ေဇာ္ထက္(ပ်ဥ္းမနား) - ကၽြန္ေတာ႔္သားေလး “စိုးရန္ေအာင္”
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၅
ကြ်န္ေတာ႔မွာ ေႀကာင္တေကာင္ ရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။ သူ႔ကို ''စိုးရန္ေအာင္''လို႔ နာမည္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ''စိုးရန္ေအာင္''ဆိုတာက မိုးမခက စာေရးဆရာ ''ဆရာအီႀကာေအာ္''လိုပါပဲ။ ဆရာ''အီႀကာေအာ္''ကို သူ႔မိဘေတြက စာေရးဆရာ ''အီႀကာေကြး''နဲ႔ ကာတြန္းဆရာ''ေအာ္ပီက်ယ္''တိုရဲ႕ဖန္ ဆိုေတာ့ ေပါင္းျပီးေတာ့ ''အီႀကာေအာ္''ဆိုျပီး နာမည္ ေပးခဲ႔တာ။ ကြ်န္ေတာ့ ''စိုးရန္ေအာင္''ကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္က နာမည္ႀကီး ရုပ္ရွင္မင္းသား ''စိုးသူ''နဲ႔ ''ရန္ေအာင္''တ႔ို ေပါင္းျပီး ၿဖစ္လာတာေပါ႔။ ပထမေတာ့ “စိုးသူရန္ေအာင္” ပါ။ ေနာက္ေတာ့ ရွည္လြန္းလို႔ “စိုးရန္ေအာင္” ျဖစ္သြားပါတယ္။
စိုးရန္ေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း
၁၉၉၆ခုႏွစ္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔မိသားစု ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ လုပ္တဲ႔ ဆန္းဒါးလန္းေဆးရံုဝင္းထဲက ဝန္ထမ္း အိမ္ယာကို ေျပာင္းရပါတယ္။ ေဆးရံုေဘးေပါက္ အဝင္ဝနားက ၃ ထပ္ေဆာင္ ေအာက္ဆံုးတိုက္ခန္းမွာပါ။ အိပ္ခန္း ၂ ခန္းရွိျပီး ေသးေပမဲ႔ သား ၂ ေယာက္က ငယ္ေသးေတာ့ သိပ္မဆိုးလွပါဘူး။ အဂၤလန္ေရာက္ကာစ သူမ်ားအိမ္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေန႔ခင္း ခံုေခါက္ျပီးစာဖတ္ ညဆို ခံုျဖန္႔ျပီးအိပ္ရေတာ့ ဝန္ထမ္းအိမ္ယာ တိုက္ခန္းေသးေသးက ကိုယ့္အတြက္ နတ္ဘံုနတ္နန္းလိုပါပဲ။
တေန႔ေတာ့ တိုက္ခန္းနားမွာ လသားအရြယ္ ေႀကာင္ေလးတေကာင္ေရာက္ေနတယ္။ ရာသီဥတုကလည္းဆိုး၊ ေနေကာင္းပံုကလည္းမရ ဆိုေတာ့ သားေတြနဲ႔အတူ သနားပါတယ္ ဆိုျပီး တိုက္ခန္းထဲ ေခၚလာေရာ။ အိမ္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ ႏြားႏို႔တိုက္ေတာ႔ ဒီေကာင္ ေတာ္ေတာ္ေသာက္သဗ်။ ေနာက္ေတာ့ ဒီေကာင္ အိမ္မွာပဲ ေပ်ာ္ေနတယ္။
သားေတြက ေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ''စိုးရန္ေအာင္''ကိုယ္ကလည္း ''စိုးရန္ေအာင္ေပါ့။ အိမ္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လည္း''စိုးရန္ေအာင္''ပဲေပါ့။ သူ႔ခြင့္ျပဳမိန္႔ မရပဲ ဘယ္ေမြးခြင့္ရွိမလည္း။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ တမိသားစုလံုး ''စိုးရန္ေအာင္''နဲ႔ တေအာင္တည္း“ ေအာင္” ႀကသေပါ့။
.
ေႀကာင္မေမြးရ
မႀကာပါဘူး။ ေဆးရံုဝန္ထမ္းအိမ္ယာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး အဲေကာ္မိုုေဒးရွင္းေအာ္ဖစ္ဆာက ဝန္ထမ္း အိမ္ယာမွာ ေႀကာင္ေမြးခြင့္မရွိလို႔ ေႀကာင္မေမြးရ ဆိုျပီး အေႀကာင္းႀကားလာပါတယ္။ ခက္ျပီေပါ့။ သား ၂ ေကာင္က ငိုမဲ႔ငိုမဲ႔နဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစု တစုလံုး မိႈင္ေတြေတြ ၿဖစ္ႀကေရာ။ ဘယ္လို လုပ္ႀကမလည္း ေပါ့။ ကဲမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ေတြ ဘံုေပ်ာက္လိမ့္မယ္ ဆိုျပီး ''စိုးရန္ေအာင္''ကို တိုက္ခန္းအျပင္ ထုတ္လိုက္ရတယ္။ ရင္မွာ မခ်ိေတာ့သည္ ေပါ့။
မႀကာပါဘူး ''ေညာင္ ေညာင္''ဆိုျပီး တေညာင္ေညာင္နဲ႔ မီးဖို ျပဴတင္းေပါက္မွာ လာေညာင္တာ ဘယ္ေကာင္ရွိမွာလည္း ဒီေကာင္ ''စိုးရန္ေအာင္''ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ အႀကံရသြားျပီး မီးဖိုေခ်ာင္တံခါး ဖြင့္ထားလို႔ သူဖာသာ လာတာ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး ဆိုျပီး လက္တလံုးျခား လုပ္ႀကမယ္ေပါ့။ မိသားစုတစုလံုး ဝမ္းသာလိုက္ႀကတဲ႔ ျဖစ္ျခင္း။
တရက္မွာ လူတေယာက္က တိုက္ခန္း တံခါးလာေခါက္တယ္။ သူ ကားေမာင္းျပီး ျဖတ္သြားရင္း “ေႀကာင္တေကာင္ ခင္ဗ်ားတို႔ျပဴတင္းေပါက္မွာ တစ္လစ္ႀကီး ျဖစ္ေနလို႔” တဲ႔။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ား ေႀကာင္တေကာင္ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္ထင္ျပီး တကူးတက လာေျပာရွာတာ။ “ဟုတ္ကဲ႔ ေက်းဇူးပါပဲ” ဆိုျပီး “လာခဲ႔ စိုးရန္ေအာင္ မင္း အိမ္ထဲ ဝင္ေတာ့” ေပါ့။ အိမ္ယာအုုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမ်ား လာသလား ေဘးဘီ ႀကည္႔လိုုက္ရေသးတယ္ေလ။
စိုးရန္ေအာင္ေပ်ာက္ ရွာပံုေတာ္
၃ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ေဆးရံုမွာ အျမဲတန္းဝန္ထမ္းေလ်ာက္တာ ခန္႔စာရျပီမို႔ အိမ္ဝယ္ပါတယ္။ အိမ္ကလည္း တႏွစ္အတြင္းဝယ္မွ အိမ္ဝယ္ဖို႔ ေထာက္ပံ႔ေႀကးရပါတယ္။ ေဆးရံုနဲ႔မနီးမေဝး ဘန္ဂလိုေလးတလံုးကို ဝယ္ျပီး အိမ္ေျပာင္းပြဲ က်င္းပႀကပါတယ္။ စိုးရန္ေအာင္ကို ပံုးတပံုးထဲထည့္ျပီး အေပၚက အဝတ္ဖံုးလို႔ သူပါအိမ္ေျပာင္း ေပါ႔။
ကားက အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစၥည္းသယ္ရင္း အိမ္တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ ပိတ္လိုက္နဲ႔ ညေန အိမ္ေျပာင္းပြဲလည္းျပီးေရာ ဘယ္မွာလည္း ''စိုးရန္ေအာင္''။ ဒီေကာင့္ကို မေတြ႔ေတာ႔ပါ။ သားေတြက အေဖႀကီး အိမ္တံခါးကို ေသခ်ာ မပိတ္လို႔ ဆိုျပီး အျပစ္တင္တယ္။ တခါ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ႀကရျပန္ေပါ့။
၂ ရက္ ၃ ရက္ေနေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖး တံခါးကေန တေညာင္ေညာင္ နဲ႔ ဒီေမာင္ ျပန္ေရာက္လာျပီေလ။ “မင္းေတာ္ေတာ္ ဆိုးပါလား ကြာ”။ ေနာက္ေဖးတံခါးေပါက္ေဘးမွာ သစ္သားနံရံကို ထြင္းျပီးေတာ ့ စိုးရန္ေအာင္ စိတ္တိုင္းက် ဝင္ႏိုင္ ထြက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ဒီအိုင္ဝိုင္ ကိုယ္တိုင္ အေပါက္ေဖာက္ရပါတယ္။ အားေဂါ့စ္ကက္တေလာက္ဆိုင္ကေန ေႀကာင္တံခါးဝယ္ျပီး တပ္ပါတယ္။
ေႀကာင္စာ
အဂၤလန္ကေႀကာင္မ်ား ဇီဇာေႀကာင္ပါတယ္။ ကိုယ္စားတဲ႔ထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေလး ေကြ်းႀကည့္တာ မစားပါဘူး။ ရွားရွားပါးပါး ျမန္မာျပည္က ပုစြန္ေျခာက္ အမႈန္႔ႀကိတ္ထားတာေကြ်းေတာ့ စိုးရန္ေအာင္ခမ်ာ “ဟတ္ခ်ိဳး ဟတ္ခ်ိဳး” ေခ်ပါေလေရာ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး“ ေရာမကေႀကာင္ ေရာမလိုပဲ ေကြ်း”ရေတာ့မေပါ့။ ေႀကာင္စာ သံဗူးေတြဝယ္ထားရပါတယ္။ ေစ်းဝယ္ရင္ ေစ်းသက္သာတုန္း မ်ားမ်ားဝယ္ထားရေတာ့ ျမန္မာျပည္ကေန အဂၤလန္ကိုလာလည္တဲ႔ ေယာကၡမေတာင္ မ်က္လံုးျပဴးသြားပါတယ္။ “မ်ားလွေခ်လား” ေပါ့။ ဘိုင္းဝမ္း ဂက္ထ္ဝမ္း အပ္ို႐ရင္ ဝယ္စုထားရတယ္ေလ။
အလုပ္မရိွ ေႀကာင္သန္းရွာျခင္း
အဂၤလန္မွာက ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ရပါတယ္။
အလုပ္ကရႈပ္ပါတယ္ဆို စိုးရန္ေအာင္၏ သန္းကလည္း တမိသားစုလံုးကို ဒုကၡေပးလာပါတယ္။
စိုးရန္ေအာင္ ကုတ္သလို သားအငယ္ေကာက္ကလည္း တကုတ္ကုတ္ႏွင့္။ ေႀကာင္သန္းခ်ေရးရီဆပ္ခ်္ သုေသသနလုပ္ျပီး ေလ့လာရပါတယ္။ သန္းခ်ေသာေခါင္းဘီး၊ အမႈန္႔၊ စပေရးမႈတ္ေဆး ဘာညာအကုန္ ပညာကုန္ သုံးရပါတယ္။ သားအမိသားအဖမ်ား သန္းတိုက္ေရးစီမံကိန္းမွာ တေကာင္ ၂ ေကာင္ သန္းမ်ားက်လွ်င္ ေပ်ာ္ႀကပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္မ်ား ျမန္မာျပည္ အရပ္ထဲတြင္ သန္းတုပ္ႀကတာလား ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေတြးမိပါတယ္။ တအိမ္လံုး သန္းခ်ေဆးအမံႈ႕ဖုံးျပီးသကာလ သန္းကိစၥ သက္သာသြားတယ္ေပါ႔။
တြမ္ရဲ ႔ ဒက္ဒီထက္
ႏွင္းေတြက်၍ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ ခရစ္စမတ္နီးရင္ စိုးရန္ေအာင္ ရက္အနည္းငယ္ႀကာ ေပ်ာက္သြားေသာေန႔ေတြကို သတိပါတယ္။ သူ႔ကိုေမွ်ာ္ေနႀကဆဲ ႏွင္းေတာထဲမွာ သူကျပန္ေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္။ အျမီးဘတ္လတ္ႏွင့္ အျမီးကို ကားႀကိတ္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕။ သားအငယ္ေကာင္က“ အေဖက တိရစၧာန္ေဆးကုဆရာနဲ႔ သြားျပမွာမဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ဖိုုးကပ္ေစးအေဖကိုု စကားနာ ထိုးပါတယ္။ သူ႔အတြက္ အေရးေပၚ ေႀကာင္ေလွာင္ျခင္းတလံုးဝယ္ၿပီး တိရစၧာန္အထူးကုဆီ ခ်ီတက္ရပါတယ္။
ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ စာရင္းေပးပါတဲ႔။ မ်ိဳးရိုုးနာမည္ ေျပာပါတဲ႔။ ဘုရားေရ။ ဒုကၡပါပဲ။
ကဲ ဆာနိမ္းလား ”ထက္”ေပါ့ဗ်ာ။
“ဖတ္စ္နိမ္း” ေရွ႕က နာမည္ေရာတဲ႔။ “စိုးရန္ေအာင္” ဆိုလည္း မျဖစ္ဘူး။ ဒီေတာ့ “တြမ္”ေပါ့။
“ ေမ႔ေဆးနဲ႔ ခြဲရမယ္၊ သေဘာတူပါသလား” တဲ႔ ေကာ္န္ဆင္႔ေပးရတယ္။“ ဟုတ္ကဲ႔ ရက္စ္” ေပါ့။ အိမ္ျပန္ေစာင္႔။ ျပီးေတာ႔ ဖုန္းဆက္လို႔ သြားႀကိဳပါတယ္။ ကိုယ္လည္းသြားေရာ ေႀကာင္နာျပဳေလးေတြက
“တြမ္ေရ ယူယာဒက္အစ္စ္ကမ္းမီးန္၊ တြမ္ေရ မင္းအေဖ လာျပီ”တဲ႔။ ေႀကာင္ကို လည္ပတ္ ပတ္ေပးထားတာ နာမည္က “တြမ္ထက္” တဲ႔။ ေကာင္းပါ႔ဗ်ား။
ကိုယ္လည္း ေရာမေရာက္ေတာ့ ေရာမလိုပဲ ျပံဳးရသပါ့။ ''သင္းခယ်ဴး သင္းခယ်ဴး''ေပါ့။ အျမီးငုတ္တိုက အေမႊးရိတ္ထားျပီး ေငါက္ေတာက္နဲ႔ အဲဒီတေလာက ဝက္အူေခ်ာင္းေတာင္ မစားျဖစ္ေတာ႔ဘူး။
အိပ္ေပ်ာ္တာေလး မႏိုးပါေစနဲ႔ မိုးရယ္
စိုးရန္ေအာင္ ၉ ႏွစ္သားေလာက္မွာ ေသြးဝမ္းေတြ သြားျပီးေနမေကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးကုေပမဲ႔လည္း ပိန္ခ်ံဳးလာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ဆံုးတရက္မွာ သူက လံုးဝမထႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ဝမ္းနည္းတဲ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့ကို ေသခ်ာႀကည့္ေနတယ္။ မွတ္မွတ္႐ရ သားအႀကီးက ေဝလျပည္က ျပန္လာတဲ႔ေန႔ပါ။ စိုးရန္ေအာင္ ေနာက္ဆံုး ဂက္စ္ပင္း ရ ဖုတ္လိႈက္ ဖုတ္လိႈက္ျဖစ္ျပီး ကြ်န္ေတာ့ လက္ေပၚမွာပဲျငိမ္သက္သြားပါတယ္။ သူ႔ရဲ ႔ ဝမ္းနည္းတဲ႔ အႀကည္႔ေတြကိုု ခုုထိ မေမ႔ပါဘူး။ အိမ္အျပန္ ရထားေပၚေရာက္ေနတဲ႔ သားႀကီးကို သူျပန္ေရာက္တဲ႔အထိ ေစာင့္ရမလား ဆိုေတာ့ မေစာင့္ပါနဲ႔ မႀကည့္ရက္ဘူးတဲ႔။
ေနာက္ေတာ့ စိုးရန္ေအာင္ကို အိမ္ေရွ႕ပန္းျခံထဲက ထင္းရူးပင္ေအာက္မွာ ကိုယ္တိုင္ ေျမတူးျပီးေတာ့ ၿမွဳတ္ပါတယ္။ မိုုးေလးက တဖြဲဖြဲက်ေနပါတယ္။ သတၱဝါတခု ကံတခုပါပဲ။ တိရစၧာန္ေတာင္ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ရေတာ့ ခြဲခြာရတဲ႔အခါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ေတြ႕ႀကံဳဆံုကြဲ ဝမ္းနည္းရတာမို႔ ေနာက္ထပ္ တိရစၧာန္ မေမြးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ။
Photo credit - https://www.pinterest.com/pin/265782815482886333/