လင္းခါး - အရင္တုန္းက
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၅
အရင္တုန္းက ေထာင္လို႔ ေရးမရေတာ့
အေဝးတစ္ေနရာတို႔ မဲဇာတို႔ ဆိတ္ဖလူးရနံ႕သင္းရာတို႔လုပ္ရ
အရင္တုန္းက ထမင္းငတ္မသာလို႔ ေရးမရလို႔
အာဟာရျပတ္သူတို႔ နံ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းတို႔ ဝမ္းေဟာင္းေလာင္းတို႔လုပ္ရ
အရင္တုန္းက လူ႕အခြင့္အေရးလို႔ ေရးမရလို႔
အခြင့္အလမ္းတို႔ သူ႕အိပ္မက္တို႔ သူ႕ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တို႔လုပ္ရ။
အရင္တုန္းက ဒါေတြပဲ မရွိသလိုလိုေပါ့ေလ။
အရင္တုန္းက ဒီမိုကေရစီလို႔ေရးရင္ ၿငိိဳးလို႔
အမ်ားက ေမ်ွာ္လင့္တာတို႔ အမ်ားဆႏၵတို႔နဲ႔ လမ္းေဘးဆင္းရ
အရင္တုန္းက ကေလးေမြးလို႔ ေသြးထြက္ရင္ေတာင္
ေသြးကြက္ေတြ ေသြးစက္ေတြဆိုရင္ ေခြးကတတ္က အ႐ူးငနပ္ေတြက သူတို႔ေခါင္းမူးတတ္တယ္ဆိုလို႔
ေသြးသြန္တယ္တို႔ ေသြးတစိုစိုတို႔နဲ႔ ေခ်ာ္ထြက္ခဲ့ရ။
အရင္တုန္းက အရင္အစိုးရ
အခုေတာ့ အရင္အစိုးရပဲ မဟုတ္ေတာ့ သလိုလိုနဲ႔။
အရင္တုန္းက လမ္းေပၚမွာ လူေတြအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ဆိုရင္
ဂါဇာမွာေလ တို႔ ဘဂၢဒက္မွာေပါ့တို႔ ဆီးရီးယားမွာတို႔
ဆီတိုးေနတာပါတို႔ နဲ႔ မ်က္ႏွာလဲြ ခဲပစ္ရ။
အရင္တုန္းက လမ္းေပၚမွာ လူမရွိဘဲ ေခြးေတြပဲရွိေနသလိုလို။
အရင္တုန္းက ေတာ္လွန္ေရးဆိုရင္ မျဖစ္ေတာ့
ရေဗာလူးရွင္းတို႔ ေျမလွန္တာတို႔ ကမ္ပိန္းတို႔နဲ႔
ေရာခ် ေမ်ာခ်ရတာေပါ့။
၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုေတာင္
အေရးေတာ္ပံု ပါေနေတာ့
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံက ကိစၥလိုလို။
ရွစ္ေလးလံုးေျပာမရတာနဲ႔ တီအီယန္မင္ေတြနဲ႔
ေရာသိပ္ရ။
ေၾသာ္ .... အရင္တုန္းက
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတာ ကသူပုန္
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဆိုတာက အစိုးရကို အပုပ္ခ်သူ
လူမိုက္အားေပး
ဦးသန္႔ဆိုတာက ပုဆိန္႐ိုး
လူထုဦးလွ လူထုေဒၚအမာဆိုတာ သူပုန္အသိုင္းအဝိုင္းေတြ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုတာ အေနာက္ကမၻာ႐ုပ္ေသး
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာ မရွိ
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ အာဖ်ံကီြး ေလလံုးထြား ငမိုက္သားေတြ။
အရင္တုန္းကေတာ့ အရင္အစိုးရ အရင္လူေတြေပါ့ေနာ္
အဲဒီအရင္လူေတြ
ခု ..... ဘယ္ေတြမ်ားေရာက္ကုန္ၾကပါလိမ့္။ ။
လင္းခါး
၂၀-၈-၂၀၁၃
