ဇာဝါရီ - ျပည္သူ႔ႏွလံုးသားထဲ အစဥ္ရွင္သန္ေနသူ

(မိုုးမခ) ေအာက္တိုုဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၆

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္က ထိုင္းႏိုင္ငံ (ျမန္မာအမ်ားစုအေခၚ ယိုဒယားျပည္) ကို ေရာက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ဘဝမွာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ဒုတိယအိမ္ (ႏိုင္ငံ) ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ထိုင္းႏုိင္ငံကို ၁၉၈၉ ႏွစ္လယ္ပိုင္းေလာက္မွာ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ေရာက္ရွိသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက လူက ငွက္ဖ်ားေရာဂါနဲ႔ သတိေမ့ ေသလုေမ်ာပါး - ထိုင္းနယ္စပ္ မဲေဆာ့ၿမိဳ ႔ကို ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ေဆးကုသဖို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့တာ။

ေရာဂါသက္သာ သတိရလို႔ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရႊသိုင္းႀကိဳး ေရႊနားကြပ္ အျဖဴေရာင္ စစ္ဝတ္စံုနဲ႔ တည္ၾကည္ခန္႔ျငား၊ ဥပဓိရုပ္ေကာင္းလွတဲ့ ဘုရင္ႀကီးရဲ ႔ ဓါတ္ပံုႀကီးက မိမိ့ဦးေခါင္းထက္ နံရံမွာ။ ေနာက္ေတာ့ မိိမိကို ခိုလံႈေနထိုင္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ထိုင္းမိသားစု (ေမြးစားမိဘေတြ) အိမ္ဦးခန္း၊ ဧည့္ခန္းေတြမွာ တရုိတေသ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ ေတာ္ဝင္မိသားစုပံုေတြနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ရင္းႏီွးလာခဲ့တယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ထုိင္းႏိုင္ငံတဝွမ္း ေနရာတိုင္းမွာ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ ႔ ရုပ္ပံု၊ ဓါတ္ပံု၊ ရုပ္ထုေတြကို ေရွာင္ဖယ္မျမင္ခ်င္လို႔မရ။ ဘုရားနဲ႔ တဂိုဏ္းထဲထား ကိုးကြယ္ၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီနယ္စပ္ၿမိဳ ႔ကေလးမွာ ခိုလံႈခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ေမြးစားမိဘေတြ၊ အမ်ဳိးေတြ၊ အသိမိတ္ေဆြေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီဘုရင္ႀကီးက နန္းတက္ခ်ိန္ကေန ဒီေန႔အထိ သူ႔ဘုန္းတန္းခိုး ၾသဇာတကၠမ အရွိန္အဝါနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရး၊ ႏိုင္ငံတဝွမ္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး စီမံကိန္းေျမာက္မ်ားစြာကို ကိုယ္တိုင္ကြင္းဆင္းေလ့လာစံုစမ္း၊ အစီအစဥ္မ်ား စမ္းသပ္ေရးဆြဲ၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ။ ဒီအတြက္ ထိုင္းႏုိင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ

ရင္ထဲအသည္းႏွလံုးထဲက ခ်စ္ခင္ေလးစား ၾကည္ညိဳေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ညေနပိုင္း TV သတင္းထုတ္လႊင့္ခ်ိန္မွာ လက္ထဲမွာ ေျမပံုကားခ်ပ္၊ ေဆာက္လုပ္ေရး ပံုၾကမ္းစာရြက္ေတြ၊ မွတ္စုစာအုပ္နဲ႔ ကင္မရာလည္းပင္ခ်ိတ္ကာ ေဝးလံေခါင္ပါး ေက်းလက္ေဒသေတြကို မိုးထဲေေလထဲ ခရီးၾကမ္းေတြ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေအာက္ေျခလႊာ ေတာသူေတာင္သားေတြနဲ႔ တရင္းတႏီွးေတြ႔ဆံု၊ စကားေျပာဆိုေမးျမန္း ကြင္းဆင္းသြားလာေနတဲ့ ဘုရင္ႀကီးရဲ ႔ လႈပ္ရွားသြားလာ လုပ္ကိုင္ေနတာကို အၿမဲၾကည့္ျဖစ္တယ္ (ဗိုလ္ရႈပ္ေတြ ဖ်က္ဆီးလို႔ ကုန္ေကာက္စရာမက်န္တဲ့ ျမန္မာျပည္က ဗိုလ္ရႈပ္ခင္ညႊန္႔၊ ေခါင္းေရွာင္တခ်ဳိ ႔လို သတင္း Photo-Op အတြက္ တတ္ေယာင္ကား အာဖ်ံကြီး အာရႊီး ဟန္ျပလုပ္တာမ်ဳိး မဟုတ္)။ မိမိ ဘုရင့္စည္စိမ္၊ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို အသံုးခ်ၿပီး မ်ားစြာေသာ ႏိုင္ငံဖြံ႔ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းေတြကုိ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် စံုစမ္းေလ့လာ၊ စမ္းသပ္ႀကံစည္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္လို႔ ျပည္သူေတြက ယံုၾကည္လက္ခံၾကတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးလုပ္လုပ္ အျပစ္ရွာ၊ ေဝဖန္ဆန္႔က်င္သူေတြ ရွိစၿမဲ မဟုတ္လား - ပေဒသရာဇ္၊ အာဏာရွင္ ဘုရင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္သူ လူနည္းစုကေတာ့ ဘုရင္ႀကီး၏ တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိး စြမ္းေဆာင္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ၊ တခမ္းတနား ထုတ္လႊင့္တင္ျပတာကို ဘုရင့္ေကာင္စီရဲ ႔ ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ီေရးသက္သက္ ျဖစ္တယ္လို႔ တီးတိုးေဝဖန္ေျပာဆိုၾကတယ္။ အဲဒီလို မထီမဲ့ျမင္ ေျပာဆိုမႈေတြကို ဟန္႔တားဖုိ႔ တရားဝင္ ျပဌာန္းထားတဲ့ Lèse majesté ဥပေဒေၾကာင့္ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ ေတာ္ဝင္မိသားစုအေပၚ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုေဝဖန္မႈေတြ မရ (ေရႊျပည္မွာေတာ့ ဟိုးစစ္ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းက ၾကည္ညိဳစရာတကြက္ မရွိတဲ့ ဗိုလ္ရႈပ္ေတြကို ရႈတ္ခ်ေျပာဆိုမိရင္ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကည္ညိဳပ်က္မႈ ပုဒ္မမ်ဳိးနဲ႔ တရားမဲ့ ဖမ္းဆီးတာမ်ဳိးေပါ့)။ ဒီအတြက္ လူ႔အခြင့္အေရးအုပ္စုေတြက အဲဒီဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကတယ္။

ဒါကို ... ေတြ႔ျမင္သိရသေလာက္ေတာ့ ေခတ္ပညာတတ္ နဲ႔ ၿမိဳ ႔ေန လူတန္းစားေတြက ပေဒသရာဇ္ အာဏာရွင္ဘုရင္စနစ္ကို ရာႏႈန္းျပည့္ မေထာက္ခံခဲ့ၾက၊ တခ်ိန္က ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေရွ ႔ကဘုရင္မ်ားနဲ႔ မတူကြဲျပား - ပညာ၊ သီလ၊ သမာဓိနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး တိုင္းႏုိင္ငံနဲ႔ ျပည္သူေတြအက်ဳိးအတြက္ လက္ေတြ႔က်က်၊ မွ်မွ်တတ စြမ္းေဆာင္လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ဘုရင္ႀကီးကိုေတာ့ ၾကည္ညိဳေထာက္ခံၾကတယ္။ ပညာတတ္ေတြ အႏွစ္သက္ဆံုးက ဘုရင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ဒီဇိုင္းေရးဆြဲ တည္ေဆာက္ေပးခဲ့တဲ့ အဆင့္ျမင့္ ပညာေရး တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ေက်ာင္းမ်ား၊ နန္းသက္တေလွ်ာက္ ပညာေရးေထာက္ပံ့မႈမ်ား နဲ႔ ပညာေရးဘြဲ႔လက္မွတ္မ်ားကို ခ်ီးေျမွာက္ေပးအပ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

ဟိုတခ်ိန္ အာဏာရွင္ဗိုလ္ေနဝင္းလက္ေအာက္ အေမွာင္တိုက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့စဥ္ သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ကန္႔သတ္ပညာေရးေၾကာင့္ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏိုင္ငံဆုိတာ ျမန္မာဘုရင္ေတြ နယ္ခ်ဲ ႔သိမ္းပိုက္ ဗိုလ္က်ခဲ့တဲ့ ဆူခိုထိုင္း၊ ဇင္မယ္၊ အယုဒၵရ ဆိုတဲ့ ယိုဒယားႏိုင္ငံ၊ ပိတ္ပင္ထားတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံထက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတဲ့ ထိုိင္းႏိုင္ငံနဲ႔ တိုင္းေရးျပည္ေရး အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ဘုရင္ႀကီးအေၾကာင္း ၁၉၈၉ ႏွစ္ကာလအထိ ထူးထူးေထြေထြ ဗလာနိတိၱ မသိခဲ့။

ေတြ႔ျမင္သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ အဆေပါင္းမ်ာစြာ ေရွ ႔ေရာက္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေနၿပီ။ ေခတ္မီ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံသစ္ကို မင္းတုန္မင္းနဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ ဘုရင္ႀကီးဘူမီေဘာတို႔၏ အဘိုးေတာ္ ရာမဘုရင္ (၅) ခ်ဴလာေလာင္ကြန္မင္းႀကီး စခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီအခ်ိန္ကာလမွာ ဗမာဘုရင္ေတြက “သူကၽြန္မခံၿပီ” ဟစ္ေၾကြးကာ ဒုတ္ဒါးလက္နက္နဲ႔ မိုက္မိုက္မဲမဲ တကြဲတျပား ေသနတ္အေျမွာက္မ်ားနဲ႔ နယ္ခ်ဲ ႔လာတဲ့ အဂၤလိပ္ကို အန္တုေနခ်ိန္။ ႏိုင္ငံတကာအေရး ဂဃနဏ မသိမေလ့လာဘဲ မာန္တက္ေနတဲ့ ျမန္မာဘုရင္ေတြ ခြက္ခြက္လန္ စစ္ရႈံး၊ ကိုလိုနီကၽြန္လက္ေအာက္ ေရာက္ေနခ်ိန္ အာရွတိုက္နယ္ေျမကို က်ဴးေက်ာ္နယ္ခ်ဲလာတဲ့ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္တို႔နဲ႔ အေပးအယူလုပ္ၿပီး ဆိုင္ယမ္ (Siam) - ထိုင္းႏုိင္ငံကို လြတ္လပ္တဲ့တိုင္းႏုိင္ငံ၊ စစ္မဲ့ဇုန္အျဖစ္ ကာကြယ္ထားရွိခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ရာမဘုရင္ (၅) က အပတ္တကုတ္ႀကိဳးပမ္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်ဴလာေလာင္ကြန္ဘုရင္ႀကီးကိုလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကို ထူေထာင္ခဲ့သူ ဗိသုကာဖခင္ႀကီးလို႔ ထိုင္းျပည္သူေတြ ကိုးကြယ္ဂါရဝ ျပဳၾကတာကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္တယ္။

ကံကုန္သြားတဲ့ ဘုရင္ႀကီး ဘူမိေဘာရဲ ႔ သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းကို ဆက္ေျပာရရင္ အဘိုးေတာ္ ခ်ဴလာေလာင္ကြန္ရဲ ႔ ထီးနန္းအေမြဆက္ခံ သားေတာ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ရာမဘုရင္ (၆) နဲ႔ (၇) တုိ႔ လက္ထက္မွာေတာ့ ထူးျခားတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ မရွိသေလာက္ပါ။ ေနာက္ အဲဒီအခ်ိန္ကာလ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲမ်ားနဲ႔အတူ ႀကီးထြားလာတဲ့ ဖက္ဆစ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ အႏၱရာယ္၊ ပေဒသရာဇ္ ဘုရင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္မႈေတြေၾကာင့္ ၁၉၃၂ မွာ ထိုင္းတပ္မေတာ္က ပထမအႀကိမ္ စစ္အာဏာသိမ္းကာ (ဒီေန႔အထိ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈ (၁၂ ႀကိမ္) ရွိခဲ့ၿပီ) အၾကြင္းမဲ့ အာဏာရွင္ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္ကို ဖ်က္သိမ္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့ ရာမဘုရင္ (၇) ကို ၾသဇာအာဏာမဲ့ စည္းမ်ဥ္းခံဘုရင္စနစ္နဲ႔ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႔သတ္လိုက္တယ္။

ေန႔ခ်င္းညခ်င္း အခြင့္အေရးေတြဆံုးရႈံး၊ အာဏာရူးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အားၿပိဳင္ အာဏာလြန္ဆြဲမႈေတြ၊ မေရရာတဲ့ နန္းတြင္းႏိုင္ငံေရး အရႈပ္အေထြးေတြေၾကာင့္ ရာမဘုရင္ (၇) ဖရဂ်ဒီပုတ္ အဂၤလန္ႏုိင္ငံကို ေဆးကုသဖို႔ဆိုၿပီး ေရွာင္တိမ္ကာ အဲဒီမွာ ထီးနန္းစြန္႔လႊတ္၊ ကံကုန္နတ္ရြာစံတယ္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ ရာမဘုရင္ (၇) မွာ ထီးနန္းအရိုက္အရာ ဆက္ခံဖို႔ သားေတာ္ မရွိ၊ ထီးနန္းဆက္ခံခြင့္ရွိိတဲ့ ညီေတာ္ အိမ္ေရွ ႔စံမင္းသားျဖစ္သူ မဟီေဒါ အဒူရာဒက္ - ရာမဘုရင္ (၈) နဲ႔ (၉) တို႔၏ ဖခမည္းေတာ္မွာလည္း ၁၉၂၉ ခုႏွစ္ကတည္းက ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေတာ့ ရာမမင္းဆက္ျဖစ္တဲ့ မင္းသားမဟီေဒါရဲ ႔ သားေတာ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ အသက္ (၉) ႏွစ္အရြယ္ အာနႏၵာ မဟီေဒါ ကို စစ္အစိုးရ နဲ႔ နန္းတြင္းေကာင္စီက ထီးနန္းအရိုက္အရာ ဆက္ခံဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံၾကတယ္။

ဘုရင္ျဖစ္ဖို႔ ကုသိုလ္ကံပါလာတဲ့ အနႏၵာ မဟီေဒါ နဲ႔ ဘူမိေဘာ အဒူရာဒက္တို႔ ဘဝ အစ-အဆံုးက စိတ္ဝင္စားစရာ -- ခ်က္ကရီ ရာမမင္းဆက္ အနႏၵာ မဟီေဒါ နဲ႔ ဘူမီေဘာ အဒူယာဒက္တို႔က ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း ရာမဘုရင္ (၇) ရဲ ႔ ညီေတာ္ - ရာမဘုရင္ (၅) ခ်ဴလာေလာင္ကြန္း၏ သားေတာ္ (နံပတ္ ၆၉ ေယာက္ေျမာက္) စုန္ခလာၿမိဳ ႔စား မင္းသား မဟီေဒါ အဒူရာဒက္ရဲ ႔ သားေတာ္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေခတ္သစ္ဘုရင္စနစ္ကို စံခ်ိန္တင္ ေျပာင္းလဲမယ့္ ဘူမိေဘာ အဒူရာဒက္ ကို မင္းသားမဟီေဒါ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွာ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး (Public Health) ဘြဲ႔ တက္ေရာက္ေလ့လာေနခ်ိန္၊ မင္းသမီး မိဖုရား ျဖစ္လာတဲ့ သာမန္အရပ္သူ - သူနာျပဳဆရာမေလး ဆန္ဝမ္တို႔မွ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၅) ရက္ေန႔မွာ Cambridge (Mt. Auburn) ေဆးရံုမွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္ (အေမရိကန္ႏိုင္ငံ တည္ဆဲဥပေဒအရ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္ရွိိတယ္)။

ဒီလိုနဲ႔ မင္းသားမဟီေဒါ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးဘြဲ႔လက္မွတ္ ရရွိိၿပီးေနာက္ ၁၉၂၈ ခုႏွစ္မွာ မိသားစု ထိုင္းႏုိင္ငံကို ျပန္သြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဖခင္ျဖစ္သူက သင္ၾကားေလ့လာခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္ေနရင္ တႏွစ္အၾကာမွာ ရုတ္တရက္ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘူမိေဘာ က (၂) ႏွစ္သား။ ဖခင္ႀကီး ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံေရး မတည္မၿငိမ္၊ နန္းတြင္းပုန္ကန္မႈေတြ၊ အာဏာဖီဆန္မႈေတြ၊ အရႈပ္အေထြး အႏၱရာယ္ေတြေၾကာင့္ ကေလး (၃) ေယာက္ မုဆိုးမ မယ္ေတာ္ႀကီးက ၁၉၃၃ ခုႏွစ္မွာ သားသမီးေတြကိုေခၚကာ ဥေရာပႏိုင္ငံ ဆြယ္ဇလန္ႏိုင္ငံသို႔ တိမ္ေရွာင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ဘူမိေဘာတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အဆင့္ျမင့္ေဘာ္ဒါေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ၾကားၾကတယ္။

၁၉၃၅ မွာ ဦးေလးေတာ္ ရာမဘုရင္ (၇) ထီးနန္းစြန္႔ နတ္ရြာစံလို႔ အသက္ (၉) ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ ဘူမိေဘာရဲ ႔ ေနာင္ေတာ္ အနႏၵာ မဟီေဒါ ကို ထိုင္းႏိုင္ငံကိုျပန္ ထီးနန္းလက္ခံဖို႔ အုပ္ခ်ဳပ္စစ္အစိုးရနဲ႔ ဘုရင္ေကာင္စီက ေတာင္းဆိုေပမယ့္ မယ္ေတာ္မိဖုရားႀကီး နဲ႔ သားသမီးေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ခ်က္ခ်င္းမျပန္ႏိုင္ေသးဘဲ ဒုတိယကမာၻစစ္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္အတြင္း အဆံုးသတ္ေတာ့မွ ျပန္ၾကၿပီး၊ အသက္ (၁၂) ႏွစ္အရြယ္ သားေတာ္ႀကီး အနႏၵာ မဟီေဒါ နန္းတက္၊ ရာမဘုရင္ (၈) ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဘုန္းႀကီးၿပီး သက္မရွည္ရွာတဲ့ ရာမဘုရင္ (၈) မွာ ယေန႔တိုင္ အေျဖမရွိ မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ သူ႔အိပ္ခန္းထဲမွာ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၉) ရက္ေန႔မွာ နတ္ရြာစံခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ ဘုရင္ႀကီး ဘူမိေဘာ က အဲဒီအခ်ိန္ နန္းတြင္း နဲ႔ စစ္တပ္ အရႈပ္အေထြး၊ အေမရိကန္ စီအိုင္ေအ သပ္လွ်ဳိမႈေတြနဲ႔ ေနာင္ေတာ္အနႏၵာ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံရတာ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့တယ္။

ကစားေဖာ္ကစားဖက္ အလြန္ခ်စ္ရတဲ့ ေနာင္ေတာ္ကို ရုတ္တရက္ ဆံုးရႈံးခဲ့ၿပီး ရက္ (၁၀၀) ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈကာလ မျပည့္မီ၊ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ပညာေရးကိုဆက္ဖုိ႔ ဆြစ္ဇလန္ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ရာမမင္းဆက္ (၉) အျဖစ္ နန္းတက္ရမယ့္ မင္းသားေလး ဘူမိေဘာ က အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး၊ တရားဥပေဒေရးရာတုိ႔ကို နားလည္တက္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ အေစာပိုင္း ေလ့လာသင္ယူေနတဲ့၊ သူ အလြန္စိတ္ဝင္စား ႏွစ္ၿခိဳက္တဲ့ ဂီတ၊ သိပံၸ တကၠေနာ္ေလာ္ဂ်ီ ဘာသာရပ္ေတြအစား ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ တရားဥပေဒေရးရာေတြကို ေျပာင္းလဲသင္ယူေတာ့တယ္။ ဆြစ္ဇလန္မွာ ပညာသင္ၾကားယူေနခ်ိန္ ဦးေလးျဖစ္သူ ဘုရင္ခံေကာင္စီ အႀကီးအကဲ မင္းသားႀကီးရန္စစ္ က ေခတၱအာဏာယူ ေစာင့္ေရွာက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလမွာ မင္းသားႀကီး အစီအစဥ္နဲ႔ အေစာပိုင္း ဘုရင္အာဏာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို မ်ားစြာကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကို အာဏာမွဖယ္ရွားၿပီး ဘုရင္အာဏာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြေပးမယ့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ အစားထိုးဖို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းတယ္။

ဒီလို မေရမရာ၊ မတည္ၿငိမ္ေသးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြကို အေဝးေျမမွာ ပညာသင္ၾကား၊ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာၿပီးေနာက္ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ၊ ပညာတတ္ ဘုရင္ေလးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ထိုင္းႏုိင္ငံကို ၁၉၅၀ ႏွစ္စမွာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီး၊ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ ေတြ႔ျမင္ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ ေဆြမ်ဳိးမကင္း၊ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံဆိုင္ရာ ထိုင္းသံအမတ္ႀကီးရဲ ႔ သမီး ခ်စ္သူ ဆီရီေခတ္ မင္းသမီးေတာ္နဲ႔ ထီးနန္းမတက္ခင္ တပတ္အလို ၁၉၅၀ ဧၿပီလ ၂၈ ရက္ေန႔မွာ အက်ဥ္းရုံး ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ့တယ္ (New York Times သတင္းစာႀကီးက ရိုးစင္းလွတဲ့ ေတာ္ဝင္လက္ထပ္မဂၤလာပြဲလို႔ ေရးသားတယ္)။ ထီးနန္းကိုေတာ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ ႔ ေတာဝင္င္နန္းေတာ္မွာ ၁၉၅၀ ေမလ ၅ ရက္ေန႔မွာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ တႏွစ္နီးပါးခန္႔ ဆြစ္ဇလန္ႏိုင္ငံကိုျပန္ရၿပီး ေက်ာင္းတက္၊ ေက်ာင္းၿပီးဘြဲ႔ရမွ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွ တရားဝင္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ဖို႔ ျပန္ေရာက္လာတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ထီးနန္းတက္ခ်ိန္္မွာ မိန္႔ဆိုခဲ့တဲ့ "เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม" - ထိုင္းျပည္သူမ်ား ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ မွန္ကန္ေသာ တရားနည္းလမ္းျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ္မႈမည္” ကတိစကားအတိုင္း တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိးအတြက္ မ်ားစြာလုပ္ေကၽြးျပဳ၊ မင္းက်င့္တရားနဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ေတြ သည္းသည္းလႈပ္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး ၾကည္ညိဳေလးစားတဲ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ႀကီးအျဖစ္ ကမာၻသိ ထင္ရွားခဲ့တယ္။

ထိုင္းျပည္သူေတြ ဘုရင္ႀကီးအေပၚ ထားရွိတဲ့ ေလးနက္တဲ့ သစၥာတရား၊ ခ်စ္ေမတၱာကို ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ခဲ့စဥ္တေလွ်ာက္ ေတြ႔ျမင္ခံစားခဲ့ရတယ္။ ခ်စ္ဇနီးမေဟသီက သူ႔အရွင္ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ ႔ ပံုေတာ္ကို သြားေလရာ ယူေဆာင္သြားၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ မနားမေန လုပ္ေကၽြးျပဳခဲ့တဲ့ ရွင္ဘုရင္ႀကီးကို ဘယ္မွ် ၾကည္ညိဳေလးစား ခ်စ္ခင္ေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ေျပာျပတယ္။ သူ ေျပာျပသမွ်ထဲမွာ ဘုရင္ႀကီးက ညာဘက္မ်က္လံုးအတု*၊ ဘယ္ဘက္မ်က္လံုး အေကာင္းတလံုးနဲ႔ ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ့ အျမင္ (vision) နဲ႔ တိုင္းေရးျပည္ေရးအက်ဳိး မနားမေန စြမ္းေဆာင္ခဲ့တာ အံ့ဘနန္း အလြန္ေလးစားဖို႔ေကာင္းတယ္တဲ့ (*၁၉၄၈ ေအာက္တိုဘာလ ၄ ရက္ေန႔မွာ ဂ်နီဗာ - လူစေနလမ္းခရီးမွာ သူေမာင္းလာတဲ့ ကားတိမ္ေမွာက္ၿပီး မ်က္ႏွာတျခမ္း ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ ရရွိၿပီး၊ ညာဘက္မ်က္လံုး ဆံုးရႈံးခဲ့တာျဖစ္တယ္)။

ဒီလို ႏိုင္ငံနဲ႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေတြကို ႏုိင္ငံေရး ကေမာက္ကမ၊ မတည္မၿငိမ္၊ ရန္အႏၱရာယ္မ်ားကို ေရွာင္ခြင္၊ လိမၼာပါးနပ္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပည္သူေထာက္ခံမႈ၊ ယံုၾကည္အားကိုးမႈ အျပည့္အဝ ရရွိခဲ့ၿပီး၊ ဘုရင္ၾသဇာအာဏာ၊ ရပိုင္ခြင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ျပန္လည္ရယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြ၊ စစ္တပ္အတြင္း အားၿပိဳင္ အကြဲအၿပဲ၊ ပဋိပကၡေတြကို ျပည္သူ႔ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္ေျဖရွင္းၿပီး ၾသဇာတကၠမ အႀကီးမားဆံုးနဲ႔ နန္းသက္ရွည္ ျပည္သူခ်စ္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူလည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ ေသခ်င္းတရားကို ႏွစ္အနည္းငယ္ အိုနာေဝဒနာ ခံစားရၿပီးေနာက္ ေအာက္တိုဘာလ (၁၃) ရက္ေန႔ ေန႔လယ္ ၃ နာရီ ၅၂ မိနစ္မွာ သက္ေတာ္ (၈၈) ႏွစ္၊ နန္းသက္ (၇၁) ႏွစ္ ကမာၻ႔စံခ်ိန္ခ်ဳိးခဲ့သူ တုႏိႈင္းအစားထိုးမရေတာ့တဲ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ႀကီး သူခ်စ္တဲ့ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ခြဲခြါ ကံကုန္နတ္ရြာစံေလတယ္။

တေနကုန္ ခ်စ္ဇနီးနားမွာ သူတုိ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြ မတမ္းတ၊ မၾကားခင္၊ မျမင္ခ်င္တဲ့ အမဂၤလာသတင္းကိို နားေထာင္ၿပီး သူတို႔နဲ႔ ထပ္တူ ဝမ္းနည္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။ ခ်က္ခ်င္း တီဗီ သတင္းထုတ္လႊင့္မႈေတြက ေရာင္စံုကေန အျဖဴအမည္း ေျပာင္းလဲလိုက္တယ္။ သတင္းေၾကညာသူမ်ားရဲ ႔ အသံမ်ားက ေၾကကြဲအက္ေနၿပီး ျပည္သူေတြရဲ ႔ ဝမ္းနည္းပူေဆြ ငိုေၾကြးသံေတြက တားဆီးမရ … ခ်စ္ဇနီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည္လွ်ံေနကာ အနိစၥသေဘာကို တရားနဲ႔ေတြးေျဖ ႀကိဳးစားရင္ ဘုရင္ႀကီးရဲ ႔ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္၊ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ကိုင္မႈေတြကို တဖြဖြေျပာျပျပန္တယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးပရာရြတ္ က ဒီေန႔မွသည္ တစ္လတိတိ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား အနက္ေရာင္ဝတ္စံုမ်ား ဝတ္ဆင္ၿပီး ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ဂါရဝျပဳၾကဖို႔ (ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားကို ရပ္ဆိုင္းဖို႔) နဲ႔ အစိုးရဝန္ထမ္း၊ ေက်ာင္းဆရာ/မမ်ားအေနနဲ႔ တႏွစ္တိတိ ေအာက္ေမ့ဂါရဝျပဳဖို႔ ေၾကညာလိုက္တယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ဇနီး တကၠသိုလ္ဆရာမ က အနက္ေရာင္ဝတ္စံုမ်ား ခ်က္ခ်င္းသြားဝယ္ဖို႔ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာမယ့္ေန႔အထိ ဘယ္သြားသြား ခ်စ္ဇနီးနဲ႔အတူ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ၿပီး ဘုရင္ႀကီးရဲ ႔ တသက္တာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းက်ဳိး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို ေအာက္ေမ့သတိရ၊ ဂါရဝျပဳၾကတယ္။

ေအာက္တိုဘာလ (၁၃) ရက္ေန႔ ညေနကေန ဒီေန႔၊ ေနာက္ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ ႔ ဘုရင့္ေတာ္ဝင္နန္းေတာ္တဝိုက္ကို သြားၾကည့္ရင္ ေထာင္ေသာင္းခ်ီ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုမ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကို ေနပူမိုးရြာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ သူတုိ႔တေတြ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ စုရံုးေရာက္ရွိလာၿပီး ပူေဇာ္ထိုက္သူ ဂါဝရျပဳထိုက္သူကို တေလးတစား ဂါရဝျပဳကန္ေတာ့ လုပ္ကိုင္မႈေတြကိုၾကည့္ၿပီး ထပ္တူဝမ္းနည္းေၾကကြဲမိသလို၊ စိတ္ထဲမွာလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ (ရွက္မိ)၊ အားက်ေတြးမိတာက ဒို႔ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြလည္း ဘုရားပြဲ၊ ေန႔ႀကီးေန႔ျမတ္ (အာဇာနည္ေန႔၊ ရာေထာင္ခ်ီ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုသမားေတြ က်ဆံုးသြားတဲ့ ၈၈ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔) ေတြမွာ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ ဂါရဝျပဳ ဆင္ႏႊဲၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလို႔။

အမ်ားေကာင္းက်ဳိး အစြမ္းကုန္ စြမ္းေဆာင္ေပးသြားတဲ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေကာင္းရာသုဂတိ နတ္ဘုံနန္းမွာ ေအးခ်မ္းၿငိမ္းခ်မ္းစြာ နားဆက္ႏိုင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးစရာမလို။ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔ ဘုန္းႀကီးသက္ရွည္ အရွင္မင္းျမတ္ ကံကုန္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သြားေပမယ့္ ကမာၻတည္သ၍ ထိုင္းလူမ်ဳိးတို႔ရဲ ႔ ရင္ထဲႏွလံုးသားထဲ အစဥ္ကိန္းေအာင္းေနမယ္ဆိုတာကို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ပါတယ္။