ကိုသန္းလြင္ - စကၤာပူလိုျဖစ္ေအာင္
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၄၊ ၂၀၁၅
(၁)
စကၤာပူသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္သည့္ ပထမကမာၻႏိုင္ငံမ်ားစာရင္း၀င္ ျဖစ္ေနပါျပီ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တတိယကမာၻ အဆင့္မွာဘဲ ရိွေသးသည္၊ ကၽႊန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို စကၤာပူလို ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲ ျပစ္ရမည္ဟု တိုင္းျပည္ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစလိုေသာဆႏၵရွိသူတိုင္းက လိုလားေတာင့္တၾကပါသည္။
(၂)
စကၤာပူႏိုင္ငံဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ အစိုးရအဖြဲ႔တခုသည္ မိမိ၏သက္တမ္း(၅)ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း၀င္ေငြ ႏွင့္ ထြက္ေငြညီမွ်ေအာင္သံုးစြဲရမည္ပာု အတိအလင္း ေရးသားထားပါသည္၊ (Balance Budget) ရွိရမည္ဟု ဆိုလိုပါသည္၊ နိုင္ငံျခားမွေခ်း ေငြယူရသည္ပာုမရွိ၊ မီးရထား၊ ေလဆိပ္အေဆာက္အဦး၊ ပန္းျခံၾကီးမ်ား၊ လမ္းေဖါက္ျခင္းစသည့္ ပေရာဂ်က္မ်ား ကို မိမိ၏၀င္ ေငြအတြင္းမွပင္သံုးစြဲၾကရပါသည္။
စကၤာပူ ႏိုင္ငံသည္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရျပီဆိုသည္ႏွင့္ သူတို႔ပဌမဆံုး ကုလသမဂၢဖြ႕ံျဖိဳးတိုး တက္ေရး အစီအစဥ္ ( UNDP ) ရံုး သို႔ မိမိတို႔ႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရး ထူေထာင္မႈအတြက္ အကူအညီေပးမည့္ အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ မ်ား လႊတ္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါသည္။
ကုလသမဂၢမွ ဒတ္(ခ်) လူမ်ိဳးစီးပြားေရးပညာရွင္ Dr.Winsemius ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္၊ သူသည္ စကၤာပူတြင္ တႏွစ္မွ် ေနထိုင္ေလ့လာျပီး စကၤာပူ တိုးတက္ေရး ဘလူးပရင့္ဟုေခၚဆိုႏိုင္သည့္ စာတမ္း တစ္ေစာင္ ကို၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ထံတင္သြင္းခဲ့ပါသည္၊ ထိုစာတမ္းတြင္ ခ်ိဳ႕ယြင္းပ်က္စီးေနတာေတြသာ ပါျပီး အေကာင္းဟူ၍ မရွိ၊ သို႕ေသာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနျခင္းေတာ့ မဟုတ္ ျပဳျပင္လ်င္ရႏိုင္ပါသည္ ဟူအဆံုး သတ္ထားေလသည္။
၁၉၆၅လြတ္လပ္ေရးေက်ျငာအျပီးတြင္ ျဗိတိသွ်စစ္တပ္မ်ား ရုတ္သိမ္းသြားရာ စကၤာပူ သည္ အခြံသာသာ ဘဲက်န္ ရစ္ခဲ့ေတာ့သည္၊ စစ္တပ္ၾကီးမရွိေတာ့ ေသာေၾကာင့္ အလုပ္အကိုင္မဲ့ျဖစ္သြားသူ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရွိသည္၊ ထိုသူတို႔ကို အလုပ္ေပးရန္ ၾကီးျပင္းလာၾကမည့္ ကေလးသူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ား ဘြဲ႕ရခ်ိန္တြင္ အလုပ္ေပးႏိုင္ရန္တို႔မွာ ၾကီးမားေသာျပႆနာမ်ားျဖစ္လာသည္။
ပဌမဆံုးခ်မွတ္ခဲ့သည့္ စီးပြားေရး မဟာဗ်ဴဟာမွာ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈမ်ား၀င္လာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံျခား ခရီးသည္ (Tourism) မ်ားမွ ၀င္ေငြရရွိေရးဟူ၍ျဖစ္သည္။
စကၤာပူအစိုးရက စီးပြားေရးထူေထာင္ေရးအဖြဲ႔ေခၚ EDB Economic Development Board အဖြဲ႔ကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လတြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ အၾကံေပးအရာရွိက ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံ ရန္လာသူကို လိုအပ္သမွ် အလုပ္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးေရးအတြက္ တေနရာထဲမွာအလုပ္ျပီးစီးေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္သည့္ One Stop Agency တခု လိုပါသည္ဟု အဆိုျပဳခဲံသည္၊
ႏိုင္ငံျခား တကၠသို္လ္မ်ားမွ ထူးခၽြန္စြာေအာင္ျမင္ လာၾကေသာလူငယ္မ်ားကို အီးဒီဘီ အရာရွိမ်ား အျဖစ္ ခန္႔ထားခဲ့ၾကသည္၊ ထို အရာရွိမ်ားသည္ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံရန္လာေရာက္သူမ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာ ေျမေနရာ အေဆာက္အဦး၊ လွ်ပ္စစ္ပါ၀ါ၊ အလုပ္သမားရရွိေရး ကုန္ၾကမ္း၊ ကုန္ေခ်ာ လိုအပ္ခ်က္ တို႔ကို ျဖည့္ဆည္း စီစဥ္ေပးရသည္၊ သူတို႔၏ အဓိကတာ၀န္မွာ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီး ျမဳပ္ႏွံမႈမ်ားေရာက္ရွိလာ ေရးပင္ျဖစ္ သည္။
သူတို႔သည္ ကမၻာတ၀ွမ္းမွ ကုမၼဏီၾကီးမ်ားသို႔ ဖုန္းဆက္၍ ျဖစ္ေစ၊ လူကုိယ္တိုင္သြား၍ျဖစ္ေစ စကၤာပူ ႏိုင္ငံတြင္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံၾကရန္ဖိတ္ေခၚၾကသည္၊ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ဴေရာင္းစက္မႈဇံုအတြက္ ပါမစ္ ၁၂ ေစာင္ထုတ္ေပးခဲ့ သည္၊ ဧက ၉၀၀၀ ေက်ာ္ရွိေသာ ထိုစက္မႈဇံု ဧရိယာ တြင္ အစိုးရက လမ္းေဖာက္၊ အေဆာက္အဦးတည္၊ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ ေရကို လံုေလာက္ေအာင္ေပး၍ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား အေျခခ်ႏိုင္ရန္ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကပါသည္။
၁၉၆၈ခုႏွစ္တြင္ Texas Instrument ကုမၸဏီ ေရာက္လာခဲ့သည္၊ HP အၾကီးအကဲျဖစ္သူ Mr. Pakard မွာ လူ ကိုယ္တိုင္ မလာမွီ အေထာက္ေတာ္ ၅ၾကိမ္ခန္႔ ပဌမေစလႊတ္ျပီး အေျခအေနကို စံုစမ္းေလသည္၊ သူစိတ္ ေက်နပ္မႈ ရွိမွ လာရန္ ေသခ်ာသြားသည္၊ ၅ ထပ္မွ်ရွိေသာ သူ႔စက္ရံုတြင္ သူမလာမွီ ရက္အထိ ဓါတ္ေလွခါးမွာ လွ်ပ္စစ္မီး မသြယ္တန္းရသျဖင့္ အသံုးမျပဳႏိုင္ေသးေခ်၊ အီးဒီဘီ အရာရွိက ယာယီ မီး၀ါယာၾကိဳး ကိုသြယ္တန္းေပးရသည္၊ HP ကုမၸဏီဥကၠဌၾကီးမွာ သူျမင္ရသမွ်ကို သေဘာက်ေက်နပ္ျပီး စကၤာပူ တြင္ စက္ရံုထူေထာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။
အီဒီဘီ ရံုးခြဲမ်ားကို ကမၻာႏွင့္ အ၀ွမ္းဖြင့္လွစ္ရန္ အၾကံေပးခဲ့သူမွာလည္း Dr. Winsemius ပင္ျဖစ္သည္၊ သူသည္ နယူးေရာ့အီးဒီဘီရံုးခြဲကို ၁၉၆၈ခုနွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္၊ အေမရိကန္မွ ထိပ္တန္း ကုမၸဏီၾကီးမ်ားသည္ စကၤာပူ သို႔လာလိုပါက နယူးေရာ့ရံုး မွာပင္လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းႏွင့္ ေပၚလစီေရးရာကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္ၾကျပီျဖစ္သည္။
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္းယူ ကိုယ္တိုင္ ၁၉၆၈ခုႏွစ္တြင္ အလုပ္မွခြင့္ယူျပီး ဟားဗတ္တကၠသိုလ္တြင္ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းစား ေနထိုင္ခဲ့သည္၊ အေမရိကန္ ထိပ္တန္း ကုမၸဏီၾကီးမ်ား မွ အုပ္ခ်ဳပ္သူၾကီးမ်ားႏွင့္ အျမဲေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ရွိေသာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ဆံုၾကရသူမ်ားက စကၤာပူ သို႔ လာျပီး ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံၾကရန္ ကတိ ေပးၾကသည္။
ယခုအခါ အီးဒီဘီ ရံုးခြဲမ်ားသည္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ ၁၃ ႏိုင္ငံတြင္ ရံုးေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ဖြင့္လွစ္ျပီး ၾကပါျပီ၊ ဂ်ပန္၊ အိႏၵိယ၊ ဘရာဇီး၊ အဂၤလန္ စသည္ျဖင့္ စက္မႈဖြ႕ံျဖိဳးတိုးတက္ရာ နိုင္ငံမ်ားသည္စကၤာပူ သို႔လာျပီၚစီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား ထူေထာင္ရန္ လြယ္ကူသြားၾကပါ သည္။
အီးဒီဘီ သည္၀န္ထမ္းပမာဏၾကီးထြားမ်ားျပားလာေသာအခါ ဌာန ၂ခုခြဲလိုက္ရသည္၊ Jurong Town Council ႏွင့္ Development Bank of Singapore ဟူ၍ကုမၸဏီ ၂ ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။
စကၤာပူ၏ စီးပြားေရးဦးတည္ခ်က္မွာ မူႏွစ္ရပ္ရွိသည္၊ စီးပြားေရးၾကိဳးပမ္းထူေထာင္ခါစတြင္ မေလးရွားႏိုင္ငံ၏ အကူအညီ ကိုမရခဲ့ေပ၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ႏွင့္ဆက္ဆံေရးမွာလည္း အခက္အခဲေတြရွိေနၾကသည္၊ အစၥေရး ႏိုင္ငံ သည္ ရန္သူ အာရပ္ႏိုင္ငံမ်ား ၀ိုင္းရံေနခဲ့ရာ ရပ္ေ၀း မွ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရး ကုန္သြယ္မႈျပဳလုပ္ၾကရ သည္၊ ၄င္းကို Leapfrog ေပၚလစီ ဟုေခၚသည္၊ စကၤာပူမွာလည္း ထိုနည္းတူ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ အတြက္ အေမရိကား၊ ဥေရာပ၊ ဘရာဇီးတို႔ ကဲ့သုို႕ေသာ ရပ္ေ၀း မွ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ရသည္။ တရုပ္၊ ေဟာင္ေကာင္ႏွင့္ တိုင္၀မ္တို႔မွ ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံသူမ်ားလာၾကေသာ္လည္း သူတို႔မွာ အရင္းအႏွီးနည္းေသာ ပလပ္စတစ္၊ ကေလးကစားစရာစသည့္ တန္ဘိုးမၾကီးမားေသာ စက္ရံုအေသးစားမ်ားကိုသာ လာေရာက္ ဖြင့္လွစ္ၾကသည္၊
ေနာက္ထပ္ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ မူ တစ္ခုမွာ အေနာက္ႏို္င္ငံကုမၸဏီမ်ားမွ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ၊ ဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္ျခင္း၊ ခိုင္မာေသာ ဘဏ္လုပ္ငန္း၊ အဂၤလိပ္စကားေျပာ စာေရးစာခ်ီ၊ ပညာတတ္အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ ကြ်မ္းက်င္လုပ္သား မ်ားရႏိုင္ျခင္း၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းအတြက္လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သည့္ Oasis တခုျဖစ္ေအာင္ဖန္တီး ေပးျခင္းပင္ျဖစ္သည္၊ စကၤာပူႏိုင္ငံသည္ အေမရိကား၊ ဥေရာပ၊ ၾသစေၾတးလ်၊ နယူးဇီလန္တို႔ မွ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံလိုသူမ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ကိုင္လိုသူမ်ား အဖို႔ လိုအပ္ခ်က္အားလံုး ရရွိႏိုင္ေသာ အိုေအစစ္ တခုျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။
ေဒါက္တာ၀င္စီမီးယပ္၏ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားတြင္ ပထ၀ီအေနအထားအရ စကၤာပူသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ၏ အလယ္ဗဟိုရ္ေနရာတြင္တည္ရွိေနျခင္းျဖစ္ရာေဒသတြင္းက အားထားရမည့္ ေလဆိပ္ႏွင့္ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္း တို႔ကို ေဆာက္လုပ္ရမည္ဟုအၾကံျပဳခဲ့သည္၊ ယေန႔တြင္ စကၤာပူ ေလဆိပ္မွာ ကမၻာ့ အၾကီးဆံုး အေကာင္းဆံုး ေလဆိပ္မ်ားတြင္ပါ၀င္ပါသည္၊ စကၤာပူ သေဘၤာဆိပ္ကမ္းမွာ ရွန္ဟိုင္းျပီးလ်င္ အလုပ္အမ်ားဆံုး ဆိပ္ကမ္းတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ယေန႔အထိ ဆိပ္ကမ္းကို ျဖတ္သြားေသာ ကြန္တိမ္နာ ပမာဏမွာ သန္း ၅၀၀ သို႔နီးကပ္ေနေပျပီ၊
ဤေနရာတြင္ ထူးျခားသည္မွာ စကၤာပူ၏ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း (Service Sector) အေပၚအေရးထား မႈပင္ျဖစ္သည္၊ ေလဆိပ္ၾကီးတခု၏ ပထမ လိုအပ္ခ်က္မွာ Safety ေခၚ ေလယာဥ္မ်ားႏွင့္ ခရီးသည္မ်ား၏ ေဘးရန္ကင္းကြာလံုျခံဳစြာ ခရီးသြား လာႏိုင္ေရးပင္ျဖစ္သည္၊ ေနာက္တခုမွာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ၀န္ေဆာင္မႈ ပင္ျဖစ္သည္၊ ဆိုက္ကပ္လာေသာ ေလယာဥ္မွ ခရီးေဆာင္အိပ္မ်ားသည္ အခ်ိန္ အနည္းငယ္အတြင္း ပစၥည္းေရြးရာ ခါးပါတ္ေပၚသို႔ေရာက္လာသည္၊ အမႈိက္တပင္မွ မရွိေအာင္ သန္႔ရွင္းေသာ သစ္ပင္ ပန္းပင္ ျခံဳႏြယ္ ပိတ္ေပါင္းတို႔ျဖင့္ စိမ္းေနေအာင္ လုပ္ထားသည္၊ လိပ္ျပာဥယ်ာဥ္ ကိုပင္ ဖန္တီးေပးထားေသးသည္၊ အိမ္သာ၊ လက္ေဆးကန္ မ်ား သန္႔ရွင္းျပီး သာယာျငိမ့္ေျငာင္းေသာ ျမဴးဇစ္ က အျမဲၾကားေနရေသးသည္၊ ေစ်းဆိုင္စားေသာက္ဆိုင္မ်ား ႏွင့္ ေ၀ဆာေနေသာ ေလဆိပ္မွာ ၀င္လာသူ၏ စိတ္ႏွလံုးကိုေအးခ်မ္းေစသည္။
စကၤာပူကၽြန္း၏ ပမာဏမွာ ေသးငယ္ေသာေၾကာင့္ ၄င္းစက္မႈလက္မႈထုတ္ကုန္ ပမာဏ မၾကီးမားႏိုင္ျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ၄င္းသေဘၤာဆိပ္ကမ္းကို အဘယ္မွာ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားရန္ လိုအပ္ပါသနည္း၊ သုိ႔ပါေသာ္လည္း ကမၻာ အရပ္ရပ္ မွ ပစၥည္း ကြန္တိန္နာ မ်ားမွာ ဦးတည္ေသာေသာ ဆိပ္ကမ္းသို႔ မေရာက္မွီ စကၤာပူ မွာ တေထာက္နားရ သည္။
ရွန္ဟိုင္းမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာေသာ ပစၥည္းမ်ားကို တင္ေဆာင္လာသည့္ ကြန္တိန္နာသေဘၤာသည္ ပမာဏ ၾကီး ေသာေၾကာင၊့္ ေရစူးနက္ေသာေၾကာင့္၊ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းသို႔ မကပ္ႏိုင္ပါ၊ စကၤာပူဆိပ္ကမ္းသို႔ အရင္လာျပီး ခ်ရသည္၊ ျပီးမွ သင့္ေတာ္ရာ သေဘၤာျဖင့္ ရန္ကုန္သို႔ လာရသည္၊ ဤမွ်ရႈတ္ေထြးေသာ Traffic ကိုအဘယ္သို႔ အဆင္ေျပေအာင္ အမွားနည္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ပါသနည္း၊ဤဆိပ္ကမ္း၏ ကုန္စည္စီးဆင္းမႈ႔ ေခ်ာေမြ႔ျခင္းကို၀န္ထမ္းမ်ား၏ ၀န္ေဆာင္မႈ႔ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းမြန္မႈ ျဖင့္သာ ရွင္းျပရပါလိမ့္မည္။
နိုင္ငံျခားမွ မွာေသာပစၥည္းတခုစကၤာပူ ဆိပ္ကမ္းသို႔ေရာက္ျပီဆိုလ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လက္သို႔ေရာက္ေအာင္ (၃)ရက္သာ ေစာင့္ရ သည္၊ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ျငာေသာ ေစ်းႏႈန္းမွာနည္းေနလွ်င္၊ မ်ားေနလွ်င္၊ ကိစၥမရိွ၊ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ပစၥည္း ထုတ္ရာေနရာ တြင္ ျငင္းခံုမေနပါ၊ ပစၥည္းကိုအခါမလင့္ေစဘဲထုတ္၍ေပးလိုက္ပါသည္၊ အကယ္၍မ်ား ပစၥည္းေစ်းကို မတန္တဆ ေလွ်ာ့ျပီးေၾကာျငာထားပါလွ်င္ သက္ဆိုင္ရာဌာနက စစ္ေဆးျပီးကြ်န္ေတာ့္ထံေမးခြန္းေတြေရာက္လာပါလိမ့္မည္၊ ရွင္းဘို႔သာျပင္ေပေရာ့၊ ထိုသို႔ေမးခြန္းအေမးခံရမွာ စိုးရိမ္သည္ႏွင့္ပစၥည္းတန္းဖိုးကိုေလ်ာ့ေၾကညာဘို႔ စိတ္မကူး ၾကပါ။
ဆိပ္ကမ္းတြင္ေပးလိုက္ရေသာ ရ% အေကာက္ခြန္သည္ ထိုပစၥည္းကို စကၤာပူနိုင္ငံတြင္းမွာ သံုးတာမပာုတ္ ပါကအစိုးရကထိုအခြန္ေငြကိုျပန္ေပးသည္၊ ထုိစည္းကမ္းဥပေဒမ်ားေၾကာင့္ စကၤာပူသည္ တကမာၻလံုးက ပစၥည္းမ်ားကိုေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾကရာေနရာျဖစ္လာရျခင္းပင္၊ တႏွစ္တႏွစ္တြင္ ကြန္တိန္နာေပါင္း သန္း ၄၀၀ေက်ာ္ ဤဆိပ္ကမ္းကိုျဖတ္သန္းေနၾကသည္။
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေပာာင္း လီကြမ္းယူ၏ အားက်စရာေကာင္းေသာအရည္အခ်င္းတခုမွာ လာဒ္ေပးလာဒ္ယူလုပ္ ျခင္းကိုလက္မခံျခင္းပင္၊ နိုင္ငံထူေထာင္စ ေလယာဥ္ပ်ံ၀ယ္ရာတြင္ လာဒ္ေငြအတြက္ အရိပ္အေရာင္ စကား ေျပာမိေသာ၀န္ၾကီးကိုအလုပ္မွထုတ္ျပစ္သည္၊ သိန္း(၈၀၀)ေက်ာ္လာဒ္ယူပါသည္ပာုအတိုင္ခံရေသာ ၀န္ၾကီး ကိုအေတြ႔မခံ၊ ထို၀န္ၾကီးကမိမိဖာသာသတ္ေသေသာအခါ ဖံုးဖံုးဖိဖိကိစၥျပီးရန္ေတာင္းပန္သူဇနီးျဖစ္သူ၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ကိုပယ္ခ်ခဲ့သည္၊ ကုမၸဏီေငြကိုခိုးယူသူ၊ အလြဲသံုးစားလုပ္သူ၊ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးမွာ လာဒ္ယူမိသူ၊ မိမိေနရာကိုအစြဲျပဳ၍ ကုန္သည္ထံမွ ေငြေခ်းငွားသူ၊ မေတာ္တရားလုပ္သူမွန္သမ်ွကို ဘယ္သူ႔ ကိုမွ ခြင့္လႊတ္ခဲ့သည္ပာုမရွိ၊ အားလံုးကိုအျပစ္ေပးခဲ့သည္သာျဖစ္သည္။
စကၤာပူအစိုးရသည္ အေရးၾကီးေသာ ပေရာဂ်က္မ်ားရွိတိုင္း ျပည္သူသို႔ အျမဲခ်ျပေလ့ရွိသည္၊ ၁၉၆ရခုႏွစ္က ပါလီမန္တြင္ လက္ရွိဘတ္(စ)ကား မ်ားေျပးဆြဲေနျခင္းသည္ ေနာင္ ၂၅ ႏွစ္အၾကာတိုးလာမည့္လူဦးေရအတြက္ လံုေလာက္မႈရွိမရွိကို စဥ္းစားၾကသည္၊ ေျမဧရိယာက်ဥ္းေသာေၾကာင့္ လံုေလာက္ပါသည္ဟု ေျပာသူရွိသလို မလံုေလာက္ပါဟုလည္းေဆြးေႏြးၾကသူလည္းရွိသည္၊ အေျဖမထြက္၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က မလံုေလာက္ႏိုင္ဘူးဟု အဆံုးျဖတ္ေပးခါ ေျမေအာက္ရထားစီမံကိန္းကို စတင္ရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္၊ ေနာင္ ၁၀ႏွစ္တြင္ရွိမည့္ တိုင္းျပည္၏အေျခအေန စကၠဴျဖဴစာတမ္းမ်ား မွာ က႑ အသီးသီးအတြက္ မၾကာမၾကာ ထြက္လာေလ့ရွိသည္၊
စကၤာပူႏိုင္ငံဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္လာပံုမွာ အလြန္ရိုးရွင္းလြယ္ကူပါသည္၊ အဆင့္ဆင့္တိုင္းမွာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြရွိ ပါသည္၊ ဖြ႕ံျဖိဳးတိုးတက္လာေသာ မိမိႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေျပာျပလိုေသာ စကၤာပူႏိုင္ငံမွ လက္ေတြ႕လုပ္ကိုင္လာ ၾကသူေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိၾကပါသည္၊ စကၤာပူနိုင္ငံ၏ တိုးတက္လာမႈ႔ သူတို႔ေလွ်ာက္ခဲ့ရာလမ္းေၾကာင္းမွာ (Open Book) ဖြင့္ထားေသာ စာအုပ္တအုပ္လို ျဖစ္ပါသည္၊ သိလိုသူ ျမင္လိုသူမွန္သမွ်စာအုပ္ဖြင့္ျပီး ဖတ္ၾကရုံသာျဖစ္ပါသည္၊ ေက်ာင္းမ်ားတြင္သင္ရိုးညႊန္းတန္း အျဖစ္သင္ၾကားလ်င္ အမ်ားျပည္ သူအက်ိဳးရွိႏိုင္ပါ သည္။
(၃)
ကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံသည္ စကၤာပူထက္ေစာ၍လြတ္လပ္ေရးရခဲ့သည္၊ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္အာဏာ သိမ္းျပီးခ်ိန္ မွ စ၍ နိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံမႈကို ရွာေဖြဘို႔ေ၀းစြ၊ တံခါးပိတ္၀ါဒကိုက်င့္သံုးခါ နိုင္ငံျခားသားမ်ားကိုႏွင္ထုတ္ခဲ့ သည္၊ တစတစႏွင့္ စစ္တပ္မွ စစ္မႈ႔ထမ္းေပာာင္းမ်ားကို တာ၀န္ႏွင့္အာဏာရွိေသာေနရာ မ်ားတြင္တာ၀န္ယူ ေစခဲ့သည္၊
စကၤာပူနိုင္ငံေလွ်ာက္ခဲ့ေသာလမ္းႏွင့္ယွဥ္ၾကည့္ေသာ္အမွားေတြကိုသာဆက္တိုက္လုပ္လာခဲ့ၾကပါသည္။
က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈ႔ေရး၊ ကိစၥအ၀၀တြင္ပညာတတ္၊ အသိပညာ အတတ္ပညာရွိ သူတို႔မွာေဘးကို ေရာက္၊ မိမိနိုင္ငံတြင္မေနနိုင္ဘဲ ေရၾကည္ရာ၊ ျမက္ႏုရာ နိုင္ငံျခားသို႔ေရာက္ကုန္ၾကသည္။
စကၤာပူႏိုင္ငံသည္ မိမိ၀န္ၾကီးမ်ားကို လာဒ္မစားေအာင္ဟုဆုိခါ လခကို အလံုအေလာက္ေပးသည္၊ သူတို႔သည္ အခြင့္ထူးခံရသည္ပာုမရွိ၊ မိမိ၏ဒရုိင္ဘာ၊ အိမ္ေဖာ္၊ ထမင္းခ်က္၊ ဥယာဥ္မႈး၊ တို႔ကိုမိမိဖာသာငွား၍ ရထား၊ ေလယာဥ္စီးလွ်င္ အမ်ားျပည္သူ နည္းတူ အခေၾကးေငြ ေပးၾကရသည္၊ လ်ပ္စစ္ပါ၀ါ ေရးသံုးစြဲမႈကို မိမိဖါသာ ရွင္းၾကရသည္၊
ျပည္သူတို႔ကို ပိုက္ဆံမကိုင္ေစဘဲ ပလပ္စတစ္ကဒ္မ်ားႏွင့္ ေငြေပး ေငြယူလုပ္ရန္အားေပးသည္၊ ရထားစီးလိုလွ်င္ မိမိေငြေပးကဒ္ကို ဂိတ္ကေကာင္တာမွာ တင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေပးလိုက္ေသာေငြသည္ သက္ဆိုင္ရာ ဘဏ္အေကာင့္ထဲသို႔ ၀င္သြားပါသည္၊ ႏိုင္ငံဧရိယာက်ဥ္းေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္ကားစီးေရကို ကန္႔သတ္ ထားရာ ကား၀ယ္လိုသူတိုင္းက Certificate ၀ယ္ရေသာစံနစ္ကိုက်င့္သံုးသည္၊ တခါတရံ COE (Certificate Of Entitlement) က ကားတန္ဖိုးနီးပါး(သို႔) ကားတန္ဖိုးထက္မ်ားေနတတ္သည္၊ ၄င္းသည္ အစိုးရရံပံုေငြပင္ ျဖစ္သည္၊ အိမ္အေရာင္းအ၀ယ္ စာရြက္ စာတမ္း မွတ္ပံုတင္ကိစၥ၊ မွအခြန္ေငြမ်ားမွာ ကြန္ပ်ဴတာစံနစ္ ေက်းဇူးေၾကာင့္ မဖိတ္စဥ္ဘဲ အျမဲ အျပည့္ရရွိသည္၊ ၂၀၁၁ တြင္ျပင္လိုက္ေသာ ဥပေဒအရ အိမ္ေရာင္းအိမ္၀ယ္ လုပ္သူမ်ားကေပးရေသာ တံဆိပ္ေခါင္းခြန္အခမွာ ေဒၚလာ သန္း ရ၀မွ် ရွိသည္ဟုဆိုသည္၊
ေနရာတကာ လုပ္ငန္းတိုင္းတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ Network ကိုသံုးေသာေၾကာင့္ ရံပံုေငြ အလြဲသံုးစားလုပ္ရန္ မလြယ္သူပါ၊ အစိုးရကလည္း အခြန္ေငြကို အျပည့္အ၀ ရရွိသည္၊
မိမိတာ၀န္ကိုသာ မိမိထမ္းေဆာင္ေနရေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားက မိမိအလုပ္ကို ပိုမိုတိုးတက္ေရးအတြက္သာ အလုပ္လုပ္ၾကရသည္၊ အင္ဂ်င္နီယာကလည္း မိမိႏွင့္ဆိုင္ရာအလုပ္ ေက်ာင္းဆရာကစာသင္ျပီး ဆရာ၀န္မ်ား ကေဆးကုသေရးကိုသာလုပ္ေနၾကရာ ၀န္ေဆာင္မႈ႔ကိစၥ အဆင့္အတန္းျမင့္မားေနျခင္းမွာ ထိုအေၾကာင္းမ်ား ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။
ျမန္မာျပည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ ပဌမဆံုးလုပ္ရမည့္အလုပ္မွာ လူဦးေရကိစၥ၊ ဘဏ္လုပ္ငန္းကိစၥ၊ အေကာက္ခြန္ကိစၥ၊ ႏွင့္ လူမႈ႔ေရးရာကိစၥမ်ားတြင္ ေငြေၾကးမသံုးစြဲရေအာင္ (Cash Less) ကြန္ပ်ဴတာ Network မ်ားအသံုးျပဳေရးပင္ျဖစ္ပါသည္၊ ေငြေပးေငြယူကိစၥမ်ားကို Computer မ်ားႏွင့္မွတ္တမ္းတင္နိုင္လ်င္ အစိုးရ ရန္ပံုေငြ မယိုဖိတ္သည့္ျပင္ လာဒ္ေပးလာဒ္ယူကိစၥမ်ား Table money ေပးေနရျခင္းမ်ား၊ ေလ်ာ့နည္းသြား နိုင္ပါသည္၊ ထိုကြန္ပ်ဴတာ Network ၾကီးမ်ား စိတ္ခ်လက္ခ်အသံုးခ်နိုင္ေရးအတြက္ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ အျခားပစၥည္းကရိယာ (Hardware) လိုအပ္ ခ်က္မ်ားကို အစိုးရကျဖည့္ဆည္းေပးရပါမည္၊
ေဒါက္တာ၀င္စီမီးရပ္(စ) သာ အသက္ရွိေသး၍ ျမန္မာျပည္သို႔လႊတ္လိုက္လ်င္ ျခစားေနေသာ ၀န္ထမ္းေတြကို ဖမ္းဆီးအျပစ္ေပးႏိုင္ေသာ အဖြဲ႔ အစည္းတခုကိုထူေထာင္ပါဟု အၾကံေပးလိမ့္မည္ထင္သည္၊ အစိုးရတြင္ လာဒ္စားသူကို ေဖၚထုတ္အျပစ္ေပးရမည္ဟူေသာ မူ (Political will) ေတာ့ရွိရပါမည္၊ သူခိုးၾကီးမ်ားကို အေျခအေနအရပ္ရပ္အရ ဆက္လက္ခိုးခြင့္ျပဳထားလ်င္ တိုင္းျပည္ နလံမထူႏိုင္ပါ၊
ဤနည္းျဖင့္ အစိုးရတြင္ ရံပံုေငြ ေတာင့္တင္းျပီဆိုလွ်င္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ သိပၸံသုေတသန လုပ္ငန္း မ်ားထူေထာင္ေရးမွာမခက္ခဲေတာ့ပါ၊ ျမန္မာျပည္တြင္ လူသားအရင္းအျမစ္၊ ပညာတတ္လူငယ္မ်ားမရွားပါးပါ ASEAN နိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အဆင္ေျပေျပ ကုန္သြယ္မႈ႔လုပ္နိုင္လ်င္ တိုးတက္မႈ႔ကို လ်င္ျမန္စြာ ေတြ႔နိုင္ၾက ပါလိမ့္မည္၊ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္၀န္ထမ္းေနရာမ်ားတြင္ တပ္မေတာ္သား မ်ားခန္႔အပ္ျခင္းကိုေတာ့ရပ္ဆိုင္းျပစ္ ရပါ လိမ့္မည္၊ စစ္သားလူတန္းစားသည္ နိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ေဆာင္ရန္သာျဖစ္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ပါ၀င္ရန္မလိုပါ။
ဒီမိုကေရစီ စံနစ္ကို က်င့္သံုးျပီဆိုသည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံမႈမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ အလံုးအရင္း ၀င္ေရာက္ မလာျခင္းမ်ားမွာ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟု ဆန္းစစ္ၾကရပါမည္၊ မွ်တေသာ ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံမႈဥပေဒ အခိုင္အမာမရွိျခင္းႏွင့္ အီးဒီဘီ ကဲ့သို႔ ကူညီပန္႔ပိုး ေပးမည့္ အဖြဲ႔အစည္း မရွိေသာေၾကာင့္ဟုအေျဖထြက္ပါသည္၊ ကြ်န္ေတာ္သိေသာ စကၤာပူမိတ္ေဆြတစ္ဦးမွာ ျမန္မာ ပါတနာႏွင့္ ပူးေပါင္း ကား သံုးစီး၀ယ္၍ ကုမၸဏီေထာင္ ရာ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ၾကာသည့္တိုင္ ၀င္ေငြ မျမင္ရေသာေၾကာင့္ ေမးျမန္းစံုစမ္းေသာအခါ ျမန္မာပါတနာက မဖြယ္မရာ ပစၥည္း အပိုင္စီးသည္ကိုၾကံဳရသည္၊ ႏိုင္ငံျခားသားအဖို႔ အရံႈးသက္သက္ျဖစ္ေနေတာ့သည္၊ ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားကို ေျဖရွင္းေပးမည့္ အဖြဲ႔အစည္းတခု ရွိရန္လိုပါသည္၊ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအဖို႔ မွ်တေသာ ဥပေဒ ကိုဖန္တီးေပး ရပါမည္၊
(၄)
စကၤာပူကို ပထမႏိုင္ငံအဆင့္အတန္းေရာက္ေအာင္ တြန္းတင္ေပးသြားသည္မွာ အီးဒီဘီ ႏွင့္ ကြယ္လြန္သြား ျပီျဖစ္ေသာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လီကြမ္းယူ၏ ျခမစားေသာစိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္၊ ျမန္မာျပည္ကို စကၤာပူလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုသူမ်ားကို သူတို႔ျပသြားေသာ ဥပမာကို အတုယူၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္၊
ကိုသန္းလြင္
မွတ္ခ်က္၊ ဂ်ဴလိုင္လ ၂ရက္ေန႔ထုတ္ Eleven Media Group ပါ ဦးေက်ာ္ဦး၏ ရန္ကုန္ႏွင့္စကၤာပူမတူရျခင္း အေၾကာင္းရင္း ေဆာင္းပါးကိုဖတ္၍ဤေဆာင္းပါးကို ေရးရန္စိတ္ကူးရပါသည္၊