ကိုုသစ္ (သီတဂူ) - ျဗဟၼစိုရ္မိုးေတြ သြန္းျဖိဳးပါေစ
(မိုုးမခ) ဇူလိုုင္ ၁၄၊ ၂၀၁၅
(၁)
ျဗဟၼစိုရ္တရားဟု ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ေမတၱာ၊ကရုဏာ၊မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ တရားမ်ားကို ဆိုလုိေၾကာင္း ဘာသာေရးကို တီးမိေခါက္မိရွိသူတိုင္းက သိျပီးျဖစ္ပါ သည္။ သည္စကားလုံးက က်ေနာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြႏွင့္ အစိမ္းသက္သက္ၾကီး မဟုတ္။ လူတိုင္းနီးပါးႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ျပီးသား စကားလုံးလည္းျဖစ္ပါသည္။ တကယ္ ေတာ့ သည္ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြက ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္သာ မဟုတ္။ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မ်ား၏ မူပိုင္လည္း မဟုတ္။ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ားသည္ တစ္ကမၻာလုံးႏွင့္ ဆိုင္ေသာ၊ လူသားအားလုံးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနေသာ သေဘာတရားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားမွမဟုတ္၊ ျမတ္ဗုဒၶ၏အဆုံးအမ မွန္သမွ်သည္ လူသားအားလုံးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနသည္ပဲ မဟုတ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမမ်ားကို Universal ျဖစ္သည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက သတ္မွတ္ထားၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တစ္ကမၻာလုံး၊ လူသား အားလုံးႏွင့္ ဆိုင္သည့္သေဘာ။ ဘုံဆိုင္သေဘာတရားမ်ားဟုပင္ ခပ္လြယ္လြယ္ ေျပာၾကပါစို႔ရဲ႕။
ဗုဒၶ၏အဆုံးအမကို လုိက္နာက်င့္သုံးျခင္း၌ ဘာသာကန္႔သတ္ထားျခင္းမရွိ၊ လူမ်ိဳးလည္း မခြဲျခား၊ လူျဖဴ လူမည္း စည္းျခားထားျခင္းလည္း မရွိ။ လူဆင္းရဲ လူခ်မ္းသာ၊ ပညာတတ္ ပညာမဲ့၊ သမၼတ သူေတာင္းစား၊ အတို အရွည္၊ အယုတ္အလတ္ အျမတ္ ဘာဆို ဘာမွ ခြဲျခားထားျခင္းမ်ိဳး မရွိ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္သာဟုပင္ တသီးတသန္႔ ခြဲျခားထားျခင္းမ်ိဳးလည္း လုံး၀မရွိ။
တခါတရံ က်ေနာ္တို႔က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မူပိုင္သဖြယ္ အပိုင္စီးလုိစိတ္မ်ား အားၾကီးလာ ေသာအခါ နည္းနည္းအတၱၾကီးသလုိမ်ား ျဖစ္ေနမလားလုိ႔ ေတြးၾကည့္ေနမိသည္။ က်ေနာ္တို႔ေနထိုင္ရာ ကမၻာၾကီးကို ျဗဟၼစိုရ္မိုးေတြ ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ၾကီး သြန္းျဖိဳးပါ ေစသတည္း။
(၂)
က်ေနာ္ သုံးႏွစ္သုံးမိုး ေနထိုင္ခဲ့ဘူးသည့္ ရန္ကင္းကံဘဲ့ဘူတာရုံလမ္းတြင္ ကြမ္းယာ ဆိုင္ကေလးတစ္ဆိုင္ရွိပါသည္။ လက္ရာေကာင္းျခင္း၊ ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္ျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ေသာ ကြမ္းယာဆိုင္ကေလးပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အဆိုပါ ကြမ္းယာဆိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသားသည္ သုံးလသားအရြယ္ လူမမယ္ သူ႔ရင္ေသြးငယ္ ကေလးႏွင့္ သူ႔ဇနီးသည္ကို ပစ္ထားခဲ့ျပီး အျခားအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထြက္ေျပး သြားပါေလေတာ့သည္။ က်န္ရစ္ခဲ့သူ ဇနီးသည္မွာ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္။ က်ေနာ္တို႔ အားလုံးကလည္း လုပ္ရက္လုိက္တာဟူေသာ အေတြးျဖင့္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၾကရ သည္။ ေနာက္သုံးလခန္႔ၾကာေသာအခါ အဆုိပါဆိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသားက မူရင္းဆိုင္ႏွင့္ မလွမး္မကမ္းတြင္ အသစ္စက္စက္ ဇနီးသည္ကေလးႏွင့္အတူ ကြမ္းဆိုင္အသစ္ လာဖြင့္ပါေလေတာ့သည္။ သုံးလသားအရြယ္ ရင္ေသြးငယ္ကေလးကို ပုဆိုးျဖင့္သိုင္း၍ ကြမ္းယာေနသည့္ ဇနီးေဟာင္းသည္ သူမ၏ေယာက်ာ္းကို အခ်ိန္တိုင္း လွမ္းျမင္နိုင္ သည္ျဖစ္ရာ သူမရင္ထဲ မည္သို႔ခံစားေနရမည္ကို က်ေနာ္ မေတြးရဲပါေလေတာ့။
အဆိုပါအမ်ိဳးသားႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူမိတ္ေဆြမ်ားက အျခားမျမင္နိုင္ေလာက္သည့္ ခပ္ေ၀းေ၀းအရပ္မွာ ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖ်ာင္းဖ် နားခ် ေပမယ့္လည္း သူကေပကပ္၍သာ ေနပါသည္။ သူက လူရင္းမို႔ က်ေနာ္တို႔က သူ႔ကို နာနာ၀ိုင္းဖြပ္ၾကပါသည္။ လူစိတ္မရွိတဲ့ေကာင္၊ ႏွမခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာတဲ့ေကာင္၊ အၾကင္နာကင္းမဲ့ ရက္စက္တဲ့ေကာင္ စသည့္စသည္ျဖင့္ စကားလုံးၾကမ္းၾကမ္းၾကီး ေတြႏွင့္ က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းဖဲ့ၾကသည့္တိုင္ သူက နာရေကာင္းမွန္း မသိ။ မေတြ႔မျမင္ရလွ်င္ ခံသာေသးသည္ဟူေသာအေတြးျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး နားခ်ေပမယ့္လည္း သူက နည္းနည္း ကေလးမွ နကမၸတိ-မတုံလႈပ္။
ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္တို႔ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရပါသည္။ ႏွလုံးသားေတြက မာရည္ေၾကာရည္ ရွိေနလုိက္ၾကတာ။ လူႏွင့္တိရစၦာန္ ျခားနားခ်က္တြင္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရွိျခင္း၊ မရွိျခင္းပဲ ကြာသည္ဟု စိတ္ပညာရွင္ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္က ေျပာခဲ့ဘူး ပါသည္။ သည္လုိေယာက်္ားမ်ိဳးေတြကို က်ေနာ္တို႔ လူမႈအသိုင္းအ၀န္းမွာ ခပ္စိပ္စိပ္က ေလး ေတြ႔ျမင္ေနရျပီျဖစ္ရာ က်ေနာ္ နည္းနည္းေတာ့ တုံလႈပ္မိပါသည္။ မၾကည့္ရက္ လုိ႔ႏွင့္တူပါရဲ႕။ ေနာက္ႏွစ္လေလာက္ၾကာေသာအခါ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အဆိုပါေသြးနုနု သားနုနုဇနီးသည္ကို တရား၀င္လက္ထပ္လုိက္ပါသည္။
(၃)
ျမန္မာဘုရင္မ်ားတြင္ မင္းတုန္းၾကီးသည္လည္း တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ သာသနာ ကို ၾကည္ညိဳသည့္ဘုရင္ၾကီး၊ ပစၥည္းေလးပါးလွဴဒါန္း၍ ပဥၥမသံဂါယနာတင္ပြဲၾကီးကို ခ်ိမ့္ ခ်ိမ့္သဲ က်င္းပခဲ့သည့္ဘုရင္။ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ခဲ့သည့္ သာသနာျပဳ မင္းတပါး။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ မင္တုန္းမင္းၾကီးက တစ္ေနရာကို လက္ညိွဳး ထိုးျပျပီး "သည္ေနရာကေလးက ေကာင္းတယ္"ဟု ေယာမင္းၾကီး ဦးဖိုးလႈိင္ကို ေျပာေတာ့ ေယာမင္းၾကီးက "ေဟာ ဟိုေနရာကေလးက ပိုေကာင္းတယ္"ဟု ဘုရင္ရဲ႕ လက္ေပၚကေန လက္ညိွဳးညႊန္ျပသတဲ့။ ဒီေတာ့ မင္းတုန္းမင္းၾကီးက သူ႔လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့လွံရွည္ၾကီးကို ေထာင္ျပလုိက္ျပီး "ငဘိုးလိႈင္ ဒီလႈံ ဘယ္သူ႔ကို ထိုးခဲ့တဲ့ လွံလဲ မင္းသိရဲ႕လား"လုိ႔ ေမးသတဲ့။ အမ်ားသီျပီးသား။ မင္းတုန္းမင္းၾကီးရဲ႕အေဖက သာယာ၀တီ ေရႊဘိုမင္း။ ယင္းေတာမင္းၾကီးက ေယာမင္းၾကီးရဲ႕ အေဖ။ နန္းရင္ျပင္မွာ ခစားေနတုန္း ယင္းေတာအမတ္ၾကီးကို ရွင္ဘုရင္က စိတ္ဆိုးျပီး ရင္ဘတ္ကို လွံနဲ႔ထိုးသတ္၊ ၾကမ္းခင္ျပင္ကို အဲဒီလွံနဲ႔ ကေလာ္ဖြင့္ျပီးေတာ့ ၾကမ္းၾကားကေန သူ႔ အေလာင္းကို ေအာက္ကို ပစ္ခ်လုိက္တာ။
နည္းနည္းကေလး အတိတ္ကို ျပန္လွန္တက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေနာ္ရထာဘုရင္က လည္း ႏို႔စို႔အရြယ္ကေလးငယ္ ငါးေထာင္ကိုသတ္သတဲ့။ အရြယ္ေရာက္စ ကေလး ငယ္ေတြကိုလည္း သတ္ခဲ့သတဲ့။ အသတ္ခံရတဲ့အထဲ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ေတြလည္း ပါသတဲ့။ သီေပါမင္း ပါေတာ္မူတဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာင္ ျမန္မာျပည္လူဦးေရက ငါးသန္းပဲ ရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ နည္းနည္းအတိအက်ဆိုရေသာ္ ေလးသန္းရွစ္သိန္းပါတဲ့။ ဆိုေတာ့ အေနာ္ရထာရဲ႕ ပုဂံေခတ္ဆိုလွ်င္ လူဦးေရက သည္ထက္ပိုနည္းဖို႔ပဲ ရွိပါလိမ့္မည္။ ကေလးငါးေထာင္းဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွင္းပစ္လုိက္သည့္သေဘာ။
အိႏၵိယဘက္လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း အေသာကက ညီအကို(၉၉)ေယာက္ကို သတ္ျပီးေနာက္ ဘိသိတ္ခံသတဲ့။ ထိုမွတဖန္ အဇာတသတ္။ သားကအေဖကို သတ္ျပီး ဘုရင္လုုပ္ၾကသည့္ေခတ္မွာ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြက ေသြးညွီနံံ႔ေတြ စို႔လုိ႔။ ဟိုဘုရင္က သတ္ ဒီဘုရင္က သတ္။ ေအာ္ မေၾကြသင့္ဘဲ ေၾကြလြင့္ခဲ့ရသည့္ ကမ္းနားသစ္ပင္ ကေလးေတြ။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၈၈၈-ခုႏွစ္မွာ ဘုရင္ျဖစ္လာတဲ့ ဘုရင္သိုဟန္ဘြားကလည္း ရဟန္း ေတာ္ အမ်ားအျပား (ခုႏွစ္ရာနီးပါး)ကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းသတဲ့။ အသတ္ခံ လိုက္ရ ေသာ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားထဲတြင္ နာမည္ေက်ာ္ “မဏိသာရမဥၨဴသာ” ေခၚ သည့္ ဋီကာေက်ာ္အဖြင့္က်မ္းႀကီးကို ျပဳစုေရးသားေတာ္မူခဲ့သည့္ ‘အရွင္ အရိယ၀ံသ’ႏွင္႔ အျခားေသာ ျမန္မာ႔ေခတ္ဆန္းစာေပကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၾကေသာ စာတတ္အေက်ာ္ ရဟန္းဆရာေတာ္မ်ား ပါ၀င္သြားခဲ့ၾကေလသည္။
ဥေရာပဘက္မွာ နာဇီေခါင္းေဆာင္ ဟစ္တလာက ဂ်ဴးေျခာက္သန္းေက်ာ္ကို သတ္ျပန္ သတဲ့။ အာဖရိကတိုက္က ရ၀မ္ဒါဆိုေသာအရပ္မွာလည္း လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈရွိ ေတြ ရွိခဲ့ဘူးသတဲ့။ အိႏၵိယကလာတဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္မွာေတာ့ အေဖျဖစ္သူက သမီး အရင္းကို သားက်င့္ မယားက်င့္ က်င့္ျပီး သတ္ပစ္လုိက္သတဲ့။ တရုတ္ျပည္မွာေတာ့ အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ကူပင္ဆိုေသာကေလးငယ္ကေလးရဲ႕ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို အရွင္လတ္လတ္ ေဖာက္ထုတ္ယူငင္သြားၾကသတဲ့။ ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း က်ေနာ္ေက်ာ ခ်မ္းလာမိသည္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေမွာင္ေခတ္မွာ သည္သတင္းေတြက အထူးအဆန္း ဟုတ္ဟန္မတူ။ ရဟန္းတစ္ပါးကို ဓာတ္တိုင္မွာ ၾကိဳးနဲ႔တုတ္ျပီး ရိုက္ႏွက္ေနသည့္ျမင္ ကြင္းေတြ၊ လက္ပံေတာင္းေတာင္ မီးေလာင္ဗုံးအကပ္ခံခဲ့ရသည့္ ရဟန္းေတာ္ေတြ၊ ေရႊ၀ါေရာင္သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြက ျမင္မေကာင္း၊ ရႈမေကာင္း။ ေၾသာ္.. ရက္စက္လုိက္ၾကတာ။ လုပ္ရက္ လုိက္ၾကတာ။
ျမန္မာဘုရင္ တပင္ေရႊထီးကလည္း သူရဲေကာင္းေရြးခ်ယ္ရာမွာ လက္သည္းၾကား အပ္စိုက္လုိ႔ တူႏွင့္ရိုက္ျပီး ေနာက္မတြန္႔သြားသူကိုမွ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္သတဲ့။ နာလုိက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း။ ေရြးစရာရွားလုိ႔။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က သူရဲေကာင္းဓာတ္ခံ ပါမလာလုိ႔လား မေျပာတတ္။ ေတြးၾကည့္ရုံနဲ႔ ၾကက္သီးထမိသည္။ အဆိုးျမင္၀ါဒီ တစ္ေယာက္မဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း ၾကံၾကံဖန္ဖန္ သည္လုိသတင္းမ်ိဳးေတြကို ဖတ္ျပီး က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မနက္ျဖန္ေတြကို အလုိလုိေနရင္း ေၾကာက္လန္႔ေနမိသည္။ သည္ ကမၻာၾကီးက ခမ္းေျခာက္လြန္းလုိ႔ သည္းသည္းမဲမဲ ရြာခ်လုိက္စမ္းပါ ျဗဟၼစိုရ္မိုးေတြ။
(၄)
က်ေနာ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ The Real life, real stories ဆိုေသာ မဂၢဇင္းလည္း ပါပါသည္။ ေျခာက္လတစ္ၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေနေသာ မဂၢဇင္းျဖစ္ျပီး ဘ၀ခရီး ကို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ျဖတ္သန္းေနၾကသူေတြအေၾကာင္းကို အရွိအတိုင္း တင္ဆက္ ေနေသာ မဂၢဇင္းျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႔ဘ၀အမွန္တရားမ်ားႏွင့္ အလြန္နီးစပ္ေနေသာ ေၾကာင့္ က်ေနာ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေနမိျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ေယာမင္း ၾကီးလမ္းရွိ န၀ေဒးသာလာပန္းခ်ီျပခန္းပိုင္ရွင္ ကိုျပည့္ေ၀ေက်းဇူးေၾကာင့္ သည္မဂၢဇင္း ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ေရစက္ဆုံခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ သူက၀ယ္ ကၽြန္ေတာ္က ဖတ္။ ဘ၀ ခရီးလမ္းက ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားသူေတြ အေၾကာင္းကို ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတို႔ဘ၀ ေတြက မေၾကြသင့္ဘဲ ေၾကြခဲ့ရသည္က မ်ားသည္။ အမ်ားစုက ေမတၱာတရားေတြ ေခါင္းပါးလုိ႔၊ ကရုဏာတရားေတြ ကင္းမဲ့လုိ႔၊ မုဒိတာတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းလုိ႔။ ကိုယ္ ခ်င္းစာတရားေတြ ေျခာက္ေသြ႔လြန္းလုိ႔။ က်ေနာ္တို႔ ရပ္၀န္းမွာ ေခါင္လုိက္တဲ့ ျဗဟၼစို္ရ္မိုး ေတြ။ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကတဲ့ေကာ က်ေနာ္တို႔ ရင္ထဲႏွလုံးသားထဲမွာ တကယ္ပဲ ျဗဟၼစိုရ္မိုးေတြ ရြာေနတာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။
(၅)
က်ေနာ္တို႔ရြာကို ျမိဳ႕က ပြဲစားေတြ လာတယ္။ အလုပ္ရွာေပးမယ္။ လခလည္း ေကာင္း တယ္။ ေနစရာ စားစရာ ပူစရာမလုိဘူး ။ လုိက္ခဲ့ၾကလုိ႔ေျပာေတာ့ ရြာမွာလည္း အလုပ္ မရွိတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လည္း လုိက္သြားျဖစ္တယ္။ အလုပ္၀င္ျပီး ႏွစ္လ ေလာက္အထိ ဘာလခမွ မရဘူး။ စရံေငြကေလး တစ္ေသာင္းခြဲပဲ က်ေနာ္တို႔ ရလုိက္တယ္။ လကုန္လို႔ လခထုတ္မယ္ဆိုျပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ထြက္ေျပးသြားျပီတဲ့။ က်ေနာ္တို႔ ေျမၾကီးေပၚမွာ အိပ္ခဲ့ရတယ္။ လမ္းမွာ ႏွစ္ရက္ၾကာတယ္ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတာ။ ထမင္း လည္း ငတ္တာေပါ့။ ရြာကေလးတစ္ရြာေတြ႔ေတာ့ ပါလာတဲ့ ေဂၚျပားေတြြ ေပါက္ျပား ေတြ ေရာင္း၊ လမ္းစရိတ္လုပ္ျပီး ျပန္လာခဲ့ရတယ္၊ ေတ္ာေတာ္ဆုိးတဲ့ လူေတြဗ်ာ။
လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးလေလာက္က ပဲခူးရိုးမအနီးက ေတာရြာကေလးတစ္ရြာသို႔ေရာက္စဥ္ အဆိုပါရြာသားတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကို ရင္ဖြင့္ေနေသာ စကားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ေၾသာ္...။
က်ေနာ္ ေၾသာ္တစ္လုံးပဲ ေျပာနိုင္ရွာခဲ့သည္။ ရင္ထဲမွာ မေကာင္း။
က်ေနာ္တို႔ကို အလုပ္လာေခၚတုန္းက ေနစရာ စားစရာ အခမဲ့၊ လခကလည္း ေကာင္းမွ ေကာင္း၊ အလုပ္ေတြကလည္း တန္းစီေနတာပဲ၊ ေရာ့ စရံအရင္ယူထားလုိက္၊ က်ေနာ္က နာမည္တစ္လုံးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူပါဗ်။ အသက္သာ အေသခံသြားမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ နာမည္အပ်က္မခံႏိုင္ဘူး။ သည္အေျပာေလးေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က သူ႔ကို ယုံၾကည္ျပီး လုိက္သြားတာ။ အစကေတာ့ ပိုက္ဆံနည္းနည္းပါးပါး ေပးသုံးတယ္။ ေျခာက္လေလာက္လည္းၾကာေရာ လစ္ေျပးပါေလေရာ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဘယ္လုိက္ ရွာလုိ႔ ရွာရမွန္းလည္း မသိဘူးေလ။ အင္း...လိမ္သြားတာေပါ့ လိမ္သြားတာ။ က်ေနာ္တို႔ ရမယ့္လုပ္အားခေတြအကုန္လုံးကို သူကယူျပီး လစ္ေျပးသြားတာ။ ဒီလူကို ေနာက္ တစ္ခါေတြ႔ရင္ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ႏွာႏုကို လက္သီးနဲ႔ လွန္ျပီး အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ ေလာက္ပဲ ဆင့္ျပီးေတာ့ ထိုးပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။ လူေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္။ တစ္ေန႔ သုံးေထာင္နဲ႔ ေျခာက္လေက်ာ္။ ခင္မ်ားပဲ တြက္ၾကည့္ေလဗ်ာ။
သူတို႔ေလးေတြဆီက လာတဲ့အသံေတြက ဘာမွ အားရစရာ မရွိလွ။ သည္လုိ အျဖစ္ မ်ိဳးေတြ ေတြ႔ျမင္မိေလတိုင္း မၾကာခဏ ေၾကကြဲရပါသည္။ ရိုးသားျခင္း၊ ပညာ မတတ္ ျခင္း၊ လူရည္မလည္ျခင္းကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ သူမ်ားမ်က္ခုံးေမႊးေပၚ စၾကၤံေလွ်ာက္ ေနၾကသူေတြ က်ေနာ္တို႔ လူမႈအ၀န္းအ၀ိုင္းမွာ အမ်ားၾကီးရွိေနျခင္းသည္ က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဳးအတြက္ အႏႈတ္လကၡဏာပင္ျဖစ္သည္။ ျမိဳ႕ျပရပ္၀န္းကို ေငးၾကည့္မိ ေတာ့လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း။ သိန္းေပါင္းေထာင္ေက်ာ္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေရႊတုံးအတုေတြကို အစစ္ ဆိုျပီး လိမ္ေရာင္းသြားျပီး တဘက္နိုင္ငံထဲ ျပန္ေျပးသြားသတဲ့။ ပဲပြဲစားၾကီး ေတြလည္း သိန္းေထာင္ေက်ာ္ အလိမ္ခံ ထိသတဲ့။ ဟိုေနရာလည္း လိမ္ေရာင္း၊ သည္ေနရာလည္း မလိမ့္မပတ္နဲ႔ လိမ္ေရာင္း၊ ေျမေတြေရာင္း၊ သစ္ေတာေတြ ေရာင္း၊ ေတာင္ေတြေရာင္း၊ ဟိုဟာလည္းေရာင္း သည္ဟာလည္း ေရာင္း၊ ဟိုမွာလည္း အလိမ္ခံ ထိ၊ သည္မွာလည္း အလိမ္ခံထိႏွင့္။ မရိုးမသားနည္းျဖင့္ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ ၾကီးပြါးခ်င္ စိတ္ရွိသူေတြ မ်ားေနသေရြ႔႕ က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဳးက ဘယ္ေတာ့မွ လူေမႊးေျပာင္မွာ မဟုတ္ပါေလေတာ့။
နယ္စပ္ေဒသမွာ ရုန္းကန္ရွင္သန္ေနၾကသူေတြအေၾကာင္း တီးေခါက္ၾကည့္မိေတာ့ ပိုလုိ႔ ေတာင္ ရင္နာရပါေသးသည္။ လူကုန္ကူးမႈေတြ ရွိသတဲ့။ အခုတေလာ ကေလး ငယ္ေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတယ္ဆိုေသာ အသံေတြကို ခပ္စိပ္စိပ္ကေလး ၾကားေန ရပါသည္။ ေပ်ာက္ဆုံးကေလးငယ္စာရင္းမ်ားတြင္ ကိုရင္ငယ္ကေလးေတြေတာင္ ပါ၀င္လာၾကျပီျဖစ္ရာ သည္အထိ လက္ရဲလာၾကျပီျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ ကေလး ငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀အနာဂါတ္ေတြက ဘယ္လုိုလုပ္ျပီး လုံျခဳံတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ ရနိုင္ပါ့မလဲ။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေရာင္းကုန္ပစၥည္းတစ္ခုလုိ သေဘာထားခ်င္ၾကသည့္ သည္လုိ လူေတြ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔အစည္းမွာ မ်ားလာျပီဆုိမွျဖင့္..။
က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဳးက ျဗဟၼစိုရ္တရားႏွင့္ ရွင္သန္ၾကီးျပင္းခဲ့သည့္လူမ်ိဳး။ စာနာမႈအျပည့္ရွိ သည့္ လူမ်ိဳးေတြ၊ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ သမရိုးက်မဟုတ္သည့္နည္းျဖင့္ ၾကီးပြါးခ်င္ ေနၾက သည့္ သူတို႔တေတြကိုေတာ့ျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ မဟုတ္၊ ဘယ္လူ႔ အဖြဲ႔အစည္းကမွလည္း လက္ခံလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
နယ္စပ္ေတြကို အသာထားပါဦး။ မဟာရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ အေမွာင္ယာမ္ညဥ့္နက္နက္မွာ အခ်ိန္မေတာ္ လူးလာတုံ႔ေခါက္ သြားလာလႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနၾကသည့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သားပ်ိဳ သမီးပ်ိဳကေလးမ်ား..။ မူးယစ္ေဆးရဲ႕ သားေကာင္၊ တဏွာအလုိ ေသြးသား ဆႏၵေတြကို ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားဖို႔ အာသာငမ္းငမ္း ယစ္မူးေနၾကသည့္ တပ္မက္မႈရဲ႕ သားေကာင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သားပ်ိဳးသမီးပ်ိဳမ်ား..။ ေတာ္ဗ်ာ..။ သည္အေၾကာင္းေတြ က်ေနာ္ ဆက္မေရးပါရေစႏွင့္ေတာ့။
က်ေနာ့္ကို အဆိုးေတြကိုပဲ ကြက္ျပီး ျမင္ေနတတ္တဲ့ အဆိုးျမင္၀ါဒီတစ္ဦးရယ္လုိ႔ စြပ္စြဲခ်င္တယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ယခုအခ်ိန္သည္ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ အားမနာ တမ္းသာ ေျပာၾကပါေတာ့။ ျဗဟၼစိုရ္မိုးေတြ သည္းသည္းမဲမဲ ရြာခ်လုိက္စမ္းပါဗ်ာ။ က်ေနာ့္ရင္ေတြ ပူလြန္းလုိ႔။
ကိုသစ္ (သီတဂူ)
7/7/2015