စမ္းစမ္းတင္ - ေမၿငိမ္းသို႔ေပးစာ
(သူ႔ေဖ့စ္ဘြတ္) မိုုးမခ၊ ဒီဇင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၅
ေမၿငိမ္းေရးတဲ့လြမ္းရေကာင္းႏိုးမေကာင္းႏိုးဖတ္မိေတာ့၊ စာေတြကဗ်ာေတြျပည္တြင္းမွာမပါရခ်ိန္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာထုတ္တဲ့စာေစာင္ကစာမူေတာင္းလို႕ပို႕ျဖစ္တဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ကိုသတိရတယ္။
ဆရာတင္မိုးလည္းအဲဒိမွာေရးေလ့ရွိၿပီးအဲဒိကဗ်ာဖတ္ျဖစ္ေလတယ္။ ဆန္ဖရန္စၥကိုကစာေပေဟာေျပာပြဲလာတဲ့ဆရာနဲ႕ဆံုေတာ့ဆရာကအဲဒိကဗ်ာကိုဖတ္ထားၿပီးသားရယ္လည္းရယ္တယ္... ။
ေခါင္းစဥ္ကိုေျပာေျပာ...ရယ္ရယ္။ ကဗ်ာကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းခပ္တိုတို။ ဗမာျပည္တုန္းကအယ္ဒီတာတေယာက္ေျပာဖူးသလိုေပါ့ - အစ္မကဗ်ာေတြကပင္နယ္တီဂိုးပဲဆိုသလို။ သူေျပာတာကဆရာဂ်မ္း ( ဆရာတင္မိုး) သေဘာရသလိုပါပဲ။ လွ်ာရွည္ေနတာနဲ႕ကဗ်ာဘက္မေရာက္ဘူး။
ကဗ်ာကဒီလို ...
ေမၿငိမ္းေရ႔ ေခါင္းစဥ္ဖတ္ဖို႕မေမ့နဲဲ
ျပည္ေျပး
အေတာင္ရွိလ်က္
အျပန္ခက္တဲ့ငွက္
အသိုက္မဲ့ေပါ့
ဒီကဗ်ာေရးခ်ိန္ကအိမ္လြမ္းနာမၾကာမၾကာက်ေနခ်ိန္။ ေနာက္...အခ်ိန္ေတြေျပာင္းေတာ့လူလည္းေနသားတက်ျဖစ္လာ..အေတြးလည္းေျပာင္းသြားတယ္။ ခုေတာ့ေျပာေလ့ရွိေနတာက ...
ေကာင္းကင္ေအာက္ဘယ္ေနရာေရာက္ေနေန
ေနတတ္ရင္အိမ္...
တခါတခါက်ေတာ့ျပည္ေတာ္ျပန္ေလမလားေတြးျပန္ေတာ့ - ကိုယ္ေျပာေျပာေနတာနဲ႕ကြဲလြဲခ်က္ထြက္လာျပန္ေရာ။
အေမမရွိရင္အိမ္လည္းမရွိေတာ့ဆိုတာေပါ့... ေမေမက၂၀၁၀မွာဆံုးသြားတာ။
ခုေတာ့ေနထိုင္ရာကိုေရြးဖို႕စဥ္းစားရင္သမာအာဇီဝနဲ႕သန္႕ရွင္းတဲ့ဘဝကိုပဲဦးစားေပးေရြးမိေတာ့တာ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပန္ေျဖသိမ့္ၿပီး (တကယ္ေတာ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လွည့္စားတာ)
ေကာင္းကင္ေအာက္ဘယ္ေနရာေရာက္ေနေန
ေနတတ္ရင္အေမ့အိမ္ပါပဲ ေမၿငိမ္းေရ