မင္းကုိႏုိင္ ● ေႏြတညမွာ အေျဖမရပါ
(မုိးမခ) ေမ ၄၊ ၂၀၁၆
(ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ထပ္ဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
(မုိးမခ) ေမ ၄၊ ၂၀၁၆
(ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ထပ္ဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
ဤေညာင္ပင္ၾကီးကလည္း ဘယ္ေခတ္ ဘယ္ကာလကတည္းက ရွိခဲ့သည္ မသိပါ။ မုတ္ဆိတ္ ရွည္ရွည္ၾကီးေတြ တဖားဖား အဘုိးအိုၾကီးႏွင့္ တူလွသည့္ ထုိေညာင္ပင္ၾကီးသည္ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ေနာက္ေဖး ေဘးမဲ့ျခံ၀င္းၾကီး၏အုပ္နံရံေပၚခြထုိင္လ်က္က်ေနာ္တုိ႔ ကေလးတသုိက္အတြက္ကစားခ်င္တုိင္း ကစားႏုိင္ရန္ထီးမုိးေပးခဲ့သလုိ၊ ငွက္ေပါင္းစုံအတြက္လည္း စားစရာ အသီး အသုိက္ဖြဲ႕စရာ ေနရာေပးခဲ့ပါသည္။
ခုေတာ့ က်ေနာ္ မ်က္စိက်ေစသည့္ ျမင္းျဖဴတေကာင္ ေရာက္ေနျပီ။ ေဘးမဲ့ျခံ၀င္းထဲမွာ ျမင္းေတြရွိေသာ္လည္း ျမင္းျဖဴတ ေကာင္မွ မရွိ။ ေညာင္ပင္ေအာက္မွာမွ ကၾကဳိးတန္ဆာအစုံႏွင့္ရုပ္ေသးျမင္းျဖဴတစ္ေကာင္ ေရာက္လာသည္။
ေညာင္ပင္ၾကီးရင္ နတ္ကြန္းျဖစ္တာပဲဟုလူၾကီးေတြေျပာသည့္အတုိင္း ထုိေညာင္ပင္ၾကီးမွာ နတ္ကြန္းျဖစ္လာျပီး ရွားပန္းနီ၊ ရွားပန္းျဖဴေတြ၊ ေရႊစကၠဴေတြေခါင္းေဆာင္းေတြ ပလူပလူပ်ံေနသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ကေလးေတြက အဲ့ဒါေတြယူရင္ဘတ္မွာ ရွားပန္းနီ၊ ျဖဴေတြစည္း၊ ေရႊေခါင္းေပါင္းေတြေဆာင္း၍ နတ္ပူးတမ္း လစ္လွ်င္ လစ္သလုိ ကစားၾကစျမဲ။
ယခုလည္း ထုိျမင္းျဖဴရူပ္ကုိ ယူေဆာ့ခ်င္၍ ညီမေလးကုိတုိင္ပင္ၾကည့္သည္။ ညီမေလးက နဖူးေလးတြန္႔သြားေအာင္ စဥ္းစား ျပီး “ ေကာင္းပါ့မလား၊ နတ္ကုိင္ေနဦးမယ္ ” ဟု သတိေပးပါ၏။ နတ္ကုိင္တယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိလဲေမးေသာ္ “ မသိဘူး” ဟု ခပ္ရွင္းရွင္းေျဖပါ၏။
“ရပါတယ္ဟာ နတ္ေတြက ကေလးေတြကုိ ခ်စ္တာပဲ” ဟုက်ေနာ္ေျပာကာ နတ္စင္သုိ႔သြား၍ “နတ္မင္းၾကီး က်ေနာ္တုိ႔ ကေလးေတြပါ၊ ေဆာ့ခ်င္လုိ႔ ေပးပါ၊ ေပးမယ္ဆုိရင္ ဘာမွမလုပ္ျပပဲေနပါ။ မေပးခ်င္ရင္ ျမင္းရုပ္မွာ နတ္ပူးျပပါ” ဟု ေတာင္း လုိက္ပါသည္။
ညီမေလးကလည္း ၀င္၍ “ဟုတ္ပါတယ္ နတ္မင္းၾကီးဒါက အရုပ္ပဲ။ အရုပ္ဆုိတာ ကေလးေတြေဆာ့ဖုိ႔ပဲ ေကာင္းပါတယ္။ နတ္မင္းၾကီးစီးခ်င္ရင္ ေဘးမဲ့ျခံထဲမွာ တကယ့္ျမင္းၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ေပးပါေနာ္...နတ္လည္း မကုိင္ပါနဲ႔” ဟု ကူ ေျပာေပးပါသည္။
ထုိအခါ ရုပ္ေသးျမင္းျဖဴေလးမွာ လႈပ္သြား၍ ညီမေလးကမ်က္လုံးျပဴးျပီး “ဟဲ့....ပလုတ္တုတ္...လႈပ္သြားတယ္ ကုိကုိေရ၊ ေဒါကန္ေနျပီနဲ႔ တူတယ္။ လစ္မွ...” ဟု ဆြဲေခၚပါ၏။
က်ေနာ္လည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားျပီး လန္႔သြားေသာ္လည္း “ဟာ နတ္ၾကီးက ေဆာ့ေစခ်င္လုိ႔ လွမ္းေပးလုိက္တာပါ”ဟု ေျပာရပါသည္။
သည္လုိႏွင့္ ျမင္းျဖဴရုပ္ေလးကုိ ဆဲြယူ။ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္နတ္မင္းၾကီး” ဟု ေျပာခဲ့ျပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ခပ္သုတ္သုတ္လစ္လာခဲ့ၾကပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ႏွင့္တြဲလ်က္ ေနာက္ေဖးဂုိေထာင္ထဲမွာ ရုပ္ေသးပြဲ ကစားၾကပါသည္။ ၾကဳိးဆြဲရုပ္ ေသးက ဒီတရုပ္တည္း။ အစီအစဥ္ေၾကညာေတာ့ ယခုညမွာ သူရဲေကာင္းျမင္းျဖဴရွင္ျပဇာတ္ၾကီးနဲ႔ တင္ဆက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေၾကညာကာျမင္းျဖဴၾကီးက ညီမေလး စုဘူးေကာ္ပတ္ရုပ္ကုိ ကယ္တင္ရမည့္ဇာတ္လမ္း ကျပၾကပါသည္။
ပြဲၾကည့္ပရိသတတ္မ်ားကေတာ့ ကုိကုိ႔ေၾကာင္၊ မီးမီးေၾကာင္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင္ အမည္ရ ေၾကာင္ေပါက္သုံးေကာင္ပဲ ျဖစ္ပါ၏။ ဒီေကာင္ေတြကလည္းအႏုပညာကုိ မခံစားတတ္တာ ေတာ္ေတာ္ခြက်ပါသည္။ ညီမေလးက သူ႔ေကာ္ပတ္ရုပ္ေလး ကုိလႈပ္ရင္း “ေမာင္ေရႊရီ...ခုိင္မာသာသင္းၾကည္” ဟု ဆုိေပးကာ ကျပေစသည္။ ဒီအခုိက္မွာ ဧည့္ခန္းက ယူလာသည့္သစ္ သားပန္းပု က်ားသစ္ရုပ္ၾကီးက ၀င္ဆြဲ။ ျမင္းျဖဴၾကီးကက်ားသစ္ၾကီးကုိ ခြာနဲ႔ေပါက္၊ ေကာ္ပတ္ရုပ္ကုိ ေက်ာေပၚတင္၍ ကယ္ သြား၊ ဒီေလာက္ အႏုၾကမ္းစြယ္စုံပါသည့္ ဇာတ္ထုပ္ကုိ သူတုိ႔ေကာင္းေကာင္း မၾကည့္ၾကပါ။
ကုိကုိ႔ေၾကာင္က ျမင္းျဖဴရုပ္ကုိ လွမ္းကုတ္သည္။ မီးမီးေၾကာင္က ေကာ္ပတ္ရုပ္ကုိ နမ္းၾကည့္ျပီး လွည့္ထြက္သြားသည္။ ႏွစ္ ေယာက္ေၾကာင္ကေတာ့ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေနေနသာသာ ညီမေလး တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ကျပေနရာ ေပါင္ေပၚ တက္အိပ္ေန လုိက္ေသးသည္။
က်ေနာ္တုိ႔လည္း ရုံပြင့္ေအာင္အားေပးၾကေသာ ပရိသတ္အေပါင္းကုိ ေစတနာတုံ႔ျပန္ေသာအားျဖင့္ ေနာက္ညမွာ ဒီထက္ ေကာင္းသည့္ ဇာတ္ကပါမည္ဟု ေတာင္းပန္ကာ ဘာနာမည္လဲဟု ညီမေလးအားေမးရပါသည္။
“ အထူးဆန္းဆုံးေပါ့ မီးကြင္းခုန္ျပမယ့္ ျမင္းျဖဴရုပ္” ဟု ညီမေလးက ေၾကညာကာ ခပ္ကုပ္ကုပ္ပြဲသိမ္းလုိက္ရပါသည္။
▬*▬*▬
ထုိည က်ေနာ္မအိပ္ခင္ ေညာင္ပင္ၾကီးကုိလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ကာအေတြးေတြ မ်ားေနခဲ့ပါေသးသည္။ တႏွစ္တခါဆုိသလုိ ဒီ ေညာင္ပင္ၾကီးကုိတမီလ္လူမ်ဳိးေတြက လာေရာက္ ပူေဇာ္ၾကပါသည္။
သူတုိ႔ မီးနင္းပြဲလုပ္ရင္း ညဘက္လွည့္လာျခင္းပါ။ သူတုိ႔ကုိယ္မွာ သံဆူးခြ်န္ၾကီးေတြ စုိက္ထားတာ အံ့ၾသစရာေကာင္းေအာင္ ေသြးလည္းမထြက္၊ နာလည္း မနာၾက၊ ဒီအတုိင္းပဲ သံဆူးခြၽန္ေတြအျပည့္ကုိယ္မွာစုိက္လ်က္ ကေတာင္ကျပေသးသည္။
ညီမေလးကေတာ့ အဲ့ဒါၾကီးေတြကုိေၾကာက္၍ ထြက္ေျပးသည္။ လူႀကီးတခ်ဳိ႕က ထုိသူေတြထံမွ လုိက္ေ၀ငွေပးေသာ ျပာမႈန္႔ မ်ား ကုိယူ၍ ကေလးေတြနဖူးမွာ တုိ႔ေပးသည္။ အႏၱရာယ္ကင္းတယ္ဟု ဆုိၾကပါသည္။
အလွဴေငြထည့္လွ်င္လည္း ထုိသံဆူးခြ်န္စုိက္ တမီလ္ႀကီးေတြက လက္ခံသည္။ သူတုိ႔သည္ ေဘးမဲ့ျခံ၀င္းပတ္လည္တြင္ ေနာက္ေခ်းႏွင့္ ရႊံ႕မံေသာအိမ္မ်ားျဖင့္ေနၾက၍ ရပ္ကြက္သူရပ္ကြက္သားမ်ားႏွင့္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနၾကပါသည္။ ျပႆနာ ဘာ မွ် မၾကားဖူးပါ။ ေညာင္ပင္ၾကီးကိုေတာ့ သူတို႔၏နတ္ရွိသည့္အေနျဖင့္ လာပူေဇာ္ၾကပါသည္။ ထုိသုိ႔ ပူေဇာ္လွ်င္ မီးေဘး စိတ္ခ်ရသည္ဟု သူတုိ႔က ေျပာၾကပါသည္။
က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီေညာင္ပင္ၾကီးမွာနတ္ေတြေပါင္းစုံ ခင္ခင္မင္မင္ေနၾကတာကို အင္မတန္ သေဘာက်ေနခဲ့ပါသည္။ ညီမ ေလးကလည္း ဒါကုိ “ေကာင္းတာေပါ့” ဟု ေထာက္ခံ၏။
ထုိည က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္ျပီး ဘယ္ေလာက္ၾကာသည္မသိပါ။ “ေပၚထူး..ေပၚထူး၊ ထ....ထ” ဟု ေအာ္သံမ်ား ၾကားရျပီး ထထုိင္ ရာ၊ မီးေတြေလာင္ေနျပီဟု ေအာ္သံမ်ား ၾကားရပါသည္။ က်ေနာ္လည္းဆံပင္ေတြ ေထာင္မတတ္ျဖစ္ျပီး ကေယာင္ ကတမ္း ေျပးေနမိသည္။ တစုံတခုႏွင့္ အေမွာင္ထဲ ၀င္တုိက္မိေတာ့ အြတ္ခနဲ႔ေအာ္ၾကျပီး ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ညီမေလး ျဖစ္ေနသည္။
“ကုိကုိလုပ္လုိ႔ ျမင္းရုပ္ၾကီး သြားယူလာလုိ႔” သူက ဦးေအာင္အျပစ္တင္၍ လန္႔သြားျပီး “ဘာဆုိင္လဲ နင္ နိမိတ္မရွိ နမာမရွိ။ မီးကြင္းခုန္မယ့္ ျမင္းျဖဴၾကီးလုိ႔ ေၾကညာလုိ႔” ဟု ျပန္ေဟာက္လုိက္ရပါ၏။ ေဆာင့္မိသြားၾကသည့္ ကုိယ့္နဖူးကုိယ္ပြတ္ရင္း ေမွ်ာ္ၾကည့္ၾကေသာ္ ေညာင္ပင္ၾကီးေနာက္ေက်ာ တဖက္လမ္းအိမ္တအိမ္ကုိ မီးစြဲေနတာ သိရပါသည္။ လူေတြ ေျပးလႊားဟစ္ ေအာ္ေနၾကသည္။
ပစၥည္းေတြ ထုပ္ပုိးျပီး ေျပးသူက ေျပး၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ခ်ာလပတ္လွည့္ေနသူေတြကလွည့္။ က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ေရွ႕က ကား၀ပ္ေရွာ့ရွိရာ ဘတ္စကားၾကီးတစ္စီးေပၚ အထုပ္ေတြ စုျပဳံတင္ေနၾကတာေတြ႕၍ က်ေနာ္လည္း အိမ္ထဲက ေတြ႕ကရာ ေတြဆြဲ၍ သြားတင္ရသည္။
ညီမေလးမွာ မီးမီးေၾကာင္ကုိတဖက္ သူ႔စုဘူးေကာပတ္ရုပ္ကုိတဖက္ ေပြ႔ျပီး၊ ဘတ္စ္ကားေပၚ ေျပးသည္။ ဘတ္စ္ကားေပၚ မွာလည္း အိမ္နီးခ်င္းေတြ၏ ပစၥည္းေပါင္းစုံ ျပည့္က်ပ္ေနျပီ။ အေမက “အပ္ခ်ဳပ္စက္ေခါင္းေတြျဖဳတ္၊ ဒါအေရးၾကီးဆုံး ” ဆုိကာ အမိန္႔ေပးျပီး ဘုရားစင္ေရွ႕သြားစဥ္ လမ္းထိပ္မွ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကီးၾကီးေရာက္လာျပီး ငုံးမင္းပရိတ္ကုိရြတ္၊ ငါလည္း ရြတ္မယ္ဆုိကာ ႏွစ္ေယာက္သားဘုရားရွိခုိးျပီး ရြတ္ေနၾကပါသည္။
အေဖက “ငါ အေျခအေနၾကည့္ဦးမယ္ဆုိကာ ထြက္သြားျပီး၊ မီးက သိပ္မၾကီးလွဘူး။ ၀ုိင္းသတ္ရင္ ရတယ္၊ မီးသတ္ကားကုိ ေစာင့္မေနနဲ႔” ဟု ေဆာ္ၾသပါ၏။
လူေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားကုန္ၾကသည္။ ရရာပစၥည္း သယ္ေျပး၍ စြန္႔ခြာမည့္သူႏွင့္ မီးကုိရေအာင္ သတ္မည့္သူႏွင့္ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဒီဘက္က ဓနိမုိးေတြ၊ မီးေလာင္လြယ္တာေတြ ဖ်က္ခ်ဖုိ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိး။
ဒီလုိႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လမ္းဘတ္ရွိ ဓနိမုိးေတြကုိ မီးပြားမကူးေစရန္ေရေတြျဖန္းသူက ျဖန္းၾကသည္။ မီးကုိ သြားၿငိမ္းသူက ျငွိမ္းၾကသည္။ဒီဘက္ထိ မကူးႏုိင္ပါဘူး ဟု ေ၀ဖန္သူကေ၀ဖန္။
ဒီေလာက္ကပ္ေနတာ ေလကလည္း ဒီဘက္တုိက္ေနတာ၊ ဘာမကူးႏုိင္ရမလဲ ဟု အားငယ္သူက အားငယ္ၾကသည္။
က်ေနာ္တုိ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအိမ္မွ ၾကီးၾကီးေဒၚခ်စ္စုမွာ ဘယ္သူေရ ဘယ္၀ါေရ တခါျဖင့္ ကုိယ္က်ဳိးနည္းၾကျပီဟု ေအာ္ကာငုိရင္း ဘာမွကူေဖာ္ မရသျဖင့္ သူ႔ေယာက္်ားက “အေရးထဲ ဇာတ္ငုိ ငုိေနေသးတယ္။ လုပ္စရာရွိတာတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္လုပ္” ဟု ေဟာက္လုိက္ပါ၏။
လူၾကီးတေယာက္ကမူ “က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီဘက္ ကူးလာရင္ က်ေနာ္အိမ္က ပန္႔ေလးနဲ႔ ခံပက္မွာပဲ” ဟု ၾကိမ္း၀ါးကာ ျမင္း ေကာင္ေရ တမတ္အားရွိ သူ႔ေရစုပ္စက္ေမာ္တာကေလးကုိ စက္ႏႈိးေနပါ၏။
အိမ္အမ်ားစုမွာ အေရးၾကီးမည္ထင္တာေတြ သယ္ခ်၊ အျပင္ထုတ္၊ ႐ႈပ္ေထြးေနၾကပါသည္။ ဟုိဘက္ ရပ္ကြက္မွ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ အေမတုိ႔ျမဳိ႕မွ မိတ္ေဆြမ်ား အသီးသီးေရာက္လာၾကျပီး ကူသယ္ၾက၍ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေခါင္းေတြအပါအ၀င္ ေသတၱာေတြ ဘာေတြေတာ့ အိမ္ေရွ႕၀ပ္ေရွာ့က ဘတ္စ္ကားၾကီးေပၚတင္လုိက္နုိင္ပါျပီ။
အေရးထဲ ကုိကုိ႔ေၾကာင္မွာ ေလွ်ာက္ေျပးေန၍ ကုပ္ကဆြဲေခၚလာရေသးသည္။ ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင္ႏွင့္ သူတုိ႔အေမ ေၾကာင္ မၾကီးကိုလည္း ေနာက္တေခါက္သယ္ရေသးသည္။ အကင္းပါလွေသာ ေခြးမကေတာ့ ကားေပၚအၿမီး တနန္႔နန္႔ႏွင့္ တက္ထုိင္ ေနျပီ။ ေျပးၾကလႊားၾက အမိန္႔ေပးၾက ဟစ္ေအာ္ၾကနဲ႔ ဒီဘက္ကုိ မီးေရြ႕လာခ်ိန္ က်ေနာ္တစုံတခုကုိ သတိရျပီး ရင္ထဲ ဒိတ္ခနဲ ျဖစ္ကာဂုိေထာင္ထဲ ၀င္ေျပးလုိက္ပါ၏။
ရုပ္ေသးျမင္းျဖဴကုိ ဆြဲျပီးထြက္လာေသာ္ ညီမေလးက ခုန္ဆြ ခုန္ဆြႏွင့္ ေအာ္ပါေတာ့၏။
“သြားျပန္ထားလုိက္ ခု သြားျပန္ထားလုိက္၊ နတ္ကုိင္ေနျပီ”
က်ေနာ္လည္း “ေအးပါ..ငါသိပါတယ္” ဟု ေအာ္ကာ ေနာက္ေဖးေပါက္မွ လစ္၍ ေညာင္ပင္နတ္ကြန္းသုိ႔ ေျပးကာ “နတ္မင္းၾကီးခင္မ်ား....ျပန္ထားလုိက္ပါျပီ” ဟု ေအာ္ကာ ျပန္ေျပးခဲ့ရသည္။ ထုိအခါမွာပင္ မီးသတ္ကားေတြ ေရာက္လာၾကသည္။ ဒီဘက္ ကူးမလာ၊ ျငိမ္းသြားမလား မသိႏုိင္ေသးပါ။ လူေတြကေတာ့ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲျဖင့္ ျငိမ္းသတ္ေနၾကဆဲ။
▬*▬*▬
ထုိည မီးေလာင္သည့္အေၾကာင္း အျပည့္အစုံေျပာရရင္ေတာ့ ၀တၳဳစာအုပ္ၾကီးတအုပ္စာေလာက္ ထူသြားပါလိမ့္မည္။ က် ေနာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေမာမွာမုိ႔ အတုိဆုံးပဲ ေျပာပါမည္။
အိမ္ေရွ႕အိမ္က ဘတ္စ္ကားၾကီးေပၚအိမ္တကာမွ ပစၥည္းေတြစုျပဳံတင္၊ ကေလးေတြေခြးေတြပါ တက္ေနရာယူေနၾက၍ “ဟဲ့ အေရးၾကီးတာေတြပဲ တင္ၾကပါဟဲ့ ”။ ဟုိ ထင္႐ွဴးပုံးအစုတ္ၾကီးက ဘာလုပ္မွာလဲ၊ သက္သက္ေနရာပုတ္ေနတယ္။ လူေတြ မတက္နဲ႔ေလ။ လူကထြက္ေျပးရင္ရတာပဲ။ သယ္ရမွာေလးတဲ့ အေရးၾကီးပစၥည္းေတြပဲ တင္ေပါ့” စသျဖင့္ ၀ပ္ေရွာ့ဆရာၾကီး ကေတာ္ၾကီးက တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ စီမံခန္႔ခြဲေနခဲ့ပါသည္။
သည္လုိႏွင့္ မီးက ေညာင္ပင္ၾကီးအေနာက္ဘက္လမ္းမွာ အိမ္သုံးလုံးႏွင့္ တစ္ျခမ္းသာေလာင္ႏုိင္ျပီး လက္ေလွ်ာ့သြားရပါသည္။ လူေတြကေဟးခနဲေအာ္ၾကျပီး ေပ်ာ္ၾကျမဴးၾကသည္။
သည္မွာပဲ က်ေနာ္တုိ႔ တလမ္းလုံးတအုံးအုံး ရယ္စရာၾကီးေတြ႕ရပါေတာ့သည္။ တေယာက္က “ေဟ့ ဒီမွာၾကည့္ၾကပါဦး...ပစၥည္းေတြတင္ထားတဲ့ကားက ...” ဆုိကာ ဆက္မေျပာႏုိင္ဘဲ ခြက္ထုိးခြက္လန္ ရယ္ပါေတာ့သည္။ ဘတ္စ္ကားၾကီးက ဘီး ေလးဖက္စလုံးျဖဳတ္ထားျပီး၊ သစ္တုံးၾကီးမ်ားေပၚ တင္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၀ပ္ေရွာ့ဆရာၾကီးက ကြမ္းေတြ တဗ်စ္ဗ်စ္ေထြး ကာရယ္ရင္း ေျပာပါေသး၏။
“ဘီးေတြ အျမန္တပ္လုိက္ရင္ မီပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အင္ဂ်င္ခ်ထားတာၾကီးကေတာ့ ေနာက္ေန႔အထိေတာင္ တင္လုိ႔မီမွာ မ ဟုတ္ဘူးဗ်ဳိ႕” ရယ္စရာ ေမာစရာဆုိတာ ဒါမ်ဳိးပဲထင္ပါသည္။ ရယ္လည္း ရယ္ၾကရ၊ ေမာလည္း ေမာေနၾကျပီမုိ႔ ေဇာကပ္ တုန္းက သယ္ခ်လာၾကသည့္ပစၥည္းေတြအိမ္ေတြထဲ ျပန္မသယ္ႏုိင္ၾကေသးပါ။ တလမ္းလုံးရွိ လူေတြမွာ အိမ္ေတြေရွ႕ပစၥည္းပုံ ေတြေပၚ တက္ထုိင္ၾကရင္း အားလုံး ခုမွ တဟဲဟဲရယ္ႏုိင္ၾကျပီး အလုအယက္စကားေတြ ေျပာေနၾကပါ၏။
တမီလ္လူမ်ဳိးေတြက သူတုိ႔ အုိးခြက္ေတြရြက္ကာ ျပန္လာၾကရင္း သူတုိ႔ပူေဇာ္ေနက်ေညာင္ပင္မွ မီးနတ္က ကာကြယ္ေပးလုိက္ေၾကာင္းဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားေနၾကသည္။ၾကီးၾကီးကေတာ့ အေမ့အား ငုံးမင္းပရိတ္ကုိ ယုံၾကည္ျပီးသားျဖစ္ေၾကာင္း အားရပါး ရေျပာကာ လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ေရရြတ္ရင္း ဟုိဟုိဒီဒီ လုိက္ေျပာေနပါ၏။
“ကုိယ္လြတ္ရုန္း သြားၾကရစတမ္းဆုိ အားလုံးေျပာင္ျပီေပါ့။ မီးမၾကီးခင္ လူအားနဲ႔ ၀ုိင္းဖိလုိက္လုိ႔ ႏုိင္သြားတာ ဘယ္ရမလဲ” ။ ဒါကေတာ့ မီးကုိ ကူၿငိၽမ္းခဲ့ၾကေသာ အဖြဲ႕ေတြ၏ စကားျဖစ္ပါသည္။
“မဟုတ္ဘူးေလ...၊ မီးသတ္ကားေတြေရာက္လာမွ...”
“ဘယ္...ခင္ဗ်ားမီးသတ္ကားလာေတာ့လူက မီးကုိ ႏုိင္ေနျပီဗ်”
“ေလကလည္း ေျပာင္းသြားလုိ႔ပါဗ်ာ၊ႏုိ႔မုိ႔ ဘယ္လြယ္မလဲ”
“ဒီဘက္က ဓနိေတြ ျဖဳတ္တန္ျဖဳတ္၊ ေရျဖန္းတန္ ဖ်န္းထားတာမွန္သြားတာ၊ ႏုိ႔မုိ႔ မီးပြားက်တာနဲ႔ ကူးျပီးသားပဲ”
တေယာက္တေပါက္ ျငင္းေနၾကေသာစကားမ်ား နားေထာင္ရင္း က်ေနာ္တခြန္းပဲ၀င္ေျပာလုိက္ခ်င္သည္။ အားလုံး ျငိမ္သြား လိမ့္မည္။ သုိ႔ႏွင့္ ညီမေလးကုိတုိင္ပင္ရန္လုိက္ရွာေတာ့ သူက လမ္းေဘးခ်ထားေသာ ေသတၱာၾကီးတလုံးေပၚ ပတ္လက္လွန္ ၍ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ကေလးေတြကို ဇိမ္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။
“ေဟ့ ညီမေလး ကုိကုိျမင္းျဖဴရုပ္ျပန္ထားလုိက္လုိ႔ ျငိမ္းသြားတာ ေျပာလုိက္မယ္ကြ”
ထုိအခါ ညီမေလးက က်ေနာ့္အားမ်က္ေစာင္းထုိး၍...
“ေက်းဇူးမတင္ပဲ ၀ုိင္းထုလုိ႔ဘြတ္ဘြတ္ေတြ ထြက္ကုန္ဦးမယ္” ဟု ေငါက္လုိက္၍ အသားေလးကုပ္ေနရပါေတာ့သည္ ခင္ ဗ်ား။ မီးျငိမ္းသြားရသည့္ကိစၥ ေႏြတညမွာ အေျဖမရႏုိင္ပါ။
(ေမာင္ေပၚထူး)
(ေမာင္ေပၚထူးႏွင့္ မသံသာ ကေလး၀တၳဳတုိေပါင္းခ်ဳပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္)