 |
| Snow fall and Fox painting by Jonathan Knight Art |
ကမၻာ - ေျမေခြးတေကာင္ရဲ႕ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ
(မိုးမခ) ေမ ၁၁၊ ၂၀၁၆
မရည္ရြယ္ပါပဲ ေတာအုပ္ထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္မိတဲ့ တေန႔ သူနဲ႔ ေတြ႔တာပါပဲ။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းစတယ္ ဆုိပါေတာ့။
တကယ္ေတာ့ ေျမေခြးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၾကားဖူးရုံအဆင့္ပဲ။ ပုံျပင္ထဲက လူၾကမ္းပဲ။ အျပင္မွာ ဘယ္တုန္းကမွ ျမင္ဖူးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ သူက စၿပီး မိတ္ဆက္မွ ေျမေခြးဆုိတာ သိတာ။
‘ေနပါဦး…ခင္ဗ်ားက ဘာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာမိတ္ဆက္ရတာတုန္း..’
‘မင္းကုိ စားမလုိ႔’
‘ေျမေခြးေတြက ကုိယ္စားမယ့္သတၱ၀ါကုိ မစားခင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ မိတ္ဆက္ၾကသလား..။ ခင္ဗ်ားမွာ အျခားရည္ရြယ္ခ်က္ တခုခုမ်ား ရွိေနေသးလား’
‘မင္းမွန္တယ္။ ဒီစကားက မင္းကုိ ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့စကားပဲ။ ငါ့ရဲ႕လက္ရွိအေျခအေနကုိ ေျပာျပမယ္။ ငါဟာ အင္အားရွိတဲ့အေကာင္၊ တုိက္ရည္ခုိက္ရည္ေကာင္းတဲ့အေကာင္။ ဒါေပမဲ့ အခုေနာက္ပုိင္း ကာလေတြမွာ ငါ အစာရွာရတာ ခက္လာတယ္’
‘ဘာေၾကာင့္လဲ’
‘သားေကာင္ငယ္ေလးေတြက ငါ့နားကုိကပ္ဖုိ႔ ေၾကာက္လာတယ္။ ငါ့အရိပ္ကုိျမင္တာနဲ႔ေျပးတယ္။ သားေကာင္ႀကီးေတြကလည္း ငါ့ကုိ ရန္ရွာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ငါ့မွာအႏၱရာယ္ကုိလည္းေရွာင္ရ၊ အစာလည္းရွာရနဲ႔ ေနရထုိင္ရခက္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့ သားေကာင္ႀကီးေတြန႔ဲ သားေကာင္ငယ္ ေတြရဲ႕ၾကားမွာ ငါ ဟန္ခ်က္ညီညီ ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔ မင္း ငါ့ရဲ႕ကုိယ္စားလွယ္ လုပ္ရမယ္’
‘ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ပုံစံမ်ဳိးလား’
‘သိပ္ဟုတ္တယ္။ ပထမတုန္းကေတာ့ ငါ မင္းကုိ စားမလုိ႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ မစားပဲ ဒီတာ၀န္ကုိ ေပးလုိက္တာက ငါ့အတြက္ ပုိအဆင္ေျပမယ္ထင္လုိ႔။ မင္းလုပ္ၾကည့္ေလ..။ လုပ္ၾကည့္လုိ႔ အဆင္မေျပဘူးဆုိရင္ေတာ့ ငါမင္းကုိ စားလုိက္ရုံပဲ’
... ... ... ... ... ... ....
ေျမေခြးတေကာင္ရဲ႕ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ တာ၀န္က သိပ္ခက္လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာတတ္ဆိုတတ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ့ေလ။ သားေကာင္ႀကီးေတြနဲ႔ ေတြ႔ရင္ ယဥ္ေက်းရမယ္၊ ေျမေခြးထက္စားလုိ႔ေကာင္းတဲ့ သတၱ၀ါေတြ ဘယ္မွာရွိလဲဆုိတာ သတင္းအခ်က္အလက္ ေပးရမယ္။ သားေကာင္ငယ္ေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ေတာ့ သူတုိ႔ကုိအခ်ဳိသပ္ရတယ္။ အယုံသြင္းရတယ္။ ေျမေခြးဆုိတာ ဘာမွ ေၾကာက္စရာမလုိတဲ့ ဉာဏ္တုံးတုံး ငနဲတေကာင္ျဖစ္ေၾကာင္း အသိဉာဏ္ထဲ ရုိက္သြင္းရတယ္။ အဲဒါပဲ။
အဲဒါပဲဆုိေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးတခု က်န္ေသးတယ္။ အေရးအႀကီးဆုံး တခုေပါ့။ ေျမေခြးအရမ္းဆာေလာင္ေနၿပီလုိ႔ထင္တဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးဆိုရင္ သူနဲ႔ ေ၀းရာမွာ ေနဖုိ႔ပဲ။ ေ၀းႏုိင္သမွ်ေ၀းေ၀းေန။ သူ အူသံက်ယ္က်ယ္ေပးရင္လည္း မသြားနဲ႔။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျမေခြးရဲ႕ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာပါေလေရာ..။
... ... ... ... ... ... ....
‘ဟာ ကုိက်ားႀကီးပါလား…။ လာဗ်ာ ထုိင္ပါဦး။ ဟုိဖက္ေတာစပ္မွာ သမင္ေလးေတြ မနက္ပုိင္း ေရလာေသာက္ၾကတာကုိ သိၿပီးၿပီလားဗ်။ မသိရင္ ေျပာမယ္ဗ်ာ..။ သမင္ေလးေတြ ဆူၿဖိဳးလုိက္တာဆုိတာ အနည္းဆုံး အေကာင္ ၂၀ ပဲေနာ္…။ ေတာစပ္က ေညာင္ပင္ႀကီးေပၚကသာ တက္ေစာင့္ေန ဒီေကာင္ေတြ ဘယ္လြတ္မလဲ’
ဆုိတာက တမ်ဳိး။
‘ကုိေျမေခြးလား..။ သူလည္း တေရွာင္ေရွာင္နဲ႔ ဘယ္ေန႔ ေသမယ္မသိဘူးဗ်ာ..။ အစာလည္း အရင္ကလုိ ရွာမစားႏုိင္ေတာ့ဘူး။
... ... ... ... ... ... ....
... ... ... ... ... ... ....
အုိ ... ကုိျခေသၤ့ႀကီးရဲ႕ အစာေတြကုိ လာလုရေအာင္ သူ မုိက္မယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ..။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခဏခဏ ေျပာဖူးပါတယ္။ သတၱ၀ါေတြထဲမွာ ကုိျခေသၤ့ႀကီးကုိ အေလးစားဆုံး ဆုိတဲ့အေၾကာင္း’
ဆုိတာက တဖုံ။
‘ဒီလုိရွိတယ္ ယုန္ကေလးရဲ႕.။ ေျမေခြးဆုိတာမ်ိဳးက ပုံျပင္ထဲမွာသာ ေၾကာက္ဖုိ႔ ေကာင္းတာပါကြာ…။ အျပင္မွာေတာ့ ယဥ္ေက်းလုိက္တာမွ။ သူ႔ပါးစပ္ထဲ လက္သြားထည့္ရင္္ေတာင္ ကုိက္ဖုိ႔ စဥ္းစားေနတဲ့ သတၱ၀ါမ်ိဳး။
... ... ... ... ... ... ....
သူက တျခားေျမေခြးေတြလုိ မဟုတ္ဘူး။ အၿမဲတမ္း သားသတ္လြတ္စားဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေျမေခြးပါ။ ဟုိတေန႔ကေတာင္ မုန္လာဥအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးဖုိ႔ တေကာင္ေကာင္ ရွာေပးပါဦး ေျပာေနတာ..။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားအားရင္ သြားလုိက္ဦးဗ်ာ…ေနာ့’
ဒီလုိနဲ႔ ေျမေခြးရဲ႕အေျခအေနက လုံၿခဳံသထက္ လုံၿခဳံလာတယ္။ စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ မပူရတဲ့အျပင္ သားေကာင္ႀကီးေတြကုိ ေၾကာက္ေနရာကေန ေမးထူးေခၚေျပာအဆင့္အထိ တက္ႏုိင္လာတယ္။ ေျပာရရင္ သူ႔ရဲ႕ေနထုိင္မႈ ပုံစံကုိ သူသိသြားသလုိပဲ။
တေန႔ သူက သူ႔ရဲ႕ စားေသာက္မႈပုံစံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေခၚေျပာတယ္။
‘ဒီလုိရွိတယ္ကြ။ မင္း ငါ့ကုိယ္စား စကားေျပာဆုိေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ ငါ့အတြက္ စားစရာတုိးလာတာ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ့ရဲ႕နည္းစနစ္ေၾကာင့္ ဒီထက္ပုိၿပီး အဆင္ေျပလာတာလုိ႔ ေျပာရင္လည္း မင္းလက္ခံရမယ္။’
‘ဆုိစမ္းပါဦး…။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နည္းစနစ္အေၾကာင္းကုိ’
‘မင္း ငါ့ဆီကုိ သတၱ၀ါေပါင္းစုံေရာက္လာေအာင္ လုပ္ေပးတယ္ေနာ္။ ဆုိၾကပါစု႔ိ။ ယုန္ေတြဆုိပါစုိ႔။ ငါ့ဆီကုိ ယုန္ ငါးေကာင္ေရာက္လာရင္ အဲဒီထဲက တေကာင္ကုိပဲ ငါစားတယ္။ ေလးေကာင္ကုိ စားစရာ တခုခုေပးၿပီး ျပန္လႊတ္လုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ သူတုိ႔ ျပန္ေျပာ ၾကတယ္။ ကုိေျမေခြးက အရင္လုိ သူတုိ႔ကုိ မစားေတာ့တဲ့အေၾကာင္း။ စားစရာေတာင္ ေပးလုိက္ ေသးတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း။ ဒီစကားကုိၾကားေတာ့ အျခားေကာင္ေတြ ေရာက္လာၾကျပန္ေရာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တေခါက္တုန္းက လႊတ္ေပးလုိက္တဲ့ အေကာင္ေတြကလည္း တေခါက္ျပန္လာၾကေရာ..။ အဲဒီမွာ ငါ့အတြက္ စားစရာက မျပတ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ငါ့ရဲ႕နည္းစနစ္ဆုိပါေတာ့…။ မင္းလည္း မွတ္ထားကြာ။ လူေတြၾကားထဲမွာ သုံးၾကည့္ေပါ့’
ေျမေခြးတေကာင္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒကုိ နားေထာင္ရတာေလာက္ဆုိးတာ ဒီကမာၻမွာ မရွိေလာက္ဘူး ထင္တာပဲ။ ေကာက္က်စ္တဲ့အေကာင္မွန္း။ ညာၿဖီးစားေသာက္ေနတဲ့အေကာင္မွန္း သိသိႀကီးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ၾသ၀ါဒကုိ နားေထာင္ေနရတယ္ဆုိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ေအာ္ဂလီဆန္လုိက္မလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားသာၾကည့္။
‘ဒီလုိကြ..။ သားေကာင္ႀကီးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာလည္း ေၾကာက္ေနရုံနဲ႔မၿပီးဘူး။ သူတုိ႔ကုိ အစာရွိတဲ့ေနရာ လမ္းညႊန္ေပးရုံနဲ႔မၿပီးဘူး။ တဖက္ကလည္း သူတုိ႔ကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အင္အားနည္းေအာင္ လုပ္ေပးရတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ သူတုိ႔ ဒဏ္ရာကုိ သူတုိ႔ကုေနရတာနဲ႔တင္ ကုိယ့္ဖက္ကုိ လွည့္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ’
‘ဆုိစမ္းပါဦး ခင္ဗ်ားနည္းကုိ’
‘အခုဆုိရင္ သားေကာင္ႀကီးေတြ ငါ့ဆီလာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ငါ့ကုိစားဖုိ႔ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါ့ဆီကေန သားေကာင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ယူဖုိ႔ပဲ။ အဲဒီေတာ့ ငါ့အေနနဲ႔ သတင္းေပးတဲ့ေနရာမွာ တေကာင္တည္းကုိ အခ်က္အလက္ တခု ေပးတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ ႏွစ္ေကာင္ကုိ ရန္တုိက္ေပးတာမ်ိဳးလည္း လုပ္ေပးလုိ႔ရလာတယ္။ ဥပမာ - ဒရယ္ေကာင္ေတြ စမ္းေခ်ာင္းေအာက္ေျခမွာ ညေနတုိင္းရွိတတ္တယ္ဆုိတာကုိ ငါ က်ားႀကီးကုိလည္းေပးတယ္။ က်ားသစ္ကုိလည္းေပးတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ အဲဒီကုိသြားရင္းေတြ႔ၾကမယ္ဆုိရင္ သားေကာင္ကုိ လုိက္ရင္းနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းျပန္ကုိက္ၾကဖုိ႔မ်ားတယ္။ အဲလုိဆုိရင္ ငါ့အတြက္ ရန္သူေတြ ေလ်ာ့သြားမယ္ေလ…’
... ... ... ... ... ... ....
ေျမေခြးရဲ႕ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ဘ၀မွာ စကားငါးခြန္းေျပာရင္ ငါးခြန္းစလုံးက မုသာ၀ါဒႀကီးပဲ။ မိႈင္းတုိက္မယ္။ ဖားမယ္။ ကုိယ့္ဖက္ပါေအာင္လုပ္မယ္။ အေကာက္ႀကံမယ္။ အယုံသြင္းမယ္။ ဒါပဲ။ ၾကာလာေတာ့ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေတာင္ အဲဒီဖက္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ပါရမီပါတယ္လုိ႔ ထင္လာတယ္။
တဖက္ကလည္း သူ႔ၾသ၀ါဒေတြ နားေထာင္ရတာမ်ားလာေတာ့ မသိစိတ္က သူ႔ကုိ ေလးစားသလုိ ျဖစ္လာတယ္။ တခါတေလ အိပ္ရာ၀င္ရင္ေတာင္ သူေျပာတဲ့ ဘယ္အခ်က္ေလးေတြကျဖင့္ မွန္လုိက္တာ။ ဘယ္အေကာင္ကုိဘယ္လုိစားဖုိ႔ ႀကိဳးစားလုိက္တာ ေကာင္းလုိက္တာ ဆုိတာမ်ဳိး စဥ္းစားတတ္လာတယ္။
ကိစၥတခုခုအေၾကာင္း ေတြးေနမိၿပီဆုိ လူလုိေတြးမိဖုိ႔ထက္ ေျမေခြးလုိေတြးမိတာက ပုိမ်ား လာတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေတြ ၾကာလာခဲ့ေလရဲ႕……။
... ... ... ... ... ... ....
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္နည္းနည္းကုိ ျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေျမေခြးေသသြားတယ္။ ဘယ္သူမွ သတ္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ငတ္လုိ႔လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ၀၀ၿဖိဳးၿဖိဳးနဲ႔ပဲ အသက္ႀကီးၿပီး ေသသြားတဲ့သေဘာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လြတ္လပ္သြားတယ္။ ေတာထဲမွာလည္း ဆက္မေနခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ လာၿပီး စီးပြားေရး တခုခု လုပ္ဖုိ႔ ျပင္တယ္။
‘The Fox’ ဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကုမၸဏီ တခုေထာင္တယ္။ တရား၀င္တာေရာ တရားမ၀င္ တာေရာ ပုိက္ဆံရမယ့္အလုပ္မွန္သမွ် ကၽြန္ေတာ့္ ကုမၸဏီက လုပ္တယ္။ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ လုပ္သလုိ တရား၀င္လည္း လုပ္တယ္။ ေျခာက္လအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ပုိင္ဆုိင္မႈက ေဒၚလာ သန္းခ်ီသြားတယ္။ အကုန္လုံးက အံ့ၾသတယ္။အင္တာဗ်ဴးေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေျဖရတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ပါလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း ဘ၀ ဇာတ္လမ္းေတြေရးၾကတယ္။
အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲေျပာတာက ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္ဆုိတာျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာတာ တခုက ကၽြန္ေတာ္ဟာ တခ်ိန္တုန္းက ေျမေခြးတေကာင္ရဲ႕ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိပဲ။