 |
| အင္းစိန္ GTI အတြင္းမွ ရဲကားမ်ားႏွင့္ေခ်ာကားမ်ား |
ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း(ေရႊဝါေရာင္) - ဘဝ၏ အဆိုးဆံုးေန႔ရက္မ်ား - ၈
(မိုုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၄၊ ၂၀၁၆
ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴခ်ဳပ္၏ လူ႔အခြင့္အေရး အထူးသံ မစၥတာဂန္ဘာရီ လာမည့္ရက္ေသခ်ာသြားသည္ႏွင့္ အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္စစ္ေၾကာေရးစခန္းတစ္ခုလံုးပံုစံ ေျပာင္းသြားသည္။ ရဲေဘာ္ေလးမ်ား သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကရသည္။ ေလာက္တက္ အနံ႕ဆိုးထြက္ေနေသာ အိမ္သာမ်ားအား ထံုးျဖဴးေနၾကသည္။ အခန္းတိုင္း ေရသန္႔ဘူးႀကီး မ်ားေရာက္လာသည္။ တပ္ရင္းမွဴး ဆိုသူကိုယ္တိုင္ အရပ္ဝတ္ႏွင့္ေရာက္လာၿပီး အဆင္မေျပတာမ်ားရွိရင္ တင္ျပႏိုင္ေၾကာင္း ဟန္လုပ္လာ ေျပာရသည့္အဆင့္ထိ ေရာက္လာပါ ေတာ့သည္။ လက္သီးႏွစ္ဆုပ္စာမွ်သာရွိေသာ ထမင္းပံုစံမွာ ယခင္ကထက္မ်ားလာၿပီး ဟင္းမွာလည္း ဆီေဝ့ေနေတာ့သည္။ စစ္ေၾကာေရးလည္း မလုပ္ေတာ့သျဖင့္ မအိပ္ခဲ့ရေသာ ရက္မ်ားအတိုးခ်ကာ ထမင္းစားၿပီး အိပ္စက္အနားယူခြင့္ရၾကသည္။ မ်က္ႏွာသုတ္ေစာင္ ပုခံုးေပၚအၿမဲတင္ ထားေသာ စစ္ေၾကာေရးလုပ္ရန္ အၿမဲလာေခၚသည့္ အာဏာပါးကြက္သားလည္း မျမင္ရေတာ့ေခ်။ မိမိအထင္ တပ္သားဦးေရ၊ ရဲဦးေရ အမ်ားႀကီးနဲပါး သြားသည္ဟုပင္ထင္မိသည္။ အခန္းေထာင့္မ်ားတြင္ အခ်ိန္ျပည့္ေစာင့္ေနေသာ ဝါး စိမ္းတုတ္ကိုင္စစ္သားမ်ားလည္း မျမင္ေတြ႕ရေတာ့ေပ။
ညေနေစာင္းတြင္ အမ်ိဳးသမီးအသံမ်ားၾကားရ၍ အခန္းအျပင္သို႔ၾကည့္လိုက္ ရာ မိမိတို႔လိုပင္ ဖမ္းဆီးခံထားရေသာအမ်ိဳးသမီး အေျမာက္အမ်ား ရွိေနေၾကာင္းသိ လိုက္ရသည္။ အခ်ိဳ႕မွာေစ်းျခင္းေတာင္းေလးမ်ားပါေသးသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္းခရီး ေဆာင္အိပ္မ်ားႏွင့္ ျမင္ျမင္သမွ် ေယာကၤ်ား မိန္းမတိုင္းကို ဖမ္းေခၚလာေၾကာင္းသိ လိုက္ရသည္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အလိုက်အတိုင္း ျပည္သူကို တန္ဘိုးလံုးဝဘဲ ေနရာရေရး ရာထူးတိုးေရးလုပ္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။ ေစ်းဝယ္ထြက္ လာသူ၏ မိိသားစု မည္မွ်ေသာကေရာက္ၾကမည္နည္းဟု စဥ္းစားမိသူ တစ္ဦးတစ္ ေယာက္မွပါလိမ့္မည္မထင္ပါေခ်။ အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္လိုေနရာမ်ိဳးသည္ ဖမ္းဆီး ထားသူမ်ား၏ အခ်ဳပ္အျဖစ္ မည္သူကမွလည္း ထင္ၾကမည္မဟုတ္ပါေခ်။
ထို႔ေနာက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား ၃ ေယာက္တစ္တဲြ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး တပ္ရင္းမွဴး ကၾသဝါဒေခၽြေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ -
“ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ႏွိပ္စက္တာရွိသလား”
ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴခ်ဳပ္၏ လူ႔အခြင့္အေရး အထူးသံ မစၥတာဂန္ဘာရီ လာမည့္ရက္ေသခ်ာသြားသည္ႏွင့္ အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္စစ္ေၾကာေရးစခန္းတစ္ခုလံုးပံုစံ ေျပာင္းသြားသည္။ ရဲေဘာ္ေလးမ်ား သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကရသည္။ ေလာက္တက္ အနံ႕ဆိုးထြက္ေနေသာ အိမ္သာမ်ားအား ထံုးျဖဴးေနၾကသည္။ အခန္းတိုင္း ေရသန္႔ဘူးႀကီး မ်ားေရာက္လာသည္။ တပ္ရင္းမွဴး ဆိုသူကိုယ္တိုင္ အရပ္ဝတ္ႏွင့္ေရာက္လာၿပီး အဆင္မေျပတာမ်ားရွိရင္ တင္ျပႏိုင္ေၾကာင္း ဟန္လုပ္လာ ေျပာရသည့္အဆင့္ထိ ေရာက္လာပါ ေတာ့သည္။ လက္သီးႏွစ္ဆုပ္စာမွ်သာရွိေသာ ထမင္းပံုစံမွာ ယခင္ကထက္မ်ားလာၿပီး ဟင္းမွာလည္း ဆီေဝ့ေနေတာ့သည္။ စစ္ေၾကာေရးလည္း မလုပ္ေတာ့သျဖင့္ မအိပ္ခဲ့ရေသာ ရက္မ်ားအတိုးခ်ကာ ထမင္းစားၿပီး အိပ္စက္အနားယူခြင့္ရၾကသည္။ မ်က္ႏွာသုတ္ေစာင္ ပုခံုးေပၚအၿမဲတင္ ထားေသာ စစ္ေၾကာေရးလုပ္ရန္ အၿမဲလာေခၚသည့္ အာဏာပါးကြက္သားလည္း မျမင္ရေတာ့ေခ်။ မိမိအထင္ တပ္သားဦးေရ၊ ရဲဦးေရ အမ်ားႀကီးနဲပါး သြားသည္ဟုပင္ထင္မိသည္။ အခန္းေထာင့္မ်ားတြင္ အခ်ိန္ျပည့္ေစာင့္ေနေသာ ဝါး စိမ္းတုတ္ကိုင္စစ္သားမ်ားလည္း မျမင္ေတြ႕ရေတာ့ေပ။
ညေနေစာင္းတြင္ အမ်ိဳးသမီးအသံမ်ားၾကားရ၍ အခန္းအျပင္သို႔ၾကည့္လိုက္ ရာ မိမိတို႔လိုပင္ ဖမ္းဆီးခံထားရေသာအမ်ိဳးသမီး အေျမာက္အမ်ား ရွိေနေၾကာင္းသိ လိုက္ရသည္။ အခ်ိဳ႕မွာေစ်းျခင္းေတာင္းေလးမ်ားပါေသးသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္းခရီး ေဆာင္အိပ္မ်ားႏွင့္ ျမင္ျမင္သမွ် ေယာကၤ်ား မိန္းမတိုင္းကို ဖမ္းေခၚလာေၾကာင္းသိ လိုက္ရသည္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အလိုက်အတိုင္း ျပည္သူကို တန္ဘိုးလံုးဝဘဲ ေနရာရေရး ရာထူးတိုးေရးလုပ္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။ ေစ်းဝယ္ထြက္ လာသူ၏ မိိသားစု မည္မွ်ေသာကေရာက္ၾကမည္နည္းဟု စဥ္းစားမိသူ တစ္ဦးတစ္ ေယာက္မွပါလိမ့္မည္မထင္ပါေခ်။ အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္လိုေနရာမ်ိဳးသည္ ဖမ္းဆီး ထားသူမ်ား၏ အခ်ဳပ္အျဖစ္ မည္သူကမွလည္း ထင္ၾကမည္မဟုတ္ပါေခ်။
ထို႔ေနာက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား ၃ ေယာက္တစ္တဲြ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး တပ္ရင္းမွဴး ကၾသဝါဒေခၽြေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ -
“ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ႏွိပ္စက္တာရွိသလား”
“ မရွိပါဘူး “
“ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ထားရဲ႕လား”
“ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ထားရဲ႕လား”
“ ထားပါတယ္”
“ ေအး ရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္လို႔ဘယ္သူကေမးေမး အဲဒီတိုင္းေျဖပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုစစ္ေဆးဘို႔က်န္ေသးေပး မယ့္ ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ျပန္လႊတ္လိုက္တာ။ လိုအပ္တဲ့သူျပန္ေခၚမယ္။ ခရီးမထြက္ၾကဘို႔ လည္းတစ္ခါတည္းသတိေပးလိုက္ပါတယ္။ အခု သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္ မယက ေတြ လာေခၚမယ္။ လာမေခၚတဲ့သူေတာ့ ကိုယ့္ကံနဲ႔ကိုယ္ ဆက္ေနၾကေပါ့ဗ်ာ”
ဆိုၿပီးထြက္ သြားပါေတာ့သည္။
မၾကာပါေခ် လက္နက္အျပည့္ႏွင့္ ရဲတပ္ရင္းမ်ားမွရဲကားမ်ား ဂ်ီတီ အိုင္အတြင္းဝင္ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တစ္ဆက္တည္းပင္ နံပါတ္ျပား မ်ားကို တိပ္( tape ) အျပားမ်ားျဖင့္ ကပ္ထားၿပီး လိုင္းနံပါတ္ျဖဳတ္ထားသည့္ ဒိုင္နာ ကားမ်ား တစ္စီးၿပီးတစ္စီး ဝင္ေရာက္လာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အမ်ိိဳးသမီးမ်ားအား ၿမိဳ နယ္နာမည္ေခၚၿပီး ကားေပၚတင္ၾကပါသည္။ ေဘးတန္းျပည့္သည့္တိုင္ေအာက္တြင္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး အခ်ိဳ႕ကားမ်ားဆိုလွ်င္ငပိသိပ္ ငါးခ်ဥ္သိပ္ တင္ေဆာင္ေခၚသြားၾကပါေတာ့ သည္။
ယမန္ေန႔က အမ်ိဳးသားမ်ားကားႏွင့္ေခၚသြားသည္ဟု သတင္းၾကားသျဖင့္ အမ်ိဳးသားမ်ားမရွိေတာ့ဟုထင္ထားသည့္ၾကားမွ ဘယ္ကထြက္လာမွန္္းမသိသည့္အမ်ိဳး သားမ်ားေပၚလာပါေတာ့သည္။ ထံုးစံအတိုင္း စစ္သားမ်ား၊ ရဲမ်ား၏ဆဲသံကဆူညံေန သည္။ ေနာက္မွသိရသည္မွာ ယမန္ေန႔က ပို႔လိုက္ေသာအမ်ိဳးသားမ်ားသည္ျပန္လႊတ္ သူမ်ားမဟုတ္ဘဲ ရဲတပ္ရင္းမ်ားသို႔ ပို႔လိုက္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ယခုလူမ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ၿပီး ခံဝန္ျဖင့္ လႊတ္ေပးမည့္သူမ်ားျဖစ္ ေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။ မိမိတို႔အခန္းႏွင့္ ကပ္လွ်က္ ေျခရင္းအခန္းမ်ားကိုမူ လာေခၚ ဖို႔ေနေနသာသာ လွည့္ပင္မၾကည့္ၾကေခ်။ မိမိတို႔ကိုယ္တိိုင္ကလည္း ၾကမ္းခင္းေဈး အ ႏွစ္(၂၀) သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္ၾကပါသည္။
အမ်ိဳးသားမ်ားကိုလည္း အမ်ိဳသမီးမ်ားကို ၾသဝါဒေပးသည့္အတိုင္းပင္ မႏွိပ္စက္ပါဟုသာ တြင္တြင္ေအာ္ခိုင္းပါသည္။ ေကာင္းမြန္စြာေၾကြးေၾကာင္းေျပာခိုင္းေနသည္ကို ၾကားေနရပါသည္။ အားလံုးေသာသူမ်ားမွာလည္း လြတ္လွ်င္ၿပီးေရာဆိုသည့္ သေဘာျဖင့္ အသံကုန္ေအာ္ကာေထာက္ခံေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ ၾကားသိေနရပါသည္ အားလံုးကိုအျပစ္မတင္ရက္သလို၊ အျပစ္လည္းမတင္ထိုက္ပါ။ ရန္သူဘက္က လြတ္ ျခင္းသည္ ေတာ္လွန္ေရး ေရွ႕ဆက္ရန္ အေကာင္းဆံုးအခြင့္အေရးမဟုတ္ပါလား။
ငါးနာရီထိုး ထမင္းလာပို႔ေတာ့ ျပန္လြတ္သူမ်ားကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္လိုက္ၿပီး ထမင္းစားဘို႔ျပင္လိုက္ၾကသည္။ လြတ္လူမ်ားကလွဴေသာ ငပိေထာင္းဘူးေသးေလး မ်ားျဖင့္ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္စားေသာက္လိုက္ၾကသည္။ မိုးေကာင္းေက်ာင္းတိုက္မွ ဦးဇင္းေလးမွအပ အားလံုးမွာ ေထာင္က်ၿပီးသား ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။ အားလံုး၏မ်က္ ႏွာမွာညွိဳးငယ္ေသာအသြင္ စိုးစဥ္းမွ်မေတြ႕ရပါေခ်။ သံလွ်င္မွ ဦးဇင္းျမင့္ဦးက ေထာင္က်ဘူးသည္ဆိုကာ ေထာင္တြင္းေနနည္း နိႆရည္း ပင္ပို႔ခ်ေနေပၿပီ။
ယမန္ေန႔က အမ်ိဳးသားမ်ားကားႏွင့္ေခၚသြားသည္ဟု သတင္းၾကားသျဖင့္ အမ်ိဳးသားမ်ားမရွိေတာ့ဟုထင္ထားသည့္ၾကားမွ ဘယ္ကထြက္လာမွန္္းမသိသည့္အမ်ိဳး သားမ်ားေပၚလာပါေတာ့သည္။ ထံုးစံအတိုင္း စစ္သားမ်ား၊ ရဲမ်ား၏ဆဲသံကဆူညံေန သည္။ ေနာက္မွသိရသည္မွာ ယမန္ေန႔က ပို႔လိုက္ေသာအမ်ိဳးသားမ်ားသည္ျပန္လႊတ္ သူမ်ားမဟုတ္ဘဲ ရဲတပ္ရင္းမ်ားသို႔ ပို႔လိုက္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ယခုလူမ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ၿပီး ခံဝန္ျဖင့္ လႊတ္ေပးမည့္သူမ်ားျဖစ္ ေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။ မိမိတို႔အခန္းႏွင့္ ကပ္လွ်က္ ေျခရင္းအခန္းမ်ားကိုမူ လာေခၚ ဖို႔ေနေနသာသာ လွည့္ပင္မၾကည့္ၾကေခ်။ မိမိတို႔ကိုယ္တိိုင္ကလည္း ၾကမ္းခင္းေဈး အ ႏွစ္(၂၀) သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္ၾကပါသည္။
အမ်ိဳးသားမ်ားကိုလည္း အမ်ိဳသမီးမ်ားကို ၾသဝါဒေပးသည့္အတိုင္းပင္ မႏွိပ္စက္ပါဟုသာ တြင္တြင္ေအာ္ခိုင္းပါသည္။ ေကာင္းမြန္စြာေၾကြးေၾကာင္းေျပာခိုင္းေနသည္ကို ၾကားေနရပါသည္။ အားလံုးေသာသူမ်ားမွာလည္း လြတ္လွ်င္ၿပီးေရာဆိုသည့္ သေဘာျဖင့္ အသံကုန္ေအာ္ကာေထာက္ခံေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ ၾကားသိေနရပါသည္ အားလံုးကိုအျပစ္မတင္ရက္သလို၊ အျပစ္လည္းမတင္ထိုက္ပါ။ ရန္သူဘက္က လြတ္ ျခင္းသည္ ေတာ္လွန္ေရး ေရွ႕ဆက္ရန္ အေကာင္းဆံုးအခြင့္အေရးမဟုတ္ပါလား။
ငါးနာရီထိုး ထမင္းလာပို႔ေတာ့ ျပန္လြတ္သူမ်ားကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္လိုက္ၿပီး ထမင္းစားဘို႔ျပင္လိုက္ၾကသည္။ လြတ္လူမ်ားကလွဴေသာ ငပိေထာင္းဘူးေသးေလး မ်ားျဖင့္ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္စားေသာက္လိုက္ၾကသည္။ မိုးေကာင္းေက်ာင္းတိုက္မွ ဦးဇင္းေလးမွအပ အားလံုးမွာ ေထာင္က်ၿပီးသား ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။ အားလံုး၏မ်က္ ႏွာမွာညွိဳးငယ္ေသာအသြင္ စိုးစဥ္းမွ်မေတြ႕ရပါေခ်။ သံလွ်င္မွ ဦးဇင္းျမင့္ဦးက ေထာင္က်ဘူးသည္ဆိုကာ ေထာင္တြင္းေနနည္း နိႆရည္း ပင္ပို႔ခ်ေနေပၿပီ။
မိမိတို႔အေနျဖင့္ ေထာင္သည္ဆိုးသည္ဆိုေသာ္ျငား ေရာက္ဘူးသူတို႔ေျပာျပခ်က္အရ ယခု အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္ စစ္ေၾကာေရးစခန္းေလာက္ေတာ့မဆိုးဘူးဆိုသည္ကို တထစ္ခ်ယံုၾကည္ထား ၾကပါသည္။ အစားအေသာက္မွာလည္း ယခုလို မဝမလင္မေကၽြး အဝစားရသည္ဟုသိ ထားပါသည္။ ေလေကာင္းေလသန္႔ရသည္။ အိမ္သာကိစၥအဆင္ေျပသည္ ေရခ်ိဳးရသည္။ မိမိအပ္ေငြရွိလွ်င္ ေစ်းဝယ္ မွာလို႔ရသည္ စသည္ျဖင့္ၾကားသိထား၍ ေထာင္ ႀကိးခ်ဳပ္သို႔ေျပာင္းေပးလွ်င္ ေကာင္းေလစြဟု ဆုေတာင္းေနမိၾကသည္။
ညေန ၆ နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွာ အခန္းတံခါးေသာ့လွပ္သံၾကားလိုက္ရၿပီး ပုခံုးေပၚမ်က္ႏွာသုတ္ ေစာင္အၿမဲတင္ထားသည္ အာဏာပါးကြက္သားဝင္လာသည္။ ဣႆရိယ (ခ) ေအး ေမာင္ (မဂၢင္)။ ျမင့္ဦး (ခ) ပညာဒီပ (သံလွ်င္)၊ ေနာက္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕နယ္ထဲက ေက်ာင္းက ေရႊတိဂံုေပၚတြင္ရဲခ်ဳပ္ခင္ရီကိုယ္တိုင္ဖမ္းခိုင္းသည့္ ဦးဇင္းငယ္ေလး (ဘဲြ႕ ေမ့ေန) တို႔ကိုေရြးေခၚၿပီး အျပင္သို႔ထုတ္သြားပါသည္။ ေက်ာင္းဝန္းအတြင္ပတ္လမ္း ေဘးမွ ေဆးခန္းဆိုသည့္ဆိုင္းဘုတ္ျပာေလးတပ္ထားသည့္ အခန္းထဲေခတၱေနေစၿပီး လက္ထိပ္မ်ားေနာက္ျပန္ခတ္ထားလိုက္ၾကသည္။ ဦးဇင္းေလးမွာ အခန္းထဲတြင္လည္း စကားေျပာနည္းသလို လက္ထိပ္ခတ္ေတာ့လည္းဘာမွမေျပာ ဘာမွမျဖစ္သလိုပင္။ ဦးဇင္းျမင့္ဦးကို လက္ထိပ္ခတ္ေတာ့ ၾကပ္တယ္ဟ ေလ်ာ့ခတ္ပါဟဟု ေျပာသံၾကားရ ေသးသည္။ မိမိကို ခတ္ေတာ့လည္း တင္းၾကပ္စြာခတ္သျဖင့္ျပန္ေလွ်ာ့ခိုင္းရေသးသည္ ဒိုင္နာကားတစ္စီးထိုးစိုက္လာသျဖင့္ မိမိတို႔ကိုေခၚမည့္ ကားမွန္းသိလိုက္သည္။
ခဏေန ေတာ့ သကၤန္းႏွင့္ဦးဇင္းသံုးပါး မိန္းေဆာင္ဘက္မွထြက္လာၿပီး ကားေပၚတက္ၾက သည္။ သူတို႔ကိုေတာ့လက္ထိပ္မခတ္ေခ်။ ထို႔ေနာက္ ဦးဇင္းေလးကို ကားေပၚတက္ ခိုင္းၿပီး ေမွာက္လ်ားထိုးခိုင္း၏။ လက္ထိပ္ေနာက္ျပန္ခတ္ထားသူမွာ မည္ကဲ့သို႔ ေမွာက္ႏိုင္ပါမည္နည္း.။ မိမိကဘဲ ရဲမ်ားကိုေျပာရေတာ့သည္။ ေမွာက္မရ ပက္လက္ လွန္ဟုေျပာကာ ပက္လက္လွန္ခိုင္းသည္။ ဦးဇင္းေလးကေတာ့စကားနည္းသူျဖစ္၍ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ ေနာက္ဦးဇင္းျမင့္ဦး တက္ေတာ့ ပက္လက္မလွန္ႏိုင္ ထိုင္ မည္ေျပာသည္။ အေပၚကရဲက လက္မခံ အျပင္ကိုၾကည့္ခြင့္မရွိဟုေျပာသည္။ ေခါင္းငံု႔ ထားမယ္ကြာဟုေျပာၿပီး ေရွ႕ပိုင္းတိုးကာထိုင္သည္။ ရဲကသိပ္မၾကည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိ တက္လိုက္သည္။ ဘာမွမေျပာဘဲ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္လိုက္သည္။ ရဲကလည္းဘာမွမ ေျပာေတာ့ ။
ထို႔ေနာက္မိုးကာမ်ားခ်လိုက္ၿပီးကားစထြက္သည္။ ေဘးတန္းမွ ေနမိႏၵ ေခၚ ေနမင္းညိဳ ဆိုသည့္ ဦးဇင္းက ေျခေထာက္ခ်င္းခ်ိတ္ထိုင္ေနသျဖင့္ သူေျခဖ်ားမွာ မ်က္ႏွာႏွင့္အတည့္ျဖစ္ေန၍ ဖယ္ခိုင္ရာ မၾကည္သလို မ်က္ႏွာေပါက္ႏွင့္ ေျခေထာက္ ကိုျဖဳတ္မေပးေခ်။ ေအာ္ သူက သကၤန္းလက္ရွိဆိုေတာ့ လူဝတ္ႏွင့္ကိုယ့္ကို တန္ဘိုးမထားေတာ့ပါ့လားဟု ေအာက္ေမ့လိုက္သည္။ သိကၡာမခ်ရေသးတာကို သိလွ်က္ႏွင့္ ဝိနည္းကို မ်က္ကြယ္ျပဳေလေရာ့သလားဟုလည္း ေမးလိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ ေနာက္ဆံုး ေဟ့ေကာင္ မင္းထက္ ငါဝါႀကီးတယ္ နားလည္လားလို႔ ေဒါသႏွင့္ေျပာမွ ေျခေထာက္ျပန္ျဖဳတ္ေပးသည္။ ဤလိုဘုန္းႀကီးမ်ိဳးလည္းရွိပါေသးလားဟု မိမိကိုယ္ကို မိမိ သတိေပးလိုက္မိသည္။
အင္းစိန္သီးသန္႔ေထာင္ေရွ႕ေရာက္တာ့အနည္းငယ္ေမွာင္ေနေပၿပီ။ အခ်ိန္မမီ ေတာ့ဘူးဆိုကာ ေထာင္တံခါးလွပ္မေပးေတာ့ေခ်။ လိုက္ပို႔သည့္ ရဲက စကားေျပာစက္ ႏွင့္သတင္းပို႔ ၊ ကားေပၚမွပင္ ေစာင့္ေနရၿပီးခဏေနေတာ့ စလြန္းရဲကားေလးမ်ား ေရာက္လာၿပီး ေထာင္ထဲဝင္သြားၾကသည္။ မၾကာလိုက္ပါေခ် ေထာင္တံခါးပြင့္လာၿပီး ဝင္လို႔ရၿပီဟုေျပာသံၾကားရပါသည္။ ေထာင္တံခါးေပါက္ေသးေသးေလးကို ေခါင္းငံု႔ဝင္ ရၿပီး နံပတ္စဥ္ေအာ္ရပါသည္။ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး တစ္ဦးခ်င္း အဝတ္အစားမ်ားခၽြတ္ကာရွာေဖြေရးလုပ္ၾကေတာ့သည္။ မိမိတို႔မွာ စစ္ေၾကာေရးကလာတာ ဘာပါမွာတုန္းလို႔ေျပာေသာ္လည္းကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္လုပ္တာ ေသာက္ ေပါက္ေတြပိတ္ထားဟု အေငါက္ခံလိုက္ရသည္။ သကၤန္းႏွင့္ ဦးဇင္းသံုးပါးကိုလည္းပု ဆိုးအကႌ်မ်ားထုတ္ေပးၿပီးလဲခိုင္းလိုက္သည္။
အင္းစိန္သီးသန္႔ေထာင္ေရွ႕ေရာက္တာ့အနည္းငယ္ေမွာင္ေနေပၿပီ။ အခ်ိန္မမီ ေတာ့ဘူးဆိုကာ ေထာင္တံခါးလွပ္မေပးေတာ့ေခ်။ လိုက္ပို႔သည့္ ရဲက စကားေျပာစက္ ႏွင့္သတင္းပို႔ ၊ ကားေပၚမွပင္ ေစာင့္ေနရၿပီးခဏေနေတာ့ စလြန္းရဲကားေလးမ်ား ေရာက္လာၿပီး ေထာင္ထဲဝင္သြားၾကသည္။ မၾကာလိုက္ပါေခ် ေထာင္တံခါးပြင့္လာၿပီး ဝင္လို႔ရၿပီဟုေျပာသံၾကားရပါသည္။ ေထာင္တံခါးေပါက္ေသးေသးေလးကို ေခါင္းငံု႔ဝင္ ရၿပီး နံပတ္စဥ္ေအာ္ရပါသည္။ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး တစ္ဦးခ်င္း အဝတ္အစားမ်ားခၽြတ္ကာရွာေဖြေရးလုပ္ၾကေတာ့သည္။ မိမိတို႔မွာ စစ္ေၾကာေရးကလာတာ ဘာပါမွာတုန္းလို႔ေျပာေသာ္လည္းကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္လုပ္တာ ေသာက္ ေပါက္ေတြပိတ္ထားဟု အေငါက္ခံလိုက္ရသည္။ သကၤန္းႏွင့္ ဦးဇင္းသံုးပါးကိုလည္းပု ဆိုးအကႌ်မ်ားထုတ္ေပးၿပီးလဲခိုင္းလိုက္သည္။
ရွာေဖြေရးၿပီးေတာ့အခန္းေထာင့္တြင္ ထိုင္ေစၿပီး ေခါင္ေတြငံု႔ထားမယ္။ ေဘးကိုဘယ္မွလွည့္မၾကည့္နဲ႕ မင္းတို႔ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ ရာထူးေတြ ဗူးဝမွာခ်ိတ္ျပစ္ခဲ့။ မင္းတို႔မိုက္တယ္ဆိုတဲ့စိတ္ေတြ ဗူးဝမွာခ်ိတ္ျပစ္ခဲ့။ မင္း တို႔ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာ ဗူးဝမွခ်ိတ္ျပစ္ခဲ့ ၾကားလားဟုေအာ္ပါသည္။ မိမိတို႔ကလည္း ျပန္မေျဖ။ မေအ -ိုးေတြ ၾကားလားလို႔ေမးေနတာ မၾကားဘူးလားကြဟု ေမးရင္း ဦးဇင္း ေလးေနာက္ေက်ာဆီက ျဗင္းကနဲ႔ အသံၾကားလိုက္ရသည္။ မိမိတို႔အေနႏွင့္ဦးဇင့္ျမင့္ ဦး၏သခၤန္းစာအရ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း လန္႔ေအာင္ ဦးခ်ိဳးသည္ဟုနားလည္ထားၿပီး ၿပံဳးမိသည္။ ဦးဇင္းျမင့္ဦးက တိုးတိုးေလးျဖင့္ ရဲဆီကေန ေထာင္ကလႊဲေျပာင္းလက္ခံ ေနတုန္း ခဏေလးသီးခံေစာင့္ ေနာက္ထပ္တံခါးတစ္ခ်ပ္ဖြင့္ၿပီးရင္ ေထာင္ထဲေရာက္ ေအးေဆးဘဲဟု အားေပးပါသည္။ ေအာ္ ... ျမန္ျမန္လႊဲၿပီးပါေစေတာ့ ….
(ဆက္ရန္)
ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း(ေရႊဝါေရာင္)
(ဆက္ရန္)
ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း(ေရႊဝါေရာင္)