ေမာင္ေမာင္စုိး ● ပထမအႀကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံအား သုံးသပ္ခ်က္ - အပိုင္း (၁၀)
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၆
● တပ္မေတာ္၏သေဘာထား
တပ္မေတာ္အေနႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲတေလ်ာက္လုံးတြင္ ၎တုိ႔ရပ္ခံသည့္ မူ ၆ ခ်က္ကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထုတ္ေဖၚ ေျပာဆိုခ့ဲသည္။ ၎ ၆ ခ်က္မွာ ....
၁။ ထာဝရျငိမ္းခ်မ္းေရးယူရန္အတြက္ အမွန္တကယ္ဆႏၵရွိရန္။
၂။ သေဘာတူစာခ်ဳပ္မ်ားအတိုင္း ကတိတည္ရန္။
၃။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္မ်ားအေပၚ အျမတ္မထုတ္ရန္။
၄။ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၏အေပၚ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမျဖစ္ေစရန္။
၅။ နိုင္ငံေတာ္ကထုတ္ျပန္ထားသည့္ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာရန္။
၆။ ဒို႔တာဝန္အေရးသုံးပါးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ၏အႏွစ္သာရကို လက္ခံၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေလွ်ာက္ လွမ္းေနမႈတြင္ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ရန္တုိ႔ ျဖစ္သည္။
အမ်ားစုက ေထာက္ျပသည္မွလည္း ထိုမူ ၆ ခ်က္အနက္ အခ်က္ ၅ ႏွင့္ ၆ အား ျပင္ဆင္ရန္လိုအပ္သည္ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္ သည္။ ထို မူ ၆ ခ်က္ကို ရပ္ခံထားသည့္ တပ္မေတာ္အေနႏွင့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ ျမင့္မားအခန္းက႑ကို ရထားသည္။ အခန္း ၅ ပုဒ္မ ၃၃၉ အရ "နိုင္ငံေတာ္အား ျပည္တြင္းျပည္ပအႏၲရာယ္မ်ားမွ ကာကြယ္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ကဦးေဆာင္ ရမည္"ဟု ျပဌာန္းထားသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ျပည္တြင္းစစ္ အဆံုးသတ္၍ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရန္ တပ္မေတာ္၏ အခန္းက အေရးၾကီးေနသည္က အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ အကဲခတ္မ်ားေရာ တိုင္းရင္းသားမ်ားကပါ တပ္မေတာ္ကမည္မွ်အထိ ေလ်ွာ့ေပးမည္နည္းအေပၚ၌ မူတည္၍ ျငိမ္း ခ်မ္းေရးရလဒ္ထြက္ေပၚမည္ဟု သုံးသပ္ၾကသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ တပ္မေတာ္အေနႏွင့္ အေလ်ွာ့ေပးမႈလိုက္ေလ်ာမႈ ရွိ/မရွိကို ၿပီးခ့ဲေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မ်ား သုံးသပ္ၾကည့္ရန္ လိုေပသည္။
တပ္မေတာ္အေနႏွင့္ မူ ၆ ခ်က္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္ခံကာကြယ္သည္ ကေတာ့အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးေသာ ပထမအႀကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံတြင္ တပ္မေတာ္အစုအဖြဲ႕က ဖက္ဒရယ္ျပည္ ေထာင္စုဟု မသုံးစြဲေသာ္လည္း ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒသည္ ဖက္ဒရယ္မူမ်ားေပၚတြင္ ေရးဆြဲထားသည္ဟုဆိုၿပီး ဖက္ဒရယ္ ကို တဖက္က အသိအမွတ္ျပဳခ့ဲသည္။ ထုိ႔ျပင္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္မ ၄၅၇ ခုအနက္ မည္သည့္ပုဒ္မက ဖက္ဒရယ္ႏွင့္ မညီညြတ္သနည္းဟု ေထာက္ျပေဆြးေႏြးရန္ လမ္းဖြင့္ေပးခ့ဲသည္။ ဤသည္မွာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ျပတ္ ျပတ္သားသားရပ္ခံၿပီး ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္မည္ဟူ၍ သုံးႏႈန္းေျပာဆိုျခင္းမျပဳသည့္ တပ္မေတာ္၏ အေန ႏွင့္ တထစ္ေလ်ွာ့ေဆြးေႏြးရန္ လမ္းဖြင့္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သုံးသပ္ရပါသည္။
တပ္မေတာ္အေနႏွင့္ NCA ကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး NCA အေျခခံေပၚမွ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ဟု ရပ္ခံထားခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံတြင္ NCA မထိုးေသးေသာ အဖြဲ႕မ်ား (MNDAA/TNKA/AA ၃ ဖြဲ႕မွ အပ) ညီလာခံတက္ခြင့္ျပဳရင္း NCA က္ိစၥအားဆက္လက္ေဆြးေႏြးသြားရန္ သေဘာတူခ့ဲသည္။ ထုိ႔ျပင္ ထို NCA မထိုးေသး ေသာအဖြဲ႕မ်ား UPDJC ႏွင့္ပူးတြဲေကာ္မတီဖြဲ႕၍ ညီလာခံအားဦးစီးက်င္းပရာတြင္ ပါဝင္ခြင့္ျပဳေရးအားလည္းေကာင္း၊ တက္ ေရာက္သူအဖြဲ႕အားလုံး ၎တုိ႔၏အျမင္သေဘာထားမ်ားကို စာတမ္းတင္သြင္းဖတ္ၾကားခြင့္အားလည္း ခြင့္ျပဳခ့ဲသည္ဟု ဆိုရမည္။
ထုိ႔ျပင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွ ကပ္၍ သေဘာတူညီခ်က္ရရွိခ့ဲေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲမ်ားဘက္မွ ညီလာခံအဖြင့္ တြင္ေခါင္းေဆာင္ ၂ ဦး စကားေျပာခြင့္အားလည္းေကာင္း၊ ညီလာခံတြင္းေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအား ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ တိုက္ ရိုက္ထုတ္လႊင့္၍ လူထုအား ခ်ျပရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ညီလာခံတတိယေန႔မွစ၍ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ရာထူးအဆင့္အတန္းတပ္၍ ေခၚျခင္းအားလည္းေကာင္း၊ ခြင့္ျပဳမႈမ်ားတြင္ တပ္မေတာ္၏ သေဘာတူညီမႈမပါဘဲ မျဖစ္နိုင္ဟု ဆိုရပါမည္။
၂၀၁၅ ခုႏွစ္ေနွာင္းပိုင္းက ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းရွိ MNDAA/NDAA/AA အဖြဲ႕ ၃ ဖြဲ႕အျပင္ KIA တပ္မဟာ ၄ ပါ လက္နက္စြန္႔ လႊတ္ရမည္ဟု တပ္မေတာ္သေဘာထားကို ေဖၚျပခ့ဲသည္။ ၂၀၁၆ ေမလခန္႔တြင္မူ MNDAA/TNLA/AA အဖြဲ႕ ၃ ဖြဲ႕ လက္ နက္စြန္႔လႊတ္ရန္သာဆိုခ့ဲၿပီး KIA တပ္မဟာ ၄ ကို ထည့္သြင္းေျပာဆိုျခင္းမျပဳေတာ့ေပ။ လက္နက္စြန္႔ရမည္ဆိုရာ၌လည္း လက္နက္မ်ားကို သူတုိ႔ထံအပ္ႏွံရန္ မလိုအပ္ဘဲ ၾကားအဖြဲ႕တခုတြင္ အပ္ႏွံရမည္ဟု ဆိုခ့ဲသည္။ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ဆန္းတြင္မူ လက္နက္စြန္႔ရမည္ဆိုသည့္အစား လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္အား စြန္႔လႊတ္မည္ဟု ေၾကညာခ်က္ထုတ္ရန္ ေျပာင္း လဲ သေဘာထားေဖၚျပခ့ဲသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ တပ္မေတာ္ဘက္မွ မည္သည့္အခ်က္မွမေလ်ွာ့ဘဲ တင္းခံေနသည္မ်ဳိးေတာ့မဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းလဲလိုက္ေလ်ာမႈ အခ်ဳိ႕ေတာ့ရွိသည္ကို အသိမွတ္ျပဳရန္လိုပါသည္။ အားလုံးလက္ခံႏိုင္သည့္ အေျဖတခုရရွိရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာ့ ေဆြးေႏြးညိိႇ ႏႈိင္းရန္ေတာ့ လိုေပသည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ အျငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးက က်ေနာ္တုိ႔ ေလွ်ာ့ ေစ်းႏွင့္ေရာင္းနိုင္ေသာ္လည္း အေႂကြးေတာ့ မေရာင္းနိုင္ဘူးဗ်ာဟု ဆိုပါသည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္တြင္ တဖက္ႏွင့္ တဖက္ အျပန္အလွန္အသ္ိအမွတ္ျပဳရန္လိုပါသည္။ အေျဖတခုရရန္ စိတ္ရွည္ၾကဘို႔ လိုေပသည္။
လက္ရွိျမန္မာျပည္၏အေျခအေနမွာ သီရိလကၤာနိုင္ငံက့ဲသုိ႔ သုူပုန္မ်ားကို အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းနိုင္ျခင္းလည္းမရွိ။ အလားတူ ဗီယက္နမ္နိုင္ငံက့ဲေသာ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားက တိုင္းျပည္အာဏာကို သိမ္းနိုင္သည့္အေျခအေန မရွိေခ်။ ႏွစ္ ၇၀ နီးပါး ၾကျမင့္ျပီျဖစ္ေသာ ျပည္တြင္းစစ္ကို အဆံုးသတ္နိုင္ရန္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အေျဖတခုရွာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တပ္မေတာ္ရွိ စစ္အင္အား ၅ သိန္းခန္႔ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ စုစုေပါင္း၏ စစ္အင္အား ၁ သိန္းခန္႔ၾကားတြင္ သူမနာ ကိုယ္မသာ လမ္းစဥ္တရပ္ေဆြးေႏြး အေကာင္အထည္ေဖၚနိုင္ရန္အတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ညိိႇႏႈိင္း၍သင့္ေလ်ာ္ေသာ အေျဖတခုရရွိေရး ႀကိဳ းစားသြားရေပလိမ့္မည္။
လက္ရွိျငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းသည္ ခရီးမည္မ်ွေပါက္မည္ဆိုသည္ကိုႀကိဳ တင္ခန္႔မွန္းရန္ ခက္ခဲပါသည္။ခရီးေပါက္မေပါက္ ေလ်ွာက္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ေတာ့ လိုအပ္ပါမည္။ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕မည္ဟုေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္၍ မရနိုင္ပါ။အခက္အခဲမ်ားစြာကို ေက်ာ္လႊားရေပလိမ့္မည္။ ျငိမ္းခ်မ္းလမ္းကို ေလ်ာက္ၾကသည္မွာလည္း ေဖါက္ၿပီးသား လမ္းကို ေလ်ာက္ရသည္မဟုတ္ေပ။ လမ္းေလ်ာက္ရင္း ေဖါက္ရသည့္လမ္းဟု ဆိုရပါမည္။
● ျပိဳင္တူဆုတ္လွ်င္ရနိုင္ပါသည္
ဤပထမအႀကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံတြင္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝန္ၾကီးဦးေက်ာ္တင့္ေဆြအပါ တပ္မေတာ္သားအစုက အဓိက ေဇာင္းေပးတင္ျပသည္မွာ DDR လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းေရးျဖစ္သည္။ ဤညီလာခံ၏ရလဒ္အျဖစ္ တပ္မေတာ္မွ လိုလားသည္ မွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ လာမည့္ေဆြးေႏြးပြဲရလဒ္မ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္ဇယား အတိုင္း DDR လုပ္ရန္လိုလားလ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအား အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း DDR လုပ္ရန္ ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း တပ္မေတာ္အေနႏွင့္ နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွ ဝါ လႊတ္ေတာ္ဥပေဒျပဳအာဏာႏွင့္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာတြင္ ပါဝင္ေနျခင္းမွ မည္သုိ႔ဆုတ္ခြာမည္ဆို သည္ကိုေတာ့ ထည့္သြင္းေျပာဆိုျခင္းမရွိေပ။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေနေသာ ဘက္ႏွစ္ဘက္အား တဘက္တည္းဆုတ္ခြါခိုင္းက ျဖစ္နိုင္ေခ်နည္းပါးမည္ဟု ယူဆပါသည္။ မိမိအျမင္ကေတာ့ "ျပိဳင္တူဆုတ္လ်င္ရနိုင္ပါသည္"ဟုူ၍သာ သုံးသပ္ရပါသည္။
● အျခားတိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားျပႆနာ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အရပ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏သေဘာထားမ်ားရယူနိုင္ရန္ ဖိုရမ္မ်ားျပဳ လုပ္သြားရန္ျပင္ဆင္ ထားပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ အရပ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပါဝင္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ အထူးအေထြျပႆနာၾကီးၾကီးမားမားမရွိဟု ဆိုနိုင္ေသာ္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲတြင္အနိုင္မရသည့္ နိုင္ငံေရးပါတီမ်ား BGF ႏွင့္ ပသစ ေျပာင္းထားေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားျပႆနာကို အမ်ဳိးသားအဆင့္ ျပည္နယ္အလိုက္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းရန္ သင့္/မသင့္ စဥ္း စားရန္ လိုအပ္ေပမည္။
ပန္ဝါေဒသမွ ဦးဇခုန္တိန္႔ယင္းဦးစီး BGF ႏွင့္ပသစတုိ႔သည္ ပန္ဝါဖီေမာ္ေဒသတြင္လည္းေကာင္း၊ ဦးမထုေနာ္ဦးစီး ေကာင္းခါးပသစတုိ႔သည္ ေကာင္းခါးတဝိုက္တြင္လည္းေကာင္း၊ ဦးထြန္းေက်ာ္ ဦးစီး BGF ေျပာင္းထားေသာ ကလလတ ႏွင့္ ဦးသန္းစိုးနိုင္ဦးစီး ပသစေျပာင္းထားေသာ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီတုိ႔သည္ ကယားျပည္နယ္အတြင္းေဒသအခ်ဳိ႕တြင္လည္း ေကာင္း စသျဖင့္ ေဒသအလိုက္ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈရွိၾကသည့္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ ထုိ႔ျပင္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္အနိုင္မရသည့္ ျပည္နယ္အလိုက္ရွိေနသည့္ တိုင္းရင္းသား တရားဝင္နိုင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ပတ္ သက္၍၎ သူတုိ႔၏ထူးျခားခ်က္အလိုက္ထည့္သြင္းရန္ သင့္/မသင့္ကို စဥ္းစားသုံးသပ္ၾကရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။
● ညီလာခံက်င္းပေရးစီမံမႈ
ညီလာခံ တက္သုတ္ရိုက္လုပ္ရ၍ ႀကိဳဆိုဧည့္ခံေရး ေနရာခ်ထားေရးအပိုင္းမ်ားတြင္ အားနည္းခ်က္မ်ားရွိသည္။ ထိုအားနည္း ခ်က္မ်ားႏွင့္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သည္းခံနိုင္သူမ်ားအတြက္ ျပႆနာမရွိေသာ္လည္း သည္းမခံႏိုင္သူမ်ားႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ မလိုလား အပ္ေသာျပႆနာေပၚတတ္သည္ကို ယခုညီလာခံတြင္ ေတြ႕ခ့ဲရျပီျဖစ္ရာ ေနာင္ညီလာခံမ်ားတြင္ မေပါ့ဆဘဲ ဂရုတစိုက္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၾကရန္ လိုအပ္ေပသည္။
● ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ အစြန္း ၂ ဖက္
အစြန္းတဖက္ကေတာ့ ၂၁ ရာစုပင္လုံကို ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေလွာင္ေျပာင္သူမ်ားက ပင္လုံကို "ပလုံ "ဟု ဆိုၾကသည္။ ထိုသူတုိ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကို သေရာ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၂၁ ရာစုပင္လုံျငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္သည္ အားလုံးတတ္အားသမွ် ဝိုင္းဝန္းၾကရမည့္ကိစၥျဖစ္သည္။ ၂၁ ရာစုပင္လုံက်င္းပရာတြင္ ရွိေနသည့္အခက္အခဲမ်ား အၾကပ္ အတည္းမ်ားကို မည္သုိ႔ေက်ာ္လႊားၾကမည္ဆိုသည္ကို ဝိုင္းဝန္းၾကဖုိ႔လိုသည္။ ၂၁ ရာစုပင္လုံ ျငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကို ေလွာင္ ေျပာင္သေရာ္ေနျခင္းသည္ တိုင္းျပည္ကို လမ္းဆံုးသုိ႔ တြန္းပို႔ေနသက့ဲ့သုိ႔ျဖစ္သည္။
မိမိတုိ႔အေနႏွင့္ ၂၁ ရာစုပင္လုံ ဝါ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းေၾကာင္းကိုမေရြးက ထိုလမ္းေၾကာင္း အား ဝိုင္းဝန္းအားျဖည့္မႈမလုပ္ပါက "အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရး"ႏွင့္ "အျပဳတ္တိုက္ေရး"လမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ ရွိၿပီး စစ္ပြဲမ်ားၾကားတြင္ တိုင္းျပည္လည္း တိုးတက္နိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
အစြန္းတဖက္ကေတာ့ သီရိလကၤာလို အျပဳတ္တိုက္ပါဆိုေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုသူမ်ားသည္ အႏွစ္ ၇၀ နီးပါးၾကာခ့ဲျပီျဖစ္ သည့္ အျပဳတ္မတိုက္နိုင္ခ့ဲသည့္ တိုင္းျပည္အေျခအေနကို မွန္ကန္စြာ ထည့္သြင္းမတြက္ခ်က္နိုင္ၾကဘဲ စိတ္ကူးယဥ္ေန ၾကသူမ်ား လက္ေတြ႕ႏွင့္ကင္းကြာေနသူမ်ားဟု ဆိုရေပမည္။ အႏွစ္ ၇၀ နီးပါးၾကာျမင့္ၿပီဖစ္ေသာ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ နလံ မထူနိုင္သည့္ တိုင္းျပည္အေျခအေနကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုအပ္ေပသည္။
ျပင္းထန္ေသာပဋိပကၡမ်ားအား ေစ့စပ္ညိိႇႏႈိင္းမႈမ်ားေျဖရွင္းနိုင္ခ့ဲသည့္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားသည္ ေတာင္အာဖရိကအပါ နိုင္ငံတကာတြင္လည္းရွိေနသည္ျဖစ္ရာ မိမိတုိ႔နိုင္ငံတြင္လည္း ေစ့စပ္ညိိႇႏႈိင္းမႈမ်ား ေကာင္းမြန္စြာျပဳလုပ္နိုင္ပါက ရလဒ္ေကာင္း မ်ား ထြက္နိုင္သည့္အလားအလာရွိသည္ဟု သုံးသပ္ရေပသည္။
● အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးနွင့္အေျခခံရမည့္သေဘာထား
လက္ရွိ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ေနေသာဘက္အားလုံးမွာ အျမင္အယူဆ မတူကြဲျပား၍ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡအထိျဖစ္ပြားေနေသာ အဖြဲ႕မ်ားျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ၂၁ ရာစုပင္လုံတြင္ ေဆြးေႏြးညိိႇႏႈိင္းၾကရမည္မွာ ထိုမတူေသာ သေဘာထားမ်ားၾကား ကြာဟခ်က္ၾကီးမားမႈကိုေလွ်ာ့ခ်ရန္လိုၿပီး တူညီေသာဘုံသေဘာတူညီခ်က္မ်ားရရွိေအာင္ ႀကိဳးပမ္း သြားၾက ရန္လိုအပ္ေပသည္။
ထိုသုိ႔ေသာအေျခအေနေအာက္တြင္ မတူေသာအျမင္မ်ားကို အခ်က္အလက္အက်ဳိ းအေၾကာင္းျပည့္စုံစြာျဖင့္ တင္ျပေဆြး ေႏြးၾကရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ထုိ႔ျပင္ သေဘာထားကို တဖက္က ေလးစားစြာနားေထာင္ၿပီး မတူသည့္အျမင္မ်ားကို အက်ဳိ း အေၾကာင္းအခ်က္အလက္ျပည့္စုံစြာျဖင့္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကရန္ လိုအပ္ေပသည္။
ထိုသုိ႔မဟုတ္ဘဲ မိမိႏွင့္အျမင္မတူသည္ႏွင့္ ထိုးႏွက္ ပုတ္ခတ္တိုက္ခိုက္ၾကျခင္းမ်ားကို ေရွာင္ရွားၾကရန္လိုသည္။ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံတင္သာမက လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ေျခလွမ္းတိုင္း လုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းတြင္ မတူေသာအျမင္မ်ားကို ပုတ္ခတ္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားၾကရန္လိုအပ္သည္။ မတူေသာအျမင္မ်ားကို အက်ဳိးအေၾကာင္းသင့္ အခ်က္ အလက္ ခိုင္ခိုင္လုံလုံႏွင့္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္သာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို တည္ေဆာက္နိုင္ေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔သုိ႔မဟုတ္ဘဲ လူပုဂၢိဳလ္အရ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ျခင္းအပါ တဖက္၏အယူအဆအျမင္ကို ပုတ္ခတ္တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ားသည္ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးမွ လြဲေခ်ာ္ေနသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စုိး)