သြန္းခ - ေလေလွာင္ေလွာင္၊ ပိုးေကာင္ေတြနဲ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျပည္သူေတြ
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၅
သြန္းခေန႔တိုင္းသြားေနရတဲ့ေနရာက ေပ်ာ္စရာနတၳိ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႔ အတိၿပီးတဲ့ေနရာပါ။ ေဆးရုံပါဆိုမွဗ်ာ၊ ဘယ္လိုလုပ ေပ်ာ္စရာလာေကာင္းႏုိင္ပါ့မလဲ။ အဲဒီေဆးရုံကိုေရာက္ဖို႔အေရး လမ္းမွာအခ်ိန္၂နာရီနီးပါး ေပးရတတ္ပါတယ္။ လွည္းတန္း မီးပြိဳင့္ေလ၊ သမိုင္းလမ္းဆံု မီးပြိဳင့္ေလ၊ စည္းမရွိ ကမ္းမရွိေမာင္းေနၾကတဲ့ကားေတြနဲ႔ေလ။ အဲဒီေတာ့ၾကာျပီေပါ့ ၂ နာရီ။ အဲဒါ က အသြားလမ္း။ သြားလမ္းမသာလို႔ ျပန္လမ္းေခ်ာမယ္လည္း မထင္ၾကပါနဲ႔။ ေမာပါတယ္လို႔ဆို။ ပိုဆိုးလို႔ေလ။ လွည္းတန္း မီးပြိဳင့္ကို မမိမိေအာင္ ေမာင္းတတ္ၾကတဲ့လိုင္းဘတ္စ္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရတာတစ္မ်ိဳး၊ အခုစာကေလးေၾကာ္၊ အခုဆီထမင္းလုပ္တတ္ၾကတဲ့ဟာႀကီးေတြလို က်င့္ၾကံၾကတဲ့ ကိုေရႊယာဥ္ေမာင္းေတြရဲ႕စိတ္အေျပာင္းအလဲေတြၾကားမွာ ခရီးသည္ေတြ ဗ်ာမ်ားၾကရတာတမ်ဳိးေၾကာင့္ပါ။ မီးပြိဳင့္ မမိမိေအာင္ေမာင္းေနတာက ခရီးသည္ရမလားလို႔၊ တခါမိ မိနစ္ ၂ဝ ဗ်ာ။ ၃ ခါ ေလာက္ မိေအာင္ ေမာင္းတတ္ၾကတဲ့ယာဥ္ေမာင္းေတြ လိုသေလာက္ခရီးသည္လည္း မရေရာ၊ ခရီးသည္ေတြကိုေနာက္ကားနဲ႔ ေျပာင္းစီးဖို႔ေမာင္းခ်၊ ေနာက္ကားကလည္း ဟုတ္မလိုလိုနဲ႔ သူလည္း အေျခအေနမေကာင္းေရာ ခရီးသည္ေတြကို ႏွင္ခ်ျပန္ပါ ေလေရာ။ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အမိန္႔ေတြေပးတာလည္းမၾကိဳက္သလို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ကိစၥေတြကိုလည္း မလိုလားေတာ့၊ မလိုလားေတာ့၊ မလိုလားေတာ့န႔ဲပဲ ဟိုကား၊ ဒီကားေတြေပၚေျပးတက္၊ ေျပးဆင္းနဲ႔ပါပဲ။ သြန္းခ အပါအဝင္ခရီး သည္ေတြမွာ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြ၊ လြယ္အိတ္ေတြ၊ ထီးေတြနဲ႔ ေရေဘးသင့္ျပည္သူေတြလိုပါပဲ။ မိုးထဲ၊ ေလထဲေျပးရ၊ လႊားရေန႔တိုင္းနီးပါးခံစားေနၾကရတာေတြ။ ဘာလို႔ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ခ်င္ၾကတာလဲ၊ မကိုက္လို႔၊ အဲဒီလိုလုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ရတယ္လား၊ ရလို႔လုပ္တယ္၊ မေက်နပ္ရင္သြားတိုင္၊ ဘာမွအေၾကာင္းမထူးဘူး။ ကဲ သြန္းခစိတ္ညစ္တာ ဆန္းလား။
အဲဒီေတာ့လမ္းမွာ၊ ကားေပၚမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ ၂ ေစာင္ေလာက္ဖတ္သဗ်ာ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ထဲက သတင္း အမွန္ အကန္ေတြ ၾကည့္သဗ်ာ။ ရွိတာေပါ့ဗ်၊ အမွန္အကန္တင္တတ္တဲ့ အြန္လိုင္းမီဒီယာေတြ။ မနက္ပိုင္းတမ်ိဳး၊ ညေနပိုင္း တမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။ သတင္းဆိုတာေတြက မနက္ပိုင္းဆို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္၊ ေန႔လည္က်ေတာ့ နည္းနည္းညႇဳိးသြားျပီး ည ေနေလာက္က်ေတာ့ မဖတ္ခ်င္ေတာ့ျပန္ဘူး။ အျမဲဖတ္ေနက်ဆိုေတာ့ မနက္ပိုင္းသတင္းေတြ အကုန္ဖတ္ခ်င္သဗ်။ ဘတ္စ္ ကားကလမ္းမွာၾကာ၊ အဲဒီေတာ့လည္း အက်ိဳးရွိေအာင္လုပ္မိတာကို ေျပာပါတယ္။ ေနာက္မ်ား ဒီ့ထက္ၾကာရင္ အခ်ိန္ရရင္ရ သလိုဘတ္စ္ကားေပၚမွာပဲ ေကာ္ဖီေသာက္၊ မုန္႔စား၊ ဟိုဟာ၊ ဒီဟာလုပ္ၾကရလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။
အလုပ္ထဲေရာက္လို႔ ရုံးခန္းေသာ့ကိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မေရာက္ေသးတာနဲ႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ေနရတာက ရွိေသးဗ်ား။ ရုံးခန္း ေဘးထိုင္ရင္း အနားက ဓါတ္မီးတိုင္ကိုေမာ္ၾကည့္မိပါတယ္။ သြန္းခ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျဖစ္သြားသဗ်။ တိုင္ခ်ည္းသက္သက္၊ ဓါတ္ၾကိဳးေတြမရွိဘူး။ အဲဒီဓါတ္တိုင္ရဲ႕ခါးေလာက္မွာ မီးေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းတပ္ထားပါေလရဲ႕။ ပါဝါဆပ္ပလိုင္းက ေဆးရုံရဲ႕မီး လိုင္းထဲက။ ေကာင္းေရာ၊ ဓါတ္တိုင္အေဟာင္းဆိုေတာ့လည္း အမွီအခိုကင္းတာေပါ့ေလလို႔ေတြးမိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္ထူကိုယ္ထမီးေခ်ာင္းေၾကာင့္ အဲဒီဓါတ္တိုင္သိကၡာေတာ့ရွိေနပါေသးတယ္။ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ၊ “ကြၽန္မက ဓါတ္ တိုင္ပါေမာင္” ေပါ့။
ၾကည့္ေနရတဲ့လူနာေတြက ေဆးယဥ္ပါးတီဘီေရာဂါသည္ေတြဗ်ာ။ အကာအကြယ္ဆိုလို႔ ႏွာေခါင္းစည္းနဲ႔ ေလပန္ကာ ပဲရွိ တာပါ။ လူနာေတြဘက္ ပန္ကာဖြင့္ထုတ္ထားေတာ့ လူနာေတြဆီကပိုး က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြဆီ အလြယ္တကူမ ေရာက္ ေတာ့ဘူးေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံက်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြဘဝက ေအာက္ေျခအဆင့္ေတြမွာ စုတ္ျပတ္ေနတာပါဗ်ာ။ ျဖစ္သလို ေတြကမ်ားမ်ားေနတာပါ။ လူနာေတြကို က်န္းမာေရးပညာေပးရေတာ့ မေျပာမျဖစ္ စကားကေျပာရပါေလေရာ။ ေျပာပါတယ္၊ ေစာေစာကပန္ကာအားကိုး၊ ႏွာေခါင္းစည္း အားကိုးနဲ႔ေပါ့။ မီးပ်က္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ေမာေၾကာေပါ့ဗ်ာ။ လေပါင္း ၂ဝ ကုၾကရမွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကာကြယ္ၾကဖို႔၊ ကိုယ့္မိသားစုဝင္ေတြကို မကူးစက္ေအာင္ကာကြယ္ၾကဖို႔၊ ႏွာေခ်ေခ်ာင္းဆိုးရင္လက္ကိုင္ပဝါသံုးၾကဖို႔၊ ေဆးေသာက္ပံုေသာက္နည္းေတြရွင္းျပရ၊ အားလည္းေပးရပါသဗ်ာ။ လူနာေတြေဆးရုံလာျပရင္ အငွားကားနဲ႔လာႏုိင္ဖို႔ လစဥ္ေထာက္ပံ့ေငြ က်ပ္သံုးေသာင္း ေအတီအမ္ကဒ္နဲ႔ စီစဥ္ေထာက္ပံ့ထားေပးပါသဗ်ာ။ အလႊာ ေပါင္းစံုကူးစက္ခံေနၾကရတာဆိုေတာ့ လူတန္းစားအလႊာက အစံုေလဗ်ာ။ ပညာအရည္အခ်င္းမရွိတာနဲ႔ အေၾကာက္တရားစိုးမိုးခံေနၾကရတဲ့ျပည္သူေတြလည္း ပါတာကိုး။ ေအတီအမ္ကဒ္ကို ဘယ္လိုသံုးရမယ္ဆိုတာ မေျပာနဲ႔။ အဲဒီ ေငြထုတ္ခန္းထဲကိုမဝင္ရဲေသးတဲ့သူေတြေတာင္ ရွိပါတယ္ဆို။ လိုက္ကူညီေပးဖို႔ဆိုတာကလည္း အဲဒီမွန္လံုခန္းထဲမွာ လူနာနဲ႔ကိုယ္ ဘယ္ လိုေနမလဲ။ အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းကေနကူးတာပါဆိုမွ၊ အဲဒါထား။ လူနာရဲ႕ေငြထုတ္ဖို႔ ဂဏာန္းေတြကလွ်ဳိ႕ဝွက္ထားရမယ့္ကိစၥ။ ၾကာပါတယ္ဗ်ာ။ မေနတတ္၊ မထိုင္တတ္တဲ့ သြန္းခ အဲဒီလွ်ိဳ႕ဝွက္ဂဏာန္းႏွိပ္တဲ့အဆင့္ေရာက္မွ အျပင္ထြက္ေပးလိုက္ မယ္။ လူနာျမန္ျမန္ ေငြထုတ္ျဖစ္သြားျပီးေရာဆိုျပီး လူနာရဲ႕ေငြထုတ္ကဒ္ စက္ထဲထိုးလိုက္မိပါတယ္။ လိုင္းက်သြားလို႔ပါတဲ့၊ ေနာက္မွသိရတာ၊ ေနာက္မွသိရတာ။ သက္ဆိုင္ရာရုံးကိုဖုန္းဆက္ေမးမွသိရတာ။ ကဒ္ကျပန္ထြက္မလာ၊ လူနာကျပန္ရမွာ ထန္းတပင္အထိ၊ စက္ရဲ႕ဖန္သားျပင္ကိုၾကည့္ေတာ့လည္း ဘာမွမေပၚေတာ့ဘူး။ သြန္းခမွာလည္း အလုပ္ေတြနဲ႔။ ျဖစ္ပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုးဗ်၊ ျမန္မာျပည္။ မီးပ်က္မယ္၊ လိုင္းက်မယ္၊ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္မယ္၊ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာျပည္။ ေၾကာက္ခ်င္တိုင္းေၾကာက္ေနၾကရျပီး ျပည္သူေတြခမ်ာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြကိုျဖစ္လို႔။
က်န္းမာေရးပညာေပး လက္ကမ္းစာေစာင္ေလးေတြေတာ့ ရွိပါရဲ႕၊ မေလာက္မင။ အဲဒီေတာ့ ဆိုရွယ္မီဒီယာေတြေပၚတင္ရင္ ေရာ၊ လူဖတ္မ်ားတဲ့စာမ်က္ႏွာ၊ အေျခခံလူတန္းစားဝယ္ဖတ္ႏုိင္မယ့္စာမ်က္ႏွာေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေလာက္ဒုကၡေပးေနတဲ့ေဆးယဥ္ပါးတီဘီအေၾကာင္း ျပည္သူေတြကို က်န္းမာေရးပညာေပးဖို႔၊ အဝဲနက္စ္ေပးဖို႔ ေမးၾကည့္မိပါတယ္။ က်န္းမာေရးေဆး ပညာဌာနက စီစဥ္ပါလိမ့္မယ္တဲ့။ ဘယ္ေတာ့မွန္းလည္းမသိ၊ လူနာေတြကျဖင့္ မ်ားသည္ထက္မ်ားလာျပီ။
အင္း………..။ ေက်ာက္မီးေသြးစက္ရုံေတြနဲ႔မွ ျပည္သူေတြလွ်ပ္စစ္မီး မွန္မွန္သံုးၾကရမွာတဲ့လား။ စက္ရုံ အလုပ္ရုံေတြလည္ႏုိင္၊ ပတ္ႏုိင္ျပီး အေျခခံလူတန္းစားေတြ အဆင္ေျပၾကမွာတဲ့လား။ က်န္းမာေရးေတြ စီးပြားေရးေတြ ေကာင္းကုန္ၾကျပီး ေက်ာင္း ေနအရြယ္ ကေလးငယ္ေတ ြစာသင္ခန္းထဲေရာက္ၾကမွာလား။ ရာဇဝတ္မႈေတြ ပေပ်ာက္ကုန္မွာတဲ့လား။ တစ္ခုခုလုပ္ၾက မယ္ဆို စီကာ စဥ္ဆက္ ေတြးေတာခ်ိန္ဆျပီးမွ လုပ္သင့္ၾကသဗ်။
တိုင္းျပည္ကိုၾကီးစိုးေနၾကတဲ့သူေတြက ျပည္သူ႔အေရးဆို ခပ္ေရွာင္ေရွာင္၊ ျပည္သူေတြခမ်ာလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္၊ တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္းၾကိဳးစားေနၾကတဲ့သူေတြကိုလည္း ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္လုပ္ေပးခံေနၾကသူေတြက ခပ္ေဟာင္ ေဟာင္ဆိုေတာ့ မေနႏုိင္တဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြက ထသေရာ္ျပၾက၊ ေထာက္ျပၾကျပီ။ ကာတြန္းဆရာေတြက ကလိၾကျပီ။ စာ ေရးဆရာေတြက ကေလာင္ေတြတစ္ေခ်ာင္းျပီး တစ္ေခ်ာင္းထုတ္ေရးကုန္ၾကျပီ။
ေအာက္ေျခအဆင့္ ဝန္ထမ္းေရာ၊ ျပည္သူေတြ ေရာစိတ္ေတြညစ္ေနၾကရျပီ။ အဲဒါလည္း ႏိုင္ငံေတာ္စီမံကိန္းဆိုျပီး အေကာင္ အထည္ေဖာ္မယ္လုပ္တုန္း။ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး တစ္ျပံဳတစ္ေခါင္းၾကီးကို ပညာရွင္ေတြေထာက္ျပလည္း နားမဝင္ေသးဘူး၊ နားကိုမလည္ၾကတာဗ်။
ေပါ့ေသးေသးမွတ္မေနနဲ႔။ ေဆးယဥ္ပါးတီဘီက လူတန္းစားအလႊာေပါင္းစံုကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ လြယ္လြယ္ေလးေရာက္လာ ႏုိင္တယ္။ အမ်ားသူငါစီးနင္းလိုက္ပါေနၾကတဲ့ ေလဝင္ေလထြက္မေကာင္းတဲ့ ဘတ္စ္ကားကို ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးလို႔ ဥပမာထား၊ ပညာရွင္ေတြနားခ်၊ ရွင္းျပ၊ ေထာက္ျပ၊ ေဝဖန္ျပေနတာကိုဂရုမစိုက္ပဲ ေခါင္းမာေနၾကတဲ့ဟာၾကီးေတြကို ေဆးယဥ္ပါးတီဘီပိုး ေကာင္ၾကီးေတြလို႔သေဘာထား၊ ေၾကာက္ေန၊ လန္႔ေနၾက၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ ခြၽတ္ျခံဳက်ေနၾကျပီး ေစ်းတက္စီးပြားေရး ၾကီးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတဲ့ျပည္သူေတြကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ပဲ သက္သက္ညႇာညႇာ တြက္ထားျပီး ေရွ႕ေရးမ်ား ေတြးမိလိုက္လို႔ကေတာ့ျဖင့္။