ေဆာင္းေ၀ (နတ္ေမာက္) ● ဘာလင္တံတုိင္းပန္းခ်ီ
(မုိးမခ) ေမ ၂၄၊ ၂၀၁၆
ငါ ေအာ္ေနတယ္ အသံကုိလမ္းမေပၚ ညႇစ္ခ်ၿပီး
ငါ ကင္းဗတ္္စ္တခုလုံး အျဖဴေရာင္ကေန စယူတယ္
ငါဟာ ဖုန္းမွာ၀င္သလို ေရာက္လာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
စုတ္တံကိုအသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ေ၀ွ႔ရမ္းေနခ့ဲတယ္
တျဖည္းျဖည္းန႔ဲ ငါ အ၀ါေရာင္ဘက္ေရာက္လာ
(ဗန္ဂိုးရဲ့ေနၾကာတပြင့္ေတာင္ ငါ့ေထာင့္စြန္းထဲ ထည့္ဆဲြလိုက္ေသးတယ္)
အျပင္ဘက္ကေနေရာင္ကုိဆဲြယူၿပီး
အခန္းေထာင့္ထဲ အသာထိုးဖြ ပုံခ်ထားလိုက္တယ္
အလင္းေရာင္ဆိုေပမယ့္ လိႈင္းေတြကမ္းကုိေျပးရိုက္သလို ေ၀့တက္ေနရမယ္
ခ်က္ဗ္ေကာ့ရဲ႕ေသနတ္ကုိ ငါနံရံေပၚမွာ အျမဲခ်ိတ္ထားၿပီး
ၿပီးေတ့ာ အေပၚကေနအနက္ေရာင္ေဆးထူထူ သုတ္ထားလိုက္တယ္
(ဇာတ္လမ္းအဆုံးမွာ သူပစ္ဖို႔လိုက္ရွာရင္မေတြ႔ေအာင္လို႔)
ဘယ္သူ႔ကုိမွ နံရံနားမကပ္ေစရဘူး၊ နားေတြကိုအေ၀းႀကီးမွာထားရမယ္
အရြယ္ေရာက္တ့ဲေန႔ကစၿပီး ငါ့သြားေလရာမွာ
အျပာေရာင္ကုိ အျမဲယူသြားခ့ဲတယ္
လမ္းတေလွ်ာက္ ဒီအေရာင္ကုိတစက္စက္ အျမဲခ်ခ့ဲတယ္
ငါထြန္းညိႇဖေယာင္းတိုင္ေလးေတာင္ အျပာလ့ဲလ့ဲေတာက္ေနေစတယ္
"ေဟ့ ဂၽြန္ မင္းေကာင္မေလးကအေျဖေပးဖို႔ေစာင့္ေနတယ္"
ေထာင့္ကုိးရာရွစ္ဆယ့္ကုိး ႏို၀င္ဘာရွစ္ရက္
ဘာလင္တိုင္းတံတုိင္းၿပိဳက်တ့ဲေန႔ကအခ်စ္အေၾကာင္းကိုနားလည္သြားတယ္
ေခ်ာင္းနားေထာင္စရာ ခိုကပ္ပုန္းကြယ္စရာ တံတုိင္းမရိွေတ့ာဘူးဆိုေတ့ာ
မစၥစပီ၊ ႏိုင္း၊ သိမ္းနဲ႔ ဧရာ၀တီနာမည္ေတြခြာခ်ၿပီး
ေရေတြဟာ ငါ့တို႔ဆီအတူတူစီးလာခ့ဲၿပီေပါ့
( ေရဟာေရပါပဲလို႔လည္း ဂၽြန္႔ရဲ႕ေကာင္မေလးက ေျပာတယ္)
ငါ့ဘက္အျခမ္းက ႏို၀င္ဘာရွစ္ရက္ကုိေတ့ာ
အနီေရာင္ကုိအရဲရင့္ဆုံး ငါဆဲြထားတယ္
တံတိုင္းအၿပိဳထဲကအုတ္ခဲနီအပိုင္းအျပတ္ေတြနဲ႔
အားလုံးစည္းလုံးပါ၀င္လို႔ရၿပီဆိုတာ တေသြးတသားတည္းျဖစ္သြားၿပီဆုိတာ
ေနရာလြတ္တမွာ ဘာမွဆဲြမထားျခင္းနဲ႔က်ယ္ျပန္႔ထားလိုက္တယ္
ရိွၿပီးသားအစိမ္းေရာင္ကုိေတ့ာ မ်က္ရည္နဲ႔လွမ္းေထာက္ၿပီး
ေဘးကု ိငါအသာသပ္ခ်လိုက္တယ္
သန္းေျခာက္ဆယ္+၂၀၁၅ = ဒီမိုကေရစီနားမွာ ငါရပ္စဥ္စား
မိုးခ်ိန္းသလို ေလျပင္းတိုက္သလို မုန္တိုင္းလာသလို
ဒီတခါကလဲြရင္ ေနာက္မွပဲငါႏူးည့ံေတ့ာမယ္ဆိုၿပီး
ပန္းခ်ီကားကုိ အနီေရာင္ပင္လယ္ထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္
လူသားေတြကပဲ ေက်ာက္ေခတ္ကေန ဒီအထိကမၻာႀကီးကုိသယ္လာၿပီး
လူသားတန္ဖိုးစံကုိ လူသားေတြကပဲ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္တယ္
အျပာေရာင္ကေတ့ာ ေသြးစက္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔
ပ်ံတတ္သြားတ့ဲနာက်င္ေနသူ ငွက္ကေလးေပါ့
ေနာက္ထပ္တံတိုင္းတခုထပ္ၿပိဳရင္ အေရာင္တခုေမြးဖြားလာတာေပါ့
အေရာင္ေတြကေတ့ာ ရိွေနမွာပဲ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရင္ေတာင္ အေရာင္ေတြက တိုက္ပဲြ၀င္ေနၾကမွာပဲ
လူသားေတြကသာ ကင္းဗတ္စ္ေထာင့္စြန္းကေန
ေဆးစက္ေတြလို တေယာက္ၿပီးတေယာက္က်က်သြားၾကတာ ။ ။
ေဆာင္းေ၀ (နတ္ေမာက္)
13.11.2015
(မုိးမခ) ေမ ၂၄၊ ၂၀၁၆
ငါ ေအာ္ေနတယ္ အသံကုိလမ္းမေပၚ ညႇစ္ခ်ၿပီး
ငါ ကင္းဗတ္္စ္တခုလုံး အျဖဴေရာင္ကေန စယူတယ္
ငါဟာ ဖုန္းမွာ၀င္သလို ေရာက္လာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
စုတ္တံကိုအသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ေ၀ွ႔ရမ္းေနခ့ဲတယ္
တျဖည္းျဖည္းန႔ဲ ငါ အ၀ါေရာင္ဘက္ေရာက္လာ
(ဗန္ဂိုးရဲ့ေနၾကာတပြင့္ေတာင္ ငါ့ေထာင့္စြန္းထဲ ထည့္ဆဲြလိုက္ေသးတယ္)
အျပင္ဘက္ကေနေရာင္ကုိဆဲြယူၿပီး
အခန္းေထာင့္ထဲ အသာထိုးဖြ ပုံခ်ထားလိုက္တယ္
အလင္းေရာင္ဆိုေပမယ့္ လိႈင္းေတြကမ္းကုိေျပးရိုက္သလို ေ၀့တက္ေနရမယ္
ခ်က္ဗ္ေကာ့ရဲ႕ေသနတ္ကုိ ငါနံရံေပၚမွာ အျမဲခ်ိတ္ထားၿပီး
ၿပီးေတ့ာ အေပၚကေနအနက္ေရာင္ေဆးထူထူ သုတ္ထားလိုက္တယ္
(ဇာတ္လမ္းအဆုံးမွာ သူပစ္ဖို႔လိုက္ရွာရင္မေတြ႔ေအာင္လို႔)
ဘယ္သူ႔ကုိမွ နံရံနားမကပ္ေစရဘူး၊ နားေတြကိုအေ၀းႀကီးမွာထားရမယ္
အရြယ္ေရာက္တ့ဲေန႔ကစၿပီး ငါ့သြားေလရာမွာ
အျပာေရာင္ကုိ အျမဲယူသြားခ့ဲတယ္
လမ္းတေလွ်ာက္ ဒီအေရာင္ကုိတစက္စက္ အျမဲခ်ခ့ဲတယ္
ငါထြန္းညိႇဖေယာင္းတိုင္ေလးေတာင္ အျပာလ့ဲလ့ဲေတာက္ေနေစတယ္
"ေဟ့ ဂၽြန္ မင္းေကာင္မေလးကအေျဖေပးဖို႔ေစာင့္ေနတယ္"
ေထာင့္ကုိးရာရွစ္ဆယ့္ကုိး ႏို၀င္ဘာရွစ္ရက္
ဘာလင္တိုင္းတံတုိင္းၿပိဳက်တ့ဲေန႔ကအခ်စ္အေၾကာင္းကိုနားလည္သြားတယ္
ေခ်ာင္းနားေထာင္စရာ ခိုကပ္ပုန္းကြယ္စရာ တံတုိင္းမရိွေတ့ာဘူးဆိုေတ့ာ
မစၥစပီ၊ ႏိုင္း၊ သိမ္းနဲ႔ ဧရာ၀တီနာမည္ေတြခြာခ်ၿပီး
ေရေတြဟာ ငါ့တို႔ဆီအတူတူစီးလာခ့ဲၿပီေပါ့
( ေရဟာေရပါပဲလို႔လည္း ဂၽြန္႔ရဲ႕ေကာင္မေလးက ေျပာတယ္)
ငါ့ဘက္အျခမ္းက ႏို၀င္ဘာရွစ္ရက္ကုိေတ့ာ
အနီေရာင္ကုိအရဲရင့္ဆုံး ငါဆဲြထားတယ္
တံတိုင္းအၿပိဳထဲကအုတ္ခဲနီအပိုင္းအျပတ္ေတြနဲ႔
အားလုံးစည္းလုံးပါ၀င္လို႔ရၿပီဆိုတာ တေသြးတသားတည္းျဖစ္သြားၿပီဆုိတာ
ေနရာလြတ္တမွာ ဘာမွဆဲြမထားျခင္းနဲ႔က်ယ္ျပန္႔ထားလိုက္တယ္
ရိွၿပီးသားအစိမ္းေရာင္ကုိေတ့ာ မ်က္ရည္နဲ႔လွမ္းေထာက္ၿပီး
ေဘးကု ိငါအသာသပ္ခ်လိုက္တယ္
သန္းေျခာက္ဆယ္+၂၀၁၅ = ဒီမိုကေရစီနားမွာ ငါရပ္စဥ္စား
မိုးခ်ိန္းသလို ေလျပင္းတိုက္သလို မုန္တိုင္းလာသလို
ဒီတခါကလဲြရင္ ေနာက္မွပဲငါႏူးည့ံေတ့ာမယ္ဆိုၿပီး
ပန္းခ်ီကားကုိ အနီေရာင္ပင္လယ္ထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္
လူသားေတြကပဲ ေက်ာက္ေခတ္ကေန ဒီအထိကမၻာႀကီးကုိသယ္လာၿပီး
လူသားတန္ဖိုးစံကုိ လူသားေတြကပဲ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္တယ္
အျပာေရာင္ကေတ့ာ ေသြးစက္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔
ပ်ံတတ္သြားတ့ဲနာက်င္ေနသူ ငွက္ကေလးေပါ့
ေနာက္ထပ္တံတိုင္းတခုထပ္ၿပိဳရင္ အေရာင္တခုေမြးဖြားလာတာေပါ့
အေရာင္ေတြကေတ့ာ ရိွေနမွာပဲ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရင္ေတာင္ အေရာင္ေတြက တိုက္ပဲြ၀င္ေနၾကမွာပဲ
လူသားေတြကသာ ကင္းဗတ္စ္ေထာင့္စြန္းကေန
ေဆးစက္ေတြလို တေယာက္ၿပီးတေယာက္က်က်သြားၾကတာ ။ ။
ေဆာင္းေ၀ (နတ္ေမာက္)
13.11.2015