ေမာင္စြမ္းရည္ - ကံဆုိးရွာသူ ဗိုလ္မင္းေယာင္
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၂၁၊ ၂၀၁၅
ၿမိဳ႕လုလင္ ၿမိဳ႕သူႀကီး ဦးမင္းေယာင္ကုိ ဆရာႀကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းက ၿဗိတိသွ်ကုိ အသက္စြန္႔ၿပီး ခုခံတြန္းလွန္ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းႀကီး တဦးအျဖစ္ ေလးခ်ဳိးကဗ်ာႀကီး တပုဒ္ဖြဲ႔ၿပီး ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဗုိလ္မင္းေယာင္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ရတာကလဲ သူ႔တပည့္ သခင္ေအာင္ဆန္းကုိ ၿဗိတိသွ် ေတာ္လွန္ေရး သူရဲေကာင္း ရာဇဝင္ကုိ ဆက္ခံသူအျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳ ေဖာ္ထုတ္ခ်င္လုိ႔ပါပဲ။
တေန႔ေသာအခါ တုိ႔ဗမာ အစည္းအရုံးရဲ႕ နာယက ဥကၠ႒ႀကီး ဆရာႀကီး သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း ဟာ သခင္တရားေဟာရင္း ေတာင္တြင္းႀကီးနယ္ဘက္ကုိ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ပါသတဲ့။ ေတာင္တြင္းႀကီး နယ္မွာ ႀကဳံရာ ဘုရား ေစတီေတြကုိ လွည့္လည္ ဖူးေမွ်ာ္ရင္းက ၿမိဳ႕လုလင္ရွိ ဘုရား ေစတီေတြကုိလဲ ဝင္ေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ အခ်က္တခ်က္ကုိ သတိျပဳမိလုိက္သတဲ့။ ေရာက္ရာအရပ္ ဘုရား ေစတီေတြမွာ ဘုရားဖူးၿပီးရင္ ကုသိုလ္အမွ်ေဝစရာ ေခါင္းေလာင္းေတြ ရွိေနေပမဲ့ ၿမိဳ႕လုလင္က ဘုရားေစတီေတြမွာ ကုသိုလ္လုပ္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းထုိးစရာ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေခါင္းေလာင္း မရွိရသလဲ ဆုိတာကုိ ၿမိဳ႕ခံလူႀကီးသူမမ်ားကုိ ေမးၾကည့္မိပါသတဲ့။ ၿမိဳ႕ခံ လူႀကီးမ်ားက ခုလုိ ေျဖပါတယ္။
ၿဗိတိသွ် တပ္ေတြ ဗမာျပည္ကုိ ေနာက္ဆုံး ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္ သိမ္းပုိက္ခ်ိန္က ၿမိဳ႕လုလင္ရဲ႕ ၿမိဳ႕သူႀကီးက ဦးမင္းေယာင္တဲ့။ အဂၤလိပ္ေတြ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္တြင္းကုိ ဝင္လာေတာ့ ၿမိဳ႕ လုလင္ ၿမိဳ႕သူႀကီး ဗုိလ္မင္းေယာင္က လူစုၿပီး ခုခံတုိက္ခုိက္သတဲ့။ အဲသလုိ ခုခံတုိက္ခုိက္ရင္း လက္နက္ က်ည္ဆန္ေတြ ျပတ္လပ္ေတာ့ ဘုရားေစတီေတြကုိ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ရွိခုိးပန္ၾကားသတဲ့။ “အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ ေခါင္းေလာင္းေတြ ေခတၱ စြန္႔ပါဘုရား။ စစ္ႏုိင္ေတာ့ ဒီေခါင္း ေလာင္းေတြကုိ ျပန္လည္ တပ္ဆင္ လွဴဒါန္းပါမယ္ဘုရား”လုိ႔ ခြင့္ပန္ၾကားၿပီး ေခါင္းေလာင္းေတြ အကုန္ျဖဳတ္ယူ၊ အရည္က်ဳိၿပီး လက္နက္ က်ည္ဆန္ေတြ သြန္းလုပ္ပါသတဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီၿမိဳ႕နယ္က ဘုရားေစတီေတြမွာ ေခါင္းေလာင္းေတြ မရွိရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပၾကသတဲ့။
ဦးမင္းေယာင္ကုိ ဆရာႀကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ သခင္ဋီကာမွာ “ယ-ပက္လက္”နဲ႔ ဦးမင္း ေယာင္လုိ႔ ေရးသတဲ့။ ဦးမင္းေယာင္ဟာ အဂၤလိပ္ကုိ တုိက္ေတာ့ “ဗုိလ္လေရာင္”လုိ႔ ဘြဲ႔ခံ တိုက္ခုိက္သတဲ့။ လူအင္အား၊ လက္နက္အင္အား မမွ်လုိ႔ ျမင္းမဏိေတာင္စခန္းဘက္ကုိ ဆုတ္ခြာ ခုခံစဥ္ အဂၤလိပ္တုိ႔ရဲ႕ အဖမ္းခံရတဲ့အခါမွာ အညံ့ခံ ပူးေပါင္းရင္ ရာထူးေပးမယ္လုိ႔ စည္းရုံး ေသြးေဆာင္သတဲ့။ အညံ့မခံရင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္မယ္ဆုိေတာ့ “သတ္ခ်င္သတ္၊ အညံ့မခံဘူး”လုိ႔ ျငင္းပယ္လုိက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေလးတုိင္စင္ရြာမွာ ဗုိလ္လေရာင္ကုိ ဦးေခါင္းျဖတ္ၿပီး သတ္လုိက္ၾကပါ သတဲ့။ ဒူးမေထာက္ လက္မေျမွာက္တဲ့ သူရဲေကာင္း ဗုိလ္လေရာင္ရယ္လုိ႔ ေျပာစမွတ္ျပဳၿပီး ရာဇဝင္ တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီၿမိဳ႕သူႀကီးရဲ႕ ေျမးကေလးတေယာက္က ခုအခါမွာ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကုိ ေရာက္ရွိေနေလရဲ႕။ သူနာမည္က “ေမာင္ေအာင္စန္း”တဲ့လုိ႔ ေျပာၾကေတာ့ ဆရာႀကီးက “က်ဳပ္တပည့္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား မုိက္တိမုိက္ကန္း ေကာင္ေလးတေယာက္ ေမာင္ေအာင္စန္းဆုိတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ ေမာင္ေအာင္စန္းမ်ား ျဖစ္ေလမလား။ ျပန္ေရာက္မွ စုံစမ္းၾကည့္ရဦးမယ္”လုိ႔ ေျပာခဲ့ သတဲ့။
ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္လုိ႔ စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ ၿမိဳ႕လုလင္သူႀကီး ဗုိလ္လေရာင္ရဲ႕ေျမး ေမာင္ ေအာင္စန္းဆုိတာ သူ႔တပည့္ “သခင္ေအာင္ဆန္း” ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရေတာ့ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးအေမြ ယူဖုိ႔ သေဘာထား ရည္ရြယ္ၿပီး ဗုိလ္လေရာင္ဘြဲ႔ ေလးခ်ဳိးႀကီးကုိ ေရးခဲ့တာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ခုအခါမွာ ဗိုလ္လေရာင္ဘြဲ႔ ေလးခ်ဳိးႀကီးကုိ အင္တာနက္ေပၚမွာေရာ၊ စာအုပ္ေတြထဲမွာေရာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပဳျပင္ေရးထားၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ႀကီး ေဒါက္တာ ေအာင္ခင္ဆင့္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အမွတ္တရ ဖုိတုိ အယ္လဘမ္၊ ဓာတ္ပုံစာအုပ္ အမွတ္(၁)ကုိ ျပဳစု ထုတ္ေဝလုိက္ေတာ့ ဓာတ္ပုံေတြ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔မုိ႔ ဝမ္းသာအားရ ဝယ္ယူ ဖတ္ရပါတယ္။ သိမ္းဆည္းထားရမယ့္ စာအုပ္ေကာင္း တအုပ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဆြမ္းဆန္ထဲ ဟုိဒင္းက်သလုိ ဆရာႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာမွာ အက်အေပါက္ အမွားအယြင္းေတြ ပါေနပါတယ္။ အဲဒါကုိ အမွားနဲ႔ အမွန္ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ၿပီး အမွန္အတုိင္း သိမ္းဆည္းေစခ်င္ပါတယ္။ မႏၲေလးက ေရးေဘာ္ေလး “ဆူးငွက္”ရဲ႕ ေဆာင္းပါးမွာလဲ ျပင္စရာေတြ ရွိပါတယ္။ ၾကည့္ၿပီးေတာ့သာ ျပင္ၾကေပေတာ့။ ေအာက္ပါ စာပုိဒ္ဟာ “ေရႊလေရာင္ဘြဲ႔” ေလးခ်ဳိးႀကီးထဲက တပုိဒ္ပါ။ ေဒါက္တာ ေအာင္ခင္ဆင့္ရဲ႕ စာအုပ္မွာ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ အမွားနည္းနည္း ပါေနပါတယ္။
“ေခါင္းျဖတ္ခံရတဲ့ ဗုိလ္လေရာင္”
ေၾသာ္ … တေဖာင္ေဖာင္ သတင္းေတြနဲ႔
xxxxxxxxxxxxxxxxx (က်က်န္ရစ္)
xxxxxxxxxxxxxxxxx
ေအာင္ျခင္းမရခင္ ဖမ္းတဲ့ျပင္ (ေအာင္ၾတင္းမရခင္လုိ႔ - အမွန္ျပင္)
အၾကမ္းပတမ္း မလုပ္ေကာင္းေသာ္လည္း
(ဦးေခါင္း)ျဖတ္ကာ အေသသတ္ၾကသတဲ့ (ဥေကၡာင္း - ဟု ျပင္)
မေက်နပ္ရွာသူ ေခ်ာင္တပည့္(ကမ္း)တုိ႔ရဲ႕ (ဘန္း-ဟု ျပင္)
ေျပရပ္မွာ တေပါင္ေပါင္လြမ္းရေပါ့
(ေျပရ႒္မွာ တေဘာင္နဲ႔လြမ္းရေပါ့-ဟု ျပင္ပါ။)
အမယ္မင္း (ေတာင္သမန္ၿမိဳ႕ေန) ေနလတေဆာင္ အညႈိးတြင္ျဖင့္
(ေတာင္တမန္းၿမိဳ႔-လုိ႔ ျပင္ပါ။ (ေန)တခု ျဖဳတ္ပါ။)
(ေျပျမန္မာ့ေတာင္ မညႈိးခဲ့ရတဲ့) (ေျပျမန္မာ့့ေဘာင္ မစုိးရရွာတဲ့-ဟု ျပင္ပါ။)
ေၾသာ္ … အေခါင္မျမန္း၊ အေမွာင္သန္းသမုိ႔
ေအာင္ပန္း ညဳိ႕ခဲ့ရတဲ့
ေအာင္ဆန္းတုိ႔ “ေရႊလေရာင္” အဖုိး။
အမွားေတြ ပါတဲ့အတြက္ ဗုိလ္လေရာင္ ကံဆုိးရျပန္ပါတယ္။ မူရင္းကဗ်ာအမွန္ကုိ ေမာင္တင္ ေရႊ စုေဆာင္းတဲ့ ေလးခ်ဳိးေပါင္းခ်ဳပ္က ကူးယူေပးလုိက္ပါတယ္။
“ေရႊလေရာင္ဘြဲ႔” ေလးခ်ဳိးႀကီး
ၿမိဳ႕လုလင္ သာတဲ့ကြန္းဆီသုိ႔၊
တုိ႔သခင္ စာဖြဲ႔လုိ႔ ညႊန္းလုိက္ကဲ့၊
(ေကသာရယ္) ဒါနဲ႔ လြမ္းၾကေပေတာ့ကြာ။
(ေၾသာ္) ၿမိဳ႕သူႀကီးရယ္လုိ႔၊
တုိ႔ထီး (ေန)တမွ်ေပပ၊
“ေရႊလေရာင္” ဘြဲ႔သတင္းရယ္ႏွင့္၊
“ဦးမင္းေယာင္” ဗုိလ္ဝင္ခံလုိ႔မုိ႔၊
ဟုိအရင္ယမန္ စစ္အင္က်င္းတယ္ကြယ္၊
ခင္းတဲ့ျဗဴဟာ။
ျမတ္ေလာကီ သဘာဝတြင္ျဖင့္၊
ဓာတ္ေကာလီ ခါမရတာမုိ႔၊
ျမန္မာမ်ား့ ဘုန္းသမၻာ၊
အုိ ရႈံးမွာေပါ့ ကံတမ်ဳိး။
မန္း အပ်က္မွာ၊
စန္းလက္ မသာမယာဘုိ႔၊
ဗမာ, ဗမာခ်င္းေတာင္မွ၊
အတင္းရန္မူလုိ႔၊
ရန္သူ ရန္ဟူ၍ မမွတ္တဲ့ျပင္၊
ကုိယ့္တပ္ကုိယ္ျပန္လုိ႔ နင္းၾကတဲ့၊
ဖ်င္းလွတဲ့ ကျမင္းမအေကာင္ ဗုိလ္တခ်ိဳ႕ရယ္က၊
ကုိယ္ဘုိ႔အတြက္ ရုန္းေရာမလုိ႔၊
ေတာင္ကုန္း သာသာယာယာ၊
“ျမင္းမဏိ” စခန္းဆီက၊
တေရွာင္ေရွာင္ ပုန္းကာ အတြင္းသိတဲ့၊
မင္း, အမိ ဖမ္းခ်င္ၾကတဲ့ျပင္၊
ဘရမ္းဘတာ ေတာ္ရာေရာ္ရာ ေျပးၾကေတာ့၊
အေရးရွင္ မႀကံသာသႏွင့္၊
ကံၾကမၼာ ေရွးဝဋ္ေႂကြးေပထင့္၊
“ေလးတုိင္စင္” ရြာအတြင္းတြင္ျဖင့္
အဂၤလိပ္ေတြကုိ အတင္းႀကိတ္မေလလုိ႔ စမ္းခဲ့တဲ့၊
(ေၾသာ္) တေဖာင္ေဖာင္ သတင္းေတြနဲ႔၊
တေျပာင္ေျပာင္ လင္းခဲ့တဲ့၊
ေတာင္တြင္းကသခင္ကုိ ေအာင္ၾတင္း မရခင္ ဖမ္းတဲ့ျပင္၊
အၾကမ္းဘတမ္း မလုပ္ေကာင္းေသာ္လဲ၊
ဥေကၡာင္းျဖတ္ကာ အေသသတ္ၾကသတဲ့၊
မေၾကနပ္ရွာသူ ေခ်ာင္တပဲ့ ဘန္းတုိ႔ရဲ႕၊
ေျပရ႒္မွာ တေဘာင္နဲ႔ လြမ္းရပါေတာ့၊
(အမယ္မင္း) ေတာင္တမန္းၿမိဳ႕ ေနလႏွစ္ေဆာင္ အညႈိးတြင္ျဖင့္၊
ေျပျမန္မာ့ေဘာင္ မစုိးရရွာတဲ့၊
(ေၾသာ္) အေခါင္မျမန္း အေမွာင္သန္းသမုိ႔၊
ေအာင္ပန္းညဳိ႕ခဲ့ရတဲ့၊
“ေအာင္ဆန္း”တုိ႔ ေရႊလေရာင္ အဖုိး။
သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း
(သခင္ဋီကာ)မွ။
အထက္ပါ ေလးခ်ဳိးႀကီးကုိ အေျခခံပညာအထက္တန္း ျမန္မာကဗ်ာလက္ေရြးစင္ စာအုပ္မွာ ထည့္သြင္း ျပ႒ာန္းခဲ့ေပမဲ့ -
(၁) သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ ကဗ်ာျဖစ္တာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊
(၂) “ဖ်င္းလွတဲ့ ကျမင္းမအေကာင္ ဗုိလ္တခ်ဳိ႕ရယ္က၊ ကုိယ္ဘုိ႔ အလြတ္ရုန္းေရာ့ထင့္”လုိ႔ ကဗ်ာတေၾကာင္း ပါရွိေနတာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊
(၃) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမည္ ပါရွိေနတာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊
ဆယ္တန္း အတန္းတင္စာေမးပြဲႀကီး ေမးခြန္းထုတ္သူမ်ားက ထည့္သြင္း ေမးရဲ႕မွာ မဟုတ္လုိ႔ ျမန္မာစာ ဆရာ ဆရာမမ်ားက အတပ္သိေနတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြကုိ သင္ၾကားေလ့ မရွိပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုိလ္ေနဝင္း စစ္အစုိးရေခတ္မွာ ဗုိလ္မင္းေယာင္ ခင္မ်ာ ကံဆုိးရွာရျပန္ပါတယ္။
ေမာင္စြမ္းရည္
၂၀၁၅၊ ဇူလုိင္ ၁၉