ေမာင္ေမာင္စိုုး - ၂၁ ရာစုပင္လုံႏွင့္ မိုင္ဂ်ာယာန္မ်က္ႏွာစုံညီအစည္းအေဝး - အပိုင္း ၆

ေနျပည္ေတာ္ေတြ႔ဆုံပြဲမ်ား
မိုင္ဂ်ာယာန္ညီလာခံႏွင့္ တခ်ိန္တည္းတြင္ ေနျပည္ေတာ္တြင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္တာဝန္ရွိသူမ်ား ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား နွင့္ UWSP/UWSA ဝျပည္ေသြးစည္းေရးပါတီ အတြင္ေရးမွဴ းဦးေပါက္ယိုရိ ေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႔ NDAA မိုင္းလားအဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ဦးစိုင္းလင္းေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခ့ဲသည္။

အဆိုပါအဖြဲ႔ ၂ သည္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားထဲတြင္ စစ္အင္အား အေတာင့္တင္းဆံုး ျဖစ္ၾကၿပီး ၎တိ႔ု ထိန္းခ်ဳပ္အုပ္စိုးသည့္နယ္ေျမ တိတိက်က်ရွိၾကေသာ အဖြဲ႔ ၂ ခုျဖစ္သည္။ က်န္အဖြဲ႔မ်ားက့ဲသုိ႔ ေျပာက္က်ားလႈပ္ရွားသည့္ အေျခအေနမရွိေပ။ ကိုယ့္နယ္ေျမ ကိုယ့္တပ္ ကိုယ့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ရပ္တည္ခ့ဲၾက၍ ထိုအေျခအေနမ်ဳိးကို က်န္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား အားက်ခ့ဲၾကသည္။

၎အဖြဲ႔ ၂ ဖြဲ႔သည္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ CPB မွ ခြဲထြက္ၿပီး နဝတ ႏွင့္ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးယူၿပီးသည္မွစ၍ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထိ အႏွစ္ ၂၀ လုံး အစိုးရႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းခ့ဲသည္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ နအဖ အစိုးရက BGF နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ေရး အတြက္ စတင္လုပ္ေဆာင္ခ်ိန္မွစ၍ အစိုးရႏွင့္ စစ္ေရးတင္းမာမႈမ်ား ျပန္လည္ျဖစ္ပြါးခ့ဲေသာ္လည္း ႏွစ္ဖက္စစ္အင္အားျပိဳ င္ဆိုင္မႈသာ ရွိခ့ဲၿပီး တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားျခင္းမရွိခ့ဲေပ။

အဆိုပါ ၂ ဖြဲ႔စလုံးသည္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ နဝတ ႏွင့္လက္မွတ္ထိုးထားေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ် ဳပ္ကို ကိုင္စြဲထားၿပီး NCA ေဆြးေႏြးပြဲတြင္လည္း ပါဝင္ျခင္းမရွိသက့ဲသုိ႔ NCA စာခ်ဳပ္တြင္လည္း လက္မွတ္ေရးထိုးထားျခင္းမရွိေပ။ သမၼတဦးသိန္းစိန္လက္ထက္ NCA လက္မွတ္ထိုးရန္ ေဆြးေႏြးခ့ဲေသာ္လည္း ျငင္းဆန္ခ့ဲၾကၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစာခ် ဳပ္ တႀကိမ္ထိုးၿပီး၍၎ NCA ေဆြးေႏြးရာတြင္ မပါဝင္ခ့ဲ၍၎ NCA လက္မွတ္မထိုးဟု ျငင္းဆန္ခ့ဲၾကသည္။ အစိုးရဘက္မူ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတက္ရန္အတြက္ NCA လက္မွတ္ထိုးရန္လိုသည္ဟု ဆိုသည္။

UWSA ႏွင့္ NDAA မိုင္းလားအဖြဲ႔တို႔သည္ ေဒသအရ၎ စစ္ေရးအရ၎ နီးကပ္စြာ ဆက္ဆံေနၾက ေသာ အဖြဲ႔ ၂ ခုျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္သည့္တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္နီးကပ္ေသာ ဆက္ဆံေရးမရွိခ့ဲ သည့္ျပင္ UNFC အဖြဲ႔ဝင္လည္းမဟုတ္ခ့ဲေပ။ သုိ႔ေသာ္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္စတင္လာ ေသာအခါ အျခားတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံလာကာ UWSA ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ ပန္ဆန္း၌ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား၏ထိပ္သီးညီလာခံမ်ားကို ၂ ႀကိမ္တိုင္ က်င္းပခ့ဲသည္ ကို ေတြ႔ရသည္။

လက္ရွိအေနအထားတြင္ အရပ္သားအစိုးရသစ္ႏွင့္ ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားက မိုင္းလားတြင္ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးခ့ဲၿပီး ေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ လာေရာက္ ေဆြးေႏြးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆြးေႏြးပြဲရလဒ္အေနျဖင့္ ၂ ဖြဲ႔စလုံးက နိုင္ငံေရးမူေဘာင္ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ တက္ေရာက္ရန္ သေဘာထားေပးၾကေသာ္လည္း ၂၁ ရာစုပင္လုံသုိ႔ တက္ေရာက္ရန္ ယတိျပတ္ အေျဖမေပးၾကေပ။

ယခုအႀကိမ္ UWSA ႏွင့္ NDAA မိုင္းလားတိ႔ု ၂၁ ရာစုပင္လုံတက္ေရာက္ေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုထား သည္မွာ ကိုးကန္ MNDAA တအန္းTNLA  ရခိုင္ AA တို႔ပါ ပါဝင္ေရးကိုေတာင္းဆိုလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ေတာင္းဆိုရပ္ခံလာမႈသည္ တရုတ္၏ၾသဇာသက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆဖြယ္ျဖစ္ ေသာ္လည္း မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ UWSA ႏွင့္ NDAA သည္ MNDAA/TNLA/AA တို႔အား အစိုးရက အသိ အမွတ္ျပဳၿပီး ၂၁ ရာစုပင္လုံ တြင္ပါဝင္ခြင့္ျပဳေရးႏွင့္ ၎တိ႔ု ၂ ဖြဲ႔ ၂၁ ရာစုပင္လုံ တက္ေရးအား ခ်ိတ္ဆက္ထားသည္ကေတာ့ လက္ရွိအေျခအေနဟု ဆိုရမည္။

MNDAA/ TNLA/ AA
အဆိုပါတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ ၃ ဖြဲ႔ျပႆနာသည္ ၂၁ ရာစုပင္လုံတြင္ အားလုံးပါဝင္ ႏိုင္ေရးအတြက္ ဂြင္းဆက္ျပသနာျဖစ္ေနပါသည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ NCA လက္မွတ္ထိုးရာတြင္ အဖြဲ႔ ၈ ဖြဲ႔ သာပါဝင္ႏိုင္ခ့ဲသည္မွာလည္း အဆိုပါအဖြဲ႔ ၃ ဖြဲ႔ပါဝင္ခြင့္ျပဳရန္ အစိုးရဖက္မွ ျငင္းဆန္ခဲ့၍ ျဖစ္သည္။ ထို ၃ ဖြဲ႔ ပါဝင္ရန္ ျငင္းဆန္ခ့ဲသျဖင့္ အားလုံးပါဝင္ေရး All Inclusive မူကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ KIO/ SSPP/ NMSP/ KNPP အပါ UNFC အဖြဲ႔ဝင္မ်ားလည္း NCA လက္မွတ္ထိုးရန္ ျငင္းဆန္ခ့ဲသျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ေရွ႕ဆက္ရန္ ခက္ခဲခ့ဲသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္စတင္စကာလမွာပင္ ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ထို ၃ ဖြဲ႔အေနႏွင့္ လက္နက္စြန္႔မွသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ ပါဝင္ခြင့္ျပဳႏိုင္မည္ဟုဆိုခ့ဲရာ အေျခအေနသည္ တင္းမာမႈမ်ားႏွင့္စခ့ဲသည္ဟုဆိုခ့ဲသည္။ လက္ေတြ႔ၾကည့္လွ်င္ အင္အား ၁ ေသာင္းေက်ာ္ထိ တည္ ေဆာက္ထားသည့္ အဆိုပါ ၃ ဖြဲ႔သည္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမေျဖရွင္းဘဲ လက္နက္စြန္႔ရန္မွာ ျဖစ္ႏိုင္သည့္ လြယ္ကူသည့္ကိစၥမဟုတ္ေပ။ သုိ႔ေသာ္ ယခင္ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ၎ ၃ ဖြဲ႔အျပင္ KIA တပ္မဟာ ၄ ကိုပါ ထည့္သြင္းေျပာဆိုေလ့ရွိရာမွ ယခု အစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ ထည့္သြင္းေျပာဆိုျခင္းမျပဳေတာ့ တထစ္ေလွ်ာ့ေပးသည္ဟုဆို ႏိုင္သည္။

ႀတိဂံစစ္တိုင္းမွဴးမ်ားအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခ့ဲၾကသည့္ ဥိီးသိန္းစိန္ လက္ရွိကာခ်ဳပ္တို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးသည့္ မိုင္းလား NDAA ေခါင္းေဆာင္ စိုင္းလင္းႏွင့္ UWSA တို႔၏ၾကားဝင္ညိႇႏိႈင္းေပးမႈျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေကာ္မရွင္တာဝန္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ၂၀၁၆ ဇူလိုင္လအတြင္း အလြတ္သေဘာေတြ႔ဆံုခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ ၂၀၁၆ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ မိုင္းလားတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ ဒုဥကၠ႒ ဦးသိန္းေဇာ္ အတြင္းေရးမွဴး ဦးခင္ေဇာ္ဦး အႀကံေပးအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးေအာင္ၾကည္ တို႔ႏွင့္ PSLF/TNLA ဥကၠ႒ တာအိုက္ဖုန္း ULA/AA ဥကၠ႒ ဦးထြန္းျမတ္နိုင္ MNDAA ဥကၠ႒ ဖုန္တရႊင္ အတြင္းေရးမွဴး ဦထြန္းျမတ္လင္းတို႔ ေတြ႔ဆုံခ့ဲၾကသည္။

၎အစည္းအေဝးမတိုင္မီ သတင္းသမားမ်ားႏွင့္ေတြ႔ဆံုံရာတြင္ ဦးခင္ေဇာ္ဦးက အဆိုပါ ၃ ဖြဲ႔အေနႏွင့္ လက္နက္စြန္႔ရန္မလိုဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါဝင္ခြင့္ရမည္ဆိုခ့ဲ၍ အလားအလာေကာင္း သတင္းေကာင္းမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ခ့ဲေသာ္လည္း အဆိုပါေဆြးေႏြးပြဲမွ သေဘာတူညီခ်က္တစုံတရာ မရခ့ဲဟု PSLF/TNLA တြင္းေရးမွဳဴးတာဘုန္းေက်ာ္ကဆိုသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ထို ၃ ဖြဲ႔ ၂၁ ရာစုပင္လုံတြင္ပါဝင္ခြင့္ရေရးအတြက္ ေၾကညာ ခ်က္ တရပ္ထုတ္ျပန္ရန္ သေဘာတူထားသည္ဟု ဆိုသည္။

အျခားသတင္းမ်ားအရ ျမန္မာစစ္ဖက္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္အေနႏွင့္ အဆိုပါ ၃ ဖြဲ႔အား ၂၁ ရာစုပင္လုံတြင္ ပါဝင္ခြင့္ရွိရန္အတြက္ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ထုတ္ျပန္ေစလိုေၾကာင္း ထိုေၾကညာ ခ်က္တြင္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကိုစြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေစခ်င္ခ့ဲၿပီး အဆိုပါ ၃ ဖြဲ႔ဖက္မွ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးဟုသာ ေဖာ္ျပခ်င္သည့္ အခ်က္တြင္ကြဲလြဲမႈရွိေနသည္ဟု ဆိုသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ထို ၃ ဖြဲ႔ျပႆနာသည္ ၂၁ ရာစုပင္လုံေအာင္ျမင္စြာက်င္းပႏိုင္ေရးအတြက္ ကြင္းဆက္ ျပႆနာ ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္မံညိႏိႈင္းေျဖရွင္းရန္ လိုအပ္ေနဆဲျပႆနာျဖစ္သည္။

အားလုံးပါဝင္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ

၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အဓိကျပသနာမွာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡတြင္ ပါဝင္ ေနသူ အားလုံး ပါဝင္ႏိုင္ေရးျဖစ္သည္။ တန္းတူေရး ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ ျပႆနာမ်ားမွာ ၂၁ ပင္လုံတြင္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာရမည့္ ျပႆနာ ျဖစ္သည္။ လက္ငင္းဦးစြာေျဖရွင္းရမည့္ျပႆနာမွာ အားလုံးပါဝင္ေရးဆိုသည့္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္သည္။

UNFC ကလည္း အားလုံးပါဝင္ေရးမူကိုဆုပ္ကိုင္၍ ယေန႔တိုင္ NCA လက္မွတ္ထိုးရာတြင္ မပါဝင္ေသးေပ။ အစိုးရသစ္၏ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ကမူ "ပါဝင္သင့္ ပါဝင္ထိုက္သူမ်ား"အားလုံးပါဝင္ေရးဟု ဝိေသသတပ္၍ ေဖာ္ျပသည္။ လက္ေတြ႔က်သည္ကေတာ့ အဆိုပါ ၃ ဖြဲ႔ ျပႆနာပင္ျဖစ္သည္။

ယခုက်င္းပမည့္ ညီလာခံတြင္လည္း UNFC ကအားလုံးပါဝင္ေရးကို ေတာင္းဆိုထားေပရာ ထို ၃ ဖြဲ႔ မပါက NCA လက္မွတ္ထိုးေရးသည္၎ ၂၁ ပင္လုံတက္ေရာက္ေရးသည္၎ ေခ်ာေမြ႔ဖြယ္မရွိေပ။ ထို႔ျပင္ UWSA ႏွင့္ NDAA အဖြဲ႔မ်ားလည္း ၂၁ ပင္လုံသုိ့ တက္ေရာက္ေရး ေသခ်ာမႈရွိမည္မဟုတ္ေပ။

NDAA အတြင္းေရးမွဴးဦးၾကည္ျမင့္က ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔ေဆြးေႏြးပြဲ ေအာင္ျမင္မႈမရခ့ဲၿပီးေနာက္ အဆိုပါ ၃ ဖြဲ႔ ၂၁ ပင္လုံ ပါဝင္ေရး ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းသြားမည္ဟုဆိုခ့ဲသည္။

၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံသည္ တိုင္းရင္းသားအေရး ဖက္ဒရယ္အေရးအတြက္ က်င္းပသည့္ညီလာခံ ျဖစ္သက့ဲသုိ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံလည္းျဖစ္ေပရာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡတြင္ ပါဝင္ေနသူအားလုံး ပါဝင္ႏိုင္မွသာ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရႏိုင္ေပမည္။ လက္ရွိျပႆနာမွာ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးအရ ေျဖရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မူဝါဒမွာ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးျဖစ္သည္။ အမ် ဳိးသားရင္ျကားေစ့ေရးဆိုသည္တြင္ သင္ပုန္းေခ်ေရးလည္းပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္တည္လာေသာ အမုန္းမ်ား အာဃာတမ်ား နာက်ည္းမႈမ်ားအားေနာက္ပို႔၍ ေခတ္သစ္တခုစႏိုင္ဖို႔ုျဖစ္သည္။

ဤသုိ႔လုပ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံေရးအရပတ္သက္ပါဝင္ေနသူအားလုံးအား ႏိုင္ငံေရးသိကၡာရွိသည့္ ထြက္ေပါက္ေပးရန္လိုအပ္သည္။ ပါဝင္သည့္ တသင္းတဖြဲ႔သာ ႏိုင္ငံေရးအရသိကၡာရွိသည့္ ထြက္ ေပါက္ယူၿပီး အခ်ဳိ႕ကိုခ်န္လွပ္ထား၍ မရႏိုင္ေပ။ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္း လိုပါက အျမင္က်ယ္ရန္ သေဘာထားႀကီးၾကရန္ အထူးလိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံေရး အရ ေခ်ာင္ပိတ္ခံရသူမ်ားသည္ ျပင္းထန္စြာတု႔ံျပန္ရုန္းကန္တတ္သည္။

ထိ႔ုျပင္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကိုဖြင့္၍ မေဆြးေႏြးပါက ဒုံရင္းျပန္ေရာက္ၿပီး ျပႆနာအား ေျဖရွင္း ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤကား ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံအတြက္ ေရွးဦးႀကံဳေနရသည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။

NCA ျပႆနာ
NCA ျပႆနာသည္ ၂၁ ရာစုပင္လုံေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ဒုတိယျပႆနာဟုဆိုရမည္။ လက္ရွိတြင္ NCA လက္မွတ္ထိုးထားသည့္အဖြဲ႔ ၈ ဖြဲ႔သာရွိေသးၿပီး မထိုးေသးသည့္ အဖြဲ႔ ၁၃ ဖြဲ႔က်န္ေသးသည္။ အဆိုပါ NCA ကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရန္မွာလည္း ၂၁ ပင္လုံေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ေက်ာ္လႊားရမည့္ ဒုတိ
ယျပႆနာျဖစ္ေပသည္။

၂၀၁၆ ဇူလိုင္လ ၁၇ ရက္ေန႔က UNFC ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က NCA မွာပါေသာအခ်ဳိ႕အခ်က္မ်ားကို မိမိတို႔သေဘာမတူေၾကာင္း NCA ေရးဆြဲရာတြင္ NLD အေန ႏွင့္ အင္အားနည္းပါးခ့ဲေၾကာင္း NCA ကိုျပဳသာျပင္သာရွိေအာင္ေတာင္းဆိုခ့ဲေသာ္လည္း ထိုအခ်က္ မထည့္ခဲ့၍ NCA လက္မွတ္ေရးထိုးရာတြင္ မပါဝင္ခ့ဲေၾကာင္း NCA လက္မွတ္ထိုးၿပီးမွဆက္သြားေရး ဆိုသည္မွာ သူမတို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္မဟုတ္ေၾကာင္း ယခင္အစိုးရယႏၲယားအေမြကို ဆက္ခံရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းခ့ဲသည္။

ဤအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကားအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ယေန႔အခ်ိန္ထိ NCA လက္မွတ္ထိုးရာတြင္ မပါဝင္ေသးသည္မွာ UNFC ႏွင့္ က်န္အဖြဲ႔မ်ားသာမက NLD ႏွင့္ SNLD လည္း ပါဝင္ျခင္းမရွိခ့ဲေပ။

ဆက္လက္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ႏိုင္ငံတခု၏အစိုးရတရပ္သည္ ယခင္အစိုးရလုပ္ခ့ဲမ်ားကို တာဝန္မယူ၍မရေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ NCA ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးသည္ သူမတို႔အေပၚေရာက္လာေၾကာင္း ထိုဝန္ထုပ္ကိုထမ္း၍ ေျပလည္ေအာင္လုပ္ရန္လိုေၾကာင္း၊ ဤအရာကို အခြင့္အလမ္းတခုအျဖစ္ သူမ ၾကည့္ျမင္ေၾကာင္း၊ ထိုက့ဲသုိ႔ တိုင္းရင္းသားမ်ားလည္း ၾကည့္ျမင္ေစေၾကာင္း NCA က ယခုအတိုင္း ရွိေနေသာ္လည္း အဓိပၸာယ္ေဖာ္ေဆာင္မႈမ်ားက မၿပီးျပတ္ေသးေၾကာင္း၊ အေလ်ာ့အတင္း ျပဳလုပ္၍ ရႏိုင္ေၾကာင္းဆိုခ့ဲသည္။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက NCA လက္မွတ္ထိုးေရးမူကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ဆက္လက္ရန္ NCA လက္မွတ္ထိုးရန္ လိုသည္ဟုဆိုသည္။ သုိ႔ေသာ္ လက္ေတြ႔တြင္ ၿပီးခ့ဲေသာ သမၼတဦးသိန္းစိန္သက္တမ္းတြင္ NCA ႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ခ့ဲၿပီး ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမစတင္ႏိုင္ခ့ဲေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ အဆိုပါ NCA ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးအား ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္သည့္ NRPC အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗဟိုဌာန ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္တိ႔ုက ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံ ပထမ အဆင့္အား NCA လက္မွတ္ထိုးသူ မ်ားေရာ မထိုးသူမ်ားပါ တက္ေရာက္ရန္ဆံုးျဖတ္ခ့ဲသည္။

၂၀၁၆ ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔မွစတင္သည့္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံတြင္ ေဆြးေႏြးမည့္ ႏိုင္ငံေရး မူေဘာင္ဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းပြဲတြင္ NCA လက္မွတ္ထိုးသည့္အဖြဲ႔ေရာ မထိုးသည့္အဖြဲ႔မ်ားပါ တဖြဲ႔လွ်င္ ၂ ဦးစီ ဖိတ္ၾကားခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤသုိ႔ေျဖရွင္းျခင္းသည္ NCA မလိုအပ္ဟုအဓိပၸာယ္ မရဘဲ တဖက္က ၂၁ ရာစုပင္လုံတက္ရင္း NCA လက္မွတ္ထိုးေရးကိစၥကို ညိႇႏိႈင္းေဆာင္ရြက္သြား မည္ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္ရပုံရသည္။

၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံတြင္ NCA လက္္မွတ္ထိုးသည့္ အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ မထိုးသည့္အဖြဲ႔မ်ား အခြင့္အေရး တူမည္မဟုတ္ဟုဆိုထားရာ NCA လက္မွတ္ထိုးေရးျပႆနာသည္ ၂၁ ရာစုပင္လုံ၏ အဆင့္တိုင္းတြင္ အားလုံးပါဝင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေက်ာ္လႊားရမည့္ ဒုတိယျပႆနာဟုဆိုရေပမည္။ ထို႔အတူ NCA လက္ မွတ္ေရးထိုးျခင္းအား အသိမွတ္ျပဳ လက္မွတ္ေရးထိုးရာတြင္ NLD ႏွင့္ SNLD တို႔မပါဝင္ေသးသည္က ထူးျခားခ်က္ဟု ဆိုရေပမည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

Mg Mg Soe ( ေမာင္ေမာင္စိုး )