 |
| ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဖားကန္႔ ေက်ာက္စိမ္းေျမမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ သႀကၤန္ကာလအတြင္း ေတြ႔ရတဲ့ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး၊ ဂန္႔ေဂါၿမိဳ႕နယ္က ကိုေမာင္ေအး (ဓာတ္ပံု - ထက္ေခါင္လင္း / Myanmar Now) |
ထက္ေခါင္လင္း ● ဖားကန္႔မွာ သူေဌးေလာင္းအိမ္မက္ မက္ေနသူ
(မုိးမခ) ေမ ၂၈၊ ၂၀၁၆
ယခုေဆာင္းပါးအား Myanmar Now မွ ရယူပါသည္။
(မုိးမခ) ေမ ၂၈၊ ၂၀၁၆
ယခုေဆာင္းပါးအား Myanmar Now မွ ရယူပါသည္။
သူတုိ႔ကုိ ေရမေဆးေက်ာက္ရွာေဖြသူေတြလို႔ ေခၚၾကၿပီး သူတို႔ထဲမွာ အညာသား ကိုေမာင္ေအးလည္း ပါဝင္ပါတယ္။
မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး ဂန္႔ေဂါၿမိဳ႕နယ္က အသားခပ္ညိဳညိဳ၊ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ကိုေမာင္ေအးက ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္ကတည္းက ဖားကန္႔ေရာက္ေနသူပါ။ အခုေတာ့ သူ႔အသက္ ၃၆ ႏွစ္ရိွပါၿပီ။
ကိုေမာင္ေအးဟာ အေဖျဖစ္သူနဲ႔ စကားမ်ားရာကေန အိမ္မွာမေနခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ေယာက္ဖျဖစ္သူရဲ႕ အစ္ကိုရွိတဲ့ ဖားကန္႔ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တဲ့သူပါ။
ဖားကန္႔ရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ဥရုေခ်ာင္းဟာ သူေရာက္တုန္းကေတာ့ တံတားေတြ မရိွတဲ့အတြက္ ေခ်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ကို စက္ေလွနဲ႔ ကူးရပါတယ္။ စက္ေလွေမာင္းတဲ့အလုပ္ကို ၃ ရက္ေလာက္သင္ၿပီး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
စက္ေလွ တစ္ႏွစ္နီးပါး ေမာင္းၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာက္တူးသမား ျဖစ္လာပါတယ္။ လုပ္ကိုင္စား ေသာက္လုိက္၊ စုမိတဲ့ေငြ ေလးကို ရြာကိုျပန္ပို႔လိုက္နဲ႔ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ရင္း ၆ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ ဘိန္းစြဲလာပါတယ္။ ဖားကန္႔မွာ ေငြရလြယ္ သလို မူးယစ္ေဆးမ်ဳိးစံုကုိလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။
သူ႔လိုပဲ တျခားေသာ စြန္႔ပစ္ေျမစာပံုေတြမွာ ေက်ာက္စိမ္းရွာေဖြေနၾကတဲ့ ေရမေဆးေက်ာက္သမားေတြဟာ ကိုယ့္ရပ္ရြာကုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္ႏိုင္၊ ဖားကန္႔မွာပဲ ေသာင္တင္ေနတာ မ်ားပါတယ္။
“ရြာမွာက သံုးဖုိ႔စြဲဖုိ႔ ပိုက္ဆံရွာရခက္တယ္။ ဒီမွာက ပိုက္ဆံ ငါးေထာင္၊ တစ္ေသာင္းဆိုတာ ဘယ္ေနရာသြားရွာရွာ ရတယ္။ ေက်ာက္ေတြလာဝယ္တဲ့ သူေဌးေတြဆီက သြားေတာင္းရင္ေတာင္ရတာ” လုိ႔ သူက ဆိုတယ္။
“ေက်ာက္စိမ္းဆိုတာ ကံပါမွဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆို တပတ္လံုးရွာလို႔ ေသာင္းဂဏန္းေက်ာက္ေတာင္ တလံုးမွ မေတြ႔တာမ်ိဳး လည္း ႀကံဳရတယ္”
ကိုေမာင္ေအးနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္က ၿပီးခဲ့တဲ့ သႀကၤန္ကာလမွာပါ။ ကုမၸဏီႀကီးေတြက သႀကၤန္မွာလည္း လုပ္ငန္းရပ္နားျခင္း မရိွတဲ့အတြက္ ေျမစာေတြ အဆက္မျပတ္စြန္႔ပစ္ေနတာေၾကာင့္ ေရမေဆးသမားေတြလည္း သႀကၤန္တြင္းမွာလည္း ေက်ာက္ ရွာၾကပါတယ္။
 |
| ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဖားကန္႔ ေက်ာက္စိမ္းေျမမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ သႀကၤန္ကာလအတြင္း ေတြ႔ရတဲ့ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး၊ ဂန္႔ေဂါၿမိဳ႕နယ္က ကိုေမာင္ေအး (ဓာတ္ပံု - ထက္ေခါင္လင္း / Myanmar Now) |
ကိုေမာင္ေအးက ေက်ာက္စိမ္းလို႔ ယူဆရတဲ့ ေက်ာက္တံုးတတံုး သယ္လာပါတယ္။ အဲဒါက အရည္အေသြးအတုိင္းအတာ တခုအထိ ရိွတဲ့ ေက်ာက္စိမ္း ျဖစ္ႏိုင္သလို သာမန္ေက်ာက္တံုးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ကံကုိယံုၿပီး ဖားကန္႔ေမွာ္ထဲေရာက္ေနသူေတြကေတာ့ “တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ သိန္းေက်ာက္ရရင္ ေလာပန္းျဖစ္ၿပီေပါ့” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကုိ ဆုိညည္းတတ္ၾကပါတယ္။ ေလာပန္းဆုိတဲ့ တရုတ္စကားလံုးက သူေဌးလို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ “တကယ္ေတာ့ ေက်ာက္တူးသမားမ်ားဟာ ေလာပန္းေလာင္းေတြပါ” ဆုိတ့ဲ အဲဒီသီခ်င္းကို သူတုိ႔ မဆုိဖူးဘူးဆုိရင္ေတာင္မွ ၾကားဖူးေနၾကပါ လိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္စိမ္းေျမမွာေတာ့ ကုိေမာင္ေအးလည္း အမ်ားနည္းတူ ေလာပန္းေလာင္းတေယာက္ပါပဲ။ တ ကုိယ္ေရသမားကုိေမာင္ေအးက ၿပီးခဲ့တဲ့သႀကၤန္ကာလအထိေတာ့ ၾကင္ယာရွာ အိမ္ေထာင္ျပဳေရးထက္ ေလာပန္းျဖစ္ေရးကုိပဲ ပုိၿပီး ဦးစားေပးေနသူပါ။
ဖားကန္႔ ေက်ာက္စိမ္း အမ်ားစုကေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံဘက္ကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရာက္သြားတာပါပဲ။
၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္း တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔နီးစပ္တဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ေက်ာက္စိမ္း တူးေဖာ္မႈ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ကုိင္လာပါတယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ ေက်ာက္တူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္းထဲက အရင္းအႏွီး နည္းပါးသူ ေတြ လုပ္ငန္းလုပ္ပိုင္ခြင့္ဆံုးရံႈးျခင္းပါပဲ။ တခ်ဳိ႕လည္း ကုိေမာင္ေအးတို႔လိုမ်ဳိး စြန္႔ပစ္ေျမစာပံုေတြမွာ ေက်ာက္စိမ္းရွာေဖြရ သူေတြအျဖစ္ ဘဝေျပာင္းသြားပါတယ္။
ကုိေမာင္ေအး ဖားကန္႔မေရာက္ခင္ေလးတင္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ျမန္မာ့ေက်ာက္မ်က္ဥပေဒနဲ႔ နည္းဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းၿပီး ေနာက္ ပိုင္းမွာ ေပၚလာတဲ့ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီႀကီးေတြက ေျမသယ္ယာဥ္၊ ဘက္ဟုိး လို႔ ေခၚတဲ့ ေျမတူးစက္ အစရိွတဲ့ ယႏၱရားႀကီး ေတြနဲ႔ တူးေဖာ္ၾကရာမွာ လုပ္ငန္းႀကီးေတြ ျမန္ျမန္ၿပီးေျမာက္သလုိ ေက်ာက္စိမ္းေျမရဲ႕ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ယိုယြင္းမႈအရိွန္လည္း ျပင္းထန္လာပါေတာ့တယ္။ ဥရုေခ်ာင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ေခ်ာင္းလက္တက္ေတြနား ေျမစာပံုေတြေရာက္လာ၊ ေတာျပဳန္း၊ ေတာင္ျပဳန္းလာတာေၾကာင့္ ေခ်ာင္းတိမ္ေကာမႈ၊ ဖားကန္႔ေဒသ ေက်းရြာေတြမွာ ေရႀကီးေရလွ်ံမႈေတြ စတင္ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။
ယႏၱရားႀကီးေတြနဲ႔ တူးေဖာ္ၾကတဲ့အတြက္ ေျမေအာက္ကုိ ခက္နက္နက္တူးႏိုင္ၾက၊ ေျမလွန္ႏိုင္ၾကတယ္လို႔ ကုိေမာင္ေအးက ဆိုတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္တို႔ တပိုင္တႏိုင္တူးေနၾကတုန္းက အနက္ဆံုးဆိုမွဗ်ာ … ေပ ၁ဝဝ ေတာင္ျပည့္မယ္ မထင္ဘူး။ အဲ့ဒီအတြက္လည္း ဟိုးေအာက္ဘက္က တကယ့္တန္ဖိုးႀကီး ေက်ာက္စိမ္းေတြမရခဲ့တာေပါ့” လုိ႔ ကိုေမာင္ေအးက ေျပာျပတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္ သိန္း ဆယ္ဂဏန္းေက်ာက္ေတြ ရေတာ့ ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္အထိ ကိုယ့္ရြာကိုျပန္ဖုိ႔ စိတ္ကူးမရွိေသးဘူး”
ေက်ာက္စိမ္းေျမေရာက္သူတုိင္း ကံမေကာင္းပါဘူး။ ကံေကာင္းသူေတြထဲမွာ ကုိေမာင္ေအးလည္း ပါဝင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ တယ္။
ကာလအတန္ၾကာမွာေတာ့ ေရမေဆးသမားေတြရဲ႕ အိပ္မက္က သူ႔ဆီမွာ တကယ္ အေကာင္အထည္ေပၚလာပါတယ္။ သူ ရာဂဏန္းေက်ာက္ ေအာင္ပါတယ္။ ေက်ာက္ကုိ သိန္း ၁၁ဝ နဲ႔ ေရာင္းအၿပီးမွာေတာ့ ကုိေမာင္ေအး ရြာကုိျပန္ပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သူ ဘိန္းျဖဴသံုးစြဲတဲ့ သက္တမ္း ၄ လ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။
ကုိေမာင္ေအးက ဘိန္းျဖဴစြဲလန္းမႈကုိ ရြာမွာပဲ အဆံုးသတ္လိုက္တယ္။ ဘိန္းစြဲတဲ့ကာလကလည္း မၾကာေသးတာေၾကာင့္ ယင္းကိုက္၊ ယင္းထတယ္လို႔ ဆုိၾကတ့ဲ မူးယစ္ေဆးမသံုးရရင္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာကုိေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား မရလုိက္ပါဘူး တဲ့။
“ရြာေရာက္ေတာ့ လူကလည္း ပိုက္ဆံေလးလည္းပါေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ တေနကုန္ အရက္ ေသာက္ေနတာနဲ႔ ယင္းကိုက္တဲ့ဒဏ္ကို သိပ္ေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။ သူ႔အလိုလုိ ျပတ္သြားတာပဲ” လုိ႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ကိုယ့္ရြာမွာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေပမယ့္ ေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုေမာင္ေအး ဖားကန္႔ကို ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
ကိုေမာင္ေအးတို႔လို ေရမေဆးေက်ာက္သမားေတြဟာ အေရအတြက္ ႏွစ္သိန္းေက်ာ္ရွိမယ္လုိ႔ ဖားကန္႔အေျခစိုက္ လူမႈေရး အဖြဲ႕တခ်ဳိ႕က ခန္႔မွန္းပါတယ္။ အရင္းအႏီွး မရိွတဲ့ ေဒသခံေတြလည္း ေရမေဆးသမားေတြ ျဖစ္ေနၾကတာ အမ်ားအျပားပါပဲ။
ေရမေဆးေက်ာက္ရွာေဖြရတာဟာ အင္မတန္စြန္႔စားရတဲ့အလုပ္ပါ။ ေျမစာပံုေတြက အျမင့္ေပ ရာဂဏန္း ရိွပါတယ္။ ေျမ သယ္ကားေတြက သြန္ခ်လိုက္တဲ့ ေျမစာေတြထဲက ေက်ာက္တံုးေတြေၾကာင့္ ေရမေဆးေက်ာက္ ရွာေနတဲ့သူေတြ ထိခုိက္ ဒဏ္ရာရသြားႏိုင္ပါတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီမွာ အေတြ႔အႀကံဳေတြ မ်ားေနၿပီေလ၊ အေပၚကသြန္ခ်လိုက္တဲ့ေက်ာက္ေတြကို ဘယ္လိုေရွာင္ရမလဲ ဆိုတာ၊ တစ္ခါမွေတာ့ ထိခိုက္မိတာမ်ိဳး မရွိဘူး” လုိ႔ ကိုေမာင္ေအးက ေျပာျပတယ္။
ထိခိုက္မိတာ မရိွဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွာ အဲဒါေတြက အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ေသေစႏိုင္တဲ့ မရဏ ေျမစာပံုေတြပါပဲ။
“ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္မိုးတြင္းတုန္းက ျမယမံုကုမၸဏီဘက္မွာ ေျမစာပံုၿပိဳလုိ႔ ေရမေဆးေက်ာက္ရွာေဖြသူေရာ၊ ကုမၸဏီက စက္သမား၊ ေက်ာက္ရွာသူေတြေရာ လူ ၃ဝဝ ေလာက္ ေသဆံုးခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာတင္ျဖစ္တာ” လုိ႔ ကိုေမာင္ေအးက ဆိုပါတယ္။
ေျမစာပံုမွာ အႏၱရာယ္ဘယ္ေလာက္ရိွသည္ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာက္စိမ္းေမွာ္မွာ ဘဝပ်က္ေစႏိုင္တဲ့ မူးယစ္ေဆးမ်ဳိးစံု ဘယ္ေလာက္ ပဲ ေပါမ်ားသည္ျဖစ္ေစ ကုိေမာင္ေအးတို႔လို ေရမေဆးသမားေတြကေတာ့ ေနရပ္မျပန္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။
ဘဝကိုေျပာင္းလဲႏိုင္မယ့္ ေငြေၾကးပမာဏရွိတဲ့ေက်ာက္စိမ္း ရရွိေရးဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခုနဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္ လာလုပ္ေန တာ စားေသာက္ႏိုင္ရံုေလာက္ ေက်ာက္တခ်ဳိ႕သာ ရေပမယ့္ စိတ္မပ်က္ေသးဘူးလုိ႔ ကိုေမာင္ေအးက ဆိုပါတယ္။
“ေမွာ္ထဲမွာေနရတာ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ မ်ားမ်ားရရင္ ရြာျပန္ေနမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေပါ့” လုိ႔ သူက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ။