ဒီလူည ● မေရရာမႈေတြနဲ႔ ဒီကဗ်ာကို စတင္လိုက္တဲ့အခါ မေသခ်ာမႈႀကီးက မတ္မတ္ႀကီးရပ္လို႔

ေနာက္ခံတီးလံုးမပါဘဲ
သ႐ုပ္ေဆာင္ေနတဲ့အသံတိတ္ ႐ုပ္ရွင္တကားလို
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
ရယ္ေမာသံေတြနဲ႔ မေပါ့မပါး ငါတို႔ခႏၶာကိုယ္မ်ား
အလ်ားလိုက္ စီထားတဲ့ မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြလို
အထပ္လိုက္ ပုစၧာမ်ားနဲ႔
အေျဖရွာေနတဲ့ ေက်႐ိုးဆစ္ေတြတေလွ်ာက္
တဆစ္/ဆစ္ ၿပီး တဆစ္/စစ္
တေန႔ၿပီး တေန႔
ပြားမ်ားေတာက္ေလာက္ေနတဲ့ မီးေတာက္
သိကၡာကိုထပ္ၿပီး ရိကၡာလဲလွယ္ေနတဲ့
တခန္းရပ္ေတြေပါ့

၂၃ ၁/၂ ဒီဂရီ
၃၆၅ ရက္ ၅ နာရီ ၄၈ မိနစ္ ၄၆ စကၠန္႔
ျပကၡဒိန္ဟာ သူ႔နာမည္ သူ
လမ္းဆုံလမ္းခြ ကားမွတ္တိုင္ေတြမွာ
အသံနက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေအာ္ေခၚေနလို႔
အတိတ္ေမ့တယ္
ေရႊေပ်ာက္တယ္

ဘဝပါ ျပန္ေကာက္မရတဲ့ အိပ္ရာခင္းေတြ
ျခင္တေကာင္လိုတဝီဝီနဲ႔
နား နားေအာ္ေနတဲ့ ဆာေလာင္မႈေတြ
အူလမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ေနရတဲ့
ကိုယ္လက္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းမ်ား
ခတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခ်ဳပ္႐ိုးစိမ္းစိမ္းေတြၾကားမွာ
လတ္တေလာအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ
ျပႆဒါးနဲ႔ တိုးေနရ

ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာ
ခါခ်တိုင္း က်တတ္တဲ့ ေခြၽးစက္ေတြမွမဟုတ္တာ
ႏွစ္အေသေတြ ကိုက္ခ်ီလာတဲ့ အေရာအေႏွာေတြၾကား
ဒဏ္ရာနဲ႔စြတ္စိုေနတဲ့ေႏြ
ေငြသားကံစမ္းမဲေတာင္ ေပါက္ခြင့္မရ
အာ႐ံုေၾကာေတြဟာ
သစ္ရြက္ေႂကြသံေတြနဲ႔ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား
အဆီအႏွစ္မရိွတဲ့ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ
လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းေတြမွာ
ဘုရားစင္ေပၚ
ဘုရားပန္းအိုးထဲ သစၥာပန္းမ်ားက ေျခာက္ကပ္လို႔။ ။