ေက်ာ္ေမာင္(တိုိင္းတာေရး) - စာၾကည့္တိုက္ေတြလည္း ရွိပါတယ္
(မိုးမခ) ေမ ၁၂၊ ၂၀၁၆
က်ေနာ္တို႔တေတြ စာဖတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္တို႔ စာမဖတ္ၾကေတာ့ဘူးရယ္လို႔ တခ်ဳိ႕က စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ေျပာၾကတယ္။ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြဖတ္ၾက၊ ပုံျပင္စာအုပ္ေတြဖတ္ၾက၊ သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္းေတြ ဖတ္ၾက၊ ၀တၳဳတို ၀တၳဳရွည္ေတြ ဖတ္ၾက၊ ေဆာင္းပါးေတြကဗ်ာေတြ ဖတ္ၾက၊ က်မ္းႀကီး က်မ္းငယ္ေတြ ဖတ္ၾက၊ မဖတ္ရင္ ႀကိမ္လုံးနဲ႔ နာနာေဆာ္မယ္ဟဲ့လို႔ ဘယ္သူကမွ အတင္းအက်ပ္ မတိုက္တြန္းပါ။ တိုက္တြန္းစရာမလိုဘဲနဲ႔ စာအုပ္စာေပေတြ႔ရင္ မေနႏုိင္မထိုင္ႏိုင္ ကို ဖတ္ရွဳၾကတဲ့သူေတြဟာ က်ေနာ္တို႔တေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္အထိေတာင္ စာဖတ္ၾကလည္းဆိုရင္ ရထား၊ ကား၊ သေဘၤာ၊ စက္ေလွ၊ ေလယာဥ္ပ်ံ ေပၚေတြမွသည္ ဆိုက္ကားေပၚမွာလည္း စာေတြေပေတြဖတ္ၾကလို႔ အခုဆိုရင္ လမ္းေလွ်ာက္ ေနရင္းေတာင္ စာဖတ္ေနၾကၿပီျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းခရီးသြားရင္း ခရီးသည္တေယာက္ေယာက္ စာဖတ္ေနလို႔ ဖတ္စရာ ဘာမွမယူျဖစ္ခဲ့တဲ့ တျခားခရီးသည္က သူ႔ေဘးနားမွာ ရွိေနရင္၊ စာဖတ္ေနတဲ့ခရီးသည္ရဲ႕ စာအုပ္ကို ေဘးကေန ေဘးတုိက္လုိက္ဖတ္ၾကတဲ့အထိ စာဖတ္၀ါသနာ ျပင္းၾကပါတယ္။
ေမးလည္း ေမးၾကပါတယ္။ စာဖတ္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ စာအုပ္ေတြက ဘယ္ကရၾကပါသလဲတဲ့။ စာၾကည့္တုိက္ေတြသြားၿပီး စာဖတ္တာတို႔၊ စာအုပ္ငွားတာတို႔ေရာ မလုပ္ဘူးလားတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့၊ ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြရဖို႔က စာၾကည့္တိုက္ေတြကိုပဲ အားကိုးေနရပါတယ္။
စာၾကည့္တိုက္ေတြဆိုတာမွာ ေက်ာင္းစာၾကည့္တုိက္၊ ရပ္ကြက္စာၾကည့္တုိက္၊ ၿမိဳ႕နယ္စာၾကည့္ တိုက္၊ ဗဟိုစာၾကည့္တုိက္၊ တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္၊ ပုဂၢလိက စာၾကည့္တုိက္၊ တပိုင္တႏုိင္လုပ္ ေနၾကတဲ့ ကိုယ္ထူကို္ယ္ထစာၾကည့္တုိက္ အစရွိတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ေတြကို ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ အေရးပါလွတဲ့ ေရြ႕လ်ားစာၾကည့္တိုက္၊ ကေလးစာၾကည့္တိုက္နဲ႔ ရည္ညႊန္းစာၾကည့္တိုက္ေတြ လည္း ပါသေပါ႔။
ေရြ႕လ်ားစာၾကည့္တိုက္ဆိုတာကလည္း စာအုပ္စာေပရွိရာကို စာဖတ္သူ မလာႏုိင္ရင္၊ စာဖတ္သူရွိရာ စာအုပ္စာေပေတြက အေရာက္လာမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာအသြင္ေဆာင္တဲ့ စာၾကည့္တုိက္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းစာၾကည့္တုိက္က စေျပာပါမယ္။ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စာအုပ္ေတြ ငွားဖို႔ေတာင္ မရွိေတာ့ပါ။ အစကတည္းက မရွိတာ မဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြသာမက ဆရာ ဆရာမေတြကပါ စာအုပ္ေတြ ငွားဖတ္္ၾကတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္မွာ ရွိတဲ့စာအုပ္ေတြနဲ႔ မေလာက္ငွႏိုင္ေတာ့လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တခါ ထိုထိုေက်ာင္းေတြ ေက်ာင္းေတြမွာ ပညာရင္ႏို႔စို႔ခဲ့တဲ့ သူေတြက သူတို႔တက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေတြရဲ႕ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ေတြကို စာအုပ္ေတြ၊ လစဥ္ထုတ္ စာေစာင္ေတြ၊ အပတ္စဥ္ ထုတ္ စာေစာင္ေတြ ေကာင္းႏိုးရာရာေတြ ေရြးခ်ယ္ၿပီး မွန္မွန္လွဴၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါ စာအုပ္ထားဖို႔ေနရာေတြေတာင္မေလာက္လို႔ စာအုပ္ဗီရိုအသစ္ေတြ ၀ယ္ရ၊ လက္သမားဆရာေတြ ေခၚၿပီး စာအုပ္တင္ဖို႔ စာအုပ္စင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ထပ္လုပ္ရနဲ႔ အလုပ္မ်ားရတဲ့အထိပါပဲ။ ဒါေပမ့ဲ စာအုပ္ေတြကို ငွားဖတ္ၾကသူ မ်ားျပားလာတဲ့အတြက္ ေလာက္ငွတယ္လို႔ မရွိပါ။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔လယ္ေန႔ခင္းဆို ကေလးေတြဟာ မိဘေတြ အုပ္ထိန္းသူေတြနဲ႔ အတူ ရပ္ကြက္စာၾကည့္တိုက္ေတြဆီသြားၿပီး အခ်ိန္ကုန္ၾကပါတယ္။ အက်ဳိးရွိစြာ အခ်ိန္ကုန္ေစ ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ေတြမွာလည္း စာဖတ္ၾက၊ အိမ္ျပန္လာတဲ့အခါမွာလည္း စာအုပ္ေတြ ငွားလာၾကနဲ႔။ ညေနပိုင္းမွာ အားပါးတရ ကစား၊ ေရမိုးခ်ဳိး ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ ရုပ္ျမင္ သံၾကားကိုေတာင္ မၾကည့့္ၾကဘဲ နံရံမွီ၊ တိုင္မွီ၊ ထိုင္ခုံမွီၾကၿပီး စာပဲ တညလုံး ဖတ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီရပ္ကြက္စာၾကည့္တုိက္ေတြမွာေတာ့ စာအုပ္ေတြက ေဖာခ်င္းေသာခ်င္းပါပဲ။ ဒါေတာင္ စာလာဖတ္တဲ့သူေတြ၊ စာအုပ္လာငွားတဲ့သူေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ ေတြ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မၾကာခဏဆိုသလိုခ်ိန္းၿပီး ေနရာထိုင္ခင္းပိုက်ယ္တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္စာၾကည့္ တုိက္ေတြမွာ စာသြားဖတ္ၾက၊ စာအုပ္အေၾကာင္းေတြ စာေပအေၾကာင္းေတြ ေဆြးေႏြးၾကနဲ႔ စည္စည္ကားကားပါပဲ။
ရပ္ထဲရြာထဲမွာရွိတဲ့ စာၾကည့္တုိက္ကို မေရာက္ဖူူးတဲ့သူဆိုတာ အေတာ္ကို ရွားပါးသြားၿပီျဖစ္ပါ တယ္။ ၿမိဳ႕နယ္စာၾကည့္တိုက္ေတြကလည္း သူတို႔မွာရွိတဲ့ ဖတ္ဖြယ္ဖတ္ရာ စုံစုံလင္လင္ကို ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေတြမွာ စာသင္ေက်ာင္းေတြရွိရာဆီ ေမာ္ေတာ္ကားႀကီးေတြနဲ႔ သယ္ယူလာၿပီး ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ဆရာဆရာမေတြ ငွားဖတ္ေစပါတယ္။
တကၠသိုလ္စာၾကည့္တုိက္ေတြဆိုရင္ စာအုပ္ငွားရာ ေနရာသက္သက္မွ်သာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တကၠသိုလ္မွာ ပညာဆည္းပူးသူမ်ားအတြက္ ပညာရပ္ဆုိင္ရာႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမ်ား ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပရာေနရာ၊ ကမာၻအရပ္ရပ္က ပညာရွင္ေတြ သုေတသီေတြ ေရးသားတင္ျပထားၾကတဲ့ စာတမ္းေတြထားတဲ့ ပညာ့ဘဏ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို တေနရာတည္းကေန တထိုင္တည္း ဖတ္ရႈ ေလ့လာႏုိင္ရာ ေနရာ၊ တဦးတည္းပုိင္အျဖစ္ ၀ယ္ယူဖတ္ရႈဖို႔အတြက္ ေစ်းႀကီးလြန္းလို႔ မ၀ယ္ဖတ္ ႏုိင္တဲ့ ရည္ညႊန္းစာအုပ္ေတြ ရွားပါးစာအုပ္ေတြ ရွိရာေနရာ စတာေတြအေနနဲ႔ ေျပာင္းလဲတည္ရွိ ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
စာၾကည့္တိုက္မွာ ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္မရွိေသးရင္ ၀ယ္ယူဖို႔အတြက္ အၾကံေပးႏုိင္တဲ့အျပင္ တျခားတကၠသိုလ္စာၾကည့္တုိက္မွာ အဲဒီစာအုပ္ရွိရင္ အဲဒီစာၾကည့္တိုက္ကေနငွားေပးၿပီး စာဖတ္သူလက္ထဲအေရာက္ထည့္ေပးႏုိင္တဲ့အထိ တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္ေတြက ၀န္ေဆာင္မႈ ေတြ ေပးေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
အခုေခတ္က ျမန္ႏႈန္းျမင့္ အင္တာနက္ေခတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုေခတ္ေတြက အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တဲ့ အရာေတြမွန္သမွ်ကို ကလစ္တခ်က္စာ၊ လက္ေခ်ာင္းတေတာက္စာ အခ်ိန္တိုအတြင္းေလးမွာပဲ ခ်က္ခ်င္း သိႏိုင္ပါတယ္။ စာတအုပ္၊ စာတပုဒ္ ဖတ္ရဖို႔ ရွာရေဖြရတဲ့အခ်ိန္လိုမ်ဴိးအခ်ိန္ေတြ အလဟႆကုန္ဆုံးမႈမျဖစ္ေတာ့တဲ့အတြက္ အရင္ကထက္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ႏိုင္လာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အင္တာနက္ အသုံးတြင္က်ယ္လာတာဟာ က်ေနာ္တို႔တေတြ စာဖတ္အား ပိုေကာင္း လာေစတဲ့ အေၾကာင္းတေၾကာင္းျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
စာေပဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ေခတ္ေတြကို ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ စာတတ္ေျမာက္ေရး ႏိုးေဆာ္တဲ့ ေခတ္ကေန စာတတ္ေျမာက္သူတုိင္း စာဖတ္ေရး ႏိုးေဆာ္တဲ့ ေခတ္၊ အဲဒီကေန စာဖတ္ရွိန္ျမႇင့္တင္ေရး ေခတ္၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စာဖတ္သူမ်ား စာေရးေနတဲ့ ေခတ္အထိ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလို႔ လာေနပါၿပီဆိုတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႔ေနၾကရၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
လူငယ္ပုိင္းေတြ စာဖတ္ေတာ့ လူလတ္ပုိင္းေတြက လူငယ္ေတြထက္ ပိုသိေအာင္ ပိုဖတ္လာရ တယ္။ လူငယ္ေတြ လူလတ္ေတြထက္ ပိုသိေအာင္လို႔ လူႀကီးပုိင္းေတြကလည္း စာကို မျပတ္ ဖတ္ၾကရျပန္ေရာ။
စာဖတ္မ်ားလာရတဲ့ ေနာက္အေၾကာင္းရင္းတခုက တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ေတြ အလြန္မ်ားျပားလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားျပားလာတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ေတြထဲ၀င္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ၀ယ္ဖတ္ဖို႔ စာအုပ္ေတြက အပုံလိုက္ အပုံလိုက္ပါပဲ။ အပုံလိုက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္စာအုပ္ကို ၀ယ္ရမွန္းေတာင္ မေ၀ခြဲႏိုင္ဘဲ ဟိုစာအုပ္၀ယ္ဖတ္ရႏို္းႏို္း၊ ဒီစာအုပ္၀ယ္ဖတ္ရႏိုးႏိုးနဲ႔၊ စာဖတ္ခ်င္သူေတြခမ်ာ ဆုံးျဖတ္ရခက္ ျဖစ္ေနတာကလည္း ခဏခဏပါ။
အခုဆို စာအုပ္ဆိုင္ရွိတဲ့ေနရာေတြကိုေတာင္ တကူးတကသြားၿပီး စာအုပ္၀ယ္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘဲ၊ အင္တာနက္ကေန အြန္လိုင္းစာအုပ္ဆိုင္ဆိုတာေတြမွာ ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ကို စိမ္ေျပနေျပ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ႀကိဳက္တဲ့စာအုပ္ ၀ယ္လိုက္ရုံပဲျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လာပို႔တဲ့အတြက္ ေရာက္လာတဲ့အခါ စာအုပ္ကို အဖုံးလွလွဖုံးၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ဖတ္ရႈႏိုင္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
မနက္မိုးလင္း အိပ္ရာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ၿပီးလို႔ အျမင္က်ယ္သြား၊ ၾကည္လင္သြားတဲ့ အခ်ိန္က စလို႔ ညဖက္အိပ္ရာ၀င္တဲ့အခါ မ်က္လုံးမမွိတ္ခင္အထိ က်ေနာ္တို႔တေတြ စာေတြခ်ည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ဖတ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔တေတြ စာေတြဖတ္ေနၾက၊ ေလ့လာေနၾက တာကို လူအေတာ္မ်ားမ်ားက အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ သတိမထားမိၾကပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္းပဲ စာေတြဖတ္ေနၾကတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကဲ အဲဒီေတာ့၊ ဘယ္သူေျပာလဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ စာမဖတ္ၾကေတာ့ဘူးဆိုတာ။ စာၾကည့္တိုက္ေတြလည္း ေပါမွေပါပါပဲ။ စာအုပ္ဆိုင္ေတြကလည္း စာအုပ္ေတြ ေရာင္းမေလာက္ ပါပဲ။ သိခ်င္တာေတြကို သိႏိုင္ဖို႔အတြက္ တစ္ေတြ သုညေတြနဲ႔ ပုံေဖာ္ထားတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြက အင္တာနက္ဆိုတာႀကီးမွာ အေရအတြက္ ေထာင္ေသာင္းေပါင္းမက တသီတတန္းႀကီး ရွိလို႔ေနပါတယ္။ အဆင့္သင့္ေရြးခ်ယ္ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။
စာဖတ္တဲ့သူကို စာမဖတ္တဲ့သူက ေမးတယ္။ ဘာလို႔ စာေတြဖတ္ေနတာလည္း။ အခ်ိန္အလကား ျဖဳန္းတယ္ေပါ႔။ အဲဒီအခါ အေျဖက အခုလိုေျဖႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒီထက္သင့္ေလ်ာ္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျဖေတြလည္း ရွိႏုိ္င္ပါတယ္။
စာဖတ္တယ္ဆိုတာ မသိေသးတာကို သိေအာင္လို႔ ဖတ္တယ္။ မရေသးတာကို ရေအာင္လို႔ ဖတ္တယ္။ သုတခ်ည္းသက္သက္ လိုခ်င္လို႔ ဖတ္တယ္။ ရသခ်ည္းသက္သက္ လိုခ်င္လို႔ ဖတ္တယ္။ သုတ ရသ ႏွစ္မ်ိဳးစလုံးလုိခ်င္လို႔ဖတ္တယ္။ တခါတေလ ဘာသုတ ဘာရသမွ မလိုခ်င္ဘဲ၊ မေမွ်ာ္မွန္းဘဲ စာဖတ္ခ်င္လို႔ကို ဖတ္တယ္။ အခ်ိန္အားတဲ့အတြက္ စာဖတ္တယ္၊ အခ်ိန္မအားလည္း အခ်ိန္ရေအာင္ယူၿပီး စာဖတ္တယ္။ အခ်ိန္ေတြ အက်ဳိးမဲ့သုံးတာ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ စာဖတ္တယ္။ စာဖတ္ေနရတာကို ၾကည္ႏူးလို႔၊ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ စာဖတ္တယ္။
စာဖတ္တဲ့အေလ့အထေတြ၊ စာဖတ္တဲ့၀ါသနာေတြ၊ စာေပေဆြးေႏြးတာေတြဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ လုနီးနီး ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ေျပာၾကဆိုၾကတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ ေလ့လာဆင္ျခင္ သုံးသပ္သမႈမျပဳလုပ္ၾကဘဲ ဟုတ္မွာပါပဲ ဟုတ္မွာပါပဲလို႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ယုံၾကည္ေနတဲ့သူေတြ က ယုံၾကည္ေနၾကဆဲပဲျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္စာတမ္းေတြနဲ႔ ဒီေလာက္နီးကပ္ေနၾကတဲ့ ဒီေခတ္ ဒီအခါ ဒီကာလႀကီးမွာ က်ေနာ္္တို႔တေတြ စာဖတ္ပါတယ္လို႔ အက်ယ္တ၀င့္ ေျပာစရာလုိေတာ့မယ္ မထင္ပါ။
ဆိုလိုရင္းေတြကို ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ က်ေနာ္လည္း စာဖတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း စာဖတ္တယ္။ တျခားသူေတြလည္း စာဖတ္တယ္။ စာဖတ္တတ္စ ကေလးသူငယ္ကစလို႔ လူငယ္ လူလတ္ လူႀကီးတင္မက လူတန္းစားေပါင္းစုံ စာဖတ္ၾကတယ္။ ခရီးသြားရင္းလည္း စာဖတ္ၾကတယ္။
စာၾကည့္တုိက္ေတြလည္း ရွိပါတယ္၊ စာအုပ္ဆိုင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္၊ အင္တာနက္ႀကီးလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အားလုံးလည္း စာမ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ကဲ ခြင့္ျပဳပါဦးခင္ဗ်ာ၊ စာၾကည့္တိုက္က ငွားလာတဲ့ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ေလးကို ဇာတ္သိမ္းပိုင္း အထိ ၿပီးဆုံးသြားေအာင္ ဆက္လက္ ဖတ္ရႈဖို႔ အိပ္ခ်ိန္ထဲက နာရီ၀က္ေလာက္ေတာ့ မရမက ယူလိုက္ဦးမွာပ။
ေက်ာ္ေမာင္(တိုိင္းတာေရး)
(Photo credit - http://www.newindianexpress.com/cities/bengaluru/The-book-readers-havens/2013/09/30/article1810148.ece)