မ်ဳိးေတဇာေမာင္ ● မာရမ္ အယ္မက္ အစၥဘယ္လ္ (ကာတာ)

| မျမင္ရတဲ့ စစ္တပ္|

သူတို႔မ်က္ႏွာေတြကို ညစ္ေပေနတဲ့အဝတ္ေတြနဲ႔ စည္းထားတယ္
ကံေကာင္းရင္ေတာ့
ပလတ္​စတစ္​စစ္သံုး ခေမာက္တစ္လံုးရမွာေပါ့။

ငါတို႔ပိုးေကာင္တစ္ေကာင္ကိုဖိေျခလိုက္သလို
ေနကသူတို႔ကိုဖိေျခတယ္
ေနဝင္ခ်ိန္ သူတုိ႔ကိုသြားမေကာက္မခ်င္း
သူတို႔လဲေနၾက၊ ေလာင္ကြၽမ္းေနၾက။

သူတို႔ကို ဘတ္စ္ကားေပၚမွာႀကိမ္ဒါဏ္ေပးတယ္
ၿပီးေတာ့၊သူတို႔အခန္းေတြထဲမွာႀကိမ္ဒါဏ္ေပးတယ္။

သူတို႔ေျပာစကားေတြကို
ေန၊ ဖုန္မႈံ႔ေတြ၊ဥပေဒနဲ႔ ငါတို႔ ပြတ္ဖ်က္ပစ္တယ္။

ပူေလာင္တဲ့ေနေရာင္ေအာက္ကထြက္ေျပးဖို႔
သူတို႔ႀကိဳးစားၾက
အဆံုးမဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို ႐ွင္းပစ္ဖို႔
သူတို႔ႀကိဳးစားၾက
ေနေရာင္နဲ႔ အညစ္အေၾကးေတြကေနလြတ္ေျမာက္ဖို႔
သူတို႔အတြြက္ေနရာမ႐ွိ။

အညစ္အေၾကးေတြရဲေနာက္မွာ၊မင္းျမင္ႏိုင္တာက
က်ိဳးပဲ့ေနတဲ့သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္နဲ႔
သူတို႔မ်က္လံုးထဲကကားမွန္အသစ္ေတြရဲ႕ေတာက္ပမႈ။

သူတို႔ဟာ ငါတို႔လို လူသားေတြမွမဟုတ္တာ
သူတို႔ဟာ ဘာေကာင္ေတြမွမဟုတ္
အလုပ္အေကြၽးျပဳသူသက္သက္ေတြ။

ငါတို႔ရဲ႕ ေ႐ွာ့ပင္းေမာလ္ေတြထဲ သူတို႔ကိုမလိုခ်င္ဘူး
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရရင္ သူတို႔ကိုမျမင္ခ်င္၊ ေမ့ပစ္ခ်င္။

ငါတို႔တိုင္းျပည္ကိုတည္ေဆာက္တဲ့
အဲ့ဒီစစ္တပ္၊ ေလာင္ကြၽမ္းေနေရာင္ေအာက္မွာ
ေပ်ာက္ကြယ္က်န္ရစ္။

Maryam Ahmad Al-Subaiey ရဲ႕ The Invisible Army