တူေမာင္ညိဳ - အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေလွ်ာက္ေသာ လမ္း
မိုုးမခ ၊ ႏုိဝင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၆
“ တုိင္းရင္းသားအားလံုး ဘက္စံုဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ဖို႔ - ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္စုိ႔ ”
(၉၆) ႏွစ္ ေျမာက္အမ်ိဳးသားေန႔ ဦးတည္ခ်က္ ၄ ရပ္ထဲက ဦးတည္ခ်က္ႏွစ္ရပ္ကို ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားေန႔ ေဆာင္ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္ပုဒ္ဟာ အတုိင္ပင္ခံေလွ်ာက္ေသာလမ္း ဘာလဲဆိုတာကို အတိအလင္း ညြန္ျပေနၿပီး အတိုင္ပင္ခံေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းဆုိတာဟာ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္လမ္းလည္းျဖစ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးက သေဘာေပါက္ နားလည္ထားၿပီးသားျဖစ္ပါမွာ။
တုိင္းရင္းသားအားလံုး ဘက္စံုဖြံ႔ၿဖိဳးဖုိ႔ - ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ခုလံုးၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ဆုိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ဒီလမ္းဟာ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးေသာ လမ္းမႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အတားအဆီးေတြ၊ အေႏွာင့္ အယွက္ေတြ၊ အကန္႔အသတ္ေတြနဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေခါင္းစဥ္ (အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေလွ်ာက္ေသာ လမ္း) ေအာက္ကေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြျဖစ္စဥ္ေတြကို ေဝဖန္ ဆန္းစစ္ၿပီး မိုးမခစင္ျမင့္ကေန ေရးသားတင္ျပသြားလုိပါတယ္။ မိုးမခအယ္ဒီတာမ်ားကလည္း “ဆုိင္းငံ့ျခင္း” မျပဳဘဲ ေဖာ္ျပေပးလိမ့္မယ္ လုိ႔ (မရဲတရဲ) ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေလွ်ာက္ေသာလမ္းမွာ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အတားအဆီးေတြ၊ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ၊ အကန္႔အသတ္ေတြက ဘာေတြလဲ။ အေျခခံအားျဖင့္ အမ်ဳိးအစား ႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိတယ္လုိ႔ျမင္ပါတယ္။
ပထမအမ်ိဳးအစား - သဘာဝတရားရဲ႕ အကန္႔အသတ္ပါ။ ဒါဟာ လူသားတိုင္းႀကံဳၿမဲဓမၼတာျဖစ္တဲ့ အသက္အရြယ္ အုိမင္းလာ မႈျဖစ္ပါတယ္။ ဇရာရဲ႕လကၡဏာနဲ႔ သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြက ဘာေတြလဲဆုိတာ အမ်ားသိၿပီးသားမို႔ အေသးစိတ္ေတြ မေရးလိုေတာ့ပါ။
အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဟာ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ သန္တုန္းျမန္တုန္းပဲ ဆုိတာကုိေတာ့ သူ႔လႈပ္ရွားမႈကေတြက သက္ေသခံေန ပါတယ္။ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ေလွ်ာက္ေသာလမ္းဟာ အေကြ႔အေကာက္အတားအဆီး၊ အကန္႔အသတ္ေတြမ်ားသလို ရွည္ရွည္ေဝးေဝး လည္း ေလွ်ာက္လွမ္းရမွာလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကတဲ့သူတုိင္းအတြက္ အသက္အရြယ္ဟာ အကန္႔အသတ္တစ္ခုပါပဲ။
ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္း၊ ဆရာဒဂုန္တာရာတို႔လည္း “ညီညြတ္ေရး - ၿငိမ္းခ်မ္းေရး - ဒီမိုကေရစီေရ - တုိင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး” ဆုိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ကို မမွတ္မသုန္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတာပါပဲ။ “ ဆရာမေသခင္ တုိင္းျပည္မွာ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရတာ ျမင္သြားခ်င္တယ္” ဆုိတ့ဲ ဆႏၵကို ရင္ဝယ္ပုိက္ၿပီး သဘာဝမိခင္ရဲ႕ေခၚေဆာင္တာကို ျငင္းပယ္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာခဲ့ၾကပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အသက္အရြယ္ဟာ ဒီလမ္းကို ေလွ်ာက္တဲ့ေနရာမွာ အကန္႔အသတ္တစ္ခုပါဘဲ။
ဒုတိယအမ်ိဳးအစားမွာေတာ့ အပုိင္း ႏွစ္ ပုိင္းပါဝင္ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အတားအဆီးအကန္႔အသတ္ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာဝတရားရဲ႕ အကန္႔အသတ္မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရာစုႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ၾကာ အထုိင္က်ေနတဲ့ အတားအဆီးအကန္႔အသတ္ေတာ့ျဖစ္ပါ တယ္။ အပုိင္း ႏွစ္ ပုိင္းပါဝင္ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အတားအဆီးအကန္႔အသတ္က တစ္ခုက တပ္မေတာ္ကို ဂုတ္ခြစီးထားတဲ့ စစ္အုပ္စုေ နာက္တစ္ခုက “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒနဲ႔တည္ဆဲဥပေဒမ်ား” အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱရားႀကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။
အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေလွ်ာက္ေသာလမ္းမွာ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ေပၚေပါက္လာတဲ့ အတားအဆီး၊ အေႏွာင့္အယွက္၊ အကန္႔အသတ္မွန္ သမွ်ရဲ႕ဇစ္ျမစ္နဲ႔ပင္မေရစီးကေတာ့အထက္မွာတင္ျပခဲ့ အစိတ္အပုိင္းႏွစ္ရပ္ျဖစ္တဲ့ စစ္အုပ္စု၊ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒနဲ႔တည္ဆဲဥပေဒမ်ား” အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱရားႀကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္ဗ်ဴရုိကေရစီယႏၱရားဆုိတဲ့ ကုမၸဏီႀကီးႏွစ္ခုကေန အတားအဆီးေတြ၊ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ၊ အကန္႔အသတ္ ေတြကို (ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေရာဂနဲ႔အညီ) တံဆိပ္မ်ိဳးစံု၊ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ဒလေဟာ ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ျဖဴးေနတာပါ။
ဒါေၾကာင့္ အတုိင္ပင္ခံေလွ်ာက္ေသာလမ္းမွာ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားရမယ့္ အဓိကျပႆနာဟာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္ဗ်ဴရုိကေရစီ ယႏၱရားပဲျဖစ္ပါတယ္။ “တုိင္းရင္းသားအားလံုး ဘက္စံုဖြံ႔ၿဖိဳးဖုိ႔ - ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ခုလံုးၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ဆုိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္” ကို ေပါက္ ေျမာက္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္/မႏုိင္ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖဟာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္ဗ်ဴရုိကေရစီယႏၱယားႀကီးကို အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ယဥ္ပါးေစႏုိင္သလဲဆုိတဲ့အခ်က္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ ခြဲခြာလို႔ မရေအာင္ပဲ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
ညီညြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး ဘက္စံုဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ဖုိ႔ဆုိရင္ စစ္အုပ္စုဆုိတဲ့ က်ားဆုိးကို ဂုတ္ခြစီးၿပီး နဖားႀကိဳးတပ္ႏုိင္ဖို႔က အေျခခံ အက်ဆံုး လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာရုိင္းကိုခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းၿပီးမွသာ လယ္ေျမယာေျမကိုတည္ႏုိင္သလိုပါပဲ။ ၾကက္ဥေၾကာ္စား ခ်င္ ရင္ ၾကက္ဥကို ခြဲၾကရမွာပါပဲ။
ဒီကေန႔စစ္အုပ္စုဟာ “ကာခ်ဳပ္”ကေနတဆင့္ တပ္မေတာ္တစ္ခုလံုးကို ခ်ဳပ္ကုိင္လႊမ္းမိုးထားႏုိင္တဲ့ အေနအထားေအာက္မွာ သူတုိ႔ရဲ႕ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ဆုိတာနဲ႔ “တရားဝင္” သုိ႔မဟုတ္ “ဥပေဒနဲ႔အညီ” ျဖစ္ေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ဖန္တီးေရးဆြဲျပ႒ာန္းထားျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္အဓိကရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြကို ပံုေပၚေအာင္ ေျပာစမ္းပါဆိုရင္အခုလိုေျပာႏုိင္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စု အတြက္ “ကာခ်ဳပ္”ဟာ ညာလက္သီးျဖစ္ၿပီး၊ ဘယ္လက္သီးကေတာ့ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုက ဒီလက္သီး ႏွစ္ဖက္ကို တစ္လံုးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အတြဲလိုက္ျဖစ္ေစ ( ဂ်က္ - ဘက္ - ဝမ္း - တူး ဆုိသလုိ) ဝိႈက္လက္သီး၊ ေထာက္လက္သီး၊ ေျဖာင့္ လက္သီး စသျဖင့္ အတိုးအဆုတ္စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ၿပီး “စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ဒီမုိကေရစီႀကိဳးဝုိင္း” ထဲမွာ တက္လာသူေတြကို ထုိးသတ္ေန တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီႀကိဳးဝုိင္းထဲကို အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ပါတီဟာ “ ျပင္ - ဝင္” နဲ႔ “ဝင္ - ျပင္” ဆုိတဲ့ လမ္းစဥ္ ႏွစ္ရပ္တုိက္ပြဲမွာ အတုိင္ပင္ခံရဲ႕ လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ “ဝင္ - ျပင္”ဟာ အႏုိင္ရသြားၿပီး။ အရွိကို အရွိတုိင္းျမင္တယ္ဆုိတဲ့ လက္ေတြ႔က်မႈနဲ႔အတူ တိုးဝင္သြားခဲ့တာပါ။ အခု ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အတားအဆီးေတြ၊ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ၊ အကန္႔အသတ္ ေတြဟာ “ဝင္ - ျပင္” လမ္းစဥ္ေပၚကေန ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ အက်ိဳး ဆက္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ “ျပင္ - ဝင္” လမ္းစဥ္ရဲ႕အသက္ဝိဉာဥ္လုိ႔ ဆုိရမယ့္ “ေရႊဂံုတုိင္ေၾကညာခ်က္” ကုိေတာ့ အတိတ္မွာ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ ၾကပါၿပီ။ “ျပင္-ဝင္” လမ္းစဥ္ရဲ႕မာလိန္မွဴးႀကီးျဖစ္တဲ့ ဦးဝင္းတင္လည္း ျမင့္ျမတ္ရာဘံုဘဝမွာ ဆရာလူထုဦးစိန္ဝင္းနဲ႔ “ဌာနခ်ဳပ္ကို အေျမာက္နဲ႔ခြင္းၾက” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကိစၥ ေဆြးေႏြးၿပီးေလာက္ၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ရဲ႕ စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ႀကိဳးဝုိင္းထဲမွာ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ေပါင္းစပ္သူ၊ ျဖန္ေျဖသူ၊ ညွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္သူဆုိတဲ့ အေနအထားကို သူကုိယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္ ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ ဆုိင္ရာဥပေဒ ” ဆုိတာကို ခ်က္ခ်င္းျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုေရြးခ်ယ္ဖန္တီးရတာကလည္း ခိုင္မာတဲ့အေျခခံအခ်က္နဲ႔ အေၾကာင္းတရားရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒ၊ ပုဒ္မ ၅၉ (စ) ဆိုတဲ့ စစ္အုပ္စုက တမင္တကာထည့္သြင္းေရးဆြဲထားခဲ့တဲ့ ပိတ္ဆုိ႔ကန္႔သတ္မႈေၾကာင့္ပါပဲ။
ပုဒ္မ ၅၉ (စ) ဟာ အရင္းစစ္လုိက္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအဆင့္ေနရာကို ေျဗာင္အက်ဆံုး ပိတ္ပင္ ကန္႔သတ္ထားတာပါ။ ဒါဟာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ မေျပၿငိမ္းႏုိင္တဲ့ အာဃာတကို အထင္အရွားျပသတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ၿပီး၊ ဒီအာဃာတဟာ စစ္အုပ္စု ရဲ႕ ေဂါ့ဖားသားျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းဆီကေန အာဏာအေမြနဲ႔အတူ တပါတည္းဆက္ခံထားတဲ့ အာဃာတအေမြလည္းျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စုက အေျခခံဥပေဒ စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲႏုိင္တဲ့ အေနအထားေအာက္မွာ “ အၿငိဳးအေတးအာဃာတ ” ဟာ အေျခခံ ဥပေဒ ပုဒ္မျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။
ဥပေဒပုဒ္မ ျဖစ္လာတဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အၿငိဳးအေတးအာဃတ ကို တခဲနက္အႏုိင္ရလာတဲ့ (၂၀၁၅ ) ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္နဲ႔ ေက်ာ္လႊားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေက်ာ္လႊားမႈဟာ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၆ ရက္ေန႔မွာ တရားဝင္ အတည္ျဖစ္လာတဲ့ “ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ ဆုိင္ရာဥပေဒ ” ဆုိတာပါပဲ။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစိုးရဖြဲ႔ၿပီး ရက္ပုိင္းအတြင္း ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီလႊတ္ေတာ္ အမတ္အမ်ားစုရဲ႕လႊတ္ေတာ္က ပထမဆံုးျပဳလုပ္ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ ဥပေဒျပဳမႈလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဥပေဒျပ႒ာန္းမႈကို စစ္အုပ္စုဟာ “ကာခ်ဳပ္” ကေနတဆင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကန္႔ ကြက္ဆန္႔က်င္ခဲ့တာပါ။
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ “ကာခ်ဳပ္” ရဲ႕စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဒီဥပေဒၾကမ္းကို တစ္ပိုဒ္ျခင္း ေဆြးေႏြး အတည္ျပဳရာမွာေရာ၊ ဥပေဒၾကမ္း တစ္ခုလံုးကို အတည္ျပဳရာမွာေရာ ၂ ႀကိမ္တုိင္တုိင္ (မဲမေပးဘဲ) မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ “အႏုိင္က်င့္ခံရတယ္” လို႔ လည္း စစ္သားရင့္မာႀကီးေတြ ပါးစပ္ကေန သနားစဖြယ္ ေျပာဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။
“ကာခ်ဳပ္” ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္တြင္းေျပာခြင့္ရေတြျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေအာင္သီဟ၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ထြန္း ျမတ္ေရႊ တုိ႔ရဲ႕ “ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒ” အေပၚ ကန္႔ကြက္ေဝဖန္တဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္ပါ။
“ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာ ဥပေဒ” ထဲမွာပါရွိတဲ့ “တခဲနက္” ဆုိတဲ့စကားလံုး ၊ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” ဆို တဲ့ စကားလံုးေတြကအစ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ သဲႀကီးမဲႀကီးဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ သူတို႔သေဘာနဲ႔သူတုိ႔ ဆန္႔က်င္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အုပ္စုရဲ႕အက်ိဳးစီးပြာဆုိတဲ့ဘက္ကေန ရပ္တည္ၿပီး ကန္႔ကြက္ဆန္႔က်င္ေနၾကတာပါ။ “ကာခ်ဳပ္” ရဲ႕ အမိန္႔ အတုိင္းကန္႔ကြက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ကန္႔ကြက္ပါေစ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ထံုးစံအတုိင္း လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဒီခ်ဳပ္ပါတီ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားဘက္က အႏုိင္ရၿပီး “ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒ” ဟာ တရားဝင္အတည္ျဖစ္လာပါတယ္။ စစ္အုပ္စုအတြက္ လုပ္ႏုိင္စရာ နည္းလမ္းတစ္ခုေတာ့က်န္ပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒဟာ အေျခခံဥပေဒ နဲ႔ညီ/မညီ အဆံုးအျဖတ္ေပးဖို႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာခံုရံုး (CTU) ကို တင္ျပၿပီး ခံုရံုးရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ခံယူဖုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းကို သံုးဖို႔/မသုံးဖုိ႔ စစ္အုပ္စုက ခ်ိန္ဆေနဟန္ရွိပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေရးျပရတာဟာ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အေနနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ “ေပါင္းစပ္သူ၊ ျဖန္ေျဖသူ၊ ညွိႏိႈင္း ေဆာင္ရြက္သူ” ဆုိတဲ့ အေနအထားကို သူကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ဖန္တီးခဲ့ေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္စလံုးက (စစ္အုပ္စုဘက္ နဲ႔ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္ သားမ်ားဘက္) ဒီအေနအထားကို လက္မခံခဲ့ၾကပါဘူး။ စစ္အုပ္စုဘက္က “ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒ” လက္မခံဘူး ဆုိတာဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိတဲ့အခ်က္က ရွင္းပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အၿငိဳးအာဃာတကို ဥပေဒပုဒ္မအျဖစ္ဖန္တီးၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ကို ႏုိင္ငံေရးအဆင့္ေနရာမေပးဖို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသူေတြမဟုတ္လား။
ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားဘက္ကလက္မခံႏုိင္တာေတာ့ သဘာဝက်ပါတယ္။ မတရားမႈနဲ႔တရားမႈ ယွဥ္ၿပိဳင္လာတဲ့ အခါ မွာ သူတုိ႔ ေလးစားတဲ့၊ တန္ဖုိးထားတဲ့၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဟာ တရားတဲ့ဘက္က ရပ္ေစခ်င္တာ အလြန္ကို သဘာဝက် ပါတယ္။ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကလည္း သူဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ဘက္ကေန စိမ္းစိမ္းျပတ္ျပတ္ႀကီးရပ္တည္ေနေလေတာ့၊ ဒီမိုကေရစီဘက္ ေတာ္သားေတြထဲမွာ ကတၱီပါလမ္းခြဲေတြ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသမွ် သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ရတယ္ဆုိၿပီး စိတ္ပ်က္ သြားၾကရေတာ့တာပါပဲ။ ခ်စ္လိုလ်က္နဲ႔ေဝးကြာသြားၾကရတဲ့ အျဖစ္ေတြပါ။
သတၱဳခ်ၾကည့္လုိက္ေတာ့ စစ္အုပ္စုကလည္း “အတုိင္ပင္ခံဥပေဒနဲ႔ပုဂၢိဳလ္”ကို အၿငိဳးအာဃာတနဲ႔ ခါးခါးသည္းသည္း လက္မခံ သလို။ ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားဘက္က အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔သေဘာထားပံုေတြကို ႏုိင္ငံေရးအရလက္မခံႏုိင္ တာပဲ အဖတ္တင္သြားပါေတာ့တယ္။ သင့္ျမတ္ေရးအိုးေတာ္လုုပ္တာမွာ ဖုတ္ရင္းက မက်က္ဆုိတာလိုျဖစ္ရတဲ့ ကိန္းဆုိက္သြားပါေတာ့ တယ္။
ဒီအခ်က္ေတြဟာ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေလွ်ာက္ေသာလမ္းေပၚကေန ႀကံဳေတြ႔လာရတဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ။
ဆက္ေရးပါအံုးမယ္။