မင္းကုိႏုိင္ ● ၀ါးတားဂိတ္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း

ေဒါနေတာင္တန္းဆုိသည္ႏွင့္ နားထဲေသနတ္သံၾကားလာ၊ မ်က္စိထဲ ယမ္းေငြ႔ေတြျမင္လာစၿမဲ၊ တကယ္လည္း မေ၀းခဲ့သည့္ အတိတ္မွာ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာက်ကြဲခဲ့ေသာေႂကြထည္တခ်ပ္လို ထိုေဒသ။

တခါကဆို ဒီလမ္း (ျမ၀တီလမ္း) ဆိုတာက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သြားမရ၊ အဆင္း တရက္ အတက္ တေန႔သာ။ နယ္စပ္ကုန္ သြယ္ေရး၏ အခ်က္အခ်ာလမ္းဆိုသည့္တုိင္ စစ္ေရးအရလည္း မဟာဗ်ဳဟာက်ဆိုျပန္ေတာ့ ဤလမ္းခမ်ာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖာင့္ တန္းရေကာင္းမလား၊ ေကာက္ေကြ႔အႏၱရာယ္မ်ား ရေကာင္းမလား၊ အေတာ္ ဇေ၀ဇ၀ါႏိုင္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။

KNU ၏ တပ္မဟာမ်ား စိုးမိုးရာရွိသလို တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာက BGF ေခၚ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔၊ ဟိုေတာင္ေၾကာ ၾကည့္ျပန္ ေတာ့DKBA၊ ၿပီးေတာ့အစိုးရတပ္စိုးမိုးေနတဲ့ နယ္ေျမ။ ဒီေျမတေၾကာ ေပါလိုက္ပါတဲ့ နတ္႐ုပ္ေတြြ၊ နတ္႐ုပ္ျမင္သမွ် ခ်ီလုိက္ရ တဲ့လက္အုပ္ေတြဟု တခါက က်ေနာ္ စာစပ္ဆိုဖူးသည္။

အဆင္းတရက္ အတက္တေန႔ကာလမ်ားက ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ ဘက္သားတေယာက္မွာ အဖမ္းမခံ အလြတ္ေျပးရန္ အတက္ေန႔ကို ေစာင့္ခ်ိန္မရ၍ အဆင္းေန႔မွာပင္ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ဇြတ္ဆန္တက္ခဲ့ရသည့္ ဇာတ္၀င္ခန္းကိုျပခဲ့ရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က လမ္းကလည္းၾကမ္း၊ ရႊံ႕ေတြထဲရုန္းရင္း အတက္ကားေတြ၏ ႀကိမ္းေမာင္းသံကိုလည္း နားေထာင္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တိုက္မည့္ အေရးကိုလည္းေရွာင္ရင္း လြတ္ရာေျပးခဲ့ရေၾကာင္း၊ တကယ္လည္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လက္နက္မဲ့ ခုခံေရးသင္တန္းမ်ားေပးရာ အသြားအျပန္ လမ္းေၾကာင္းလည္းျဖစ္ခဲ့ေသးသည္ကိုး။

လမ္းတေလွ်ာက္ လုံျခံဳေရးဂိတ္ေတြကလည္း ေဟာတဂိတ္ေဟာတဂိတ္။ တခါသားမွာျဖင့္ ထိုင္းဘက္သြား၍ လႈပ္ရွားရန္ ႐ုပ္ဖ်က္ထြက္ခဲ့သူတေယာက္ တခုေသာ အခ်ိဳးအေကြ႕ကို ညႊန္ျပရင္းဇာတ္ေၾကာင္းျပန္သည္။ “အဲဒီနားမွာေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္က ဆံပင္အတုတပ္၊ မ်က္မွန္တပ္ၿပီး ရုပ္ဖ်က္လာပါတယ္။ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ျဖတ္ေတာ့ ၿပီးခါနီးမွ တေယာက္က “အကို..အကို မ်က္မွန္ႀကီးက မွန္ျပဳတ္ေနတယ္” လို႔ လက္ညႇိဳးထိုးျပလိုက္တာလူကို ေဇာေခြၽးေတြျပန္သြားတာပဲ”။
▬*▬*▬

ျမ၀တီကိုေရာက္တာဒီႏွစ္ထဲ သုံးေခါက္ရွိၿပီ။ ေရာက္တိုင္းလည္း က်ေနာ့္အတြက္ သဘာ၀တရား၏ ရက္ေရာေသာ အလွဴကို ယူတတ္သမွ် ယူခ်င္စိတ္ျဖစ္ရၿမဲ၊ ဒီနယ္တေၾကာမွာက ေက်ာက္ကလပ္ေတာင္ေတြ ေပါသလို၊ စိမ္းစိုေသာအလွကို ထိမ္း ထားႏိုင္ေသးသည္။ ဘားအံဆိုလွ်င္ ျမစ္ကမ္းနားတေလွ်ာက္ျမင္ကြင္းက ရႈ႕မဆုံးေမွ်ာ္မဆုံး၊ ေရျပင္ႏွင့္ေတာင္တန္းေတြ ျမဴ ခင္းေတြက ပုလဲတကန္႔ ရြဲတကန္႔ ခင္းထားသလို။

ဒါေပမယ့္ ဒီအလွေတြၾကားကပင္ စိတ္ကိုစႏိုးစေနာင့္ျဖစ္စရာေတြ ႀကဳံရပါလိမ့္မည္။ မႏိုင္၀န္ထမ္းလာေသာ ကုန္ကားႀကီး မ်ားေၾကာင့္ လမ္းအျပည့္ပိတ္ေနၿပီး ေက်ာ္မရတက္မရ ခရီးမတြင္ရသည့္ေသာက၊ ၀န္ပိုကားမ်ားေၾကာင့္ လမ္းပ်က္သည္ဟု သတိေပးထားသည့္ၾကားက ခါးက်ိဳးမတတ္သယ္လာသည့္ ကုန္ကားမ်ားကို မ်က္ျမင္ႏွင့္္ပင္ မသက္မသာျမင္ေနရသည္။

ေတာင္နံရံေတြကို ကိတ္မုန္႔လို လွီးဖဲ့ၿပီး အသစ္ေဖာက္ထားသည့္လမ္းတေလွ်ာက္ ေျမထိမ္းနံရံ လမ္းသားေတြကိုၾကည့္ၿပီး အားရမဆုံးရွိသူေတြအတြက္ ေဒသခံတဦးက ဒါ ထိုင္းလက္ရာပဲရွိေသးတာ၊ ဂ်ပန္ကလွဴတဲ့လမ္းေတြ စိတ္မထင္လို႔ မသကၤာ ရင္ လမ္းကို ေျမလွန္ၿပီးျပန္စစ္တာဟု သတင္းေပးသည္။

ယခင္တေခတ္လုံး ဒီလမ္းတေလွ်ာက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္အျဖစ္ရဆုံးက ၀ါးတားဂိတ္ေတြပင္။ ၀ါးတားဂိတ္ေတြဆိုလုိ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ ဟိုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သမၼတနစ္ဆင္ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့ရသည့္ ၀ါးတားဂိတ္အေရးခင္းမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ၀ါးလုံးတေခ်ာင္းျဖင့္တားကာ လမ္းေၾကး ပိုုက္ဆံေတာင္းသည့္ ဂိတ္ကိုဆိုလုိပါသည္။

ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ၀ါးလုံးတေခ်ာင္း အသုံးခ်ႀကီးပြားနည္းဟု တက္က်မ္း တေစာင္ေရးရမလုိ ၀ါးတားဂိတ္ဓေလ့မွာ က်ယ္ျပန္႔ခဲ့ပါသည္။ ၁၂ လက္မ တစ္ေပ ၃ ေပ တကိုက္ အစား ၃ ေပ တဂိတ္ဟု သေရာ္ရသည္အထိ ၀ါးတား ဂိတ္ေတြ စိပ္္ခဲ့သည္။ ယခုေကာ ရွိေသးလားဆိုေတာ့ ၀ါးတားဂိတ္ေတာ့မရွိေတာ့ဘူး၊ တျခားတားဂိတ္ေတာ့ ရွိေသးတယ္ဟု မခ်ိဳမခ်ဥ္ ေျဖယုံသာ ။
▬*▬*▬

မယ္ေတာ္ေဆးခန္းဆိုလွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံမဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကဆိုတာ လူသိမ်ားၿပီးသား (၈၈) အေရးေတာ္ပုံႏွင့္အတူ ေပၚလာေသာ ေဆးခန္း (ေဆးခန္းသာေခၚရသည္။ ေဆး႐ုံႀကီးတခုေလာက္နီးနီး) ေဆး၀န္ထမ္းအင္အား ခုႏွစ္ရာျဖင့္ လည္ပတ္ေနရ သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၂၈ ႏွစ္က လယ္ေျမေတြေပၚ ရႊံ႕ထဲ ႏြံေတာထဲ၀ါးတဲ၊ သစ္အိမ္ေလးမ်ားျဖင့္ စခဲ့သည္။ ေတာခိုေက်ာင္း သားအမ်ားစုအတြက္ က်န္းမာေရးအားထားရာ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားအမ်ားစုအတြက္ ေဆးကုသေစာင့္ေရွာက္မႈ ခံယူရာျဖစ္ လာခဲ့သည္။

ဆရာမေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ကုိုု ကမၻာကသိေစ ေလးစားေစသည့္အခ်က္မွာ ေျခဖ၀ါး လက္ဖ၀ါးသာရွိသည့္ ဘ၀က စခဲ့ၿပီး ယခု သိန္းခ်ီေနသည့္ ေရြႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ား က်န္းမာေရးအတြက္ အားျပဳရာ ေဆးရုံေဆးခန္းတည္ေထာင္ ေစာင့္ ေရွာက္သူဆိုေသာ အခ်က္ပင္။ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားသာမက ရန္ကုန္လို ၿမိဳ႕ႀကီးအပါအ၀င္ ျပည္တြင္းမွာ လူနာမ်ားလည္း အားကိုးတႀကီး လာေနၾကသည္။

ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆိုေတာ့ ေဆး႐ုံလူနာ၏ ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ျပည္တြင္းကတဲ့၊ ထမင္းသုံးနပ္ေတာင္ အလကား ေကြၽးႏိုင္တဲ့ ေစတနာႏွင့္ အင္အားကလည္း မယ္ေတာ္ေဆးခန္းအေပၚ အားကိုးလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္လာေစပါသည္။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တည္းခုိခန္းပိုင္ရွင္တဦးက အခုလုိေျပာျပပါ၏။ “က်ေနာ့္တည္းခိုိခန္းမွာ လာတည္းသမွ် ခရီးသည္အားလုံးနီးပါးဟာ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သူေတြခ်ည္းပဲ။ တာ၀န္လာထမ္းေဆာင္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံတကာက ဆရာ၀န္ေတြ ၿပီးေတာ့ ေလ့လာသူေတြ သုေတသနလာလုပ္သူေတြ အမ်ားဆုံးပဲ၊ က်ေနာ္လည္း မယ္ေတာ္ေဆးခန္းႏွင့္ ဆရာမအေၾကာင္း နယ္ခံတေယာက္အေနနဲ႔ လာသမွ်ေတြကိုဒိုင္ခံရွင္းျပလမ္းညႊန္ေနရတာ ေမာရမွန္းေတာင္မသိေပါင္ဗ်ာ ဂုဏ္ယူေနတာကို ဗ်ာ့” တဲ့။

ေဆးခန္းသစ္ဖြင့္ပြဲက ခမ္းနားသည္ဆိုတာထက္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းလွသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကရင္လူမ်ိဳး အမ်ားစုအပါ အ၀င္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံက ရိုးရာအ၀တ္အစားေတြႏွင့္ ေတးသီခ်င္း အကေတြႏွင့္။ ဒီမွ်နွင့္ က႐ုိးလား။ ဟိုးအထက္ ျမန္ မာျပည္မွ ဆင္အကအဖြဲ႔မ်ား၊ မႏၱေလးမွ ကလ်ာဏမိတၱလို လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ မ်ားစြြာကလည္း တခဲနက္ ၀န္းရံလ်က္။ ျပည္တြင္းမွ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုနု္) ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္သြားမည့္အစီအစဥ္မ်ား၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ေဒသႏၱရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး အ ပါအ၀င္ ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားကလည္း အားေပးေထာက္ခံမႈအျပည့္၊ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း ဒီထက္ပို အားေကာင္းဖို႔အေရး ဥပေဒ အရေဘာင္၀င္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္တာကအစ ကူညီေဖးမေပးၾကသည္။
▬*▬*▬

ႏြံေတာ ရႊံ႕ေတာထဲ တဗိုင္းဗိုင္းလဲခဲ့သမွ် တခါလဲရင္ ႏွစ္ခါျပန္ထတဲ့စိတ္ဓါတ္နဲ႔ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းတည္ေနရာက ေသာင္ရင္း ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္း ။

ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္အျခမ္း ေသာင္ရင္းျမစ္ဆိုတာက အပိုင္းျခားနယ္နိမိတ္ ဒီျမစ္ကိုကူးခဲ့လို႔ တရားမ၀င္ နယ္စပ္ ျဖတ္ေက်ာ္မႈနဲ႔ အေရးယူခံရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး ပုဒ္မ (၁၃) နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္သုံးႏွစ္က်ခဲ့သူေတြ လူ၀င္မႈအက္ဥပေဒတဲ့၊ ကုန္သြယ္ေရး ႏိုင္ငံေရးအ ေရးမ်ိဳးစုံအတြက္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပတ္စ္ပို႔ဗီဇာလိုပါသတဲ့။ က်ေနာ္ ျမန္မာျပည္ဘက္အျခမ္းကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္သည္။

ဟိုမွာ ဒီမွာ ညိဳ႕အားျပင္းအလွမ်ားႏွင့္ ေတာစိမ္း ေတာင္ယာ ေဒါနေတာင္တန္းက နတ္ပန္းခ်ီလုိဆြဲခ်လုိက္သမွ် ရစ္ေခြစီးျပတဲ့ သံလြင္ရဲ႕အေကြ႔အ၀ုိက္ေရစီးထဲၾကားလိုက္ရတဲ့ ဂီတ ၊ ဒီနယ္တေၾကာဟာျဖင့္ ဟိုေနရာက ဟိုအဖြဲ႔အစည္းပိုင္၊ ဒီနယ္က ဒီ အဖြဲ႔အစည္းပိုင္ အပိုင္စားမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏နယ္ျခားဂိတ္မ်ား….။
▬*▬*▬

မယ္ေတာ္ေဆးခန္းဘက္ က်ေနာ္္ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္ “ေမတၱာတရားႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာမႈအတြက္ေတာ့ ပတ္စ္ပို႔ဗီဇာမလို ဘယ္ေနရာမဆို ျဖတ္ေက်ာ္ေရာက္ႏိုင္သည္” မဟုတ္ပါလား...................။

-‪#‎မင္းကိုႏိုင္‬
[ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္ အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၈၆]