ေမာင္ပိန္း - ညာသံတဦး၏ အာလူး မွတ္စုုမ်ား
(မိုုးမခ) ႏိုု၀င္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၆
ႏို၀င္ဘာ ၉ ရက္ေန႔က ေမာင္ပိန္းရဲ့ မီလ်ံေဒၚလာတန္တဲ့ ဆန္ဖရန္ျမိဳံ့ေတာ္ ေတာင္ထိပ္က အိမ္ေတာ္ၾကီးကိုု မိုုးမခအယ္ဒီတာ ေမာင္ရစ္တေယာက္ စကၠဴအိတ္ကေလးထဲ လက္ေဆာင္ စပ်စ္သီးေလးေတြ ၀ယ္ျပီး ကုုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ တက္လာသဗ်။ “ဦးေလးတိုု႔ ေထာက္ခံတဲ့ သမၼတၾကီး ထရန္႔ေတာ့ ႏိုုင္သြားျပီဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႔မ်က္ႏွာ ေနာက္ထားျပီး ၀မ္းသာေၾကာင္း ဂုုဏ္ျပဳစကား လာေျပာတာပါ” တဲ့။
ေမာင္ရစ္ ၀ယ္ေပးတဲ့ စပ်စ္သီး ခ်ဥ္ခ်ဥ္ကိုု စားရင္း “မင္း စပ်စ္သီးက ခ်ဳိသားပဲ” လုုိ႔ ေလာကြတ္စကား ေျပာလိုုက္ေတာ့ “ခုုခ်ိန္မွေတာ့ ခ်ဥ္ခ်ဥ္တူးတူးဆိုုလည္း သမၼတၾကီးက သမၼတၾကီးဆိုုေတာ့ ခ်ဳိတယ္ ဆိုုရမွာပဲ” လိုု႔ မဲ့ျပဳံးကေလးနဲ႔ ေျပာရွာတယ္။ ဒီေကာင္က မိုုးမခမီဒီယာေလး လက္ကိုုင္ထားျပီး လက္၀ဲသမားလိုုလိုု လစ္ဘရယ္လိုုလိုု ေလသံေတြ ပစ္၊ အသံက်ယ္နဲ႔ ဟီလာရီကလင္တန္ဆိုုတဲ့ ဒီမိုကရက္ေတြဘက္လိုုက္ျပီး စာေတြ ေရးေနတာမိုု႔ ေမာင္ပိန္းတိုု႔က သိပ္ၾကည့္ရတာမဟုုတ္ဘူးရယ္။
ေမာင္ပိန္းတိုု႔က ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ျပီးသား ေရႊဇြန္းကိုုက္ ေမြးလာတာ၊ ညာသန္ကလည္း ညာသန္၊ ေရွးရိုုးဆန္၊ မ်ဳိးေစာင့္ သူၾကြယ္ၾကီး ဆိုုေတာ့ အခုုလိုု ေဒၚနယ္ထရန္႔လိုု ညာသံၾကီး ႏိုုင္လိုုက္တာမိုု႔ အေပ်ာ္ေတြ အေမာ္ေတြနဲ႔ ၀မ္းေျမာက္ေနတာ။ ခုုလိုုမ်ဳိး ေမာင္ရစ္တေယာက္ ၀န္ခံလိုုက္တာျမင္ရေတာ့ က်ဳပ္ေတာ့ ေသေပ်ာ္ျပီလိုု႔ေတာင္ ေတြးမိပါေသးဗ်ာ။ ခက္တာက ေနမိတာကလည္း ဆန္ဖရန္စစၥကိုုလိုု အေျခာက္ေတြ တရားမ၀င္ေတြ၊ ေဆးေျခာက္သမားေတြ၊ က်ဳးေက်ာ္ေတြ ေပါ၊ လစ္ဘရယ္ေတြ ဘယ္သံေတြ လမ္းေဘးမွာ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း ေပါမ်ားတဲ့ ေနရာ ျဖစ္ေနေတာ့ ထရန္႔ ႏိုုင္တာေတာင္ က်ဳပ္က ေပၚတင္ၾကီး မေပ်ာ္ႏိုုင္ဘူး၊ က်ဳပ္အိမ္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ ၾကိတ္ျပီး ေပ်ာ္ေနရတာေလ။
“ျပီးတာေတြလည္း ျပီးပါေစေတာ့ ဦးရယ္၊ အခုုလုုိ လူျပိန္းေတြ ၾကိဳက္တဲ့ အဲေလ ဦးေမာင္ပိန္းတိုု႔ေတြ အၾကိဳက္ ေဒၚနယ္ထရန္႔ၾကီး ႏိုုင္သြားျပီ ဆိုုမွေတာ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကိုု ထရန္႔ၾကီးရဲ့ ေလးစား ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြ အတုုယူစရာအခ်က္ေတြကိုု စာဖတ္ပရိသတ္ကိုု တင္ျပခ်င္လိုု႔ စာမူေလးမ်ား ခ်ီးျမွင့္ပါလိုု႔ ေတာင္းပန္ခ်င္တာပါပဲ။ စာမူခေတာ့ မေပးႏိုုင္ဘူး ဦးရယ္။ အဲဒါေလးမ်ား ကူညီႏိုုင္မလားလိုု႔ပါ”
ေမာင္ရစ္လုုိ အလြန္ ေမာက္မာရိုုင္းစိုုင္းတဲ့ အယ္ဒီတာလူစြာတေယာက္က က်ဳပ္လိုု ေမာင္ပိန္းကိုု မ်က္ႏွာေလး ေအာက္ခ်ျပီး ေျပာေနေတာ့ က်ဳပ္မွာ အားရလိုုက္တာေလ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြအားလုုံး ဖိတ္ျပီး ေခၚျပလုိုုက္ခ်င္တာမွ တကိုုယ္လုုံး ၾကက္သီးေတြေတာင္ ထတယ္ဗ်ာ။
“ေအာင္မယ္ေလး ေမာင္ရစ္ရယ္။ မင္းကိုု ငါက ထမင္းဟင္းေတြ အေကာင္းဆုုံးခ်က္ျပီး ဧည့္ခံျပီးေတာ့ေတာင္ စာမူကိုု ေပးဦးမွာပါ။ အခုု ငါခန္႔ထားတဲ့ မကၠဆီကိုုက ထမင္းခ်က္က ျမန္မာထမင္းဟင္း အေတာ္ခ်က္တတ္ေနျပီကြ။ ဒီေကာင္ေတြက တရားမ၀င္ခုုိး၀င္ေတြဆိုုေတာ့ ထရန္႔ သမၼတျဖစ္ျပီး မကၠဆီကိုု တံတိုုင္းၾကီးသာ ေဆာက္လုုိ႔ကေတာ့ အိမ္ေတာင္ ျပန္ဖိုု႔ လမ္းမရွိေတာ့ဘူး။ င့ါဆီမွာ ရာသက္ပန္ ကၽြန္ခံရေတာ့မွာ။ တခါတည္း စားသြားကြာ။”
ေမာင္ရစ္ကလည္း သူ႔မိသားစုုအတြက္ပါ တခါတည္း အိမ္ပါဆယ္ ထုုတ္သြားခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရွာပါတယ္။ က်ဳပ္တိုု႔ ညာသံေတြဆိုုတာ သဒၵါတရားေခါင္းပါးသူ မဟုုတ္ေၾကာင္း ျပခ်င္ေတာ့ တခါတည္း ေလးဆင့္ခ်ဳိင့္တခုု ျပင္ျပီး သူ႔အိမ္အတြက္ပါ ပါဆယ္ကိုု ျပင္ေပးလိုုက္ပါတယ္။
ထမင္းစားေသာက္ရင္း ေမာင္ပိန္းလည္း ေဒၚနယ္ထရန္႔ဆိုုတဲ့ သူၾကြယ္ၾကီး ျပီးေတာ့ မၾကာမီ ျဖစ္ေတာ့မည့္ သမၼတၾကီးရဲ့ ေတာ္ေၾကာင္း တတ္ေၾကာင္း အေမ်ာ္အျမင္ၾကီးေၾကာင္းေတြ ခ်ီးမြန္းခန္း ဖြင့္ေပးလိုုက္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။
“ဒါမွာကြ၊ မင္းတိုု႔ကေျပာတယ္၊ ထရန္႔က အခြန္မေဆာင္ဘူး၊ အခြန္ေရွာင္တယ္။ ဟုုတ္စ။ အေမရိကန္အခြန္ဥပေဒေတြ နည္းဥပေဒေတြအရ အခြန္မေဆာင္ပဲ ေနလိုု႔ရတဲ့ အကြက္ေတြ၊ ခြင္ေတြ ရွိတယ္ကြ။ တရား၀င္ကိုု အခြန္ကိုု ေရွာင္လိုု႔ ရတာေတြ အမ်ားၾကီး။ ငါတိုု႔လိုု လူမ်ဳိးေတြက သိတာေပါ့ကြာ။ ဒါေတြ မင္းတိုု႔ မသိတာ ေကာင္းပါတယ္။ မင္းတိုု႔ေတြက အခြန္မ်ားမ်ားေဆာင္၊ ငါတိုု႔ေတြက အခြန္မ်ားမ်ား ေရွာင္။ လုုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ့ လုုပ္ငန္းစာရိတ္ေတြ၊ ျပီးေတာ့ လုုပ္ငန္းထဲ တိုုးခ်ဲ့ ျမဳပ္ႏွံရတာေတြ၊ အရႈံးျပရတာေတြ ၊ အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ေတြဆိုုတာ မင္းတိုု႔ကိုု ေျပာလည္း သိမွာ မဟုုတ္ေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ငါတိုု႔ေတြက ထရန္႔ကိုု ၾကည္ညိဳတယ္ဆိုုတာ ဒါကိုု သူ ေတာ္လိုု႔ တတ္လိုု႔ အခြန္မေပးပဲ ေနႏိုုင္တာလိုု႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၀န္ခံရဲတာ ကိုု ၾကိဳက္တာ”
“ဒါဆိုုလည္း ဦးရယ္၊ အခုု သူ႔ကိုု အစုုိးရက အခြန္ေတြ ျပန္စစ္ေနတယ္ မဟုုတ္လား။ IRS က စစ္ေဆးေရး ၀င္ေနျပီ မဟုုတ္လား”
“ မင္းတိုု႔က ညံ့တာကိုုး။ အခုု သူက သမၼတၾကီး ျဖစ္သြားရင္ သူ႔အခြန္ဥပေဒေတြ ျပင္ဆင္ျပဌာန္းလိုုက္ရင္ မင္းတိုု႔ ထင္သလိုု အခြန္ေတြ ပိုုေဆာင္ရလိမ့္မယ္ ထင္လိုု႔လား။ မင္းတိုု႔ေတြက ငပိန္းေတြ ျဖစ္ကုုန္မွာေပါ့ကြ”
“ဟုုတ္ကဲ့။ ေျပာပါဦး ဦးေမာင္ပိန္းရယ္။ အခ်ဳိပြဲက လဘက္ေလးနဲ႔ ဆိုု ေကာင္းမယ္ေနာ္”
“ေအး ေအး ဟုုတ္သားပဲ။ ေဟး ဟိုုးလား (hola …) လဘက္သုုတ္စ္ ပလိစ္။ ဂရပ္စီယပ္” ဆိုုျပီး က်ုုပ္ရဲ့ စားဖိုုမွဴးကိုု ဟစ္စပန္နစ္ဘာသာနဲ႔ ညႊန္ၾကားလိုုက္ရတယ္။
“ဒါဆိုုလည္း ဦးေမာင္ပိနး္ရယ္၊ သူ႔ ထရန္႔လုုပ္ငန္းေတြကိုု သူသမၼတၾကီး ျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲ။ တိုုင္းျပည္တာန္နဲ႔ မိသားစုုစီးပြားေရး လုုပ္ငန္း ေရာယွက္လိုု႔ မရဘူး မိုု႔လား။ သမၼတၾကီး ဘြတ္ခ်္တုုန္းေတာင္ တကၠဆပ္က သူ႔ေရနံကုုမၼဏီၾကီးကိုု သူမ်ားေတြနဲ႔ လႊဲထားခဲ့တယ္ေလ။ ထရန္႔ စီးပြားေရးအင္ပါယာၾကီးကိုု ဘယ္သူေတြနဲ႔ လႊဲမွာလဲ။ တိုုင္းျပည္ေရးနဲ႔ မိမိအေရး မေရာေကာင္းဘူး မိုု႔လား”
“ပိန္းတဲ့သူက ေမာင္ရစ္ ျဖစ္ေနပါလား ေမာင္ရစ္ရယ္။ အခုု ထရန္႔က ေၾကညာခ်က္ ထုုတ္လုုိက္ျပီေလ။ သူ႔စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းေတြ အားလုုံးကိုု သူ႔သားေတြကိုု လႊဲလိုုက္မယ္တဲ့။ သူကေတာ့ သူဖာသာသူ တိုုင္းျပည္အုုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုုပ္မယ္တဲ့။ မေကာင္းဘူးလား။ သူမိသားစုုလုုပ္ငန္း သူမ်ားနဲ႔ တစိမ္းနဲ႔ လႊဲတယ္ဆိုုတာ ဘြတ္ခ်္တိုု႔မိုု႔လိုု႔ လႊဲတာ။ ထရန္႔တိုု႔က သူ႔ကိုု believe me တိုု႔ trust me တိုု႔ ပါးစပ္ကတိေပးထားျပီးသား မင္းတိုု႔ ငါတိုု႔က လက္ခံရမွာေပါ့။ သူ႔မွာ တိုုင္းျပည္အေရးလုုပ္ေနတာ မိသားစုုစီးပြားေရး လွည့္ၾကည့္ဖိုု႔ေတာင္ အခ်ိန္ရွိမွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ယုုံၾကည္ စိတ္ခ်လိုုက္စမ္းပါ။”
ေမာင္ရစ္လည္း တခါတည္း ေခါင္းငိုုက္စိုုက္က်သြားပါတယ္။ ေမာင္ရစ္တိုု႔ မိုုးမခမီဒီယာလိုု စီးပြားေရးမဟုုတ္တဲ့ non profit အဖြဲ႔အစည္းေတာင္ ေဆြမ်ုုိးသားခ်င္း ေမာင္ႏွမ လင္မယား တအိမ္တည္းေနေတြကိုု တာ၀န္ခံအျဖစ္ မခန္႔ရတာဟာ ခုုနင္ကေျပာတဲ့ အက်ဳိးစီးပြားခ်င္း ရႈပ္ေထြးမႈကိုု ေရွာင္ရွားခ်င္လုုိ႔ ဥပေဒနဲ႔ တားျမစ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုုလိုု ထရန္႔ၾကီးရဲ့ ကိုုယ္က်ဳိးစီးပြားနဲ႔ တိုုင္းျပည္အက်ဳိးစီးပြားခ်င္း မရႈပ္ေထြးေအာင္လိုု႔ သားေတြကိုု လႊဲထားေပးမယ္ဆိုုတာဟာ အေမ်ာ္အျမင္ၾကီးမႈ ျဖစ္တယ္ဆိုုတာကိုု ေမာင္ရစ္တေယာက္ မယုုံႏိုုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပုုံပါပဲ။
“ကဲ ဒါျဖင့္ရင္လည္း ဦးရယ္။ သူေရြးေကာက္ပြဲကာလတုုန္းက ၀ါရွင္တန္ျမိဳ့ေတာ္က စာတိုုက္ၾကီးကိုု ထရန္႔ ဟိုုတယ္အသစ္ၾကီအျဖစ္ ငွားယမ္း ေဆာက္လုုပ္လိုုက္တယ္ မဟုုတ္လား။ အဲသည္ စာခ်ဳပ္မွာက ထရန္႔နဲ႔ အစုုိးရတိုု႔ ငွားယမ္းစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာဆိုု။ အခုု ဘယ္လိုု ဆက္လုုပ္ၾကမလဲ”
“ေအး ေမာင္ရစ္ရယ္။ လုုပ္ငန္းရွင္ၾကီး ထရန္႔ နဲ႔ သမၼတၾကီး ထရန္႔တိုု႔က ဘ၀ခ်င္းျခားသြားျပီကြ။ ေရာျပီး မျမင္ရဘူး။ လုုပ္ငန္းရွင္ၾကီးဘ၀တုုန္းက အစုုိးရအေဆာက္အဦးကိုု ငွားျပီး ဟိုုတယ္ေဆာက္တယ္။ ေနာက္ သက္တမ္းတုုိးခ်ိန္က်ေတာ့ သမၼတၾကီး ျဖစ္ေနျပီ။ အစုုိးရက သမၼတၾကီးကိုု အေဆာက္အဦ ေပးသုုံး ငွားသုုံးတယ္ဆိုုတာ ဘာေမးခြန္းထုုတ္စရာ လိုုေတာ့မလဲ။ ေရေျမ့သနင္း ျပည့္ရွင္မင္းဆိုုတာ သိတယ္မုုိ႔လား။ ဒီလိုုပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။”
ေမာင္ပိန္းလည္း ေမာင္ရစ္ကုုိ နား၀င္ေအာင္ အေတာ္ေျပာလိုုက္ရပါတယ္။ ေမာင္ရစ္လည္း ၾကက္ၾကီး လည္လိမ္ထားသလိုုနဲ႔ နားေထာင္ေနရွာပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း အခြင့္ရတုုန္း ဆက္ျပီး ၾကိတ္ရတာေပါ့ ခင္ဗ်ာ။
“ထရန္႔တုုိ႔ သားသမီးေတြ ျပည္ပကိုု ထြက္ျပီး စီးပြားေရးလုုပ္ၾကရင္ သမၼတၾကီး သားသမီးေတြအေနနဲ႔ ျပည္ပႏိုုင္ငံေတြက လက္ခံမလား၊ လြတ္လပ္တဲ့ လုုပ္ငန္းရွင္ေတြအျဖစ္ ျပည္ပက လက္ခံမလား။ စဥ္းစား။ သူတိုု႔နဲ႔ လုုပ္ငန္းစာခ်ုုပ္ေတြကိုု သူတိုု႔က ဘယ္လိုု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ခ်ဳပ္ၾကမလဲ စဥ္းစား။ သမၼတၾကီး သားသမီးအေနနဲ႔ ခ်ုုပ္မလား၊ ဘယ္ကလာ အဲသလိုု ခ်ဳပ္မလဲကြာ။ သီးျခား စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၾကမွာပါ။ စိတ္ခ်ပါ။ မင္းတိုု႔ ကလင္တန္တိုု႔ လင္မယားကမွ ေဖာင္ေဒးရွင္းေတြေထာင္ျပီး အရႈပ္ေတြ လုုပ္ထားတာ မင္းတိုု႔ မၾကားတာ အံ့ပါရဲ့။ သမၼတၾကီး ထရန္႔က ကလင္တန္တုုိ႔လိုု မဟုုတ္ပါဘူး။ စိတ္ခ်ပါ။ ကလင္တန္တိုု႔သာ ထရန္႔လိုုမ်ဳိး စီးပြားေရး လုုပ္တတ္ရင္ ငါတိုု႔ တိုုင္းျပည္ အေစာကတည္းက ပ်က္သြားျပီေနာ္။ စိတ္ခ်ရတာ မဟုုတ္ဘူး။ ငါတိုု႔ကေတာ့ ထရန္႔ကိုုပဲ စိတ္ခ်တယ္”
ေမာင္ပိန္းလည္း အေတာ္ကိုု ရွင္းျပလိုုက္ရလိုု႔ ေမာျပီး ပင္ပန္းသြားတာနဲ႔ ထရန္႔တံဆိပ္နဲ႔ ထုုတ္ထားတဲ့ ရွန္ပိန္ပုုလင္းတလုုံး ေဖာက္ျပီး တခြက္အျပည့္ ေသာက္ျပီး ရင္ရွင္းလိုုက္ရပါတယ္။ ထရန္႔တံဆိပ္နဲ႔ ထုုတ္ထားတဲ့ အမဲသားအျပားေတြလည္း ၀ယ္ျပီး ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားဖိုု႔ စာဖိုုမွဳးကိုု သတိေပးရဦးမယ္။ ထရန္႔တံဆိပ္နဲ႔ ကုုတ္အက်ီၤလည္း ေနာင္ဆိုု အျမဲ ၀တ္ျပီး စတိုုင္ထုုတ္မွ ျဖစ္မယ္လိုု႔ အေတြးေပါက္ေနမိတယ္။ မၾကာခင္ ၀ါရွင္တန္ဒီစီသြားရင္ ထရန္႔ဟိုုတယ္မွာ တည္းဖိုု႔ ၾကိဳျပင္ထားမွ ျဖစ္မယ္ေလ။
ေမာင္ရစ္ကေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ေတြးရင္း ေမာင္ပိန္းကိုု ေမးပါတယ္။
“ဦးရယ္ ထရန္႔က လုုပ္ငန္းရွင္လည္း လုုပ္တယ္။ တီဗီမွာလည္း သရုုပ္ေဆာင္တယ္။ မစၥယူနီဗာ့စ္ေတြလည္း ေမြးထုုတ္တယ္။ ခုုဆိုု သူ သမၼတၾကီး ျဖစ္ေတာ့မွာ။ သူ ေနာက္ကုုိ ဘာေတြ ဆက္လုုပ္ဦးမယ္ ထင္သလဲ ဟင္”
“ပိန္းလွခ်ည္လား ေမာင္ရစ္ရယ္။ ငါတိုု႔ ထရန္႔က ေနာက္ျပီးက်ရင္ ခရစ္ယာန္သာသနာပိုုင္ၾကီး ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္လာဦးမွာကြ။ မင္း အဲဒီက်မွ ငါ့ကိုု လာျပီး ထုုိင္ရွိခိုုးခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားဦးမယ္။ ကဲ ျပန္ေတာ့ ေမာင္ရစ္ေရ။ ဒီအေၾကာင္း ငါ စာေရးျပီး မင္းကိုု ပိုု႔ေပးလိုုက္မယ္။ မင္း အခန္းဆက္ ထည့္ေပေတာ့”
“ဟုုတ္ ဟုုတ္ ဟုုတ္ကဲ့ပါ ဦး”