(မိုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄၊ ၂၀၁၆
■ ေစ်းကြက္ဝင္ ခ်စ္သူမ်ား
ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁၄) ရက္ေန႔မွာ အေနာက္ဥေရာပခရစ္ယာန္ကမၻာက သမိုင္းျဖစ္စဥ္တခုကို ဂုဏ္ျပဳရင္း ခ်စ္သူမ်ားေန႔ အျဖစ္ ေခတ္သစ္ကမၻာတဝွမ္း ႏွစ္စဥ္က်င္းပေလ့ရွိတာ အားလံုးသိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ၁၉၉၀ ဆယ္စုႏွစ္လယ္ေလာက္ကစ တျဖည္းျဖည္း ေခတ္စားလာခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီလတဝိုက္မွာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ စံုတြဲအခ်စ္သီခ်င္းေတးစုေတြ ေစ်းကြက္ဝင္ ထုတ္လာၾကတယ္။ စီးပြားလုပ္ငန္းေတြကလည္း ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ဆက္စပ္ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ပစၥည္း စီးပြားလုပ္ငန္းေတြ၊ ဝန္ေဆာင္မႈေတြ အထူးႏႈန္းနဲ႔ ေၾကာ္ျငာ ေစ်းကြက္တင္လာၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူငယ္ေတြၾကားမွာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဓေလ့ဟာ တြင္က်ယ္လာတယ္ ဆိုရပါမယ္။
■ မ်က္မုန္းက်ိဳးခံ ခ်စ္သူမ်ား
ဒါေပမဲ့ တဖက္မွာလည္း သမားရိုးက်လူတခ်ိဳ႕က ဒီလို ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ယဥ္ေက်းမႈ က်င့္သံုး အေနာက္တိုင္း အတု ယူလာၾကျခင္းကို မလိုလားေၾကာင္း အသံေတြ ထြက္တတ္ၾကပါတယ္။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕သူမ်ား ေထာက္ျပေလ့ရွိတာ အဓိက (၃) ခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားမိတယ္။
၁) ကိုယ့္ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ မဟုတ္ဘူး၊
၂) အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးေအာင္ဆန္းေမြးေန႔လို၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔လို ကပ္လ်က္မွာ တည္ရွိေနတဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ တိုင္းျပည္သမိုင္းရက္စြဲေတြကိုသာ ပို အေလးထား ဂုဏ္ျပဳရမယ္၊
၃) လူငယ္စံုတြဲမ်ား အိမ္ေထာင္မျပဳမီ လိင္ဆက္ဆံခြင့္ကို တရားဝင္ အားေပးရာေရာက္တယ္။
၁) ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ စီးဆင္း ေျပာင္းလဲတာ သဘာဝပါ
ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို ကိုယ့္ရိုးရာမဟုတ္ဆိုတဲ့ ပထမ အခ်က္ကို စ ေဆြးေႏြးရရင္ လူသားသမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ ကမၻာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးဟာ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့၊ အယူဝါဒ၊ အႏုပညာ၊ လူေနမႈ ဘဝ ပံုစံ၊ အစားအေသာက္၊ တန္ဖိုးထားမႈ စံေတြ အားလံုး အျပန္အလွန္ ကူးလူးစပ္ယွက္ၾကတာ ထံုးစံပါ။ ဒီသေဘာေၾကာင့္ကို လူသားရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈ (Civilisation) ျဖစ္စဥ္ႀကီးက တိုးတက္ေျပာင္းလဲ ေခတ္မီ လူသားေတြ ျဖစ္လာရတာပါ။ ကိုယ့္ဝပ္က်င္း ေသးေသးေလး ထဲက ထြက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ အားထုတ္မႈသာ မရွိခဲ့ရင္ လူသားေတြ ဂူေအာင္းဘဝ ေက်ာက္ေခတ္က တက္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါ။ လူသားဟာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔အညီ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္စြမ္းမႈေၾကာင့္ အသက္ရွင္က်န္ရစ္တာပါ။ ေျပာင္းလဲဖို႔ေတြးေတာႏိုင္တဲ့ ဦးေႏွာက္မရွိခဲ့လို႔ ကမၻာဦး ဒိုင္ႏိုေဆာ္ႀကီးေတြ မ်ိဳးတံုးကုန္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကို သင္ခန္းစာယူ ဆင္ျခင္ႏိုင္ရပါမယ္။
နည္းပညာနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး လ်င္ျမန္ ျမန္ဆန္လာတဲ့ ေခတ္သစ္မွာ တကမၻာလံုးဟာ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အႏုပညာ တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈေတြ လက္တြဲ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္လာရပါတယ္။ ဒီအတြက္ ကမၻာက အရာေတြ ကိုယ့္ဆီဝင္လာတာ လက္ခံရပါမယ္။ အမိႈက္သရိုက္ေတြဆိုၿပီး အကုန္ ပိတ္ဆို႔ခ်င္လို႔ မရပါ။
ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ ရိုးရာ၊ ဓေလ့လို႔ အခု က်င့္သံုးေနသမွ် အားလံုးလိုလိုဟာလည္း ဒီလိုပဲ သူမ်ားဆီက စု၊ တု၊ ျပဳ တည္ေဆာက္ ေမြးစားယူခဲ့ရတာပါ။ အိႏၵိယဆီက ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ ဘာသာတရား၊ စာေပ အကၡရာ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုသုခုမ၊ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈေတြ ယူခဲ့တယ္၊ တရုတ္ဆီကလည္း အလားတူ အစားအေသာက္၊ အဝတ္အစား ကူးလူးဆက္ဆံ ယူခဲ့တယ္၊ ထိုင္း ဆီက အႏုပညာပစၥည္းေတြယူခဲ့တယ္၊ အစရွိသလိုေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ အလားတူပဲ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ေဒသတြင္းမွာ ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံအျဖစ္ ႀကီးက်ယ္ခဲ့တဲ့ ပုဂံေခတ္မွာလည္း ကိုယ့္ဆီက အႏုသုခုမ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဗိသုကာနဲ႔ အယူဝါဒထံုးေတြ ေဒသတြင္းကို သက္ေရာက္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစခဲ့တာပါပဲ။ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကာ၊ ဓေလ့ထံုးစံေတြကို ႏိုင္ငံတကာေရာက္ေစခ်င္ရင္ တိုင္းျပည္ လူမႈ-စီးပြား-ႏိုင္ငံေရး ဦးေမာ့ေအာင္ အရင္ လုပ္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္။
ဆိုေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈစီးဆင္းျခင္းသေဘာကို အျပစ္ မတင္ၾကဘဲ အေကာင္း ေျပာင္းလဲဖို႔ကိုပဲ လုပ္ဆာင္ရမွာပါ။ ေနာက္ခံ စနစ္ အဖြဲ႕အစည္း အေဆာက္အဦ ေကာင္းေအာင္ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး အသိ၊ သတိ၊ အေတြးအေခၚ အျမင္ က်ယ္ျပန္႔ေအာင္၊ လူမႈ-စီးပြား အဆင့္အတန္းျမင့္ေအာင္ လုပ္ရင္း စြမ္းေဆာင္ ျပဳျပင္ယူရမွာပါ။
၂) ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို သမိုင္းရက္စြဲမ်ားနဲ႔ ယွဥ္ ရန္တုိက္ေပးမႈဟာ အက်ိဳး/အေၾကာင္း မညီပါ
ဒုတိယအခ်က္ အတြက္ ေဆြးေႏြးရရင္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ေတြနဲ႔ ယွဥ္ဆိုစရာကို အေၾကာင္းမရွိပါ။ သီးျခား မတူညီတဲ့ ျဖစ္စဥ္၊ တန္ဖိုးထားမႈနဲ႔ ဆင္ႏႊဲမႈ ပံုစံပါ။ ဒီလို စြပ္စြဲျခင္းက ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ား နဝတ၊ နအဖ စစ္အစိုးရေခတ္ လူထုစုေဝးမႈ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဖိႏွိပ္ထားခ်ိန္၊ သမိုင္းဝင္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ေန႔စြဲေတြကို ႏိုင္ငံေရး ပေယာဂေၾကာင့္ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ စနစ္တက် ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ခ်ိန္မွာ နာၾကည္းေနတဲ့ ျပည္သူရဲ႕ စိတ္ကူးေကာက္ခ်က္ အျမင္ကေနစပါတယ္။ စစ္အစိုးရက အာဏာေလာဘေဇာတိုက္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီး လူထုေခါင္းေဆာင္ကို မုန္းတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဖခင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ကို ပစ္ပယ္ေစခ်င္ေတာ့ လူငယ္ေတြကို ကပ္လ်က္ေန႔မွာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ လုပ္ခြင့္ေပး ေပ်ာ္ပါးေစတယ္ ဆိုၿပီး ယူဆၾကတာပါ။
စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ သမိုင္းမွန္ေတြကို ဖ်က္ခဲ့၊ ေဖ်ာက္ခဲ့တာကေတာ့ မလြဲဧကန္ ေထာက္ျပရမယ့္ ကိစၥပါ။ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ လူငယ္မ်ားၾကား ေခတ္စားလာခဲ့တာကေတာ့ စစ္တပ္ ၁၉၈၈ ဒုတိယအႀကိမ္ အာဏာသိမ္းၿပီး စစ္အုပ္စုနဲ႔ အေပါင္းအပါ လူတသိုက္ အာဏာ စီးပြားလုပ္ကိုင္ တည္ေဆာက္ခြင့္ရဖို႔ တံခါးကို လိုသူကို လိုသလို ‘ဟ’ ဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္နဲ႔ ဝါဒေၾကာင့္လို႔သာ အဓိက ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားမွာ တုိင္းျပည္ဟာ မဆလ အထီးက်န္ေခတ္ထက္စာရင္ ကမၻာနဲ႔ ပိုထိေတြ႕ခြင့္ရသြားျခင္း အက်ိဳးေၾကာင့္ ကမၻာကဓေလ့၊ ပြဲလမ္းေတြ ကိုယ္ဆီမွာ လူသိ ေခတ္စားလာျခင္း အေၾကာင္းျဖစ္ျခင္းသာပါ။ ဒီအတြက္ ပထမ အခ်က္မွာ ရွင္းခဲ့သလို အျပစ္တင္စရာမလို၊ လက္ခံေပးရမွာပါ။ သမိုင္းတန္ဖိုး ယွဥ္စရာကို မလိုတဲ့ အတြက္ ဘယ္အရာကိုေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး၊ ဘယ္အရာကေတာ့ ပို အေလးထားသင့္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာလည္း မရွိအပ္ပါ။
သမိုင္းကို မသိေအာင္၊ ‘အ’ ေအာင္ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ကို သမိုင္းအျမင္ သံုးသပ္ခ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ထုတ္ အနာဂတ္ကို အေကာင္းဆံုး တည္ေဆာက္ႏိုင္ေစဖုိ႔ရာ အတြက္ေတာ့ ပညာေပးေရး၊ စာအုပ္ စာေပေလာက စည္ပင္ေရး၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ား ေကာင္းမြန္ ျပည့္စံု ရွင္သန္ေရး၊ ပညာရပ္ဝန္း လြတ္လပ္ စိမ္းလန္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ ဝိုင္းတိုက္တြန္း ေဖာ္ေဆာင္ရမွာပါ။ အခု ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီ၊ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပညာေရး လႈပ္ရွားမႈႀကီးကို အစကနဦး အျဖစ္ အေျခတည္ရင္း ေနာင္မွာ လူငယ္ရပ္ဝန္း ကာယ၊ စိတၱ၊ ႏွလံုးရည္၊ လက္ရံုးရည္ က်န္းမာ သန္စြမ္းေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ ပညာရပ္ဝန္း ရွင္သန္မွ လူငယ္ရပ္ဝန္းလည္း ရွင္သန္ စိမ္းလန္းမယ္၊ အတိတ္ သမိုင္းမွန္လည္း ရွင္သန္ ထင္က်န္မယ္၊ တိုင္းျပည္အနာဂတ္လည္း ရွင္သန္ ႀကီးထြား တိုးတက္ပါမယ္။ ဒါက သီးျခား လမ္းေၾကာင္းတခုအေနနဲ႔ ျပန္ ၾကံေဆာင္ရမယ့္ သီးသန္႔ ကိစၥပါ။
၃) အပ်ိဳစင္တရား ထက္ လူသားစစ္မွန္ ပီသမႈတရားကို တန္ဖိုးထားတတ္ေစဖို႔ စြမ္းေဆာင္ရမွာပါ။
တတိယအခ်က္ သမီးရည္းစား အိမ္ေထာင္မတိုင္မီ လိင္ဆက္ဆံမႈ ကိစၥကို မလိုလားတဲ့ အခ်က္ဟာလည္း သဘာဝ မက်ပါ။ တရားဝင္ လိင္ဆက္ဆံခြင့္အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အသက္ (ဥပမာ - ၁၆ ႏွစ္၊ ၁၈ ႏွစ္ စသျဖင့္) ျပည့္မီရင္ လူငယ္ခ်င္း ဘာသာဘာဝ ႏွစ္ဦးသဘာတူ လိင္ဆက္ဆံလိုတာဟာ လူသားရဲ႕ သဘာဝစရိုက္သာျဖစ္လို႔ ဒါကိုသြား အဓမၼတားလို႔ မရသလို၊ အျပစ္တင္ခ်င္လို႔လည္း မျဖစ္ပါ။ မိန္းကေလးမ်ား အႏိုင့္အထက္ မက်င့္ခံရဖို႔၊ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ စစ္စစ္မွန္မွန္ျဖစ္ေစဖို႔ပဲလိုပါတယ္။ ဒီအတြက္ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးနဲ႔ လိင္အၾကမ္းဖက္မႈဆိုင္ရာဆက္စပ္ မွန္ကန္တဲ့ ဥပေဒေတြ လူတိုင္းအတြက္ ဆူၾကံဳနိမ့္ျမင့္ မေရြး တေျပးညီ က်င့္သံုး ကာကြယ္ေပးရပါမယ္။
လိင္ေစာ္ကားမႈဆိုင္ရာ အသိ၊ အျမင္ေတြ၊ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ လိင္ဆက္ဆံမႈ ဗဟုသုတေတြ၊ အႏၱရာယ္နည္း ပဋိသေႏၶ တာနည္းေတြ အစရွိသလို မွန္ကန္တဲ့ အသိ၊ ပညာ၊ အျမင္ေပး ပဲ့ျပင္ထိန္းကြပ္မႈေတြကို လူပ်ိဳေပါက္၊ အပ်ိဳေပါက္ အရြယ္ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းမွာကတည္းက ေတာ္တည့္မွန္ကန္ သင္ၾကားေပးဖို႔လည္း လိုေနပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ လိင္ပညာေရးဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားၾကားမွာ မေျပာေကာင္းရာ “တိုးတိုးစကား” ျဖစ္ေနတဲ့ လူမႈအစြဲေတြကို တိုက္ဖ်က္ရပါမယ္။ ဒါမွသာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဆိုးအေကာင္း၊ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ခြဲျခား နားလည္ ဆင္ျခင္စြမ္းသူ က်န္းမာသန္စြမ္း ေရာဂါဘယကင္းတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ကို အနာဂတ္မွာ ျမင္ႏိုင္မွာပါ။
ေနာက္အဓိက လံႈ႔ေဆာ္ ပညာေပးရမွာကေတာ့ လူမႈအသိုင္းအဝန္း ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြက သတ္မွတ္ပံုေဖာ္လိုက္တဲ့ လူပ်ိဳရည္၊ အပ်ိဳရည္ ဂုဏ္ ကိစၥပါပဲ။ ဂုဏ္ယူျခင္းက တကယ္ေတာ့ ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ အမ်ိဳးသမီး အပ်ိဳရည္ပ်က္ျခင္းကို ကြက္ၿပီး မသန္႔ရွင္း မစင္ၾကယ္ လူတန္းဖိုးမဲ့ သြားသလို ပံုေဖာ္တတ္တဲ့ လူမႈေရးဓေလ့က ျပႆနာပါ။ အေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ အပ်ိဳရည္ဖ်က္ခံရသူ မိန္းကေလးငယ္မ်ားကို လူရာမဝင္၊ လူေတာမတိုး သိမ္ငယ္ေအာင္ ပံုေဖာ္တဲ့ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ ရက္စက္လွတဲ့ ဓေလ့ကို ေပ်ာက္ေစရပါမယ္။ ခုေခတ္မွာ ဒါမ်ိဳး ျပင္းထန္တဲ့သေဘာထားမ်ိဳး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မရွိေတာ့ဘူး ဆုိေကာင္းဆိုႏိုင္ေပမဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ အရိပ္မည္းအေနနဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ တည္ရွိဆဲပါ။ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ား ဒီအတြက္နဲ႔ မသိစိတ္မွာ အငံု႔စိတ္ ဝင္ေနရဆဲပါ။ အပ်ိဳရည္ပ်က္ျခင္းေၾကာင့္ လူသားတန္ဖိုး မက်၊ လူ႔က်င့္ဝတ္သီလ မယုတ္ေလ်ာ့ေၾကာင္း ကို ရပ္ထဲရြာထဲ လူ႔အဝန္းအဝိုင္းမွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ဟစ္ အသိေပးဖို႔ မျဖစ္မေနလိုအပ္ေနပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ အပ်ိဳရည္ပ်က္ျခင္း ကို အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ အျပစ္ လံုးလံုး ပံုခ်လိုၿပီး လိင္ခြဲျခား ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံလိုတဲ့ က်ားႀကီးဝါဒကိုလည္း ပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ လိုေနပါတယ္။ မိန္းမဆိုရင္ ဗိုင္းေကာင္း ေက်ာက္ဖိ ထားခ်င္ၿပီး ကိုယ္က်ေတာ့ “ေယာေက္်ာေကာင္း ေမာင္းမ တစ္ေထာင္” ဆိုတတ္တဲ့ ဘဝမွာ အပ်ိဳရည္ကို ကိုယ္တိုင္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖ်က္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေယာက္်ားႀကီးဝါဒီ စံႏႈန္းေတြ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ေပ်ာက္ေစရပါမယ္။
သမားရိုးက် အိမ္ေထာင္မႈထံုး “ကာမပိုင္” ဆိုတဲ့ အယူအဆအစြဲကိုလည္း ခၽြတ္ရပါမယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳရံုနဲ႔ သူတပါး တဦး တေယာက္ရဲ႕ ကာမကို ပစၥည္းတခု ဝယ္သလို ကိုယ္ပိုင္ ျဖစ္မသြားပါ။ တရားဝင္ လက္ထပ္ၿပီး ဆႏၵမရွိပါက ကာမ ကို မေပးဘဲ ျငင္းဆန္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ကာမ ဆက္ဆံျခင္း ဆိုတာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေပါင္းစည္းမႈက အေပၚယံပါ။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စပ္ယွက္မႈက အဓိကပါ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသေဘာ အလိုတူ မွ်တ ခ်စ္ၾကည္ သာယာ မႈကေန စတင္ အရင္းတည္ရပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ လင္မယားဆိုလည္း အဓမၼျပဳက်င့္မႈ ေျမာက္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အိမ္ေထာင္မႈျပဳျခင္း အမႈမွာ ကာမ ကို ရယူလိုမႈကလည္း အဓိက မက်ပါ။ ေလာကဓံ ကိုု ႏွစ္ဦးသား အတူတကြ ရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္းၿပီး ဘဝတခု တည္ေဆာက္လိုျခင္းပါ။
ဒါေပမဲ့ ဒီ ကာမပိုင္ အယူအဆ ႀကီးစိုးေနမႈေၾကာင့္ မဟာဖိုဝါဒီ ေယာက္်ားမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳရာမွာ ပစၥည္းဝယ္လိုသလိုပဲ အသစ္ပဲလုိခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ အစြဲစိတ္က မသိစိတ္မွာ မတရား ႀကီးစိုး ကိန္းေအာင္းေနတယ္။ အမ်ိဳးသမီးကို လူသားတေယာက္ထက္ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းတခုလို၊ လိင္ကၽြန္လို ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံလိုၾကတယ္။ ဒီ ကာမပိုင္ဆိုတဲ့ အစြဲေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မွာ ဇနီးမယား အမ်ိဳးသမီးမ်ား တရားဝင္ ေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ႕ အလိုမတူ မုဒိမ္းက်င့္ခံေနရရွာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မိမိ ခႏၶာကိုယ္ အတြက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ လံုးလံုး တည္မွီတယ္ ဆိုတဲ့ အသိကို ျမွင့္ရပါမယ္။ လိင္ဆက္ဆံျခင္း၊ ကေလးေမြးျခင္း၊ ကေလးဖ်က္ခ်ျခင္း အားလံုးဟာ သူတပါး လႊမ္းမိုးခံ မပါ မိမိရဲ႕ တကိုယ္ေရ ဆႏၵ သက္သက္နဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ရမယ့္ အေၾကာင္းကို အသိပညာေပးရပါမယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကလည္း ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ တရားဝင္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ခြင့္ အတြက္ ဥပေဒေရးရာ အဆိုတင္သြင္းမႈေတြ ျပဳေပးရပါမယ္။
ဒီလို ပညာေပးမႈ၊ တရားမွ်တရွိေစမႈ၊ အႏၱရာယ္ကင္း လံုျခံဳေစမႈေတြ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အေျခတည္ရွိေစျခင္းျဖင့္သာ လူငယ္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳသမီးငယ္မ်ားရဲ႕ ဘဝကို အေကာင္းဆံုး ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ပါမယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ အိပ္ရာထဲကိစၥ သက္သက္ အဓိကထား မစဥ္းစားဘဲ သီလ၊ က်င့္ဝတ္၊ စိတ္ႏွလံုး၊ အေတြးအေခၚ၊ ဦးေႏွာက္ကို တန္ဖိုးထားျခင္းကသာ လူသားပီသရာက်ပါမယ္။ လူသားခ်င္း တန္ဖိုးထားမႈ၊ ေလးစားမႈ၊ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈကသာ အခရာပါ။ အပ်ိဳစစ္ျခင္း မစစ္ျခင္း ထက္ လူသား စစ္ျခင္း မစစ္ျခင္း၊ လူပီသျခင္း ပပီသျခင္းက ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။
က်ား-မ ႏွစ္ဖက္စလံုး လူသားပီသမႈတရားနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကို ျမတ္ႏိုးေစျခင္းကသာ လြတ္လပ္၊ သာယာ မွ်တတဲ့ လူငယ္္အနာဂတ္ေတြကို ဖန္တီးႏိုင္မွာပါ။ ဆိုေတာ့ ဒီ တတိယအခ်က္ လိင္ကိစၥဆက္စပ္ၿပီးလည္း ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို အျမင္မၾကည္လိုျခင္းဟာ မမွန္ကန္၊ လိုရာပန္းတိုင္ မေရာက္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားလွပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီ ကာမပိုင္ အယူအဆ ႀကီးစိုးေနမႈေၾကာင့္ မဟာဖိုဝါဒီ ေယာက္်ားမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳရာမွာ ပစၥည္းဝယ္လိုသလိုပဲ အသစ္ပဲလုိခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ အစြဲစိတ္က မသိစိတ္မွာ မတရား ႀကီးစိုး ကိန္းေအာင္းေနတယ္။ အမ်ိဳးသမီးကို လူသားတေယာက္ထက္ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းတခုလို၊ လိင္ကၽြန္လို ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံလိုၾကတယ္။ ဒီ ကာမပိုင္ဆိုတဲ့ အစြဲေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မွာ ဇနီးမယား အမ်ိဳးသမီးမ်ား တရားဝင္ ေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ႕ အလိုမတူ မုဒိမ္းက်င့္ခံေနရရွာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မိမိ ခႏၶာကိုယ္ အတြက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ လံုးလံုး တည္မွီတယ္ ဆိုတဲ့ အသိကို ျမွင့္ရပါမယ္။ လိင္ဆက္ဆံျခင္း၊ ကေလးေမြးျခင္း၊ ကေလးဖ်က္ခ်ျခင္း အားလံုးဟာ သူတပါး လႊမ္းမိုးခံ မပါ မိမိရဲ႕ တကိုယ္ေရ ဆႏၵ သက္သက္နဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ရမယ့္ အေၾကာင္းကို အသိပညာေပးရပါမယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကလည္း ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ တရားဝင္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ခြင့္ အတြက္ ဥပေဒေရးရာ အဆိုတင္သြင္းမႈေတြ ျပဳေပးရပါမယ္။
ဒီလို ပညာေပးမႈ၊ တရားမွ်တရွိေစမႈ၊ အႏၱရာယ္ကင္း လံုျခံဳေစမႈေတြ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အေျခတည္ရွိေစျခင္းျဖင့္သာ လူငယ္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳသမီးငယ္မ်ားရဲ႕ ဘဝကို အေကာင္းဆံုး ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ပါမယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ အိပ္ရာထဲကိစၥ သက္သက္ အဓိကထား မစဥ္းစားဘဲ သီလ၊ က်င့္ဝတ္၊ စိတ္ႏွလံုး၊ အေတြးအေခၚ၊ ဦးေႏွာက္ကို တန္ဖိုးထားျခင္းကသာ လူသားပီသရာက်ပါမယ္။ လူသားခ်င္း တန္ဖိုးထားမႈ၊ ေလးစားမႈ၊ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈကသာ အခရာပါ။ အပ်ိဳစစ္ျခင္း မစစ္ျခင္း ထက္ လူသား စစ္ျခင္း မစစ္ျခင္း၊ လူပီသျခင္း ပပီသျခင္းက ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။
က်ား-မ ႏွစ္ဖက္စလံုး လူသားပီသမႈတရားနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကို ျမတ္ႏိုးေစျခင္းကသာ လြတ္လပ္၊ သာယာ မွ်တတဲ့ လူငယ္္အနာဂတ္ေတြကို ဖန္တီးႏိုင္မွာပါ။ ဆိုေတာ့ ဒီ တတိယအခ်က္ လိင္ကိစၥဆက္စပ္ၿပီးလည္း ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို အျမင္မၾကည္လိုျခင္းဟာ မမွန္ကန္၊ လိုရာပန္းတိုင္ မေရာက္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားလွပါတယ္။
■ Saint Valentine ကို ဂုဏ္ျပဳရမယ့္ အခ်ိန္
ဒါေတြအျပင္ တိုင္းျပည္မွာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ျဖစ္ေပၚလာပံု ေနာက္ခံဇာတ္လမ္းအသားကို ေဖာ္ထုတ္တင္ဆက္ရမယ့္ အေနအထားတခုလည္း ျမင္ေနရပါတယ္။ ေရွးေရာမေခတ္မွာ လူသားအေျခခံ အခြင့္အေရး ခ်စ္မႈေရးရာကိစၥ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈကို အာဏာျပ တားျမစ္လိုသူေတြ ရွိခဲ့သလို အခု မ်က္ေမွာက္ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာလည္း လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္၊ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးကို ဖိႏွိပ္ၿပီး အိမ္ေထာင္မႈအျပဳအတြက္ ဥပေဒကန္႔သတ္ခ်က္ တင္းက်ပ္လိုသူေတြ ရွိေနပါတယ္၊ တရားဝင္ ဥပေဒျပ႒ာန္းေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ နဂိုရွိရင္းကိုက ေခတ္မီ (၂၁) ရာစုတန္းဝင္ ၿပီးျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္ၿပီး ဘုန္းႀကီး၊ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ေလာင္းရိပ္ေအာက္ကင္းတဲ့ ဘာသာတရား ထံုးစံမပါတဲ့ လက္ထပ္ဓေလ့ကို ကာကြယ္ဖို႔ရာ လူငယ္မ်ားခ်စ္ျခင္းကို အသက္စြန္႔ အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့တဲ့ စိန္႔ဗလင္တိုင္းရဲ႕ ရပ္တည္မႈတရားကို ထုတ္ေဖာ္ မျဖစ္မေန ဂုဏ္ျပဳရမယ့္ အခ်ိန္ကလည္း ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေရာက္လို႔ေနပါၿပီ။
ဒါအျပင့္ တဖက္စြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသား/ဘာသာ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေရွ႕တန္းတင္လိုသူမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေအာက္လံုးအေနနဲ႔ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးအသံုးခ်လိုသူ လူတစုေၾကာင့္ ဘာသာ၊ လူမ်ိဳးစံု အစဥ္အဆက္ မွီတင္းေနထိုင္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ တေျမတည္းေန တေရတည္းေသာက္သူ ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း အမုန္းတရားေတြပြား၊ ပဋိပကၡေတြမ်ားခဲ့တဲ့ ဒါေတြေလ်ာ့နည္းပေပ်ာက္ဖို႔ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ထြန္းကားဖို႔လည္း လိုေနပါတယ္။
■ နိဂံုး
ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို မလိုလား ေထာက္ျပၾကတဲ့ အဓိက အခ်က္ေတြကလည္း အထက္မွာ ေဆြးေႏြးခဲ့သလို အေၾကာင္းမညီညြတ္ပါ။ လက္ရွိမွာ အဓမၼအမႈေတြ ေပ်ာက္ဖို႔လည္း ဗလင္တိုင္းတရား လိုေနပါတယ္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကား ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ပြားမ်ားဖို႔လည္း လိုေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို ႀကိဳဆိုၾကရင္း “I’m a Buddhist-Myanmar. I’m a Muslim. I’m a Hindu. No Valentine Day!” ဆိုတဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ခံယူခ်က္ေတြေနာက္မလိုက္ဘဲ “I’m an human being and citizen of the world!. Welcome Valentine Day! Make Love, No War, No Hate Speech, Bring Love Speech” ဆိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရား အသံေတြ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ တိုးပြားေစရင္း လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ေခတ္မီ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ ၿငိမ္းခ်မ္း ခ်မ္းသာရာ ရွာေစလိုေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
(ဆက္သြယ္ရန္ႏွင့္ ျပန္လည္ေဝဖန္ရန္ - nyeinchanaye81@gmail.com)
(ဧရာဝတီ ႏွင့္ Friday Times ဂ်ာနယ္တို႔တြင္လည္း ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးသည္။)