ဖုိးထက္ ● စိန္ပင္းပင္ အလြမ္း

ေႏြရာသီေရာက္သည္ႏွင့္ ျပင္းထန္လွသည့္အပူဒဏ္ေအာက္မွာ သက္ရိွသက္မဲ့ေတြ အတုံးအရံုး အလူးအလဲ ခံစားၾကရသည္။ ငါနဲ႔အေ၀းႀကီးပါ၊ ငါနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး စိတ္ထားေတြေၾကာင့္ အမိႈက္ေတြကို စြန္႔ပစ္ခ်င္သလို စြန္႔ပစ္ၾကသည္။ သစ္ပင္ေတြကို စိတ္အလိုေလာဘအတိုင္း ထင္သလိုခုတ္လွဲၾကသည္။ ေလာဘစိတ္အပူေငြ႔ မ်ားက ကမာၻႀကီးကို မီးၿမိဳက္ထားသကဲ႔သို႔။

ေႏြေရာက္သည္ႏွင္႔ စိမ္းစိမ္းစိုစိုအရြက္တဖားဖားအပင္ႀကီး အခ်ဳိ႕ကိုေတြ႔ရႏိုင္ေသာ္လည္း ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းမရိွ။ အပြင္႔မေ၀။ ညိႇဳးတေရာ္ေရာ္။ ရက္စက္လြန္းသည့္ ေႏြအပူဒဏ္ႏွင့္ အံတုဖက္ၿပိဳင္၊ ထီမထင္အမူအရာျဖင့္ အပြင့္ေတြကို အစြမ္းကုန္ဖူးပြင့္ ေ၀ဆာသည့္အပင္တမ်ဳိးေတာ့ရိွသည္။ စိန္ပန္းပင္ႏွင့္စိန္ပန္းပြင္႔မ်ား။ ေႏြအပူကို ေဒါင္းတင္ေမာင္းတင္ ရြဲ႕ေစာင္းၿပီးမ်ား ပြင့္ ၾကေလသလားထင္ရေလာက္ေအာင္ စိန္ပန္းပင္က သူတို႔၏အရြက္ေတြေပ်ာက္သြားေလာက္ေအာင္ ဖူးပြင့္ၾကသည္။

စိန္ပန္းပင္က ဒူေပဒါေပခံသည္။ ကရိကထမမ်ား။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြလည္းအမ်ားႀကီးမေပး။ သူ႔ဆီက အရိပ္အာ၀ါသ အ မ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ေတာင္းခံလို႔မရ။ သို႔ေသာ္ စိန္ပန္းပင္က အပူဒဏ္ေၾကာင့္ အရုပ္ဆိုး အထီးက်န္ေသာ ေႏြေႏွာင္းရက္မ်ားကို အစြမ္းကုန္ပြင့္ဖူးျခင္းျဖင့္ အလွဆင္ေပးသည္။ အပူေၾကာင့္ အက်ည္းတန္ေနသည့္ေလာကကို အဆင္ေျပေစသည္။

စိန္ပန္းပြင္႔မ်ားကို အဂၤလိပ္စာေတြထဲမွာ The flames in the forest. ဟု တင္စားၾကသည္။ ရဲပေဒါင္းခတ္ေနအာင္ အဆုပ္ လိုက္အဆုပ္လိုက္ တပင္လံုးပြင့္ၾကသည့္စိန္ပန္းပြင္႔ေတြကို ေတာအုပ္ထဲကမီးေတာက္ မီးလွ်ံတခုအလား တင္စားဟန္တူ သည္။ စိန္ပန္းပြင္႔ေတြ၏အေရာင္ကိုအနီေရာင္ဟု တသတ္မတ္တည္း သတ္မွတ္လို႔ မရစေကာင္း။ နီသလိုလို၀ါသလိုလို ျမန္ မာတို႔အေခၚ အုတ္ခဲက်ဳိးအေရာင္၊ အ၀ါေရာင္ဘက္အမ်ားႀကီး လိုက္သည့္အ၀ါမဟုတ္ေသာ အေရာင္၊ ဘာအေရာင္ဟု ေခၚရမည္မွန္းပင္မသိသည့္အျခားအေရာင္ေတြ ရိွေသးသည္။ စိန္ပန္းအျပာေတြပင္ ရိွသည္။ စိန္ပန္းပင္မ်ား၏အေရာင္အေသြးကြဲျပားျခားနားမႈမ်ားစြာကို ရုကၡေဗဒပညာရွင္ မဟုတ္ေသာသူမ်ားပင္ အလြယ္ကေလး ေတြ႔ျမင္သတိထားႏိုင္သည္။

စိန္ပန္းပင္မ်ားကို ပူအိုက္ေျခာက္ေသြ႔သည့္အညာအရပ္ေဒသႏွင့္ တြဲစပ္မွတ္သား တတ္ၾကေသာ္လည္း ေအာက္အေၾက ရန္ကုန္ မွာလည္း စိန္ပန္းေတြအမ်ားႀကီးရိွသည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္လမ္းမႀကီးတေလွ်ာက္။ ရန္ကုန္မွ ျပည္ၿမိဳ႕ကိုအသြား လွည္းတန္းကိုေက်ာ္သည္ႏွင့္ စိန္ပန္းေတြက ဟိုနား၊ သည္နား၊ ခပ္စိပ္စိပ္ေတြ႔ရ သည္။ ေစာ္ဘြားႀကီးလမ္းဆံုေက်ာ္သည္ႏွင့္ အေရာင္အေသြးစံုလင္ေသာစိန္ပန္းေတြက ၀ါ၀ါထိန္ေနေသာ ငု၀ါပင္မ်ားႏွင့္ အတြဲအစပ္မိမိ ပြင့္ဖူးၾကသည္။ အနီႏွင့္အ၀ါ။ အျပာႏွင့္အ၀ါ။ နီ၀ါ၀ါႏွင့္ အ၀ါ။ အနီ၊ အျပာ၊ နီ၀ါ၀ါႏွင့္ ထိန္ထိန္၀ါ။ လွပလြန္းသည့္ အေရာင္အတြဲအစပ္မ်ား။

စိန္ပန္းပင္ကို အဂၤလိပ္လို Gold Mohur Tree လို႔ေခၚသည္။ ဇီ၀ေဗဒအမည္အရ Poinciana Regia လို႔လည္းေခၚသည္ ထင္ သည္။ ေရႊေရာင္လို ၀င္း၀င္း၀ါ၀ါ ၀င့္၀င့္ႂကြားႂကြား ေတာက္ေတာက္ပပအေရာင္ႏွင့္ ဘယ္လိုမွမပတ္သက္သည့္အပြင့္ေတြကို ပြင့္ၾကသည့္စိန္ပန္းကို Gold Mohur Tree လို႔ေခၚတာ အဆက္အစပ္ ဘယ္လိုရိွခဲ႔သနည္းဆိုတာ စိတ္၀င္စားဖို႔ေတာ့ ေကာင္းသည္။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာေတြျမင္ၾကေသာအေရာင္ႏွင္႔ အေနာက္တုိင္းက ျမင္ၾကေသာ အေရာင္ခံစားမႈႀကိမ္ႏႈန္းမ်ားမတူညီျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ကိုသစၥာေဖာက္ခဲ့သည့္ ဂ်ဴးဒတ္စ္၏ ေသျခင္းမူကြဲေတြအမ်ားႀကီး ရိွၾကသည့္အထဲမွာ စိန္ပန္းနီလာမွာ ႀကိဳး ဆြဲခ်ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ေသေၾကာင္းႀကံသြားခဲ႔သည္တဲ႔။ ေယ႐ႈခရစ္ ေမြးဖြားရာေဒသမွာ စိန္ ပန္းပင္ေတြ ေပါက္ေရာက္ေပါမ်ားခဲ့ သလား။ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ စိန္ပန္းက ေနရာေဒသမေရြး။ အထူးသျဖင့္ ပူေလာင္ ျပင္းျပေသာ ရာသီဥတုေအာက္မွာ ပိုၿပီးေပ်ာ္ေမြ႔ သည့္အပင္။ မ်ဳိးစိတ္၊ မ်ဳိးကြဲေတြ အလြန္မ်ားသည့္စိန္ပန္း။ စိန္ပန္းပြင့္အျပာေတြက လူတေယာက္၏အမွားေတြကို ေနာင္တ ႀကီးစြာရေစသေလာ။ လာလွည့္၊ ထြက္ေျပးလြတ္ ေျမာက္လွည့္လို႔မ်ား လက္ယပ္ေခၚငင္ႏိုင္သေလာ။ စိန္ပန္းနီလာအပင္ မ်ားကို ယုဒသစ္ပင္ဟုပင္ ေခၚတြင္ခဲ႔ၾကသည္။ ၀ိညာဥ္ေပ်ာက္ဆံုးသူတို႔၏သစ္ပင္တ့ဲ။ လူတို႔သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚလိုက္ေသာ အမည္နာမတခုက သဘာ၀ တရားအတိုင္း ရွင္သန္ေပါက္ဖြားေနသည့္ အပင္မ်ိဳးစိတ္တခုအေပၚမွာ တရားမွ်တမႈကင္းမဲ႔ျခင္း သက္သက္သာ ျဖစ္သည္။ ဂ်ဴးဒတ္စ္၏ သစၥာမေစာင့္သိျခင္းက စိန္ပန္းနီလာပင္ႏွင့္ မသက္မဆုိင္ ရိွသင့္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က အေမနဲ႔အမေတြနဲ႔အတူတူ အေမတာ၀န္က်ရာ စာသင္ေက်ာင္း၀န္းႀကီးေတြထဲမွာ ေနခဲ႔ရသည္။ အေမ တာ၀န္က်သည့္ ေက်ာက္မီးေက်ာင္းမွာ ဘ၀၏ပထမဆံုးစိုက္ပ်ိဳးသည့္သစ္ပင္အျဖစ္ စိန္ပန္းပင္တပင္ စိုက္ခဲ့ဖူးသည္။ အပင္ ေပါက္ေလးကို ေျမခ်။ မၾကာခဏ အထိန္းအကြပ္မဲ့ေရာက္လာေလ့ရိွသည့္ ႏြားႀကီးေတြရန္က ကာကြယ္ဖို႔ ဆူးကိုင္းေလးေတြ၊ ၀ါးခြၽန္ေလးေတြႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနခဲ႔ေသာ ငါးတန္းေက်ာင္းသား ကြၽန္ေတာ့္ကို အေမက နည္းနည္းမွ အကူအညီမေပး။ အပင္တပင္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲသလဲသိေစခဲ့ သည္။ ညေနတုိင္းေဘာလံုးကန္ရာကအျပန္ ေမာႀကီးပန္းၿပီးေျခကုန္လက္ပန္းက်ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေရေလာင္း ေပါင္းသင္၊ ေျမဆြအလုပ္႐ႈပ္ေနသည့္ကြၽန္ေတာ့္ကို အေမက လႊတ္ထားခဲ႔သည္။ အေမ႔ရဲ႕ေပယ်လကန္ျပဳမႈေတြထဲမွာ Environment ဆိုသည့္ သင္ၾကားမႈေတြပါသည္။ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ျခင္းဆိုသည့္ ပီတိ ေတြ ခံစားတတ္ေအာင္ သင္ၾကားမႈမ်ား ပါ၀င္သည္။

ႏွစ္အနည္းအငယ္ၾကာ ကၽြန္ေတာ္စိုက္ပ်ိဳးခဲ႔ေသာ စိန္ပန္းပင္ႀကီးဆီသို႔ျပန္ေရာက္ေတာ့ အကူအညီမလိုေသာ၊ စည္းမရိွ၊ ကမ္းမရိွ ႏြားေတြ၏ရန္ကိုလြတ္ကင္းေအာင္ေနႏိုင္ေသာ၊ ပ်ဳိျမစ္အရြယ္ေရာက္ၿပီးေသာ စိန္ပန္းပင္ႀကီးျဖစ္ေနခဲ႔ၿပီ။ မြမြရြရြ စိန္ပန္းပင္ပင္စည္ကိုကိုင္ၾကည့္ရင္း သက္ရိွတေယာက္ႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရသည့္ခံစားမႈေတြ ကြၽန္ေတာ္ရခဲ့သည္။ ဒီအပင္ႀကီး ကို ငါစိုက္ခဲ႔တာပါလားဆိုသည့္စိတ္ခံစားမႈက ခရစ္ယာန္ဘာသာ ၀င္တို႔၏ယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္သည့္ကမာၻႀကီးကို ဖန္ဆင္းေတာ္ မူခဲ့ေသာ ထာ၀ရဘုရားရွင္၏စိတ္ထားေတာ္မ်ဳိးဆိုတာ ဒီလိုေနမွာပဲဟု မတန္မရာခံစားရသည္။

ေနာက္တေခါက္ ေက်ာက္မီးကိုကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိန္ပန္းပင္ႀကီးမရိွေတာ့။ ေသြ႔ေျခာက္ေနေသာ ငုတ္တိုႀကီးကက်က္သေရကင္းမဲ႔ေသာ အမူအရာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆီးႀကိဳငိုယို တိုင္တည္ေနသေယာင္ေယာင္။ သူတပင္ တည္းမဟုတ္။ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္က သူ႔အကိုေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ႏွစ္သက္တမ္း ၾကာရင္႔လွၿပီျဖစ္ေသာ ကုကၠိဳလ္ပင္ႀကီးမ်ား၊ မန္က်ည္းပင္ႀကီးမ်ား၏ ပင္စည္၊ အငံုး၊ အတိုမ်ား၏ ငိုယို ျမည္ေႂကြးသံကိုအတုိင္းသား ၾကားခဲ႔ရသည္။ အခ်ည္းအႏီွးမဲ့ လြန္းေသာလူမ်ား၏ ယုတ္မာပက္စက္မႈကို ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုယိုတိုင္ၾကားေနၾကေသာ ပင္စည္ငုတ္တိုႀကီးမ်ားႏွင့္ေ၀းရာသို႔ ကြၽန္ေတာ္ထြက္ေျပးခဲ့ဖူးသည္။

စိန္ပန္းဆိုသည့္အပင္မ်ဳိးက အပင္ျဖစ္လြယ္သည္။ အမီွအခိုအနည္းဆံုးနဲ႔ ရွင္သန္ေပါက္ဖြားႏိုင္သည္။  မေလးရွားပိေတာက္ တို႔လို၊ ယူကလစ္ပင္တို႔လို ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမရိွ။ ေကာင္းက်ဳိးလည္း အမ်ားႀကီးမရိွ။ သက္တမ္းလည္း မရွည္ရွာ။ သို႔ေသာ္ စိန္ပန္းပင္ေတြပြင္႔ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာကိုလြမ္းမွန္းမသိ လြမ္းသည္။ လြမ္းျခင္းသည္ ခ်စ္ျခင္းအငယ္စားသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္း အႏုစားကိုျဖစ္ေစသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ ငယ္ခ်စ္စိန္ပန္းပင္ႏွင့္ အပြင့္ေတြကိုေတြ႔တုိင္း အသက္အရြယ္ႏွင့္ဘယ္လိုမွမလိုက္ဖက္ေသာကေလးတေယာက္ကဲ့သို႔ အသံထြက္ေအာ္ဟစ္မိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ တပင္လံုးေ၀ေနေအာင္ ပြင္႔ေသာ စိန္ပန္းပင္မ်ားကိုေတြ႔တုိင္း ကြၽန္ေတာ္လြမ္းေသာ္လည္း မိုးက်သည္ႏွင္႔ စိန္ပန္းပြင္႔ေတြက ႐ို႐ိုက်ဳိးက်ဳိး ေျမေပၚသို႔ ဆင္းလာၾကျမဲျဖစ္သည္။

ဖိုးထက္