သြန္းခ - သာဓုေခၚ၊ ေလးစားသင့္ပါတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြၢ
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၂၈၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၂၈၊ ၂၀၁၅
ၾသဂတ္စ္ ၂၁၊ ၂ဝ၁၅ ည Iron Crossရဲ႕ေရေဘးသင့္ျပည္သူေတြအတြက္ အားပါးတရေဖ်ာ္ေျဖျပီး အလွဴေငြေကာက္ခံခဲ့တဲ့ပြဲ မွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ႏွာေခါင္းစည္းအနက္ေရာင္ေလးတပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ စာေရးဆရာမဂ်ဴးက သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ေတြရဲ႕အႏၱရာယ္ရွိပံုေတြအေၾကာင္း စာမ်က္ႏွာေတြ၊ ဆရာမရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ထည့္ေရး၊ ထည့္ေဟာလြန္းလို႔ဆရာမရဲ႕ကြယ္ရာမွာ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ဆရာမလို႔ နာမည္ေျပာင္ေပး ခဲ့ၾကတာကို သိမီွလိုက္တဲ့သူေတြ အမွတ္ရေနၾကဦးမွာပါ။ ဆရာမကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္၊ ေရးျမဲ၊ ေဟာျမဲနဲ႔ပဲ ျပည္သူလူထုကႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အႏၱရာယ္ဆိုးကို သိသင့္သေလာက္ သိသြားခဲ့ၾက၊ ဆင္ျခင္သင့္သေလာက္ ဆင္ျခင္ခဲ့ၾကပါရဲ႕။
ဆရာမေတာင္ အျပံဳးမပ်က္ရင္ဆိုင္ရဲႏုိင္ခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္လို စာေလးတစ္ေၾကာင္း၊ ႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္ေရးေနတဲ့လူကို တစ္ ခါလာလည္း ေဆးယဥ္ပါးတီဘီ၊ တစ္ခါလာလည္း ေဆးယဥ္ပါးတီဘီအေၾကာင္းပဲေရးေနတာပဲလို႔ အေျပာခံရလည္း ေရးရမွာ ပါပဲခင္ဗ်ာ။ စိုးရိမ္စရာအဆင့္မို႔လို႔ပါ။
အရြယ္ေကာင္းလူငယ္ေလးေတြ၊ အလႊာေပါင္းစံုကလူေတြ၊ ျပႆနာေပါင္းစံုနဲ႔လူနာေတြကို တနလၤာကေန ေသာၾကာေန႔ အထိ ရုံးခ်ိန္ေတြမွာ ၾကည့္ေပးေနတဲ့ေနရာကေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသၾကီး၊ ေအာင္ဆန္းတီဘီေရာဂါတိုက္ဖ်က္ေရး ျပင္ပ လူနာဌာနမွာပါပဲ။ သာမန္တီဘီနဲ႔ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီ ၂ မ်ဳိးလံုးကိုေနရာခြဲျပီး စစ္ေဆးကုသေပးေနတာပါ။ ေရာဂါျပင္းထန္ သူေတြကိုေတာ့ ေအာင္ဆန္းေဆးရုံမွာပဲ အတြင္းလူနာအျဖစ္ ကုသေပးေနပါတယ္။ အာဟာရရွိေစမယ့္ အစားအစာေတြ၊ ေဆးဝါးကုသမႈအျပည့္အစံုေတြနဲ႔ အတြင္းလူနာအျဖစ္ သတ္မွတ္ကုသေပးျခင္းခံယူေနၾကရသူေတြကေတာ့ ျပည္သူေတြ ၾကားထဲ ေရာဂါပိုးပ်ံ႕ပြားမွာ စိုးရိမ္ရသူေတြ၊ လူမႈေရးျပႆနာေတြေၾကာင့္ သူတို႔မိသားစုေတြက ျပဳစုကုသေပးဖို႔ ခက္ခဲေန ၾကသူေတြ၊ ေရာဂါျပင္းထန္ျပီး အသက္အႏၱရာယ္အထိစိုးရိမ္ရသူေတြက အမ်ားစုပါ။
ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳ၊ ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္၊ တပ္မေတာ္အရာရွိ၊ ရဲအရာရွိ၊ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္အားကစား၊ အငွားယာဥ္ေမာင္း၊ ပဲျပဳတ္သည္၊ ကုန္စိမ္းေရာင္းသူေတြဟာ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီရာဂါပိုးကူး စက္ခံထားၾကရသူေတြအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လာေရာက္စစ္ေဆးကုသမႈခံယူေနၾကပါတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ေရးမိ တဲ့အလႊာစံုဆိုတာ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ လူနာေတြကိုကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်လာဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံေနရတာလဲဆို ေတာ့ကိုယ္ အေလးခ်ိန္နဲ႔လူနာေတြရဲ႕စိတ္ခံစားမႈအေျခအေန၊ ျပင္ပလကၡဏာေတြၾကည့္ေပး။ စစ္ေဆးေပးခ်င္လို႔ပါ။ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီေရာဂါသည္တစ္ေယာက္အျဖစ္လည္း ခပ္လြယ္လြယ္သတ္မွတ္ၿပီး ကုသေပးျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဓါတ္မွန္ ရိုက္၊ သလိပ္ပိုးစစ္၊ ေဆးကုသမႈစာရင္းဝင္ လူနာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ စာရင္းသြင္းဖို႔ရာ အစည္းအေဝးထိုင္ၾကရပါေသးတယ္။စာရင္းသြင္းရပါလိိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေဆးကုရမယ့္ကာလက လေပါင္း ၂ဝ တိတိပါ။ လိုအပ္မယ့္ေဆးဝါး၊ ျပင္ပလူနာဌာနကို မွန္မွန္လာျပႏုိင္ဖို႔ တစ္လကို လမ္းစရိတ္ ျမန္မာေငြက်ပ္သံုးေသာင္း၊ အဌားယာဥ္နဲ႔လာႏုိင္ဖို႔ ATM ကဒ္နဲ႔ ကို ကေမၻာဇဘဏ္က စီစဥ္ေပးေနတာပါ။ အာဟာရအတြက္ ဆန္၊ ဆီ၊ ပဲနဲ႔ အာဟာရမႈန္႔ထုတ္ေတြလည္း လစဥ္ေထာက္ပံ့ ေပးရေတာ့မွာမို႔ရယ္၊ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈႏႈန္း ဘယ္လိုအေျခအေန၊ အဆင့္အတန္းမွာရွိေနတယ္ဆိုတာေတြသိႏုိင္ဖို႔ အဖြဲ႕လိုက္အစည္းအေဝးလုပ္ၾကရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
လေပါင္း ၂ဝ ေဆးကုခံေနသမွ်ကာလပတ္လံုး လစဥ္ သလိပ္မွန္မွန္စစ္ရမွာပါ။ နားၾကပ္နဲ႔ နားေထာင္စမ္းသပ္လို႔မရ၊ ဓါတ္ မွန္ နဲ႔ခ်ည္းလစဥ္ၾကည့္ေပးေနလို႔မရတာေၾကာင့္ သလိပ္ကို သာမန္စစ္တာနဲ႔၊ ပိုးေမြးစစ္ရတာေတြက သတ္မွတ္တဲ့လေတြ အလိုက္ စနစ္တက်လုပ္သြားရတာေတြပါ။ ဆိုလိုရင္းကသလိပ္စစ္ေဆးျခင္းဟာ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီကုသေရးရဲ႕အဓိကအား ျပဳရာက႑ပါပဲ။ လစဥ္မွန္မွန္လာမျပတဲ့လူနာေတြ၊ သလိပ္ပို႔ပ်က္ကြက္သူလူနာေတြေၾကာင့္ ေဆးကုသေရးအေႏွာက္အ ယွက္ျဖစ္ရသလို ပိုးရွိေနမွန္းမသိပဲျပည္သူေတြၾကားထဲ လႈပ္ရွားသြားလာေနမိလို႔ အမ်ားျပည္သူေတြအတြက္ စိုးရိမ္ဖို႔ေကာင္း တာလည္း အမွန္ပါပဲ။ တစ္အိမ္ထဲေနမိသားစုထဲေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့။ တစ္အိမ္ထဲေနလို႔ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ကူးစက္ကုန္ၾကတဲ့မိသားစုေတြလည္း အမ်ားသားပါ။ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ေနလို႔ မၿပီးပါဘူး။ ႏွာေခ်၊ ေခ်ာင္းဆိုးတာေတြကအစအျပဳအမူပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာပါ သတိထားေနမွ အတူေနမိသားစုအတြက္ ကူးစက္မႈႏႈန္းနည္းပါးႏုိင္မွာပါ။
ေဆးစကုၿပီဆိုတာနဲ႔ ေသာက္ေဆးေတြအျပင္ ထိုးေဆးက အနည္းဆံုး ၆ လတစ္ပါတ္ကို ၆ ရက္ ေန႔စဥ္ထိုးရပါၿပီ။ ထိုးေဆး ေၾကာင့္ အၾကားအာရုံထိခိုက္ႏုိင္တာေၾကာင့္ လိုအပ္သလို ခ်ိန္ဆေပးႏုိင္ဖို႔ရယ္၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ခ်ိန္ၿပီးေသာက္ေဆး အခ်ိန္အဆလုပ္ေပးရတာေတြေၾကာင့္ လစဥ္ လူနာကိုယ္တိုင္လာႏုိင္ဖို႔အေရး စီစဥ္ေပးေနရတာပါ။ ေသာက္ေဆးတစ္မ်ဳိး ေၾကာင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေျပာင္းအလဲျဖစ္တတ္တာမို႔ လိုအပ္ရင္ စိတ္က်န္းမာေရးဆရာဝန္နဲ႔ျပေပးဖို႔ ေအာင္ဆန္းတီဘီ ေဆးရုံၾကီးမွာပဲ စိတ္က်န္းမာေရးဆရာဝန္မ်ား အလွည့္က် ေန႔စဥ္ထိုင္ေပးေနၾကရပါတယ္။
သက္ၾကီးပိုင္းနဲ႔ကေလးငယ္ေတြဟာ ကိုယ္ခံအားနည္းေနတတ္တာမို႔ ကူးစက္လြယ္တာေၾကာင့္ တစ္အိမ္ထဲ အတူေနမိသား စုထဲက လူနာကို သတိေပးေနၾကရတာပါ။ အာဟာရျပည့္ဝေစမယ့္ အစားအစာေတြစားေပးပါဆိုေတာ့လည္း ဆီးခ်ိဳေရာဂါ သည္ေတြအတြက္ အဆင္အေျပဆံုးျဖစ္မယ့္အာဟာရမ်ိဳး အၾကံေပးရတာလည္း က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ မျဖစ္မေန အလုပ္ေတြထဲက တစ္ခုေပပါပဲ။ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေဆးလာထိုးေပးေနၾကတဲ့ သက္ဆိုင္ရာေဒသႏၱရကက်န္းမာေရးဆရာ မ၊ သားဖြားဆရာမေတြနဲ႔ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ဖို႔ လုပ္အားေပးေစတနာ့ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕အားျဖည့္မႈေတြရွိေနလို႔သာ ေဆးယဥ္ ပါး တီဘီေရာဂါသည္ေတြအတြက္ ေဆးကုသမႈေတြထိေရာက္ေနတာပါ။
တီဘီေရာဂါသည္ဆိုတာ ခပ္ပိန္ပိန္၊ လူမမာရုပ္ေတြပါလို႔ ထင္ေနၾကသူေတြအတြက္ ဆင္ျခင္ႏုိင္ၾကေစဖို႔ေဖာ္ျပပါရေစ။ ျပည့္ ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳး၊ က်န္းက်န္းမာမာပံုစံနဲ႔ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီပိုးရွိေနသူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ အဲဒီေတာ့ အမ်ားသံုးဘတ္စ္ကားေတြ၊ လူထူထပ္တဲ့ေနရာေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အစရွိတဲ့ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ ေရာဂါပိုးရွိျပီး ေဆးကုသမႈခံယူေန ၾကရသူေတြ ကိုယ့္ေၾကာင့္ တစ္ပါးသူကိုမကူးစက္ေအာင္ အကာအကြယ္အျဖစ္ ႏွာေခါင္းစည္းတပ္မထားသင့္ဘူးလား။ မကူးစက္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးေတာ့ ကုသိုလ္မရဘူးလား။ သာမန္ျပည္သူေတြကေရာ အကာအကြယ္အျဖစ္ လူေနထူ ထပ္တဲ့ ေနရာေတြသြားရင္ ႏွာေခါင္းစည္း၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ကိုင္ပဝါမေဆာင္သင့္ေပဘူးလား။ ေလလံုေနတဲ့ဘတ္စ္ကား ေတြ၊ အဲယားကြန္းရထားေတြေပၚမွာ အထူးသတိထားၾကရပါလိမ့္မယ္။
အိ္မ္ထဲမွာပဲေနပါတယ္၊ အျပင္သြားရင္လည္း ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႔ပဲ သြားတာပါ။ ရုံးခန္းထဲမွာလည္း အဲယားကြန္းနဲ႔ပါ၊ ဘယ္က ေနဘယ္လိုကူးသြားမွန္းမသိပါဘူးဆိုတဲ့ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီ လူမမာေတြကို ေရာဂါပိုးကူးစက္ပံု မၾကာခဏရွင္းျပရပါတယ္။ အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းကေန ကူးတဲ့အေၾကာင္း၊ အတူေနမိသားစုေတြထဲက လူသူအသြားအလာမ်ားတဲ့ေနရာေတြကို မျဖစ္ မေန သြားလာေနၾကရတဲ့သူေတြ မရွိႏုိင္ဘူးလား၊ ကိုယ္နဲ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြထဲမွာေကာ ေရာဂါပိုးရွိမွန္းမသိသူေတြ၊ ဒါမွ မဟုတ္ မဆင္မျခင္ေနသူေတြ မရွိႏုိင္ဘူးလား စသည္ျဖင့္ေပါ့။ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြဘဝကေတာ့ အစိုးရိမ္ရဆံုးပါပဲ။ ေၾကာက္ေနလို႔၊ စိုးရိမ္စိတ္လြန္ကဲေနလို႔မွမရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အတတ္ႏုိင္ဆံုးကာကြယ္ေနၾကေပေတာ့ေပါ့။
အားရွိေအာင္စား၊ အသားမ်ားမ်ားစား၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားမ်ားစား၊ ၾကက္ဥ၊ ႏြားႏို႔၊ ေျမပဲ၊ အာလူး၊ အသီးအႏွံေတြမ်ားမ်ားစား၊ အစားအသာက္ပ်က္ေပမယ့္ ဝင္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီးစား၊ သာမန္လူေတြထက္ ပိုစားေပး၊ အိပ္ေရးဝေအာင္အိပ္၊ အားရွိေအာင္ ေနပါဆိုတာေတြက လူနာတိုင္းကို ေန႔တိုင္းအားေပးစကားေျပာရင္း သတိေပးေနရတဲ့စကားေတြပါ။ လက္လုပ္လက္စား၊ ေနရာထိုင္ခင္းခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းထဲမွာ၊ ဆင္းဆင္းရဲရဲေနေနၾကရတဲ့လူနာနဲ႔ မိသားစုေတြအတြက္ကိုေတာ့ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ ေျပာစရာရွိ တာေတာ့ မျဖစ္မေနေျပာရတဲ့အေနအထားပါပဲ။ အိမ္မွာ ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာေန၊ ျပဴတင္းေပါက္ေတြ ဖြင့္ထားသာ ေျပာေနရပါတယ္။ အိမ္မွာျပဴတင္းေပါက္ေတာင္ မရွိပါဘူး၊ သူမ်ားအိမ္ ကားဂိုေဒါင္ထဲ ကပ္ေနၾကရတာပါဆိုတဲ့ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမိသားစုေတြအတြက္ေတာ့ အၾကံေပးရတာ ခပ္ခက္ခက္ပါ။ တစ္လ တစ္လ အေထာက္အပံ့ေတြေပးေနတာပဲဆိုတာကလည္း လူနာတစ္ေယာက္စာအတြက္ပဲ ဖူလံုႏုိင္မွာကိုး။
အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီပိုးေတြ႕လို႔ေဆးကုသမႈခံေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ဝန္ရွိ၊ မရွိ စစ္ေဆးေပးရျပီး ကိုယ္ဝန္တားေဆးသံုးဖို႔ ညႊန္ၾကားရပါေသးတယ္။ ေဆးေသာက္ရင္း ေမြးလာတဲ့ကေလးအတြက္ ဆြံ႔၊ အ၊ နားမၾကား၊ ဒုကၡိ တေလးေမြးလာမွာစိုးလို႔ပါ။ လူနာလို႔မထင္ရေပမယ့္ ကူးစက္ခံထားႏုိင္ရေခ်မ်ားတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ သံသယရွိသူေတြအတြက္ (ActiveCase Finding) လူနာသစ္ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္၊ စမ္းသပ္၊ စာရင္းျပဳစုတဲ့အစီအစဥ္လည္း အစျပဳႏုိင္သေလာက္ေတာ့ ျပဳ ေနေပမယ့္ မွန္းထားသေလာက္ေတာ့ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္မေပးႏုိင္ေသးတာအမွန္ပါ။ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေဆးယဥ္ပါးတီဘီေရာဂါသည္ေတြ မ်ားသည္ထက္မ်ားမလာေစေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ကုသႏုိင္ေရးပါ။ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီကို ကုသေပးေနတဲ့ ေဆးကိုမွ ထပ္ၿပီးယဥ္ပါးေနပါျပီဆိုရင္ျဖင့္ ျမန္မာနိုင္ငံအတိုင္းအတာနဲ႔ ကုသေပးႏုိင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္သြားပါျပီ။ အဲဒီလိုလူနာေတြရွိေနပါတယ္။ ေဆးမွန္မွန္မေသာက္တာ၊ မေသာက္ျဖစ္တာ၊ ေရာဂါသက္သာေနပါျပီဆိုျပီး ေဆးဆက္မေသာက္ေတာ့တာ၊ ေဆးကုေနရင္း အရက္၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းမျဖတ္ႏုိင္ခဲ့တာ၊ ေဆးခ်န္ေသာက္၊ ေဆးေရြးေသာက္ ေနခဲ့ၾကတာ၊ လူမႈဝန္ထမ္းလုပ္အားေပးေတြ၊ ေဒသႏၱရက ဆရာမေတြ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေဆးတိုက္သြားခဲ့ၾကပါလ်က္နဲ႔ ပါးစပ္ထဲလက္ထိုးျပီး ျပန္အန္ထုတ္ပစ္ျခင္းအားျဖင့္ ေဆးကုသမႈပ်က္ျပားေစခဲ့တာေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္အစီအစဥ္နဲ႔ကုေပးေနေပမယ့္ လေပါင္း ၂ဝ အခ်ိန္ေပးျပီးကုရမွာ။ အဲဒီေတာ့ တိုင္းရင္းေဆးနဲ႔ကုၾကည့္ပါဦးမယ္ဆိုတဲ့ မိသားစုလိုက္ျငင္းဆန္ခဲ့ၾကတာဟာလည္း လူနာေတြရဲ႕ျငင္းဆန္ပိုင္ခြင့္ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီမိသားစုထဲက ေဝဒနာရွင္ ေၾကာင့္သာ ဒီ့ျပင္လူေတြဆီ ေရာဂါပိုးေတြပ်ံ႕ႏွံ႔ကုန္မွာ စိုးရိမ္စရာေပပဲေပါ့။
ပညာမတတ္ေတာ့ က်န္းမာေရးဗဟုသုတမရွိဘူး။ အဲဒီကမွ လူတန္းစားအလႊာအသီးသီးဆီ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရာဂါပိုးေတြပ်ံ႕ ႏွံ႔ကုန္ေရာ။ ဘာလို႔ပညာမတတ္လဲ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြေၾကာင့္ ပညာမသင္ႏုိင္လို႔၊ က်န္းမာေရးပညာေပးမႈအားနည္းလို႔၊ ေခ်ာင္း ဆိုး၊ ႏွာေခ်ရင္ေတာင္ လက္ကိုင္ပဝါနဲ႔အုပ္မထားတတ္တဲ့အက်င့္၊ ကြမ္းယာေတြဝါးျပီး ေတြ႕ရာေနရာ တဗ်စ္ဗ်စ္ ေထြးထုတ္ေနၾကတဲ့အက်င့္ေတြဟာ အသိပညာေပးမႈ အားနည္းေၾကာင္းသက္ေသျပေနတာပါပဲ။ လမ္းေတြေပၚ၊ ဘတ္စ္ ကားေတြေပၚမွာေတြ႕ေနၾကရတဲ့ ႏွာေခါင္းစည္းတပ္ထားၾကတဲ့သူေတြကို ေလးစားၾကရပါမယ္။ အသိအမွတ္ျပဳၾကရပါလိမ့္ မယ္။ သူတို႔မွာေရာဂါရွိလို႔သူမ်ားကိုကူးစက္မွာစိုးလို႔ အကာအကြယ္လုပ္ထားရာကေန ကုသိုလ္ရေနၾကတာပါ။ သာဓုေခၚ ေပးၾကရမွာပါ။ ေရာဂါပိုးမရွိပါဘူး၊ ၾကိဳတင္ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔တပ္ထားတာပါဆိုခဲ့ရင္လည္း ေလးစားၾကရမွာပါ။ ေဆးယဥ္ ပါးတီဘီဆိုတာနဲ႔ ကုရမွာ လေပါင္း ၂ဝ။ အလုပ္ပ်က္ဦးမယ္။ ေဆးဒဏ္ေတြခံၾကရပါဦးမယ္။ မိသားစုလည္းအေနအထိုင္ ေတြဆင္ျခင္ေနၾကရတာနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ၾကပါဦးမယ္။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔၊ တစ္လထက္ တစ္လ မ်ားသည္ထက္မ်ားေနတဲ့ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီကို ႏိုင္ငံေတာ္ကခ်ည္း မႏိုင္မနင္းလုပ္ေနလို႔မရပါဘူး။ ျပည္သူေတြကပါ ပါဝင္ၾကရေတာ့မွာပါ။ Iron Cross ပြဲေန႔ကေတြ႕လိုက္ရတဲ့ႏွာေခါင္းစည္းတပ္ လူငယ္ေလးသာမက ေတြ႕ေတြ႕ေနၾကရပါတဲ့ ႏွာေခါင္းစည္း (MASK) တပ္ျပီးသြားလာေနၾကသူေတြကိုလည္း ေလးစားပါတယ္ခင္ဗ်ား။