မင္းဗညား - ခဏေလး
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၆
၁။
အိမ္ေရွ႕မွာ အျဖဴေရာင္ကားေလးတစီး ထိုးရပ္လာသည္။ ကားေလးတစီး အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုးရပ္ လိုက္သည္မွာ မထူးျခားေသာ္လည္း ကားေလးကိုေမာင္းႏွင္လာတဲ့လူႀကီးဆီမွာ ကံၾကမၼာက ေဆာင္ ပါးလိုက္တဲ့ အမိန္႔စာေတြ တေပြ႔တပိုက္ ပါလာတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေရွ႕ေျပးဆရာမွ မသိခဲ့ဘူး။
အကယ္၍မ်ား ေရွ႕နိမိတ္ေဟာ ဆရာေတြမ်ားသိခဲ့ရင္ ထိုကားေလးကို အိမ္ေရွ႕အေရာက္ မပို႔ မိေအာင္ မိသားစုေတြဆုေတာင္းေနမိမွာအမွန္ပါ။ အကယ္၍မ်ားသိခဲ့ရင္ ဒီအိမ္ေလးမွာရွိတဲ့ မိသားစု ေတြလည္း အေဝး တစ္ေနရာကို ခဏေလာက္ေျပးထြက္သြားမွာ အမွန္ပါ။ အကယ္၍မ်ား . . .။
၂။
အသက္ ၁၄ ႏွစ္ေလာက္သာရွိေသးတဲ့ ကေလးငယ္တဦးက အိမ္ေရွ႕ကို ကားေလးထိုးရပ္ လာတာျမင္ေတာ့ အံ့ၾသႀကီးစြာ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူရွိေနတဲ့ေနရာေလးနဲ႔ သူ႔အိမ္ရွိရာဆီက အလွမ္း ကြာေဝးေနေသးေပမယ့္ ဒီကားေလးက သူတို႔ အိမ္ကိုလာသည္ဟုသာ စိတ္ထဲ၌ခံစားမိလိုက္သည္။
ကေလးငယ္က ေရေျမာင္းအတြင္းမွာရွိတဲ့ တီေကာင္ေလးေတြကို လက္ထဲအသင့္ပါတာတဲ့ ဇကာေလးနဲ႔ စစ္ရင္းအိမ္ေရွ႕မွာ ကားေလးတစ္စီးထိုးရပ္လိုက္တာကို ေတြ႔လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ မေရွး မေႏွာင္းပါဘဲ ခႏၶာကိုယ္ေလးေတြ တြန္႔လြန္းေနေအာင္ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ ေရေျမာင္းအတြင္းက တီ ေကာင္ေလးေတြကို ဇကာနဲ႔ အားျပင္းျပင္းတခ်က္ ထုိးစစ္လိုက္ၿပီး ကားေလးရပ္ထားတဲ့ အိမ္ဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ႔လက္ထဲမွာလည္း အိမ္ကငါးေလးေတြကို ေကၽြးဖို႔အစာက လံုေလာက္ေနတာ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။
၃။
အိမ္ရွင္မတဦးအေနနဲ႔ တေန႔တာအလုပ္ေတြ ရႈပ္ေထြးေနရင္းၾကားမွ အိမ္ေရွ႕မွာ ကားေလး တစီးထိုးရပ္လာသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။ အိမ္ကိုဧည့္သည္လာသည္ဆိုသည္မွာ ေသခ်ာ သေလာက္ရွိ သည္ဟုလည္း စိတ္ထဲမွာ ေတြးထင္လိုက္သည္။
ယခင္ကဆိုလွ်င္ သူတို႔အိမ္ကေလးကို ေမာ္ေတာ္ကားႏွင့္မွမဟုတ္ စက္ဘီး၊ ဆိုက္ကား၊ ဆိုင္ ကယ္အျပင္ ေျခလ်င္ျဖင့္ပါ တဦးမဟုတ္တဦး လာလည္ၾကလ်က္ရွိေနသည္ေၾကာင့္ အိမ္ကိုဧည့္သည္ လာေရာက္သည္မွာေတာ့ ထူးထူးျခားျခားမဟုတ္ေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဧည့္သည္လာရင္ ဧည့္ခံေန က်ျဖစ္သည့္ ေကာ္ဖီပန္းကန္ေလးကို အသင့္ျပင္ဆင္ထား လိုက္ေသးသည္။ သို႔ေပမယ့္ ယခုဧည့္ သည္သည္ သူတို႔မိသားစုေလးအတြက္ အထူးခြင့္ေရးအေနျဖင့္ ကံၾကမၼာကေစလႊတ္လိုက္သည့္ နတ္ ဆိုးတပါးဆိုသည္ကိုေတာ့ သူတို႔ေတြ သိႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။
၄။
သူက ဒီအိမ္ေလးရဲ႕ အိမ္ဦးသခင္ျဖစ္သည္။ သူက သတင္းသမားအလုပ္ႏွင့္ အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္းျပဳကာ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ မဂၢဇင္းေပါင္းစံုတြင္လည္း စာေပအမ်ဳိးအစားေပါင္းစံုကို ေရးသားေလ့ ရွိသူျဖစ္သည္။ သူသည္ခရီး သြားလာခ်ိန္သာမ်ားသည္။ ဒီလိုေန႔မ်ဳိး သူအိမ္မွာရွိေနသည့္ရက္က တလ တြင္တပတ္ေလာက္ပင္ ရွိမည္ထင္သည္။ သူသည္ ဆိုင္ကယ္ေလးတစီးႏွင့္ ရန္ကုန္ကေန ျမန္မာျပည္ အႏွံ ခရီးၾကမ္းႏွင္ေနၾကလည္းျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔သြားလာျခင္းသည္ကိုက သူ႔အတြက္ကုန္ၾကမ္းေလး ေတြ ရေနတတ္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
သူက စာေရးစားပြဲမွာစာေရးေနတုန္း အိမ္ေရွ႕မွာ ကားတစီးထိုးရပ္လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရ သည္။ ထိုကားေလးက အိမ္ေရွ႕မွာ စနစ္တက်ရပ္လိုက္အၿပီး ကားေမာင္းလာသူမွ ဆင္းလာသည္။ ကားေပၚတြင္လည္း ကားဆရာတဦးတည္းသာျဖစ္သည္။
“ဆရာခင္ရွိလားခင္ဗ်” လို႔လည္း အိမ္ေလးထဲကိုၾကည့္ရင္း ႏႈတ္မွသာယာစြာေခၚေနျခင္းေၾကာင့္ သူက ေရးလက္ စျဖစ္တဲ့စာကိုခဏရပ္ထားၿပီး “ေအးရွိတယ္ေလ၊ ဘယ္သူလဲ၊ လာအိမ္ထဲဝင္ေလ” ဟု ဖိတ္ မံသက ျပဳလိုက္ သည္။
၅။
ကားေမာင္းသူက အိမ္ေပၚေရာက္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ ဟိုဒီၾကည့္ရႈရင္း သူ႔ကုိယ္သူ “ကၽြန္ေတာ္ က စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဗိုလ္မွဴး...ပါ” ဟုအစခ်ီ၍ မိတ္ဆက္စကားဆိုေနသည္။ ထိုအခ်ိန္ ငါးစာ အတြက္တီ ေကာင္ေလးေတြ ဖမ္းေနသည့္ကေလးငယ္ကလည္း အိမ္ေပၚသို႔ေရာက္လာၿပီး သူ႔ ငါး ကေလးေတြထားတဲ့ေနရာေလးမွာ ဟုိသည္လုပ္ရင္း ကေလးသဘာဝ ဧည့္သည္နားမွာ ရစ္သီသီ လုပ္ ေနသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာအလုပ္ရႈပ္ေနသည့္အိမ္ရွင္မက အိမ္ေရွ႕သို႔ထြက္လာၿပီး ဧည့္သည္အတြက္ “အပူလား အေအးလား”ဟု ေမး လိုက္သည္။
သူကေတာ့ ေဆးလိပ္ျပာခြက္ထဲက ေသာက္လက္စ ဂ်က္ကမၻာေဆးေပါလိပ္ အတိုေလးကို မီးညိႇလိုက္ရင္း ဧည့္သည္ျဖစ္သူႏွင့္စကားေျပာေနသည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ။ ထိုဧည့္သည္ ျဖစ္သူမွ အေၾကာင္းအရာအျပည့္အစံုကို အိမ္ထဲ၌ေျပာခ်င္ပံုမေပါက္ဘဲ တေနေနရာဆီသို႔သာ သူႏွင့္ အတူလိုက္ခဲ့ရန္ ေခၚေနသည္။ သူကလည္း လိုက္ခဲ့မယ္ဆိုၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ကတိေပးလိုက္ သည္။ အိမ္ရွင္မႏွင့္ ကေလးငယ္ျဖစ္သူတို႔ကလည္း ခါတိုင္းလိုပင္ဧည့္သည္ႏွင့္ အျပင္ခဏလိုက္သြား ၿပီးပါက ျပန္လာမယ္ဟုသာ ထင္ထားမိခဲ့သည္။
သူလြယ္ေနက် အျပာေရာင္လြယ္အိတ္ေလးကိုလြယ္ရင္း ဦးထုပ္ကိုေဆာင္းကာ အပူဒဏ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ သူတပ္ေနက် ေနကာမ်က္မွန္ကိုဝတ္ဆင္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မိသားစုဘက္ကို လွည့္ ကာ “ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔ျပန္လာခဲ့မယ္” ဟု ဆိုသည့္စကားတခြန္းကိုသာ တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္ သည္။ ဧည့္သည္ျဖစ္သူကလည္း “အစ္မေရ ဆရာခင့္ကို ေမးစရာေလးရွိလို႔ ခဏေလး ေခၚသြားမွာပါ ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိခ်င္တာေလးေတြ ေမးျမန္းၿပီးရင္ ျပန္လာပို႔ေပးပါ့မယ္” ဟု အိမ္ရွင္မျဖစ္သူကို ေခၽြးသိပ္စကားဆိုလိုက္သည္။
သုိ႔ေသာ္အိမ္ရွင္မျဖစ္သူက သူ၏ရင္ဘတ္ႏွလံုးသားေနရာဆီက ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ရုတ္ တရက္ “ထိတ္ခနဲ” ခုန္လိုက္တာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ကေလးငယ္ကေတာ့ ကားေပၚ လိုက္ပါ သြားသည့္ ဖခင္ျဖစ္သူကိုေငးၾကည့္ေနရင္း လက္ျပႏႈတ္ဆက္ကာ အျပန္မုန္႔ဝယ္လာရန္ မွာေနသည္။ ကားမွန္ကအျပည့္ပိတ္ထားသည့္အတြက္ သူကေတာ့ ကေလးငယ္ေလးရဲ႕ စကားသံတို႔ကို မၾကားႏိုင္ ေတာ့ေပ။
သူကေတာ့ အမွန္တရားတခုအတြက္ ရင္ဆိုင္ဖို႔အသင့္ရွိေနသည့္ အမူအရာမ်ားစြာျဖင့္ ရွိလို႔ ေနေလသည္။ ခဏေလးဟု ခြဲခြာခဲ့ရသည့္ သူတို႔အိမ္ဦးသခင္သည္ ထိုအခ်ိန္မွစတင္ေရတြက္ေသာ္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၇ ႏွစ္ခန္႔ၾကာမွပင္ မိသားစုႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုခြင့္ ရရွိေလေတာ့သည္။
သူတို႔မိသားစုေလးလို အမွန္တရားတစ္ခုအတြက္ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့ဘဝေတြ မေရမတြက္ ႏိုင္ ေအာင္ မ်ားျပားခဲ့မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေခတ္ထိုကာလက ထိုကဲ့သုိ႔ ခဏေလးပါဟု ေျပာဆိုေခၚ ယူခံရတဲ့ မိသား စုေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ့ပါသည္။ ခဏေလးမွသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၇ႏွစ္ ၁၀ႏွစ္ ၁၅ . . . ၂၅ . . . ၃၅ . စတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္စီရင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အာဏာေတြကို လူတစုက ဖန္တီးခဲ့ေလ ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မင္းဗညား
၃.၁၀.၂၀၁၆
ျပည္တြင္း၌ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးႀကီးစိုးသည့္ေခတ္ကာလက မ်ားစြာေသာမိသားစုမ်ားထံမွ ခဏေလး ပါဟုေျပာဆို၍ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ခံခဲ့ၾကရသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္ မိသားစုဝင္မ်ားသို႔ ဦး ညြတ္လ်က္ အမွတ္ တရေရးဖြဲ႔ပါသည္။