ထူးထူး (ေတာင္ငူ) - ဘိုလို မႈတ္ၾကမယ္
(မိုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၊ ၂၀၁၆
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း “ကိုေရႊထူး” တေယာက္အလုပ္ေတြရႈပ္ေနပံုမ်ား ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ နားၾကပ္ ႀကီးတပ္ၿပီး ဘာေတြနားေထာင္ ေနမွန္းကိုမသိပါဘူး… တခါတေလ နားၾကပ္တပ္ထားရံု တင္မက… ေဘးမွာစာအုပ္အထူႀကီးတအုပ္ကလည္းပါလိုက္ေသးတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္ တြတ္နဲ႔၊ တခါ တရံ လက္ဟန္ေျခဟန္လည္းပါတယ္… ပံုခံုးႏွစ္ဘက္ကိုတြန္႔လိုက္တာမ်ား “ေရႊမိ” မ်က္လံုးထဲမေတာ့ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းမင္းသားႀကီးက်ေနတာပါပဲ။
မိုးလင္းလို႔မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔အဲ့ဒီ့နားၾကပ္ႀကီးကတပ္ၿပီးသား၊ ဘာေျပာေျပာမၾကားေတာ့ဘူး။ အိမ္တြင္းေရးကိစၥေတြတိုင္ပင္ခ်င္တာလည္းအဆင္မေျပဘူး။ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျပာမွရမယ့္ကိစၥေတြ၊ အလုပ္ကိစၥေတြတိုင္ပင္ခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာဆို ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ တရက္လည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ရက္လည္းမဟုတ္ ၾကာလာေတာ့ “ေရႊမိ” တေယာက္စိတ္ဆိုးစျပဳလာၿပီ။
တမင္တကာအႏုနည္းနဲ႔ လူကိုဥပေကၡာျပဳတာမ်ားလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တခုခုကိုအလိုမက်လို႔ အရြဲ႕တိုက္ ေနတာမ်ားလားဆိုၿပီး “ေရႊမိ” လည္းေတြးမိေတြးရာေတြးေနျပန္တာေပါ့။ ဟုတ္ရင္လည္းဟုတ္မွာေပါ့ ေလ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ၿမိဳ႕ထဲမွာအဂၤလိပ္ရုပ္ရွင္အေခြေတြသြားဝယ္ခ်င္တယ္လို႔ သူေျပာတုန္းက “ေရႊမိ” တေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းဆူၿပီး မသြားရဘူးလို႔တခ်က္လြတ္အမိန္႔ထုတ္ခဲ့မိတာကိုး။
တပတ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ “ေရႊမိ” လည္းမေနႏိုင္ေတာ့လို႔ ပါးစပ္ကထုတ္ေမးမိပါေတာ့တယ္… “ရွင္…. ဒီေလာက္ေတာင္ ဘာေတြမ်ားအလုပ္ရႈပ္ေနတာလည္း။ နားၾကပ္ႀကီးကလည္း ခၽြတ္ကို မခၽြတ္ေတာ့ဘူး၊ က်ဳပ္ကိုလည္းေျပာျပပါအံုးေတာ္”
“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ… ငါအဂၤလိပ္စကားေျပာေလ့က်င့္တဲ့တိပ္ေခြကိုနားေထာင္ေနတာပါ… နားရည္ဝေအာင္လို႔ေပါ့” လို႔ဆိုလာပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ နားၾကပ္ႀကီးကိုျပန္တပ္သလိုပါးစပ္ကလည္း…
“ကဲ့ပဲ့ဆစ္တီး၊ တူးစတပ္လံုး၊ ဂ်ီတူဂ်ီလည္ပယ္၊ ဂါးဗားမန္႔တူဂါးဗားမန္႔၊ ဂြတ္ပရိုက္တစ္၊ အိပ္စၿပီးတီး ရန္႔၊ ထြက္ဒီရွင္နယ္၊ ဗစ္ဆစ္နက္၊ အင္တြာပနင္တာရွစ္၊ အင္ဆန္းတစ္၊ ဘာတန္၊ မားကတ္ပရိုက္စ္” နဲ႔ ဘာေတြမွန္းကိုမသိပါဘူး တတြတ္တြတ္နဲ႔ရြတ္ေနတာ။
ရုတ္တရက္ “ေရႊမိ” တေယာက္ကိုယ့္နားကိုယ္မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားမိပါေတာ့တယ္။ တၿပိဳင္နက္ တည္းစိတ္ပူသြားမိတာက၊ “ကိုေရႊထူး” တေယာက္ မေလးရွား၊ ဒါမွမဟုတ္ စကၤာပူကိုမ်ား အလုပ္ သြားလုပ္ေတာ့မလို႔လားဆိုၿပီးေတြးပူမိျပန္ပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ေလ…. ရွိတာမွဒီလင္မယားႏွစ္ေယာက္တည္း။ ဘယ္လိုလုပ္ခြဲလို႔ျဖစ္မွာလဲ။ မခြဲႏိုင္ေပါင္။ ဒါနဲ႔ပဲ “ေရႊမိ” လည္းေရွ႕ေလွ်ာက္ ေယာက္်ားကိုအလိုလိုက္ေတာ့မယ္… သူၾကည့္ခ်င္တဲ့အဂၤလိပ္ရုပ္ရွင္ အေခြေတြဝယ္ေပးေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဓိက ကေတာ့ သူႏိုင္ငံျခားမထြက္ရင္ ၿပီးတာပဲမဟုတ္လား။
“ရွင္ ဘာျဖစ္လို႔ အဂၤလိပ္စကားေျပာေလ့က်င့္တဲ့အေခြေတြနားေထာင္ေနတာလဲ၊ ႏိုင္ငံျခားသြား မလို႔ လား၊ မသြားပါနဲ႔ေတာ္။ က်ဳပ္မခြဲႏိုင္ပါဘူး။ ေတာ္လိုခ်င္တာေတြ၊ ဝယ္ခ်င္တာေတြရွိရင္ က်ဳပ္ကို ေျပာ… က်ဳပ္ဝယ္ေပးပါ့မယ္ေတာ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံကိုမွ မသြားပါနဲ႔ေတာ္” လို႔ ေလသံကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုး ေပ်ာ့ေျပာင္း ခ်ိဳသာစြာနဲ႔တေယာထိုးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
“ကိုေရႊထူး” တေယာက္ တဟားဟားေအာ္ရယ္ရင္း “ေအးပါကြာ…. ငါလည္းဘယ္ႏိုင္ငံျခားကိုမွ ထြက္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ အဲ့အတြက္ေတာ့စိတ္မပူပါနဲ႔ကြာ” ဆိုေတာ့မွ
“ေရႊမိ” တေယာက္အခုမွပဲ စိတ္ေအးရပါေတာ့တယ္။ “အဲ့ဒါဆို… ဘာျဖစ္လို႔ ရွင္အဂၤလိပ္စကားေျပာ ေတြ အသည္းအသန္ေလ့က်င့္ေနရတာလဲ”
“ကိုေရႊထူး” ျပန္ေျဖလိုက္ပံုက- “ဒီလို မိန္းမေရ…. ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က DVB Debate အစီအစဥ္တခုက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ကြ… အေသးစား အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုကို ဘယ္လိုစတင္မလဲ၊ ဘယ္လိုစိန္ေခၚမႈေတြရွိေနလဲ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္၊ ငါတို႔လို တပိုင္တႏိုင္ စီးပြားေရးေလး လုပ္ေနတဲ့သူေတြ အဖို႔ေတာ္ေတာ္နားေထာင္သင့္တာေပါ့ကြာ… ငါလည္းဘယ္အလြတ္ခံမလဲကြာ… နားေထာင္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ကြာ ငါတလံုးမွ နားမလည္လိုက္ဘူးကြာ”
“ဟင္…. ရွင္တလံုးမွ နားမလည္လိုက္ဘူးဆိုေတာ့…. မဟုတ္မွလြဲေရာ…. ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတဲ့သူေတြ က ႏိုင္ငံျခားသားေတြလား”
“မဟုတ္ဘူးမိန္းမေရ…. ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတဲ့သူေတြကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္၊ သူတို႔က ျမန္မာလိုသိပ္မေျပာတတ္တာလား… ဒါမွမဟုတ္ ဘိလပ္ကျပန္လာတာပဲ သိပ္မၾကာေသး တာလားေတာ့ မသိပါဘူးကြာ…. ငါသိတာကေတာ့ သူတို႔တေတြ ဘိုလိုေတာ္ေတာ္မႈတ္ၾကတာပဲ”
“ရွင္… ေျပာေတာ့ အေသးစားနဲ႔အလတ္စားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းဆို”
“ေအးေလး… မွန္တယ္ေလ၊ ေခါင္းစဥ္က အဲ့ဒါပဲေလ”
“ဒါဆို ကြမ္းယာသည္ေတြ၊ မုန္႔ဟင္းခါးသည္ေတြ၊ အသုပ္သည္ေတြလည္းနားေထာင္သင့္တာေပါ့”
“မွန္တာေပါ့ မိန္းမရာ… ဒါေပမယ့္ ခက္တာက… ငါတို႔လို လူေတြက သူတို႔ ေျပာေနတဲ့ ဘိလပ္စကား ကို ဘယ္လိုလုပ္နားလည္မွာလဲ”
“ရွင္ေျပာသလိုဆို၊ အဲ့ဒီ့ အေသးစားအလတ္စားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုကို ဘယ္လို စတင္မလဲ၊ ဘယ္လိုစိန္ေခၚမႈေတြရွိေနလဲ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆြးေႏြးတဲ့သူေတြက ဘိုလိုေတာ္ေတာ္ မႈတ္တတ္ တာေပါ့ေနာ္”
“အဲ့လိုလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူးကြ… သူတို႔က တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြကို ဘိုလိုမႈတ္ၿပီး၊ တခ်ိဳ႕စကားေတြက် ျပန္ေတာ့ ျမန္မာလိုေျပာျပန္ေကာကြ”
“ဟင္… ဒါဆို၊ သူတို႔က ဘိုလိုမႈတ္ရတာေမာသြားလို႔ေနမွာေပါ့ေနာ္”
“ဟုတ္မွာေပါ့ မိန္းမရာ… ငါသတိထားမိတာကေတာ့- ေဆြးေႏြးတဲ့ပညာရွင္ေလးေယာက္ထဲမွာ စက္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ စစ္ေဆးေရးဦးစီးဌာနက အမ်ိဳးသမီးအရာရွိႀကီးက ဘုိလိုအမႈတ္ဆံုးပဲကြ… သူေျပာတဲ့အထဲမွာ ေဘာ္ဒီေတြေကာ၊ မကက္နက္ဇစ္ေတြေကာ၊ အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြေကာ… စံုလို႔ ပါပဲကြာ”
“ေနာက္တပတ္ DVB Debate ကိုနားေထာင္တဲ့အခါ၊ လံုးေစ့ပတ္ေစ့နားလည္ေအာင္လို႔ ငါ အဂၤလိပ္ စကားေျပာေလ့က်င့္ေနတာပါကြာ…. ဘယ္ကိုမွမသြားပါဘူး။ မင္းအနားမွာပဲ တသက္လံုး ေနမွာပါ “ေရႊမိ” ရာ… စိတ္ခ်ပါကြာ”
“ဒါဆိုရင္လည္းၿပီးေရာ …. မႈတ္… မႈတ္ နာနာမႈတ္…. အဲေလေယာင္လို႔” …. ေရႊမိ တေယာက္ မိႈရတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ၿပံဳးရႊင္ၿပီးမီးဖိုထဲဝင္သြားေလရဲ႕ ….
“ကိုေရႊထူး” တေယာက္ကေတာ့ … အက္စ္အမ္အီး၊ အက္စ္ဘီအီး၊ အဝဲယားနပ္နဲ႔ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ရင္း ဟိုနားက ယားသလိုလို…. ဒီနားကယားသလုိလိုနဲ႔ ေနမထိ၊ ထိုင္မသာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။