလးကေန ျပည္တြင္းဆင္း ဖို႔ လုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလမ္းအဆင္မေျပေတာ့ (၁၀၁) စစ္ေဒသက ကန္ပိုင္တီဆိုတဲ့အရပ္ကို ဇြန္လ ကုန္ေလာက္မွာ ေရႊ႕ေျပာင္းလာခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီမွာ ပါတီရဲ႕ ဒီလက္က်န္ရဲေဘာ္ေတြအနက္ ပါတီဝင္ေတြကို စနစ္တက်စုစည္းၿပီး ရဲေဘာ္ထြန္းနဲ႔ ရဲေဘာ္ခင္ညိဳ ဦးေဆာင္ ကာ လွ်ဳိ႕ဝွက္မဲေပးစနစ္နဲ႔ ေကာ္မတီဝင္အျပည့္ ၅ ေယာက္နဲ႔ အရံ ၄ ေယာက္ကိုေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ၿပီး အမွတ္ ၉ ေကာ္မတီလို႔ ပထမဆံုးဖြဲ႔စည္းေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ပါတီေကာ္မတီတြင္း တာဝန္ခြဲေဝမႈအျဖစ္ တပ္မွဴး၊ ႏိုင္ငံေရးမွဴး တို႔ကို မိမိတို႔ဘာသာ ေကာ္မတီရဲ႕ ပထမဆံုးအႀကိမ္အစည္းအေဝးမွ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ကာ စစ္ဦးစီးလုပ္ငန္းဌာန၊ ေထာက္ပံ့ေရးလုပ္ငန္းဌာနနဲ႔ လူထုစည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္းဌာနတို႔ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီတပ္ဖြဲ႔ “အမွတ္ ၉ တပ္ဖြဲ႔” လို႔ အမည္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဌာနအလိုက္ ကလာပ္စည္းေကာ္မတီမ်ားလည္း စနစ္တက် ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ယာယီအားျဖင့္ ကန္ပိုင္ တီမွာ ေနထိုင္စားေသာက္ေရးကိုျပင္ဆင္ရင္း ပန္ဝါမွလာမယ့္ ၈ - ၄ လံုး အေရးေတာ္ပံုက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ပါတီရဲ႕ ေျမ ေအာက္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ စုစည္းထားတဲ့ ဒီပီေအတပ္ဖြဲ႔ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတပ္ဖြဲ႔ ကန္ပိုင္တီေရာက္လာတဲ့အခါ ညီေနာင္တပ္ဖြဲ႔အျဖစ္ “အမွတ္ ၈၊ ဒီမိုကေရစီ ျပည္ခ်စ္တပ္မေတာ္” လို႔ အမည္ေပးလိုက္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ကိုဖြဲ႔စည္းေပးထားတဲ့ အမွတ္ ၉ တပ္ဖြဲ႔ကိုေတာ့ “အမွတ္ ၉၊ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္” အျဖစ္ တရားဝင္ ျပန္လည္အမည္သစ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ညီ ေနာင္တပ္ဖြဲ႔ ၂ ခုေပါင္းလိုက္တဲ့အခါ စုစုေပါင္းအင္အား (၁၀ဝ) ေက်ာ္သြားပါတယ္။ ဒီအင္အားစုေတြကို ရဲေဘာ္ထြန္းက တပတ္ (၂) ႀကိမ္ ႏိုင္ငံေရး ေဟာေျပာပို႔ခ်ပါတယ္။ ၾကားရက္ေတြမွာ ကြၽန္မတို႔က လုပ္ငန္းဌာနအလိုက္ ျပန္လည္ေဆြး ေႏြးၾကၿပီး မရွင္းလင္းတာေတြ ထပ္ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းေတြကို ေနာက္တရက္မွာ ရဲေဘာ္ထြန္းက ထပ္ရွင္းေပးပါတယ္။ ေဆာင္းပါးအစမွာေဖာ္ျပထားတဲ့စကားစုဟာ အဲဒီႏိုင္ငံေရးေဟာေျပာခ်က္တခုအတြင္း ရဲေဘာ္ထြန္းေျပာခဲ့တဲ့ စကားရပ္တခုပါ။
အဲဒီသင္တန္းေတြမွာ ရဲေဘာ္ထြန္းက - ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားအတြင္းက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အခန္းက႑ အေၾကာင္း ေဟာေျပာပို႔ခ်ေပးေနတာပါ။ ပါတီတြင္း အတက္အက် အေျခအေနေတြကို မာ့က္စ္ဝါဒ အေျခခံေပၚကေန ႏိုင္ငံတကာအေျခအေနမ်ားနဲ႔ပါ ဆက္စပ္ၿပီး ေျပာျပပါတယ္။ ေဟာေျပာပို႔ခ်ေနတာနဲ႔မတူဘဲ သာမန္စကားဝိုင္းေလးတခုမွာ စကားေျပာေနသလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေအးေအးေဆးေဆးေလး သူကေျပာေနေပမယ့္ သင္တန္းတက္ေနရင္း မွတ္တမ္းေရးေန ၾကတဲ့ ကြၽန္မတို႔တေတြအတြက္ကေတာ့ အလြန္အဖိုးတန္လွတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ေတြ အားမာန္သစ္ေတြ ဝင္လာခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက ရဲေဘာ္ထြန္းေျပာခဲ့တဲ့ မိမိတို႔ရဲ႕ ေရွ႕လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆုပ္ကိုင္ရမယ့္ သေဘာထားတရပ္ကေတာ့ “ရဲေဘာ္တို႔ ကိုယ္ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အေျခခံေဒသ တည္ေဆာက္ပါ။ ကိုယ္ရပ္ေနတဲ့ကိုယ္ေျခေထာက္ (၂) ေခ်ာင္းေအာက္က ေျမႀကီးဟာ ကိုယ့္အေျခခံေဒသလို႔ မွတ္ယူပါ။ အဲဒီက စပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ လူ (၁၀) ေယာက္စုႏိုင္ရင္ တပ္ စိတ္မွဴးလုပ္၊ လူ (၁၀ဝ) စုႏိုင္ရင္ တပ္ခြဲမွဴးလုပ္ေပါ့ဗ်ာ။ လူထုကို စည္း႐ံုးရာမွာ ဘာသာေရးကိုဆန္႔က်င္တာေတြ မလုပ္မိေစ နဲ႔” လို႔ေျပာၿပီး သူ႔ေျပာက္က်ားေဒသအေတြ႔အၾကံဳေတြ နယ္စိမ္းတိုးစဥ္ ၾကံဳေတြ႔ရႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြကိုလည္း အေသး စိတ္ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔တေတြဟာ ပန္ဆန္းမွာ ဌာနအသီးသီးမွာ တာဝန္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ႏွစ္ဆယ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾက ရေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းေတြ စနစ္တက် မတက္ခဲ့ရပါဘူး။ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေတြထဲ နစ္ျမႇဳပ္ေနၾကရၿပီးတခ်ဳိ႕ရဲေဘာ္မ်ားဆိုရင္ လိုတဲ့ေနရာေတြမွာသြား၊ လိုသလို တာဝန္ေပးခိုင္းတာခံရလြန္းလို႔ “ပ႐ုပ္ဆီေကဒါ” ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းေတာင္ ေပၚခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းလည္း သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ၾကပါဘူး။ ပါတီရဲ႕ အခါႀကီးရက္ႀကီး အခမ္းအနားမ်ားမွာသာ ဆံုမိၾက ၿပီး ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားသာ နားေထာင္ၾက၊ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား လိုက္ဆိုၾကနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၊ ေပ်ာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႀကီး လူငယ္ဘာဝ မသိသားဆိုးဝါးစြာ ေနလာခဲ့ၾကတာပါ။ ကန္ပိုင္တီ ေရာက္လာစမွာလည္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ဆံုေတြ႔ရသလို ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ရဲေဘာ္ထြန္းက အခုလို ပါတီရဲ႕ေခါင္း ေဆာင္မႈကို ရဲေဘာ္တို႔ကို လႊဲေပးလိုက္ၿပီလို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါအားလံုးတုန္လႈပ္သြားၾကၿပီး ရင္ထဲလည္း ကတုန္ကယင္နဲ႔ ေလးလံသြားၾကပါတယ္။ တခါတည္း ၿငိမ္က်သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွပဲ ကြၽန္မတို႔ ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ္သေဘာ ေပါက္ၿပီး ေလးနက္တည္ၾကည္သြားပါေတာ့တယ္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ဟာ ကြၽန္မတို႔ပါတီအတြက္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်တဲ့ႏွစ္ပါ။ ဒိုမီႏို ဖဲခ်ပ္ျပသလို အေျခခံေဒသေတြတခုၿပီးတခု ခြဲထြက္ကုန္ၾကပါတယ္။ တပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္ျဖစ္ရပ္ကေတာ့ ကြၽန္မတို႔ပါတီရဲ႕ အမာခံ ေျမေအာက္အဖြဲ႔အစည္းႀကီးျဖစ္တဲ့ ၄၈၂၈ ပါတီေကာ္မတီ ေဖာ္ထုတ္ေခ်မႈန္းျခင္းခံလိုက္ရတာပါပဲ။ ဒီအေျခအေနအရပ္ရပ္ကို အတြင္းက်က်သိေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ထြန္းတေယာက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေသာကေတြေရာက္ေနမယ္ မသိပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မတို႔တေတြ မသိတတ္ခဲ့ၾက ပါဘူး။
အဲဒီကာလ ရဲေဘာ္ထြန္းဟာ အသက္ (၇၀) ပတ္ဝန္းက်င္ပါ။ အသက္အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနတာ ေတြ႔ရၿပီး ကြၽန္မတို႔ တေတြကို ေဘးရန္ကင္းေဝးစြာနဲ႔ ျပည္တြင္းဝင္သြားႏိုင္ေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္óကးစားလုပ္ေဆာင္ေနတာကိုလည္း ရိပ္မိသိရွိေနရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ကြၽန္မတို႔ကို ယာယီခိုလံႈခြင့္ေပးထားတဲ့ ၁၀၁ စစ္ေဒသကလည္း တလႈပ္ လႈပ္ပါ။ အစိုးရနဲ႔ေစ့စပ္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ကို အခ်ိန္မေရြး ထိုးအပ္ႏိုင္တဲ့အႏၲရာယ္ကလည္း ရွိေနတာမို႔ရဲေဘာ္ထြန္းအဖို႔ အလြန္ တာဝန္ႀကီးေနပါတယ္။ ရဲေဘာ္ထြန္းစကားနဲ႔ေျပာရရင္ “က်ဳပ္တို႔ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ က်န္ေနတဲ့အင္အားေလး အေပ်ာက္အပ်က္ မခံ ႏိုင္ဘူးဗ်ာ”တဲ့။
အမွတ္ (၈) တပ္ဖြဲ႔ လာပူးေပါင္းမႈက ကြၽန္မတို႔တေတြကို အားသစ္ေလာင္းေပးလိုက္သလို ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၈-၄လံုး (၁) ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားက်င္းပၿပီး ေဒသအသီးသီးက ေရာက္လာတဲ့ ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႕သူတို႔ေဒသအလိုက္ ၿမိဳ႕ရြာအလိုက္ အျဖစ္အပ်က္အေတြ႔အၾကံဳ ျပန္လည္ေျပာျပခ်က္ေတြက ကြၽန္မတို႔တေတြ ရင္နဲ႔မမွ်ေအာင္ ခံစားနားေထာင္ ၾကရပါတယ္။ ေျမာက္ဥကၠလာပက အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕က အျဖစ္အပ်က္ေတြၾကားရတဲ့အခါမွာေတာ့ ရင္ထဲေအာင့္ တက္လာၾကၿပီး ဒီေသြးေျမက်သြားရတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့တာဝန္ေတြကို မိမိတို႔တေတြ ဆက္လက္ထမ္း ေဆာင္ပါ့မယ္ဆိုတဲ့ သႏၷိ႒ာန္ေတြ တညီတညြတ္တည္း ခ်လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။
ဒီစိတ္ဓာတ္အေျခခံေပၚမွာ အႏွစ္ (၅၀) ျပည့္ ပါတီေမြးေန႔ (၁၉၈၉ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္) အခမ္းအနားကို ကြၽန္မတို႔ က်င္းပၾကပါတယ္။ အခမ္းအနားကို “ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ စစ္ခ်ီသီခ်င္း” နဲ႔ ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံု အဆက္ဆက္အတြင္း က်ဆံုးခဲ့တဲ့ အာဇာနည္အေပါင္းကို အေလးျပဳၿပီးေနာက္ ရဲေဘာ္ထြန္းက “ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါ တီသမိုင္း” ကို ေဟာေျပာပို႔ခ်ပါတယ္။ ေနာက္ တပ္စိတ္မွဴးမ်ားက တပ္စိတ္အလိုက္ သႏၷိဌာန္ျပဳခ်က္မ်ားကို ဖတ္ၾကားအၿပီး မွာေတာ့ “ႏိုင္ငံတကာသီခ်င္း” နဲ႔ အခမ္းအနားကို ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ကိုေတာ့ ကြၽန္မတသက္ ေမ့ႏိုင္မယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး။ ပါတီေမြးေန႔ကို ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမမွာ ေနာက္ဆံုးက်င္းပႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ပါတီႀကီး အခုလို ကတိမ္းကပါးျဖစ္ခ်ိန္မွာ (ရဲေဘာ္ထြန္းစကားနဲ႔ေျပာရရင္ နစ္ျမႇဳပ္ခါနီး သေဘၤာႀကီးေပၚက ႂကြက္ ေတြဆင္းေျပးေနသလို တခ်ဳိ႕လူေတြ ဆင္းေျပးေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ) ကြၽန္မတို႔တေတြ ဒီပါတီအလံကို ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဆက္ လက္ခ်ီတက္ၾကမယ္။ ဘာကိုပဲ စြန္႔လႊတ္ရ- စြန္႔လႊတ္ရဆိုတဲ့ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ေတြကို ခ်မွတ္ၾကၿပီး ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ပါတီ တာဝန္ေတြ လႊဲဲေျပာင္းထမ္းေဆာင္ရမႈကလည္း မိမိတို႔ရဲ႕တသက္တာအတြင္း ဂုဏ္အယူရဆံုးလုပ္ရပ္အျဖစ္ သတ္မွတ္မိပါ ေတာ့တယ္။
ဒီေတာ္လွန္ေရးအေပၚ၊ ပါတီအေပၚ ခိုင္မာေစတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို သြင္းေပးခဲ့သူကေတာ့ ရဲေဘာ္ထြန္းပါပဲ။ ကုသိုလ္ကံ အေၾကာင္းမလွစြာပဲ ကြၽန္မတို႔တေတြ ျပည္တြင္းဆင္းေရးစီမံကိန္း ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကန္ပိုင္တီမွာ ရဲေဘာ္ထြန္းခ်မွတ္ ေပးခဲ့တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔လုပ္ဟန္ကို ကြၽန္မတို႔တေတြ မယိမ္းမယိုင္ အခုအထိ ဆက္လက္ကိုင္စြဲထားၾကပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးမ်ိဳးဆက္ဆိုတာ မိမိ အရင္မ်ိဳးဆက္ထက္လည္း သာေအာင္óကးစားရတယ္။ ေနာင္မ်ိဳးဆက္ကိုလည္း မိမိတို႔ ထက္သာေအာင္ ကူညီတည္ေဆာက္ေပးရမယ္- တဲ့၊ ဆို႐ိုးစကားရွိပါတယ္။ရဲေဘာ္ထြန္းဟာ ဒီတာဝန္ကို အေက်ပြန္ဆံုး ပထမမ်ိဳးဆက္ေဟာင္းထဲက ေခါင္းေဆာင္တဦးပါ။ ရဲေဘာ္ထြန္းဟာ မိမိကိုယ္ကို တံတားခင္းၿပီး ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကို တည္ ေဆာက္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ပါတီနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး အခက္အခဲဆံုးကာလမွာ ကြၽန္မတို႔တေတြကို ပါတီအလံ လဲမသြားေအာင္၊ ပါတီအလံကို ႄကံ႔ႄကံ႔ခိုင္ခိုင္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ကြၽန္မတို႔မ်ိဳးဆက္ေတြကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ စိတ္ခ်ယံုၾကည္စြာ လႊဲအပ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ရဲေဘာ္ထြန္းရဲ႕ဒီစိတ္ဓာတ္ ထာဝစဥ္ အဓြန္႔ရွည္ပါေစ။ကြၽန္မတို႔မ်ိဳးဆက္ကလည္း ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အလံေတာ္ကို ဗမာျပည္တဝန္း ျမင့္ျမင့္မားမား လႊင့္
ထူႏိုင္ေရးအတြက္ မ်ိဳးဆက္တဆက္ၿပီးတဆက္ ေနာက္ဆံုးေအာင္ပြဲရတဲ့အထိ ခ်ီတက္သြားဖို႔ ခိုင္မာစြာ သႏၷိဌာန္ခ်လံုးပန္းတိုက္ခိုက္ေနပါတယ္။ရဲေဘာ္ထြန္းရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုေလ့လာၿပီး ရဲေဘာ္ထြန္းတို႔မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့တာဝန္ေတြကို ကြၽန္မတို႔မ်ိဳးဆက္ ကိုယ္စြမ္းရွိသမွ် ဉာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္သြားပါ့မယ္။ ရဲေဘာ္ထြန္းမွာၾကားခဲ့တဲ့အတိုင္း
ပါတီအလံကို ငြားငြားစြင့္စြင့္ လႊင့္ထူႏိုင္ၿပီး မ်ိဳးဆက္ တဆက္ၿပီးတဆက္ ေအာင္ျမင္စြာ လက္ဆင့္ကမ္းသြား ႏိုင္ေရးကိုလည္း óကးစားအားထုတ္သြားပါ့မယ္လို႔ အခုလိုရဲေဘာ္ထြန္း ကြယ္လြန္ျခင္း တလျပည့္ေန႔မွာ ထပ္မံ ကတိျပဳလိုက္ပါတယ္။
အသက္ (၉၀) ေက်ာ္တဲ့အထိ မေနမနား ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္လာခဲ့ရတဲ့ ရဲေဘာ္ထြန္းၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အနားယူႏိုင္ပါေစ။ရဲေဘာ္ထြန္းအပါအဝင္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးအဆက္ဆက္ တိုက္ပြဲဝင္အာဇာနည္ အေထာင္အေသာင္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ ထာဝစဥ္ဥဒါန္း တြင္ရစ္ပါေစသတည္း။
လွေက်ာ္ေဇာ
၃-၂-၂၀၁၅
ရဲေဘာ္ထြန္း ကြယ္လြန္ျခင္း (၁) လျပည့္ေန႔ အမွတ္တရ၊
မွတ္ခ်က္။
အေရးေတာ္ပံုဂ်ာနယ္။ အတြဲ(၂) အမွတ္ (၃)။
၂၀၁၅- ဇူလိုင္ (၇) ရက္။