 |
| စာေရးဆရာ ေအာင္သင္း (၁၉၂၇-၂၀၁၄) |
ေအာင္ၿမိဳင္သင္း - လူငယ္ေတြသိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ဆရာဦးေအာင္သင္း (၁+၂+၃)
(မိုးမခ) ဇြန္ ၃၀၊ ၂၀၁၅
(မိုးမခ) ဇြန္ ၃၀၊ ၂၀၁၅
အပိုင္း (၁)
June 20, 2015
June 20, 2015
ဒီစာဟာ ကြၽန္ေတာ္ မေရးခ်င္ဆုံးစာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့၊ သူ႔ကို သိပ္တန္ဖိုးထားတဲ့သူေတြအတြက္ သိသင့္ တယ္ သိခ်င္ၾကမယ္ထင္လို႔ ျပန္ေျပာျပမိတာပါဗ်ာ။ နားလည္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
၁၉၇၈ ခုႏွစ္ရဲ႕ ညတည ၁၀ နာရီခြဲေလာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ေလးဘီးကားေလးတစင္း လာရပ္ပါတယ္။
“ေဒၚတင္ႀကိဳင္ေရ… ေဒၚတင္ႀကိဳင္ေရ.. လာကူပါဦးဗ်..” ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရင္းႏွီးေနတဲ့ ေဖေဖ့အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း ဦး ေလး ကိုထြန္းျမင့္ (တကၠသိုလ္မင္းေမာ္) ရဲ႕ အသံကို ၾကားရပါတယ္။ (အဲဒီ့ေခတ္ရဲ႕ ည ၁၀ နာရီခြဲဆိုတာ တိတ္ဆိတ္လြန္း လွပါတယ္။)
အေမလည္း ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘဲ ထိတ္ဟန္႔ျဖစ္ၿပီး အိမ္ျပင္ ေျပးထြက္သြားပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ အေမရယ္ ဦးေလး ကို ထြန္းျမင့္ရယ္ ဇက္က်ိဳးက်ေနေအာင္မူးေနတဲ့ အေဖ့ကို တြဲေခၚလာၿပီး မီးမွိန္မွိန္႐ွိေနတဲ့ အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းက ပက္လက္ ကု လားထိုင္မွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ အေမက အေဖ့ကပ္ရက္ေဘးက ေခြးေျခခံုေလးေပၚမွာထိုင္ၿပီး အေဖ့ကို ေဖးထားပါ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ ၃ ေယာက္က အိမ္အလည္ခန္းကေန အေဖ့ကို အံၾသစြာလွမ္းၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အေဖ တခါမွျဖစ္တာ မေတြ႔ဖူးခဲ့လို႔ပါ။ စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္သလိုလို ႐ွိပါတယ္။ အေဖ့ပါးစပ္က ဗလုံးပေထြးနဲ႔ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စကားေတြ ဆက္ေျပာေနပါတယ္။
အေမက “ကိုေအာင္သင္း.. ႐ွင္ဘာျဖစ္လာတာလဲ၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ” ဆိုတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ေမးေတာ့မွ၊ အေဖ့ပါးစပ္က လွ်ာေလး အာေလးႀကီးနဲ႔ “မတင္ႀကိဳင္ေရ၊ က်ဳပ္ေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့ၿပီ မတင္ႀကိဳင္ရယ္၊ က်ဳပ္ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့ၿပီဗ်..” ဆိုၿပီး တခါထဲ ဆက္တိုက္ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုပါေတာ့တယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ ေယာက္်ားႀကီးတေယာက္ ႐ိူက္ႀကီးတငင္ငိုတာ ျမင္ဖူးလား။ ျမင္ဖူးခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ထိခိုက္စရာေကာင္း တယ္ဆိုတာဟာ ကြၽန္ေတာ္ေရးျပႏိုင္တဲ့ စကားလုံးထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီး စိတ္ထိခိုက္စရာ ေကာင္းလွတယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ ေျပာျပပါရေစေတာ့ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ အားကိုးယုံၾကည္ရဆုံး အခိုင္မာဆုံး ကမၻာေျမ သြက္သြက္ခါေအာင္ လႈပ္ရမ္းသြားသလိုပါပဲ။ ခို ကိုးရာမဲ့ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ စငိုပါတယ္။ (ကြၽန္ေတာ့္ အသက္ ၁၂ ပါ။) ၿပီးေတာ့ အမ ကြၽန္ေတာ့္အကို ၃ ေယာက္လုံး ငိုပါ တယ္။
အားကိုးအယုံၾကည္ရဆုံး၊ အခိုင္မာဆုံးလို႔ ယုံၾကည္ထားတဲ့အေဖက ခ်ဳံးပြဲခ်ငိုတဲ့ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကို မွီခိုေနတဲ့ကေလးေတြ လန္႔ၿပီး ခိုကိုးရာမဲ့ ဆက္ၿပီးငိုတာ ဆန္းသလားဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုရဲ႕ ကမၻာပ်က္တဲ့ညအစပါ။
ဦးေလးကိုထြန္းျမင့္က အေမ့ကို ဆက္ၿပီး႐ွင္းျပေနေပမဲ့ ဘာေတြမွန္းေသခ်ာနားမလည္ခဲ့ပါ။ သိပ္သတၱိေကာင္းတဲ့အေမဟာ (ေနာက္မွျပန္စဥ္းစားမိတာေနာ္) “ကိုေအာင္သင္းရယ္… ကြၽန္မတို႔အစက ျပန္စၾကတာေပါ့၊ ဘာေၾကာက္စရာလိုသလဲ၊ ဘာ မွ စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႔..” စကားေတြတြင္တြင္ေျပာၿပီး. မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ အေဖ့ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာေပြ႔ထားပါတယ္။ အေဖ အ ရမ္းမူးလို႔ၿငိမ္သြားၿပီး ခဏၾကာေတာ့မွ ဦးေလးကိုထြန္းျမင့္က ႏႈတ္ဆက္ၿပီး လာခဲ့တဲ့ ေလးဘီးကားေလးနဲ႔ ျပန္သြားပါတယ္။
အေမကေတာ့ အေဖ့ကိုေပြ႔လ်က္ပါ။
±±±±±±±±±
အပိုင္း (၂)
ဇြန္ ၂၀၊ ၂၀၁၅
ဇြန္ ၂၀၊ ၂၀၁၅
ကြၽန္ေတာ္ ေနာင္တခ်ိန္မွာ နားလည္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူက်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ဟာ သူအခ်စ္ဆုံး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆရာဘဝကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရျခင္းနဲ႔ သူ႔ကို မွီခိုေနတဲ့ကေလး ၃ ေယာက္အတြက္ ယူက်ဳံးမရျဖစ္ျခင္းတို႔ ေရာယွက္ၿပီး အရမ္းစိတ္ထိခိုက္သြားခဲ့တာျဖစ္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယူဆမိပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ေနာက္ပိုင္း ၁ လေလာက္ထိ အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းမွာ ငူငူႀကီး ထိုင္ေန တတ္တဲ့ အေဖ့ကိုျမင္ရပါတယ္။ မိသားစု ၅ ေယာက္ေနတဲ့အိမ္ကေလးဟာ လပိုင္းအတန္ၾကာထိ ရယ္ေမာသံေတြ တိတ္ ဆိတ္သြားပါတယ္။ အျပင္ကေန ေျပးလႊားေဆာ့ၿပီးျပန္လာတတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္ဟာ အိမ္အဝက အေဖ့ကိုျမင္ရင္ သနားသ လိုလို အားနာသလိုလို ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာကို မွတ္မိပါတယ္။
သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေန႔တိုင္း သူေက်ာင္းအျပန္မွာ အိမ္ကိုလိုက္လာတဲ့ သူ႔တပည့္ေတြလည္း အဲဒီေန႔ကစၿပီး ေပ်ာက္သြားပါေတာ့ တယ္။ တကယ္ေပ်ာက္သြားတာပါဗ်ာ။ တေယာက္မွကို မလာၾကေတာ့တာ။ (လာေနက် တပည့္ ၂ ေယာက္ကေန ၇ ေယာက္ေလာက္အထိ ႐ွိပါတယ္။ က်မ္းျပဳဖို႔ ေဖေဖ့ဆီကို အကူညီေတာင္းေနၾကသူေတြပါ။ အေမက ညေနဆို အဲဒီကေလး ေတြအတြက္ ထမင္းတဇလုံႀကီးနယ္ၿပီး အျမဲေကြၽးတာကို မွတ္မိပါတယ္။)
ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီ့ သူတပည့္အထဲက ဦးေလး တေယာာက္ကို အရမ္းခ်စ္ေတာ့ “အေဖ ဒီေန႔ ဦေလး ကို--တို႔လာမွာလားဟင္..” လို႔ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာထိ ေမးျဖစ္ပါတယ္။ အေဖဆီကေတာ့ “မလာဘူးသားရဲ႕ .. သူတို႔လည္း မအားၾကလို႔ေနမွာေပါ့ လူေလးရယ္” ဆိုတဲ့၏အေျဖကို ပုံမွန္ရခဲ့ပါတယ္။
(အခု ဒီစာကို သူတို႔ဖတ္မိႏိုင္ပါတယ္။ အကုန္လုံး သက္႐ွိ ထင္႐ွား႐ွိၾကပါေသးတယ္။) အိမ္ကို အရင္က ဝင္ထြက္ေနတဲ့သူ တေယာက္မွ မလာၾကေတာ့တာကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိပါတယ္။ (သူ႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္ နာသြားသလဲဆိုတာ အလ်ဥ္းသင့္ရင္ ေရးပါဦးမယ္။)
ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးဟာ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ဝင္ေငြ လုံးဝမ႐ွိေတာ့ပါ။ အေမ့ရဲ႕ အလယ္ တန္းျပ ဆရာမလစာ ၂၅၀ ေလာက္ထဲနဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ လုံးဝမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ အေမက သူ႔အတန္းက စာညံ့တဲ့ က ေလးေတြကို အဂၤလိပ္စာနဲ႔ သခၤ်ာသင္ခ်င္ရင္ အိမ္မွာ က်ဴ႐ွင္ဖြင့္ထားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း စ ေၾကညာပါတယ္။
(အေမက စိန္႔ဂြၽန္း ေယာက္်ားေလးေက်ာင္းမွာ ၆ တန္း G ရဲ႕ အတန္းပိုင္ဆရာမပါ။ သမိုင္းသင္ပါတယ္။ တကယ့္ ဆိုးေပ့ ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ စာအညံ့ဆုံးေက်ာင္းသားေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေမ့ကို အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မွတ္မိပါ တယ္။)
႐ွိတဲ့ ေရႊေငြေလးထုခြဲၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ဧည့္ခန္းကို က်ဳ႐ွင္ခန္းလုပ္၊ စာသင္ခုံေတြထည့္လိုက္ပါတယ္။ အေဖက အဂၤလိပ္ စာသင္ၿပီး အဲဒီႏွစ္မွာ ၁၀ တန္းေအာင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အမက သခၤ်ာသင္ပါတယ္။
(သိပ္သနားစရာေကာင္းတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အမပါ။ သူ႔ရဲ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘဝဟာ ရင္ေမာျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့မွာ သိပ္ ေသခ်ာပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕တကၠသိုလ္သက္တမ္းဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးကို ေပးဆပ္လိုက္ရတာမို႔ပါ။ ၾကဳံမွ ကြၽန္ ေတာ္ သူ႔အေၾကာင္းလည္း ေျပာျပပါ့မယ္။)
တကၠသိုလ္ဆရာတေယာက္က ႐ုတ္တရက္ ၆-၇-၈ တန္းေတြရဲ႕ စာအညံ့ဆုံးသူေတြကို စာသင္ရတဲ့အခါ အဆင္မေျပမႈေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူသိပ္စိတ္ပ်က္သြားတဲ့မ်က္ႏွာမ်ိဳးေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ျမင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဆရာစိတ္နဲ႔ ပညာမတတ္တဲ့ ကေလးေတြကို သနားျခင္း၊ စာနာျခင္း၊ စိုးရိမ္ ျခင္းစိတ္ေတြဟာ အဲ့ဒီ့ အခ်ိန္ကစၿပီး အာ႐ုံစိုက္မိလာေစတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။
±±±±±±±±±
အပိုင္း (၃)
ဇြန္ ၂၁၊ ၂၀၁၅
သူ႔အေၾကာင္းကို ဆက္မေရးခင္ အလုပ္ျပဳတ္တဲ့အေၾကာင္းကို သိပ္စိတ္ဝင္စားေနလို႔ လာေမးသူေတြ အရမ္းမ်ားေနပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အေၾကာင္း အရင္ေျပာျပပါမယ္။ဇြန္ ၂၁၊ ၂၀၁၅
ေတာင္ငူေဆာင္မွာ ဆရာဦးေအာင္သင္းရဲ႕အခန္းဟာ ေက်ာင္းသားေတြ တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ အျမဲ႐ွိေနတဲ့အခန္းလို႔ ဆိုစမွတ္ ႐ွိ ၾကပါတယ္။ ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္။ သူက သူ႔ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔လည္း သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ေပါင္းတာ။ သူနဲ႔ အနီးကပ္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ တပည့္တိုင္းလိုလို သိပါတယ္။ သူစာသင္တဲ့အတန္းတိုင္း ေက်ာင္းသားေတြ ျပည့္ေနခဲ့တာဟာ။ က်န္တဲ့သူေတြအတြက္ အေတာ္မ်က္မုန္းက်ိဳးစရာ ျဖစ္ေနခဲ့ဟန္တူပါတယ္။ သူကေတာ့ လူတိုင္းကို သူ႔စိတ္လိုပဲ သေဘာထားေလ့႐ွိတဲ့အတြက္ သိခဲ့ဟန္မတူပါ။
(အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း သူအႀကိမ္ႀကိမ္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆုံးသာသြားေရာ မွတ္ဟန္မတူပါ။ လူတိုင္းကို သူ႔လို ႐ိုးသားတယ္လို႔ပဲ ထင္ေလ့႐ွိပါတယ္။ သူ႔တပည့္ေတြရဲ႕ အလိမ္ခံရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ။)
သူ႔တပည့္ေတြ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို သိပ္ထြန္းေပါက္ေစခ်င္တာ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ရင္းအမွန္ပါ။ ကေလးတေယာက္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို သူေလးစားစြာ အာ႐ုံစိုက္နားေထာင္ၿပီးမွ စိတ္ေက်နပ္စရာျဖစ္ေလာက္မယ့္အေျဖ၊ သူမသိခဲ့ရင္ေတာင္မွ ျဖစ္ ႏိုင္ေျခ႐ွိျခင္း၊ မ႐ွိျခင္းတို႔ကို အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ျပန္႐ွင္းျပတတ္ပါတယ္။ ဒါ ဆရာေအာင္သင္းပါပဲ။
စခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ နံရံကပ္စာေစာင္က စတယ္လို႔ပဲဆိုရပါမယ္။ ျမန္မာစာေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ နံရံကပ္စာေစာင္ကို သူက ေအာင္ျမင္ေစခ်င္လြန္းလို႔ ကိုယ္တိုင္ဦးစီးတယ္လို႔သိရပါတယ္။ ကေလးေတြေပးတဲ့ ကဗ်ာေတြ၊ စာတို အပိုင္းအစ ေလးေတြကို ကိုယ္တိုင္ဦးစီးေပး၊ တည္းျဖတ္ေပးၿပီး အရမ္းအားထုတ္ေပးခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ကိုယ္တိုင္က ပန္းခ်ီဆြဲတတ္ေတာ့ (သူ ပန္းခ်ီကို ေကာင္းစြာဆြဲတတ္ပါတယ္) ကေလးေတြလိုတဲ့ ႐ုပ္ပုံေတြ၊ မဆြဲတတ္တဲ့ ႐ုပ္ပုံေတြကို ကိုယ္တိုင္ဝင္ဆြဲေပးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ နံရံကပ္စာေစာင္ျပတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ တ ဝုန္ဝုန္းနဲ႔ အေအာင္ျမင္ဆုံး နံရံကပ္စာေစာင္ ျဖစ္သြားပါသတဲ့။ သို႔ေသာ္ နံရံကပ္စာေစာင္မဖြင့္မီ ကေလးတေယာက္က “ဆရာ ဖားပုံမဆြဲတတ္လို႔ ဆြဲေပးပါ” ဆိုၿပီး အေဖ့အခန္းထဲအထိ လာအကူညီေတာင္းေတာ့ အေဖက ဖားပုံေလးတပုံ ဆြဲ ေပးလိုက္ပါသတဲ့။ ေဆးယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဆးအနက္စက္ကေလးတစက္က ဖားပုံေလးရဲ႕ ေဘးမွာက်သြားပါသတဲ့။ အေဖက ပုံဆြဲေပးၿပီး၊ အဲ့ဒီ့ ေက်ာင္းသားကို ဒီေဆးစက္ကေလးဖ်က္လိုက္ဦးဆိုေတာ့ ဟိုကေလးကလည္း “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” ဆိုၿပီး အခ်ိန္မရလို႔ မဖ်က္ဘဲ နံရံမွာကပ္လိုက္ပါသတဲ့။ အဲ့ဒီ့ျပစ္မႈကေတာ့ ဆရာဦးေအာင္သင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး အေမွာင္က်ေနၿပီ ဆိုၿပီး နိမိတ္ျပခဲ့တာမဟုတ္လားဆိုတဲ့ ျပစ္မႈတစ္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယျပစ္မႈကေတာ့ ကေလးေတြေရးထားတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ရဲ႕ ေ႐ွ႕ဆုံးစာလုံးေတြခ်ည္းပဲဖတ္ရင္ ၇ ရက္ ဇူလိုင္ ျဖစ္ေနပါ သတဲ့။ အဲ့ဒီ့ ျပစ္မႈ ၂ ခုကို ဆရာအခ်င္းခ်င္း ဝိုင္းၾကပ္ၿပီး အေရာက္ပို႔လိုက္ၾကတာပါပဲခင္ဗ်ား။
(ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒီ့ဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ နာမည္ေတြ အခုထိမွတ္မိပါေသးတယ္။ ဘဝမွာ ဘာမွလည္း ျဖစ္မသြား႐ွာၾက ေတာ့ပါ၊ သင္ခန္းစာယူစရာေကာင္းလွပါတယ္။)
ေနာက္ဆုံး အႀကီးဆုံးျပစ္မႈကေတာ့ ဒီကိစၥအတြက္ အထူးစုံစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ ပညာေရးဒုဝန္ႀကီးက ေခၚၿပီးစစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ဆရာေတြ (အကုန္လုံး အေဖ့ထက္ႀကီးတဲ့ ရာထူးေတြနဲ႔ပါ) လည္း႐ွိပါသတဲ့။ စားပြဲ ဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္ ဝန္ႀကီး နဲ႔ သူတို႔ တရားခံလို႔ယူဆထားတဲ့ ဦးေအာင္သင္းနဲ႔ စကားေျပာၾကပါသတဲ့။
ဦးေအာင္သင္း “ဒါဟာ ခင္ဗ်ား အဓိပၸာယ္႐ွိ႐ွိလုပ္တာ မဟုတ္လား” ဆိုၿပီး ငါ့ကို ဒါပဲ အမႈစစ္သလို စစ္လာေတာ့၊ ၾကာေတာ့ ငါလည္း အရမ္းေဒါသထြက္လာၿပီး ထ မတ္တပ္ရပ္၊ စားပြဲကို လက္ဝါးနဲ႔ ႐ိုက္လိုက္ပါသတဲ့။ ေျပာလိုက္တဲ့စကားကေတာ့ “ဒီမွာ ဝန္ႀကီး က်ဳပ္ေအာင္သင္းက ေယာက္်ားဗ်၊ ေယာက္်ားစကားပဲ ေျပာတယ္၊ ဒါေတြကို က်ဳပ္ တကယ္ သိဘူးဆိုတာ အ မွန္ပဲ၊ မေတာ္တဆျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း အမွန္ပဲ၊ ႀကိဳက္သလို လုပ္လိုက္ၾကေတာ့” လို႔ ဆိုၿပီး ထတြယ္ပစ္လိုက္ပါသတဲ့။
“ငါ့ကြာ.. ရယ္ရတာ ေျပာဦးမယ္၊ အာ့လို ငါက မတ္တပ္ထၿပီး ေဒါသတႀကီးေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဝန္ႀကီးကလည္း သူ႔ကို ဒီလိုမ်ိဳးေျပာခဲ့ဖူးတာ တေယာက္မွ႐ွိခဲ့ဖူးပံုမရေတာ့ ပါစပ္အေဟာင္းသားႀကီးျဖစ္သြားတာကိုးကြ..” တဲ့။ ေဘးက ဆရာႀကီး ေတြကလည္း “ဦးေအာင္သင္း.. ဦးေအာင္သင္း ဒီလိုမေျပာရဘူးေလဆိုၿပီး ငါ့ကို အတင္းဝင္တားၾကပါေလေရာ၊ ငါလည္း ေျပာၿပီး ငုတ္ကနဲ ျပန္ထိုင္ခ်လိုက္ပါေရာတဲ့။
ဝန္ႀကီးလည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိ၊ အကုန္လုံး ေၾကာင္စီစီေတြျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္ကုန္ၾကေရာတဲ့..။ ခဏေနေတာ့ ဦးေအာင္သင္း ျပန္ႏိုင္ပါၿပီဆိုေတာ့ ငါလည္း လြယ္အိတ္ကေလးယူၿပီး ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္နဲ႔ ျပန္ထြက္လာရင္း ငါေတာ့ ျပဳတ္ၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္ပါရဲ႕ကြာတဲ။ ရယ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆရာေအာင္သင္းဆိုၿပီး ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာမွ ျပန္ေျပာျပခဲ့တာပါ ခင္ ဗ်ား။ အဲ့ဒီ့ေနာက္ ၅ ရက္ေလာက္အၾကာမွာ “Dismiss” ဆိုတဲ့ ေအာ္ဒါထြက္ၿပီး အာမထိ လွ်ာမထိျပဳတ္ခဲ့တာပဲ လူေလးေရတဲ့။
ထြန္းျမင့္ (တကၠသိုလ္ မင္းေမာ္) ကေတာ့ ငါ့ကို “ခင္ဗ်ား အသနားခံစာတင္ၾကည့္ပါ့လား၊ ပင္စင္ေလး ဘာေလး ရလိုရျငား” ဆိုၿပီး အၾကံေပးေသးတယ္ကြ၊ ငါလည္း. “ရီးေတာင္ မတင္ဘူးကြာ” ဆိျုပီးေနလိုက္တာ ျမန္မာစာဌာနနဲ႔ ေရစက္ကုန္သြားတာ ခုထိပဲတဲ့။ ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္း ကြၽန္ေတာ္လူလားေျမာက္ၿပီးမွ အေဖေျပာျပခဲ့တာေလးပါ။
ေအာင္ၿမိဳင္သင္း
[မိုးမခ၏ ေက်းဇူးတင္စကား - မႏွစ္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၅ ရက္ေန႔က ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့သည့္ ဆရာ ဦးေအာင္သင္း အမွတ္တရအျဖစ္ ဆရာ့သား ကိုေအာင္ၿမိဳင္သင္း သူ၏လူမႈကြန္ရက္ Facebook တြင္ ေရးေနသည့္ ဆရာ့ အေၾကာင္း အပိုင္းဆက္မ်ားကို စုစည္းတက္ဆက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုေအာင္ၿမိဳင္သင္းကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း မိုးမခက မွတ္တမ္းျပဳပါသည္။ အပိုင္းဆက္မ်ားကိုလည္း ဆက္လက္စုစည္းေဖာ္ျပပါမည္။]
မိုးမခ၏ ဆရာေအာင္သင္း အမွတ္တရစာစုမ်ား
ေမာင္စြမ္းရည္ – စာေဟာဆရာ၊ စာေရးဆရာ ဦးေအာင္သင္း (ရန္သူကို မိတ္ေဆြဖြဲ႔ျခင္း)
http://moemaka.com/archives/40514
http://blog.moemaka.com/2014/10/blog-post_638.html
ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္၀င္း (သခ်ာၤ) – ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း ဦးေအာင္သင္း
http://moemaka.com/archives/40538
http://blog.moemaka.com/2014/10/blog-post_632.html
ေမာင္ေအာင္မြန္ – သူေသသြားမွ ေလးစားလိုက္ရေသာ ဆရာဦးေအာင္သင္း
http://moemaka.com/archives/40594
http://blog.moemaka.com/2014/11/blog-post_99.html
ဖိုုးထက္ - မ်ဳိးဆက္သစ္ ထားရစ္ခဲ့ျပီလား ဆရာ
http://moemaka.com/archives/40483
http://blog.moemaka.com/2014/10/blog-post_950.html
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး - ေတာင္တြင္း က ေအာင္သင္း က ဘဝ သန္းေခါင္ခ်ဥ္းသည္ အထိ အေန မွန္ခဲ့တယ္
http://moemaka.com/archives/40479
http://www.moemaka.blogspot.com.au/2014/10/blog-post_499.html