ေမာင္လူေပ - သၾကၤန္တြင္း၊ ယမမင္းနဲ ့ ပန္းရထားကိစၥ
(မိုးမခ) ဧျပီ ၁၄၊ ၂၀၁၄ (ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း)
"မနက္ျဖန္ သၾကၤန္က်ျပီဆိုေတာ့ ရွင့္ေမြးေန ့ ေရာက္ျပန္ျပီေပါ့ "လို ့ မဒမ္ေပက ေျပာလာပါတယ္။
ဟုတ္ပ။ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္း ငယ္မူျပန္ေနတဲ့ ေမာင္လူေပက ကိုယ့္ေမြးေန ့ ကိုယ္
သတိေမ့ေနတာ။ ကိုယ္က သၾကၤန္တြင္းမွာ ေမြးတဲ့သူ။ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ေမြးေန ့ပြဲလုပ္မယ္။
အိမ္နားက ကိတ္မုန္ ့ဆိုင္မွာ ေမြးေန ့ ကိတ္တစ္လံုး ဖုန္းဆက္ျပီးမွာလိုုက္တယ္။ ဖေယာင္းတိုင္ပါ
ယူခဲ့ပါလို ့ ေျပာလိုက္တယ္။ ဖြဘုတ္ထဲက သူမ်ားေတြ ဓါတ္ပံုလို ကိတ္မုန္ ့ေပၚမွာ မီးေတြထြန္း၊
ဆုေတြေတာင္း၊ မီးေတြမွဳတ္နဲ ့ မလုပ္ဖူးတာေတြလုပ္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္။ ျပီးရင္ ဖြဘုတ္ေပၚတင္မယ္။
ခဏေနေတာ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ တံခါး လာေခါက္ပါတယ္။ ကိတ္မုန္ ့ လာပို ့တာတဲ့။ သူေပးတဲ့
ကိတ္မုန္ ့ပံုးနဲ ့ ဖေယာင္းတိုင္ကို ယူလိုက္တယ္။ ဖေယာင္းတိုင္က ေလးဂဏန္းနဲ ့
ရိုးရိုးအတိုင္ကိုးေခ်ာင္း။ ဘုရား၊ဘုရား။ လူျဖစ္တာ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကာခဲ့ျပီလား။ ေရွ့နွစ္ဆို
ငါးထိပ္စီးေျပာင္းျပီ။ လန္ ့သြားတဲ့စိတ္ကို အသာထိန္းျပီး ကိတ္မုန္ ့ပံုးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကိတ္ေပၚမွာ "ေမြးေန ့ေပါင္း ၄၉နွစ္ျပီးကာ ေသရန္တစ္နွစ္နီးလာေသာ ေမာင္လူေပအား
ၾကိဳဆိုပါသည္ "လို ့ေရးထားတာေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။ ဟာ.. မွားေနျပီ။ ငါမွာတာ
ဒီစာမဟုတ္ဘူး။ ဖြဘုတ္ေပၚက ကိတ္မုန္ ့ေတြလို "ကိုကိုရဲ ့၄၉နွစ္ေျမာက္ ေမြးေန ့မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ"
လို ့ေရးခိုင္းတာ။ ညီမေငွးက ေပးသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ ့ ေဘာ္ေဘာ္ေတြကို ၾကြားမလို ့။
ဒီ မုန္ ့ဆိုင္ကလူ ငါ့ကို သက္သက္ေစာ္ကားတာ။ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ ့ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
မုန္ ့လာပို ့တဲ့ လူငယ္ေလးက ျပံဳးျပီးရပ္ၾကည့္ေနတာ ေတြ ့ပါတယ္။
"ေဟ့ေကာင္ေလး။ လူၾကီးကို ဘာလို ့ ဒီလိုေနာက္ရတာလဲ။ ဒါေနာက္စရာမဟုတ္ဘူး။ "
"ဘာလူၾကီးလဲ။ ငါ့ကိုဘယ္သူထင္လို ့လဲ။ ငါယမမင္းကြ။ "
လူငယ္ေလးကေန ဇာတ္ထဲက အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ထားတဲ့ အဖိုးၾကီးပံုစံ ခ်က္ခ်င္းပဲ
ေျပာင္းသြားပါေတာ့တယ္။
"ယမမင္းက မုန္ ့ဖုတ္လား။ ကြ်န္ေတာ္က ကိတ္မုန္ ့ဆိုင္ ထင္လို ့ မွာတာ။"
"ယမမင္းလည္း အစံုလုပ္ရတာေပါ့ကြာ။ မင္းတို ့ဆီက ခရိုနီေတြလိုေပါ့။ "
"မုန္ ့ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာရမယ္။ မုန္ ့ေပၚမွာ ေရးထားတာ မွားေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္မွာတာ ဒီစာတန္း မဟုတ္ဘူး။ "
"ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ပါဦးကြာ။ ငါေရးထားတာ ဘာမွားေနလို ့လဲ။ အမွန္ေတြပဲေရးထားတာ "
"မွန္ေတာ့မွန္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္လို ့ဘယ္ေကာင္းမလဲ။ "
"အမွန္ျမင္မွ အျမင္မွန္မွာေပါ့ကြာ။ မင္းလည္းငါ့ဆီလာဖို ့ အရင္ထက္စာရင္ နီးလာျပီပဲ။ "
"မေခၚပါနဲ ့ဦးဗ်ာ။ သမီး ေကာလိပ္ျပီးတဲ့ အထိေတာ့ေစာင့္ပါဦး။ နီးျပီဆိုတာ တစ္ရက္လား၊
တစ္နွစ္လား၊ ဆယ္နွစ္လား။ "
ယမမင္းကျပံဳးျပီး သူ ့အၤက်ီ အိပ္ထဲက အိုင္ပက္ၾကီးထုတ္ကာ နွိပ္လိုက္ပါတယ္။
"အေျဖက ေျပာလို ့မရဘူးကြ။ နွစ္လံုး၊ သံုးလံုးလိုပဲ။ တြက္ကိန္းလြဲတတ္တယ္။ ဂဏန္းငယ္
ထြက္မယ္ထင္ရင္ ဂဏန္းၾကီးထြက္တတ္သလို ဂဏန္းၾကီးေတြ အပုိင္ေအာတဲ့ အပတ္က်မွ
ဂဏန္းငယ္ေတြ ထြက္သြားတာမ်ိဳးေပါ့။ "
"ယမမင္းက တယ္ေခတ္မွီပါလား။ အိုင္ပက္ကိုင္ျပီး နွစ္လံုး၊ သံုးလံုးအေၾကာင္းေတြေျပာလို ့။ "
"ေခတ္က အိုင္ပက္ေခတ္ေလ။ ကေလးပီစီေကြးေတာင္ စကားမေျပာတတ္ခင္ အိုင္ပက္ကိုင္ေနျပီ။
မနက္ျဖန္ လူ ့ျပည္ဆင္းမဲ့ ကိုမာဃလည္း ေခြးသားေရ အန္းတိတ္ၾကီးကို ျပတိုက္ပို ့လိုက္ျပီ။
သူလည္း အိုင္ပက္ ကိုင္ဆင္းမွာ။ ဒီေတာ့ငါလည္း မင္းတို ့ရဲ ့ ေဒတာေတြ
အိုင္ပက္ထဲထည့္ရေတာ့တာေပါ့ကြာ။ "
"ထားပါေတာ့။ ဒါနဲ ့ ခင္ဗ်ားက မဖိတ္ပဲ ကြ်န္ေတာ့ဆီလာတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကြ်န္ေတာ့ထက္ဆိုးတဲ့
အဘေတြ၊ ခရိုနီ ခရိုျပာေတြဆီေတာ့ မသြားဘူး။ "
"သူတို ့ဆီလဲ သြားမွာပါကြာ။ ဒီနွစ္က မင္းတို ့ေရႊျပည္ေတာ္ၾကီးမွာ ေခြးသားေရမွတ္တမ္းဝင္မဲ့သူ
အရမ္းမ်ားတာ။ ကိုမာဃက သူတစ္ေယာက္ထဲ မနိုင္ဘူးဆိုျပီး ငါ့ကို အကူေတာင္းတာမို ့
ေဘာ္ဒါစိတ္နဲ ့လိုက္ကူေနတာေဟ့။ မင္းကေတာ့ အေမ့တတ္ဆံုးေကာင္မို ့ မင္းကို ပထမဆံုးလာျပီး
သတိေပးတာ။ "
"သန္းေကာင္စာရင္းလို လူခြဲေကာက္တာေပါ့။ ဒါဆိုရင္ လူေတြ အားလံုးကို မွတ္သြားမွာလား။ "
"မဟုတ္ဖူးကြ။ နတ္ျပည္သြားမဲ့ ပန္းရထားေဆာက္ျပီးသား သူေတြကို မေကာက္ဘူး။ "
"ဒါဆို ပန္းရထားကို ၾကိဳလုပ္ထားရမွာေပါ့။ "
"ဟုတ္တယ္။ မင္းစီးမဲ့ ပန္းရထားကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၾကိဳလုပ္ထား။ "
"ကြ်န္ေတာ္က ဖြဘုတ္ေပၚက အေမရိကားျပန္ ေဒါက္တာမၾကီးေျပာတဲ့အတိုင္း
အရြက္ေတြၾကိတ္ေသာက္၊ ဗီတာမင္ေတြစား လုပ္ေနေတာ့ အသက္ရွည္မွာပါ။ ပန္းရထားေဆာက္ဖို ့
အခ်ိန္ရွိပါေသးတယ္။ "
"ထင္လို ့လား။ တခ်ိဳ ့ေတြ ပထမနမိတ္ကေန တတိယနမိတ္ကို ေက်ာ္တက္သြားတာ
မၾကားဖူးဘူးလား။"
"ဘာေျပာတာလဲ။ နားမလည္ဘူး။ "
"နမိတ္ၾကီးေလးပါးမွာ ပထမနမိတ္က အိုျခင္းကြ။ ေလးဆယ္ေက်ာ္ရင္ ပထမနမိတ္စျပီပဲ။
မင္းတို ့ေတြက စပြန္ဆာေလးေတြနဲ ့ ကာရာအိုေကမွာ စိုေျပေနတာမို ့ ေမ့ေနၾကတာပါ။
ဒီလိုေပ်ာ္ေကာင္းေနတုန္း ဒုတိယနမိတ္ကို မေရာက္လိုက္ပဲ အေကာင္းၾကီးကေန
ရုတ္တရက္ေသသြားတာေတြ မင္းမၾကားဖူးဘူးလား။ အဲဒါ ေသျခင္းဆိုတဲ့ တတိယနမိတ္ကို
ေက်ာ္တက္သြားတာေပါ့ကြာ။ "
"ဟုတ္သားပဲ။ အက္ဆီးဒန္ ့ တိို ့၊ ဦးေနွာက္ေသြးေၾကာျပတ္တာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ေမ့သြားလို ့။ "
"မင္းက တယ္ေမ့တတ္တာကိုး။ ငါကေတာ့ မေမ့ဘူးေဟ့။ အခ်ိန္က်ရင္လာေခၚမွာပဲ။ "
"ေၾကာက္ပါျပီဗ်ာ။ ပန္းရထားေဆာက္နိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ "
"ဒါဆိုျပီးေရာ။ ငါျပန္ေတာ့မယ္။ မင္းနဲ ့ စကားေျပာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ။
ေကာက္ရမဲ့ စာရင္းက အမ်ားၾကီး။ သၾကၤန္အမွီ အျပီးေကာက္ရမွာ။ သြားျပီေေဟ့။ "
ေမာင္လူေပနားက ယမမင္းၾကီး ခ်က္ျခင္းပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေမာင္လူေပလည္း
စဥ္းစားရပါျပီ။ သူကပန္းရထားအဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ျပင္ထားတဲ့။ ေမာင္လူေပကရထားေဆာက္ဖို ့
ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ေသး။ မနက္ျဖန္မ်ားလာေခၚရင္ အခက္။ ကိုရစ္ဆီက မိုးမခ မဂၢဇင္းေလးေတာင္
လက္ေဆာင္သြားမေတာင္းရေသးဘူး။
ေမာင္လူေပရဲ ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆိုလည္း ေပ်ာ္ေကာင္းတုန္း။ ၾကက္ေတာၾကီးဆို
ဘန္ေကာက္မွာ ေျခေခါက္လာတာေတာင္ ကိုေလးတို ့ ဝဏၰတို ့ေတြနဲ ့ ေန ့တိုင္း ေသာက္ျဖစ္
ေနသတဲ့။ ကူနီနန္းက ပခန္းေပ်ာ္ မင္းေက်ာ္စြာရဲ ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအလား။ "သန္းေကာင္ကို
ေန ့မွတ္ပါလို ့ အရပ္ကေလးကိုတဲ့ အားမနာ၊ မေသာက္ရရင္ သီလေဆာက္တဲ့ ကိုးေက်ာင္းတကာ"
ေတြ လုပ္လို ့ေကာင္းတုန္း။ အင္းေလ။ သူတို ့ေတြက ပန္းရထားေဆာက္ျပီးျပီမို ့ ပိုတဲ ့အခ်ိန္ေတြကို
အပ်င္းေျပ ျဖဳန္းေနတာေနမွာ။
မူမူ၊ ေမာ္ေမာ္၊ ဝင္းဝင္း နဲ ့ မိစမ္းတို ့ဆိုလည္း ခုထိ လန္းေနၾကဆဲ။ တေလာကေတာင္ သူတို ့
ေခ်ာင္းသာသြားျပီး လန္းၾကတဲ့ ပံုေတြ ဖြဘုတ္မွာေတြ ့လို ့ မနာလိုေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ရေသး။ သူတို ့လည္း
ဟိုေမာင္ေတြလို ပန္းရထားအဆင္သင့္မို ့ၾကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ လန္းနိုင္ၾကတာေပါ့။
မာမာတေယာက္ကေတာ့ တရားစခန္းမွာ ပန္းကန္ေဆးရင္းကုသိုလ္ယူေနတယ္။
မတတ္နိုင္သူေတြကို မ်က္မွန္ဒါနလည္း ေပးတယ္တဲ့။ မ်ိဳးမ်ိဳးဆိုလည္း ျပင္ဦးလြင္က ရိပ္သာမွာ
လူငါးရာစာအတြက္ ေဝရာဝစၥ လုပ္ရင္း တရားဝင္ေနေလရဲ ့။ သူတို ့ေတြလည္း ပန္းရထားေတြ
ကိုယ္စီနဲ ့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။ ကိုခ်ိဳဦး၊ မ်ိဳးလြင္ၾကီး၊ကိုစိန္တို ့ေတြဆို မာဃလုလင္ေတြလုပ္၊
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပြဲေတြမွာ တက္ၾကြစြာ ကူညီရင္း ပန္းရထားကိုယ္စီနဲ ့။ ဘယ္သူ သၾကားမင္းေလာင္း
ျဖစ္မယ္သာ မသိေသးတာ။
ေမာင္လူေပကေတာ့ ပန္းရထားေဆာက္ဖို ့ သစ္ေတာင္ မခုတ္ရေသး။ ေတာေတြကလည္း
အဘေတြ၊ ခရိုနီေတြ ေကာင္းမွုနဲ ့ ကုန္သေလာက္ရွိျပီ။ ကိုယ့္အတြက္
သစ္ေတာင္က်န္ပါေသးရဲ ့လား မသိ။ရထားမရွိရင္ ယမမင္းၾကီးရဲ ့ ျပန္တမ္းဝင္ျဖစ္ျပီး
ေယာယုဝကို ေခ်လွ်င္ခရီးနွင္ရမွာမို ့ ေဇာေခြ်းေတြျပန္ေနမိပါတယ္။ မဒမ္ေပရဲ ့ပန္းရထား
ကပ္စီးရင္ ေကာင္မလား။ သူကေတာ့ တရားစခန္း မၾကာခဏျမန္းသူမို ့ ပန္းရထားရွိမွာ။
တေလာကေတာင္ ဘဝဆက္တိုင္းဆိုလား ဆုေတာင္းေနတာၾကားမိသလိုပဲ။ သူ ့ရထား
ကပ္စီးရမယ္။ ဒါမွ ဘဝဆက္တိုင္းဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းျပည့္မွာ။ ယမမင္းဆီ ေဂ်ာင္းရရင္
သူကအထက္၊ ကိုယ္ကေအာက္ နဲ ့မမိုက္ဘူး။ ကပ္စီးမယ္။ ပန္းရထားကပ္စီးမယ္။
"ကိုလူေပ၊ ကိုလူေပ "
"ပန္းရထားကပ္စီးမယ္ေနာ္ မဒမ္ေပ။ ခြင့္ျပဳမယ္ မဟုတ္လား။ "
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ရွင္ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြဖြင့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနလို ့ လာနိုးတာ။ "
"ဟင္။ ဟုတ္လား။ အိပ္မက္ထဲမွာ နင့္ပန္းရထားကပ္စီးမလို ့။ "
"ၾကံၾကံဖန္ဖန္။ ဘယ္က ပန္းရထားက အိပ္မက္ထဲပါလာရတာလဲ။ ထေတာ့။ ေရခ်ိဳး။
ျပီးရင္ ထမင္းစားမယ္။ မိုးေတာင္အေတာ္ခ်ဳပ္ေနျပီ။ အိပ္လည္းအိပ္နိုင္တဲ့လူ။ "
ရံုးပိတ္ရက္ေလးမွာ သၾကၤန္သီခ်င္းနားေထာင္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ေမာင္လူေပလည္း
အိပ္မက္ထဲက ပန္းရထား ခဏေမ့ရင္း မဒမ္ေပရဲ ့ အမိန္ ့အတိုင္း နာခံကာ ေရခ်ိဳးဖို ့
ျပင္ရပါေတာ့တယ္။ သၾကၤန္မွာ သၾကားမင္းမဆင္းပဲ ယမမင္းဆင္းခိုင္းတဲ့ ေမာင္လူေပရဲ ့
ေပါက္ကရအိပ္မက္အတြက္ စိတ္မဆိုးၾကနဲ ့ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတို ့ ေရာ ပန္းရထားေတြ
အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီလား။ ေမာင္လူေပကေတာ့ သူမ်ားရထားပဲ ကပ္ျပီးစီးေတာ့မယ္ကြယ္။
( ဒီႏွစ္ေရႊရတုပလတ္ဝမ္းသၾကၤန္မွာ တုတ္ေကြးဂီလာနဘဝနဲ႔ အိမ္တြင္းပုန္းရင္း ဘာမွမေရးျဖစ္လို႔ ေရႊရတုမိုင္းနတ္ဝမ္းက ေရးခဲ့တာေလးနဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ားကို ျပန္လည္ဆန္းသစ္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ အေဟာင္းေလးေပမဲ့ ျပန္ဖတ္ေပးၾကပါ။ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။)
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ