 |
အဲလိုထူး - “ငါးေလးအိုးကပ္”
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၀၊ ၂၀၁၆
အခုလို မိုးတြင္းမွာဆို ေခ်ာင္းေျမာင္းအစပ္ေတြမွာ ငါးႏုတ္ငါးဖြဲကေလးေတြ ခိုကပ္ေနတတ္တယ္..၊ ဒါကို..ေရႏြန္းလို႔ေခၚတဲ့ ယက္သဲ့အေသးစားေလးနဲ႔ ကေလာ္ျပီး ဖမ္းလိုက္ရင္ ျဖတ္ျဖတ္လူးေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္နဲ႔ ပါလာေလေရာ..၊ ပုဇြန္ဆိတ္ ေပါက္စနကေလးေတြ ေရာေပါ့..၊ ဒါကို.. ခရမ္းခ်ဥ္သီး.. ငရုပ္သီးစိမ္း.. နံနံပင္ကေလးအုပ္ျပီး အိုးကပ္ ခ်က္စားလိုက္လို႔ ကေတာ့ ...
ျဖဴျဖဴစင္စင္နဲ႔ အေရာင္အေသြးေတြမေရာယွက္ မညစ္ႏြမ္းေသးတဲ့ အျဖဴအစိမ္းဝတ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက အေမခ်က္ေကၽြးတာ..၊ ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းရင္ ဘူးရြက္ဟင္းခ်ိဳးကို ရွလူးရွလူးေသာက္ျပီး ငါးေလးအိုးကပ္တစ္ဖဲ့ေလာက္ကို တမင္းလုပ္ထဲထည့္ျပီး ထိုးသြင္းလိုက္လို႔ကေတာ့ ဆန္ႏို႔ဆီဘူး တလံုးခ်က္ေလာက္ကေတာ့ တထိုင္တည္းနဲ႔ ေလွ်ာေလွ်ာလ်ဴလ်ဴ ဝင္သြားလိမ့္မယ္..။
အဲဒီငါးႏုတ္ ငါးေသး ေရာရာကို ျမိဳ့စြန္မွာရွိတဲ့ တစ္ေန႔လုပ္တစ္ေန႔စား အိမ္ေထာင္ရွင္မေတြ လာေရာင္းတာ..။ သူတို႔က လခစားေတြမဟုတ္သလို ပံုမွန္အလုပ္လည္း မရွိၾကပါဘူး။ ဖားရွာ… ငါးရွာ… ထင္းေခြ.. ဖက္ခူး..နဲ႔ ၾကံဳရာက်ပန္း လုပ္ကိုင္စာေသာက္ေနၾကတဲ့ တဲအိမ္စုကေလးက ျဖစ္ပါတယ္။ ျမိဳ့အေခၚ.. က်ဴးေက်ာ္ ဆိုရမလားပဲ။ သူတို႔တဲေတြအနားမွာ လယ္စိုက္လို႔မရတဲ့ အင္းတိမ္ၾကီး တခုရွိတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုနဲ႔ ေရဝင္ေနတဲ့ လယ္ေျမေတြရွိတယ။ အဲဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကိုယ္တိုင္ယက္လုပ္ထားတဲ့ ယက္သဲ့အေပါက္အျပဲကေလးကို ဖာေထးျပီး ကမ္းစပ္တေလွ်ာက္ ေဆာင့္ေဆာင့္ ထိုးရတယ္။ ငါးေသးေသးကေလးေတြကို ေျခာက္လွန္႔တဲ့သေဘာေပါ့။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဝင္လာတဲ့ငါးေသးေသးကေလးေတြကို အိမ္ေထာင္ရွင္မက ပိန္းရြက္ခပ္လတ္လတ္ေပၚပံုျပီး သံလင္ပန္းအစုတ္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေရာင္းတာ။ တပံု ကို ႏွစ္က်ပ္.. သံုးက်ပ္။
အခုေတာ့..ႏွစ္ရာ သံုးရာ မရေတာ့ပါဘူး။ ၊ ငါးရာဖိုး.. တေထာင္ဖိုးေလာက္ ေပးပါ... လုပ္ရေတာ့တယ္။ တဆယ္သား ႏွစ္ဆယ္သားေလာက္ေတာ့ ရွိေကာင္း ရွိလိမ့္မေပါ့။ ငါးေရာင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးကလည္း
မ်က္မွန္းတန္းသိေနျပီ ဆိုေတာ့။သူတို႔က ကိုယ့္ကို ေထာင္က်မွန္းလည္း သိေနလို႔ သနားစိတ္လည္း ေရာခ်င္ေရာမွာေပါ့။
တကယ္ေတာ့… ကိုယ္တိုင္က ငါးေမြးတဲ့ကန္ေတြဆီက လာမွန္း သူတို႔ သိတယ္။ ေထာင္က်အက်ဥ္းစခန္းတစ္ခုေပါ့။ ငါးကန္ေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ေထာင္သားေတြ.. အဲဒီငါးကန္ေတြမွာ အလုပ္…လုပ္ၾကရတယ္။ အဲဒီကန္ထဲမွာရွိတဲ့ ငါးျမစ္ခ်င္းလို ငါးေတြကို စားခြင့္မရွိဘူး။ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အက်ဥ္းက်ခံဖို႔ေတာင္ ေထာင္အေခၚ ေဘာင္ခ်ာျဖတ္ျပီး ေရာက္လာၾကရတာ။ ဒီအထဲမွာမွ… ေဘာင္ခ်ာၾကီး… ေဘာင္ခ်ာေသး ဆိုတာရွိေသး။ နည္းနည္းေလး မဆိုသေလာက္ ကြဲျပားတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။
ဆိုပါေတာ့.. ခန္းမလူၾကီးဆိုရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ့လယ္ေခါင္က နံမည္ၾကီးေရႊဆိုင္လုပ္ငန္းရွင္ၾကီး၊ လူမ်ိဳးျခား..၊ သူကေတာ့..ေဘာင္ခ်ာကို ဧရာမၾကီး တပံုတည္း ျဖတ္လိုက္ေတာ့ ခန္းမလူၾကီးေနရာေရာက္ျပီး ခန္းမရဲ့စတိုခန္းလို ေနရာမ်ိဳးမွာ တီဗြီနဲ႔ ပန္ကာနဲ႔ ေနႏိုင္တယ္။ သူ႔အတြက္ သီးသန္႔ထားေပးတယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့..၊ ခန္းမထဲက.. ပန္ကာနဲ႔..တီဗြီ၊ သူက ဘာသာျခားဆိုေတာ့.. ငါးကို အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေပးရတယ္..၊ သူ႔အိမ္ကလည္း အျပည့္အစံုပို႔ေပးထားတယ္။ ေထာင္မႈး လမ္းေလွ်ာက္သလို လမ္းပတ္ပတ္လည္ တုတ္ေကာက္နဲ႔ေလွ်ာက္တာမ်ိဳး လုပ္ခြင့္မရွိေပမယ့္ သူပိုင္တဲ့ခန္းမက အက်ယ္ၾကီးဟာကို..၊ အထဲမွာ ပတ္ေလွ်ာက္ေနလို႔ ရတယ္..၊ ခန္းမထဲက ပရိေဘာကမွန္သမွ်က သူလွဴထားတာ..၊ အဲ..သူ႔အတြက္လည္း ငါးေလးအိုးကပ္ ခ်က္ခ်က္ေပးရတယ္..။
ေနာက္… ငါးကန္ေစာင့္ လံုျခံဳေရးေခါင္းေဆာင္လို႔ ေျပာရမလား..၊ တန္းစီးအၾကီးဆံုးလို႔ ေျပာရမလား..၊ အခန္းလူၾကီးထက္ေတာ့ ၾကီးတယ္..၊ က်တဲ့ႏွစ္ကလည္း ေလးဆယ္ေက်ာ္..၊ သူဆိုရင္ တပ္ထဲမွာေနတုန္းက လက္ရွိေထာင္မႈးထက္ေတာင္ ရာထူးၾကီးမလားပဲ..၊ စီနီယာက်တာေတာ့ အမွန္..၊ အေဆာင္(၅)မွာေနတုန္းက အတူတူ။ ေနာက္မွ.. မင္းမိန္႔နဲ႔ ဒီကိုေရာက္ျပီး လူၾကီးျဖစ္လာတာ။ လက္ရွိဝန္ၾကီးတစ္ဦးရဲ့ ပီေအလုပ္ခဲ့ဘူးတယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ေထာင္ပိုင္ေလာက္ကို ဝန္ၾကီးက ေခြးေျပာသလို ေျပာဆို ပစ္တာတဲ့။ ဒါနဲ႔..ေထာင္ပိုင္က သက္သာေပါ့ပါးအျဖစ္ ဒီေနရာ ပို႔လိုက္တာ၊ ႏွစ္ကေတာ့ ေလွ်ာ့မသြားဘူး။ သူကေတာ့… ငါးေလးအိုးကပ္ရရင္ အရက္ျဖဴရွာေတာ့တာပဲ။ ငါးစာေတြသိုေလွာင္တဲ့ ဂိုေထာင္ကင္းတဲမွာ အရက္ျဖဴကေလး လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္လံုးထဲ ငွဲ႔လိုက္.. ငါးအိုးကပ္တစ္ေကာင္ေလာက္ လွ်ာဖ်ားေပၚတင္လိုက္ လုပ္ေတာ့တာပဲ။ တပ္မွာတုန္းက ဖိုက္တာ..၊ ျပီးေတာ့ လူက..ကရင္စပ္။
ေထာင္မႈးမိန္းမက… ဦးေလးၾကီးလို႔ေခၚတယ္..၊ ေထာင္မႈးအိမ္က သူ႔ျခံသူ႔ဝန္းနဲ႔။ ခန္းမနဲ႔ေတာ့ နီးတယ္..။ ဦးေလးၾကီးေရလို႔ လွမ္းေခၚရင္ သြက္သြက္ကေလးသာ သြားလိုက္။ ဧည့္ခန္းဘက္ေတာ့ ေယာင္လို႔ေတာင္ မၾကည့္မိေစနဲ႔။ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို ပတ္ျပီးသြား။ ကၽြန္မ.. ရန္ကုန္ ခဏသြားမလို႔ဆိုရင္.. သိလိုက္ေတာ့..။ ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်ာ…၊ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ပါ့မယ္ေပါ့..၊ ေထာင္မႈးမိန္းမက.. သေဘာေကာင္းပါတယ္..၊ ရန္ကုန္ကျပန္လာရင္ ကိတ္မုန္႔ေလးဘာေလး စားရတယ္။ တကယ္ေတာ့… ေထာင္မႈးမိန္းမ ဝယ္လာတဲ့ကိတ္မုန္႔က ကိုယ့္အိမ္မွာ ေခြးေကၽြးတာ..။ ကိုယ့္မိန္းမက အခုခ်ိန္ထိ..တိုရိုတာကေရာင္းစီးေနတာ သူတို႔မသိဘူး။ ေထာင္ဝင္စာပို႔ရင္း ဒီကိုလာတာေတာ့ စုတ္စုတ္ခ်ာခ်ာေပါ့..၊ ကားလမ္းမၾကီးမွာ ကား ထားခဲ့ျပီး ဆိုင္ကယ္…ကယ္ရီကို တေထာင္ေလာက္ေပးျပီး လာရတာ..။ ငပိေၾကာ္..ေဆးေပါ့လိပ္ေလာက္ ဆိုေပမယ့္.. ပုဇြန္ေျခာက္အေကာင္ၾကီးနဲ႔ ပိုက္ဆံအတန္ၾကီးကိုေတာ့ ကြယ္ကြယ္ဝွက္ဝွက္ေပါ့..။ ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ပဲ.. ငါးေသးေသးေပါက္စက ေတြဝယ္ရတာေလ.. ။
အခန္းမွာ ကူေဖာ္ေလာင္ဘက္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေခၚထားတာရွိတယ္။ ေခၚထားတယ္ရယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူလည္း.. သူ႔အကန္႔နဲ႔ ေရာက္လာတာေပါ့။ တပ္ၾကပ္ၾကီးစာေရး အဆင့္ ရွိတယ္။ ပညာတတ္ လူရည္သန္႔ကေလး။ အမွားအယြင္းတခုထဲမွာ အမႈတြဲပါျပီး ဒီကိုေရာက္လာတာ၊ ေဟ့ေကာင္… ထမင္းအိုးကို ေသေသျခာျခာၾကည့္ခ်က္ မွာရတယ္၊ ေထာင္မႈးစားတာက ဆန္အေကာင္းစား..၊ ကိုယ္ေတြစားတဲ့ဆန္လို ပြက္ပြက္ဆူေအာင္ ထားလို႔မရဘူး..၊ ပန္းကန္ထဲမွာ ထမင္းလံုးကေလးေတြ စီေနမွ။ ေစာေစာက ဝယ္လာတဲ့ ငါးအေသး ပုဇြန္ေရာရာကို အမိႈက္သရိုက္ဖယ္ျပီး ေရစင္စင္ ေဆးရတယ္၊ ဒါမွ.. ဒိုက္ေစ္ာ ရြံ႕ေစာ္မနံမွာ..၊ ဆီကို ပါေလဟန္ ထည့္ျပီး ေမႊးေနေအာင္လံုး..၊ ေထာင္မႈးၾကိဳက္တယ္ ဆိုတာကလည္း ဆီနည္းနည္းေၾကာင့္..၊ ေထာင္မႈးက က်န္းမာေရး လိုက္စားတယ္၊ ေတာခရမ္းခ်ဥ္သီးႏွစ္လံုးေလာက္ကို ျဖစ္ညွစ္ျပီး ပစ္ထည့္၊ ပြက္ပြက္ဆူရာကေန ေရေျခာက္လာျပီဆိုေတာ့မွ ငရုပ္သီးစိမ္းေတာင့္ ထက္ျခမ္းရယ္… နံနံပင္အရြက္ ႏုကေလးရယ္ကို ဆိတ္မႊာျပီးထည့္။ ေထာင္ထဲမွာခ်က္တဲ့ ဟင္းနဲ႔တူေအာင္လည္း လုပ္ရေသးတယ္..၊ ငံျပာရည္အစား မွ်င္ငပိကိုေရေဖ်ာ္ျပီးထည့္၊ ဒါမွ အရသာက ပိုျပီးေလးပင္မွာ၊ ေရေျခာက္ခန္း္ျပီး ဒယ္အိုးႏုတ္ခမ္းသားေျခာက္ျပီ ဆိုေတာ့မွ မီးဖိုခြင္ေပၚကခ်..၊ သူ႔တိုက္ထဲက ယူလာတဲ့ေၾကြပန္းကန္ျပားအေသးကို ပုဆိုးနဲ႔ေျပာင္ေနေအာင္သုတ္..၊ ပုဂံအလယ္တည့္တည့္မွာ ေမာက္ေမာက္ကေလးပံု..၊ ထမင္းကိုလည္း ဒီလိုပဲ..၊ အလယ္အရစ္ဝိုင္း မျပည့္တျပည့္ေလာက္ထည့္ျပီး အဘေရွ႕မွာ ခ်ေပးမွ..၊ သူ႔မိန္းမထားခဲ့တဲ့ ၾကက္တို႔..ဝက္တို႔လည္း ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေထာင္မႈးက ငါးေလးအိုးကပ္ ၾကိဳက္တယ္..၊ ခင္ဗ်ားအိမ္လည္း လာေတြ႔ခိုင္းေလဗ်ာ.. ၊ဒီစကားေလာက္ၾကားနာခြင့္ရတာပင္ တန္ဘိုးၾကီးလွ၊ ျပီးမွ.. ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ျပီး ငါးေလးအိုးကပ္ကို…. အိုးနယ္ စားလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီဆန္ကမွ ကိုယ့္အိမ္မွာစားေနက် ဆန္။ ငါးေလးအိုးကပ္က အေမခ်က္ေၾကြးေနက် လက္ရာ…။