ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း(ေရႊဝါေရာင္) - ေရႊဝါေရာင္မတိုင္မီ အမွတ္တရ ေန႔ရက္မ်ား (၁)

(မိုုးမခ) မတ္ ၅၊ ၂၀၁၆

၂၀၀၆ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားမွ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး တို႔အပါအဝင္ေက်ာင္းသားအင္အားစုမ်ား အဖမ္းခံရၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား တန္႔သြားသည္ဟုေျပာႏိုင္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးလွဳပ္ရွားသူ မစုစုေႏြးလည္း တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ လွဳပ္ရွားေနသည္။ တစ္ကိုယ္ေတာ္လွဳပ္ရွားသူ ကိုထင္ေက်ာ္လည္း ေပ်ာက္က်ားလွဳပ္ရွားေနရသည္။ ေျမနီကုန္း၊ စံၿပေစ်း လွဳပ္ရွားလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ရံုးကန္ေနရသည္။ HIV Care လုပ္ ေဆာင္ေနသူ မျဖဴျဖဴသင္းလည္းမေနသာ လွည္းတန္း၊ တာေမြ စသည္ေနရာမ်ားတြင္ Call ေခၚကာ လွဳပ္ရွားေနၾကရသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုတာကလည္း ေနရာတိုင္းမွာ ေနာက္ သတင္းေပးဆိုသူကလည္း ေနရာတိုင္းမွာ အဖဲြ႕တိုင္းမွာ အင္မတန္္တင္းၾကပ္ ေသာကာလ ျဖစ္ပါသည္။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီလူငယ္ထဲမွ ထင္ရွားသူမွာ မထက္ထက္ဦးေဝျဖစ္သည္။ ေရႊဂံုတိုင္လိုေနရာမ်ိိဳးမွာပင္ ဦးေဆာင္လွဳပ္ရွား ဝ့ံသူျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္အပတ္စဥ္ လွဳပ္ရွားၾကသူမ်ားမွာ ေနာ္အုန္းလွ၊ မရင္ရင္ျမတ္၊ကိုထြန္းထြန္းတို႔ ဦးေဆာင္သည့္ အဂၤါ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းအဖဲြ႕ျဖစ္သည္။ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္အေႏွာက္အယွက္ခံရ။ ညစ္ပတ္ခံရသည္။ ေနာက္ဆံုး ဝတ္ျပဳမည့္ အဂၤါေထာင့္တြင္ ဆပ္ျပာေရမ်ား ပက္ထားသည့္ အဆင့္ထိေႏွာက္ယွက္ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုပါေသာတီရွပ္ ဝတ္သျဖင့္ဘုရားေပၚတက္ခြင့္မရ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုႏွင့္ နာမည္မဆိုထားႏွင့္ ပင္နီအကႌ်၊ ကခ်င္ပုဆိုးဝတ္လွ်င္ပင္ အေၾကာင္းရွာဖမ္းဆီးေနေပသည္။ ၁၉၉၀ ေရြး ေကာက္ပဲြႏိုင္ေသာအမတ္္မ်ားဆိုလွ်င္ႏိုင္ငံျခားေငြ အေၾကြေစ့ေလး အိမ္တြင္ေတြ႕၍ ႏိုင္ငံျခားေငြလက္ဝယ္ထားရွိမွဳျဖင့္အဖမ္းခံရသည္။ ေရႊကူအမတ္ႏွင့္ျဖစ္မည္ ထင္သည္ အျခား အျပစ္ရွာမရေတာ့ ဘိန္းပစ္ အဖမ္းခံရပါသည္။

NLD ျမိဳ႕နယ္စည္းေကာ္မတီမ်ားဆိုလွ်င္ ဖမ္းလွ်င္လိုက္သြားရန္ အိပ္ယာလိပ္ အသင့္ျပင္ထားရသည္။ ထစ္ကနဲ႔ရွိလွ်င္ တပ္ရင္း၊ တပ္မ ဧည့္ခန္းမမ်ားတြင္ အက်ယ္ ခ်ဳပ္ျဖင့္သြားအိပ္ေနၾကရေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။ ဤမွ်ဖမ္းဆီးေနသည့္ၾကားမွပင္ ဒီမိုကေရစီေရးလိုလားသူမ်ားက ဖမ္းမွာဆီးမွာမေၾကာက္ လုပ္ၿမဲတိုင္လုပ္ၾကသည္။ အသက္ကိုပင္ပဓာနမထားဘဲ လုပ္ေနၾကသည္။ NLD ရံုးမ်ားလည္း ခ်ိတ္ပိတ္ခံထားရ၍ ေပၚေပၚတင္လွဳပ္ရွားမရ။ ရံုးအနီးတြင္ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ိဳးစံု။ ယုတ္စြအဆံုး အမ်ိဳးသမီးေရးရာကေတာင္ သတင္းေပးအလုပ္ လုပ္ၾကရသည္။ ပုဆိုးစိမ္းေလွ်ာ္ထားသျဖင့္ ကခ်င္ပုဆိုးျဖင့္ ေက်ာင္းတက္ေသာဆရာအား အလုပ္မွ အနားေပးသည္အထိ ဖိႏွိပ္ၾက သည္။

ထူးထူးျခားျခား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔လာကာ HIV ေဆးမရသျဖင့္ ပခုကၠဴၿမိဳ႕နယ္ ကံမမွ ကိုတင္ကို ဆိုသူက ေျမနီကုန္းေတာ္ဝင္စင္တာအနီးတြင္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ဆႏၵျပ ခဲ့သည္။ ရဲမ်ားမွဖမ္းဆီးကာ ေျမာက္ဥကၠလာေဝဘာဂီေဆးရံုသို႔ပို႔ေဆာင္ၿပီး သံဇကာ မ်ားကာထားေသာ အေဆာင္တြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္သည္လား၊ ေဆးရံုတက္ခိုင္းသည္လား မ သိဘဲ ထားသည္။ ေမးေတာ့လည္းေနျပည္ေတာ္ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးထံမွ ဖက္စ္ျပန္မလာေသး၍ ဟုဆိုက တံခါးလွပ္မေပးဘဲ ေဆးရံုမွ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းမ်ားက ခ်ဳပ္ ေႏွာင္ထားသည္မ်ားလည္း ရွိလာသည္။ 

လူထုလမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵထုုတ္ေဖာ္ပဲြမ်ားလည္း ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ ေပၚလာၾကသည္။ ထင္ရွားေသာလမ္းေလွ်ာက္ပဲြမ်ားတြင္ တာေမြမီးပိြဳင့္မွ NLD ရံုခ်ဳပ္သို႔ေလွ်ာက္ေသာပဲြျဖစ္သည္။ တာေမြမွ ထြက္လာကတည္းက တိုက္တာမ်ားေပၚမွ ျပည္သူအေပါင္း၏လက္ခုပ္သံမွာ ညံေနသည္။ လမ္းေဘးဝဲယာမွ ျပည္သူမ်ားကလည္း ေရသန္႔ဘူးမ်ားကမ္းၾကသည္။ ေရႊဂံုတိုင္မီးပိြဳင့္အေက်ာ္ ဗဟန္းေရတာရွည္လမ္းထိပ္တြင္ ဖမ္းဆီးေသာပဲြမွာ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။ ထုိစဥ္က စြမ္းအားရွင္ဆိုသူမ်ားသည္ သက္ဦးဆံပိုင္ေခတ္က အာဏာပါးကြက္ သားမ်ားထက္ဆိုးပါေသးသည္။ NLD ရံုနားမေရာက္မီ ေရွ႕မွပိတ္ရပ္ထားၿပီး လမ္းလည္ ေကာင္မွ အကႌ်အဝါ ေဘာင္ဘီရွည္ အနက္ႏွင့္လူ အမိန္႔ေပးသည့္အတိုင္း အၾကမ္းဖက္ ၾကသည္။ တာေမြမွ ကေလးမေလးကို အဓိကထား ေဆာင့္ဆဲြၾကသည္။ ပါလု ပါခင္အခ်ိန္ေလးတြင္ မံုရြာမွ မေအးျမျမလြင္က ေျခကန္ဆဲြထားသည္။ ေအးျမျမလြင္ကိုတဖန္ ေတာင္တြင္းႀကီးမွ ကိုသန္းႏိုင္မွေျခကန္ဆဲြထားသည္။ ေနာက္ေရႊျပည္သာအုပ္စုက ေတာင့္ခံထားသျဖင့္ အလယ္ေကာင္မွ ဆဲြမရေတာ့ အစြန္းဆံုးကိုဆဲြရာ မီးေသြးဆို ေသာေကာင္ေလးပါသြားၿပီး ဒိုင္နာကားေပၚသို႔ ပစ္တင္ၾကသည္ ။ ငါးေယာက္ခန္႔ပါ သြားသည္။ အေမရိကန္သံရံုးမွ လူမွဳေရးတာဝန္ခံဆိုသူအမ်ိဳးသမီးလည္းအနားမွာလာ ရပ္ေပးသည္။ ထိုစဥ္က AFP ဓါတ္ပံုသတင္းေထာက္ ကိုခင္ေမာင္ဝင္း(ရွမ္းမင္းသား) အား စြမ္းအားရွင္ေခါင္္းေဆာင္ဆိုသူက တြန္းလႊတ္လိုက္ရာ လက္ကိုင္ဖုန္းလြင့္က် သြားသည္။ လွ်ပ္တပ်က္မွ ျမတ္ခိုင္ႏွင့္အဖဲြ႕ကလည္း အနားမွၾကည့္ေနေသာသူမ်ားကိုသာ ဗီဒီယိုကင္မရာျဖင့္ လိုက္ရိုက္ေနသျဖင့္ ေျပးလိုက္ ျပန္အားေပးလိုက္ လုပ္ေနၾကရ သည္။ ေနာက္ဆံုး ကားျဖင့္ NLD ရံုးခ်ဳပ္ကိုျပန္ရန္ သေဘာတူညီခ်က္ရသျဖင့္ ဘတ္စ္ကားႀကီးတစ္စီးတားကာ ရံုးေရွ႕သို႔ ပို႔လိုက္သျဖင့္ ပဲြၿပီးသြားသည္။

ေနာက္ထပ္ထင္ရွားေသာပဲြမွာ လွည္းတန္းပဲြျဖစ္သည္။ မစုစုေႏြးလည္း ပါမည္။ မိမိတို႔သံဃာမ်ားလည္း ပါမည္ စသည္ျဖင့္ စီစဥ္ထားေသာပဲြျဖစ္သည္။ စုရပ္မွာလွည္း တန္းေစ်းေအာက္ဘက္ ဆင္းသြားၿပီး အထက္တန္းေက်ာင္းမေရာက္မီ ဗာဒံပင္မ်ား တြင္ အုပ္စုလိုက္ ရပ္ေနရန္ျဖစ္ၿပီး မိမိတို႔သံဃာ့အင္အားစုမွာ ၃၄ ဘတ္စ္မ်ားကို နာေရးကားအသြင္ ကြယ္လြန္သူအမည္တပ္ၿပီး တံတားအေနာက္နားမွ ေစာင့္ေနရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ကိုင္ဖုန္း အားနည္းသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ေစာင့္ၾကည့္သူမ်ားကို မ်က္ေျချဖတ္ေနရသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ မိမိတို႔ နာေရးကားအသြင္ေဆာင္ထား ေသာကား ျပန္မလွည့္မီမွာ တာထြက္ၾကသည္။ ကားျပန္အလွည့္တြင္ ယာဥ္ထိန္းရဲမွ ကားသမားကို လိုင္စင္စစ္ အဖမ္းအဆီးရွိ၍ အငွားကားမ်ားျဖင့္လိုက္ၾကရာ ျပည္ျမန္မာ ကုန္တိုက္အေကြ႕တြင္ မီလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မစုစုေႏြးေရွ႕မွာ စြမ္းအားရွင္ေခါင္း ေဆာင္ကရပ္လိုက္ၿပီး မင္းတို႔ဘယ္သြားမွာတုန္းဟုေမးကာ ဆဲြေတာ့သည္။ မစုစုေႏြးကလည္း ျပန္လည္ရုန္းကန္ရင္ မိန္းကေလးကို အဓမၼျပဳေနပါသည္ဟုလည္း ေအာ္လိုက္ သည္။ ထိုလူက လက္လႊတ္လိုက္ေတာ့ ေဘးမွကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္မွ ဆဲြေခၚ သြားကာ လြတ္သြားသည္။ အျခားပါဝင္သူမ်ားကို ဟိုေကာင္ပါတယ္။ ဒီေကာင္ပါတယ္ ႏွင့္ ပြက္ပြက္ညံကာ ဒိုင္နာကားမ်ားေပၚ ဝက္မ်ား ပစ္တင္သလိုတင္ၾကသည္။ ေခ်ာက္ ၿမိဳ႕မွွ အိုးေဝဆုိသူမွာ ကားေပၚမွ ခုန္အခ် ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီးဒူးကဲြသြားသည္။ ျပည္လမ္း ေပၚမွ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္စုရပ္လုပ္ၿပီး ျပန္စုၾကသည္။ ဒီတစ္ခါ ကိုခင္ေမာင္ဝင္း ႏွင့္ထပ္ဆံုျဖစ္သည္။ အေျခအေနေအးၿပီအထင္ႏွင့္ထြက္သြားေသာလွည္းတန္းမွ ကိုသိုက္မင္းႏွင့္္ ေျမာက္ဥကၠလာမွ မငယ္တို႔ လက္ထိပ္ကိုယ္စီႏွင့္ပါသြားၾကသည္။ ဆိုင္ထဲထိေတာ့ ဝင္မဖမ္းေသးေပ။ မိမိႏွင့္အတူရွိေနေသာ ဦးဇင္းတြင္ လက္ကိုင္ဖုန္းရွိေန၍ ဖုန္းႏွင့္ အကူအညီေတာင္းရာ တကၠဆီတစ္စီးက တံခါးအသင့္ဖြင့္ကာလာရပ္သျဖင့္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။

မၾကမီတြင္ မျဖဴျဖဴသင္း အဖမ္းခံလိုက္ရသည္။ မျဖဴျဖဴသင္း ဖမ္းျခင္းမွာ သူ႕အား အားကိုးေနရသည့္ HIV ေဆးေသာက္ေနရသူမ်ားပါ ဒုကၡေရာက္ေတာ့သည္။ မိမိတို႔မဂၢင္ေက်ာင္းတြင္ေနထိုင္က မျဖဴ၏ အေစာင့္အေရွာက္ခံယူေနသူမ်ားက သူတို႔ အားထားရာ ေက်းဇူးရွင္မျဖဴအတြက္ ျပန္လႊတ္ေပးရန္ေတာင္းဆိုၾကမည္ဟု ဆိုလာ၏။ ရပ္တည္ခ်က္မ်ားျပတ္သားၾကသည္။ မျဖဴမရွိလွ်င္ ေသရမည့္အတူတူ မျဖဴျပန္လြတ္ ေျမာက္ေရးအတြက္ အသက္ေမးမည့္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွ ကိုေက်ာ္စိုးလြင္၊ မမ်ိဳး၊ ေရနံေခ်ာင္းမွ မတင္တင္ဦးႏွင့္ ေအမီေက်ာ္၊ ေနာက္ကံမၼမွ ကိုတင္ကို၊ ၿမိဳ႕သစ္မွ မျဖဴကို ကူညီေနသူ ဇင္မမထြန္းတို႔က မဂၢင္ေက်ာင္းအနီးမွ ေက်ာက္စာေတာ္ဘုရားတြင္ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းပဲြလုပ္ၾကသည္။ ေနာက္ေန႔ က်ိကၠဆံဘု ရားထဲလက္ဘက္ရည္ဆိုင္သြားေတာ့ စြမ္းအားရွင္အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ကား ႏွင့္အသင့္ေစာင့္ကာ ဝင္ဖမ္းေတာ့သည္။ အဖမ္းခံရသည့္အုပ္စုမွ ႀကိဳတင္တိုင္ပင္ထား သည့္အတိုင္း ဖမ္းသည့္လက္မ်ားကို ကိုက္ဆဲြၾကသည္။ HIV ကူးမွာစိုး၍ျပန္လႊတ္လိုက္ ၾကသျဖင့္ တစ္ေယာက္မွ ပါမသြားပါေခ်။ ထိုသတင္းမွာ DVB မွာပါလာသျဖင့္ နာမည္ ေက်ာ္သြားသည္။ 

၈၈မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားထဲမွ က်န္ရစ္သူ ကိုျမေအး ကိုဂ်င္မီတို႔ ကလည္း နည္းမ်ိုဳးစံုျဖင့္ဖိအားေပးလွ်က္ရွိရာ အျဖဴေရာင္ကင္ပိန္းသည္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးပ်ံ႕ ႏွံ႕သြားသလို ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား၊ NLD လူငယ္မ်ားကလည္း Signature Campaingn မွာလည္း အလြန္ေအာင္ျမင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ အင္အားစုမ်ားစံုေနၿပီျဖစ္ ေသာ္လည္း သံဃာ့အားတစ္ခုသာ လိုအပ္ေနသည္။ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုအေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း သံဃာအင္အား ပါလာေစ့ခ်င္ၾကသည္။

တစ္ေန႔တြင္ ကိုဂ်င္မီ၊ ကိုျမေအး၊ ကိုပ႑ိပ္ထြန္းတို႔ မဂၢင္ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ လာၾကၿပီးသံဃာေတာ္မ်ားကို အားကိုးပါေၾကာင္း လမ္းေပၚထြက္သမွ်၊ လုပ္သမွ်လူမ်ား အားလံုးအဖမ္းခံေနရပါေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္သံဃာေတာ္မ်ားကို အားကိုတႀကီးေလွ်ာက္ ထားပါေၾကာင္း လာေရာက္ေတာင္းဆိုၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းေပၚ၌ မဂၢင္ ဆရာေတာ္ဦးဣႏၵက(ပနားမား)၊ ဦးပညာေဇာတ(နတ္ေဇာ)၊ ဦးစႏၵာသီရိ(ဦးဇင္းပုရစ္) ႏွင့္မိမိတို႔အတူရွိေနၾကသည္။ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အား ဆရာေတာ္ဦဣႏၵကမွ လူေတြ အဖမ္းခံရလွ်င္ ျပန္စရာအိမ္ရွိေၾကာင္း၊ ဘုန္းႀကီးေတြအဖမ္းခံရလွ်င္ ျပန္စရာေနရာမရွိ၍ မလုပ္လုိေၾကာင္းေျပာလိုက္သည္။ အမွန္မွာ ထိုသူမ်ားႏွင့္ပါလာေသာလူတစ္ခ်ိဳ႕မွာ တစ္ခါမွမျမင္ဘူးေသာသူမ်ားျဖစ္ေနရာ ဘယ္သူ႔ကိုမွမယံုၾကည္ရေသာအေျခအေန ျဖစ္ေန၍ျငင္းဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ 

သူတို႔ျပန္သြားၿပီး ဆက္လက္တိုင္ပင္ၾကရာ သံဃာ မ်ားထြက္ရမည့္အခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း အားလံုးသေဘာတူၾကသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္း ဆက္သြယ္ပါက သူတို႔ထဲမွတစ္ဦးကုိသာ လက္ခံေတြ႕ဆံုၿပီး မည္သို႔ေဆာင္ရြက္မည္ကို တိုင္ပင္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္တြင္ ဘားလမ္းထိပ္၌ ကို ျမေအး၊ ကိုမ႑ိပ္ထြန္းတို႔ႏွင့္ဆံုျဖစ္သည္။ ကိုျမေအးမွပင္ ထိုကိစၥကုိျပန္လည္သံုးသပ္ ေစလိုေၾကာင္းထပ္ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ကာ တစ္ေနရာသို႔ ခ်ိန္း လိုက္ၾကသည္။ သံဃာမ်ားထြက္မည္ကို အၾကမ္းဖ်င္းသေဘာတူခဲ့ၿပီး ေနာက္မွ ေက်ာင္းဘုန္းႀကီးဦးဣႏၵကႏွင့္အေသးစိတ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ 

မိမိတို႔တြင္၂၀၀၆ခု၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ရံုး၌ အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနားတက္အၿပီး သေႏၶတည္ခဲ့သည့္ ေသာတုဇနဘိကၡဴ အဖဲြ႕ရွိေနေၾကာင္း ဖြင့္ဟေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္။ ပဲြဦးထြက္ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္ပဲြျဖင့္သာ စရန္သေဘာတူၾကၿပီး ေနရာမ်ားမွာ သဃၤန္းကၽြန္း အာနႏၵာဘုရား၊ က်ိဳက္ဝိုင္းဘုရား၊ ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ ဒဂံုစာသင္တိုက္အနီးမွ အိမ္ေတာ္ရာဆုေတာင္းျပည့္ေစတီ၊ ပုစြန္ေတာင္ ေရႊဘုန္းပြင့္ေစတီ ။ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရားတို႔တြင္ အနည္းဆံုးသဃၤာ ငါးပါးဆီ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းရန္္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ အာနႏၵာဘု ရားတြင္ မိမိ၊ ဦးေဃာသိတ(ေနာင္တြင္ေျပာင္ႀကီးဟု ေရႊဝါေရာင္တြင္ထင္ရွားသူ)၊ ဦးအာစိႏၵ၊ ဦးသီလာနႏၵ တို႔ဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ က်ိဳက္ဝိုင္းဘုရားတြင္ သံဃတကၠသိုလ္မွ ဦးကိတၱိဓဇ ဦးေဆာင္သည္။ အိမ္ေတာ္ရာေစတီတြင္ ဦးနႏၵိယ ၊ ေရႊဘုန္းပြင္ေစတီတြင္ ဦး စႏၵိမာ(အပုေလး) ဗိုလ္တစ္ေထာင္တြင္ ဒဂံုဆိပ္ကမ္းမွ ဦးနေႏၵာဘာသတို႔ ဦးေဆာင္ခဲ့ သည္။ ညေနဘက္တြင္ ကိုပ႑ိပ္ထြန္းမွ မီဒီယာမ်ားျဖင့္ခ်ိတ္ကာ ဖုန္းျဖင့္ေရာက္လာ သျဖင့္ ဦးကိတၱိကို အင္တာဗ်ဴးခိုင္းလိုက္သည္။ ညဘက္မီဒီယာမ်ားမွ ပါလာခဲ့ရာ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ ဘုရားမ်ား၌ ရဲအေစာင့္မ်ား ၊သံဆူးႀကိဳးမ်ားေရာက္လာေတာ့ သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္သံဃာမွအဖမ္းအဆီးမခံရေသာ္လည္း သြားေလရာေနာက္ က စတင္လိုက္ေတာ့သည္။ 

မိမိအားအထူးေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ရန္တာဝန္ယူထားသူမွာ နံ ပါတ္မပါေသာ ဆိုင္ကယ္ကိုစီးသည့္ သဃၤန္းကၽြန္း ၁၆ ရပ္ကြက္ထဲမွ ဗိုလ္စိုးဆိုသူျဖစ္ သည္။ ေသာတုဇနဘိကၡဴေလးမ်ား၏ လွဳပ္ရွားမွဳမွာ သံဃာမ်ား ပါလာၿပီျဖစ္၍ အားတက္ ၾကသလို အာဏာပိုင္လည္းအေတာ္ေလး ထိတ္လန္္႔သြားေလသည္။ သားသံုးသားတြင္ ဘုရားသားေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားတို႔ပါလာၾကၿပီျဖစ္သည္။ ထိုလွဳပ္ရွားမွဳေၾကာင့္ ရန္ကုန္ရဟန္းပ်ိဳမ်ားသမဂၢအဖဲြေခါင္းေဆာင္ ဦးဂမၻီရႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရရန္ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့သည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ရန္ အေၾကာင္းဖန္လာျခင္းျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္မမွားေပ။

(ဆက္ရန္)

ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း (ေရႊဝါေရာင္)