ၾကည္ေအာင္ - ေအာင္ေက်ာ္၏မိခင္သုိ႔
(မိုးမချပန္လည္ဆန္းသစ္) ဒီဇင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၅
မိခင္တုိင္းသည္…
ေက်ာက္ရုိင္းျဖတ္ထစ္၊ ပန္းပုဆစ္သုိ႔
သားခ်စ္ႏုနယ္၊ ပုခက္ျခင္းႏွင့္
ဖန္ဖင္းပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္…။
မိခင္တုိ႔သား၊ အရြယ္လားေသာ္
ၾကြက္သားဖုထစ္၊ လုံးဖန္က်စ္ကာ
အားသစ္လက္ေမာင္၊ တူတေခ်ာင္းႏွင့္
ဘုံေက်ာင္းရိပ္ညိဳ၊ တကၠသုိလ္ကုိ
မုိးထုိးလုနီးေဆာက္ႏုိင္သည္…။
မိခင္တုိ႔သား၊ အရြယ္လားေသာ္
စပါးသိဂၤ ီ၊ ပထဝီ၌
ေျမဆီထြန္ယက္စုိက္ႏုိင္သည္…။
မိခင္တုိ႔သား၊ အရြယ္လားေသာ္
ေတးသြားပီျပင္၊ သံခ်ဳလြင္သည့္
အလကၤာခန္း၊ ပုလဲပန္းကုိ
အဆန္းတၾကယ္သိႏုိင္သည္…။
စက္မႈလက္မႈ၊ အႏုပညာ
လကၤာပန္းခ်ီ၊ ပန္းသီစရြယ္
ေက်ာင္းသားငယ္တုိ႔…
ၿမိဳင္လယ္က်က္စား၊ ေတာငွက္မ်ားႏွယ္
ခြန္အားပညာရွာဆဲခါ…။
သူယုတ္မုဆုိး၊ လက္နက္ကုိးကား
ေလးႀကိဳးညိဳ႕ထား၊ ဆိပ္လူးျမွားႏွင့္
တအားပစ္ခတ္၊ ေတာငွက္သတ္၏…။
ပိေတာက္ရြက္လည္း…
ေသြးစက္စြန္းထင္၊ စိမ္းနီလြင္၏
ေျမျပင္ျမက္ခင္း၊ ေက်ာင္းေတာ္ဝင္းဝယ္
ေသြးျခင္းျခင္းနီခဲ့တကား…။
သားခ်စ္ႏုနယ္၊ ပုလုငယ္ကုိ
ကမၻာနယ္တြင္း၊ ပုခက္ျခင္းႏွင့္
ဖန္ဆင္းေပးပုိ႔၊ မိခင္တုိ႔သည္
ရင္ဆုိ႔မ်က္ရည္ၿပိဳင္ရွားတကား…။
ေသြးနီစြန္းကြက္၊ ပိေတာက္ရြက္ႏွင့္
ဦးထက္ေကာ္ေရာ္၊ ဒုိ႔ပူေဇာ္သည္
ေအာင္ေက်ာ္မိခင္မ်ားသုိ႔တကား…။