ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး) ● က်ေနာ္နဲ႔ ကဗ်ာရဲေဘာ္မ်ား (၁)
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၃၀၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၃၀၊ ၂၀၁၆
ေတာ္လွန္တဲ့နယ္ေျမထဲ က်ေနာ္ပထမဦးဆံုးထိေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ကဗ်ာဆရာအျဖစ္ ရဲေဘာ္တိုက္ေမာင္း၊ ကိုတိုက္ေမာင္းကို မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ သူကဗ်ာေရးတဲ့အခါ ေကေကဇံကေလာင္အမည္ကို ပိုၿပီးအသံုးျပဳေလ့ရွိတယ္လို႔ မွတ္မိေနတယ္။ လြယ္ဖီေတာင္တန္းစစ္စခန္း။ ေကေကးဇံနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ပအို႔ဝ္ေဒသေရာက္ ေက်ာင္းသားေတြက ကဗ်ာအာရံု တိမ္းညြတ္မႈမ်ားသူေတြ။ တပ္ဦးရဲ႕အသံ ေဒါင္းအိုးေဝစာေစာင္မွာ ဝင္ေရာက္ေရးသားသလို အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ အမွတ္တရ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို ေဒသတြင္း ျဖန္႔ေဝေလ့ရွိၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔က်ဳိတ္လတ္သားေတြထဲ ကဗ်ာေရးသူေတြ ရွိတယ္။ ႏုိင္မိုးေအာင္၊ တုိးသစ္ (ကိုေအးမင္းႏုိင္ ကဗ်ာစေရးကတည္းက တုိးသစ္ ကေလာင္အမည္ယူခဲ့တယ္) နဲ႔ က်ေနာ္။ ကိုတုိက္ ေမာင္းက က်ေနာ္တုိ႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ႂကြစြာ ႀကိဳဆိုခဲ့တယ္။
က်ေနာ္တို႔ေဒသတြင္းျဖန္႔ေဝခဲ့တဲ့ အမွတ္တရကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို မွတ္မိသေလာက္ မွတ္တမ္းတင္ၾကည့္မိတယ္။ က်ေနာ့္ မွတ္တမ္းတင္မႈကို ႀကိဳတင္ေျပာထားခ်င္တာရွိတယ္။ က်ေနာ္ေရာက္ရွိခ်ိန္ ျဖန္႔ခ်ိတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေတြသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။ ရဲရင့္ဂလက္စီရဲ႕ထၳဳပၸတၱိ - အဲဒီကဗ်ာစာအုပ္ကို ရံုးအဖြဲ႔မွဴးတာဝန္ယူတဲ့ ရဲေဘာ္ေအာင္ႀကိဳင္ႀကီး က တာဝန္ယူတည္းျဖတ္တယ္။ စာမူေရြးတာ၊ မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီ၊ စာအုပ္အမည္ေတြကို ေအာင္ႀကိဳင္ႀကီးကပဲ တာဝန္ယူ လုပ္ေဆာင္တယ္။ ကိုတိုက္ေမာင္းတို႔ က်ေနာ္တုိ႔က ကဗ်ာေရးသူေတြ။ ဒီကဗ်ာစာအုပ္ကိုေတာ့ ရလလဖ (ရွမ္းျပည္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံုလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔) ေဒသ ထဲမွာ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့တယ္။
ႏုိင္ငံေရးအထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြကို က်ေနာ္တို႔ေတြ ကဗ်ာေတြနဲ႔ေဖာက္ခြဲ ႏႈိးေဆာ္ေလ့ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဗဟို ေဒါင္းဂြင္ ေဒသထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္တို႔တေတြ ကဗ်ာစာအုပ္တအုပ္ လုပ္ၾကတယ္။ လက္က်န္ရွင္းတမ္း၊ အဲ့ဒီစာအုပ္ကေတာ့ လက္ႏိွပ္စက္နဲ႔ ေလးေအာက္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္။ ေမာင္ခတ္ႏုိင္ရဲ႕ ကဗ်ာအမည္ကို စာအုပ္အမည္ေပး ထားတာ။
အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ က်ေနာ္က-သူပုန္ေၾကး၊ တုိးသစ္က-ေျပာင္းျပန္ႀကိဳးစားျခင္း၊ ေမာင္ေခတ္ႏုိင္က-လက္က်န္ ရွင္းတန္း၊ ဂင္ႀကီးရဲ႕အခ်စ္ေရ ဝါဆိုပန္းခူးၾကရေအာင္၊ အဲဒီကဗ်ာေတြ ထည့္သြင္းထားတာကို မွတ္မိေနတယ္။ ဗဟိုဂြင္ထဲ ရင္ခုန္လႈပ္ ရွားေစတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကရင္နီေဒသထဲေရာက္ေတာ့ ကဗ်ာစာအုပ္ ၂ အုပ္ ျဖန္႔ေဝျဖစ္တယ္။ ကမၼဇေလရဲ႕ရင္ခုန္သံမ်ား၊ ေနေလာင္ခံ အခက္သစ္၊ ကမၼဇေလရဲ႕ရင္ခုန္သံမ်ားစာအုပ္က က်ေနာ့္ကဗ်ာကို စာအုပ္အမည္ေပးထားတာ။ ေနေလာင္ခံ အခက္သစ္ ဒီအမည္ ကေတာ့ တိုးသစ္ရဲ႕ကဗ်ာနဲ႔ ေမာင္ေခတ္ႏုိင္ရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုေပါင္းၿပီး ေပးထားတာ။ အဲဒီစာအုပ္ ၂ အုပ္လံုးရဲ႕ ကဗ်ာေရြး ခ်ယ္မႈေတြကို က်ေနာ္ တာဝန္ယူလုပ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
ကုိေဒါင္းနီ (အိမ္ေဒါင္းနီ) နဲ႔တြဲၿပီး ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ ကဗ်ာစာအုပ္လုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ အိပ္မက္ျပတုိက္။ အဲဒီစာအုပ္ထဲ ကဗ်ာ ေရြးခ်ယ္မႈကို ကိုေဒါင္းနီ တာဝန္ယူတယ္။ က်ေနာ္က စာအုပ္အျပင္အဆင္ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ မ်က္ႏွာဖံုးဒီဇုိင္းေတြကို ကြန္ျပဴ တာ ကြၽမ္းက်င္တဲ့တဦးနဲ႔တုိင္ပင္ၿပီး လုပ္ခဲ့တယ္။
က်ေနာ္တို႔ေဒသတြင္း ကဗ်ာဆရာေတြကို မွတ္မိသေလာက္ မွတ္တမ္းတင္ၾကည့္တယ္။ ေကေကးဇံ၊ ညိဳထြန္းေအာင္၊ တုိး သစ္၊ ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)၊ အိမ္ေဒါင္းနီ၊ ေမာင္ခက္ႏုိင္၊ ဂင္ႀကီး၊ ပ်ဳိး၊ ရိုး (သေရေခတၱရာ)၊ ညိဳပု၊ ကစဲဒို။
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီအခ်ိန္ေတြက က်ေနာ္တို႔မွာေဒါင္းအိုးေဝစာေစာင္သာလွ်င္ ေရးစရာေနရာရွိေနခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေတြေန ရတဲ့ေနရာက ပအို႔ဝ္ေဒသ။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ေဒသတြင္း ကဗ်ာစုစည္းမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ၉၄ ေလာက္ ကိုေဒါင္းနီ တာဝန္ယူတဲ့ အျမဲစိမ္းစာေစာင္ေပၚလာတယ္။ ေတာ္လွန္နယ္ေျမတြင္ ပထမဦးဆံုး စာမူခေပးသည့္စာေစာင္။ ဒီစာေစာင္ တြက္ က်ေနာ္တို႔ထဲက ေကေကးဇံနဲ႔ တိုးသစ္တို႔ ဝင္ေရာက္ေရးခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ရတဲ့ စာမူခေတြကို က်ေနာ္တို႔ ဝုိင္းဝန္း အားေပးခဲ့ၾကတယ္။
က်ေနာ္ရဲ႕ဘဝထဲ ေဒသခံကဗ်ာဆရာေတြအျပင္ ေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ကဗ်ာဆရာထဲ ေဌးေအာင္က ပထမဦးဆံုးပဲ။ သူ႔ကို ကယန္း ျပည္သစ္ သစ္က်ိတ္ရြာထဲ ေတြ႔ခြင့္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ဆရာေစာႀကီးက ကယမ္းျပည္သစ္ပါတီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးမွဴး။ ေဌးေအာင္ အမည္နဲ႔ ကဗ်ာေတြေရးတယ္။ ကမာၻေလာကရဲ႕သမီးပ်ဳိ၊ ေရႊ႐ုပ္ထုကဗ်ာေတြ ေအာင္ျမင္တယ္။ စာေရးခဲေပမယ့္ ေရးတဲ့ စာတုိင္း သတိထားရေလာက္တဲ့ကဗ်ာေတြ စာေတြ။ စကားေျပေတြ (အထူးအားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားေပးတဲ့ စကား ေျပေတြ) ေရးေလ့ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ၾကခ်ိန္ တဦးအေပၚတဦး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သေဘာထားရွိၾကတယ္။ ကယန္း ျပည္သစ္ကလုပ္တဲ့ ေကဒါသင္တန္းကို ဗိုလ္ေရႊေအးနဲ႔ ဆရာေစာႀကီး သင္တန္းမွဴးလုပ္ၿပီး က်ေနာ့္ကို မွတ္တမ္းတင္ တာဝန္ေပးလို႔ သူတို႔ေပးတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသင္တန္း တတ္ခြင့္ရခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ဆရာေစာႀကီး ျပည္ရန္ေအး စခန္းမွာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ အတူတူတြဲၿပီး ေနထုိင္ခဲ့ရတယ္။ ဆရာေစာႀကီးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးတည္ၾကည္မႈကိုေတာ့ ကုိယ္တုိင္ေတြ႔ခြင့္ ရခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ေဒါင္းအုိးေဝထဲ ကဗ်ာေတြ စာေတြေရးေနေတာ့ လူႀကံဳနဲ႔ ဝမ္းသာေၾကာင္း စကားလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ အားေပးခဲ့တယ္။
ပအုိ႔ဝ္၊ ကရင္နီ၊ အထူးေဒသ၊ ကယန္းျပည္သစ္။ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္တြင္ ဗဟိုတာဝန္ယူရတယ္။ စည္းရံုးေရးမွဴးတာဝန္နဲ႔အတူ ေဒါင္းအိုးေဝအယ္ဒီတာ ျဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ကဗ်ာေရးသားမႈ ေဒသတြင္းစာေစာင္မ်ားမွာ ေရးသားေနရာက ေဒါင္းအိုး ေဝအတြင္း ေရးသားလာခဲ့တယ္။ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္စတင္ၿပီး ABSDF ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ရင္း ေဒါင္းအိုးေဝကို ထူေထာင္ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြရဲ႕ စည္းရံုးေရးဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးအေနအထားေတြက ေဒါင္းအိုးေဝကို ဗဟိုျပဳေနရတဲ့ အေနအထား။ ေဒါင္းအိုးေဝကေန က်ေနာ္တို႔တပ္ဦးရဲေဘာ္ေတြရဲ႕သေဘာထားေတြကို တိတိက်က် တင္ျပေနၾကတဲ့အခ်ိန္။
အေျခအေနအရေျပာရရင္ တပ္ဦးရဲ႕မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု ထြက္ခြာသြားတဲ့အခ်ိန္။ က်ေနာ္တို႔ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္တပ္ဦးရဲ႕ႏုိင္ငံေရးတာဝန္ေတြယူၾကရတဲ့အခ်ိန္။ က်ေနာ္တို႔အားေကာင္းေမာင္းသန္တပ္ဦးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ တပ္ဦးရဲ႕ တည္ရွိမႈကို ကေလာင္ထမ္းၿပီး ကာကြယ္၊ တည့္မတ္ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ တပ္ဦးနဲ႔အတူ ရပ္တည္ခဲ့ ၾကတဲ့ ကေလာင္ေတြ ရဲ႕အား တန္ဖိုးႀကီးမားတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳမိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ေတြ ေဒါင္းအုိးေဝရဲ႕ပင္တုိင္ကေလာင္ရွင္ေတြအျဖစ္တာဝန္ယူခဲ့ၾကတဲ့ တပ္ဦးရဲေဘာ္ေတြကို မွတ္ တမ္းတင္ေပး ခ်င္တယ္။ ေမာင္လြမ္းဏီ၊ တုိးသစ္၊ ပြင့္သစ္ (ကရိန္ကန္)၊ ကမာပုလဲ၊ ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)။ ဒီ ၅ ဦး က ေဒါင္းအုိးေဝရဲ႕ပင္ တုိင္ကေလာင္ေတြလို ျဖစ္ေနတယ္။ ၂၀၀၀-၂၀၀၁ ေလာက္အခ်ိန္ေတြ ကိုရဲနည္သတင္းေဆာင္း ပါးေတြလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ သံခဲ (ေဆး/မန္း) ေပၚလစီေဆာင္းပါးေတြ ရံခါေရးေပးတယ္။ အာရံုရတဲ့အခါ ကဗ်ာ၊ ဝထၳဳတိုေတြ ေရးေလ့ရွိတယ္။ တမာ ခင္ရဲ႕အက္ေဆးတခ်ဳိ႕။ တပ္ဦးအဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္ေပမယ့္ ေဒါင္းအိုးေဝကိုဝန္းရံေပးၾကတဲ့ ကေလာင္ရွင္ေတြရွိတယ္။ အနီးအနား မဲေဆာက္ေဒသကေနစေျပာရရင္ ကိုထိန္လင္း၊ လင္းေႏြးအိမ္။ အေရွ႕ေျမာက္ ေဒသကေန ဝန္းရံေပးၾကတဲ့ ကေလာင္ေတြ။ ၿငိမ္းခ်မ္းသူ၊ ေအာင္ၿငိမ္း၊ ေမာင္လွဝင္း (ျမင္းျခံ)၊ ဖိုးသံ (လူထု)၊ ဂါမဏိ၊ ဗိုလ္ထြန္းၿငိမ္း။
အဲဒီကေလာင္ရွင္ေတြထဲ က်ေနာ္နဲ႔ လူခ်င္းေတြ႔ဆံု ရင္းႏွီးၾကသူေတြကို ေရတြက္ၾကည့္တယ္။ ကိုထိန္လင္း၊ လင္းေႏြးအိမ္။ ကိုထိန္လင္းနဲ႔က်ေနာ္တို႔တြဲၿပီး စာေပေဟာေျပာပြဲလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ အေနေအးတဲ့လူ။ သတိျပဳမိတဲ့ ကုိထိန္လင္းရဲ႕ထူးျခားခ်က္ရွိတယ္။ ေတာ္လွန္နယ္ေျမထဲ ကေလးစာေပျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခ်င္တဲ့ အာသီသရွိတဲ့လူ။ လူငယ္ေတြ အေပၚမွာ အထူးျပဳေလ့လာေလ့ရွိတဲ့လူ။ လူငယ္ေတြနဲ႔ကိုထိန္လင္း၊ လူငယ္ေဆာင္းပါးတေစာင္နဲ႔ ေဒါင္းအိုးေဝ ပြတ္တုိက္မႈ ေလးေတြရွိခဲ့ဖူးတယ္။ လင္းေႏြးအိမ္ကေတာ့ က်ေနာ့္နဲ႔အရြယ္မတိမ္းမရိမ္း။ အက္ေဆးအေရး ေကာင္းတယ္။
အေရွ႕ေျမာက္ေဒသကေလာင္ရွင္ေတြထဲ ေအာင္ၿငိမ္းနဲ႔က်ေနာ္ စာေပဘဝအရေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးဘဝအရေရာ အထိ အေတြ႔မ်ားတယ္။ က်ေနာ္ေရာက္ခါစ လပဒတ (လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု) ရဲ႕ ေသနတ္သံ ဂ်ာနယ္လုပ္ ေတာ့ ေအာင္ၿငိမ္းအယ္ဒီတာတာဝန္ ယူရတယ္။ အမွတ္ (၁) ဂ်ာနယ္ထဲ က်ေနာ္သိေသာကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို က်ေနာ္ေမာင္ မႈိင္းထက္ ကေလာင္အမည္နဲ႔ေရးခဲ့သလို အမွတ္ (၂) ဂ်ာနယ္ထဲ ကမာၻပုတ္ျခင္းကဗ်ာကို ျမင့္ဘုန္းႏုိင္ ကေလာင္အမည္နဲ႔ ေရးျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ထိေတြ႔ဖူးတဲ့ ပထမဦးဆံုးအယ္ဒီတာအျဖစ္ မွတ္ခ်က္ျပဳဖူးတယ္။
ဗိုလ္ထြန္းၿငိမ္းကိုေတာ့ ပအုိ႔ဝ္ရြာတရြာမွာ အမွတ္မထင္ပံုစံနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ပံုျခဳပ္လို႔အမည္ရတဲ့ ပအို႔ဝ္ ရြာထဲ က်ေနာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ဝုိင္းေမာ္ေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္ထြန္းၿငိမ္း ရွိေနတယ္။ ေတြ႔တာနဲ႔ တရားတန္းေဟာေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ ရဲ႕ တပ္ဦးေပၚလစီေတြနဲ႔ ျပန္လွန္ပက္ခဲ့တာကိုေတြးမိေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပံဳးမိတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္ က်ေနာ္တို႔ကို တရားေတြလႈိမ့္ေဟာေနတဲ့ပအို႔ဝ္ႀကီးက ဗိုလ္ထြန္္းၿငိမ္းျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ဒီ အခ်ိန္ေတြမွ က်ေနာ္မွတ္မိလာတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြက လူငယ္ပီပီ ႏုိင္ငံေရးမာန္မာနေတြနဲ႔ ခံပက္ခဲ့တာ။ ဗိုလ္ထြန္းၿငိမ္းကေတာ့ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္။ ဗိုလ္ထြန္းၿငိမ္းနဲ႔ က်ေနာ္ အဲဒီတႀကိမ္ပဲလူခ်င္းေတြ႔ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေဒါင္းအိုးေဝမွာ ကေလာင္ခ်င္း ေတြ႔ၾကတယ္။ တပ္ဦးနဲ႔ ေဒါင္းအုိးေဝကို ေစတနာမွန္နဲ႔ ဝန္းရံတဲ့ရဲေဘာ္ေတြ။
၂ဝဝ၂ ဗဟိုေဒသကေန မဲေဆာက္အေရာက္ ျပည္တြင္းကေလာင္ရွင္ေတြ ေရာက္ေနၾကတယ္။
အဲဒီကေလာင္ရွင္ေတြထဲ ဒီကေန႔အထိ က်ေနာ္တုိ႔တူညီေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရွိတယ္။ ခင္လြန္း (ကိုခင္လြန္း)။ ေရာက္လာ သမွ်ထဲ အႀကီးဆံုးကဗ်ာဆရာ။ လူႀကီးပီသတယ္။ က်ေနာ့္အေပၚ၊ အထူးအားျဖင့္ က်ေနာ့္ရဲ႕စာအေရးအသားေတြအေပၚ တန္ဖိုးထားတယ္။ ေတြ႔တဲ့အခါတုိင္း စာေတြေရးဖို႔ တြန္းအားေပးေလ့ရွိတယ္။ သူရဲ႕ေတာႀကီးပင့္ကူဝထၳဳက က်ေနာ္တို႔ကို ခပ္စပ္စပ္ရိုက္လိုက္သလိုပဲ။ တြန္႔ခနဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ကိုခင္လြန္းကေနတဆင့္ အက္ေဆးေတြအေရးေကာင္းတဲ့ ခြာညိဳနဲ႔ ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈေရာ စကားေျပာ တဲ့ေလယူေလသိမ္းေရာ အေတာ္ရိုးတယ္။ အဲဒီဟန္ေတြက သူ႔စာအေရးအသားကို ထင္ဟပ္တယ္။ ရိုးရိုးနဲ႔လွပတဲ့ အက္ေဆးေတြ သူ႔ဆီကဖတ္ရေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ဆီကေနတဆင့္ သုေတသနမွတ္တမ္းျပဳစုမႈနဲ႔ ေကာက္ခ်က္၊ သံုးသပ္ခ်က္ ေတြေကာင္းတဲ့ မိုးႀကိဳးအယ္ဒီတာ ေနသြင္နဲ႔ ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
မိုးႀကိဳးသတင္းစဥ္ကို ေနသြင္အယ္ဒီတာ တာဝန္မယူခင္ တာဝန္ယူခဲ့တဲ့လူက ကိုပုည။
ေမာင္ေတာက္ကေလာင္နဲ႔ သြက္လက္တဲ့အာဝဇြန္းရႊင္တဲ့ စာေတြေရးတယ္။ ေဒါင္းအိုးေဝကို ဝန္းရံေပးတဲ့ ကေလာင္ရွင္။ ကဗ်ာဆရာေနေဇာ္ႏုိင္။
သူ႔ရဲ႕က်ေနာ္ဆြဲဖြင့္မိေသာတံခါးမ်ားကို အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာ ေရးသားခဲ့တာကို သတိရေနတယ္။ မဲေဆာက္ထဲလုပ္ ခဲ့တဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြတုိင္း အာဝဇြန္းရႊင္တဲ့စာေရးဆရာအျဖစ္ လူႀကိဳက္မ်ားလွတယ္။ ဆရာ တင္မိုးကို အေတာ္ၾကည္ ညိဳေလးစားတဲ့သူ။
ဆရာတင္မိုးအေၾကာင္းေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေျပာစရာတခ်ဳိ႕ရွိတယ္။ ဆရာတင္မိုးနဲ႔ က်ေနာ္ စတင္ေတြ႔ခြင့္ရတာ ၂ဝဝ၁။ ကို လြမ္းဏီတို႔အိမ္။ ဆရာတင္မိုးကို ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ေပးရင္းေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ကေတာ့ နည္းနည္းမ်ားတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔က်ေနာ့္အကိုႀကီး ဘုိးေတာ္နီတို႔ ဆရာတင္မိုးကို သြားေတြ႔ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြက မဲေဆာက္ အလုပ္သမား ေတြရဲ႕သားသမီးေတြအတြက္ စာသင္ေက်ာင္းေတြဖြင့္လွစ္ေပးေနတဲ့လုပ္ငန္း အေတာ္ေလးအရွိန္ရေနတဲ့ အခ်ိန္။ BMWEC ရဲ႕တုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ က်ေနာ့္အကိုႀကီးကသင္ရုိးညြန္းတမ္းေရးေနတဲ့အခ်ိန္။
ဆရာတင္မိုးမဲေဆာက္ေရာက္လာလို႔ က်ေနာ္တို႔ညီအကိုသြားေတြ႔ၿပီး ေရးထားတဲ့သင္ရိုးညြန္းတန္းထဲက ကေလးကဗ်ာ ေတြကို ျပၾကတယ္။ ဆရာတင္မိုးက တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြကိုတည္းျဖတ္ေပးတယ္။ ဘိုးေတာ္နီေရးတဲ့ ကေလးကဗ်ာေတြက ေမာ္ဒန္ကေလး ကဗ်ာေတြလို႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ သတိရမိတာေလးမိတ္ဆက္ေပးရရင္ -
ဟယ္ေမာ္ေတာ္ကား
နင့္မ်က္လံုးကျပဳး၊
ငါတုိ႔ဘယ္ကိုသြားသြား လိုက္ပို႔ေပးတက္ရဲ႕
ဟယ္ေမာ္ေတာ္ကား
ေျခေထာက္ေလးဘီးနဲ႔
…….
ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၂၆ - ၇ - ၂ဝ၁၆
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။